Ibid.

Auguftis, poftulatio & deprecatio à Joanne Antiochene Dei Ecclefiæ Epifcopo. 338 Caput CLXXVII. Epiftola, inquit, Deo Amiciffimi Epifcopi Meletit ad Deo Amiciffimum Alexandrum, quam fcripfit, poftquam militum fuperventu expulfus eft. Caput CLXXVIII. Epiftola, inquit, Deo Amiciffimi Epifcopi Alexandri ad Meletium Deo Amiciffimum Epifcopum, quam refcripfit ad præfatas litteras poft exitum ejus. 340 Caput CLXXIX. Interpretatio, inquit, Præce pti Magiftri militum Dionyfit, quam fcripfit ad Clariffimum Judicem fecundæ Ciliciæ . 341 Gaput CLXXX. Domino meo Deo Amiciffimo, & Sanctiffimo, inquit, Patri Alexandro Epifcopo Titus. Ibid.

Caput CLXXXV. Relatio, inquit, fecunda Eu·phratefiæ Judicis, qui perturbationem civitatis agnofcens propter exitum Sandiffimi Epifcopi Alexandri factam, direxit Magnificentiffimo Comiti Orientis, tranfmittens & Populi acclamationes, tam ad fe, quam ad Magnificentissimum Comitem Titum factas, & ad ipfum quoque Antiochia PraJulem. 344 Caput CLXXXVI. His Irenæus illa fubjecit. Ideò xxvi. pofuimus, ne quis miretur, cur bic voces Populi minimè fcripferit. Ibid. Caput CLXXXVII. Hypomnyfticum Deo Amiciffi mo Clero Hierapolitano, & Chrifti Amatoribus ·Plebibus, ab Joanne. 345 Caput CLXXXVIII. Interpretatio, inquit, Sacra, que promulgata eft Magnificentiffimis, & Gloriofiffimis Præfectis de exilio in Petram Magnifcentiffimi Comitis Irenæi. 346 Caput CLXXXIX. Interpretatio, inquit, præfati Præcepti. Ibid. Caput CXC. Quanti, inquit, à Sandis Ecclefits exierunt, nolentes fuam confcientiam vulnerare, neque acquiefcere Factis Cyrilli, feu ejus fuftinere 347 Caput CXCI. Lex que contra Neftorium propofita eft. 348 Caput CXCII. Religiofiffimis & Piffimis Imperaratoribus noftris, dignè bonoratis à Deo, Theodofio & Valentiniano Auguftis, Helladius, Cyril lus, Valentinus, Minodorus, Jatianus, Epifcopi primæ veftræ Cilicia. 349 Caput CXCIII. Domino meo Deo Amiciffimo & Sanctiffimo Epifcopo Neftorio Helladius in Domi

communionem.

no falutem. Caput CXCIV. Epiftola, inquit, Cyrilli ad Ariftolaum Tribunum, quam fcripfit rogante Beroniciano Epifcopo Tyri, formas dans anathematism?, qui ab eis fieri debuiffet. 351 Caput CXCV. Idem Irenæus, ubi propter ifta injuriavit Orientis Epifcopos, ait: Epiftola Cyrilli ad Joannem Antiochenum, per quam caufatur, quod Orientales anathematizassent quidem Neftorium, fed eadem, quæ ille, illi prædi carent. Format autem & quomodò de cætero Anathematifmus expleri debeat.

353 Caput CXCVI. Epiftola fcripta Proclo Conftantinopolitano Epifcopo ab Orientali Concilio pro Theodoro & Diodoro, quondam Epifcopis : 354 Caput CXCVII. Epiftola Joannis ad Proclum, per quam gloriatur, quod totum perverterit Orientem. Et Perfonam verò in ipfis litteris accufavit. 355 Caput CXCVIII. Epiftola, inquit, Cyrilli ad Imperatorem, accufantis contra eos, qui circa Antiochenum Joannem, eò quod quafi anathematizare, inquit, vifi Neflorium, ca ipfa fentiunt, quæ & ille, eò quod Theodori & Diodori Scripta 359 Caput CXCIX. Pars, inquit, Theodoti Ancyr& ad Sandum Vitalem Monachum, qui erat in Cappadocia. 360 Caput CC. Pars, inquit, Epiftola Rabbula Edeffeni, fcriptæ ad Ægyptum, significans quod qui ab eis oppugnabatur, id eft, Neftorius cos qui circa Beatum Theodorum fecutus, fic ufus eft coram Ecclefia doctrinis.

mirentur.

