CAPUT X V. Epistola Neftorii ad Scholafticum Dmiror Amatricem Dei Animam tuam, A & certè dum firma eft, & circa fallacias non expanfa, quomodo fabulas approbaverit immundorum, dicentes de nobis, quod abjuraverimus vocem, qua Dei Genitrix nominatur: Quam, ficut nofti, fæpiùs diximus. Diximus verò ita, ne aut purum Hominem quis fufpicaretur Dominum Jefum Chriftum, aut Deum humanitate nudum. Și enim Dæmonum Filii pro vera fatiffactione fatagerent, dixiffent utique illa, quæ à nobis in Conftantinopoli dicta funt : Sicut & tua Admirabilitas novit. Nunc autem maximè quidem neque collocutio nobis ad invicem fuit. Si enim verba, quæ inter me atque alios Epifcopos habita funt, quæ privatim velut in exercitationis experimentum funt facta, has noftras & Cyrilli collocutiones vocant, mentiuntur quidem. Scito tamen, quia hoc à nobis fæpiùs ad ipfos dictum eft, & benè fe habere & ab ipfis & à nobis eft creditum, Dei Particen & hominis Sanctam Virginem nominare. Dei Particen non ita, quafi ex ipfa Deus Verbum fumpferit exiftendi principium. Quomodò enim hoc effet, dum Virginis ipfe Creator fit? Sed ne purum quis hominem fuiffe illum, qui eft genitus, fufpicetur. Hominis verò Particen, ne difpenfationem, noftras Primitias, cum Manicheis pariter abjuremus. Hæc enim ab ipforum velut in præexercitatione funt Epifcopis dicta. Et mutuè ad invicem fæpiùs, & benè fe habere frequenter utraque Pars dixit, ita ut hinc plaudentes quoque recederent. Cyrillus tamen colloqui nobis & antè omninò fugit, & hactenùs fugit, Capitulorum, quæ fcripfit, convictionem, eòquod abfque contradictione fint Hæretica, per hoc evadere putans. Quomodò igitur Admirabilitas tua contra nos accufationem recepit hujufmodi, dum certè retineat, qui fic utrafque voces & in Conftantinopoli propter difpenfationis Mysterium, unitionemque ineffabilem dixerimus? undique præmuniti. Qui enim dicit id, quod Quod verò eft omninò deteriùs, & maximè Licet autem Deo Amicabili Animæ tuæ, quæ fcripferunt Patres, fumere univerfa, & ab illis addifcere, quia nos orthodoxè prædicamus: Et quia fordidis illis ea fit fpes, quod per fubreptiones verbum fuperent veritatis. Fingentes enim æquivoca Orthodoxis Patribus nomina, fimpliciores feducere tentant. Ut puta eft Bafilius quidam de Ancyra, vir qui unus ex hæreticis fuit; eft Cæfareæ Cappadociæ, unus eorum qui pericula pro fide fuftinuit plurima. Eft & hæreticus Melithon, eft & alius Melithon Orthodoxus. Eft Vitalis qui Orthodoxorum fuit Epifcopus, eft & alius Vitalis, qui ab impio eft Apollinario confecratus. Sunt & aliorum multorum fimilia nomina. Et ut non per fingulos horum fumentes fimilitudinem nominum fimus, fimplicibus proferunt, & ad perditionem trahunt per æquivocationem non intelligentes, quia fit etiam Bafilius Ancyræ. Et à multis verò hujufmodi facilè corrumpitur ars eorum, quod ad decipiendum æquivocationibus abutantur. Sed hæc, quæfo, ut ipfe devites, ficut qui vas integerrimæ ac finceriffimæ reAtitudinis fidei, & temetipfum laboribus exercere dignare ad excidendam, quæ multis innititur fraudibus, hærefim. Teftis enim eft Deus, quia fi hæc apud Ecclefias obtinuerint, quæ nunc ab Non igitur, quæfo, fic facilè factis contra nos accufationibus credatis. Nos enim vocem, qua