SI

mus.

mensæ frugali sacra lectio non deessel; eam A rudiorum gratiam reddiderat. Virum hunc eximium tandem mense Decembri auno 1668 diremplan et Spiritu Dei duclum fuisse, domusque ejus zelo destruciam dulemus.

exæsluasse decreta probant, in quibus ubique emiSex prælerea sermones, primum de observantia cat eloquium Dei ignilum vehementer, el depravatos qua populi pastores colere debent, et de officio cleri populique mores castigandi, ac devios a fide pastorum clericorumque celerorum; reliquos de fratres in unum sunimi pastoris ovile adducendi mum quinque, qui de munere agunt, quod incumbit desiderium ingens. Prædictis slalutis pretium eliam pastoribus, docendi populi, perditosqne hominum

fecit raritas, quæ gratiam semper inveniens (ul. Ter. mores et scelera arguendi; de sanctitate qua emi lulliani verbis loquar) concupiscentiam concitai hanere sacerilotes, quainque integram et intaclam

bendi (lib. i De cultu sem., c. 9); concitavit cnim custodire debent etiam a lempore suscepti baptisma. vero in viris illius diæcesis pielale doctrinaque intis; quibus dotibus virtutibusque ornari, quæ vitia

signibus, quorum adducti precibus ea hic exhibelum ipsi lum inferioris ordinis clerici vitare teneanlur, quibus a sacerdotio defectibus arccantur, quod Ullimum ideo occupant locum ii rilus qui in casacerdotes non verbo solum, sed opere simul et thedrali ecclesia coram D. archiepiscopo celebranexemplo oporteat prædicare, scientia præditos esse B lur, quia et lenipore posteriores, el vernacule editi qua alios doceant, peccata peccantesque gravibus sunt: constituti fuerant anno Domini 1632, die Marverbis sine limore sed cum fiducia increpare, para lis sexta Aprilis, capitulo congregalo per juramenlos denique esse conveniat ad vitam pro commissa lum et domos. Hos ex ejusdem capituli monimentis ram sibi ovium salute profundendam, adeo perse excerplos hic tradimus. cutionem mortemve formidare ab corum sorte alie

Ex his omnibus, aliisque veteribus, sed editis, num est. Demum postquam quibus leneantur astricti ollicii sui vinculis edocuit, ad perpendendam impo

tum Rotomagensis, lum comprovincialium ccclesia

rum libris notas confecimus, quas ii viri quorum siti sibi oneris gravitatem his verbis, Considerate

consiliis non parere religio fuisset, necessarias judiergo onus vestrum, auctor hortatur. Quis ille fuerit

caverunt ad majorem auctoris nostri elucidationem quæri potest, cum nomen auctoris præ se non se

(cujus utinam libros de stola el dedicatione ecclesiæ, ranl : Si quid in re dubia cojicere licet, forte

necnon manipulo reperire et edere potuissemus, de fuerit Ivo Carnotensis episcopus. Nam inter eos de

quibus loquilur scripla ad eum epistola Lanfrancus) quibus loquimur tres alii exstant in nostro codice

cas Joannis libro subjecimus iis interlextas, quas ms. Libliothecæ Bigolianæ 500 annorum, qui jam

Joannes Prevolius, nunquam sine honore nominansub ejus, nomine non semel prodierunt; loquendi

C

dus, in idem opus e ms. Salicosano codice erulum præterea genus idem, dictioque consimilis iis ser

ediderat (in Collect. concil. Rolomag., p. 78); ut monibus quos de rebus ecclesiasticis edidit Ivo,

aulem erudito viro sua laus integra conslet, Prevopræsertim sermones de pastoribus cum eo quem

tianas distinximus his characteribus Pr. dignoscenhabuit ille in die festo cathedr: S. Petri congruunt.

