cerare primæ Phoenicia Provinciam, plures ejus fuffraganeas Sedes invadere, ac fe oftentare ipfarum Merropolitam. Irenæus, dum in Tyriam Cathedram fuit intrufus, non intravit cum bona gratia omnium Comprovincialium. Eustatius videtur fuiffe adverfatus, atque in fuas partes traxiffe quofdam Collegas, fuiffe præfertim adverfatus, ubi Irenæus de Neftorio infamis cœpit ad ejectionem poftulari apud Principem. Videtur adhæfiffe Diofcoro, Eutycheti, atque Chryfaphio. Quomodò enim aliter locum obtinuiffet inter Primates Ephelini Latrocinii? Certum eft hunc Primatum fuiffe ftipendium anterioris bonæ operæ, impetratum per iftam facinorofam hominum Tripodem. Et quam ftrenuas atque Zelofas Latrocinio manus admoverit Euftatius, demonftrant Latrocinalia Acta, nec non & Acta Chalcedonenfia. Hinc & Magnus Leo, dum in Latrocinio lapfis, ac pœnitentiam fupplicantibus Epifcopis addixit veniam, excepit etiam Eustatium, & ejus nomen fufpendit à a Sacris Tabulis. Dum igitur Irenæi Epifcopatus vacillare cœpit, iftorum trium interventu ufus Euftatius Theodofio Augufto expofuit miferandum Tyriæ Ecclefiæ, ac omnis iftius Provinciæ ftatum, cum faventibus fibi Epifcopis fupplicavit eximi ab hæretico ejus jugo, & cum iftis erigi in fingularem Metropolim atque Provinciam. Et Theodofius annuit. Factum id fuit ante Latrocinium. Nam Provincialis Epifcopus effe non potuit inter Primates generalis Synodi. Omnia erant caduca & vana: Aliud enim jura Sedium, aliud funt merita Præfulum. Hinc poft circumductum atque damnatum à Magno Leone Latrocinium Eustatius timere cœpit fuæ audaciæ. Quare ipfam firmari obtinuit per nefcio quam Conftantinopolitanam Synodum amici fui Patriarchæ Anatolii. Verùm adverfus omnia reclamavit in Chalcedonenfi Synodo Photius, Tyri Antiftes, & accepit plenam juftitiam. Quo Irenæus poftmodo devenerit, quando & ubi migraverit ad aliud fæculum ignoro. Interim ipfe à Joanne Antiocheno ac ejus Factione fuit Ephefo Legatus ad Principem.

Habuit quatuor in Mandatis. Primò, de Sancto Cyrillo ac omni Synodo conqueri, quod Sacris per Palladium Magiftrianum allatis juffionibus rebelles nollent à Neftorii damnatione ac aliis fuis Actis recedere, nec Synodaliter convenire ad caufæ retractationem. Secundò, Principi demonftrare hanc rebellionem effe manifeftam de fuis Actis diffidentiam, ac manifeftum argumentum injuftitiæ. Tertiò, Principem ex his permovere ad Neftorii damnationem penitus circumducendam, & ipfum reftituendum Epifcopali Throno. Licèt in delatis per Irenæum Relationibus expreffa non fiat hujus Poftulati mentio, abundè tamen lucet ex hac ejus Epiftola. Quartum Mandatum erat impetrare perpetuam firmitatem degradationis ac excommunicationis, quam in Cyrillum ac Memnonem, & in omnem Sanctam Synodum Joannis Factio evomuerat. Quare Irenæus nequaquam fuit fimplex littera