Dei Genitrix nominatur, fi cum voce ponatur illa, quæ eft Hominis Genitrix, integerri-immundiffimis iftis, nefcio quomodo, nihil aliud mum pietatis credimus characterem . Quando enim dicimus, Chriftus, & Jefus, & Filius, & Unigenitus, & Dominus, ambo hæc appellatio ifta fignificat. Et hanc non approbantibus vocem fignificat. Tanquam duarum naturarum, id eft, Divinitatis & Humanitatis fignificativum, Det Genitricis & Hominis Genitricis, protulimus nomen, ut latere neminem poffet, quia noc Manichei errorem, nec Pauli poffimus incurrere, reftat, nifi ut illa colant Ecclefiæ, quæ Arius, Malach.3. debitam potuerint obtinere, à me, tefte Deo, Epifcopalis honor facillimè refpuatur. Et ne forfitan de hoc me fingere arbitreris, fi fuerit confirmata Religio, & Orthodoxia Ecclefiis reftituta, exige à me, ut hinc jam vobis per litteras valedicam, & ad priftinam conversationem Monafterii valenter redeam. Ab hujuf modi enim quiete nihil eft Divinius, neque beatius apud me. Vellem verò & Relationes, quas contra nos & Orientales Religiofiffimos Epifcopos direxerunt, venire ad difcuffionem coram Piiffimo & Amatore Chrifti Imperatore, aut illic me quoque præfente, aut coram directis huc aliquibus, ut vel ex ipfis commoveremini ad exterminationem illorum, qui falfiloquiis fuis omnia turbaverunt. Ex toto enim cunctorum, quæ retulerunt, nihil omninò eft verum. Ic SCHOLION, Hic Scholafticus Eunuchus eft Gryforetes, quem Epiphanius, Sancti Cyrilli Archidiaconus & Syncellus, in litteris ad Maximianum Conftantinopolitanum Epifcopum appellat Præpofitum Utique Sacri Cubiculi. Porro Scholafticus eft idem, quod Advocatus, feu caufarum Patronus. Nam & Coeleftius, Hærefiar. cha & Eunuchus, à Mario Mercatore fcribitur fuiffe Advocatus Scholafticus. Etiam Leontius Byzantinus, author librorum contra Neftorianos & Eutychianos, & Joannes tertius Patriarcha Conftantinopolitanus, & Evagrius Epiphanienfis, & alii plures fuerunt Scholaftici. Hinc in feptimo fuper Sancti Joannis Evangelium tra&tatu fcribit Sanctus Auguftinus: Qui habent caufam, & volunt fupplicare Imperatori, quærunt aliquem Scholafticum Jurifperitum, à quo fibi preces componantur. Olim in Romana Republica fuit honoratiffimum officium. Quod enim clariffimi Viri poft domitas Gentes, ac reportatos triumphos egerint caufas, teftatur Ammianus Marcellinus. Sardicenfis Synodus eos vocat Advocatos Forenfes. Etiam Ælius Lampridius in vita Imperatoris Alexandri. Voci, Scholafticus, Quandoque additur yox, Auditorialis. An hæc illam explanet, aut contrahat, eft quæftio. Quidquid fit, aliud eft Scholafticus, aliud Ecclefiarum aut civitatum Defenfor. Uti Confules, Præfides, Præfe&ti, ita & Defenfores paffim creabantur ex Scholafticis. Ita Chryforetes ex Scholaftico pervenerat ad Præfecturam facri Cubiculi. Et conftanter ac femper favit Neftorio. Quod ejus damnationem, ac alia Ephefini Concilii Acta adverfatus dudum fuerit, infra videbis ex præfatis litteris Epiphanii Syncelli. Erat tamen Orthodoxus, folam perfonam diligens, non errorem. Forfitan fuerat unus iftorum, qui hominem Antiochia evocandum, ac Regiæ civitatis Epifcopali Cathedræ præficiendum Theodofio perfuaferant. Et ob ejus haud dubiè reverentiam vanus homo fimularat fe obedire Cœleftini