ullas fixorum jejuniorum leges nec ab Apoftolis | dificationem ex lege venientem. Quibus enim dona- acceperit, nec fibi dudum impofuerit Ecclefia, tum erat poffe quod majus eft, indecens fuit non ce- liquet ex eodem Tertulliani libro, confirmant-lebrare quod minus eft. Refpondeo ipfum à se que cum pluribus aliis Eufebius Cæfarienfis, ac in litteris ad Cafulanum Presbyterum Sanctus Auguftinus. Et Pontificalis libri prior ufque ad Sylveftrum pars, & omnes illa per Ifidorum Mercatorem ex Hifpania in Franciam deporta- te Romanorum Pontificum Epiftolæ non funt authentice. Quaterni hujus jejunii nullus etiam pofterior Græcus meminit, ejufque legem Orien- talis Ecclefia numquam admifit. Ipfam admi- fiffe videtur Gerundenfis Synodus, infra Pentecoftes Octavam non more Romano Sabbathum & cum fexta quartam feriam fed quintam jejunari mandat, atque ita tanta Lati- narum etiam Ecclefiarum varietas evincit legem non effe antiquiflimam. Crediderim effe intro- ductam paulatim confuetudinem, quam Sanctus Sylvefter efformarit in legem. Nam ab ipfo ett & Sabbathi jejunium. Et hinc Magnus Leo quaternum hoc jejunium dicit effe legem Pa- trum. Hinc item ejus nec Sanctus Auguftinus. nec ullus Afer iftius temporis, nec Sanctus Am- brofius meminit, & circa ejus modum Hifpania variavit. Quòd nempè ad Sabbathini jejunii inftar à Romana Ecclefia ad alias Provincias non nifi pedetentim fit traductum.
Undè hic nafcitur quæftio, Quomodo Magnus Leo ipfum affirmet effe traditionem Apoftolicam? Lucidiffima funt hæc ejus verba : Serm. 98. Meritò difpofuerunt Apoftolicæ fanétiones, ut veterum jejuniorum utilitas permaneret, & licet Ecclefie confuetudo prolixioribus fe caftigationibus exercere didiciffet, amplederetur tamen continentiæ fan
ipfo exponi Dubitandum non eft omnem obfer- Serm. 47. vantiam Chriftianam eruditionis esse divine, &c. I. quidquid ab Ecclefia in confuetudinem eft devotionis receptum, de traditione Apoftolica, & de Sancti Spiritus prodire doctrina. Et in alio fermone: Inter omnia Apoftolicæ inftituta doctrine, que ex Serm. 76. divine inflitutionts fonte manarunt, dubium non eft, influente in Ecclefiæ Principes Spiritu Sando, hanc primam ab eis obfervantiam fuiffe conceptam, ut fancti obfervatione jejunit omnium virtutum re- gulas inchoarent. Diftinguit jejunium, & fixos illius dies: Iftud affirmat traditionem & fan&tio- nem Apoftolicam, hofce effe manantem indè Ecclefiarum confuetudinem & legem Patrum. Confuetudinem, quam tandem Patres firmarint in legem. Ejufmod fuas confuetudines Ecclefia femper titulavit fanctiones Apoftolicas. Et qua- ternum hoc jejunium omninò poffint Apoftoli, uti & alios Synagoge bonos mores, commen- daffe. Interim Patrum legem omnis Latina Ec- clefia tandem admifit. Et neglectam fuo fæculo pietatem præfenti Canone reparavit Victor fecun- dus Aliud ejus Decretum laudat præfata com- pilatio Quòd nulli Clerici ordinentur, nifi in Sabbatho Quod ipfum ftatuit Tolofana per ejufdem Victoris Legatos celebrata Synodus: Ordinatio non fiat nifi Temporibus fecundùm Cano- nes ftatutis. Eft Leonis noni in Moguntina Sy- nodo Decretum: Ab hac utraque, quòd plena executio non effet facta, Victoris Synodo no- vatum atque firmatum,
CONCILIUM
TURONENSE.
