Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub

perii limes funt diœcefes Illyriciana & Thracica: Et omnis Bulgaria eft manifeftè intra Illyricianam. De Illyrico, an ad Orientalis, an Occidentalis Augufti partem fpectare debuerit, primi ex ambiguo patris Theodofii teftamento infeliciffimè litigare cœperunt Arcadius & Honorius ; primus ipfum in Orientale & Occidentale divifit cum Valentiniano tertio per antenuptialem filiæ fuæ contractum Theodofius junior, atque ità Dacia, Prævalis, Dardania, & Myfia fecunda, quæ poftmodum fuere Bulgaria, spectare cœperunt ad imperium Orientis. Ex quo fundamento etiam Atticus Epifcopus Conftantinopolitanus, ac ejus poftmodùm fucceffor Epiphanius conati funt aut integram dioecefim iftam, aut ejus Orientalem partem tranfcribere in fuum jus Pa triarchicum. Verùm & ipfi tunc à Romana Ecclefia audierunt: Aliud ordinant jura fedium, aliud patiuntur divifiones Regnorum.

Quartum argumentum hifce ad Romanos Legatos verbis exprefferunt Orientalium Patriarcharum Legati: Satis indecens eft, ut vos, qui Græcorum imperium detrectantes Francorum fæderibus inhæretis, in Regno noftri Principis ordinando jura fervetis. Quapropter Bulgarorum Patriam ex Græcorum poteftate dudùm fuiffe, & Græcos Sacerdotes babuiffe comperimus fanda Conftantinopolitana Ecclefiæ, à qua quia per Paganifmum recefferat, nunc per Chriftianifmum reftitui judicamus. Gregorium fecundum Pontificem, qui Leonis Ifauri Romanæ urbi & fuperiori Italiæ adhuc imperantis hæ reticas & tyrannicas juffiones ftiterat, æmulati fucceffores Pontifices omnem Græcorum poteftatem paulatim excufferunt, tandemque Leo tertius Occidentis imperium detulit Carolo Magno, Regi Francorum, à Græcis tunc ufque numeratorum inter barbaros ac latrocinales Romani imperii dilaceratores. Exindè illi cunctos Latinos habuere pro rebellibus & læfæ majeftatis reis, Romanamque Ecclefiam ut mali auctricem funt præfertim averfati. Hinc intulere ipfam effe fimilium etiam deinceps motuum ciendorum fufpetam, ideòque intra Græci imperii terminos non poffe fungi ulla Patriarchica poteftate. Ex hoc fundamento, ut palmari & irrefragabili, Orien talium Patriarcharum Legati pro Patriarcha Conftantinopolitano definierunt ac pronuncia

runt.

flam te habere querimoniam exiftimas, sanda Ro fandæ manæ Ecclefiæ, reftitutrici tuæ, folenniter fuggere

re non omittas.

Quæftio eft, undè Legati Apoftolici, nullum de Bulgaricis quæftionibus habentes mandatum, ad manum ftatim habuerint hafce litteras Apoftolicas? Refpondeo cum libro Pontificali dicente de Hormifdæ Pontificis ad Anaftafium Auguftum Legatis: Portabant Epiftolas confortatorias fidei, & conteftationes fecretas. Hoc eft, fecretas litteras non nifi certo eventu porrigendas. Futu ras Græcorum de re Bulgarica dolofas artes Adrianus Pontifex præviderat, ideòque Legatos fuos iftiufmodi litteris armarat. Pergit Guilielmus Bibliothecarius, Patriarcha Ignatius Apoftolicam Epiftolam fufcipiens, licèt magnoperè monitus legere diftuliffet, refpondit: Abfit à me, ut ego his præfumptionibus contra decorem fance Sedis Apoftolicæ implicer, qui nec ità juveniliter ago, ut mihi fubripi valeat, nec ità feniliter deliro, ut quod in aliis reprebendere debeo, ipfe committam. Erant fpecio fa promiffa: Et hoc fine collocutio ifta finita eft. Quæ omnia in Synodi præfentis præfatione habet etiam Anaftafius Bibliothecarius, & adjungit; Hæc diximus, intentos ftudiofos reddere curantes, ne fortè proceffu temporis quidquam de fubjicienda Conftantinopolitane diæcefi Bulgarorum terra ftatutum vel definitum ab univerfali & octava putetur Synodo, vel Adlionum illius codici à Græcis buic adjict aliquid præfumatur. Nam generalibus Synodis nugas fuas adfuere, aut rerum feriarum truncatrices manus inferre eft antiqua Græcorum vafricies ibidem exemplis ab Anastasio demonftrata.

