Hcertioratus de conclufa pace ac Pauli E Anc epiftolam Alexander fcripfit, dum fuit mefeni reditu. Et ipfa palam profitetur fuam pertinaciam. Totum pertinacia fundamentum eft, & quod Cyrillus permaneat in fuis Capitulis, ideoque fit notoriè Hereticus, ac ineptus ad communionem & pacem. Addit quod infuper Orientales Epifcopos moliatur traducere in hæ refim, idque aftutè ac dolosè per unicum fuæ Epiftolæ verbum. Verùm cujus epiftole? An illius, quam ad: Berrhæen fem Acacium, an illius quam fcripfit ad Joannem Patriarcham ? Exiftimo Alexandrum agere de fcripta ad Acacium epiftola, iftud verò verbum eft omninò Unio fecun dùm hypoftafim. Erat enim nova, ac per Cyril lum excogitata vox, ideoque ab iftis credebatur importare naturarum confufionem, aut quid aliud Apollinarii. Lib. 4. Orientalis Ecclefiæ pofteriora mala funt facta pejora prioribus. Ejus Epifcopi cœperunt acerbiori odio infectari Sanctum Cyrillum, ac Ægyptios ejus Epifcopos. Et de hoc novo fchifmate San&us Ifidorus Pelufiotes omninò fcripfit ad Leontium Epifcopum: Quod lectio Sacrarum Littera rum deftruda eft & corrupta, & quod unufquifque Epift.133. fuos affectus Divinis Oraculis præfert, ea res tantarum tragœdiarum & calamitatum caufa extitit. Nam bellum irreconciliabile, & non indicum legitimè incidit inter eos, qui pacis Conciliatores effe debuerunt. Qui avidiffimè, fi quidem poffint, fefe mutuò vorent. Et antiquiffimum boc ducunt, & omnibus rebus anteponunt, vivos quidem occidere, fepultos autem refodere, & domos evertere, & mas numentum omne abolere. Ita in fe invicem armantur, & fallacias texunt cum quidem didicerint Chriftum non fignis & miraculis, fed dilectione & Charitate fuos notasse difcipulos. Ex hac Epifcoporum difcordia affirmat, nata effe graviffima Chriftianæ pacis vulnera etiam in fidelibus populis, & concludit: Quid igitur faciendum? fi quidem id fieri poffit, malum boc corrigendum eft; fin minùs, quiefcendum. Adeò malum induruerat. Quidam cenfent ipfum lamentari de nata inter S. Cyrillum & Antiochenum Joannem difcordia: Atclarum eft ipfum loqui de præfenti fciffura Orientalium Antiftitum. f Eodem tempore idem Ifidorus videtur fcripfiffe has ad S. Cyrillum litteras: Oportet te firmum atque conftantem femper manere; fic nempe, ut nec Lib. 1. metu Cœleftia prodas, nec tecum ipfe pugnare videa- Epift.3240 ris. Nam fica, quæ nunc abs te fcripta sunt, cum fuperioribus perpendas, aut adulationi obnoxius effe videberis, aut levitatis minifter: ut qui inani gloriæ fuccumbas, non autem Magnorum ac Sanctorum Pu Alexander fuum odium extendit etiam in Joannem Patriarcham. Et de ipfo fcribit plura. Pri mo, quod fit dolofus, ex more confuetus circumfcribere. Secundò, quod etiam ipfum cir cumvenire tentaverit, ideoque & fcripferit epiftolam utique denunciatoriam ac fuaforiam factæ pacis. Tertiò, quod in ifta epiftola affirmat Cyrillum effe correctum, ac jam verè Orthodoxum.gilum certamina imiteris, qui per omnem vitæ fuæ Quartò, quod fit vir imprudens, ideoque credat fe loqui, aut fcribere ad ligna aut lapides. Quintò, quod non Cyrillus, fed ipfe fit mutatus utpotè qui contentam in Cyrilli epiftola hærefim fine pudore admiferit. Sextò affirmat, curfum premi ac vexari potiùs ferendum duxerunt, ris, & in fuis cum Paulo Emefeno Actis eft fua- quod Joanni fit dedignatus refpondere per epifto-enfem, ac item ad Joannem Antiochenum litte- Sic omne Joannis Patriarcha de inita pace gaudium eft verfum in majorem luctum. Etenim furrexit novum ac domefticum fchifma. Et hæc CAPUT CAPUT XCIV, -182 dicta. Quippe non à fordida voluntate, fed nee tali tunc quæftione