Celebratum per Hildebrandum fancte Romane Ecclefie Subdiaconum, ac Victoris fecundi in Gallia Legatum.
fum. De fanctiffimis Leonis noni, Vercellen- fis, ac fuæ etiam Florentine Synodi Decretis illum blaterare peffima, & pejora in dies prædi- care, Romam nolle accedere, imò nec Italiam intrare, videns laudatus Victor, ex laudata Flo- rentina Synodo Hildebrandum Romanæ Eccle- fiæ Subdiaconum, virum fanctitate & doctrina confpicuum, legavit in Galliam, qui huc ufque contumacem Berengarium fuæ illic Synodo co- geret adeffe. Sanctus Guitmondus, afferens Hil- debrandum fuiffe tunc Romanæ Ecclefiæ Archi- diaconum, eft memoria lapfus. Fuiffe tantum- modò Subdiaconum, difertè in litteris ad Ni- colaum fecundum Pontificem teftatur Petrus Damiani: Hildebrandus, cùm adhuc Subdiaco L.1.Epift. natus duntaxat fungeretur officio, à Victore Papa 9• Apocrifarius in Gallias deftinatus, Synodum con- gregavit. Quod ipfum de femetipfo affirmat ipfe, jam Gregorius feptimus, Hildebrandus in Dialogis habitis cum Defiderio Abbate Caf finenfi. A Nicolao fecundo primùm fuit pro motus in Cardinalem.
Sancto Guitmondo Averfæ Epifcopo fuperiùs adducta in defunctum Sanctum Pontificem Leonem, ac ejus Vercellenfem Synodum, ipfumque Sacrofan&tum Euchariftiæ Sacramentum Berengarii blaf phema fcommata, ac ejufdem poft Parifienfem Synodum relapfus, & in Florentinam refumpta contumacia, huic anno iftius fæculi quinquagefimo quinto celebratæ Synodo dederunt anfam, pergitque de ipfa laudatus Guitmondus: Turonis item generali aggregato Concilio, præfente tunc Venerabili Papa Gregorio, Romano tunc Archidiacono, panem & vinum in facrificio Domini non umbraticè, fed verè Chrifti Carnem Sanguinem fieri, dato propriæ manus Sa cramento Berengarius confirmavit. Et iterùm: Romana Ecclefia per beatum Leonem Papam Berenga riana figmenta mox in fuo exortu damnavit. Deindè per hunc ipfum, qui nunc præeft, Dominum Gregorium Papam, tunc Archidiaconum Romane Sedis, in Concilio Turonenfi convicit, ipfumque Berengarium, ut videbatur, corredum, ac propriæ manus Sacramento fatisfacientem, clementer fufcepit. Et Sanctus Lanfrancus: Que Sancti Leonis fententia non effugit fuccefforem quoque fuum felicis memoria Papam Victorem, fed quidquid de bac re feu cæteris ipfis flatuit, ftatuive præcepit, boc etiam ifte fua atque omnium Conciliorum fuorum auctoritate firmavit. Denique in Concilio Turonenfi, cui ipfius interfuere ac præfuere Legati, data eft tibi, Berengari, optio defendendi partem tuam. Quam cùm defendendam fufcipere non auderes, con. feffus coram omnibus communem Ecclefiæ fidem, jurafti te ab illa hora ita crediturum, ficut in Romano poftmodum Nicolai fecundi Pontificis Con A. loss. cilio te juraffe, eft fuperius comprehenfum. Qux omnia eifdem verbis fcribit Milo Crifpinus, & in Chronico fuo confirmat Bertholdus Presbyter Conftantienfis. Notanda funt Sancti Lanfranci de Victore Pontifice verba: Omnium Conciliorum fuorum auctoritate firmavit. Allu dunt ad Florentinam elapfo anno celebratam Synodum, à qua rurfus evocatum ac damnatum fuiffe Berengarium, eft pluribus fupra often
