detentus fit. Exponunt, quod vulgatus Transla tor videtur fuppreffiffe, Himerii in via impedi mentum Epiftola data eft undecimo Gorpiæi CAPUT XXVI. -114 Menfis, qui eft quartus dies Romani Septem bris. Ex quo lucet, quod Legati fub Augufti finem advenerint Chalcedonem. Et hinc oritur Iterum alia Epiftola ab Epifcopis Orien- difficultas, Quomodò octo diebus ante hune talibus, & Confidentibus eorum, ab Ephefo, per quam refpondetur ad litteras Supra fcriptas. Enientes in Chalcedoniam, in Conftanti V Enopolim nopolim fiquidem nec nos nec Adverfarii noftri fumus introire permiffi propter bonorum Monachorum feditiones, ex opinione cognovimus, quia antè octo dies adventus noftri piiffimo Imperatori placuerit Domnum Neftorium ab Ephefo dimitti, quocumque ire voluerit. Et omninò doluit anima noftra. Quia fi hoc verum eft, ea quæ abfque Judicio & illicitè facta funt, interim roborari videntur. Nos autem cognofcat Sanctitas veftra pro fide tota men te certare. Et hunc laborem eligere ufque ad mortem. Suftinemus verò præfenti die, id eft Gorpiæi menfis undecimo, Imperatorem piiffimum tranfmeare, atque in Ruffinianis caufæ audientiam facere. Oret igitur Sanctitas veftra, ut nobis cooperetur Dominus Chriftus, quatenùs fidem San&torum Patrum confirmare poffimus, & ea, quæ contra Ecclefiam furrexere, Capitula radicitùs amputare. Hæc ipfa & fapere & agere veftram quæfumus Sanctitatem, & permanere pro fide Orthodoxa bono noftro fervori. Quando autem præfens Epiftola fcripta eft, nondum venerat Himerius. Putamus enim, quod nunc ægri tudinis inæqualitate detentus fit. Hoc autem nihil Religiofitatem noftram perturbat. Speramus enim, quia & triftia extinguentur, & veritas refulgebit, pronè concertante unà nobifcum Religiofitate veftra . SCHOLI O N. Epiftola exftat in Actis Synodalibus. Nihilominus volui & Caffinenfem translationem vulgare. Habet enim duo infignia difcrimina. Primum eft in his verbis: Ex opinione cognovimus, quia ante octo dies adventus noftri Piissimo Imperatori placuerit Dominum Neftorium ab Epbefo dimitti, quocumque ire voluerit. Infuper omittit hanc notabilem parenthefin: En gloriam Pientiffimi Regis. Alterum difcrimen funt hæc verba: Nondum venerat Himerius. Putamus enim, quod nunc ægritudinis inæqualitate adventum potuerit emanaffe Decretum de Ne ftorii exilio? Rationem dubitandi facit laudata fuperiùs iftius Decreti relatio: Cum feptem & Septem ex utraque parte Epifcopi Conftantinopolim veniffent, Imperator certò comperit Sanctam Snodum canonico ordine Neftorium depofuiffe. Itaque Legatorum Synodi sententia approbata, Orientales quidem condemnat, Neftorium verò muldat exilio. Eis præterea, qui ex Sancta Synodo Legati vene rant, injungit ut ad Ecclefiam fe conferant, ibt demque creent Epifcopum Sandia Conftantinopolitana Ecclefia. Etenim fi iftud Decretum non nifi poft auditos à Principe Legatos emanaverit, quomodo poffit octo diebus ante ipforum adventum emanaffe? Refponderi poffit duobus modis. Primò, quod Decretum emanaverit ante Legatorum Adventum, Nempe ad urgentiffimas Conftantinopolitani Cleri preces, in quibus revelata facie funt locuti ad Principem, juxta Prophetæ Regulam: Loquebar de teftimoniis tuis in confpectu Regum, & non confundebar. Uli funt