Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub

effe formatum ex Sancto Auguftino. Eadem ipfe || mantem: Vita mori non poteft, immò verò
repetit in vigefimo fexto Tractatu: Affumpfit Vi
ta mortem, ut Vita occideret mortem. Vita æterna
mortem assumpfit, Vita æterna mori voluit. Et Ibas
Edeffenus Epifcopus in Tyrio Judicio dixit ad
fuum Accufatorem: Tu quando dixifti, Vita
mortua, non tibi dixi repentè, Si quidem hoc di-
cis, quia caro Domini vivificans eft, & Chriftus
nofter Vita eft, & ego confiteor. Si autem de Divi-
nitate fenfifti, non recipio.

Iftam tamen loquendi formam Origenes est planè averfatus. Etenim Celfo, Epicuræo Philofopho, noftros Prophetas, quod Dei mortem prædicarent, irridenti repofuit aliud effe Dei, aliud Deitatis mortem, & adjunxit: Quamo brem ne fimplicissimus quidem Chriftianus, & inexercitatus in doctrina exquifitiori, diceret obiiffe Veri tatem, aut Vitam, aut Viam, aut Vivum Panem, qui defcendit è cælo, aut Refurrectionem nam Refurrectionem effe fe dicebat, qui in fpecie Hominis Jefu docebat dicens: Ego fum Refurrectio. Nec ullus noftrum infanit, ut dicat: Mortua eft Vita, mortua eft Resurrectio. Invenirentur autem tales Cap. 7. fi locum haberet fuppofitio Celfi. Eandem propofi

[ocr errors]

tionem improbavit Marius Mercator, Neftorio aliquoties refpondens, non Deitatem esse mortuam, fed Deum Verbum. Ejufdem mentis fuit publicatus per Jacobum Gretzerum Anaftafius Sinaita, poft varia fcribens: Sic & Sapien tissimus Cyrillus non ait mortem Divinitatis effe, neque Divinitatis paffionem, fic enim Divinitatis plenitudinem feciffset paffibilem ac mortalem, fed Dei paffionem dixit. Eft æquivoca ac ambidextra propofitio. Hinc aliis placuit, difplicuit aliis. Attamen Sancto Cyrillo omnino placuit. Etenim in dogmatica ad fuos Monachos contra Neftorii exordia Epistola difertè fcribit: Quomodo igitur Vita mortem oppetiviffe dicitur? Non aliter Sanè, quam mortem in propriam carnem excipiens. Cap. 23. Et in hoc fortaffe Cyrilli loco poffit fe fundaffe Melitinenfis Acacius. Circa hanc rem pruden ter fe geffit Joannes Maxentius. Etenim in fecundo fui Dialogi libro inducit Neftorianum interrogantem: Vita ergo manibus comprebenditur impiorum, Vita crucifigitur, poftremò moritur Vita? Et fi Vita eft mortua, quis vitam mortuis præftare credendus eft? Et refpondit: Si is, qui Vita eft, non eft crucifixus & mortuus, Sperare vitam mortui nullatenus debent. Cautè affirmat non Vitam, fed mortuum fuiffe illum, qui eft Vita. Superiores, quas fupra audivimus, phrafes ita moderatus eft ac in meliori Judicio difpofuit, ut illis offenfas placaret aures Romani Populi.

[ocr errors]

Eadem eft ratio omnium aliarum iftiufmodi propofitionum. Eas conftantiffimè averfatus eft Theodoretus. Scribit enim ad Milites: Angelus dixit, Venite & videte locum, ubi pofitus erat Dominus, non Divinitatem includens tumulo, fed Domini corpus hoc appellans nomine. Quod verò Sandis quoque Patribus hæc ita vifa fint, audiant Athanafium Alexandriæ laudatissimum Epifcopum, qui & Pontificatum fua confeffione exornavit, cla