Primum de novato dogmate, ac qualicumque novante perfona judicium femper fpectaffe ad Sedem Apoftolicam, ideoque nec de ejuf modi inferiori Clerico, aut etiam Laico ullum Patriarcham aut Metropolitam fine facta ad laudatam Sedem relatione potuiffe definire ais Ecclefiafticæ Hierarchia peritis eft explo ratum. Etenim primos Origenis minoris adhuc Clerici lapfus, non foli Alexandrino Patriarchæ, fed etiam Fabiano Pontifici fuiffe delatos, teftatur in litteris ad Pammachium & Oceanum Sanctus Hieronymus. Etiam Montani, Sabel- Epift. 65. lii ac Praxeæ lapfus ad Romanam ftatim Eccle- c. 4. fiam Patres iftorum temporum retulerunt. Quod nodi Africana, Et Diofpolitanam Synodum, ipfum in Pelagii & Cæleftii caufa fecerunt Syquòd ad fe de eodem Monacho Pelagio non retuliffet, probare numquam voluit Innocentius primus. Etiam Sanctum Flavianum Pa triarcham Conftantinopolitanum, quòd fua adverfus Eutychetis Presbyteri errorem & perfonam Decreta ftatim non retuliffet, durè arguit Sanctus Leo Magnus. Et quidem ut fola relatione contentus non effet fed Pelagium
ex Oriente Romam evocaret, præfentemque &|| Joannes Vafeus: Sancius Hifpaniae Imperator ap auditum judicaret ipfe, laudatum Innocentium pellatus eft, redactis ad ejus Imperium omnibus Hif graviter hortatus eft Sanctus Auguftinus. An- tiquum hunc Ecclefiæ Canonem obfervare nefcio quo titulo aut fuco detrectavit contumax huc uf que Berengarius: Nec Romæ aut Vercellis co- ram Leone nono, nec Florentiæ coram Uicto- re fecundo fe exhibere voluit, nec interim de fiit à fua apud Parifienfem Synodum profeflione relapfus horrenda Zizania feminare. Hinc om- nes ejus tergiverfationes excifas volens laudatus Victor, præfentem Synodum fieri voluit in Gal lia, in ipfa, fub qua Andegavenfis civitas, Me- tropoli Turonum.
Cur non per Bartholomæum Metropolitam, fed per Legatum Hildebrandum fieri jufferit, habes in litteris Sancti Leonis Magni ad fuum in Illyriciana Dioecefi Vicarium Anaftafium Archiepifcopum Theffalonicenfem: Si in eo, quod cum fratribus tractandum definiendumque credideris Epift. 34. diverfa corum fuerit à tua voluntate fententia,
paniæ ditionibus, quæ Chriftiani nominis erant. Et in libro de Hifpaniæ Regibus Francifcus Tara- pha: Sancius Major, cùm Legionis occupaffet Re- gnum, appellari voluit totius Hifpaniæ Imperator. Mauros fiquidem omnes à Navarre, Aragonie, Caftellæ, Legionis, Portugallie, Cantabria, Ű Vafconum finibus exterminavit. Et in opere de Cap. 8. Hifpaniæ rebus Lucius Marineus: Sancius Major non immeritò fuit Imperator totius Hifpaniæ appel- latus. Nam totam ferè devictis hoftibus Hifpaniam Chriftiano nomini reftituit. Si quidem Mauros omnes à Navarre, Aragonia, Caftellæ, Legionis, Por tugallie, Cantabria, & Vafconum finibus exter- minavit. In titulum fucceffit filius Ferdinandus, ipfumque uti paternæ hæreditatis nobiliffimam gemmam conftanter tuebatur. Verùm efse fuæ dignitatis injuriam & Auguftæ Majeftatis re- bellionem cenfuit Imperator Henricus. Et tem- pus ipfum juvabat. Quòd enim Victor Ponti- L. 1.