infigni exordio Profeffionis noftræ fcopus, piissimi Imperatores, præter alias leges omnibus quoque Principatibus & Poteftatibus obediendum esse cavet, dummodo ejus iftiufmodi obedientia animæ conferat, Quod fi illa inter utilitatis limites non verfetur tunc etiam adversùs veftrum Apicem cum libertate audendum effe, Divinarum legum Interpretes monent. Affirmant Sacris Auguftorum Principum circa Ecclefiafticas etiam caufas juffionibus effe omnino obediendum, dummodo tamen fint Divinis Legibus ac Sacris Ecclefiæ Canonibus conformes, atque ita noftris animabus utiles. Aliàs adjungunt non folummodo negligendas, fed et iam ipfis conftanter refiftendum in faciem. Et ita fentire omnes Sanctos Patres, Divinæ legis Interpretes. Ex hoc principio fupplicant circumduci Sacras Juffiones, quibus Princeps San&ti Cyrilli ac venerandi Memnonis iniquam degradationem confirmaverat. Rogant confirmari folam degradationem Neftorii, & potentiffimè concludunt: Quamobrem Chrifti amantes Imperatores, fedulò curate, ne Ecclefia, quæ more nutricis vos educavit, ac trophea adverfum hoftes citra difficultatem Majeftati veftræ erigit, impofte rum diffipetur, neve Regni veftri tempore Martyrum faculum fpectandum exhibeatis; quin potius Majorum veftrorum erga Ecclefiam amorem & ftudium. memoria repetentes, & quemadmodum unufquifque corum Imperii fui tempore Sandorum Patrum Synodis celebratis paruerit, Patrumque Sanctiones Legibus fuis muniendo quam illis deferrent observantiam ftatim oftenderint, ita & vos quoque parem affectum erga Sandam Synodum, quam modo congre gaftis, alacriter suscipite, ut ipfa gratiarum a&io nes nes pro Imperio veftro purè ac fanctè perfolvat. Intrepidè conteftantur Romani Imperatoris offi cium effe, non de Generalis Synodi Decretis judicare, fed ipfis reverenter obedire, ideoque Ephefinam Neftorii damnationem à Theodofio non potuiffe circumduci. Et hafce preces plurimum adjuverunt Archi Mandrita Dalmatius, ac ejus College. Etiam Eutyches. Erat enim tunc eximie Orthodoxus, Religiofus, apud omnes potens fermone ac opere. Facta hæc funt, dum Joannes Sacrarum Largitionum Comes effet Ephefi, ante evocatos utriufque partis Legatos. Proinde Neftorii damnatio stabiliri, ac ejus exilium decerni potuit octo diebus ante Legatorum adventum. fuerit inter Legatos ? Rationem dubitandi augent ea, quæ ipfe ad Theodofium Augustum fcribit in Apologetico fuorum Actorum ac Dogmatum libro: Ego, Chrifti amans Rex, gaudebam quidem, dum è Patria difcederem, Alexandria veftra relicta, etiamfi magna venti vis velis fefe infunderet, atque inftar tonitrui navem percelleret, ac fluctus in fublime elatus fumma gubernacula circumftreperet, tamen alacri ac tranquillo animo eram,& tempeftatis periculum poft habui, ut optatiffimo Majeftatis veftræ adspectu potiri quandoque daretur. Rurfum cum ex Ephefiorum civitate ad illuftrem illam urbem deveberentur illi, qui ad boc à Sancta Synodo delecti funt, ut quæ ab illa fuerant acta defenderent, ex illorum numero effe cupiebam. Primò quidem, ut Majeftatem veftram coram viderem; deinde verò, ut in veftra præfentia contra Epifcopum Antiochenum difceptarem, palam oftenderem eum calumniatum fuisse, & iniquè infaniiffe, & quafi impotentibus furils fuisse