LAIS ANUS AD SPECULUM. E GRECO.

Nequiter arrisi tibi, quæ modò gratia ? amantum

Turbam in vestibulis Lais habens juvenum, Hoc Veneri speculum dico. Nam me cernere talem Qualis sum nolo, qualis eram nequeo.

IN MORTIS DIEM OMNIBUS INCERTUM.

Non ego quos rapuit mors, defleo, defleo vivos,
Quos urunt longo fata futura metu.

ALIUD.

Fleres, si scires unum tua tempora mensem;
Rides, quum non sit forsitan una dies.

IN APUM INDUSTRIAM. E GRECO.

Mellis apes fluvios ipsæ sibi in æthere fingunt,
Ipsæ quos habitant ædificant thalamos.
Grata apis humanæ frugesque facillima vitæ est,
Non bovis, aut curvæ falcis egebit ope.
Tantum opus hic situla est, ubi dulcia pocula mellis
Ubertim parvo fundat ab alveolo.
Congaudete sacræ, varios et pascite flores,
Ætherei volucres nectaris artifices.

IN ANUM FUCIS FRUSTRA UTENTEM

Sæpe caput tingis, nunquam tinctura senectam,
Aut tensura genis quæ tibi ruga tuis.
Desine jam faciem stibio perfundere totam,

Ne persona tibi hæc sit modò, non facies.
Cum nihil assequeris fuco stibioque, quid amens
Vis tibi? nunquam Hecuben hæc facient Helenen

IN HOMINIS NATIVITATEM. E GRÆCO.

Heus homo si memor es, quid te dum gigneret egit
Tum pater, ex animo jam tumor ille cadet.
At Plato te fastu dum somniat, inflat inani,

Æternumque vocat semen et æthereum.

Factus es ecce luto, quid suspicis alta? sed istud
Plasmate, qui te ornat, nobiliore feret.

Quin si vera voles audire, libidine fœda
Natus es è coitu, guttula et è misera.

DE ASTROLOGO RIDICULO.

Non Cumæa sacro vates correpta furore,
Certius afflata mente futura videt:

Quàm meus astrologus divina clarus in arte
Prævidet inspecto sidere præterita.

ALIUD, IN ASTROLOGUM UXORIS IMPUDICE MARITUM.

Astra tibi æthereo pandunt sese omnia vati,

Omnibus et quæ sint fata futura, monent. Omnibus ast uxor quod se tua publicat, id te Astra, licet videant omnia, nulla monent.

IN EUNDEM, IAMBICUM.

O chare nobis siderum cœlestium

Inspector astris, ipse nunc Phoebus tibi

Optem libenter indicare clanculum

Quiddam, quod ad te pertinens quàm maximè,

Dum cuncta lustro, deprehendi pridie,

Quàm tu redires nuper ex aula domum.

Sed territat Venus, minatur et mihi
Secundum amorem, qui nihilo secundior
Mihi sit futurus, quàm fuit Daphnes prior:
Quicquam cuivis garrulus si deferam
De se marito, quale detuli prius.

Nescibis ergo hoc, cæteras rerum vices
Docebo te. Nuptæ sed in rebus tuæ
Si quid tua non cedat ex sententia,
Hoc omnibus prius patebit, quàm tibi.

ALIUD, IN EUNDEM

Quid inter alta sultè quæris sidera

In humo manentis conjugis mores tuæ ?
Quid alta spectas? infrà id est cui tu times?
Dum jam tu, agat quid illa, quæris in polo,
Hæc
quæ libebat, interim egit in solo.

ALIUD, IN ASTROLOGUM EUNDEM.

Sidera vestigas inter coelestia demens.

Cur dubia semper mente quid uxor agat?

Si nescis qualis tibi sit, crede esse pudicam :

Quod tibi persuades, si bene, jam bene habes.
Quid cognoscere vis, quæ non nisi cognita lædunt?
Quid fieri studio vis miser ipse tuo ?

Hic furor haud dubiè est, quum jam desistere possis :
Quærere sollicitè, quod reperire times.

ALIUD, IN ASTROLOGUM.

Saturnus procul est, jamque olim cæcus, ut aiunt,
Nec propè discernens à puero lapidem.

Luna verecundis formosa incedit ocellis,

Nec nisi virgineum virgo videre potest.

Jupiter Europen, Martem Venus, et Venerem Mars,
Daphnen Sol, Hyrcen Mercurius recolit.

Hinc factum Astrologe est, tua quum capit uxor amantes,

Sidera significent ut nihil inde tibi.

VOL. II.

Pp

DE FORMA, DILEMMA.

Quid forma confert, Hercules nihil cerno.

Si ferveas, deformis ecce formosa est :
Sin frigeas, formosa jam sit informis.
Quid forma confert, Hercules nihil cerno.

DE ASTROLOGO, DE QUO SUPRA.

Sæpe suam inspectis uxorem Candidus astris,
Prædicat en vates omnibus, esse bonam.
Inspectis iterum, postquam uxor adultera fugit,
Prædicit vates omnibus, esse malam.

PARÆNESIS AD VIRTUTEM VERAM.

Heu miseris quicquid misero blanditur in orbe,
Illicò marcescens, ut rosa verna cadit.

Nec quenquam usque adeò placidis complectitur ulnis
Sors, ut non aliqua parte molesta premat.

Imbibe virtutes, et inania gaudia sperne :
Sunt animi comites gaudia vera boni.

AD CONTEMPTUM HUJUS VITÆ.

Nos velut instabiles ventus quatit omnis aristas :
Quolibet impellunt spes, dolor, ira, metus.
Nil habet in rebus pondus mortalibus ullum,
Momento pudor est, si moveare levi.

MORTEM NON ESSE METUENDAM, CUM SIT FINIS MALORUM. E GRÆCO.

Non stultum est mortem matrem timuisse quietis ?

Quam fugiunt morbi, moestaque pauperies?

Sola semel miseris sese mortalibus offert,

Nec quisquam est ad quem mors iterum rediit.

At reliqui morbi varii, multique vicissim

Nunc hunc, nunc illum, terque quaterque premunt.

IN EPISCOPUM QUENDAM SORDIDUM AC PERPARCUM.

Vita Sibyllinos mea si duraret in annos,

Non bonitas unquam præsulis excideret.

Jugera multa soli locat, amplas possidet urbes,
Centum stipatus progreditur famulis.
Me tamen exigui census, quum nuper adirem,
Excipit, et verè comiter alloquitur.

Quin abiens nigri gustarem ut pocula vini,

E loculo clavem liberat ipse suo.

DE VICISSITUDINE FORTUNE. E GRECO.

Lubrica non servat certum fortuna tenorem,

Sed rotat instabilem cæca subinde rotam.

Sternere summa libet, libet infima tollere, rerum

Inque vicem nulla vertere lege vices.

Maxima quum bona sunt, jam sunt mala proxima : rursus
Maxima quum mala sunt, proxima jam bona sunt.

Forti animo mala fer, nec bis miser esto dolore:

Ne citò venturis præmoriare bonis.

VITA BREVIS.

Non tibi vivacem furor est spondere senectam,
Quum non sit vitæ certa vel hora tuæ.
Finge age Nestoreum sis perventurus in ævum,
Longa tument multis tempora fœta malis.
Omnia ut effugias viridis quibus angitur ætas,
Tædia longa tibi curva senecta feret.

Tu tamen ad seros (nulli quod contigit) annos

Ut venias nullo percitus antè malo.

Hoc tamen exiguum est, ubi nunc tot Nestoris anni?

Ex tanto superest tempore nulla dies.

Pp2