rum Portitor. Quos Legatos Sanctus Cyrillus cum fuis Relationibus miferit, ignoratur. Haud dubiè fuerunt Epifcopi. Exiftimo fuiffe Theopempum, Potamionem, ac Danielem, ad quos diu Conftantinopoli permanentes Sanctus Cyrillus, Sanctaque Synodus deinceps tranfmifit plures litteras, ac plura Mandata. Irenæus namque affirmat fuiffe Ægyptios. Nempe Cyrillus his firmius credebat. Et Irenæum triduò prævenerunt. Quia nempe ante ipfum cum Palladio Magiftriano difcefferant Ephefo. Videntur tamen tunc apud Principem necdum habuiffe acceffum & audientiam. Etenim Irenæus queritur, quod folos rei publicæ ac militiæ Magnates adierint, invenerint propitios, ac in fuam fententiam traxerint. Et de hifce fubjungit: Qui fimul atque noftram Relationem accepiffent, omnia que Egyptii fautores per Tyrannidem, tam in præfentem caufam, quam in nos ipfos quoque commiserant, ad Imperatorum aures referre coacti funt. Proinde Theodofius ante hæc videtur harum rerum fuiffe nefcius, adeoque nec interpellatus à Legatis Synodi.

Porrò Legati iftis Magnatibus perfuaferunt plura. Primò, quod Neftorii caufa maturè ac plenè per Synodum effet examinata. Secundò, quod ipfe unanimi omnium fuffragio effet demonftratus Hæreticus ac condemnatus. Tertiò, quod in fua blafphemia effet adeo contumax, ur in ipfa etiam Ephefina civitate vocem Dei - para nec audire fuftineret. Quæ omnia erant longè veriffima. Etenim Neftorius, licet Ephefi San&tum Cyrillum non viderit, cum aliis tamen Orthodoxis Epifcopis eft ante Synodi exordium amicabiliter congreffus, difputans de fuis quæftionibus. Aliquoties difputavit cum Theodoto Ancyræ Epifcopo, primæ Galatiæ Metropolita, & cum Acacio Melitinenfi Epifcopo, Metropolita fecundæ Armeniæ, & coram illis Deum bi meftrem aut trimeftrem appellare, nefas effe repetivit. Uterque Antiftes plures ejus in iftis difputationibus blafphemias enarravit ad plenam Synodum. Et quoniam uterque erat longè do&tiffimus atque Sanctiffimus plena Synodus eft ipfis atteftata in variis ad varios Relationibus. Sanctus Cyrillus ad quofdam Conftantinopolita næ Ecclefiæ Clericos fcribit Neftorii verba fuiffe hæc Ego bimeftrem aut trimeftrem Deum non dico. Et adjungit: Quibus alia addidit non pauca, Unigeniti incarnationem è medio planè tollens. Iftud ipfum affeverat in fua ad Principem Relatione omnis Synodus, & addit factum triduo ante fui exordium. Hoc eft, die decima nona Junii. Evagrius Epiphanienfis verba format in hunc modum: Ego eum, qui spatiis menftruis, hoc eft Lib 1. bimeftri & trimeftri, & ita deinceps adoleverit, Deum certè non appellavero. Quare & Sacram Virginem omninò negavit Dei - param. Etenim Cap. 2. juxta illud impium ac Judaicum principium ipsa non genuit Deum, fed purum hominem. Quare Socrates affirmans difputationem hanc factam cum Sancto Cyrillo, manifeftè errat. Fuit palam imperitus rerum Neftorii. Ifta igitur tria Sy- Lib. 7. nodales Legati perfuaferunt univerfo Palatio,

atque ita ipfum penitus dimoverunt à patrocinio Neftorii. Etiam Cubicularium Scholafticum, ejus ufque tunc fidum defenforem.

Verùm Irenæus ad omnia tria potentiffimè interceffit. Et quidem per adeò artificiofa mendacia, ut ipfe de Regiæ domus Primatibus fcribat in præfenti Epiftola: Qui fimul atque noftram Re. lationem accepiffent, omnia quæ Ægyptii fautores per tyrannidem commiferant, ad Imperatorum aures referre coacti funt. Denique ne longius fermonem protraham, cum multa & ab his, qui cum Cyrillo faciebant, & ab illis rurfus, qui nobifcum fentiebant, ada & difputata fuiffent, placuit ut utraque pars, tam ego quam Egyptii, fui & fuæ caufæ tuendæ gratia, præfentibus etiam magnis Principibus, piissimum Imperatorem adiremus, atque ab eo audiremus. Quamquam proteftatus fum