actum, eò quod Capita blafphemiarum Neftorii anathematizaffem. Hoc eft, eò quod impiis Neftorii dogmatibus oppofuiffem duodecim anathematismos, feu anathematifmis armata Capi effe unus è Legatis. Refpondeo ipfum Legationis tempore adhuc, uti damnatum & degrada tum, fuiffe in vinculis, ideòque non potuiffe ifto voto potiri. Ejus caufa erat tunc adeò malo loco, ut Aula de ipfius quoque exilio iniret confilium. Ita tunc ipfe fcripfit ad Regiæ civitatis Clerum ac Populum. Notanda funt verba: Ut que ab illa fuerant acta defenderent. Non folam Cyrilli ac Memnonis reparationem, fed etiam damnationem Neftorii. Et laudata relatio palam afferit utrumque fimul fuiffe ftabilitum à Principe. At verò reparatio stabilița non fuit, nifi poft auditos Legatos: Ergò neque damnatio. Porrò quæ Cyrillus de maris impetu fcribit, conferri debent cum illis, quæ ad fuam Ecclefiam fcripfit ex Infula Rhodo: Gratia & benignitate Chrifti Salvatoris noftri magnum ac latum pelagus emenfi, incolumes Rhodum pervenimus, ea ventorum lenitate ac profperitate ufi, ut totam illam navigationem citra omnem timorem omnemque vite difcrimen peregerimus. Nempe per Divinam protectionem, de qua ftatim fubdit: Tu dominaris poteftati maris, motum autem fluctuum ejus tu mitigas. Altera refponfio eft melior, & apparet certa. Nempe quod iftud Decretum non emanaverit, nifi poft Legatorum adventum, & poft auditos Legatos Sanctæ Synodi. Etenim laudata Regii Decreti relatio difertè fcribit: Cum feptem & feptem ex utraque parte Epifcopi Conftantinopolim veniffent, Imperator certò comperit Sanctam Synodum canonico ordine depofuiffe Neftorium. Tunc certò comperit, quod nempe ad laudatas Cleri Preces & conteftationes cœpiffent cefpitare.tula. Ad hæc defendenda Cyrillus optaverat Non ex utriufque partis, fed ex folis Sanctæ Synodi Legatis comperit. Etenim ifta relatio comprehendit compendio plura, acta diverfis temporibus. Porrò certum eft hoc Decretum emanaffe ante quartam Septembris, dum fcripta fuit præfens Epiftola, & dum factiofos Legatos auditurus Theodofius trajecit Conftantinopoli Chalcedonem. Etenim tunc Neftorianæ damna. tionis confirmatio, ac hominis relegatio erant firma, & ubique notiffima. Proinde neceffe eft, ut Synodales Legati fuerint antea foli admiffi ad urbem ac Principem, atque ita has res expleverint. Si non omnes, faltem Legati Romanæ Ecclefiæ. Qua enim ratione optimus Theodo fius hanc eis abnegarit reverentiam? Licet hoc lucidè non poffim demonftrare, demonftrari tamen videtur à rerum confequentia. Proinde fama, quæ factiofis Legatis retulit Decretum ante fuum adventum emanaffe, aut vera non fuit, aut potius non fuit. Addenda enim funt fuperius adducta verba: Antequam compareremus. An omnes tres Apoftolici Legati fuerint Conftantinopoli, eft incertum. Etenim licet in Mandato, quod Sancta Synodus Legatis fuis dedit, exprimantur foli Arcadius ac Philippus, eifque adjungantur Juvenalis Hierofolymitanus, Flavianus Philippenfis, Firmus Cæfaræenfis, Theodotus Ancyranus, Acacius Melitinenfis, ac Evoptius Ptolemaidis, attamen in Epiftola, quam poft Maximiani confecrationem ad ipfos fcripfit Sanctus Cyrillus, Evoptius omittitur, ac ejus loco ponitur Projectus. At verò in Syno dica, quam de fua confecratione