Num.5. lii. Innocentius fanxit pro folis Latinis: Etenim Græcorum ritus funt omninò Apoftolicum Inftitutum, ideoque abfit ut Lateranenfis Synodus ipfos circumdaxerit aut circumfcripferit. Quapropter Græci, dum à Divina mifericordia exceffuum fuorum veniam, veram Chriftianitatem, ac avitam libertatem receperint, vivere poterunt juxta Canones fuorum Parentum. Romana Ecclefia, uti Afris poft ejectos Wandalos reddidit, ita poft ejectos Turcos Græcis libentiffimè reddet omnia fua Privilegia. Sanctus Leo nonus conftanter affirmat, quod Carthaginenfis Archi-Epifcopus, & quidem folus, confueverit in Africa habere ab Apoftolica Sede Pallium. Quod folus haberet, eft manifeftum. Et ratio eft in promptu: Quod nempè Metropolitica ifthic poteftas effet defultoria, ac de civitate migraret in civitatem. Etiam Pallium potuiffet migrare; verùm Ecclefia judicavit non expedire. Quod autem Carthaginenfis Pallium aliquando ab Apoftolica Sede acceperit, Leoni nono eft credendum. An femper fuerit ita obfervatum, non poffim affirmare. Hac enim de re nihil reperio, nifi Synodicam epistolam, qua Victor Carthaginenfis Archi-Epifcopus fuam confecrationem per tres Legatos folemniter refert Theodoro Pontifici, & poftulat confirmari: Significamus Deo placita Fraternitati tuæ noftram Humilitatem in fancta Carthaginenfis civitatis Ecclefia Pontificalis bonoris accepiffe confecrationem & Stolam. In quo dignitatis faftigio ut à Deo omnipotente regamur, veftris fanctis nos commendantes orationibus, pofcimus. Sacerdotalis honoris Stolam diftinguit ab Epifcopali confecratione, ideòque per ipfam videtur intelligere Pallium. Et addit fe accepiffe fimul cum confecratione: Haud dubiè à confecrante Epifcopo. Laudata Victoris Synodica exftat in Lateranenfi Synodo Sancti Martini Pontificis. CAPUT XIII. Difcutiuntur quædam novelli Scriptoris Afferta circa Pallium. Ovellus Scriptor nuperrimè vulgavit Diur NOV num librum Romanæ Ecclefiæ. Et addidit non folummodo Notas, fed infuper tres Appendices Differtationes, quarum tertia eft de ufu Pallii. Plura fatis infeliciter. Præfatæ Differtationis quædam funt difcutienda. Primò, hæc verba: In facris Ornamentis vox, Pallium, ambiguam babet fignificationem. Sumitur enim aliquando pro vefte facra, quæ fuperinduitur: Ut quod Pluviale dicitur, quodque Cappa, & Cafula. Aliquando pro Infigni quodam dignitatis eximiæ, quod ipfi etiam Cappa, Cafulæque imponitur. Atque inde Pallit nomen fortitur : Quoniam vel Pallio impenitur, ficut Pallium reliquis veftibus, vel eft Pallit Ornamentum quoddam & decus. Fruftra enim funt, qui fuper ca nominatione anxiè quærenda se cru ciant. Refpondeo tria deviare. Primum eft, quod dicat Pluviale feu Cappam, itemque Cafulam in rebus facris quandoque appellari Pallium, Certè pro ifta nomenclatura nullum mihi occurrit teftimonium, Præterea apud Romanos Cafula & Pallium, uti forma, ita & nomine femper fuerunt diverfiffima. Secundum eft, quod dicat Pal lium aliquando fuperponi Cappe feu Pluviali, Etenim Romanum Pontificale præfcribit longe aliud Patriarcha vel Archi-Epifcopus uti Pallio non poteft omni tempore, fed tantùm in Ecclefiis, in Miffarum Solemniis. Omninò laudat