Et ejus fufpicio non fuit vana. Etenim Bul garicas Provincias fuiffe per octavam Synodum fedi Conftantinopolitanæ adfcriptas plenis ubi que buccis cecinerunt, atque ità Michaelem Regem in errorem, & à Romanæ Ecclefiæ Patriar chali poteftate feduxerunt. Et hifce omnibus cooperatus fuit etiam Patriarcha Ignatius, Romanæ Ecclefiæ in fe beneficia nimiùm citò oblitus. Hinc de illo apud Bafilium Auguftum queritur Pontifex Adrianus: Favore veftro frater & Coepifcopus nofter Ignatius in Bulgarorum regione confecrare præfumpfit Antiftitem, utique ArchiEpifcopum feu Primatem, nomine Theophyla&tum. Unde mirati fumus, & quia à pia Intentione veftra retrò reverfi fitis, admodùm obftupuimus. Ifta temeritate periiffe ait omnia utriufque ante riora merita, rogans tandem aliquando ab ipfa ceffari, Ignatioque & cunctis per ipfum iftic confecratis aut confecrandis Epifcopis & Clericis minatus perpetuam degradationem.

Rei fucceffum edicit Guilielmus Bibliothecarius. Bulgari per Orientales, Conftantinopolitanof

Verùm adversùs iniquiffimam fententiam Legati Romani cum clamore funt proteftati: Sententiam, quam non electi, neque admiffi, five timore, five gratia, vel quidquid illud eft, præcipitaftis potiùs, quàm protuliftis, auctoritate Sancti Spiritus ufque ad definitionem fanctæ Sedis Apoftolicę omninò refcindimus, ità ut nullo modo vel nomen Sententiæ habere mereatur. Teque adjuramus, Patriarcha Ignati, auctoritate Sanctorum Apoftolorumque donis & promiffionibus perfuafi Grecos Sacerdo Principum coram Deo, fuifque Angelis, omnibufque præfentibus, ut fecundùm hanc Epiftolam fan&tiffi mi Reftitutoris tui, Domini Adriani, fummi Pontificis, quam tibi ecce offerimus, induftriam tuam ab omni Bulgarie ordinatione immunem, nullum tuorum illuc mittendo, cuftodias, ne fancta Sedes Apofolica, que tibi tua reftituit, per te fua perdere videatur. Quin potiùs fi, quod non credimus, ju

tes, juxta quod dicit Grimoaldus Epifcopus, qui ab iis fe repulfum fatetur, fufcipientes, noftros ejiciunt,

per eumdem Grimoaldum Epifcopum, quia fine confcientia Sedis Apoftolicæ commissum fibi prædica tionis officium deferens Romam ditiffimus remeavit, magnum Epiftola volumen falfis allegationibus, tamquam fub prætextu deliberatæ fententia Synodo Præfidentium, implicatum Sedi Apoftolicæ remifit.

F. 1051

In quo facto quia Epifcopus à Bulgaris expulfum Ecclefiæ ingreffum in porticu defcriptum: Eu-
Epiftola fatente fe afferit, & Presbyteri non fe pul-genius & Paulus Romam reverfi à Joanne Papa in
fos à Grecis vel Bulgaris, fed ab eo Epifcopo cir-
cumventos, profectò dubium, quin mutuæ fubfit
proditionis imago, donec Chriftus rerum rimator &
cordium in fuorum fervorum examine hanc in lucem
protulerit, non videtur. Græci itàque & Bulga-
ri, publica manifeftæ expulfionis injuria afficere
nolentes Romanam Ecclefiam & fibi ab illa
tranfmiffum Latinum Clerum Grimoaldum
Epifcopum Polymartienfem, Sedis ibidem Apo-
ftolicæ Legatum, ad fponte exeundum, & om-
nem Latinum Clerum fecum educendum pecunia
corruperunt. De hac tamen generali expulfione
exftat Adriani Pontificis ad Patriarcham Igna-
tium Epiftola, lamentans omnes Latinos Epi-
fcopos & Clericos cum gravi ignominia & de-
decore, ac non mediocri contemptu è Bulgaro-
rum regione expulfos. Et addit: Quod fi dicas
priùs à nobis Conftantinopolitana diœcefeos Presbyte-
ros in ea regione facrificare prohibitos, baud inficias
imus. Erant Photiani, illiufque Symmiftæ, quibus
non folùm in Bulgarorum Provincia, fed ubique gen-
zium Sacerdotali munere interdiximus, interdicimuf
que. Palmare Græcorum fundamentum erat,
quod Provincias iftas Patriarcha Conftantinopo-
litanus aliquando poffediffet. Fuerat furtiva &
latrocinalis poffeffio, ideòque frivolum funda-
mentum: Nam eas ab Apoftolorum tempore uf-
que ad Leonis Ifauri hæreticam tyrannidem legi-
timè poffederat Ecclefia Romana.