propofita, At verò poft cor ruptionem totius Orbis, & ex quo prædicari nunc cœpit paffibilis Deus ab impiis Cyrilli Capitulis, dogmaticè poni folam vocem, quæ eni xam pronuntiat Deum, id eft, Theotocon, abf Ejufdem Alexandri Epifcopi ad Theo-que illa, que pronuntiat hominis Genitricem, doretum Epifcopum fimilis Epiftola. V "Ix tandem quæ parturiebant, & fculpebant mox poft dejectionem Ægyptii, qui cir ca honorandiffimum Paulum cum Domino Joanne parere nunc, & ad lucem deducere valuerunt. Memor eft autem Sanctitas tua, quia nec ullo pertuli eis communicare confilio, De Epiftola illa, quæ apud Ephesum facta est, in fuperficie quidem quafi ex occafione Joannis Comitis fcripta eft, tanquam dixiffet Imperator, ut ei aliquid indicaremus de voce, qua dicitur TheotoEos, id eft, Enixa Deum, in veritate autem vox hæc ut quærebatur à nobis, ad proditionem & calumniam illius, qui rectam fidem docebat, inferta eft. Ut igitur nihil eorum, quæ fentio, tuam lateat Sanctitatem, indico quia chartas, quæ factæ funt Ephefi, per quas & Orthodoxorum conftantiam, & hæreticorum receffionem Scriptis teneo, & Cyrilli Hæretici Codices ad præfentiam unanimini cuidam commendavi. Volo enim ad animæ meæ fatisfactionem in his, præcipuè à curis remotus > iterando meditari. Nec enim Tatis ad me attinet de chartis & vilibus libris, five dentur mihi, dum exiero à loco meo, five non dentur. Hæc ut in brevi à me ad tuam Religiofitatem fcripta funt, non volente quidem contra quemlibet quodcumque movere de eis quæ aguntur, nec fuftinente verò communionem eorum, qui eis adjiciuntur, ut fi qui remanferint confoni nobis, & placuerit eis permanere in Paræciis nos, hoc fiat. Alioquin continuò de medio nos tollamus, & fegregans animam meam falvem. His enim quæ à Paulo oblata, & ab Ægyptio recepta funt, confentire non patiar, confirmante me Deo, neque fi mihi præcipiantur multa millia mortium. Sed nec fi Orbis confenferit univerfus. Quod quidem conditionaliter dico. Quia & metuo eum, qui ait ufque ad mortem pro veritate certare. Et infuper novi, quod præmeditata à multo tempore nunc venerit ad effectum prodizio Catholicæ vocis. Et quidem ut in festivitatibus, five præconiis atque Doctrinis incircumfpe&tè Det Genitrix, five Deum enixa, ab Orthodoxis tantummodò fine adjectione diceretur, vel Dei-Cidæ Judæi, vel Verbum id eft, Antropotocbon, nihil eft aliud, nifi ea quæ Cyrilli funt prædicari. Univerfas fiquidem paffiones ac mortem hoc unum Dictum pariter introducit, licet multoties millies altera vox per quoslibet circuitus apponatur, & fubtiliter les genti Epiftolam totam perfpicere licet ab ejus hærefi nullo modo liberam. Verùm fi fana confcientia & hi, qui offere bant, obtulerunt, & ille, qui fufcepit, fufce pit, quid vetuit ut San&tam Virginem dicerent Chriftocon, id eft, Chriftum enixam, hi qui clarè Deum hominemque perfectum consubstantialem nobis prædicabant Dominum Chriftum? Si verò & voce hac compofita delectantur, cur refpuerunt ad vocem, quæ eft Theotocos, & Anthropotoços adjungere? Abfit enim ut unquàm quemli bet piorum Dei Genitricis nomen pigeat confiteri, fi unà ponat & Hominis Genitricem? Nam ficut eft impium refutare vocem Anthropotocos cum Theotocos, ita & Theotocos cum Anthropotocos. Quando verò utræque voces ponuntur, & corum, qui Deum paffum prædicant, hærefim, & illorum qui purum dicunt Hominem Chriftum, fimul abjurant. Manifeftati autem funt Patres hærefios utriufque, ficut & magni Do&tores Ecclefiæ, qui pro fana fide certarunt contra hærefim Apollinarii Dogmatum refiftentes, utriufque ufi vocibus: Per quas & omnes hærefes perfpicuè