novum Hærefiarcham. Et certè Sacra, qua Imperator Theodofius Sanctum Cyrillum evocavit ad Synodum, eumdem acerbiffimè accufat de variis, & tandem concludit: Quamobrem & tuam quoque Reverentiam ad tempus, quod aliis litteris ad univerfos Metropolitanos Epifcopos miffis ediximus, præfiò adesse oportebit. Neque priùs noftram amicitiam te confidas recuperaturum, quam omni turbatione & animorum ægritudine ad propofitarum quæfiionum difcuffionem ultro fedata, accurras. Et hinc infigniter lucet fuprema Romani Pontificis in convocandis ac dirigendis generalibus Conciliis authoritas. Lucet quod licet Romani Imperatores ipfis convocandis ac dirigendis fe variè mifcuerint, omnis tamen Authoritas fuerit à Romano Pontifice. Etenim Sanétum Cyrillum Theodofius Imperator Ephefino Concilio adeffe

modi Mandata à pientissimis Episcopis accepiffe, fed tantùm Latorem litterarum advenisse. Sed profectò ob ejufmodi verba pene difcerptus fum. Quæftio eft, à quibus & ob quæ verba fuerit ferè difcerptus? Quibufdam videtur, quod ob propria fua verba, quibus difputare detrectaverat. Ferè difcerptum credunt, non à Synodi Legatis, fed ab occultis Neftorii fautoribus, Irenæo graviffimè indignantibus, quod ifta detrectatione Sacras Principis aures folis fui Amafii Adverfariis permitteret. Alii volunt ferè difcerptum à fideli Populo, penitus averfante Neftorium. Et fundant fe in hifce Epiftolæ verbis: Ceterum Sanctitatem veftram rogo, ut Deum intentè pro me orare non gravetur, qui talia pericula perpessus fum, & in magnis adhuc difcriminibus ob illam, que vite mea infidiatur, multitudinem quotidie verfor. Refpon. deo rem manifeftè edici à finalibus Epiftolæ verbis Teftis mihi eft Deus, dum ad Judicium ab Imperatore vocarer, nihil aliud me exspectaffe, quam ut in fluctus maris abjicerer. Edicunt Irenæum non ob fua, fed ob evocantis Principis verba fuiffe ferè difcerptum: Non ab ipfo Prin cipe, fed à fua prava confcientia ac ejus terroribus. Timebat à fideli Populo præcipitari in Pontum, fi pro Neftorio præfumpfiffet certare & congredi. Hinc mendaciter dixit fe non ad iftum veniffe finem, fed effe fimplicem litterarum Bajulum. Interim ob Principis reverentiam recantavit, & fe ad difputandum accinxit, atque ita quod decretum fuerat, abfque ulla cunctatione executioni mandatum eft. Nempe decreta coram Principe & ejus Palatinis difputatio.

:

Et ipfa Irenæo non infeliciter ceffit pro tempo. re. Etenim in ipfa evicit tria. Primò, quod Ephefinus Conventus, in quo damnatus Neftorius, non recto ordine fuiffet à Cyrillo convocatus. Nempe ob Joannis Antiocheni, & Epifcoporum ipfum comitantium abfentiam. Secundo, quod Cyrillus in Neftorii caufa non potuiffet effe Judex, longè minus Synodi Præfes, ideo. que ifta Sententia effet Attentatum Non-Judicis. Nempe quia fuerat unus è Judicandis. Etenim Neftorius Cyrillum non folummodo fufpectum, fed pro manifefto hofte habebat: Et infuper ob famosa duodecim Capitula ipsum vociferabatur