antiquos mores univerfalis Ecclefiæ. At verò ifta Solemnia fieri non poffunt cum Pluviali, fed dumtaxat cum Cafula. Tertium eft, quod dicat Pallium appellari à fuperimpofitione vel ornamento Pab lii, quod eft Cafula. Errat variè. Meliorem Etymologiam adduxi ex Sancto Ifidoro Hifpa lenfi. Interim valdè probo hanc præfati Scripto ris regulam: Fruftra funt, qui fuper ea nominatio ne anxiè quærenda fe cruciant. Num.9. Novellus Scriptor pergit: Sicut in Orientali Ec, clefia nullum defignari poteft tempus, quo Pallium à Patriarchis gert cœpit, fic neque in Occidentali Quare perpetuus meritò dici poteft usus in summis Pontificibus, cum Sacris operarentur, aut munia fibi propria obirent. Fuit certè ufus ante annum trecen, tefimum trigefimum fextum, quo anno Marcus Papa Hoftienfi Epifcopo permifit Pallium gerere tunc, cum Eledum à Clero Romano in fummum Pontificem more ' Majorum ordinaret. Refpondeo Pallii antiquita tem effe longè certiorem ac manifeftiorem in Orientali Ecclefia, quàm in Occidentali. Etenim quod Sanctus Marcus, primus Alexandri norum Patriarcha, Pallium gefferit, ac ipsum fuis Succefforibus gerèndum tradiderit ac reliquerit, fupra audivimus à Liberato Diacono. Et ejus irrefragabilem authoritatem confirmat in lite teris ad Sanctum Cyrillum, ibidem Patriarcham, Sanctus Ifidorus Pelufiotes, Presbyter ejufdem Ecclefiæ: Filius tuus fum. Quippe qui magni illius Marci fpeciem atque habitum præferas. Græcus Epift.370. textus habet, quod Magnum illum Marcum fche matizes. Hoc eft, imiteris ac repræfentes per eundem ejus habitum. Utique per Epifcopale Pallium. Æquè firma teftimonia adduxi etiam pro Pallio Sancti Jacobi Apoftoli, primi Epifco pi apud Hierofolymam . Lib. 1. Num. 11. Novellus Scriptor pergit: Non recedit procul à vero fententia illorum, qui Linum, Petri Succeffo- Num.1 rem, bujus Ornamenti authorem faciunt. Affirmat Rupertum Abbatem Tuitienfem, ac Augustinum Patritium ita fentire, atque profequitur: Mirabile porrò eft, quod fcribit Rupertus Maternum, qui ad Treverenfem Ecclefiam fundandam à Beato Petro Apoftolo missus eft, bæreditatem Pallit fuis Succefforibus reliquiffe. Id enim fi verum fit, fateri oportet Sanctum Petrum fuisse usum Pallio, coque Maternum donasse, atque adeò ab exordio nafcentis Ecclefiæ fummos Pontifices & geffiffe & conceffiffe Pallium. Verùm ut fine teftimonio Veterum author ille duodecimi dumtaxat fæculi tam antiquam Pallii con ceffionem ceffionem facit, ita fidem vix obtinere valet, faltem Refpondeo Rupertum omninò adjuvari teftimoniis Veterum; Irrefragabilibus; Teftimonio Sancti Marci. Sanctus enim Marcus Alexandrinam Ecclefiam non tam fuo, quàm potius San&ti Apostoli Petri nomine ac vice fundavit, infedit, ac rexit. Ifta Ecclefia eft Patriarchalis, ac Apoftolica, & quidem fecunda totius Chriftianitatis Sedes, ideoque fundari ac infideri debuit non per alium, quàm per ipfum Apoftolorum Principem Petrum. Loquor rem firmam, & cunctis Chriftianæ Hierarchiæ Peritis exploratam. Proin de quidquid Sacræ difciplinæ Sanctus Marcus iftic inftituit, accepit à Sancto Petro. Infigniter hoc docet Magnus Leo in litteris ad Diofcorum, novellum Patriarcham iftius Ecclefiæ: