librarii meâ manu non intelligent, monstrabis. Una omnino interpositio' difficilior est, quam ne ipse quidem facile legere soleo, de quadrimo Catone. De triclinio cura, ut facis. Tertia aderit3, modo ne Publius rogatus sit. Demetrius iste nunquam omnino Phalereus1 fuit: sed nunc plane Bilienus est. Itaque te do vicarium. Tu eum observabis. "Etsi": "veruntamen ":" "de illis": nosti cætera. Sed tamen si quem cum eo sermonem habueris, scribes ad me, ut mihi nascatur epistolæ argumentum, et ut tuas quam longissimas literas legam. Cura, mi Tiro, ut valeas. Hoc mihi gratius facere nihil potes. Vale. In a MS. sent to Tiro for copying, Cicero had left intervals (interpositiones), to be filled up; but had written the references so badly, that he could not read them. 2 A young Cato of 4 years old of whom a tale was told, that he refused giving some information required of him, though he was threatened with being thrown out of the window. 3 The sense of this'passage is not clear. Probably, Tertia was a lady asked to a banquet, who would not be present at it, in case Publius were LXIV. (ATT. XV. 1.) Scr. in Sinuessano, a. d. xv Kal. Jun. 709. Cicero tells Atticus that he had paid his wife a visit, whom he found well. Gives his opinion of the Capitoline oration of Brutus; which had been published, though not as spoken. CICERO ATTICO, S. HERE dederam ad te literas exiens e Puteolano, deverteramque in Cumanum. Ibi bene valentem videram Ve Piliam'. Quin etiam paulo post Cumis eam vidi. nerat enim in funus: cui funeri ego quoque operam dedi. Gn. Lucullus, familiaris noster, matrem efferebat2. Mansi igitur eo die in Sinuessano: atque inde mane postridie Arpinum proficiscens hanc epistolam exaravi. Erat autem nihil novi, quod aut scriberem, aut ex te quærerem ; nisi forte hoc ad rem putas pertinere: Brutus noster misit ad me orationem suam, habitam in concione Capitolinâ3; petivitque a me, ut eam nec ambitiose corrigerem ante, quam ederet. Est autem oratio scripta elegantissime sententiis, verbis, ut nihil possit ultra. Ego tamen, si illam úrólεow habuissem, scripsissem ardentius. Vides, quæ sit persona dicentis. Itaque eam corrigere non potui. Quo enim in genere Brutus noster esse vult, et quod judicium habet de optimo genere dicendi, id ita consecutus est in eâ oratione, ut elegantius esse nihil possit. Sed ego scilicet alius sum; sive hoc rectè, sive non rectè. Tu tamen velim orationem legas, nisi forte jam legisti, certioremque me facias, quid judices ipse. Quanquam vereor, ne cognomine tuo lapsus ὑπεραττικὸς 6 sis in judicando. Sed si recordabere Δημοσθέ νους fulmina, tum intelliges posse et αττικώτατα gravissime dici. Sed hæc coram. Nunc nec sine epistolâ, nec cum inani epistolâ volui ad te Metrodorum' venire. 1 The wife of Atticus; at that time absent from her husband. 2 Was burying his mother." The word effero is usual in this sense: ad rogum understood. See Adams. 3 Spoken after Cæsar's assassination: and afterwards written, and made public. 4 Candidly, and without reference to his feelings for 6 The word here means, "over-refined." Atticus had the reputation of being over fastidious in his taste for purity and delicacy of expres sion. 7 The messenger, tabellarius. LXV. (AD DIV. XII. 1.) Scr. exeunte Maio, A.U.C. 709. In a Letter to Cassius, the celebrated accomplice of Brutus, Cicero laads the behaviour of Dolabella; who had overturned an altar erected to Cæsar at Rome, and had taken a decided part, in other respects, against the seditious and excited rabble :-then, complaining that, though the tyrant was no more, tyranny still existed, he presses Cassius to co-operate zealously with Brutus in re-establishing