mortuos vivificat. Audiant celeberrimum Damafum Epifcopum Rome clamantem: Si quis dixerit, quod in cruce poenam fuftinuerit Divinitas, & non corpus cum anima, anathema fit. Audiant fan&tiffimum ac Religiosissimum Romanorum Epifcopum, Dominum Leonem, nunc fcribentem, quod paffus fit Dei filius, ficut pati poterat, non fecundum naturam, quæ assumpfit, fed fecundum cam, quæ affumpta eft. Magnus Leo ifta fcripfit in Sacro-Sancto fuo Tomo ad Sanctum Flavianum. Notanda funt Theodoreti verba: Nunc fcribentem. Proinde Theodoretus hæc fcripfit poft Conftantinopolitanam Sancti Flaviani Synodum, ante Ephefinum Latrocinium: Antequam degradatus provocaffet ad Magnum Leonem, & ab ipfo accepiffet reparationis gratiam atque juftitiam. Ex quo hodierni Apoftolicæ Sedis Adverfarii videant, quod non proprii commodi caufa, fed ex veritatis impulfu digna elogia fit impartitus Magni Leonis Perfonæ & Cathedræ. Et non dubito, quin ia iftis litteris refpexerit præfatum articulum Melitinenfis Acacii. Etenim Sancti Cyrilli Capitula nunquam potuit digerere, immo nunquam voluit vel admittere in ftomachum. Hinc femper fuit pertinaciter averfatus etiam has propofitiones: Deus eft paffus, crucifixus, mortuus. Harum contentionum periti noverunt rationes. Longè minùs unquam conciliari voluit præfato verbo memorati Acacii.

Eadem fuit mens Sancti Procli Epifcopi Conftantinopolitani. Etenim ad Joannem Antiochiæ Patriarcham hæc fcripfit: Dicentes autem iterum paffibilem Deum, id eft, Chriftum, confitemur eum non effe passum eo quod eft, fed eo quod factum eft, id eft, propria carne. Et ita prædi cantes nullo modo fallemur. Quoniam quidem & unum ex Trinitate fecundùm carnem crucifixum fa| temur, & Divinitatem passibilem minimè blasphe mamus. Epiftolæ fragmentum exftat apud Facundum Hermianenfem Epifcopum, & apud Breviarium Liberati Diaconi. Nequaquam loquitur adversùm Eutychianos. Hi enim necdum apparuerant. Omninò loquitur adversùs recens tunc adhuc, & Joanni & cunctis Orientalibus Epifcopis odiofiffimum, Dictum Melitinenfis Acacii. Quod iftud in diuturno horum odio permanferit, patet ex famofa Iba Edefleni Epiftola, quæ affirmat eos noluiffe communicare Sancto Cyrillo, nifi ante omnia anathematiza zaret hunc articulum; Divinitas eft paffibilis aut paffa. Ei vicinus erat articulus, quem Sanctus Proclus in fuo ad Armenios tomo pofuerat: Unus èTrinitate eft paffus. Hunc apud Joannem ac ejus Dioecefim purgare ac firmare ftuduit, ideòque dixit plurimum diftare à verbo Acacii: Illum à fe afferi, hoc anathematizari. Et utrumque confonare confeffioni, quam Joannes per Paulum Emefenum Epifcopum transmiserat San&to Cyrillo. Ita Joannem fortiter ac fuaviter induxit in comprobationem fui articuli.

Et hanc loquendi formam amplexa tandem eft

omnis Græcorum Ecclefia. Eorum enim primus Doctor Scholafticus fententiarum Magifter, & communis dogmatis Interpres, Sanctus Joannes Damafcenus fcribit in tertio libro Orthodoxæ fidei: Enim verò cum de Divinitate loquimur, ea quæ bumanitati propria funt, ipfi minimè assi gnamus. Non enim passibilem aut creatam Divinitatem dicimus. Nec rurfus carni, five bumanitati ea tribuimus, que Divinitati propriè conveniunt. Neque enim carnem, five humanitatem increatam dicimus. At verò cum de perfona verba facimus, five ab utraque parte fimul, five ab altera dumta xat eam appellemus, utriufque naturæ proprietates ipfi imponimus. Demonftrat idiomatum in Chrifto Domino communionem effe non per abftraЯtas voces faciendam, fed per concretas. Dicendum effe, Deus eft mortuus aut crucifixus, nequaquam, Deitas eft crucifixa aut mortua. Et rectè dicit. Eademque forma jam pridem obtinuit in Latina Ecclefia. Etenim ad Ferrandi Carthaginenfis Archi-Diaconi laudatam Epiftolam nefcio quis pofuit hoc marginale Scholium: De Fili Divinitate impropriè loquitur, cum eam vel paffam, vel natam de Virgine dicit. Quæ quidem de Chrifto verè proprièque dicuntur. Digna omninò venia eft pietas Veterum, quibus nondum ita explorata erant fidei noftræ Myfteria, ut poftea, difponente fic Domino, pofterioribus fuere temporibus. Tametfi quid ipfe velit Ferrandus, & ut conetur idem nobifcum fentiens dicere, pofteà in extrema hac Epiftola intelligitur.