Adriano fecundo in Apoftolicam Cathedram fucceffit Joannes octavus, Romanæ Ecclefiæ Ar chi-Diaconus, qui etiam pro eadem Bulgaria Bafilium Auguftum inftantiffimè expoftulavit, Patriarchæ Ignatio excommunicationem comminatus ac perpetuam degradationem. Varias hac de re in ejus Regefto habemus litteras. Tandem Conftantinopolim legavit Paulum Oftienfem ac Eugenium Anconitanum Epifcopos, de quibus Stylianus Mappa, Neo-Cæfarææ ad Euphratem Epifcopus, in litteris ad Stephanum fextum Pontificem: Paulum & Eugenium Epifcopos Joannes Papa ad Patriarcham Ignatium de caufa Bulgarice Provinciæ miferat, quos defuncto jam Ignatio Photius excepit, partimque donis corrupit, partim Regiis minis perculfos impulit, ut in conventu Cleri, Episcoporum, & univerfi populi teftarentur fe à Papa Joanne adversùs Ignatium missos, ut Ignatium anathemate ferirent, & Photium Patriarcham renunciarent. Etenim defuncti Sancti Ignatii thronum propria ftatim temeritate reinvafit Photius: Et ifta dictorum Legatorum feductrice arte pacavit & circumvenit multos zelosè orthodoxos, qui afferebant illum à fe non receptum iri, donec à Romana & Apoftolica Sede effet confirmatus. Eamdem Photii nequitiam refert Synodi noftræ Breviarium, exstans in editione Biniana: Joannes, cùm Adriani thronum fuccessor occupasset, idem Photium damnavit, quando Eugenium & alios in Bulgariam miffos per fraudem circumvenit & corrupit. Nam Joannes accepto Evangelio ambonem confcendit, cun&ifque audientibus dixit: Quicumque Photium non jufto Dei judicio judicatum judicat, anathema fit. Et aliud Synodi noftræ Breviarium ad magnæ

200.201.

ambone publicitùs funt damnati & exauctorati. Ni-
hilominùs pacis amore ad Batilii Augufti impor.
tunas preces Photium in Patriarchalem dignita-
tem & fedem recepit tandem & confirmavit
idem Pontifex Joannes, adjecta hac inter cæteras
conditione: Diaecefin noftram Bulgaricam fumma Epift. 199.
nobis celeritate reftitui volumus, & de cætero om-
nem ordinationem Ecclefiafticam ab Ecclefiæ Conftan-
tinopolitana Præfulibus in eadem amputamus, ipfos
autem ordinatos ibidem Epifcopos, & omnes alios in-
ferioris ordinis Clericos, ut indè fe fubtrahant,
& ab invafione Bulgaricae noftræ Diaecefis omninò fe
compefcant, decertare procures. Quibus fi tu aut
Pallium dederis, aut quamcumque illic ordinationem
feceris, vel donec nobis obediant, cum eis communi-
caveris, pari excommunicatione teneberis annexus.
Et hifce mandatis fuit omninòobeditum, & rur-
sùm Græcorum Epifcopi & Clerici de Bulgaria
ejecti. Etenim Bafilio Augufto idem Pontifex Epift.251.
agit gratias, quod uti Sancti Sergii in urbe Con-
ftantinopolitana monasterium, ità etiam Bulga-
rorum diœcefin Ecclefiæ Romanæ reftituiffet.
Et tunc factum eft, quod in damnatoria Formofi
Portuenfis Epifcopi fententia expreffit idem Pon-
tifex Joannes: Formofus à nobis in Bulgariam pro-
ficifcendi licentiam, litteras, & neceffaria adjutoria
impetravit. Nempe Latinos Epifcopos & Cleri-
cos recipere coactus Rex Michael rehabere voluit
dilectum fibi Formofum. Verùm & Photius &
Bafilius Auguftus ad ingenium redierunt, eje-
&tifque denuò Latinis Epifcopis & Clericis Bul-
gariam fedi Conftantinopolitanæ immobiliter ad-
fixerunt. Ità manfit ufque ad Innocentium ter-
tium Pontificem, qui quomodò Bulgariam Ro
manæ Ecclefiæ, & toti Illyricianæ diœcefi reddi-
derit Theffalonicenfem Vicarium, largè narrat
antiqua & authentica ejufdem Pontificis vita,
publicata per Francifcum Bofquettum Epifco-
pum montis Peffulani.