das, quibus epistolam ejusdem ad D. Franciscum II Alia quæ consonant referre supervacaneum duxi Rotomagensem archiepiscopum adjunximus. De nomus, tum ne leclori fastidium pareremus, lum quia

stris nihil dicimus, auris enim viri dicta adjudicat el id sacile studiosus experietur. Cerle dillileri nemo

probat ut habetur apud Job (Job xj el XXXIV). Siy. polesl quin ii sint alicujus episcopi, loquitur enim

lus simplex nihil habet affectati nitoris, sed non ad sacerdotes tanquam potestatem habens, el quasi

ideo forle minus rebus sacris exponendis idoneus : rationem de eorum regimine redditurus, quo fit ut

Quid enim prodest clavis aurea, si aperire quod volusynodici sermones esse videantur; suum tamen ea

mus non potest? aut quid obest lignea si hoc potest ? in re judicium cuique sit liberum per me licet, qui- quando nil quærimus nisi patere quod clausum est bus ducli argumentis ea opinione teneamur, expo

(S. AUGUST. lib. iv De doct. Christ., c. 11). Dictio suisse solis habemus. Neminem, opinor, pigebit. D certe placuit amicis sive illi examine non fallunt, operæ iu jis legeudis positæ, cum nondum editi

sive charitate falluntur, cupimus autem ut cæteri sic fuerint, monitisque abundent minime contemnen

censeant. Erunt forle qui minuta ninis el ipso usu dis.

trita observari querantur; verum omnia hæc illi Expositionem baptismalis et Eucharistiæ ex eo.

sibi dicta non putent suique similibus, sed iis qui dem codice ms. subjunximus.

rilus nostros omnino non norunt, suntque tam in Alis qui de disciplina agunt sermonibus, appen postris moribus peregrini, quam a nostro jure sunt dicis instar induximus in animum annecli, posse

liberi; cogitent mendicum esse fluviorum cursum statutum synodale Bajocense anno 1518 sub reve

qui illustrium tantum satiare valel ardorem, memirendo in Christo Paire D. Ludovico de Canossa

nerinique apostolum non solum infirmis infirmum, cditum, et lunc lypis Gothicis excusum; simulque

sed et omnibus omnia faclum. Alii forsan antiquis Ebroicense anno 1576 promulgalum a Claudio de mos nimis inhærere moribus criminabuntur, sed Şaincles, qui concilio Tridentino intersuerat, necnon

Moribus antiquis res slat Romana virisque. ct provinciali Rotomagensi anno 1581, cujus canones in ordinem redegeral, patriæque linguic in el ipsa aniiquitas, ut habet commentarius Ambro

siastes (in cap. 111 Epist. Il ad Timoth.), robur est A sitalis non sit habitura cognitio? In omni enim volu-
novitalis. Veteres porro sic veneramur referimusque mine proseclus magis quæritur lectionis quam nomen
ritus, ut usilalos quos præscripsere præsules nostri auctoris; el ideo si profectus est in leclione, el habet
nunc servemus colamusque ex animo, divini memo quisquis ille est quod potest instruere lecturos, quid ei
res oraculi : Non contemnas cum senuerit maler tua cum vocabulo quod juvare non polesl curiosos ? Dein
(Prov. XXII). Si tamen alicubi labi contigeril (ho- studiosi silentii reddens rationes : Prima, inquit,
mines enim sumus, humani nihil a nobis alieuum veniens a mandato Dei quo præcipimur vitare omni-
putamus) lubet sic cum Hieronymo denuntiare bus modis terrestris gloriæ vanilatem, ne dum hu-
(S. HER., l. 1 in Mich., c. 2): A quelibet cupio discere manæ laudis aurulan quærimus, præmium cæleste
quod ignoro, libenter me discipulum ejus profitebor, perdamus. Secunda causa : Scilicel ne auctoritatem
dummodo doceat el non delrahal; nihil enim iam salubribus scriptis personæ suæ parvitas derogarel,
facile quam oliosum de aliorum labore disputare. omnia enim amodo dicta lanti existimantur, quantus
Unumque volum nostrum erit quod fuit quondam est ipse qui dixit. Siquidem tam imbecillia sunt judi.
S. Augustini : Doleat in me fraternus animus (ail ille cia hujus temporis, ac pene tam nulla, ut qui legung
Deum alloquens [lib. x Conf., c. 4]) quod dolendum non lam considerent quid ant quam cujus leganı,
doces, animus ille hoc facial fraternus, non extrancus B nec iam dictionis vim atque virtutem quam dictatoris
cujus os loquilur vanilalem; fraternus ille qui cum cogitent dignitatem. Ideirco igitur scriptor ille abscon-
approbal me gaudet de me, cum autem improbat me di et latilare omnibus modis voluil, ne scripta quæ in
contristatur pro me, quia sire approbel me, sive im se habent plurimum salubritalis, minora forsitan fie-
probel me, diligil me. Prolixam jam satis præfatio rent per nomen auctoris. Demum his verbis cuni eo
nem non aliis quan Salviani verbis juvat concludere Concludimus, et lectorem precamur ul orel Dumi-
(Salvian, in epist. ad Salonium) : Requiret forsi num Deum nostrum, el orando impetret ut libellus
tan aliquis quis ille auctor sil : polest hoc quidern pro ecclesia Christi conscriptus tantum apud Deum
quæri, el recte quæritur si inquisitio valet ad fructum scriptori suo prosil, quantum eum prodesse ipse omni-
aliquem pervenire. Cæterum ci infrucluosa est, quid bus cupil. Vale.
necesse est ut laboret curiositas cum prosectum curio-