[ocr errors]

nunquam fuerint, paulatim tamen abierunt in defuetudinem & communem difplicentiam, ideoque omnes jam pridem fectamur regulam & phrafim Sancti Joannis Damafceni. Damnatio, quam à Sancto Damafo factam laudat Theodoretus, eft in ejus dogmaticis ad Paulinum Antiochie Patriarcham litteris: Solam Polemonis blafphemiam damnat, non ufitatam tunc phrafim à variis Orthodoxis.

Præfens Epiftola docet infuper nos quædam alia. Primò, quod Imperator Theodofius neutro contendentium & auditarum partium Ref ponfo contentus jufferit, ut quæque pars fidem fuam Scripto exponeret. Omnis quæftio erat, non amplius de Neftorii Epifcopatu aut dogmate, fed de folis Sancti Cyrilli Capitulis, circa quæ partes pertinaciffimè & clamofiffimè diffidebant. Princeps id haud dubiè fecit fuafus à Joanne Officiorum Magiftro, qui iftud ipfum Ephefi poftulaverat Et ejus Suafum adjuvit verbum Acacii. Secundò docemur, quod fchifmatica Legatio ad folum Nicænum Symbolum denuò proclamaverit, ita fperans Ephefina Definita excutere. Nam & iftud ipfum tota Factio à Joanne Comite poftularat apud Ephefum. Tertiò, quod hoc confilium placuerit etiam Principi & Confiftorio. Nam & ille ab Acacio Berrhæenfi Epifcopo perfuafus, iftud fcripferat in fua Sacra, per eundem Joannem tranfmiffa Ephefum. Quartò, quod factiofi Legati ad Principis Edito fatisfaciendum poftularint Ephefo fibi tranfmitti Relationem illam, quæ in Synodalibus Actis habet hunc Titulum: Relatio Orientalium ad Imperatorem, cui Symbolum Sanctorum Nicænorum Patrum præpofuerunt, referentes de Sanctæ & Ecumenica Synodi Decretis fuper libellis, quas Sandini Cyrillus & Memnon ipfi obtulerunt. Fuit autem relatio hæc ad Irenæum Comitem miffa, & per ipfum Imperatori exhibita. Hoc ipfum inftrumentum eidem Legati laudarunt, & Chalcedone tranfmiferunt Theffalonicam ad Rufum Epifcopum, ita fcribentes: Mifimus etiam exemplar Scripti, quod Piiffimo Imperatori noftro exhibuimus quo Sandorum Nicænorum Patrum fides continetur, & hæretica Cyrilli Capita recens inducta, ea judicantes ab Orthodoxa fide aliena, in ipfo rejecimus. Eft ipfiffimum Scriptum. Et fcripta ad Rufum Epiftola eft hac præfenti anterior. Quare Legati omninò habebant iftud inftrumentum, & quidem authenticum, ac ab omnibus fubfcriptum. At femetipfos fpoliare noluerunt, ideòque illud miferunt Ephefum, ut juxta ipfum fieret aliud originale atque authenticum, & ab omnibus fubfcriberetur. Et tunc unum offerretur Princi

