III.

IN EANDEM.

PURGATOREM animæ derisit Iacobus ignem,
Et sine quo superûm non adeunda domus.
Frenduit hoc trinâ monstrum Latiale coronâ,
Movit et horrificum cornua dena minax.
"Et nec inultus," ait, "temnes mea sacra, Britanne!
Supplicium, spretâ religione, dabis.
Et, si stelligeras unquam penetraveris arces,
Non nisi per flammas triste patebit iter."
O quàm funesto cecinisti proxima vero,
Verbaque ponderibus vix caritura suis!
Nam prope Tartareo sublimè rotatus ab igni,
Ibat ad ætherias, umbra perusta, plagas.

IV.

IN EANDEM.

QUEM modò Roma suis devoverat impia diris,
Et Styge damnarat, Tænarioque sinu;
Hunc, vice mutatâ, jam tollere gestit ad astra,
Et cupit ad superos evehere usque deos.

V.

IN INVENTOREM BOMBARDE.

IAPETIONIDEM laudavit cæca vetustas,
Qui tulit ætheriam solis ab axe facem ;
At mihi major erit, qui lurida creditur arma,
Et trifidum fulmen, surripuisse Jovi.

VI.

AD LEONORAM ROMÆ CANENTEM'.

ANGELUS unicuique suus, sic credite gentes,
Obtigit ætheriis ales ab ordinibus.

Quid mirum, Leonora! tibi si gloria major?
Nam tua præsentem vox sonat ipsa Deum.
Aut Deus, aut vacui certè mens tertia coli,
Per tua secretò guttura serpit agens:
Serpit agens, facilisque docet mortalia corda
Sensim immortali assuescere posse sono.
Quòd si cuncta quidem Deus est, per cunctaque
fusus,

In te unâ loquitur, cætera mutus habet.

VII.

AD EANDEM.

ALTERA Torquatum cepit Leonora poetam,
Cujus ab insano cessit amore furens.
Ah! miser ille tuo quantò feliciùs ævo
Perditus, et propter te, Leonora, foret!
Et te Pieriâ sensisset voce canentem
Aurea maternæ fila movere lyræ!
Quamvis Dircæo torsisset lumina Pentheo
Sævior, aut totus desipuisset iners,
Tu tamen errantes cæcâ vertigine sensus
Voce eadem poteras composuisse tuâ;
Et poteras, ægro spirans sub corde, quietem
Flexanimo cantu restituisse sibi.

1 Adriana of Mantua, for her beauty surnamed the Fair, and her daughter Leonora Baroni, the lady whom Milton celebrates in these three Latin Epigrams, were esteemed by their contemporaries the finest singers in the world.

VIII.

AD EANDEM.

CREDULA quid liquidam Sirena, Neapoli! jactas,
Claraque Parthenopes fana Acheloïados;
Litoreamque tuâ defunctam Naiada ripâ,
Corpora Chalcidico sacra dedisse rogo?
Illa quidèm vivitque, et amœnâ Tibridis undà
Mutavit rauci murmura Pausilipi.
Illic, Romulidum studiis ornata secundis,
Atque homines cantu detinet atque deos.

IX.

IN SALMASII HUNDREDAM.

QUIS expedivit Salmasio suam Hundredam,
Picamque docuit verba nostra conari?
Magister artis venter, et Jacobæi

Centum, exulantis viscera marsupii regis.
Quòd si dolosi spes refulserit nummi,
Ipse, Antichristi qui modò primatum Papæ
Minatus uno est dissipare sufflatu,
Cantabit ultrò Cardinalitium melos.

X.

IN SALMASIUM.

GAUDETE Scombri, et quicquid est piscium salo,
Qui frigida hyeme incolitis algentes freta!
Vestrum misertus ille Salmasius, Eques

Bonus, amicire nuditatem cogitat;
Chartæque largus apparat papyrinos
Vobis cucullos, præferentes Claudii
Insignia, nomenque et decus, Salmasii:
Gestetis ut per omne cetarium forum
Equitis clientes, scriniis mungentium
Cubito virorum, et capsulis, gratissimos.