Pontificis ac Romanæ Ecclefiæ dogmaticis decretis, non mente, fed fola voce cantans dolofam ac mendacem palinodiam. Fuiffe mendacem ac dolofam eventus docuit. Etenim non dumtaxat Conftantinopoli, fed in ipfa etiam, quò judicandus venerat, Ephefina civitate evomuit fordiora. Et quidem difputans cum doctiffimis ac fanctiffimis Epifcopis, præfertim cum Acacio Melitinenfi, fecundæ Armeniæ Metropolita, & cum Theodoto Ancyrano, Metropolita primæ Galatiæ. De qua re dixit ad ad Synodum Fidus Joppenfis Epifcopus: In fuanè doctrina etiamnum ad præfens ufque tempus perfiftat Neftorius, id piifimi Epifcopi, Acacius &Theodotus, qui coram adfunt, & non abfque alicujus ex ipfis periculo cum eo differuerunt, optimè nobis explicare poterunt. Hos proinde obnixè rogamus, per Sacrofanda Evangelia, coram hic propofita, obteftamur & adjuramus, ut in præfentium Actorum fidem & confirmationem nobis exponant, quidnam ante boc proximum triduum ex ipfo Neftorio audiverint. Neftorius feftinus & gloriabundus accurrit Ephefum, fua omnia firmanda fperans, & Cyrilli cuncta, præfertim Capitula, damnanda. Fuit iftic pluribus diebus ante Pentecoften. Et quia propter Orientalium abfentiam Synodus per fedecim adhuc dies prorogata fuit, vifitarunt fefe invicem Epifcopi, atque ita Neftorius, folemni Hæreticorum more femper quærens & pru riens, cum variis difputavit, & difputando fuas blafphemias, fuamque in ipfis obcæcatam & ob duratam proterviam omnibus prodidit. Fidi Joppenfis interlocutionem confirmavit Sanctus Cyrillus, Synodi Præfes, atque ita Theodotus Ancyranus obediens dixit: Equidem amict caufa graviter affligor, nibilominus omni amicitiæ præpono pietatem. Adigor proinde, idque non abfque magna animi mei triftitia, ut eorum de quibus inrerrogor, veritatem exponam: Etfi interim boc noftrum teftimonium non magnopere defiderari exiftimem, Nam cujus fententiæ fit Neflorius, ex litteris, quas ad Pietatem tuam dedit, fatis apertum eft. Siquidem humana, quæ ibi de Verbo, boc eft, Unigenito, tamquam illo indigna prædicari posse negavit, eadem & hic quoque inficiari non erubuit. Etenim ut lactationem, ex Virgine generationem, aliaque ejufmodi de Deo dici non poffe in Epiftola contendit, ita hoc in loco differens, Deum bimeftrem aut trimeftrem appellare nefas effe repetivit. Atque boc non folum nos ex eo intelleximus, cum paucis ante diebus in hac Ephefiorum civitate contra nos di fceptaret, fed alii prætereà non pauci . Etiam Acacius Melitinenfis dixit teftimo. nium: Fide & pietate erga Deum in medium propofitis, omnis privata affectio faceffat neceffe eft: Quamobrem licèt Dominum meum Neftorium præ cæteris ardenti quodam amore profecutus fim femper, eumque omnino fervare ftuduerim, nunc tamen neceffitas bortatur, ut quæ ab ipfo probata mihi confant, vera narratione hic ea explanem, ne fortè, fi veritatem celavero, meritam damnationis fententiam animæ meæ adferam. Igitur ubi primùm in banc Ephefiorum civitatem ingreffus fum, cum prædicto viro in colloquium veni. Cumque inter difserendum animadverterem illum minus recta fapere s ab ab erronea opinione, qua tenebatur, eum abducere, & ad veritatis tramitem transferre conatus fum, coque bominem induxiffe videbar, ut fe verbis faltem ab ea fententia receffiffe