Admifcet veris falfa. Quis enim admittat fidei noftræ Myfteria antiquis Ecclefiæ Patribus fuiffe minùs explorata? Explorata illorum noti tia, fi apud Patres non fuit, è quo cœlo eft ad nos delapfa? Nos ifta non fcimus, nifi per legitimæ fucceffionis traducem, & firmiffimam hanc veritatis regulam: Ea omnia & fola credenda funt, quæ nos à noftris Majoribus, illi à fuis, bi ab Apoftolis, Apoftoli acceperunt à Chrifto, ChriAus autem accepit à Deo. Patres item nec in his, nec in iftis locutionibus egent venia. Quoniam utraque phrafis erat tunc irreprehenfibilis, & liberrimis greffibus ambulabat per Ecclefiam. Etenim non eft verum, quod Venerabilis Ferrandus conetur dicere, ut nobifcum fentiat. Abfit, ut tantus non folius Africanæ, fed totius Ecclefiæ Doctor à nobis unquam vel in fpeciem diffenferit. In laudata Epiftola eft utroque modo locutus. Et hoc ex Magifterio Sancti Fulgentii. Nihilominus omninò expedit, ut Divinæ & humanæ naturæ in Chrifto Domino idiomata non per abstractas communicemus voces, fed per folas concretas. Per abftractas communicatio habet aliquid cacophoniæ, eft fufpecta de Apollinario,pi. Vulgata translatio habet: Propofuimus igitur Polemone, ac Eutychete, atque ita infirmis auribus parit aliquid fcandali. Et hanc fufpicionem ac fcandalum Imperator Theodofius fubiit ex verbo Melitinenfis Acacii. Nec fine fundamen-ftat igitur illam, in qua Sanctitas vestra subscripfit, to. Etenim Sanctus Cyrillus accufabatur de Apollinario, ideoque Acacius illum defendens non debebat uti fufpectis de hoc vocibus. Ifte phrafes, licet per Apoftolicam Sedem damnatæ

illam, in qua veftra Sanctitas fubfcripfit. Hoc eft, necdum obtulimus, fed offerre propofuimus. Hic fenfus lucet ex Caffinenfi translatione: Re

pietatis ejus offerre. Nempè dum duplicatum advenerit. Quintò docemur, quod è Conftantinopolitano Populo plures fchifmaticis faverint, ad eos transfretarint frequenter, & ipfos accen

derint ad pertinaciam. Hi enim funt, qui poft-tula hæretica, ficut noftis, Patrum fidei conjun
modò in ipfa Regia civitate excitarunt publicos
motus. Hæc vulgatæ translationis verba, Mul-
tum laboramus ad retinendum eas, funt clariora in
Caffinenfi; Ad eos compefcendos plurimum labora-
mus. Vulgatus Translator hunc Titulum rectè
appofuit Epiftolæ: Altera Schifmaticorum Epiftola,
intempeftive de vidoria gloriantium. Etenim Divi-
na Miferatio illuminavit Principem, ut poft
quintam partium Audientiam vera & recta judi-

caret.

CAPUT XXVIII.

xerunt: & per hoc femetipfos hæreticos deno-
tantes, & à fide alienos Orthodoxa. Quomodò
igitur, quæfo, poffibile eft, ut ad unum, dum
funt contraria, hæc utraque conveniant? Ideft,
ut depofitio approbetur, & Capitula improben-
tur. Si enim circa damnationem fide funt digni,
& in his, quæ expofuerunt iidem, hæreticis Ca-
pitulis fide non habentur indigni. Si verò hære-
ticos eos convincunt effe Capitula, ab hæreticis
etiam depofitio facta eft. Hæc adlocuti fumus
etiam Principem noftrum piiffimum, & ad ve-
ftram direximus Sanctitatem, ut quod vobis vi-
fum fuerit peragatis.

Æftuamus enim, quod triftes dicimus, pro
veritate, ne fi confirmetur quæ ab hæreticis eft
facta dejectio & Capitula hæretica quamcumque
obtineant firmitatem: Et alia quæ ab eis contra
Sa-multos facta funt Sacerdotes. Quæ omnia dum
Sanctitas veftra cognoverit, illa eam confidimus

Per omnia Deo Amiciffimis, & Sacratiffimis, atque Sanctiffimis Comminiftratoribus Foanni, Joanni, Himerio, Paulo, Macario, Apringio, Theodoreto, Epifcopis Synodus , que convenit Ephefi, Salutem.