Etiam Siciliæ & Italiæ Ecclefias, Ecclefiæ
Romanæ Metropolitico juri fine medio fubjectas,
Romano Patriarchatui reddere Græci nunquam
voluerunt. Quomodò Syracufanam Ecclefiam
in Archi-Epifcopatum erexerat Leo Ifaurus; ità
Ecclefiæ Hydruntinæ fecit Nicephorus Phocas,
quod in legationis fuæ hiftoria fcribit ad Joan-
nem decimum tertium Pontificem Luitprandus
Epifcopus Cremonenfis: Nicephorus livore, quo
in vos abundat, Conftantinopolitano Patriarchæ præ-
cepit, ut Hydruntinam Ecclefiam in Archi-Episcopa-
tus honorem dilatet, nec permittat in Apulia feu Ca-
labria latinè amplius, fed græcè Divina myfteria ce-
lebrari. Scripfit itaque Polieudt us Conftantinopolita-
nus Patriarcha privilegium Hydruntino Epifcopo,
quatenùs fua auctoritate babeat licentiam Epifcopos
confecrandi in Aricentila, Turcico, Gravina,
ceria, Tricario, qui ad confecrationem Domini Apo-
folici pertinere videntur. Omnes enim per Italiam
ufque ad Ravennatis ac Mediolanenfis Provincia-
rum fines Epifcopi fuerunt tunc Romanæ Metro-
poleos fuffraganei, ideòque à Domino Papa tam-
quam proprio Metropolita erant confecrandi.
Cuncti in Regno Neapolitano Archi-Epifcopi

Ma

habuere fimiles natales, demptis paucis à Romana Ecclefia erectis. Verùm Divina Juftitia pro Apoftolica Sede pugnavit. Etenim paucis poft præfentem Synodum annis nobiliffimam Syracufæ civitatem funditùs deftruxerunt Agareni, atque ità Nicolai & Adriani Pontificum, nec non noftræ Synodi, quas ipfi à Schifmaticis impediti non potuerant, in Gregorium Asbeftam degradationis fententias fuerunt executi. Et hac occafione dolofum iftum operarium Photius tranftulit ad Metropolim Cyzicenam. Et ad undecimi fæculi annum trigefimum primum fcribit Sigebertus Gemblacenfis: Robertus & Richardus, minuende domo multitudinis caufa, boc tempore à Nortmannia Francie digreffi Apuliam expetunt, & Italis inter fe diffidentibus, dùm alteri contra alterum auxilium præftant, bac opportunitate Italos callidè & fortiter debellant, & fucceffus urgendo fuos nomen fuum dilatant, & futuræ profperitatis fibi viam parant. Ex univerfa Sicilia, Calabria, Apulia, ac reliqua ulteriori Italia & Græcos & Saracenos ejecerunt, fefeque priùs in Comites aut Duces, deindè etiam in utriufque Siciliæ Reges per Petrum Leonis Anti-Papam, cujus fatum pofteà confirmavit Pontifex Innocentius fecundus, exaltarunt. Siciliæ Archi-Epifcopatum tranftulerunt Syracufa Panormum, Romanum in Divinis officiis ritum ac Latinam linguam reftituerunt, exftirparunt fchifma, Sedis Apoftolicæ fidem, obedientiam, Patriarchicam poteftatem redintegrarunt. Et huc refpicit fchifmatica querimonia Theodori Balfamonis, ex Ecelefiæ Conftantinopolitana Carthophylace Patriarchæ Antiocheni, in commentario undecimi Canonis Nicæni: Sicilia certis ab hinc annis urbis Conftantinopolitana Throno fubjecta, tyrannicis manibus ab eo avulfa eft, eamque ad jus fuum priftiæum redire cupio, tamquam quæ in fervitutem abdula filia ad liberam matrem revertatur. Libera ejus per ipfos Apoftolos data mater fuit Romana Éc clefia, Conftantinopolitana dumtaxat noverca obtrufa per Leonem Ifaurum. Attamen Roma nas appellationes, evocationes, legationes, ac Epifcoporum confecrationes Sedi Apoftolicæ unà reftituere Nortmanni dudùm noluerunt. Utriufque Siciliæ proprietatem, jure fibi fpectan tem, prætendebat Romana Ecclefia: Hinc populos fuos Romanis Legatis fubjici, Epifcopos verò frequenter Romam accedere, & Romano Pontifici in fua confecratione profiteri fufpiciofi Nortmanni rebus fuis adverfum judicarunt. Hinc Guaimarius Princeps Salernitanus Joanni Salernitano Archi-Epifcopo, ac ejus in perpetuum fuccefforibus extorfit à Clemente fecundo Epift. 1. hocce privilegium: Licentiam damus & poteftatem ordinandi & confecrandi Epifcopos in subjectis vobis locis. Enumerat Pontifex ejus fuffraganeas Ecclefias, & pergit: Et non habeant poteftatem Succeffores noftri in cunctis prædictis Epifcopatibus deinceps Epifcopos confecrare. Hinc item proceffit Monarchia Sicula, per Urbanum fecundum indulta, aut indulgeri cœpta. Et quis nesciat GuiHielmi mali Regis cum Adriano quarto Pontifice violentas tragedias, quibus captivus Pontifex fuit compulfus Romanas appellationes ac Evoca