Unum nos fenEpift.81. tire oportet & agere. Cum enim Beatiffimus Petrus Apoftolicum à Domino acceperit Principatum, & Ro• Quod ipfum confirmatur ex Pallio Sancti Jaco- tunc cum ab Ecclefia Latina fe abftraxiffent, eo con Refpondeo utrumque manifeftè labi. Primò, L.5.C.17. fiaftica hiftoria Cæfareæenfis Eufebius. Ifto igiturmerorum, fed capitis ornamentum. Et Pallium Num.29. tempore Apoftoli difpofuerunt Ecclefiam, ac etiam apud Orientales eft fimplex lana, ideòque tis. Alter iftius novelli Scriptoris error eft, quod de Ephefina Sancti Cyrilli Præfidentia nullum fit verbum in Sancti Cæleftini litteris, Actifque Concilii. Eft horrendus error. Etenim Ephefinæ Synodi poft Romanorum Legatorum adventum facta ad Principem relatio laudat iftorum Legatorum poteftatem, & adjungit: Et hæc quidem etiam antequam Sanctiffima bæc Synodus conve niret, Cæleftinus Sanctisfimus magnæ Romæ Epifco pus per litteras fuas indicaverat, Cyrilloque Sanctif Scriptor ille pergit: Par eft credere, prioribus vices fubiret, commiferat. Etiam relatio, quæ |nus dedit, & quod fuo tempore vulgabitur. Novellus Scriptor pergit: Ex Veterum moni mentis nullum reperitur veftigium dati Pallii Africanis ullis, faltem quamdiù Africana Ecclefia retinuit aliquid priftini fplendoris. Immò datum omninò non num de intolerabili audacia arguunt, quod fuerit | in ipfum aufus contumeliofi Judicii manus mittere. Et hinc per Romanos Legatos reparatus Cyrillus præfedit cunctis Synodalibus Actionibus: Præfedit etiam ante illos. Scio quod utraque relatio non folum Cyrillum, fed etiam Memno-fuiffe ratio convincit. Nam cum Pallio tribuebatur nem, quem conftat non fuiffe, appellet Præfidem: Nempè per figuratam Grammaticam, quæ unius Subftantivi idioma tranfcribit etiam in aliud, ei in eadem conftructione adjunctum. Porrò Cyrillum per Apoftolicas vices præfediffe, difertè teftatur prima Sancti Gelafii Pontificis Synodus: In fandta Ephefina Synodo Neftorius condemnatus eft, confenfu Beatiffimi Cæleftini Pa pæ, mediante Cyrillo, Alexandrine Sedis Antiftite, Arcadio Epifcopo ab Italia definato. Et in libello, quem Anaftafii fecundi Pontificis ad Anaftafium Imperatorem Legatis dederunt Diofcorus & Chæremon, Apocrifarii Alexandrinæ Ecclefiæ: Si quando contigerit in rebus ambiguis quædam Epifcoporum Concilia celebrari, San&iffimus is, qui Romanæ Ecclefiæ præfideret, reverendiffimum Alexandrinæ civitatis Archi-Epifcopum deligebat, ut fui loci curam fufciperet. Palam refpiciunt San&tum Cæleftinum & Cyrillum. Et omnes Græcorum Epifcopi in profeffione, quam Chalcedone apud Sanctam Eupheniam fecerunt Vigilio Papæ, laudant Ephefinam Synodum, & adjungunt: In qua in Legatis fuis atque Vicariis, id eft, Beatiffimo Cyrillo, Arcadio & Projecto Epifcopis, Philippo Presbytero, Celeftinus Papa nofcitur præfediffe. Profeffio exftat in Conftituto Vigilii. Etiam Liberatus Diaconus in Breviario fcribit de Ephefina Synodo Cyrillus habens vices Sedis Cap. 5. Apoftolicæ. Proindè Cyrillus fuit omnium Lega torum primus, ideoque & primo fupra omnes Joco femper fedit. Et Mitram accepit à Papa, non Pallium. Nicephorus tamen Calixtus rectè addit: Fama eft. Quoniam eft