notaverunt, & Orthodoxiam irre prehenfibiliter prædicaverunt, Et hæ Epiftolæ, & quæ fequuntur Theodoreti Cyrenfis Epifcopi, ab Irenæo funt in ea, quæ ejus dicitur, Tragoedia per ordinem pofitæ. Declarant autem fufficienter differentias utrorumque, & qui Catholica, qui autem videantur altera voluntate moveri. Si verè tamen funt. SCHOLIO N. pectè dicta ob Orthodoxis invenimus, fanè nulla accufatione funt digna, eò quod nec dogmaLicè fint pofita ifta, &ut dixi, non malignè fint communicandis Theodoreto. Etiam poffit communicaffe præfatum Commonitorium, quod parabat Patriarchæ Joanni tranfmittere, Affirmat primò, quod Joannes Patriarcha, Paulus EmeTenus, & quidam cum ipfis alii Orientales Epifcopi illa, quæ cum Cyrillo & ejus Epifcopis explenda dudum parturiverant ac fculpferant, jam tandem perduxerint ad partum, & publicam lu Secundò, quod iftam faciendam pacem fuerit femper averfatus, nec ullum Joanni ad ip fam promovendam voluerit dare confilium, imò nec ejus confiliis communicare. Tertiò, quod eandem jam factam pacem nullatenùs velit admittere, quod deferere malit Epifcopatum. Quartò, quod etiam Epifcopis, ac populis, pacem iftam admittentibus, nunquam fit communicaturus. Quintò, quod litigare tamen cum illis nolit Paratus ferre unumquemque in proprio fenfu abundare. Hoc tamen adjungit fub hac conditione: Dummodo illis communicare ipfe non cogatur, fed permittatur folitarius federe in fua ecclefia. Sextò affirmat, quod nifi hæc obferventur, fit mox relicturus fuam dignitatem & Civitatem, falvaturus fuam animam. Septimò, quod ifta addicat cum grandi ferupulo. Eo quod Dominus Epifcopis præfertim mandet, ut veritatem conftanter defendant ufque ad fanguinem. Orbis, & ex quo prædicari nunc cœpit paffibilis Deus Eadem eft ratio de voce, Deicida, de propofitione Deus eft mortuus, aliifque id genus. Alexander addit, quod Patres iftam vocem non dogmaticè, fed encomiafticè, & concionatoriè ufitatint; quod rectà intentione, rectoque fenfu; quod tempore libero, & fecuro ab omni erroris aut impietatis fufpicione. Etenim Apollinariftis necdum litigantibus, & præfertim Cy rilli Capitulis necdum corrumpentibus totum Mundum, Patres liberè & fecurè loquebantur : Affirmat iftas voces nunc effe demutatas in fcorpionum & venenatorum anguium latibula, ideoque aut cavendas effe & ab omni Orthodoxo ore profcribendas, aut certè purgandas ac muniendas. Et vocem Dei para, purgari ac muniri non poffe, nifi proferatur nunquam fola, fed femper cùm adjuncta voce, Homini-para. Hujus dogmatis, imò iniquitatis Myfterium eft fupra abundè expofitum. Adjungit rationes, ob quas nolit pacem admittere. Palmaris eft, quod nullatenus probare, ac præfertim populis in Ecclefia prædicare poffit has propofitiones: Sacra Virgo eft Dei Genitrix, Judæi funt Deicidæ, Deus Verbum eft incraffatum. Nempe per craffam quam induit, carnem. Præfertim averfatur primam. Et dat caufam: Dogmaticè pons solam illam vocem, nihil eft aliud, nifi illa, quæ Cyrilli funt, prædicare. Univerfas enim' paffiones & mortem hoc unum Diclum introducit, licèt multoties millies altera vox per quoslibet circuitus apponatur. Affeverat iftam propofitionem effe omnium aliarum bafim, radicem, fundamentum. Et rectè affeverat. Etenim quicumque admiferit Deum Verbum effe de Virgine natum, & ipfam effe ejus matrem, etiam admittere cogitur ipfum fuiffe occifum, ac mortuum, & Judæos reverà fuiffe Deicidas. Et hinc Dorotheus Martianopolitanus Episcopus, Anaftafius Presbyter, aliique Neftorii adjutores iftam folam anathematizarunt. Sciebant in ipfa recondi omnes iftiufmodi alias. Notanda funt