T2

XI.

IN MORUM.

GALLI ex concubitu gravidam te, Pontia, Mori, Quis benè moratam, morigeramque, neget?

XII.

APOLOGUS DE RUSTICO ET HERO.

RUSTICUS ex malo sapidissima poma quotannis
Legit, et urbano lecta dedit domino :
Hinc, incredibili fructûs dulcedine captus,
Malum ipsam in proprias transtulit areolas.
Hactenus illa ferax, sed longo debilis ævo,
Mota solo assueto, protinùs aret iners.
Quod tandem ut patuit domino, spe lusus inani,
Damnavit celeres in sua damna manus;
Atque ait," Heu quanto satius fuit illa coloni,
Parva licèt, grato dona tulisse animo!
Possem ego avaritiam frænare, gulamque voracem:
Nunc periere mihi et fœtus, et ipse parens."

XIII.

AD CHRISTINAM SUECORUM REGINAM, NOMINE CROM

WELLI.

BELLIPOTENS virgo, septem regina trionum,
Christina, Arctoi lucida stella poli!
Cernis, quas merui durâ sub casside, rugas,
Utque senex, armis impiger, ora tero:
Invia fatorum dum per vestigia nitor,

Exequor et populi fortia jussa manu.
Ast tibi submittit frontem reverentior umbra :
Nec sunt hi vultus regibus usque truces.

SILVARUM LIBER.

PSALM CXIV.

ΙΣΡΑΗΛ ὅτε παιδὲς, ὅτ' ἀγλαὰ φῦλ ̓ Ἰακώβε
Αἰγύπτιον λίπε δῆμον, ἀπεχθέα, βαρβαρόφωνον,
Δὴ τότε μένον την ὅσιον γένος υιες Ιδα
Ἐν δὲ Θεὸς λαοῖσι μέγα κρείων βασίλευεν.
Εἶδε, καὶ ἐντροπάδην φύγαδ' ἐῤῥώησε θάλασσα
Κύματι εἰλυμένη ῥοθίῳ, ὁδ' ἀρ' ἐτυφελίχθη
Ἰρὸς Ἰορδάνης ποτὶ ἀργυροειδέα πηγήν.
Ἐκ δ' ὄρεα σκαρθμοῖσιν ἀπειρέσια κλονέοντο,
Ὡς κριοὶ σφριγόωντες ἐϋτραφερῶ ἐν ἀλωῆ.
Βαιότεραι δ' ἅμα πάσαι ανασκίρτησαν ἐρίπναι,
Οἷα παραὶ σύριγγι φίλῃ ὑπὸ μητέρι άρνες.
Τίπτε σύγ', αἰνὰ θάλασσα, πέλωρ φύγαδ' ἐῤῥώησας
Κύματι εἰλυμένη ῥοθίῳ ; τί δ' ἀρ ἐτυφελίχθης
Ἱρὸς Ἰορδάνη ποτὶ ἀργυροειδέα πηγήν ;
Τίπτ', ὄρεα, σκαρθμοῖσιν ἀπειρέσια κλονέεσθε,
Ως κριοὶ σφριγόωντες ἐϋτραφερῷ ἐν αλωή;
Βαιοτέραι τὶ δ' αρ' ὑμμὲς ἀνασκιρτήσατ', ἐρίπναι,
Οἷα παραὶ σύριγγι φίλῃ ὑπὸ μητέρι ἄρνες ;
Σείεο, γαῖα, τρέυσα Θεὸν μεγάλ' ἐκτυπέοντα,
Γαῖα, Θεὸν τρείεσ ̓ ὕπατον σέβας Ἰσσακίδαο,
Ος τε καὶ ἐκ σπιλάδων ποταμὲς χέε μορμύροντας,
Κρήνηντ' ἀεναὸν πέτρης από δακρυοέσσης.