ELENCHUS EORUM QUÆ IN HOC VOLUMINE CONTINENTUR.

Joannis Abrincensis episcopi liber De officiis eccle- C Benedictio episcopalis ad missam in nocle Nativitatis

siasticis, pag. 1.

Domini, 245.

Observationes ad eumdem librum, 88.

Benedictio episcopalis ad missam in Sabbato san-

Epistola D. Joannis Prevolii de eodem libro ad D.

clo, 26.
Franciscum 11 Harlæum Rotomag. archiep., 157. Verus ordo ad instituendum canonicum reg. in eccle-

Processio cathedralis ecclesiæ ad S. Gildardum Do sia S. Laudi Rolomagensis, 247.

minica in Rumis palmarum, 159.

Ordinarium velus canonicorum regularium S. Luudi.

Processio ad S. Audoenum in festo S. Marci, 163. Rotomagensis, 254.

Processio ad S. Eligium ferin 2 Rogationum, 165. Exposilio incerii auctoris super Canonem missæ se-

Processio ad S. Gervasium ferin 3 Rogationum, 169. cundum Amalarium, 361.

Processio ad S. Trinitatem de Monle seria 4 Roya Ejusdem auctoris expositio divinoruni officiorum. 385

lionum, 171.

Fundatio X clericorum collegii de Albania in ecclesia

Processio in Ascensione Domini, 172.

cathedrali Rolomag. anno 1245, 122.

Processio in festo Corporis Christi, 173.

Fundalio xvi clericorum collegii Clementinorum in

Processio ad S.Audoenum in festo ejusdem sancli, 174. eadem ecclesia anno 1350, 432.
Fragmenta ordinarii cathedralis ecclesiæ Roioma Sermo 1 ad populum de honorandis presbyteris. 444.
gensis, 178.

Sermo 2 ad pastores Ecclesiæ, de officio pastorali. 453..

Benedictio chrismatis, 184.

Sermo 3 ad sacerdotes, 459.

Mandalum, seu lotio pedum, 186.

Sermo 4 ad sacerdoles, 465.

Officium diei Parasceves, 188.

D Sermo 5 ad sacerdotes, 473.

Expulsio publice pænitentium, 193.

Sermo 6 de sacerdote, 481.
Reconciliatio pænitentium, 195.

Expositio baptismatis el eucharistiæ , 488.
Sermo archidiaconi ad archiep. Rolomag. pro recon Synodus Bajocensis anno 1518, celebrata per R. P.
ciliatione poenitentium, 196.

Ludovicum de Canossa Bajocensem episcopuin.