tiones cedere, etiam Epifcoporum? Erant barbaricæ in fupremum Sancti Apoftoli Petri Primatum violentiæ: Et hinc Henrico fecundo Anglorum Regi, Henricianas fuas confuetudines Siculorum & Hungarorum Regum exemplis defendenti, rectè refpondit gloriofus Cantuarienfium Martyr & Archi-Epifcopus Thomas eas effe confuetudines Jefu Chrifti Evangelio adversas, & violentias barbarorum. Et cuncta ifta per vim extorta indulta fucceffores meritò fpernentes non defierunt per utramque Siciliam Epifcoporum confecrationes, & totius Cleri ac populi appellationes inftanter repetere. Epifcoporum appellationes Innocentio tertio Conftantia Regina, Henrici fexti Augufti vidua, ac Frederici fecundi mater, eorumdem confecrationem Adriano quarto reddidit Rex Guilielmus malus, de quo in Sigeberti Gemblacenfis appendice Robertus Abbas Montenfis VVilhelmus Siciliæ Rex cum Papa A. 1157. Adriano pacem fecit, concedendo ei confecrationes Epifcoporum Regni fui & Ducatus, ficut antiquitùs eas babuerat Romana Ecclefia, undè difcordia fuerat inter Patrem fuum Regem Rogerium, & Innocentium fecundum ac Eugenium tertium Romanos Pontifices. Idem verò Apoftolicus conceffit ei regnum Siciliæ, & Ducatum Apuliæ, & Principatum Capua. Ità Ro mana fedes plenum fui Patriarchatus jus pedeten. tim in iftas Ecclefias recuperavit.

CAPUT XII.

Exponuntur Romanorum Legatorum
Acta Conftantinopoli poft
Synodum.

Rima Legatorum poft Synodum Actio fuit
PRima

lis cum Græcorum Epifcopis & Bafilio Au-
gufto de Romano Pœnitentiæ libello, fuperiùs
abundè expofita. Dico, Et Bafilio Augufto: Om-
ninò enim ille Epifcopis collufit. Et verum litis
finem edicit in Adriani Pontificis vita Guilielmus
Bibliothecarius: Libellos Legati Romani vix tan-
dem recipiunt, fed Imperatoris iram pro nimia fidet
fuae diftrictione vehementer incurrunt. Eufebiana
ac Acaciana in fupremum Romanæ Ecclefiæ pri-
matum invidia ac rebellio, ex qua Anaftafius
Auguftus libello per Hormifdam Pontificem tranf Lib. Pont.
miffo assentire noluit, in Græcorum Epifcopis & in Hormif.
Auguftis paffim fub dolofo cinere quafdam fuo
tempore erumpentes retinuit fcintillas.

Alteram Actionem narrat idem Guilielmus : Legati fanctæ Romanæ Ecclefiæ textum Synodi, ne quid græca levitas falfum in eam congefferit, Anafta fio fancia Sedis Apoftolica Bibliothecario, qui tunc temporis pro caufa Ludovici fecundi ferenissimi noftri Augufti cum Suppone Archi-Miniftro & Everardo imperialis menfæ Præfecto Conftantinopolim advenerat, fubtiliter inquirendum, antequam subscribant, committunt. A quo, quia in utrifque linguis eloquentiffimus exiftebat, Audiofiffimè perfcrutatus,

omne

[ocr errors][merged small]