Maximianus fcripfit ad veteris Epiri Epifcopos, omittitur Projectus, & ponitur Evoptius. Projectus, licet non effet Synodalis Legatus, poftmodò acceffit. Rationem nescio. Quæftio eft, Cur etiam Sanctus Cyrillus non CAPUT XXVII. Iterum alia Epistola quorum fupra Epifcoporum ad quos fupra Epifcopos • ipfo audivit Partes. Utraque translatio affirmat hæc facta in Confiftorio, cum aliquo tamen difcrimine. Etenim Caffinenfis affirmat inter Confiftoriales Comites fuiffe totum Senatum. Aljud difcrimen eft, quod vulgata translatio affirmet Acacium Melitinenfem in Commentariis pofuiffe Deitatem paffibilem, at verò Caffinenfis ait ipfum fuiffe id confeffum inter Gefta. Attamen difcrimen fibi ipfi cohæret. Ex ipfo difcimus verbalia Confiftorii Gefta fuiffe redacta in commentarios, & Acacium utrobique conítanter perftitiffe in iftis vocibus. Infuper difcimus Græcorum Epifcopos fuiffe compulfos dicere in Confiftorio: Etiam de rebus facratiffimis. Et Latini Epifco darunt illorum moribus. fe Epiftola etiam docet Joannem Antiochenum ac ejus in hac Legatione focios potentiffimè egiffe contra Sanctum Cyrillum, adversùm ejus in nutu Divino, facto nunc convicimus interim contraria fentientes, ita ut omnia quidem noftra ab amico Chrifti Imperatore fufcepta fint; quæ verò ab iis dicta funt, infufceptibilia, & inconfequentia videantur. Nam fursùm versùm Cyril-Neftorium Acta, ac præfertim adversùm ejus li memoriam facientes, & rogantes ut ipfe potiùs uteretur, & pro fe ipfo fatisfaceret, nunc ufque obtinere minimè potuerunt. Sed audierunt, quia oportet moveri de pia Religione fermonem, & Fidem Patrum roborari Sanctorum. Convicimus verò & Acacium, qui inter gefta Deitatem confeffus eft effe paffibilem. Eifque adeò motus eft piiffimus Imperator nofter, ut blatteam chlamy dem, qua induebatur, excuteret, feque retrò fubduceret præ magnitudine blafphemiæ. Vidimus verò & omnem Senatum, qui erant in Confiftorio, valdè approbare nos ipfos, tanquam reverà pro vera fide laboribus defudantes. Placuit igitur Piiffimo Imperatori noftro, ut unufquifque exponeret propriam Fidem, & Pietati ejus offerret. Nos verò refpondimus, quia impoffibile eft, ut alteram faciamus expofitionem, nifi quæ in Nicæa facta eft à Beatiffimis Patribus. Et hoc quoque placuit ejus Imperio. Reftat igitur illam, in qua Sanctitas veftra fubfcripfit, Pietati ejus offerre. Omnis autem Confantinopolitanæ Populus Civitatis ad nos fine ceffatione pernavigat, rogans ut pro Fide forti ter decertemus: Et ad eos fortiter compefcendos, ne occafionem dare Adverfariis videamur, plurimùm laboramus. Direximus autem veftræ Religiofitati expofitionis exemplar, ut duo authentica dignemini exemplária tranfcribere, & fubfcribatis ambobus. Capitula. Hinc enim Synodales Legati, quod Princeps eorum Apologiis non plenè acquiefceret, rogarunt ipfum advocari, utpote qui ætaten tem & linguam haberet, ideoque meliùs poflet pro femetipfo fatisfacere. Nec dubium, quin addiderint hanc evocationem ipfi femper fuiffe in votis, & fore acceptiffimam. Et hafce preces ille omninò refpicit in fuo Apologetico. At preces non fuerunt exaudite. Et hinc oritur quæftio, Quomodo Neftorii damnatio, nec non Cyrilli ac Memnonis reparatio fuerint Conftantinopoli