hæc verba: Licet mulzoties millies altera vox per quoslibet circuitus apponatur. Refpiciunt duodecimum Sancti Cyrilli Capitulum, quod non fimpliciter, fed cùm addita voce, Carne, dicit Deum Verbum effe paf-ampliùs tutæ, fed periculi plenæ cenfentur veterum fum & mortuum. Alexander affirmat fimiles appofitiones effe artificiofos circuitus, & non pur gare à lepra Apollinarii. Alexander fibi ipfi objicit omnes iftas propofitiones, etiam hanc, Sacra Virgo eft Deipara, fuiffe olim ufitatas, imò & frequentatas à San&tis Patribus: Fuiffe in ipfis citrà omnem fufpicionem irreprehenfibiles, ac nulla accufatione dignas, ideoque multis videri, quod etiamnum hodiè fint ejufmodi. Et refpondet. Eo quod non dogmaticè fint pofita ifta, & non malignè fint dicta . Quippe non à fordida voluntate, fed nec tali tunc quæftione propofita. At verò poft corruptionem totius Adducta Alexandri Regula non eft mala. Nam & ipfa Sanctus Auguftinus eft ufus contra Pelagianos. Juliano Eclanenfi Epifcopo, quæ dam obfcuriora Patrum de originali peccato teftimonia adducenti, repofuit: Verbis necdum litigantibus Patres liberiùs loquebantur. Idem Au- Cap. 309 guftinus in ipfo fuo ad Laurentium Romanæ Ecclefiæ Primicerium Enchiridio fcribit : Libero arbitrio malè utens homo & fe perdidit, & ipfum. At verò nos, poftquam Martinus Lutherus & Joannes Calvinus de iftis rebus litigare, & iftis vocibus peffimè abuti cœperunt, ita loqui non poffumus. Interim Regula indiget moderamine. Ea enim nequiffimè abufus fuit Eutychianorum barbarus Dux Severus, cujus verba fuo contra Neftorianos ac Eutychiano operi inferuit, & nobis cuftodivit Sanctus Anaftafius Sinaita. Oportet morbis & hærefibus immergentibus idonea medicamenta præparare. Poft tempora Neftorii non Patrum voces, licet fint ipfius Cyrilli. Ufque ad fam, fam, fcandalofam, pravam, ab omni fideli ore dicitur Theotocos, in veritate autem vox bac, ut quærebatur à nobis, ad proditionem & calumniam illius, qui rectam fidem docebat, inferta eft. Affirmat varia. Primò, quod Joannes Comes rogaverit iftam vocem inferi epiftolæ, feu Relationi ad Principem. Secundò, quod idem Joannes dixerit fe iftud urgere ex Mandato Principis. Tertiò, quod ifta arte infertionem vocis impetraverit. Quartò, quod ifti fidei, feu Relationi quidam fubfcripferint, quidam Epifcopi fubfcribere penitus recufarint, affeverantes fe malle utramque manum perdere. Quintò, quod ipfe fubfcripferit. Sextò, quod fuerit circumventus. Quoniam ifta vox non ad fatisfaciendum Principi, fed quæfita ac inferta fuit ad calumniam & proditionem illius, qui rectam fidem do. liendam ejus degradationem. Etenim Sacra, per Joannem Comitem allata, confirmabat damnationem trium. Et horum primus erat Neftorius. Hinc etiam difcimus rationem, cur quibufdam omnes, quibufdam Relationibus non omnes fa&tionis Epifcopi fubfcripferint: Quia nempe circa quofdam Articulos erant Cadmæi fratres. In iftud ipfum facinus omninò labitur præfens Alexander. Ob pravam fuam de Sancti Cyrillicebat. Hoc eft, Neftorii. Ad immobiliter stabiCapitulis opinionem, vult vocem, Deipara, quam fatetur effe Sanctorum Patrum, profcribi & aboleri. Ejus loco vult fubftitui vocem, Chrifi-para. Aut fanè ipfam nunquam proferri folam, fed femper cum adjuncta voce, Homini-para. Ejus ex Patrum loquendi modo defumptum argumentum, poftmodo refumpferunt præfati Monothelitæ, de quibus & contra quos dixit laudata Sancti Martini Synodus; Patres dixiffe nofcuntur duas in Domino voluntates. Neque hæc tranfitoriè, aut poft pofitivè, neque in boc ipfum fpecialiter minimè babentes omne ftudium fermonis eorum, ficut