fateretur. Cæterum decem aut duodecim dierum intervallo interjecto, intermifSam difceptationem denuò redintegramus. Cumque ego veritatis patrocinium suscepissem, deprehendi illum & veritati feriò obniti, & in duas graves abfurditates fimul prolabi. Primò namque ex illius interrogatione, que non parum inepta erat, cò refponfurum adigere contendebam, ut vel Unigeni tum Incarnatum inficiaretur, vel certè, quod impium erat, Patrem & Spiritum Sanctum una cum Verbo carnem fumpfiffe profiteretur. Quod mentis erat perverfifimæ, & piam fidem modis omnibus evertere parate. Mota deinde altera concertatione Epifcopus quidam, qui ipfi adhærebat, fermonem excipiens, alium afferebat effe filium, qui mortem fubierat, alium item Deum Verbum. Quam blafphemiam amplius ferre non valens, omnibus confalutatis abivi. Aderat ipfi & quidam alius, qui Judæis patrocinatus, eos non in Deum, fed in bominem impios exftitiffe affirmabat. Igitur per iftos vacantes dies Neftorius varias cum variis difputationes mifcuit, & duo laudati Epifcopi ftuduerunt hominem moderari, ut faltem in palinodia, quam ex Papalis Mandati metu dolosè fecerat, persisteret, fperantes paulatim & gradatim ad faniora perducere. At nihil obtinuerunt Perrexit enim vocem, Dei-para, projicere, & addidit effe nefas, Deum bimeftrem aut trimeftrem profiteri. Hanc ejus audaciam atque in blafphemia contumaciam frequenter urferunt Sanctus Cyrillus & univerfa Synodus. Cyrillus in litteris ad quofdam Conftantinopolitani Cleri Primates: Neftarius neque poenituit, neque ea fletu diluit, que contra gloriam omnium noftrum Salvatoris Chrifti dicere aufus fuerat. Quin etiam cum venisset Ephesum, eifdem rursùm eft ufus fermonibus, quibus anteà, ac denuò certum omnibus judicium fecit se à perverfa fententia minimè alienum effe. Itaque cum quidam celebriores Metropolitani, piissimique Episcopi adversùs eum quæftionem meritò moverent, clareque ex Divina Scriptura convincerent oftenderent Deum effe illum, quem Sancta Virgo fecundùm carnem genuerat, in hanc fceleratam vocem prorupit : Ego bimeftrem & trimeftrem Deum non dico. Quibus alia addidit non pauca, Unigeniti incarnationem de medio planè tollens. Et univerfa Synodus in relatione ad Principes de degradatione Nestorii: Neftorius, cum adverfum piiffimos quofdam Epifcopos differeret Divinum illud ac adorandum Myfterium noftrum tamquam deridens eft aufus dicere; Equidem bimeftrem aut trimeftrem Deum non dico. Idque triduo antequam Synodus congregaretur. Et in relatione ad Regiæ civitatis Clerum ac Populum. Neque indicta Sancta Synodus neque Multitudo, quæ pietatis gratia congregata eft, Neftorii impetum compefcuit, verùm graviores blafphemias adjecit, dicens nolle se bimeftrem, aut lacte nutritum adorare, neque illum, qui fugit in Egyptum, Deum nominare. Proinde nec ejus Matrem profiteri Deiparam, Hæc igitur blafphema Neftorii difputatio fimul cum Synodali de ipfo degradato relatione pervenit Conftantinopolim, multorum animos ab ipfo diftraxit, ac permovit ad ipfius degradationem laudandam, aut certè hæfitandum graviffimè de ejus juftitia. Et inter hos fuit etiam Præfectus Sacri Cubiculi. Et quoniam fama paffim veritatem comitatur, & eundo femper crefcit, adjunxit quod Neftorius cum ipfo