361 Caput CCI. Epiftola Eutherti, quondam Thyanenfis Epifcopi, ad Alexandrum Hierapolitanum, contra pacem fcripta Ecclefiæ Dei, quæ facta eft Inter Cyrillum & Joannem Episcopum . 362 Caput CCII. Presbyter Claudianus. 366 Caput CCIII. Domino meo Sanctissimo, & Deo Amiciffimo Epifcopo, Patri Patrum, & Archi-Epifcopo Maximiano Epiphanius tuus ̧.

367

Caput CCIV. Domino meo Dilectiffimo Fratri, & Comminiftro Donato Cyrillus in Domino falutem 368.

Caput CCV. Epiftola ejusdem ad Acacium Meliti nenfem Epifcopum. 369

Caput CCVI. Epiftola quædam Lamponi Presbytero & Clericis,

Antiocheno.

370 Caput CCVII. Epiftola ejufdem Joanni Epifcopo obr371 Caput CCVIII. Epiftola ejufdem Maximo, Joan ni, Thalaffio, Presbyteris & Archi-Mandritis, Ibid.

Caput CCIX. Ejufdem Cyrilli Epiftola Ariftolaa Tribuno & Notarie Ibid. Caput CCX. Hanc fequitur illa, quam & Trenæus pofuit, ab eodem Cyrillo ad Ariftola um fcriptam. Epiftola ejufdem Joannt Antiocheno contra Theo doretum.

372

Caput CCXI. Epiftola ejufdem Mofeo Epifcopo Antaradi Ibid. Caput CCXII. Epiftola ejufdem Acacio Melitinenfi 373.

Caput CCXIII. Epiftola Acacii Melitinenfis ad Cy

bilis enim eft, & immutabilis omninò, idem ipfe femper permanens fecundùm Scripturas.

Non fufficiet autem tuæ Reverentia confiteri folum Fidei Symbolum, quod in tempore expofitum eft per Sanctum Spiritum à Sancta & Magna Synodo, tunc in tempore congregata in Nicæa. Intellexifti enim & interpretatus es hoc non rectè, diftortè autem magis, quamvis confitearis vocem fermone; fed hoc confequens eft ut in fcripto, & cum jurejurando confitearis, quia & anathematizas tua prava & prophana Dogmata, fapiens autem & docebis quæ & nos omnes, & qui in Occidente, & in Oriente Epifcopi, & Doctores, & populis Præpofiti. Confenfit autem & Romana Sancta Synodus, & nos omnes, ut recta habentibus & irreprehenfibiliter epiftolis ad tuam Reverentiam fcriptis ab Alexandrinorum Ecclefia. Subdidimus autem & his litteris noftris, quæ te oporteat fapere & docere, & à quibus abftinere convenit. Hæc enim Ecclefiæ Catholi cæ & Apoftolicæ eft Fides, cui confentiunt omnes, quique in Occidente funt, & qui in Orien te Orthodoxi Epifcopi.

Credimus in unum Deum, Patrem omnipotentem, vifibilium invifibiliumque factorem. Et in unum Dominum Jefum Chriftum, Filium Dei, natum de Patre, Unigenitum, hoc eft, de fubftantia Patris. Deum ex Deo, lumen ex lumine, Deum verum ex Deo vero: Natum, non factum, confubftantialem Patri, per quem omnia facta funt, quæ in Cælo & que in terra. Qui propter nos homines, & propter noftram falutem defcendit, & incarnatus eft, humanatus. Paffus, &refurrexit tertia die fecundùm Scripturas. Afcendit ad Cælos, & fedet ad dexteram Patris. Venturus judicare vivos & mortuos. Et in Spiritum Sanctum. Eos autem qui di cunt, Erat aliquando quando non erat, & quia ex non exftantibus factus eft, aut ex alia fubfiftentia vel fubftantia, dicentes esse aut vertibilem, aut mutabilem Filium Dei, hos anathematizat Catholica & Apoftolica Ecclefia.