ad nos omnia fub geftorum teftificatione referan-fex illi quafi pater efset, teftatur Sanctus Pe. Epift. 27 tur, ut remotis ambiguitatibus, quod Deo pla decernatur. Præfentis in fuæ Dicefios
trus Damiani. Hinc titulum à præfenti Syno- do exfufflari poftulavit, & Ferdinandum, cæ- terorum in Occidente Regum more, ad fub-
aut Provinciarum ad ipfam fpectantium Syno- do Pontificis auctoritatem exponit in Synoda-jectionem & obedientiam cogi. libus ad urbis Conftantinopolitanæ & Bithy- nix Clerum litteris Papa Felix tertius: Con- fuetudo retinetur, ut Præful Apoftolicæ Sedis cun- cta conftituat. In fidei præfertim caufis affirmat id obtinere. Loqui, videtur de folis Italiæ Sy- nodis, quòd nempè Patriarchales fuas Synodos Dominus Papa foleat intra Italiam celebrare In quovis loco celebratis habet eandem auctori- tatem. Et hinc ad Eutychen, ex Conftantino- politano Archimandrita novum Hærefiarcham, de fui dogmatis caufa confultantem, refcripfit Sanctus Petrus Chryfologus Metropolita Raven- natum: Nos pro ftudio pacis & fidei extra con- fenfum Romane Civitatis Epifcopi caufas fidei audire non poffumus. Omnium tractandorum re- lationem feu propofitionem, & fuffragii cum irrefragabili auctoritate prærogativam habebat præfens Pontifex, ideoque ex ejus folius no- inine Synodalia acta edebantur. Hujus pote ftatis aliqua parte apud fuos valuifse etiam Pa- triarcham Alexandrinum, lucet ex quarta actio- ne Concilii Chalcedonenfis. Ea pars forfan fue- rit jus omnis Patriarchæ. Quidquid fit, nobi- lem ejus portionem habuit in Synodis etiam Papæ Legatus Ejus fuffragium æquipollebat totius Synodi fuffragio, ideoque quoties ipfe folus à tota difsentiret Synodo, caufa tamquam ambigua & difficilis Romam femper debuit cum plena relatione mitti. Hinc ergo præfentem de momentofiffima Berengarii caufa Synodum, non per Metropolitam, fed per fuum Lega- tum voluit Victor fecundus celebrari.
Quòd enim etiam Galliæ Regnum Romano Imperio femper olim fubfuerit, lucet vel ex Epift. 1. folis Confularibus Codicillis & ornamentis, quæ Clodovao Regi misit Anastasius Imperator, & Clodovæus gratanter accepit. Et hinc Auxa nio Metropolita Arelatenfi, fuoque per Galliam Vicario, poftulatum Archiepifcopale Pallium impertiri citra Imperatoris Juftiniani notitiam & confenfum non præfumpfit Vigilius Pontifex: Ne honorem fidei ejus cum competenti reverentia non fervaffe judicaretur. Et tandem Pallium tranf- mittens, Auxanio injunxit incessanter pro lau- dato Juftiniano, ejufque conjuge Theodora pre- ces effundere, qui pro his mandandis pia præ- buerant devotione confenfum. Etiam pro Patritio Epift. 2. Belifario, qui mediator fuerat & fuggeftor apud Principem, mandat orari. Ad Auxanii item fuccefsorem Aurelianum, dum tranfmiffit Pal- lium, fcripfit: Gloriofo Patritio Belifario deftina- tis fcriptis gratias referatis, qui homini veftro la- borem ad Clementiffimum Principem abftulit tran- Epift. 5. feundi, fed mox ut Refponfum recepit, nobis fuis litteris indicavit. Non folus Pontifex, fed & ipfe infigniendus Arelatenfis Epifcopus debebat Pallii donum, & quidem per fingulares Lega- tos, ab Augufto Principe fupplicare. Ipfum da- batur & ea lege, ut infignitus gratiæ intactæ fœ dera inter Romanos Imperatores & Francorum Reges cuftodiret. Non amicitiæ aut focietatis, fed foedera gratiæ: Quam nempè Rex ab Impe- ratore, tamquam fuo Patre & Domino, emere- retur. Juftinianum enim fuifse Regis Childeber- ti patrem, in datis ad hunc litteris difertè fcri- bit Pelagius Papa primus. Et ipfe Juftinianus Francicum etiam Imperatorem fe femper ap- pellavit.