per Theodofium confirmatæ ante ejus Trajectum, & Confiftorium apud Chalcedonem? Etenim Cyrillus, iftic adhuc fuit inter reos, & necdum plenè purgari meruit; Quomodo igitur antea fuit confirmata ejus reparatio? Refpondeo ac fateor non effe levem fcrupulum. Interim quod Imperator Neftorii damnationem ac exilium firmaverit ante hoc Confiftorium, non eft dubitanduin. Etenim de ifto ipfo nihil vel audire voluit, affirmans de eo jam formam emanaffe. At vero hæc damnatio erat palmaris in Cyrillum calumnia, ideoque videtur non dubitandum, quin & hunc tunc Theodofius admiferit. Utique ob reverentiam ac authoritatem Synodi ac Sedis Apoftolicæ. Etenim dum Neftorium abjecit, agnovit legitimitatem Synodi. Proinde præfens dubitatio fuit non de Cyrilli Perfona, fed de folis Capitulis. Nam & Orientales Epifcopi diu poft initam cum Cyrillo pacem, & admiffam ejus communionem, damnarunt ejus Capitula. Quia nempe aliud eft Doctorem effe Orthodoxum, aliud quofdam ejus articulos effe devios. Nihilominus pertinaces Factioforum Legatorum interceffiones poffint Theodofium ade aliquan infuper docet Acacium Melitinenfem pari, quo Factiofa Legatio invafit, impetu defendiffe Capitula, & ita admififfe hanc propofitionem ; Deitas eft paffibilis. Nequaquam eft calumnia . Etenim hujus verbi meminit etiam in fua famosa Epiftola Ibas Edeffenus, agens de facta inter Ecclefias pace: Joannes Paulum Emefenum dire dere. Hinc enim Joannes Antiochiæ Patriarcha ac ejus Epifcopi S. Cyrillo communicare noluerunt, nifi anathematizaret iftum articulum. Et ad ipfius auditum Chriftianiffimus Imperator Theodofius excuffit aut laceravit blatteam fuam tunicam Pre magnitudine blafphemiæ. Antiquus ille, etiam in Sacro-Sanctis Evangeliis memoratus, deteftande blafphemiæ mos tunc necdum abierat in diffuetudinem. Ufitabatur etiam à Sanctis. Etenim de SS. Apoftolis Paulo ac Barnaba, dum Lyftrenfes ipfi immolare vellent, fcribit in Actis S. Lucas: Confciffis tunicis fuis exilierunt. Refpondeo hanc ipfam quæftionem poftmodo fuiffe à Venerabili Carthaginenfi Ecclefiæ Archi-Diacono Ferrando propofitam S. xit Epifcopum, per eum fcribens veram fidem, & præcipiens ei, quia fi huic Fidei Cyrillus confenferit, anathematizaverit eos qui dicunt, quia Deitas paffa eft, ut communicaret ei. Joannes omninò refpexit iftud verbum Acacii. Et ipfum mox etiam Ephefum devenit, & non folummodo Fa&tiofos exultanti gaudio, fed & Orthodoxos fumma admiratione ac triftitia affecit, adeò ut Sanctus Theodotus Ancyranus Epifcopus, magnus Acacii amicus, folemni concione iftud purgare ac exponere debuerit. Exftat ejus Synodalis fermo, qui Neftorium ob denegatam hanc propofitionem, Deus eft paffus, demonftrat rectè damnatum, & ipfum per Profopopajam alloquens profequitur: Sanè fi ad Deitatis naturam Species, non erras; fi verò perpeffionem illi fimplici-Rufpenfis Ecclefiæ Antiftiti Fulgentio : Utrum ter adimas, difpenfationem pernegas. Ne ergò Dei Filius ficut dicitur natus, paffus, mortuus, perpeffiones Deo improperes, fed perpeffionum utili- crucifixus, ita ejus Divinitatem confirmare nos oportatem infpicias. In bumilitatem Deus fe demifit, teat natam, passam, mortuam crucifixam? nullam fecundùm propriam naturam perpessus dimi- Quamvis, five