Sequentes autem ubique Sanctorum Patrum Confeffiones, quas fecerunt loquente in eis Spiritu Sancto, & intelligentiæ, quæ in eis eft, investigantes intentionem, & quafi per Regiam viam incedentes, dicimus quia ipfe Unigenitus Dei Sermo, qui ex ipfa natus eft Patris fubftantia, ex Deo vero Deus verus, lumen de lumine, hic per quem omnia facta funt, quæ in Cœlo, & quæ in terra, propter falutem noftram defcendens,& femetipfum deponens in exinanitionem, incarnatus & inhumanatus eft. Hoc eft, Carnem accipiens à Sancta

faciens ex vulva, fecundi "gine, & fuam eam

nos pertulit nativitatem, & proceffit homo ex muliere, non hoc quod erat amittens, fed licet factus fit in affumptione Carnis & Sanguinis, etiam ita permanens quod erat. Deus videlicet natura & veritate. Sed neque Carnem dicimus in Deitatis verti natu. ram. Neque quidem in naturam Carnis ineffabi

Cum videretur autem & puer, & in pannis exiftens, & in finu enixæ Virginis, omnem implebat Creaturam ut Deus, & Confeffor erat Genitori. Divinitas etenim fine quantitate & magnitudine eft, & circumterminationem non fuftinet. Uniri autem Carni fecundum fubfiftentiam confitentes Verbum, unum adoramus Filium & Dominum Jefum Chriftum: Neque feorfim ponentes, & determinantes hominem & Deum, quafi conjunctos ad invicem dignitatis. & authoritatis unitione. Novitas enim vocum eft hoc, & aliud nihil. Neque quidem Chriftum fpecialiter nominantes ex Deo Verbum, & fimiliter fpecialiter, velut Chriftum alterum, eum qui ex muliere, fed unum folum fcientes Chriftum ex Deo Patre Verbum cum fua Carne.Tunc enim humanè junctus eft nobifcum. Cum utique his, qui digni erant accipere, Spiritum daret ipfe, & non ex menfura acciperet, ficut dicit Beatus Evangelifta Joannes,

Joan. 3,

Sed neque illud dicimus, quia habitavit ex Deo Verbum quafi in homine communi, de Sancta Virgine nato, ut Deum ferens homo intelligatur Chriftus. Et fi enim habitavit in nobis Verbum, dicitur verò & in Chrifto habitare omnis plenitudo Divinitatis corporaliter, fed tamen fentimus quia factus Caro non ficut in Sanctis ha bitare dicitur. Secundùm parem modum circa eum quoque fieri definimus habitationem, fed unitus fecundùm naturam, & non in Carnem mutatus, talem facit habitationem, qualem utique habere dicitur & hominis anima ad proprium fuum Corpus. Unus igitur Chriftus, & Filius & Dominus, non ut conjunctionem quamdam fimpliciter in unitione dignitatis vel etiam authoritatis habens homo ad Deum: Non enim unit naturas par honor. Etenim Petrus & Joannes pares honore quidem ad invicem funt, fecundùm quod Apoftoli & Sancti Difcipuli, attamen non unus funt, fed duo. Neque quidem fecundùm appofitionem conjunctionis intelligimus modum. Non fufficit enim hoc ad adunationem naturalem. Neque quidem quafi fecundùm participationem affectualem, ficut & nos adhærentcs Domino, fecundùm quod fcriptum eft, Unus 1.Cor. 6, fpiritus fumus ad eum. Magis autem conjunctionis nomen recufamus: Utpote non idoneum exiftens fignificare unitionem. Sed nec Deum nec Dominum Chrifti ex Deo Patre Verbum nominamus: Ne rurfus apertè fecemus individuum Chriftum, & Filium, & Dominum. Et blafphemiæ crimen incurramus, Deum fuum & Dominum facientes eum. Unitus enim, ficut jam prædiximus, Dei Sermo Carni fecundùm fubfiftentiam Deus quidem eft omnium, Dominator enim Univerfitatis. Neque verò ipfe fibi fervus eft, neque Dominus factus eft. Magis autem & impium ita dicere vel fapere. Ait quidem Deum fuum Patrem, cum certè fit Deus natura, & ex fubftantia ejus; fed non ignoramus, quia cum fit Deus, & homo factus eft fub Deo, fecundùm legem quæ condecet humanam naturam. Ipfe