omne quod ad laudem fereniffimi noftri Cæfaris San&iffimus Dominus Adrianus Pontifex, Arfenio Epifcopo imminente, adjecerat, refecatum inveniunt. Quapropter Epiftolam Sedis Apoftolicæ fraudulenter corrofam fummis clamoribus conquerunt, fatentes se nullo modo fynodalibus Actionibus subscripturos, nifi totius Epiftolæ integritas geftis fynodicis jungeretur Hoc modo Romanis certantibus, Græcis verò non effe in Synodo de laude Imperatoris, fed de folius Dei tractandum altifonè refpondentibus, nomenque imperiale noftro Cæfari penitùs invidentibus, tandem ad boc ufque perventum eft, ut interpofita conditione voluntatis Apoftolicæ definitis fententiis minùs finitè fubfcriberent, ità legentes: Ego ille vices agens Domini mei sanctissimi & univerfalis Papæ Adriani, in bac fancta Synodo Præfidens, ufque ad voluntatem ejufdem Eximii Præfulis ad omnia, ut fuperiùs legitur, confenfi & manu propria subfcripfi. Arle nius ille erat Hortenfis in Italia Epifcopus, San&ti Pontificis Nicolai frequens in Francia Legatus, Francorum Regibus ac Epifcopis cariffimus, de quo in Sancti Gregorii Magni Pontificis vita habet Joannes fanctæ Romanæ Ecclefiæ Diaconus; Reverendæ memorie Nicolaus Pontifex Arfenium quendam Hortanæ civitatis Epifcopum, Judaicas tunc primùm pelliceas introducere molientem, adeò averfatus eft, ut el Palatinam proceffionem vellet adimere, nifi superstitiofæ gentis veftes abjurando, cum Sacerdotalibus infulis confuetudinaliter vellet procedere. Eum, quod Ludovico Germaniæ Regi potiùs quàm Carolo Calvo Galliæ Regi faveret, aterrimè notant Francorum Annales Bertiniani. Per Ludovicum Auguftum in Adriani Pontificis gratiam rediit, atque ità ad. ejufdem Augufti laudes Apoftolicis litteris inferendas Pontificem induxit.

Palmare fundamentum, ex quo Græci Francos uti legitimos Occidentalis Imperii Auguftos noluerunt adnofcere, edicit in opere de rebus Geticis Jornandes Ravennæ Archi-Epifcopus; Juffu Marciani Imperatoris Orientalis Majoranus Occidentale fufcepit Imperium gubernandum. Et Leo Imperator, qui in Orientali regno Marciano fuccefferat, Anthemium Patricium fuum ordinans Rome Principem deftinavit. Et infrà: Glycerius apud Ra vennam plus præfumptione, quam electione Cafar effectus eft. Quod nempe Occidentis imperium de Orientalis Augufti manu non fufcepiffet. Hinc etiam de Severo Occidentis Augufto per Orientalem non promoto fcribit: Majorani locum Severus invafit. Exiftimat Jornandes Imperium Occidentale fuiffe Orientalis quafi beneficium: Hinc Francos Leonis tertii Pontificis, non fua Augufta manu creatos Auguftos tamquam legitimos agnofcere Græci dudum noluerunt. Quod fundamentum non latuit Carolum Magnum, Hinc enim de illo fcribit Guilielmus Malmesberienfis: Carolus ab imperatoria appellatione, quamvis fæpè ab Adriano Papa primo invitaretur, temperavit, & à Leone tertio ac Romano populo adclamatum Augufti nomen invitus accepit: Quod noffet illud ab Auguftis Conftantinopolitanis nullo pacto probandum, & armis adversùs ipfos defendendum. Hinc pergit Malmesberienfis : Pofteà tamen animofitate, qua debebat, contra Im

L. 14.C. 36.

peratores Conftantinopolitanos ipfum defendit. Quod ipfum fundamentum in litteris ad jam dictum Ludovicum Auguftum urfit jam dictus Augustus Bafilius, uti liquet ex iftius per Cardinalem Baronium adducto ad hunc Refponfo, quo & illud & alia Græcorum fundamenta evertit. Etiam ad Fredericum primum Imperatorem, moventem cum pleno exercitu in bellum fan&tum, fcripfit apud magnum Belgii chronicon Græcorum Împerator Emmanuel Comnenus: Sacratiffimus Im- F. 181. perator Conftantinopolitanus mandat tibi Advocato Romanæ urbis gratiam fuam, fi digneris. Eam fi dedigneris, fcire tamen te oportet, monarchians Romanæ urbis penes eum effe, eum fuperiorem tibi imperare debere, Secutus eft regulam ab Ammiano Marcellino adductam, ex qua Conftantius Auguftus Gallo Cæfari fcripfit, & Diocletiani exemplo confirmavit Romanum Imperium non poffe dividi, ideòque Cæfares Augusto non esse nifi Apparitores. Refpondit verò commotus Fredericus Sciat ille tuus, quem facratiffimum Imperatorem vocas, me electione Principum & confecratione univerfalis Papæ urbis Romæ nomen Im. peratoris & Romani Imperii dignitatem suscepisse. Lis dura & longa, descripta largiùs à Godefrido A. 1 189. monacho Coloniæ Agrippinæ ad Sanctum Pantaleonem, & Tagenone Decano Ecclefiæ Paffa vienfis. Tandem fuiffe compofitam, inflexumque Emmanuelem, ut fe nove dumtaxat Rome L.2.C.76. Imperatorem fcriberet, adfirmat in Ottonis Fri fingenfis fupplemento Radevicus Presbyter Frifingenfis.