incertum. : Nihilominùs fateor in hodie exftantibus Cæleftini Papæ litteris exprefsè non laudari hanc Apoftolicam Cyrilli Præfidentiam. Nempe delegans :: epiftola periit aut latet. Ejus tamen infignem memoriam habemus in Refcripto, quod ad varias Cyrilli quæftiones dedit Cæleftinus: Itaque breviter Refponfum tuæ reddimus Sanditati. Etenim queris, utrùm fanda Synodus recipere debeat homi- | nem, vicelicet Neftorium, à fe Prædicata damnantem, an quia induciarum tempus emenfum, fententia dudùm lata perfiftat. Tue fit Sanctitatis hoc cum venerando Fratrum Concilio. Cyrillus varias circa Synodalem Proceffum ac authoritatem quæftiones Cæleftino propofuit, & Pontifex cunctas remifit ad Cyrilli cum futuro Concilio arbitrium, atque ita palàm affirmat ac fupponit Cyrilli Præfidentiam. Et certè Cyrillus iftiufmodi dubia referre non poterat, nifi ex officio Præfidis. Et quidem hoc Refcriptum non accepit nifi ab Arca. dio & Projecto, Legatis Epifcopis poft damnatum Neftorium. Ex quo lucet delegatorias Præfidentiæ litteras fuiffe priores, & Cyrillo ad manum fuiffe in ipfo exordio Synodi. Nam fine ipfis nihil Synodale inchoare poterat. Quæ omnia elucefcent etiam ex Commonitorio, quod Legatis è fuo Latere ad Synodum Epifcopis Cælefti Archi-Epifcopi nomen, à quo ita abhorrebat Africana Ecclefia, ut in Concilio fanciverit, ne primæ Sedis Epifcopus appelletur Princeps Sacerdotum, aut fummus Sacerdos, aut aliquid ejufmodi, id eft, Archi-Epifcopus, fed tantùm prime Sedis Epifcopus. Refpondeo Archi-Epifcopalis Tituli apud Afros ufum effe abundè expofitum in fuperioribus. Interim Carthaginenfis Epifcopus, licet ipfo dudum ufus non fuerit, erat tamen magnus Metropolita, ac infuper Primas multarum Provinciarum. Et quod Pallium habuerit, difertè affirmat Sanctus Leo nonus. Et rectè affirmat. Etenim Victorem Carthaginenfem Epifcopum, dum fuam confecrationem retulit, & confirmandam fupplicavit, fupra audivimus fcribentem ad Sanctum Theodorum Pontificem: Significamus tuæ Deo placita SanAitati noftram Humilitatem Divina gratta prævenien te, in fancta Carthaginenfis civitatis Ecclefia Pontificalis bonoris accepiffe confecrationem & Stolam: Epiftola exftat in Lateranenfi Synodo Sancti Martini Pontificis. Per Stolam omnino intelligit Pallium. Eft phrafis iftius temporis. Etenim authenticus, & infigniter orthodoxus ifto tempore Scriptor, qui laudati Martini Martyrium eruditè defcripfit, hæc habet: Sufcipientes Sanctum Martinum Carnifices exuerunt exteriùs ejus Pallium Sacerdotalis Stole. Et Theodofius Hierofolyma Patriarcha Sancto Ignatio Patriarchæ Conftantinopolitano, dum San&i Jacobi Apoftoli transmifit Pallium, fcripfit fe mittere Poderem & SuperHumerale cum Mitra, Pontificalem Stolam S. Jacobi Apoftoli. Hoc eft, quæ erant Pontificalis Stola . Quod palmare donum fuerit Super-Humerale, difertè teftantur Nicetas Paphlago, ac Michael Syncellus. Et ex iftis videmus, quod Carthaginenfis Antiftes Pallium Roma non acciperet, fed à fuis Confecratoribus. Attamen S. Leo nonus non malè affirmat, quod ipfum acceperit ab Apoftolica Sede. Novellus Scriptor poft varia pergit: Cum fummi Pontifices foliti fint Epifcopos, quos Pallio donabant, fedulò