verò fibi quomodò fiet Deus aut Dominus? Er- | gò ut homo, & quantum attinet & decet ad exinanitionis menfuras, fub Deo nobifcum femetipfum ipfe dicit. Sic factus eft & fub Lege, cum locutus ipfe fit Legem, & Legislator exiftens, ut Deus.

Recufamus autem hoc dicere fuper Chrifto : Propter cum, qui induit, eum, quem induit, veneror. Propter eum, qui eft invifibilis, adoro illum qui videtur. Pavore plenum eft fuper hæc etiam illud dicere: Ille, qui affumptus eft, ei qui affumpfit, coappellatur Deus. Qui enim hæc dicit, fecat naturas in duos Chriftos, & hominem ftatuit per partem fpecialiter, & Deum fimiliter. Evidenter enim denegat unitionem, fecundùm quam, non ut alter alteri coadoratur quifpiam neque quidem coappellatur Deus, fed unus intelligitur Chriftus Jefus, Filius Unigenitus, una adoratione adorandus cum fua Carne.

Confitemur autem, quia ipfe ex Deo Patre natus Filius, & Deus Unigenitus, licet fecundùm naturam fuam exiftens impaffibilis, Carne paffus eft pro nobis fecundum Scripturas. Et erat in crucifixo Corpore fuæ Carnis infeparabiliter proprias faciens paffiones: Gratia autem Dei pro omnibus guftavit mortem, dans ei fuum Corpus, quamvis fecundùm naturam existens vita & ipfe fit refurrectio. Ut enim ineffabili virtute conculcans mortem, utique primùm quidem fuam Carnem, qua fieret primogenitus ex mortuis, & Primitia dormientium, iterque ut faceret hominis naturæ ad incorruptionis recurfum, gratia Dei, ficut diximus nuper, pro omnibus guftavit mortem, Triduanus etiam revixit, exfpolians Infernum. Unde licet dicatur per hominem fa&ta refurrectio mortuorum, fed intelligimus hominem factum ex Deo Verbum, & folutam effe per eum mortis poteftatem. Veniet autem in tempore, ut unus Filius & Dominus in gloria Patris, ut judicet mundum in Juftitia, ficut fcriptum eft.

Neceffario verò & illud adjiciemus. Annuntiantes enim fecundùm Carnem, mortem Unigeniti Filii Dei, hoc eft, Jefu Chrifti, & ex mortuis refurrectionem, & ad Cælos adfcenfionem confitentes, fine fanguine in Ecclefiis celebramus Sacrificium. Accedimus etiam ita ad my. fticas Benedictiones, & fanctificamur participes effecti Sanctæ Carnis, & pretiofi Sanguinis omnium noftrorum Salvatoris Chrifti. Et non ut Carnem communem accipientes: Abfit. Neque quidem ut Viri fanctificati, & conjuncti Verbo fecundùm unitionem dignitatis, vel etiam quafi inhabitationem Divinam habentis, fed ut vivificatoriam verè, & propriam ipfius Verbi. Vita enim exiftens fecundùm naturam ut Deus, quoniam factus eft ad fuam Carnem, vivificatoriam eam oftendit. Quare licet ad nos dicatur, Amen amen dico vobis, nifi manducaveritis Carnem Filii hominis, & biberitis ejus fanguinem, non ut hominis fecundùm nos uniufcujuslibet & hanc effe æftimavimus. Quomodo enim hominis Caro vivificatoria erit fecundùm naturam fuam? Sed ut propria verè facta ejus, qui propter nos & Filius hominis factus eft appellatus.