Jure merito permifit fe inflecti. Quod addu &tum à Jornande fundamentum non fubfiftat. Etenim Romanum Imperium fuiffe primum à duobus Antoninis, Marco & Vero, focero & genero, in duos paris poteftatis Auguftos divi fum teftantur Sextus Rufus, Eutropius, Ælius Cap. 8. Spartianus, & Ammianus Marcellinus: Quo L, 8. c. 3. circa quod ipfum non in duos Auguftos, fed Cap. 24. dumtaxat in Auguftum & Cæfarem fit divifibile, L.27.C.14. quod item Cæfar fit Augufti folummodò appari. tor & fatelles, fuere zelotypa fomnia Conftantii, adversùm imperii corrivales longè fufpicaciffimi. Fateor tamen Collegam non à Senatu aut exercitu, fed à folo feniori feu principali Augufto femper fuiffe electum. Etenim Colle gam obtrudere volenti exercitui refpondit apud Theodoretum, Hermiam Zozomenum, & Am- L.4.c•5. mianum Marcellinum Valentinianus Auguftus: L.4.C.G. Me ad imperandum deligere, ò milites, penes vos erat, fed cùm jam à vobis delectus fim, confortem imperii, quem poftulatis, non in veftra, fed mea foltus poteftate deligere fitum eft. Verùm quod Occidentis Imperium femper fuerit Orientalis Augufti donum ac beneficium, eft penitùs falfum. Etenim hic ipfe Valentinianus fibi Occidentem, fratri Valenti, priùs dumtaxat Cæfari creato, adfcripfit imperium Orientis, Ejus item filius Gratianus, folius Occidentis Auguftus, defun&ti patrui Valentis Orientale imperium dedit Theodofio Magno. Idipfum Licinio Sororio dedit Conftantinus Magnus. Quoties plures Ca fares vel etiam Auguftos habuit imperium, ætate fenior fuit femper dignitate potior, & ad il

L. 26. C.5. 6.7.9.10.

14.

lum fpectabat electio College. Quare fateor jus ||ret: Quos nimirùm Miffi, fi penès fe us codicem Syiftud ad Leonem Ifaurum fpectaffe, nifi fefe per nod:& cætera fcripta haberent, bos proculdubiò hærefin illo fpoliaffet. Ipfum per hærefin perdi perderent. Addit Guilielmus Bibliothecarius. Ledocuit femper & Græca & Latina Ecclefia; Utigati navigantes in Sclavorum manus deducti incideRomanus Pontifex, ità quoque Patriarcha Con- runt. Bonis omnibus, & authentico, in quo fubftantinopolitanus. Quare qui id hodie negant, fcriptiones omnium fuerunt fcriptiones omnium fuerunt, exemplari denudati blaterant Carolum Magnum fuiffe imperio per:funt, ipfique capite plexi effent, nifi ab his, qui ab peràm intrufum.

Neque mireris Legatos Apoftolicos de hac civili quæftione adeò acriter certaffe. Ab Adriano Pontifice acceperant ifta mandata. Et Anaftafius Bibliothecarius, Suppo Comes, & Everardus menfæ Præfectus, Ludovici Imperatoris Legati, non defierunt illos accendere. Tertiam rationem edicit in laudati Pontificis vita Guilielmus Bibliothecarius: Adrianus Pontifex Stephanum Nepefinum Epifcopum, quem procaciffima falfitas feremiffimo Ludovico Augufto incufans, domo, Patriaque profcripferat, ab Augufta manfuetudine multis Epiftolarum documentis requirere ftuduit, tandemque obtinuit. Stephanus ille erat Legatorum unus, ideòque priorem fufpicionem infigni pro Ludovici dignitate zelo conatus eft radicitùs expungere. Attamen nec ipfe, nec ejus College potuerunt à Græcis Augufti titulum extorquere, atque ità Synodo noftræ fubfcripferunt, non abfolutè, fed fub condicione: Ufque ad voluntatem Eximii Præfulis Adriani. Qui subscribendi mos non eft novus. Etenim etiam fecundo Vafenfi Concilio ità fubfcripfit Contumeliofus Epifcopus Regenfis. Metenfi item, in qua Guntharius Colonienfis & Theutgandus Treverenfis Metropolita Lotharii Francorum Regis legitimas nuptias peffimè exfufflarunt, Synodo quidam Epifcopus fubfcribens addidit: Ufque ad Sedis Apoftolicæ deliberationem. Quam appendicem quia diaus Guntharius arrepto cultello raferat, Sancti Nicolai Pontificis iram graviter accendit. Supra memoratas Bafilii Augufti ad Ludovicum Auguftum litteras exiftimo hujus quæftionis ergò ad Romanorum Legatorum, fefe & apud Pontificem & apud Auguftum fuum purgare & de omni conatu commendare fatagentium, preces fuiffe confcriptas.