Huic item Synodo propofita fuit querela Hen- rici tertii Imperatoris adverfus Ferdinandum pri- mum, cognomento & virtute Magnum, Caftel- læ ac Legionis Regem, de titulo Imperatoris. Etenim de Ferdinandi patre Sancio Magno fcribit Quibufdam Francicæ Majeftatis zelatoribus in Chronico Albericus: Sancius fe Imperatorem hæret hic aqua: Archiepifcopale Pallium vo- nominabat Hifpania. Et in Hifpaniæ Chronico lunt tunc non fuifse quampiam è lana faf
Sanctus Fulco, Francici Regni Majeftatem diu Lib. conatus defendere, tandem illi manus dederit, 4. latè habes in Remenfis Ecclefiæ hiftoria apud cap. 5. Flodoardum. De eodem Rege Carolo fcribit Sigebertus Gemblacenfis: Carolus Rex Francorum cum auxilio Lotharienfium juxta Urbem Sueffionum
qui contra fe Regnum Francorum invadebat, eum cum multis peremit, & fe & Franciam Henri- co Primo Germaniæ Imperatori fubmittit, ei- que in pignus perpetui fœderis & amoris mittit manum pretiofi Martyris Parifienfis Dionyfii au- ro gemmifque inclufam. Factam Arnulpho pro- feffionem etiam Henrico iteravit. Quod ipfum fcribit Radulphus de Diceto. Carolus Simplex Robertum Ducem Parifienfem, Regnum invaden- tem cum multis peremit, & fe & Franciam Henrico Regi Teutonico, qui ei auxilio fuerat, fubmittit.
ciam, fed Auguftum totius corporis ornamen. tum, cujus proindè citra Augufti Principis con- fenfum afsumptio aut donatio fuerit crimen læ fæ Majeftatis. Verùm quis umquam audivit læfas alieni Regis leges aut fanctiones efse læfæ Maje- ftatis crimen? Quis ornandi aut veftiendi licen- tiam cenfuit unquam ab alieno Principe poftulan-pugnans contra Robertum fratrem Odonis Regis, dam? Poftulatio hæc eft evidens character fub- jectionis. Et ipfa duravit in Galliis etiam fub Papatu Gregorii Magni, Syagrio Auguftodu- nenfi Epifcopo non aufi dare Pallium, nifi ob tento confenfu Mauritii Imperatoris. Leonis item Ifauri Imperatoris Laureata mifit etiam in Franciam, ipfaque fuifse, quod eft plenæ obe- dientiæ atque fubjectionis profeffio, honorifice fufcepta, teftatur Gregorius fecundus. Et hinc de Carolo Calvo, è Francorum Regno ad Ro- manum Imperium evecto per Joannem octa- vum Pontificem, atque Græcorum Imperato- rum, præter Ludovici patris & Caroli Avi mo- rem, ornamenta afsumente fcribunt Annales Francorum Fuldenfes: Omnem confuetudinem Re- gum Francorum contemnens, Græcas glorias opti- mas arbitrabatur. Et ut majorem fue mentis ela- rionem oftenderet, ablato Regis nomine fe Impe- ratorem & Auguftum omnium Regum cis mare confiftentium appellari præcepit. Avum fuum Ca-tiam Philippum Auguftum Regem, de Henri-
Etiam Ludovicus Tranfmarinus de fuo Galliæ Regno adverfus invaforem Hugonem Comitem in Synodo Engelhemenfi provocavit ad Othonem primum Imperatorem, offerens caufam Divino etiam duelli judicio afferere juxta præceptionem laudati Regis Othonis. Rei feriem in fuo Chronico exponit laudatus Flodoardus. E
rolum Magnum adeoque & fefe in omnia, quæ Conftantinus Magnus ac ejus fuccessores in Occidente habuerant, jura, ideoque & in fupremum fuper cunctos illic Reges dominatum fucceffifse Carolus exiftimavit. De eodem Re- gnum Arelatenfe erigente fcribit Abbas Regi- no. Bofonem Regem appellari juffit, ut more priffe, ut caufa Ducis Saxoniæ Imperatori rebellaret .