liberty. M. T. CICERO C. CASSIO, S. P. D. FINEM nullam facio, mihi crede, Cassi, de te, et de Bruto nostro, id est, de totâ republicâ cogitandi, cujus omnis spes in vobis est, et in D. Bruto. Quam quidem jam habeo ipse meliorem, republicâ a Dolabellâ meo præclarissime' gestâ. Manabat enim illud malum urbanum, et ita corroborabatur quotidie, ut ego quidem et urbi, et otio diffiderem urbano. Sed ita compressum est, ut mihi videamur omne jam ad tempus ab illo duntaxat sordidissimo periculo tuti futuri. Reliqua magna sunt ac multa: sed posita omnia in vobis. Quanquam primum quidque explicemus. Nam, ut adhuc quidem actum est, non regno, sed rege liberati videmur. Interfecto enim rege, regios omnes nutus tuemur. Neque vero id solum, sed etiam, quae ipse ille, si viveret, non faceret, ea nos, quasi cogitata ab illo, probamus. Nec ejus quidem rei finem video. Tabulæ figuntur3; immunitates dantur; pecuniæ maximæ describuntur; exsules Dolabella the consul had pulled down the column erected by the populace to the memory of Cæsar, and taken other vigorous measures to check riot. 2 Peril which impended from the lowest rabble. 4 3 The brass tablets, set up, which pretended to contain the decrees of Julius Cæsar. Monopolies and privileges; such as, freedom from taxation, and remission of debts due to the state. 5 "Vast sums of money reducuntur; senatus-consulta falsa referuntur; ut tantummodo odium illud hominis impuri, et servitutis dolor depulsus esse videatur, respublica jaceat in his perturbationibus, in quas eam ille conjecit. Hæc omnia vobis sunt expedienda. Nec hoc cogitandum, satis jam habere rempublicam a nobis. Habet illa quidem tantum, quantum nunquam mihi in mentem venit optare; sed contenta non est, et, pro magnitudine et aniini, et beneficii vestri, a vobis magna desiderat. Adhuc ulta suas injurias est per vos, interitu tyranni: nihil amplius. Ornamenta vero sua quæ recuperavit? An quod ei mortuo paret, quem vivum ferre non poterat? cujus æra refigere debebamus, ejus etiam chirographa' defendimus? At enim ita decrevimus. Fecimus id quidem, temporibus cedentes; quæ valent' in republicâ plurimum. Sed immoderatè quidam et ingratè nostrâ facultate abutuntur. Verum hæc propediem, et multa alia coram. Interim sic tibi persuadeas, mihi quum reipublicæ, quam semper habui carissimam, tum amoris nostri causâ, maximæ curæ esse tuam dignitatem. Da operam, ut valeas. LXVI. (ATT. XV. 26.) Scr. in Arpinati, v1 Non. Quintil. 709. Various private details. Cicero's refusal to be present at the games Brutus, as prætor, meant to give the people: to which he had specially invited Cicero. CICERO ATTICO, S. DE Quinti1 negotio video a te omnia facta. Ille tamen dolet, dubitans, utrum morem gerat Leptæ, an fidem infirmet filio. Inaudivi L. Pisonem velle exire legatum Veudeyypápa3 senatus-consulto. Velim scire, quid sit. 3 Tabellarius ille, quem tibi dixeram a me ad Brutum esse missum in Anagninum, ad me venit eâ nocte, quæ proxima ante Kal. fuit; literasque ad me attulit: in quibus unum alienum 1 summâ suâ prudentiâ, ut spectem ludos suos3. Rescripsi scilicet, primum me jam profectum, ut non integrum sit: deinde, áronάτarov' esse, me, qui Romam omnino póst hæc arma non accesserim, neque id tam periculi mei causâ fecerim, quam dignitatis, subito ad ludos venire. Tali enim tempore ludos facere illi honestum est, cui necesse est. Spectare mihi ut non est necesse, sic ne honestum quidem est. Equidem illos celebrari, et esse quam gratissimos mirabiliter cupio; idque ita futurum esse confido; et tecum ago, ut jam ab ipsâ commissione ad me3, quemadmodum accipiantur; deinde omnino reliquorum dies singulos persequare. Sed de |