Tertia Legatorum poft Synodum actio fuit ad urbem Romanam reditus, & falvus per viam conductus, de quo in marginali ad primam Actionem fchalio Anaftafius Bibliothecarius: Vis carii Apoftolici gavifi Romanos Epifcoporum libellos à Bafilio Augufto receptos nobis deferendos tradiderunt, qui videlicèt antequam remeandi ad Patriam iter arripuissent, separati fumus, qui Dyrrachio venimus Sipontum, deindè terreno itinere Beneventum, poft hæc Romam, eofdem libellos portantes. Miffi verò Sedis Apoftolicæ à Dyrrachio fimili modo navem ingreffi Anconam petebant; fed Exada zenorum piratas incurrentes omnia quæ poffidere videbantur, penitùs amiferunt, & fimul codicem Actionum præfentis Synodt. Verùm ego, qui Romane Bibliotheca curam gerebam, ftudium babui à Conftantinopoli mecum ipfius Synodi codicem deferendi, delatum fummo Pontifici præfentavi, ac per bac facium eft, ut Sedes Apoftolica, Deo authore, Codicem Synodi per nos fufciperet, & libellos Miffis quidem à nobis redditos, fed per nos falvatos habe

[ocr errors]

illis aufugerant, timeretur. Tandem Apoftolicis, Imperialibufque Ludovici Augusti litteris ab exilio liberati, undecimo Calendarum Januariarum die indiclione quarta, Romam reverfi, omnia coram fummo Pontifice & Proceribus retulere, nihil aliud fcripturarum, quàm librum Adionis Ignatii, &libellos quos à Sclavis receperant, & reliquos libellos, quos Supponi Archi-Miniftro Imperiali & Anaftafio prudentiffimo Bibliothecario fanctæ Sedis Apoftolicæ, cujus præfcientiæ folicitudine exemplar amissæ Synodi, quod fibi fcribendum impetraverat, Ecclefia Romana fufcepit, dudum Conftantinopoli commendaverant, oftendere potuerunt. Apoftolicos Legatos è generalis Synodi loco Romam folenni evectione aut Regali dromone reducere eft antiqua Romani Imperii pietas, cui etiam in Nicolai Ponti ficis Legatos deeffe non præfumpfit Michael Au guftus: Primus ob repetitos Romana Profeffio. nis libellos, repetitam diœcefin Bulgaricam, ac defenfum Ludovici Augufti Occidentale imperium defuit iratus Bafilius Auguftus: Et quidem de collufione cum barbaris & paganis Sclavis fufpectus. Quavis enim via Romanos libellos perdi voluit, & Epifcopis fuis fieri impunem libertatem Acta fynodalia per additamenta aut truncationem vitiandi. Et hinc purgare fe ftu dens in litteris de tribus capitulis, miffis ad Adrianum fecundum per Abbatem Theognoftum, admiratur & dolet de Legatorum felici in urbem Romanam adventu nihil intellexiffe. At Pontifex meritò refpondit: Apocrifarios no ftros, fuper quorum reverfione fcripfiftis, licèt ferò, poft multa tamen pericula, deprædationes, atque propriorum bominum trucidationem, nudos recepimus, non cujuslibet hominis fretos auxilio, fed Dei folius præditos adminiculo. Undè audientes hæc univerfi gemunt, &quia ifti pertulerant, quæ fub nullo priorum Principum quemquam Sedis Apoftolicæ Miffum pertuliffe recolunt, omnes ftupefacti mirantur, fitque continui clamoris ab Ecclefia noftra murmur, quod ità difpofitionis veftræ conftitutio improvidè prodire potuerit, ut in barbarorum gladios nullo imperii veftri præfidio inciderint. Addit vel Michaelem Auguftum fuiffe ab ipfo imitandum. Porro de Synodi codice per fe Romam allato fcribit in ejufdem præfatione Anaftafius Bibliothecarius: Quidquid in Latino Actionum octava Synodą codice reperitur, ab omni eft fuco falfitatis extraneum; quidquid verò ampliùs vel de diœcefi Bulga rica, five aliundè in ejufdem Synodi codice forfan invenietur, totum eft mendacii venenis infectum. Seriò monet, ne quis à vitiatis codicibus fe patiatur circumfcribi,

Quocircà Guilielmus Bibliothecarius verè ait hocce tempore Anaftafium Divina difpenfatione Conftantinopolim adveniffe. Erat omninò ne ceffarius. Attamen & quid humani illic est infeliciter operatus. Exftat damnati Photii ad

« VorigeDoorgaan »