Adverfarii garriunt, & in hoc propter fuam Hærefim detrabentes Venerabilibus Patribus, dum dicunt nibil eos de voluntatibus vel operationibus Salvatoris noftri definitivè exposuisse. Ecce etenim non folum definitivè, fed & dogmaticè, & fyllogifticè, & naturaliter demonftrativè, & fecundum Scripturas Agonisticè,bis ipfis eam contumeliam erogare. Non enim tam Iftam Relationem, epiftolam, feu fidei expofitionem Sanctus Cyrillus elucidat in laudata ad Conftantinopolitanum Clerum ac Populum epiftola: Magnificentiffimus ille vir aliud rurfum excocogitavit & à Sancto Synodo petiit, ut fidei expofitionem Scripto fibi exhiberet, ut cum Orientales quoque ipfi adfenfiffent, ac subscripfissent, reverfus diceret? Redegi illos in corcordiam, qui humanis offenfis inter fe diffidebant. Hoc intelligens Sancta Synodus, iterum furrexit, difertè dicens. Nolumus no quam hæretici buc vocati fumus, fed venimus ut fi dem labantem & exagitatam ftabiliamus, & ftabili: vimus. Nec opus eft Imperatori, ut fidem nunc di & per exempla, & compendiosè, fed per omnem tanda funt verba: Nec opus eft Imperatori, &c. confirmant præfens Alexandri Dictum; Quod Joannes Comes iftam profeffionem ex Imperatoris nomine non exegerit. Notanda item funt fequentia Sancti Cyrilli Verba: Quare nec id quidem Orientalibus fucceffit. Demonftrant lamentabilem humanæ naturæ ex temerariis fufpicionibus geftione, at verò Orientalium unus Alexander opinatus est istam fidei expofitionem fuisse postu latam ad firmandam damnationem Neftorii. Interim Orientales obedierunt. Et in ifta expositione profeffi funt vocem, Dei-para. Aliqui, non omnes. Hæc expofitio periit, aut latet. Alexander memorat hic & aliam Epiftolam, Et fubtiliter legenti epiftolam totam perfpicere licet, ab ejus hærefi nullo modo liberam. Eft Sancti Cyrilli ad Berrhæenfem Acacium epistola. Aut fortè pa• cis epiftola ad Patriarcham Joannem. Proindè Alexander fuit ex illis Orientalibus Epifcopis, de quibus varia cum Joanne Sacrarum Largitionum Comite tractantibus, Sanctus Cy-miferiam. Etenim Cyrillus ex Orientalium fugtillus è vinculis fcripfit ad Regiæ Civitatis Clerum ac Populum: Sed & illud quoque fciatis, nempe cum fidei expofitionem componerent, inter fe contendiffe, & in ea altercatione etiam nunc versari . Nam alii ex illis Sande Virgini concedunt appella tionem Dei-paræ, ita tamen, ut fimul quoque Hominis genitrix dicatur; Alit verò prorfus negant, adduntque paratiores fe effe, ut manus fuas amputandas præbeant, quam ut hujufmodi voci fubfcribant. Alexander fuit ex prima claffe. Et ab ifto fenfu nunquam voluit recedere. Et hæc fidei compofitio eft omninò illa epiftola, de qua hic fcribit Alexander: De epiftola illa, que apud Ephefum facta eft, in fuperficie quidem quafi ex occafione Joannis Comitis fcripta eft, tamquam dixiffet Imperator ut ei aliquid indicaremus de voce; qua in Chalcedonenfi civitate tradidimus, his acquie fcens, & approbans ea, fimilibus intellectibus contexuit nobis idem confitentem fidei Apostolicæ traditionem. Expulfa eft igitur univerfa hærefis atque contentio, Pietate veftra incolumi Orbi terræ, cujus Sceptra cum pia confeffione nutrita funt: Et certè obtinuerunt, & obtinebunt in perpetuum, Divina dextera continen Yas, quæ ab Alexandria direcæ funt, legens, clariorem vidi impietatem divulgari. Refpicit litteras, quas Acacio Berrhæenfi Sanctus Cyrillus refcripferat, & quas varii Orientales Epifcopi affirmabant rectas, ideoque dignas pace. Andreas affirmat ipfas effe nequiores Capitulis. Alterum fundamentum eft in his verbis: Tanquam perducti fint,ut faplant rectè. Plures