monere, ut eo inter fola Miffarum folemnia utantur, immò Gregorius Magnus Ravennatem Epifcopum in Litaniis gerentem graviter redarguat, quamquam poftea fatigatus importunis precibus id indulfit, quæri non immeritò poteft, quæ fuerit tam expressi, tamque inftantis Moniti caufa. Adducit varias conjecturas, & adjungit: Inde verò fit confequens, ut pretiofæ vefti, cujufmodi facra Cafula, pretiofus olim Ornatus adderetur, non item lanca tenia, & vile quoddam additamentum. Neque objici poteft, quod pofterioribus tempor ribus eadem admonitio perfeverarit, etfi laneum cœperit effe Pallium. Nam vel mos antiquus admonendi retentus eft, quia retenta pariter mittendi Pallit veteres formula. Refpondeo hæc effe frivola, ac infuper falfa. Falfum eft, quod facra Cafula olim fuerit pretiofa veftis. Fuit lanea, ad inftar Pallii. Et talis etiamnum etiamnùm hodiè eft apud Græcos, tenaciffimos | Porrò ratio, ob quam Ecclefia noluit Epifcopos nonnifi intra Miffarum Solemnia uti Pallio, eft non modica. Etenim laneum Pallium fignifieat Ovem perditam: Hæc autem reperta ac redempta non eft, nifi per cruentum Crucis Sacrificium. Illic Chriftus Dominus exfpoliavit Principatus ac Poteftates, triumphans illos in femetipfo, ac nos ex ipforum fervitute redimens: & Decreti, quo noftra captivitas erat figillata, chyrographum de medio tollens, & affigens cruci. Eadem igitur de caufa Epifcopi, noftrum Redemptorem ac Portatorem repræfentantes, non poffunt uti nifi in incruento Sacrificio. Eadem de caufa Pallium infignitur crucibus. Eadem de caufa Magnus Gregorius fuit adeò difficilis ac morofus, ut Ravennatum Metropolitæ ejus ufum Lib. 4. in Litaniis permitteret. Nam quod & hoc IndulCap. 7. tum poftmodò circumduxerit, teftatur in ejus vita Joannes Diaconus. fcitur: Sicut vetuftissimis musivis vel picturis oftendi- Refpondeo hæc infigniter elucidari à Fratre Num. 55. Affirmat duo. Primò, quod antiqua Romanarum Bafilicarum mufiva ac picturæ atteftentur utrique fummorum Pontificum Pallio. Et Græ co & Latino. Etiam in eodem Pontifice. Et quidem item in Beato Gregorio. Quam diverfi tatem non facilè invenies in picturis aliarum Gen tium. Omnes Germanorum ac Gallicanorum Antiftitum vetuftæ picturæ eos repræfentant in folo Latino Pallio. Rationem adduxi fuperiùs. Quia nempè Romani Patriarchatus Diœcefes olim erant partim Latinæ, partim Græcæ: Et cunctis Romanus Antiftes tranfmittebat Pallia. Hinc ipfe, quò fe communem repræfentaret Patrem, quandoque hoc utebatur, quandoque isto: Et utramque formam pictores aliquandò ex cau fis, aliquandò ex artis arbitrio exprefferunt. Angelus Rocca fecundò affirmat hanc ambi-dextram formam manfiffe ufque ad nonum fæculum: Tune factam mutationem, & contractionem ad formam Latinam. Et loquitur non fine fundaNovellus Scriptor profequitur: Ex diclis non- mento. Tunc enim non folus fceleratus Phonulla poteft oriri hiftorica quæftio de materia Pallit. tius, fed etiam Sanctus, & tot ac tantis RomaFuitne femper, quæ nunc eft, an pretiofior quondam næ Ecclefiæ beneficiis cumulatus Conftantinopo alia? Orientale laneum fuisse quinto fæculo teftatur If-litanorum Patriarcha Ignatius ftabilivit rapinas