Tabula paschalis cereo paschali:affira, 198.

append. 1.

Cæremoniæ quædam ex ordinario Ecclesiv Rolomay.

Synodus Ebroicensis anno 1576 habila per R. P.

quæ non obsorrantur, 200.

Claudium de Saincles, Ebroicensem episcopum.

Officium infantum in die Innocentium, 202.
officium stellæ, seu trium regum, cum cantu, 206. Epistola ejusdem ad illustrissinium cardinalem Ca-
officium sepulcri Dominica Resurrectionis,

rolum á Borbonio Rotomagensem archiepiscopum,

canlu, 211.

ibid.

Ordinalio episcopi, 215.

Forma professionis decani ruralis, app. 59.
Nomina vocandorum el excommunicandorum, 224.

Bulla Urbani papæ de ordinibus el residentia, arp. 60.
Monitio episcopi ad ordinandos, 225.

Lilleræ Gregorii papæ X super eodem, app. 61.
Benedictio abbatis monachorum, 228.

Cérémonics qui s'observent en l'église cathédrale do

Benedictio abbalis canonicorum, 237.

Rouen en présence de monseigneur l'archevêque,

Benedictio abbatissa, 240.

Benedictio episcopalis in suluione synodi, 244

app. 9.

CUM

app. 61.

SCRIPTORUM VETERUM DE JOANNE TESTIMONIA.

B. Lanfrancus Cantuariensis archiepiscopus in epi- A annis el ini mensibus rexerat, asumplis est ; et mestola'ad Joannem II Rotomagensem archiepisco- tropolitanis Rotomagensis factus est. Hic ardore pum.

viriutum in verbis ei operibus multipliciter serveDomino merito sanctitatis insigniter efferendo bal, nimioque zelo in vitia , lil Phinees, sæviebat, Joanni Normannorum archiepiscopo, Lanfrancis Qriantum vero ad sæculi dignitatein attinet, magne judignus vocari episcopus, bene caplis meliora con nobilitatis lainpade cluebal. Erat enim filius Radulli neciere. Quidquid sanctilas vestra de stola scripsit comitis Bajocenisium, qui frater fueral ulerinus Rimullum mihi placuit, nec unquam. di: plicuit; sed

chardi senioris ducis Normannorum. Decem itaque quod subjunxil quia ad dedicandam ecclesiam epi annis metropolitanum regimen forliler et diligenter scopus processurus sacris vestibus ex institutione gessit : multumque contra impudicis preslıyteros cpiscopalis ordinis debeal esse indulus, atque in pro auferendis pellicibus laboravit: a quibus, dum es positione ipsarum sacrarum vestium casulam po in synodo concubinas eis sub anathemale prohibesuil, valde slupui, quia tale aliquid me unquam

ret, lapidibus pereussus aufugit, fugiensque de ecvidisse meminisse non potui. Porro quoil in dandis

clesia : Deus, venerunt gentes in hæredilalem luami ordinibus soli subdiacono dari manipulum perhi- (Psal. LXXVIII, 1), fortiter clamavit. buistis, ubi hoc acceperitis rogo me vestris lilleris Gesta archiepiscoporum Rotomagensium, ex mss. instruatis; a quibusdam enim id fieri audio, sed

codicibus S. Maricel S. Audoeni. utrum id fieri sacris auctoritatibus præcipialur mc

Defuncio Maurilio Guillelmus rex Anglorum, Lanminisse non valeo.

B

francum abbatem Cacomensen , quem postea CanOrdericus Vitalis, Ulicensis monachus, ecclesiasticæ tariensi metropoli præfecil, Alexandro papæ misit, Historice lib. v.

poslulans ejus clementiam ut ei assensum præberet Hic filius Radulfii Bajocarum comitis præsul qualeniis ejus auctoritalo Joannem Abrincensem Abrincatensis Ecclesiæ fuil, el inde ad archiepisco- episcopum melropolitanæ ecclesiae præficerel, eignc, palum assumplus, x annis tempore Alexandri et ne aliqua occasione in hoc resisteret, litteris apoGregorii VII paparum claruit.

stolicis mandarel. Ipse vero ejus petitioni , quia deGuillelmus Pictaviensis Lexoviorun archidiaconus,

volam vidii, acquievit, et litteras inde pontifici in Gestis Guille'mi ducis Normannorum et reris

misit. Verba quæ lilleris continentur hæc sunt : Anglorum.