damnandum; at verò Celeftinus Pontifex ipfum dedit Concilio Præfidem: Et hujus Juffio contra iftam pleniffimè obtinuit. Irenæus tertiò evicit, quod Cyrillus contra Candidiani Comitis Mandata nihil potuiffet Synodaliter agere, ideoque quod omnia ejus Acta effent caduca & vanè Attentata. Præfertim damnatio Neftorii. Et ita allatum à Palladio Magiftriano Decretum erat. non dumtaxat confirmatum, fed infigniter etiam promotum ad ampliora. Nempe ad Neftorium reddendum Epifcopatui. Liquet ex his Irenæi verbis: Reftat ut veritatis hoftes ab omnibus communi confenfu damnationis fententiam ferant, & veftre Pietatis Judicium probetur & confirmetur, Piufque Imperator Sectatorum Egyptii depofitionem ad Sandam Dei Ecclefiam quam primum transmittat, tamquam omnia tyrannicè & illegitimè Cyrillus, & qui cum eo funt, perpetraverint, aliafque præterea pœnas ob commiffa fint perfoluturi. Affirmat duo adhuc pendere ac fperari. Primum eft confirmatio degradationis ac excommunicationis, quarum priorem in Cyrillum ac Memnonem, pofteriorem Joannes Antiochenus latraverat in omnes totius Synodi Orthodoxos Epifcopos. Secundum erat Cyrilli ob tyrannicam ac injuftam Neftorii damnationem caftigatio, adeoque & Neftorii plena reftitutio. Caffinenfis Codex habet longè aliud: Ita ut mox inimicis veritatis adjudicatio à cunctis confona redderetur,

approbaretur ac firmaretur Religiofitatis veftræ Judicium, & cum Egyptio duorum dirigeretur condemnatio in Sancta Dei Ecclefia à Piiffimo Principe, tamquam tyrannicè atque illicitè univerfa fecerint fautores Egyptii. Et aliis, quomodo probis, quæ commiferunt, digni fubmitti fuppliciis. Affirmat Judicii, quod Joannes in Cyrillum ac Memnonem, omnemque Synodum dederat, confirmationem tunc non amplius pependiffe in fpe, fed omninò fuiffe datam, ac decretam publicari per omnes Ecclefias. Hinc fuit finis & fructus colloquii iftius ac difputationis. Irenæus fuit adeò potens Orator.

Sanctus Cyrillus in fuis rebus & Actis fuit longè attentiffimus. Hinc videtur hujus colloquii infeliciffimum fucceffum prævidiffe. Hinc poft Irenæi abitum Conftantinopolim direxit

Joan

CAPUT XXII.

Sancta Synodus Orientalium Regionum,

tur non erat. Et quia ex nullis exftantibus factus eft, aut ex altera fubfiftentia, sive substantia, dicentes effe vertibilem aut mutabilem Filium Dei, hos anathematizat Catholica & Apoftolica Ecclefia.

Hæc eft fides, quam Patres expofuerunt.

Pi

Item ac dicentem creaturam effe Filium Dei. Et contra omnem videlicet hærefim Sabellii, ac Photini, ac Pauli Samofateni, Manichæi quo

tra omnem videlicet hærefim, quæcumque contra Catholicam & Apoftolicam furrexit. Quos

Ropter has, quæ nuper emerferunt

PRO

Ec

clefiafticas quæftiones convocati ad Ephefum Civitatem ab eis, quibus à Domino Impe rium jufta deliberatione commiffum eft, & quibus funt totius Orbis credita gubernacula, quique regunt fubditos fapienter ac piè, impigrè præfatam comprehendimus Civitatem. In modico vero tempore procurrente, propter turbas, quæ ab Egyptio Cyrillo funt facte, litteræ à piiffimis Imperatoribus noftris fecundò tertiòque venerunt, admonentes ut cum vinculo pacis univerfæ Dei unirentur Ecclefiæ. Et illà, quæ in Nicæa expofita eft à Sanctiffimis Patribus noftris, effemus fide contenti. Abjectis utique his, quæ nuper orta funt, fcandalis,

Unde & perfuadere tentavimus illos Epifcopos, qui ea quæ funt Ægyptii non renuunt, & expofitis fub eo hæreticis Capitulis fubfcripferunt, ut auferrent illa, quæ Orthodoxa Fidei apertè contrariantur, contenti verò effent expofitione, quæ in Nicæa facta eft, fecundùm Piiffimorum Principum fanctionem. Perfuadere verò illos minimè prævalentes, eoquod illos femel tam malè præoccupari contigerit, compulfi fumus nos, qui fanæ Fidei permanemus, & nihil ei peregrinum fubintroduci permittimus, hanc in Scripto exponere, & fubfcriptionibus Confeffionem manu propria roborare.