Deus, five Divinitas nominetur, nutionem, fed hanc nobis gratiam faciens. Divini- fola Caro intelligatur mutabilis atque paffibilis, fetatis natura nullam ignominiam eft perpessa. Diftin- cundùm quam Deus aut Divinitas potuit, quod in guit duas propofitiones: Deus eft paffus, Deitas fua natura non potuit. Et S. Fulgentius refpondit : eft paffa. Primam Orthodoxam, fecundam affir- His tuis verbis breviter refpondeo, Quidquid borum mat effe fufpectam, malè fonantem, fcandalo- dicatur, nihil præjudicare fidei, qua veraciter Ecfam, & omnino cavendam. Nempè Orthodoxiclefia Catholica credit & prædicat Divinitatem Filii & factiofi Legati in Principis Confiftorio difpu-impaffibilem atque incommutabilem permanere. Detaverant de duodecimo Cyrilli Capitulo, quod affirmat Deum Verbum fuiffe carne paffum ac mortuum: Et in ejus defenfione Acacius, nefcio qua occafione, dixit etiam Deitatem paffibilem ac paffam. Non in femetipfa, fed in affumpta carne. monftrat utrumque loquendi modum S. Ambrofio, S. Auguftino, S. Leoni Papæ, etiam in Sacro-Sancta ejus ad S. Flavianum Epiftola, S. Pontifici Gelafio, aliifque Patribus, quin & ipfi Gentium Doctori Apoftolo Paulo placuiffe. Hic enim dicit Chriftum, Dei virtutem ac fapientiam, crucifixum. Eandem quæftionem S. Fulgentius tractat in tertio libro ad Trafimondum, Arianum Regem Wandalorum in Africa. Licet Polemon, fuum Apollinarium imitatus, fuerit Arianos averfatus, ejus tamen blafphemia ex Ario ducit origi nem. Etenim Arius Deum verbum ex Origene dixit non effe aliud, quam primam mentem, ideoque ipfum Chrifto Domino fuiffe loco animæ. Immò ipfam animam. Nam apud Origenem omnes mentes, licet differant meritis, funt ejufdem fpeciei atque fubftantiæ. Hinc Arius intulit Deum Verbum, ejufque Divinitatem fuiffe Chrifto Domino patiente, licet non paffam tamen compaffam. Ad morem noftræ animæ. Adversùs hoc igitur blafphemum dogma fcribit S. Fulgentius: Sed forfitan dicetur Chri Porrò laudatus S. Theodoti fermo habet hunc titulum: Theodoti Ancyræ Epifcopi homilia, Ephefi contra Neftorium habita, in die Sancti Joannis Evangelifta. Sexto Calendas O&obris, die vigefimo fexto Septembris. Hoc enim die Græci colunt laudatum Apoftolum. Porrò quarto iftius menfis die Theodotus, utpote Synodalium Legatorum unus, fuit Chalcedone, cum aliis dif putans in Principis Confiftorio. Aliquot diebus poft ibidem permanfit. Nam utraque pars fuit quinquies audita à Theodofio. Ibidem fuit, dum Princeps finaliter ftabilivit Synodi Acta, & omnes dimifit ad propria. Iftic item fuit in Ordinatione Maximiani, promoti in locum Nestorii. Quomodo igitur dicta die poffit fuiffe Ephe fi? Refpondeo iftuc veniffe Chalcedone aut Conftantinopoli, & huc iterum rediiffe. Itineris caufam ignoro. Et hinc difcimus non admirari,fum ideo in carne passum prædicari, quia Diviniquod etiam Projectus Epifcopus, S. Celestini Vicarius, licet è Synodi Legatis non fuerit, ad venerit Conftantinopolim. Theodotus ergo Orthodoxis Epifcopis folemni fermone expofuit à Principe confirmatam Neftorii damnationem, addidit confirmationem datam etiam ob negatum duodecimum Sancti Cyrilli Capitulum, & hac occafione item expofuit propofitionem ac mentem Acacii Melitinenfis. Et hinc oritur quæftio, An ifta