I alexander episcopus, servis servorum Dei ,

Joanni Abrincensium venerabili episcopo apostoliSlaluit enim summc idoneos pontifices, Hugoneni cam bene.ictionem. Destilula Rotomagensi Ecclesia Lexovii, proprium fratrem Odonem Bajocarum, pastore, comperimus Sedunensis episcopi, el LanJoannem Abrincarum. Quorum in electione penes Franci abbatis relatione, le es electione principis judicium ejus probitas ipsorum valuit, non aliitudo liri, (lilectissimi filii nostri Guillelini regis Anglorum, nalalium proximorum ipsi. Joannes Rulli comitis ob vilic el morum probitatem ad majorem sedem lilius, jam pridem laicus ordine, erudilus litteris;

promovendum, si ex auctorilale sedis apostolicæ clero, iino recioribus cleri ad irandus, innoluerat fueril assensus, cui Deo auctore presidenrus. Nos vita religiosa. Non illius desideria specie sacerdo igitur moli illorum precibus, ob salutem illius ectalis gradus honorem, sed illum vota præsulum am clesiae, el omuium in luis partibus, volumus, atque bierunt collega:n sibi consecrandum.

C dilectioni luce apostolica auctoritale precipimus, Willelmus Cemericensis monachus, llis!. Normann. ul quoil divina dispensatio de le providit non conlib. vii, cap. 38.

tradicas, el electioni luce le obedientem exhibeas. Joannes Abrincatine urbis pr.esul, vir ingenuitate

Admonemus itaque fraternitatem dulcedinis lie plurimum conspicuus, sapientia spirituali feliciter

(al., dulcedinem fraternitatis lua], lil si in modico imbutus, pruden:ia sæculari sumuje præditus : SC

luisti lidelis, in majori bene operari non desinas, cunduin quippe nobilitalem generis, comitis Rodulfi

populum divini verbi pabulo reficias, ut merearis filius.

audire illain benignam vocem Domini dicentis : Euge, Ibidem de Rodulso patre Joannis.

serve bone el fidelis, quia super pauca (uisti fidelis,

supira multa le constituam (Batth. xxv, 23). De cæ. Accepit autem mulierem quamdam vocabulo

lero secretiorem animi nosiri voluntatem planius Erambergam, specivsam valde, natam in quadam

andies per nostrorum legatorum veridicam relatiovilla Calcini territorii, quæ dicitur Cavilla (Cachevilla). Genuil vero ex ea duos filios, Hugonem postea Joannes vero ejus apostolica legatione recepta , episcopum Bajocensem, et Joannem Abrincalensem,

el omnium comprovincialiuni episcoporum , qui ad ultimuin fuit Rolomagensis archiepiscopus.

ciorumque etiam ejusdem ecclesiie canonicorum Ordericus Vitalis, eccles. llist. lib. iv. electione communi consensu facta, metropolitanam Post mortem antistitis sui Maurilii Roromagensis

adepliis est sedem. Hic vero fuit vir progenie nobiEcclesia Lanfrancum Cadomensem abbatem sibi

lis, liberalibus imbulus disciplinis. præsulem elegil : et rex Guillelmus cum optimali

D Anno 1001 Joannes episcopus Abrincensis mense bus suis, omnique populo libentissime concessil.