Sufficit enim expofitio horum verborum, quæ pauca funt, & integritatem pietatis edocere, ac femitam veritatis oftendere, & errorem vefaniæ hæreticæ confutare.

Credimus in unum Deum, Patrem omnipotentem, vifibilium & invifibilium Creatorem. Et in unum Dominum Jefum Chriftum, Filium Dei Unigenitum, qui natus ex Patre, Unigenitus, id eft, ex fubftantia Patris. Deum de Deo, Lumen de Lumine, Deum ve rum ex Deo vero. Natum, non factum, confubftantialem Patri. Per quem omnia facta funt, quæ in Cœlo, & quæ in terra. Qui propter nos homines, & propter noftram falutem defcendit : Et Incarnatus, & inhumanatus eft. Paffus eft, & refurrexit tertia die. Adfcendit in Coelos, ac venturus judicare vivos & mortuos. Et in Spiritum Sanctum. Eos autem qui dicunt: Erat aliquando quando non erat, & priùfquam nafcere

condemnaverunt trecenti decem & octo in Ni

cæna Civitate collecti. In hac nos fidei expofitione univerfi perfiftere confitemur; Tam nos qui fumus in Epheso congregati, quam reliqui quoque Domino amiciffimi Epifcopi, qui funt in Regionibus noftris. Profitemur etiam in omnibus, quæ à vobis gerenda funt, permanfuros. Obedimus namque Sapienti, qui dixit: Noli Prov. 22. transferre terminos, quos pofuerunt Patres tut. Hæretica verò Capitula, quæ à Cyrillo funt nuper expofita, quibus & Anathematifmos fuperfluos fubjecit ac vanos, quæque etiam vario Decreto ac fubfcriptione Epifcoporum roborare tentavit: Hæc itaque alienat ab orthodoxa fide Sancta Synodus, quæ in Ephefo congregata eft,

Sanctum Decretum Auctores ejus Confeffionem Fidei vocaverunt.

H

SCHOL 1 O N.

Ujus Conventus, Decreti, feu Interlocu tionis frequens eft memoria in Actis Synodalibus. In litteris, quas Joannes AntiocheHimerius Nicomedienfis, Theodoretus Cyrenfis, & ipforum Collegæ fcripferunt ad Rufum Archi-Epifcopum Theffalonicenfem: Nos in dogmatibus Beatorum Patrum, qui apud Nicæam convenerunt, perfeveramus, piifque illorum veftigiis infiftimus. Quam Regulam nos inconcuffam, inflexamque retinere ftudemus omnes, qui in Oriente habitamus. Similiter qui Bithyniam,

Paphlagoniam, & Cappadociam fecundam, & Pifidiam, & Theffaliam, & Mafiam, Rhodopemque incolunt,& alii quam plurimi diversarum Provinciarum. Et infra: Mifimus etiam exemplum Scripti, quod Piissimo Imperatori noftro exhibuimus

quo

Sanctorum Nicenorum Patrum fides continetur, Hæretica Cyrilli Capita recens inducta reprobantur, ea nobis judicantibus ab Orthodoxa fide aliena. Et in fecunda poftulatione, quam Factio nis Legati è Chalcedonenfi civitate miferunt ad Principem Advenit rurfum Magnificentiffimus Magifter Joannes, qui tunc Comes omnium Largialias iterum afferens litteras, fignificantes quod à veftra Majeftate trium Depofitiones decreta funt, tollendaque è medio offendicula fuborta, folamque

tionum,