propofitio fit omnino hæretica, & re vera incidat in fceleratam blafphemiam Polemonis? Et videtur inci tas, quæ ante carnem pati non peterat possibilem fufcipiens carnem, passionem quoque cum carne per fenfit, quia prorfus fufceptione paffibilis carnis ipfa impaffibilis in paffione permanere non potuit. Amplè refutat impiam doctrinam, & concludit: Reftat igitur, ut Divinitatem Chrifti, quam immu tabilem Sacra Scriptura commendat, fic passam fateamur in carne, ut eam tamen credamus compaffam non fuiffe cum carne. Ideò enim Deus in carne paffus eft, quia paffibilem carnem accepit, ideò autem car. ni compaffus non eft, quia in carne patiens impassibilis natura Divina permanfit Et infra; Non tunc nata eft Chrifti Divinitas in se cum nata eft pro nobis in carne. Palam admittit has propofitiones: Divinitas eft nata, passa, crucifixe, mortua. Non in femetipfa, fed in propria carne, affumpta in propriam hypoftafin. Et has S. Fulgentii phrases Ferrandus Archidiaconus eft conftanter fequutus. Etenim in eruditiffima adversùm Eutychianos Epiftola fcripfit ad Anatolium Diaconum Romanæ Ecclefiæ : Solent Ariani nobis objicere talem propofitionem, Paffa eft Divinitas Filii, aut non eft paffa. Si refpondeamus, Non eft paffa, dicunt, Purus ho mo crucifixus eft. Si refpondeamus, quod refpondere debemus, Paffa eft, fed fecundùm carnem, ipfa tamen in hoc, quod impaffibilis, permanens, refpondent: Aut paffa eft Divinitas Pa tris, si passa est Divinitas Filii, aut non eft una Divinitas Patris & Filii. Proponentibus hoc Arianis convenit in lingua Catholica refpondere. Non dumtaxat adversùm Arianos, fed etiam contra Eutychianos infigniter exponit dogma Catholicum. Et ifte loquendi modus placuit toti Africa. Nam & Sanctus Vigilius, Tapfitanus in Byzacio Epifcopus, fcribit in fecundo libro contra Eutychia nos: Paffionis injuriam etiam Divinitas pertulit, fed paffionem fola ejus caro perfenfit. Dicam adbuc manifeftius: Confixa eft Divinitas clavis, fed ipfa penetrari non potuit. Siquidem vulneri locum caro patefacta aperuit. pura ac immunis femper fuit Latina Ecclefia. Refpondeo veniffe ex Joanne Maxentio, & aliis cum ipfo Schytiæ Monachis, Legatis ad Sedem Apoftolicam, & tunc in alma urbe demorantibus. Habebant non dumtaxat de Hypoftatica unione, ac variis ipfam confequentibus propofitionibus lites cum Neftorianis, fed etiam cum iftorum fratribus Pelagianis de Divinæ gratiæ auxiliis Et quia Sanctum Auguftinum fuiffe ambobus potentiffimè adverfatum noverant, fuæ apud Apoftolicam Sedem graviter periclitanti caufæ fubfidium duxerunt poftulandum ab Africanis Epifcopis, quos fciebant religiofiffimè infiftere veftigiis Sancti Auguftini. Eorum Epiftola exftat inter opera Sancti Fulgentii. Palmaris ipforum contentio erat de his articulis: Unus è Sancta Trinitate eft paffus & crucifixus, Deus eft paffus &crucifixus. Hinc præfata Epistola fortiffimè urget duodecimum SanctiCyrilli Capitulum, demonftrans effe hauftum ex Evangelicis ac Apoftolicis litteris. Quod ipfum in aliis fuis libellis facit præfatus Maxentius, & in fecunda fuæ fidei profeffione adjungit: Rurfus dicendum eft eum, qui eft Vita æterna, Sapientia & Virtus Patris,natum fecundum carnem ex fœmina. Vitam æternam, Sapientiam, & Virtutem