Septembri. Sed vir Deo devotus, et humilijali studens , tanti

Anno 1069 Maurilio succedit Joannes filius Roprimalus sarcinam refutavit, et sibi ad hune apicem

dulli comitis fratris Richardi qui prius Abrincensi iolo conatı Joannem Abrincalensium priestlemi

Ecclesie vir amnis el tribus mensibus præfui, cu præferre salegil. Porro ut canonice lieret ista con postea rogalu Alexandri papx, concedente Guillermo jugalio, Remam adiit, prædictæ ordinationis licen

principe Normannorum et rege Anglorum, adeptus lisoi ab Alexandro papa impetravit; sacrum quoque

est cathedram Rotomagensis Ecclesiie. pallis), unde et ipsi et loli Normanni gloriam in

Amo 1079 obiit Joannes Rolomagensis archiccral, cun licentia deportavit.

piscopus. Joannie's itaque (le sede Abrinca cosi, quem vi

A1:19 ab incarnationc Domini 1079 Joanncs are

nem. )

cun

chiepiscopus octavo (undecimu) anno regiminis sui A Hic neglecta diu canonum decreta reformans, defunctus est, et in baptisterio basilicue ad aquilo Instituit caste vivere presbyteros. pem tumulallis est. Monumentim ejus (1) ex albo Dona Dei sub eo venalia nulla fuere, lapide factum est, in quo hujusmodi pitathimin Huic et opes largas contulit ecclesiæ. solerter insertum est.

Lingua diserta, genus, sapientia, sobria vila. Metropolila tvus jacet hic, urbs Rolomagensis,

Huic fuil, eaiguus quem legil iste lapis, Culmine de summo quo morienle ruis :

Nona dies Septembris erat, cum carne JOANNES Ecclesix minuuntur opes, sacer ord!o lepescil,

Exspolialus obil : sit sibi vera quies. Amen. Provida relligio quem sua constituil. (1) Hujus nullum hodie videtur vestigium.

JOANNIS

ABRINCENSIS EPISCOPI

LIBER

DE OFFICIIS ECCLESIASTICIS.

AD MAURILIUM ROTOMAGENSEN ARCHIEPISCOPUM.

I (1) Domino vere sancio, et merilis honorando, B Propositum sanctæ religionis in primis oporlet NAURILIO venerabili (2) sanctæ Rolomagensis Ec clericos in moribus, habilu, et incessu (5) juxta clesiæ archiepiscopo, (3) JOANNES Abrincacensis, Carthaginense 3 concilium (iv, c. 44 ct 45) cano. omnium episcoporuill meritis infimus, corpore et

nice observare : scilicet , ut clerici coronas, non spirilu lotius obedientiæ munus.

a sconsas, sed palentes habeant : (0) variis vec ruQuoniam luz paternitatis sanctitalem de eccle bois ulantur indumentis, cappis in ecclesia nunquam siasticae dignitatis profcctu semper sollicitam, ejus nisi nigris. Unum tempus, el una dies sil semper lapsa nimio mærore aflici , siepissimis inde mecum eis radendi. Huic prxcepto inobediens districtim habitis quaestionibus comperi; hocije dolorem tibi subjaceat correptioni. (i) Quod caput nostrum ex augmentare ejus reparatione fagranti, quod vires apostolica doctrina in superiori parle radimus, ad hoc lux subtraxerat imbecillitas ægritudinis, superfluas temporalesque cogitationes de mente, quæ parvitas mea lue sanctissimx 2 oplioni suffragari, per caput exprimitur, resecare jubemur. (8) Per conon aliquo faslu succensa, sed pia compassione ronam capillorum, quam in inferiori parle portacommola appcliil : ut quod negligentium pastorum mus, lemporalia, sine quibus præsens vila nou transdepravalnr incuria, luc sancte religionis repare- igitur, concordi ratione regere, el eis ordinala diiur vigilantia. llinc lua aliciorilale fretus sententias ( scretione uti admonemur. Quod nc capillorum supersanctorum Patrum aggressus, diversa rumque Ec fluitas aures vel oculos cooperial, sacra religio clesiarum mores et consuetudines prospectans, et observat; ne aures cordis vel oculos ad honum opeea, quæ ad divini cullus oflicia pertinent, quodque randum sollicitudines et divitiæ hujus sæculi impein se myslice continent, nihilominus considerans, diant, ut summopere provideamus, designal. Quod quamdam quasi confectionem ex ea divcrsitale