,

Ognofcentes certamina, quæ à vobis per gratiam Dei pro Fidei pietate funt habita coram Chrifti Amico atque Piiffimo Imperatore noftro, experimento agnovimus, quia Dominus Jefus Chriftus fuas non derelinquit Ecclefias, ita ut & nobis Orthodoxis dignam præftaret gratiam, & multam confufionem contra inimicos effunderet, & piiffimum Principem noftrum re&tæ fidei Sanctiffimæ Ecclefiæ addicere præpararet. Et confidimus, quia & competentibus Sacerdotibus, Chrifti fiducia dimicantibus vobis, & falvante Domino Imperatoris noftri piiffimam vitam, pacificum finem præfens negotium fortietur. Et hæc quidem depompabunt hærefes. Refulgebit quidem rurfus per univerfas totius Mundi Ecclefias Sanctorum Patrum fides Ortho. doxa. Inimici verò nec ceffant nunc ufque confueta uti tyrannide, eòquod nullam fenferint ultionem. Ubique enim per Ecclefias noftras mittentes damnationes illicitas, perturbant & Cleros & Populos.

Subfcripfimus autem in duas uniformes Epiftolas, quæ à veftra Sanctitate directæ funt, pro quibus ut vos ufque fanguinem quæfumus opponatis, contra eam, quæ nuper exfurrexit, impietatem pro veritate bellantes. Scientes, quod in Sanctitatis veftræ concordia permanentes, parati fumus priùs animam reddere, quàm quodlibet hæreticorum Capitulorum, Cyrilli Alexandrini. fufcipere.

Ea verò, quæ contra perfonam, quæ injusti tiam pertulit, facta funt, cognofcentes totius obftuporis fumus taciturnitate perculfi. Qui enim depofuerunt eum, in ipfis Geftis hæreticis Capi

effe acturam, per quæ & univerfa, quæ contra
omnes ab hæreticis funt facta, caffentur, id eft,
five damnatio, five excommunicatio, per Sy-
nodicas litteras, Imperialiaque Decreta. Non
ignorat enim Religiofitas veftra, quod habeamus
nobifcum nonnullos Epifcopos, qui in propriis
manfionibus foli remanferunt. Direximus au-
tem Sanctitati veftræ & eam, quæ nuper facta
eft, interpretationem hæreticorum Capitulorum
ab Alexandrino Cyrillo, impietatem fuam et-
iam per ipfam fubtiliùs oftendente. Sicut autem
veftram rogavimus Sanctitatem, dignemini ha-
bere curam, quatenùs celeriùs dimittamur, ma-
ximè quia tempus imminet hyemis.

[blocks in formation]
[merged small][merged small][ocr errors]

21. Cyrillus Epifcopus Adanæ. 22. Fritilas Epifcopus Heracleæ. 23. Cyriacus Epifcopus Diocletianopolis, 24. Antiochus Epifcopus Boftrorum. 25. Daniel Epifcopus Fauftinianopolis, 26. Marcellinus Epifcopus Arcæ. 27. Saluftius Epifcopus Corie. 28. Jacobus Epifcopus Doroftoli. 29. Theophanius Epifcopus Philadelphia. 30. Meletius Epifcopus Neo-Cæfareæ. 31. Diogenes Epifcopus Ninopolis. 32. Polichronius Epifcopus Epiphaniæ. 33. Hefychius Epifcopus Caftabalorum. 34. Trajanus Epifcopus Augufta, 35. Cyrus Epifcopus Marcopolis. 36. Polichronius Epifcopus Heracleæ. 37. Helliades Epifcopus Zeugmatis. 38. Anaftafius Epifcopus Tenedi. 39. Valentinianus Epifcopus Malli, 40. Julianus Epifcopus Lariffæ. 41. Diogenes Epifcopus Seleucobeli. 42. Theotiftus Epifcopus Cæfareæ,