Sancto Cyrillo difceptaffet, atque ita evomuiffet blafphemias. Hinc ille affumpfit fe purgandi fiduciam, fperans unicum famæ mendacium tranffundere in omnia. Et adjecit plura fua. Primò quod Sancti Cyrilli Capitula effent manifeftè hæretica. Secundò, quod ipforum inconvictionem Cyrillus metuens detractaffet congredi, ideoque fefe mutuò apud Ephefum nec vidiffent.Tertiò, quod alii cum ipfo difputantes Epifcopi comprobaffent omnia ejus Dogmata: Et quidem frequenter. Quartò quod apud Ephefum conftans perfeveraret in fuis apud Conftantinopolim prædicationibus: Utique palinodicis. Quæ omnia funt mendaciffima. Etiam quartum Nam in hac ipfa Epiftola affeverat Sacram Virginem potius Chrifti-param dicendam, quam Dei-param Quæ ejus vox eft palam dolofa, ac plena ve neni. Adjunxit & alia manifesta mendacia. Primò, quod Catholicorum apud Ephefum Epifcoporum aliqui ipfum Deum Verbum non in affumpta humanitate, fed in fua naturali Deitate blaterarent paffum, mortuum, refufcitatum. Secundò quod Sanctus Cyrillus fua dogmata stabiliret per imposturas; Per Bafilii Ancyrani, Eufebiani ac Ariani hominis, authoritatem & Scripta, mentiens effe magni Bafilii. Tertiò, quod nullatenus Epifcopatum, fed folam veritatem diligeret, ideoque hac confirmata effet paratus Infulas exuere, ac redire ad fuæ profeffionis Monafterium. Quartò, quod Synodalis Relatio nihil penitus veri, fed omnia falfa contineret, ideoque difcuti deberet atque puniri. Hifce ar tibus ftuduit Synodi Acta, fuam præfertim damnationem, licèt non evacuare, tamen circumfcribere. Et omnino aliquid obtinuit. Etenim Præpofitus diu permanfit ipfi fideliffimus. Ex quo autem fundamento Sanctum Cyrillum accufet de ifta circa Magnum Bafilium fraude, igno ro. Ciens quod ad pietatem pertinet Divinis pa rere Decretis, omnia juxta intentionem Incontaminabilis Apicis, fecundùm quod potui, egi. Quæ verò fint fubfecuta, ex iftis agnofcere poteritis. Multo labore & celeritate ufus ad Ephefiorum Civitatem fum. Et adhuc celeriùs potui pervenire, nifi diverfo impedimento caufæ fuiffent, quas, annuente Deo, cum venerim, præfentialiter enarrabo Magnificentiæ veftræ. Continuò ergò tam hos qui hinc, quàm eos qui indè convenerant, fanctiffimos Epifcopos cum reverentia falutavi. Partes namque has conveni nominatim propter difcordiam quæ contigit inter eos. Perturbatis autem cunctis, & Cyrillo ac Memnone includentibus femetipfos, illis qui convenerant per me ipfum præcepi, per alios verò his, qui erant abfentes, mandavi ut alio die abfque ulla dilatione ad meam manfionem cuncti concurrerent. Ne fieret pugnæ conflictus, intermifcui eis militum turbas, circa loca utrique Parti contigua. Oportebat fiquidem me de hoc ipfo effe fufpectum, propter rabiem, quæ inter eos nefcio unde provenit, Adveniente autem Neftorio, mox ut effulfit aurora, & poft non multum Joanne Religiofiffimo Epifcopo cum Sanctiffimis Epifcopis qui pariter funt, etiam Cyrillus advenit cum cunctis Deo Amiciffimis Epifcopis præter Memnonem folum. Mox itaque multa perturbatio atque confufio nata eft, dicentibus his, qui convenerant cum Cyrillo, fe nullo modo poffe vel ipfum adfpectum Neftorii fuftinere, qui ab eis fuerat condemnatus. Convenientibus tamen eis Divinæ Scripture facere volui