vero (9) barbam radimus, per quam virtus corporis composui, quam omnibus adhuc occullam luc sa

designatiir, nos mentis feritatem amillere, et juxta gacilalis repræsento csanini, lil susceplum opu Apostolum (1 Cor. xiv, 20) parvuli in Christo eslici sculum inspicias, et inspiciendo cam, precor, dili debere figuramur. gentiam adhibeas, qua le nobis eum esse significes, Hoc ergo expedito, lore noctis et diei justa caquem in palernitate ac magisterio sal decenter nonicam institutionem certis temporibus observenexhibes. Tua quippe refert, ul si aliqua sint quæ lur; et canonici ad ecclesiam devote congregenvaleant paterno affectu velis annuere, si vero econ lur a quibus ita ut scribitur, per lolum anni circuIra, vigilantis magisterii censura corrigere. Quod si lum ecclesiastica oflicia agentur. Quia vero qualuor utile el ratum lua auctoritale censetur, (4) post elementis subsistentes, Dominum nocle ac die ofquam de metropolitana sede stillare videbimus, ca- D sendimus, dignum est ut qualer nocle et die in nonum statuta sequentes, nostra propinarc 5111c hymnis, el psalmis, ci orationibus Dei onnipolenbimus,

tiam, antiquorum exempia scctantes, placare slu

deamus; Esdras enim a captivitate Babylonica re- A Jicto (17) hymnus sanctæ Mariæ, humilitatis, et versus (11 Esdr. ix, 3) populum Israelilicum (10) obeclientiæ, et spei exemplo nos corroborans, Doqualer nocle el die domino psallere ad ejus mise minicæ incarnationis memoriam ad esercendam fidei ricordiam provocandam instituil. Prophiela vero nostræ devotionem nobis reducit. Incipiente versus David seplies in die laudem Domino se dixisse, et juxta quod Dominus præcepit Moysi (Exod. xxix, media nocle ad confitendum Domino surrexisse, 13), (18) incensum super altare a sacerdote offertur: nobis indicit (Psal. cxviii). llas namque horas, sicque, ut in cæleris horis, (19) cum oratione Doscilicet Primam, Tertiam, Sextam, Nonam, Vespc- minica et precibus, exceptis 7 festis oratione rero ras el Completorium, Nocturnas el malutinale 0l semper completur. ficium, ad psallendum Domino sanci Patres prie (20) Quia vcro post Vesperas non statim quiescicæteris elegerunt. Primam vero, quia finis est noctis mus, sed lerrenis operibus et necessitatibus corpoet initium diei. Hec hora omni tempore, exceptis rum, quæ absque omnino exerceri nequeunt,* quiddiebus tribus passionis Domini, et seplem diebus quid in illis deliquimus, per completorium emenPaschæ, cum oratione Dominica, el Symbolo, el damus. In hac quippe hora secundum elementa corCapitulo, el Collecta completur. In hac quia noclem poris nostri, quibus Dominum offendimus, quatuor