ci Leonis per Fredericum primum Imperatorem degradati Saxoniæ Ducis patrocinio fufpectum, laudat Godefridus Coloniæ ad Sanctum Pan- taleonem Monachus: Nuntii Regis Francie Im- A. 1180. peratorem adeunt cum litteris ejufdem Regis, in quibus devotè excufavit numquam fibi animo fuis-
corum Imperatorum Regibus videretur dominari. Pergit de Francorum Rege Carolo Simplice: Carolus vires Odonis, rebellis fibi Comitis, fer- re non valens, patrocinia Arnulphi Imperatoris fup- A. 893. plex expofcit. Eftivo fiquidem tempore Arnulphus conventum publicum Wormatie celebravit, ubi Ca- rolus venit, & Arnulphum magnis muneribus fibi concillat, Regnumque quod ufurpaverat, ex ejus manu fufcepit. De Germanici Augufti manu ac inveftitura non fufceptum Regnum vocat ufur- A. 83. patum. Quod ipfum fcribunt Annales Franco- rum Metenfes. Rem in Anglorum Regum An- nalibus elucidat Simeon Monachus Dunelmen- fis: Carolo Crafso Imperatore defundo, Regnum in quinque divifum eft, fed principalior pars pro- venit Arnulpho, cui alii quatuor fidelitatem fua Sponte juraverunt, fubje&ionemque exhibuerunt . Quia nullus eorum ex paterna progenie legitimus Regni illius poterat effe hæres præter folum Arnul- phum. Apud illum enim manfit Imperium. Rudol- pho Burgundiam, Odoni Franciam, Longobar- diam ait ceffifse Berengario ac Guidoni Odonem de Arnulphi confenfu & beneficio fuifse electum teftatur etiam Otho Epifcopus Frifingenfis. Hinc illum deferere, & ad Carolum poft quatuor demum annos à Sancto Fulcone Remenfi Ar- chiepifcopo evectum deficere Arnulphus noluit, nifi ufurpati Regni agnito errore, data inve- ftitura, & accepto hominio reconciliatus. Quo- modo adverfus Caroli fine fuo afsenfu factam promotionem fuerit proteftatus, & quomodo
Rebellio non eft nifi adverfus Superiorem. Et de Henrico fexto Imperatore fcribit Rogerus Ho- vedenfis: Notum erat Richardo primo Anglorum Regi, quòd Imperator fuper omnia defiderabat ut Regnum Francie Romanorum Imperio fubjice- ret. Hoc eft, ut avitam iftius Regni fubjectio- nem Imperio repararet. Et hinc de Bonifacio octavo Pontifice, Philippi Pulchri Francorum Regis contumaciam frænante, ait magnum Bel- gii Chronicon: Bonifacius Alberto Imperatori Ver- bo, non opere, Regnum Francia fubjecit, ficut & Fol. 2734 alia Regna. Dicit, verbo non opere: Quod violentia foret lege fuperior, & neque Alber- tus, neque Bonifacius propter accifas Germa- nici Imperii vires, quod verbo & jure volebant, opere non poffent. Et hinc fua hæc Decreta lau- danti Bonifacio Philippi Legatus cum farcafimo repofuit: Beatiffime Pater, veftra poteftas eft ver- balis, noftra realis. Hinc item de Sigifmundo Imperatore fcribit in Flandrorum Annalibus Ja- A. 1416. cobus Meyerus: Utinam totam Galliam Imperio, unde ablata eft, valuiffet reddere. Francica inte- rim, defuper non claufa, fed aperta ufque ad Ludovicum undecimum, qui primus ipfam clau- fit, corona Regni fubjectionem eft palam conte- ftata. Aperta enim fubjectionis, claufa corona eft character fupremæ Majeftatis. Quæ omnia, quibus eruditus Joannes Jacobus Chiffletius in vindiciis Hifpanicis plura addit, lucidè demon- ftrant Francorum in Gallia Regnum Romano Germanorum Imperio olim fubfuiffe. Eandem
adverfus Hifpaniæ Regnum & Ferdinandum Re- || Imperatoris nomine appellari voluit. Et Lucius
gem Henricus tertius Imperator quæftionem mo- vit, & per præfentem Synodum poftulavit de- cidi.