[blocks in formation]

Edocti ex litteris Sanctiffimorum & Deo amiciffimorum Comminiftratorum noftrorum, qui ad pium Comitatum veftrum pro tota Synodo advenerunt, quod & introitus eorum propriè à veftra Pietate fufceptus fit, & pro pia fide Imperii veftri zelum, ita delectati fumus, tanquam fi cum præfatis præfentes fuiffemus, cumque ipfis tranquillam Pietatis veftræ faciem vidiffemus. Cognovimus enim, quomodo illa quidem, quæ Adverfariorum funt, infufceptibilia facta fint veftro jufto Judicio, Nicænorum verò Patrum fides, pro qua & præfentes Deo amiciffimi Epifcopi, & nos quoque certamus, digna fufceptione probata fit. Et credimus, quia fic ex Domino veftra Pietate pendente, ab his qui tentaverunt nullatenùs commovebitur Apoftolica fides, per quam à Progenitoribus olim veftrum regnat Imperium. Et omnes alienigenas fubditos habet. Et circa hæc gratidicas voces & intentas pro Pietate veftra deprecationes confue. tè obtulimus cum multa Domino Chrifto lætitia.

[ocr errors]

Quoniam verò multa quidem fiducia eft Sacerdotibus coram veftro Imperio, & illa ei infi. nuare præfumimus, quæ in anguftam nos æftuationem miferunt, quorum curationem quoque depofcimus. Undè quæfumus, ac nofmetipfos profternimus veftigiis veftris, ut cum patientia nos humillimè fupplicantes Pietas veftra fufcipiat pro illa perfona, cui præjudicium factum eft ab his, qui hæretica Cyrilli Alexandrini Capitula fufceperunt, impietatemque contra id,

Iquod Divinitatis eft, effecerunt. Qui enim hæ retica Capitula fubintroduxerunt, Sanctorum Patrum perturbaverunt fidem, quod ad ipfos pertinet, in ipfis Geftis. Et illicitam fecerunt depofitionem. Et credimus, quia indeclinabili, rectoque Judicio veftro juftum minimè apparebit, condemnationem ab illis factam permanere, quos hæreticos dignum eft condemnari, dum convicti fint hæretici effe.

Quæ verò ab eis facta funt & contra Canonicas fanctiones, & piiffimas litteras, à multis jam particulatim didicit Imperium veftrum, dum ille, qui ab eis injuftitiam pertulit, in ullo nec veftris fanctionibus contra-iffet, & Ecclefiafticam fidem Orthodoxè prædicaffet. Nam etfi ipfe hujufmodi fit, qui millies fugiens tumultus Caveat, & privatim agere malit, metuendum tamen eft, ne fidei læfio quæcumque contingat, eò quod illicita illa dejectio ab illis facta fit, qui hæretica fuperduxere Capitula.

Et fubfcriptiones.

SCHOLIO N.

HEc Epiftola eft Orientalis apud Ephesum

Factionis refponforia ad præcedentem fuorum Legatorum. Exftat in Synodalibus Actis, attamen & Caffinenfem translationem judicavi vulgandam, ob plures rationes. Primò, quod habeat fubfcripta omnium Epifcoporum nomina. Et inter ipfos eft Cyrus Tyriorum Metropolita, cui fucceffit Comes Irenæus. Etiam eft Rabbu lus, feu Rabbulas Edeffa Metropolita, cui fucceffit Ibas. Proinde Ibas Ephefi non fuit Epifcopus. Attamen omninò fuit. Nempe Presbyter, in focietate ac minifterio Rabbula. Ei fucceffit anno trigefimo fexto iftius fæculi. Secunda ratio eft, quod Caffinenfis translatio in Epigraphe prætermittat Helladium Ptolomaidis Epifcopum, unum è Legatis. Ipfum verò ponit vulgata tranf latio. Poffit Legatorum litteras portaffe Ephefum, ac item retuliffe Refponfum, atque ideò effe prætermiffus. Veritas latet. Tertia ratio eft, quod Caffinenfis translatio quædam vulgatæ menda emendet. Primum eft in ipfo Epiftolæ exordio. Aliud eft in verbis: Infamentur hæretica, ut per totum Orbem in Ecclefiis iterum Sandorum Patrum Orthodoxa fides relucefcat. Noftra transla tio eft clara: Et hæc quidem depompabunt bærefes. Refulgebit quidem rurfus per univerfas totius Mundi Ecclefias Sandorum Patrum fides Orthodoxa, Porrò Caffinenfis codex habet duas infcriptiones Unam a Legatis ad Synodum, aliam à Synodo ad Legatos. Et hæc eft legitima. Alia palàm irrepfit ex ofcitantia Scriptoris. Et per eundem non fuit rafa aut circumducta. Notanda funt hæc verba utriufque translationis: Subfcripfimus in duobus exemplaribus, quæ à veftra Sanctitate nobis funt miffa. Videntur diffonare à