B cum salute iransegimus, pastori vostro gratias de ad placandum Dominum psalmos canimus , quibus, Lemos reddere, et quidquid mali quinque sensibus post capitulum byinno dicto, (21) hymnuin iterum corporis contraximus, precibus et lacrymis ejus mic justi Simeonis adjicimus, ut a Deo custodili et illusericordiam 5 postulando delere; id insuper exo minati in pace quiescamus. Postea ut in prima, (22) rare ut imminenti die ab omnibus malis gregem oratione Dominica, et Symbolo, et confessione, nos suum dignetur defendere, el quinque sensus corpo contra noctis insidias munientes, horam cum pre · ris nostri in beneplacilo suo dirigere. Idcirco (11) cibus, ei oratione complemus (23) quam lectio præquinque psalmos canimus : sed trina sanctæ Trini cedit de exemplis sanctorum Patrum, ad excitan:Jas lalis glorificatione connectimus, il sensus nostri in bono animas fratrum. ejus fide munianlur. (12) Quibus fidem catholicam (24) Media noclc, justa Prophctam (Psal. cxviii), a B. Alhanasio Alexandrino patriarcha expositam ad confitendum Domino surgere debemus. Populum adjicimus, ul contra omnia adversa visibilia seu in enim scdentem in tenebris, et ombra mortis venit visibilia sit nobis inexpugnabilis clypens. (15) Ter Chrislus redimere, nalus de virgine, noctis in teme tiam vero, quia in ea Spirilus sanctus super poslo. pore, quam eliam sua illustravit resurrectione. In los descendiu; Sextam, quia in ea Salvatorem no hac, quia somno dominante hucusque conticuimus strum crucifixerunt Judæi; Nonam, quia in ea idem Dominum deprecamur, ut labia nostra ad laudem Salvator in crnice pendens spirilum emisii, In his suam pronuntiandam 8 aperire dignelur. Posl, ut tribus horis (14) bis tres psalmos cum trina glorilia in cæterarum primordio horarum, ipsum in nostro catione sanctæ Trinitatis caninus : lijm enim san opere (35) adiutorein invocamus. Postque hymnio ad clæ Trinitatis mente el corpore tenere ac venerari eum placandum dicto, (26) duodecim psalıos canidebemus. Has quoque cum responsorio, el versi, mus, ut per duodecim horas noctis a Domino ab et (15) oratione Dominica, el precibus, et psalmo, omnibus malis lneamur. El quia liec custodia per Miserere mei, Deus, genufleciendo, et oratione cool, sex ælales mundi necessaria fuit, eosdem psalmos plemus : exceptis festis, in quibus oratio Dominica, sex antiphonis copulamus. Per antiphonas, ut dixi. et preces cum psalmo el genuflectione prætermil

mus,

charitas exprimitur. Versu ad excitandos aniluntur. Finitis his diurnalibus officiis, (16) noctur mos dicio, el oratione Dominica al munilanda corbalia succedunt, in quibus Vesperæ prima hora da finita, benedictione a sacerdote accepta, tres lcconsistit. 6 In hac, quia finis est diei, et iniliuin cliones legiuntur, quarum unamquamque responsonoctis, ut in prima, quinque psalmos propter quin riuin subsequitur. Lectionibus prædicamus, responque sensus corporis canimus : ut quidquid per eos sis bonit opera, quæ subsequi debent, designanlur. in die offendimus, psalmorum deprecatione nobis Sex enim ætates tribus temporibus, id est, naiuralis dimillatur; el iidem sensus nostri imminente nocie legis, legis litteræ, et legis gratie concluduntur. a Domino in beneplacilo suo dirigantur. Unusquis- Quod idem Dominicis, diebus et festis per tres noque psalmus cum antiphona cantelur, ut instituit clurnas ligiratur. Quod vero in primo noclurno in beatus Ignatius patriarcha Antiochenus. Per psal Dominicis diebus duo:lecim psalmos cum trina glo. mum, qui alternantibus choris canlalir, bona fra rificationc sanctæ Trinitatis canimus, qualuor una trum opera designantur : per antiphonam, quæ ab glorificatione, el una antipliona copulamus, duode uno incipitur et a cæteris communiter cantalur, cim patriarchas, ex quibus Judaicus Dei populus charitas exprimitur, qua fidelium mentes in unum propagatis est, ad memoriam reducimus : qui in connectuntur. llinc a sacerdote, qui vicem Christi qualuor virlulibus, scilicet prudentia, fortitudine geril, leclio, id est cxhortatio populi, ne deliciant, 9 justitia et temperantia fulgentes, easque Trinitased in bono opere perseverenil, dicctur : quam re lis fide et charitale connectentes, Domino devole sponsum, id est bonum exhortati populi opus, el servierunt : quorum exemplis debemus instrui. Per lymous, id est laus Dei, proscquitur : cl versu secunduin noclurnuan siguilicantur hi qui sub lege