Num. 42. dorus Pelufiotes. Nec videtur dubium, quin femper fuerit. At verò de Occidentali Pallio plurimum dubitat, propter Joannis Diaconi verba de Pallio Magni Gregorii: Gregorit Pallium byffo candente contextum, nullis cernitur acubus perforatum. Cirsa fcapulas obvolutum, non autem confixum dignonum. Imperatoris Leonis Ifauri, & Orientale Illyri- fervandum primò, totum in eo effe Ifidoram, ut rerum facrarum Myfticas fignificationes exponat, que argumento nullum eft vanitati conjecturarum opportu nius. Myftica Ifidori circa facrum Diaconale Linteum fenfa refert ac refutat, & profequitur: N bilo probabilius eft, quod Ifidorus de Super-Humeralt Epifcoporum commentatur, fi tamen Super-Humeralis nominè intelligatur id, quod in bac quæftione Pallium vocatur. Invadit fignificationem, qua Ifidorus affirmat per Pallium, utpotè laneam fafciam, fignificari perditam Ovem, & ex his concludit: Hæc cum ita fint, non video, qua ratione poffit perpetuus ille lanei Pallii ufus in Latina Ecclefia defendi. Refpondeo hæc ita non effe. Effe varios errores. Primus eft, quod inter Græcos folus Ifidorus Pelufiotes fcribat Epifcopale Pallium effe Et hanc folam mutationem poffit refpexiffe, Joannes Diaconus. Quod tunc etiam Pallii materia fuerit mutata, eft frivolum ac infigniter temerarium commentum. Et forfitan ad eandem claffem pertineat Joannis Diaconi affertio de byf fino Pallio Sancti Gregorii. Etenim ipfum Pal lii corpus Joannes non vidit: Judicavit ex folis Romanarum Bafilicarum mufivis ac picturis. Et quomodo ex ipfis introfpexiffe poffit, an iftud effet lana, an linum. Joannes eft Gregorio ad duo fæcula junior: Proinde non ex folis imaginibus loqui debebat, fed ex authenticis teftimoniis. Et certè fcribit de folo Græco Sancti Gregorii Pallio: Quad certum eft fuiffe ex pura lana. Græcorum Pallia femper fuiffe talia, mox lucidè demonftrabitur. Interim ego nolim ipfius fidem fruftrare. Hinc fupradixi forfitan Gregoria-laneam fafciam, fignificativam perditæ Ovis. Etni Pallii fundum fuiffe Byflinum. Quod fi ita fit, rationem ignoro. Et certè in Græco præfertim Pallio fuerit res mira, Quidquid fit, Gregoriani Pallii antiquitas, quam laudat Joannes Diaconus, poffit fuiffe in fola Pallii formą. Quia nempè Gregorius adhuc uteretur Græco Pallio. Certè unicum, pofterum, ac infirmum Joannis Diaconi verbum non poffit omnem antiquitatem fubvertere. enim in Apologetico ad Imperatorem Theodofum libro Sanctus Cyrillus laudat Ephefinam Synodum, quod Neftorium degradando, rapacem Lupum, Ovina pelle detracta, omnibus mortalibus notum reddiderit. Et Chalcedonenfis Synodus in relatione ad Sanctum Leonem Papam fcribit de degradato à fe Diofcoro, Alexandriæ Patriarcha: Lupum Paftorali pelle nudavimus, qua prius quoque figura tantummodò, feu in fpeciem convincebatur obtedas. Et in libello, quem adversùs Anthimum, Eutychianum, ac ab Eutychiana Imperatrice Theodora intrufum Patriarcham, San&to Agapeto Pontifici obtulerunt Martinus, ac alii Regiæ civitatis Archi-Mandritæ, hæc habent: Contra Anthimum infurrexiftis, & Lupum, qui conabatur cooperiri per pellem Ovis, & transcendere oftium Ecclefiafticum, Ovina pelle denudaftis. Libellus