verbis præcedentis Epiftolæ : Mifimus exemplar | expofitionis, ut duo exemplaria fiant, duobufque illis fubfcribatis. Caffinenfis translatio eft expreffior: Ut duo authentica exemplaria dignemini tranfcribere, & fubfcribatis ambobus. Refpondeo aut Legatos poft fcriptas litteras mutaffe confilium, & duo exemplaria mififfe Ephefum, aut tam vulgatum quam Caffinenfem Translatorem deviaffe ab originali littera. Et quoniam hæc non exftat, ego nefcio aliud.

Epiftola hæc nos docet varia. Primò, quod Ephefina Synodus etiam poft tranfmiffos ad Prinpem Legatos perrexerit in fuis Seffionibus ac Operibus: quod perrexerit quorumdam Neftorianorum Acta & Scripta difcutere. Quod quof dam damnaverit, & damnationis litteras miferit ad ipforum Ecclefiam, mandans procedi ad novi Epifcopi electionem & confecrationem, & vacantis Ecclefiæ bona ufque tunc regi & cuftodiri per Economos. Inter hos fuerunt Dorotheus Martianopolitanus, Helladius Tharfenfis, Himerius Nicomedienfis, Eutherius Thyanenfis, & plures alii. Erat enim & ipfe Joannes Antiochenus. Singulorum nomina habes in feptima Actione Ephefini Concilii. Verùm Cyrillus, Primarius Synodi Præfes, tenebatur in vinculis, Arcadius verò Italiæ Epifcopus, ac Philippus Romanorum Presbyter erant Chalcedone. Quomodo igitur fine Præfidibus potuerunt tractari ac definiri Synodalia? Et quidem degradationes Metropolitarum. Refpondeo hinc duci argumentum, quod Imperator Theodofius, dum Neftorii damnationem admifit, etiam Cyrilli ac Memnonis reparationem ftabiliverit, atque ita ille, ut canonicus Præfes, denuò cœperit Synodales Actiones celebrare. Et firmatur hoc ex his Epiftolæ verbis. Eò quod nullam indignationem experti fint. Caffinenfis translatio eft lucidior? Eò quod nullam fenferint ultionem. Certè Cyrilli ac Memnonis degradatio & carceratio fuerant haud modica ultio. Proinde dum hæc fcribebatur Epiftola, illæ videntur fuiffe circumductæ, tamquam fi numquam fuiffent, exfufflatæ. Quid quid fit, Projectus Epifcopus manfit Ephefi, & alii Legati in ipfum poffint compromififfe, & accumulaffe fuas vices Apoftolicas. Et ex his patet Synodalia Acta effe nobis mutila. Majores forfitan noftri hæc pofteriora ob Primatum Epifcoporum abfentiam cenfuerunt non effe paris cum aliis authoritatis.