Evangelicas autem Salvatoris noftri voces nec fubfiftentiis duabus, neque quidem perfonis dividimus: Nec enim eft duplex unus & folus Chriftus, licet ex duabus intelligitur & diverfis rebus unitione impartibili coadunatus. Sicut certè homo ex anima intelligitur & Corpore, & non duplex magis, fed unus ex utrifque. Humanas etiam ad hoc & Divinas voces ab uno dici certi fumus, fapientes rectè. Quando enim Deus decibiliter dicit de femetipfo, Qut videt me, vi- Joan. 14. det & Patrem, &, Ego & Pater unum fumus, 10. Divinam ejus & ineffabilem fentimus naturam, fecundùm quam & unum eft ad fuum Patrem propter identitatem fubftantiæ, Imago, & figura, & fplendor gloriæ ejus. Quando autem humanitatis menfuram non exhonorans, Judæos alloquitur, Modo me quæritis occidere, bominem qui veritatem vobis locutus fum, iterum nihilomi. Joan. 8. nùs eundem, qui eft in æqualitate & fimilitudine Patris, Deum Verbum & ex humanitatis ejus menfuris agnofcimus. Si enim eft neceffarium credere, quia Deus exiftens natura factus eft Caro, vel homo animatus anima rationali, qualem utique habebit rationem vereri quempiam in vocibus ejus, fi facta funt hominem conde centes? Si enim recufaret hominem decentia verba, quis fuit qui coegit eum fieri fecundùm nos hominem? Qui verò depofuit femetipfum in spontaneam exinanitionem, quam ob caufam recufaret exinanitionem decentes fermones? Perfonæ autem uni eas, quæ funt in Evangeliis, omnes applicamus voces fubfiftentiæ unius Verbi Incarnati. Unus enim eft Dominus Jefus Chriftus fecundùm Scripturas.

Si autem vocatur & Apoftolus & Pontifex Confeffionis noftræ, ut facrificans Deo & Patri, quæ ex nobis eft, fibi & per fe Deo & Patri oblatam Fidei confeffionem, necnon & Sancto Spiritui, iterum ipfum effe dicimus ex Deo fecundùm naturam Unigenitum, & non homini impertiemus præter ipfum alteri vel Sacerdotii nomen, vel ipfam verò rem. Factus eft enim Mediator Dei & hominum, & Conciliator ad Pacem, femetipfum confecrans in odorem fuavitatis Deo & Patri. Nam & dicebat: Holocau- Pfal. 39. ftomata pro peccato non poftulafti. Corpus autem perfecifti mibi. Tunc dixi, Ecce venio. In Capite li bri fcriptum eft de me facere, Deus, voluntatem tuam. Obtulit enim pro nobis in odorem fuavitatis proprium Corpus. Et. non magis pro fe. Quali enim utique indigeret oblatione vel facrificio pro fe, potior exiftens ab omni peccato, ut Deus? Si enim omnes peccaverunt, & egent gloria Dei, fecundùm quod facti fumus nos prompti ad tranfgreffionem, & ægrotavit humana natura in peccato, ipfe verò non ita, & eguimus ob hoc gloria ejus, quomodo jam erit ambiguum, qui mactatus eft propter nos, & pro nobis Agnus Dei verus? Et dicere quod obtulit femetipfum pro fe & pro nobis, exors erit nullomodo ab impietatis criminibus. Deliquit enim nullo modo, neque fecit peccatum. Qua ergo eguit oblatione, peccato non exiftente, pro quo utique fieret? Et valde congruè.

Cum autem dicit de Spiritu, Ille me clarifici,