Erat res ardua. Etenim in litteris ad Geizam Hungaria Regem Gregorius feptimus rectè fcri- pfic Regni fub Imperio fubjectionem effe fpe- Ex Epift. ciem fervitutis. Et quidem Victor Pontifex,
Marineus: Alphonfus potentiffimus omnium Regum qui ante se fuerant, habitus eft. Quapropter Hispa niarum Imperator fuit appellatus. Et in Sigeberti L. 7. Gemblacenfis fupplemento Robertus Abbas Mon- tenfis: Ludovicus Rex Francorum gratia orationis A. 1155. perrexit ad Sanctum Jacobum de Gallicia, & ab Im- peratore Hifpaniarum Socero fuo favorabiliter fufce-
utpote homo Suevus, favebat Imperio, Lega-ptus eft, Eundem titulum etiam infra aliquoties tus vero Hildebrandus, utpote Cluniacenfis Hifpaniæ Regibus adfcribit. Quod ipfum far A. 1158. cui Hifpaniarum Reges femper fuerunt devotif- ciunt Matthæus Parifienfis, & Radulphus de 1131. fimi, Coenobii Monachus, malebat fcabrofam Diceto. Et in Sancti Petri Vivi Chronico Cla- A. 1155. quæftionem tractari alio loco & tempore, ideo: rius Monachus: Ipfo anno mortua eft Regina Fran- A. 1160. que ipfam, communicato cum partibus confi- cie, filia Imperatoris Hifpaniæ. Qued ipfum fcrilio, Pontifici remifit. Hifpani interim non bit Vincentius Epifcopus Belluacenfis. Et in minus Germanicam, quam Saracenicam aver- Sacri belli hiftoria Guilielmus Metropolita Tyfati fervitutem, ad Apoftolicam Sedem deftina- riorum Dominus Rex Francorum Hifpaniarum narunt folemnes nuntios, fupplicantes fibi mit- Imperatoris filiam, Mariam nomine, fibi matrimoti Apoftolicum Legatum, coram quo avitæ fuæ nio copulavit. Et Normandiæ Chronico: Lulibertatis & dignitatis fundamenta producerent: dovicus Rex Francorum duxit uxorem filiam AlEt legatus fuit Robertus ad Sanctam Sabinam phonfi Regis Hifpaniarum, quem quia Principatur Cardinalis Presbyter, coram quo plenam victo-Regulis Aragonum & Galliciæ, Imperatorem ¿ispariam fuiffe ab Hifpanis obtentam affirmat, ac L. 9. c. 5. demonftrare conatur Joannes Mariana.