Secundò docemur horrendum Factionis odium in S. Cyrilli Capitula. Horrenda funt odii verba: Parati etiam fumus prius mori, quam fufcipere unum ex Hæreticis Cyrilli Alexandrini Capitulis. Caffinenfis translatio confonat: Parati fumus priùs animam reddere, quam quodlibet hæreticorum Capitulorum Cyrilli Alexandrini suscipere, Rectè afferunt hoc odium effe fuam concordiam. Etenim quid ipfe etiam Joannes Patriarcha, ac ejus in hac Legatione focii de Capitulis fenferint, docet poftrema ipforum ad fuam Ephefi Factionem Epiftola: Quintò acceffus nobis contigit, & multum de Hæreticis Capitulis difceptavimus, ju

|ravimusque fæpiùs Pientiffimo Regi, quod impossibile fit nobis communicare his, qui diverfa fentiunt, fi nondum exploferint Capitula. Et quod Cyrillus, etiamfi rejecerit Capitula, à nobis suscipiendus non fit, eò quod ipfe tam impiæ hærefeos Hærefiarches factus fit. Antiquus, S. Athanafio authore conditus, Ecclefiæ Canon, aut potius nova per hunc Canonem inducta clementia lapfos in hæ refim, & de ifto lapfu pœnitentes Epifcopos recepit ac repofuit in gradum, exceptis tamen Hærefiarchis: In hos permanere voluit avitum rigorem, qui quofvis in hærefim cadentes Epifcopos aut Clericos, licet ex pectore pœnitentes, non impartiebat, nifi fola communione laica. Ab hoc Canone, licet tunc mitigatus effet, Joannes juravit circa Cyrillum non recedere. Juravit fæpiùs. Et quidam coram Principe, totoque Confiftorio. Et hoc ex hoftili odio erga Cy. rillum ac ejus Capitula. Graviffimè exceffit. Non dumtaxat quia Herodianum, fed etiam quia qualecumque præftitit juramentum. Antiquus enim Canon id cunctis interdixit Epifcopis. Præfertim Antiocheno. Quis enim nesciat Antiochenum S. Joannis Chryfoftomi Miraculum? Hoc etiam aurigis & nautis omne juramentum adeò abftulerat, ut omnis in id per linguæ incuriam aut præcipitium lapfus femetipfum mox vindicaret, & ifto die cogeret dormire incœnatum. Et Joannes in fuum caput juravit. Etenim poftmodò à pluribus fuis Epifcopis, ejus cum S. Cyrillo pacem averfantibus, paffus eft acerbas contradictiones & perfecutiones: Et palmare ipforum fundamentum erat juramentum. Clamabant fuum Patriarcham præter alias in ifta pace prævaricationes effe frequentis perjurii reum, ideoque femetipfos & fuas Ecclefias ab ejus communione pertinaciter fegregarunt. Per quæ quis peccat, per eadem punitur.

Notanda funt hæc verba: Quæ autem ad perfonarum deboneftationem attinent, perpetuo filentio abrogamus. Qui enim recipiunt eum in bæreticis illis Commentariis (bæretica Commentaria, ut fcitis, Patrum fidei conjunxerunt) bac ratione declarant feipfos hæreticos, & ab Orthodoxa fide alienos. Quomodò igitur, oro, fieri poteft, ut duo hæc diverJa, depofitio & Capitula conveniant? Sunt involuta ac obfcuriffima. Caffinenfis translatio eft longè lucidior: Ea verò, que contra perfonam, que injuftitiam pertulit, cognofcentes, totius ob fuporis fumus taciturnitate perculfi. Qui enim depofuerunt eum, in ipfis Geftis hæreticis hæretica Capitula, ficut noftis, Patrum fidei conjunxerunt. Et per hoc femetipfos hæreticos denotantes, & à fide alienos orthodoxa, Quomodo igitur, quæfo, possibile eft, ut ad unum, dum funt contraria, bæc utraque conveniant? Id eft, ut depofitio approbetur, & Capitula improbentur. Agunt non de variis perfonis, fed de folo Neftorio, & de ipfius degra datione facta per Synodum. Et dicunt varia. Primò, quod ifta damnatio fit penitus injufta: Quod ipfam audientes obftupuerunt adeò, ut nec loqui potuerint. Vulgatæ translationis verba, Perpetua filentio abrogamus carent omni

[ocr errors]
« VorigeDoorgaan »