Patris pannis involutum in cunis jacuiffe: Vitam æternam, Sapientiam, & Virtutem Patris passum, crucifixum, mortuum fecundum carnem. Idem Maxentius omnes hofce libellos haud dubiè etiam miferit in Africam Etiam ad Ferrandum doctiffimum ac zelofiffimum Primatialis Ecclefiæ Archi-Diaconum. Et hic ad iftas propofitiones cefpitavit. Nec fine rationibus. Hinc ipfas retulit ad San&um Fulgentium, fuum in cunctis difficultatibus confuetum refugium. Et hujus Referiptum bat iftis Monachis: Quod ex pectore contra Pelagianos agerent patrocinia Divinæ Gra. tiæ. Sanctus Fulgentius in laudato ad Ferrandum Diaconum libro ex Sancto Auguftino demonftrat Deum ac Deitatem, abftracta & concreta Attributa effe in Deo fimpliciffimè unum, & hinc concludit ac ftatuit hanc regulam: Ex bis verbis Præclari Antiftitis Auguftini, remotis docemur ambagibus, falva incommutabilitate, æternitate, atque impassibilitate Divinitatis Filii Dei,jam audivimus. Fulgentius enim omninò favequidquid de ejus Majeftate, æternitate, ac virtute fecundùm fufceptionem carnis aïcitur, incongruum non effe, fi eodem modo fecundùm carnem de ejus Divinitate dicatur. Quod ergò à Dei Filio fufceptum eft, ab ejus Divinitate, ab ejus Majeftate, ab ejus virtute, ab ejus æternitate probatur effe fufceptum. Nec deeft firmum fundamentum. Etenim Idiomatum communicatio fundatur in Hypoftatica naturæ humanæ appropriatione ad Deum Verbum. Ita affiduè prædicat atque inculcat Sanctus Cyrillus. At verò natura humana, uti Deo Verbo, ita ejus Divinitati omnino fuit Hypoftaticè propria. Et hic palàm fuit fenfus venerandi Melitinenfis Acacii. Quæftio erat de duodecimo Sancti Cyrilli Capitulo: Deus eft carne passus. Joannes Antiochenus iftud accufavit, quod ipfam Divinitatem blafphemaret paffibilem & paffam. Et Acacius repofuit, uti Deum Verbum, ita & ejus Divinitatem ifta omnia fufcepiffe. Utique non in femetipfa, fed in propria carne. Et in hac effe paffibilem ac paffam. Et hæc vox Principi, totique Confiftorio graviffimè dif plicuit. Verùm ex qua gente, ex quo portu hæ de iftis propofitionibus lites navigarunt in Africam? Sunt enim Græcorum lites, à quibus Quid miramur laudatos Ecclefiæ Patres? Etiam mediis Ecclefiæ fæculis Beatus Alcuinus Flaccus eft ita locutus. Etenim ad hanc Frede gifi quæftionem, Utrumnè Divinitas cum carne fit concepta, nata, paffa, &c. quæ Humanitatis propria effe nofcuntur, refpondit: Utique Divinitas fuæ carnis conceptione concepta eft & nativitate nata, fenfitque participatione humani affectus mortem, quam fponte fufceperat, non naturæ fuæ potentiam perdens,per quam cuncta vivificat. Quin & nos hodiè folemniter cantamus in Ecclefia: O magnum pietatis opus! Mors mortua tunc eft, in ligno quando mortua Vita fuit. Eft antiquiffimus cantandi, aut certè loquendi modus. Etenim & Sanctus Auguftinus in duodecimo super Sanctis Joannis Evangelium Tractatu fcribit: Attenditur mors, ut nihil valeat mors. Sed cujus mors? Mors Vita. Si dici poteft mors Vitæ. Immo quia dici poteft, mirabiliter dicitur. Verfat ac explanat admirandam iftam phrafim, & concludit: In morte Chrifti mors mortua eft, quia Vita mortua occidit mortem. Plenitudo vita deglutivit mortem. Ex quo vides iftum Ecclefiæ verfum & cantum effe |