Quod an verum fit, ignoro & hæreo. Etenim nullus authenticus Scriptor magnum Ferdinandum deinceps titulavit Imperatorem totius Hifpaniæ, fed folius ulterioris Hifpaniæ Monarcham. Rodericus Archiepifcopus Toletanus: Rex Ferdinandus, non minus de Dei gratia, quàm de victoria gloriofus Regnum fratris obtinuit, fadus Monarchus Hifpaniae ulterioris. Et Rodericus Sancius: Fernandus fratre mortuo Regnum Lib. 3. ejus obtinuit, & factus eft Monarcha Hifpaniæ ulcap. 26. terioris. Et Regum Caftellæ ac Legionis Catalogus: Ferdinandus Caftellæ, Navarræ, ac Legionis Rex babuit præterea Regnum Aragonie, quod frater ejus Ramirus poffidebat, qui fine bærede legitimo deceffit è vivis. Ideoque magnus, Hifpaniæ Monarcha nominatus fuit. Regnare cœpit anno poft millefimum decimo feptimo, regnavit annos quadraginta. Hifpaniam tributo, quod ei Henricus quartus Imperator & Urbanus Papa imperabant, liberavit. Res non cohæret. Etenim quinquagefimo feptimo iftius fæculi anno, quo obiit Ferdinandus, Henricus quartus primùm fucceffit Patri adhuc puer in Regnum, & Urbanus fecundus adhuc erat Monachus, necdum Cardina lis, Interim lucet Imperatoris titulum, haud dubiè ex præfentis Synodi Decreto, à Ferdinando fuiffe fufpenfum. Hinc enim illum refumpfit ejus nepos Alphonfus feptimus, de quo Rodericus Archiepifcopus Toletanus: Alphonfus L.7. c. 7. impofuit fibi Imperit diadema, & vocatus fuit deinceps Imperator. Titulo Diadema addidit. Et L.3.c.31. Rodericus Sancius: Alphonfus intitulatus Hifpaniarum Imperator. Et in Hifpanorum Regum Anacephaleofi Alphonfus à Carthagena: Alphon fus feptimus, intitulatus Hifpaniæ Imperator, copit regnare anno Domini millefimo centefimo octavo. Et in opere de Hifpaniæ Regibus Michael Ritius Alphonfus appellari voluit Hifpaniarum Imperator. Et laudatus Francifcus Tarapha: Alphonfus feptimus Caftelle , Legionifque Regnum Principatibus Regnifque conjunctis
niarum appellant. Et Sanctus Bernardus cuidam fuæ Epiftolæ dedit hanc Epigraphen : Sancia, A. 1153. Sorori Imperatoris Hifpaniæ. Et in litteris ad Innocentium fecundum Pontificem Petrus Venerabilis, Abbas Cluniacenfis: Imperator Hifpanus, magnus Chrifliani populi Princeps. Laudat Alphonfum feptimum. Porro de Ferdinando tertio Caftellæ & Legionis Rege ad Domini an num millefimum ducentefimum trigefimum quartum, & Gregorii noni Pontificatum fcribit in Chronico Albericus: In Curia Romana talem petitionem propofuit Rex Caftelle Fernandus quad nomen Imperatoris & benedictionem volebat babe re, ficut babuerant quidam Anteceffores ejus. Ex quo vides Imperialem non folummodò titulum, fed & benedictionem Hifpanis Regibus olim fuiffe. Alphonfus feptimus regnavit fub Paf chali fecundo, & ipfi per Henricum quintum Imperatorem graviffimè afflicto complacere ftuduit, atque ità temporis opportunitate ufus refumpfit Imperii titulum, & Diadema addidit: Et Pafchalis indulfiffe poffit, aut diffimu, lafle.
Adjectum ab Alphonfo Diadema videtur fuif fe Mitra & cruce infignita Corona, quam fine fingulari Apoftolicæ Sedis gratia non poffe af fumi, lucet ex litteris Gregorii feptimi ad Vratislaum Ducem Bohemorum. Hinc cum Mitra Coronam etiam Petro Aragonia Regi fuiffe con- L. 1.Epift. ceffam ab Innocentio tertio, habes in hujus vita publicata per Dominum Francifcum Bofquettum. Quare hanc fine Pafchalis Pontificis indul- Fol. 274. to non crediderim ab Alphonfo affumptam. Quæ caufa Imperialem titulum dormire rursùm fecerit, ideoque ad ejus à Gregorio nono poftu landam refufcitationem coegerit Ferdinandum tertium, ignoro. Quidquid fit, Reges Auftriaci, dum Mitram à Corona depofuerunt, non fine fundamento retinuerunt claufuram, & fa cra Cruce infignitum globum affumpferunt . Ejus fignificationem exponit Michael Glycas: Fol. 134. Juftiniani Imperatoris ftatua globum cruce infigni. tum leva manu continet, quo fignificatur eum
« VorigeDoorgaan » |