Orientalium Epifcopi affirmabant Cyrillum à fuis, licet anathematizare nollet, receffiffe Capitulis, ac effe correctum, ideoque pacem cùm ipfo amplectendam: Andreas affirmat ipfos decipi & circum-nos, in quibus unum eundemque fenfum Pater. fcribi. Hinc concludit iftam pacem fore non Orthodoxorum communionem, fed ipforum cum Apollinariftis confufionem, juxta fupra memo ratum fomnium, CAPUT XCI. --179 te, Et ut veftrum noffe poffit Imperium vel ea, quæ à nobis ad eum fcripta funt, vel ab eo ad num in miniftrando fervamus, ipfas ad invicem noftras Epiftolas his litteris noftris fubdentes direximus tradentes Epiftolam Clariffimo Tribuno & Notario veftro Ariftolao, quo Miniftro eft ufus in caufa, ut voluntas veftra proveniret, cum pia & fancta fit. His igitur ita fe habenti bus, & fide indubitabilitatem fufcipiente, fecuti fumus omnia, quæ præcepiftis, Piissimi Imperatores, per Dei Colentiffimum, five Reli giofiffimum Epifcopum Paulum, Virum, quem noftis & vos, ut arbitror, pace gaudentem, & fcientiam non modicam poffidentem in Ecclefiafticis rebus. Sufcipimus igitur & Ordinatio Epiftola Joannis Antiocheni Epi- nem Sanctiffimi & Religiofiffimi, five Dei Co fcopi ad Imperatorem Theodofium de pace Ecclefiæ, lentiffimi Epifcopi Maximiani, Viri, cujus virtutem converfationemque ab olim novimus, Et depofitum five damnatum habemus Nestorium, qui olim fuit apud magni nominis Conftantinopolim Epifcopus, Anathematifmo fubjicientes quæcumque ab eo alienè ac peregrinè di Deo Amiciffimis & Piffimis Impera-&ta funt contra Apoftolicam Doctrinam. toribus nostris qui dignè funt bonorati à Deo vel ordinati Theo dofio Valentiniano Auguftis, Joannes Epifcopus Antiochia veftra, devexa Syria, in Domino gaudium. Supplicamus autem Pietati veftræ, ut perfe&tam feftivitatem præftetis Mundo, quatenùs nulla civitas ab hac celebritate communis feftivi tatis extorris fit: Et jubeatis, ut Deo Amiciffi mi Epifcopi, qui inter præcedentes turbas expelli Ecclefiis vifi funt, ad priorem habitum reducantur, & ab omni importunitate fint liberi, ut nullæ pufillanimitatis Reliquiæ Ecclefiis refideant. Facilè verò eft, ut id à veftro Imperio fiat, eò quod hujufmodi correctionum vetera quoque habeatis exempla, quæ antiquos quidem Deo Amiciffimos Epifcopos propriis Sedibus reddiderunt, eos verò, qui inter turbationem fuerant ordinati, vacare fecerunt, & fuftinere illorum de vita præfenti receffum. His enim, ficut diximus, Deo favente, benè ac rectè provenientibus, orationes ac deprecatio nes pro Imperio veftro fient à cunctis hominibus. Per vos enim, & per veftram Pietatem Ecclefiis Pportunum nunc illo eloquio Prophetæ dicere: Quia crunt prava in directa. Quando enim Deus aliquid facit, confequitur in his, quæ fiunt, facilitas nominis, & nullus Divinæ refiftit voluntati, Voluit nunc, & complacuit ei, ut per intentionem veftram piam, & has beatas curas, quas pro Ecclefia Chrifti veftrum fufcepit Imperium, ad pacem conjungere or bem terrarum, & dare unitionem, in qua non alius aliud quid fapit de Ecclefiafticis Dogmatibus,quidem prior eft reftituta tranquillitas, Chriftiafed unus fenfus falvatur & idem de Humanatione Domini noftri Jefu Chrifti. Idem fapimus igitur univerfi. Et communis nobis eft facta confeffio, convenientia complectens his, quæ olim & à principio expofuerunt Patres, fatisfacientibus nobis ad invicem in his, de quibus nos ambigebamus, decertando contra Dominum meum, Dei Colentiffimum Epifcopum Cyrillum. Ipfe verò nunc ea, quæ à nobis funt dire&ta, fufcipiens, & quæ componentes Pietati tuæ næ verò falvatæ funt res. In pace de reliquo de- Et |