exftat in prima Actione Conftantinopo litanæ Synodi fub Patriarcha Menna. Pariforme fexta Synodi de degradato Macario Antiocheno Patriarcha teftimonium eft adductum in fuperioribus. Adversùs Macarium in octava Actione exclamavit univerfa Synodus: Novo Apollinario malos annos. Meritò ab Epifcopatu alienetar. Nudetur circumpofito ei Pallio. Et fuit denudatus. Et de hac denudatione univerfa Synodus fcripfit ad Sanctum Agathonem Pontificem: Macarium Paftoritia vefte denudavimus. Quod item Sanctus Eutychius, dum in Patriarcham Novellus Scriptor adjungit Gregorium Magnum lanæ nunquam meminiffe, cum de Pallio fcriberet ad eos, quibus mittebat: Meminiffet tamen abfque du bio, fi per veritatem licuiffet. Ut enim erat allego riarum incredibiliter amans, ex materia Pallii fumPfiffet argumentum prædicandæ humilitatis, ad quam tantoperè Pallio donatos bortabatur. Refpondeo Gregorium etiam frequentia fcripfiffe de Mappulis, Tunicis, ac Dalmaticis, & tamen nunquam earum edifferuiffe facras fignificationes, aut ma teriam. Quia nempe erant cunctis notiffima. Porrò Pallium nequaquam eft humilitatis fymboJum: Eft fymbolum graviffimi oneris, ac fummæ magnificentiæ. Etenim fignificat Chriftianum Populum. Apoftolus ad Sanctum Titum fcribit de Chrifto Domino: Ut fibi mundaret Populum acceptabilem. Græcus textus habet: Popu lum circumfubftantialem. Nempè nos omnes cir cumhæremus Chrifto Domino, ut filii ad Pa trem, ut pulli ad matrem. Eodem modo totius Parochia Populus adhæret fuo Epifcopo: Pro-Conftantinopolitanum fuit confecratus, Ovis vincia Metropolite, Diœcefis Patriarchæ, Romano Pontifici univerfa fub cœlo Ecclefia. Geftant omnem illum Populum, & geftare fpondent ac debent ufque in cœlefte Regnum. Proin dè funt magnifica & fplendida figura Christi Domini. Hinc Magnus Gregorius affiduè inculcat Pallium effe eximium ac illuftre ornamentum.Addit Metropolitam ex ipfo non poffe inflari, fed portandum effe cum fumma humilitate. Quia nempe omnia funt precaria beneficia Divinæ gra. tiæ. Quæ omnes Myfticæ repræfentationes evanefcunt, fi Pallium non fuerit ex lana.. Novellus Scriptor paria docet de Orientali Ec clefia, & fcribit: Nihilo plus valet quod Græci babent, aut potiùs Græcorum unus Ifidorus Pelufiota, de Pallio Orientalis Ecclefiæ Præfulum. Pro Latinis enim, de quibus agimus, non facit. Adducit totam Sancti Ifidori epiftolam, & adjungit: Ob errantis typum fuper humeros acceperit, fupra audivimus ab Euftatio Presbytero. Ex quibus addifcimus plura. Primò, quod Epifcopale Græcorum Pallium omninò fuerit Ovina pellis. Secundò, quod ifta pellis circumponeretur ipforum humeris. Tertiò, quod omninò fignificaverit errantem ac perditam Ovem. Quartò, quod fuerit non dumtaxat Ovina, fed infuper Paftoritia. Quia nempe Epifcopum conftituebat Paftorem humeris portantem fuas Oves. Omnem fibi fubjectam Parochiam, Provinciam, aut Diœcefim. Quare Romanus Pontifex portat magnam Ovem: Univerfam fub cœlo Chriftianitatem. Deinde Epifcopus effe debet non dumtaxat Ovium portator, fed etiam prima & omnium mundiffima Ovis. Hinc pravi Epifcopi, dum Pallium induunt, nec funt Oves, Ovium Paftores, fed rapaces Lupi in veste Ovi na. |