lectionem. Dicentibus verò his, qui Cyrillo confentiunt, neque abfque ipfo Divinorum terribiliumque fieri lectionem, neque præfente Neftorio, fed neque convenientibus fecum Orientalibus Sanctiffimis Epifcopis. Et multa propter hoc facta feditione, magna verò pugna & bello, hæc ipfa dicere cœperant, & qui cum Deo Amiciffimo Joanne perfiftunt Sanctiffimi Epifcopi, confirmantes & ipfi Cyrillum non oportere effe præfentem, dum lectio Divinorum fieret Decretorum. Quippe quia & ipfe cum Memnone damnatus effet ab eis. Multa verò contentione facta de hoc, & magna diei parte confumpta, expedire providi, ut abfque Cyrillo atque Neftorio Decreta Imperialia reli at. quis vulgarentur. Quia nec fcripti in præfatis fuerunt à Dominis Mundi. Reclamantibus verò & ad hoc Deo Amiciffimis Epifcopis, qui una cum Cyrillo convenerant, & volentibus neque cum his, qui cum Deo Amiciffimo Joanne advenerant, patienter audire, eò quod dicerent eos irregulariter feciffe damnationem Cyrilli & Memnonis, vix prævalui perfuafione, ac violentia, fi oportet veriùs dicere, ufus, feparatis Neftorio & Cyrillo univerfam Synodum præparare, ut audire Decreta Imperialia paterentur. Coadunatis igitur omnibus, lectionem celebravi Venerabilium Syllabarum, per quas damnati funt Neftorius, & Cyrillus, & Memnon. Patienter verò fufcipientibus lectionem que faventibus his qui cum Joanne Reverendiffimo convenerant, illi qui cum Flaviano Reverendiffimo fuerant congregati, quia non canonicè Cyrilli & Memnonis fuerat damnatio facta, graviter fufceperunt hujus lectionis auditum. Sic ergo eft lectio celebrata, ad vefperum declinante die. Ne verò major adhuc perturbatio fieret, Neftorium quidem fufcepit ad cuftodiendum Magnificentiffimus Comes Devotiffimorum Domefticorum Candidianus, qui in omnibus, quæ à me vel deliberata vel acta funt, adfuit. Cyrillum verò cuftodiendum tradidi Clariffimo Comiti, & Præpofito quartæ Schole Jacobo. Quoniam verò Memnon, ut prædictum eft, aberat, evocans Economum, atque Defenforem, necnon & primum Diaconum Sanctiffimæ Ephefine Civitatis vel Ecclefiæ, manifeftavi hæc ipfa eifdem, quia idem Memnon cum prædictis fuerat condemnatus. Admonui eos & hoc, ut Ecclefiafticas pecunias fuas fub omni cautela, & periculo cuftodirent. mur, His ita difpofitis, quia oportebat me orationibus quoque vacare, ad Ecclefiam defcendi Sanctiffimam. Cognofcens verò in Epifcopio Memnonem degere, direxi ex his qui mihi miniftrabant, Devotiffimorum Palatinorum Primicerium ad prædictum, ut faltem pariter loquere& difcerem fi ad me fe venturum modis omnibus abnegaret. Ille verò abfque mora venit ad me. Cumque à me culparetur, cur manè non venerit, dixit fe ægritudine fuiffe retentum, atque ideò non veniffe, ita ut nec fuftineret fecundum Admonitum, meumque fibi præberi confilium, fed ad meam Domum, fermone's meos præveniens, adveniret adveniret, acquiefcens Divinis Imperialibufque Præceptis. Traditus eft igitur & ipfe eidem Clariffimo Comiti Jacobo, & cuftoditur tam à Devotiffimis Scutariis quàm ab Honeftiffimis Palatinis. Hæc funt, quæ à me primo gefta funt die. Quoniam verò mẹ oportebat Deo Amiciffimis Epifcopis etiam pro pace adhibere fermones, ob hoc ne contra Orthodoxam Religionem Hærefes innafcantur & Schifmata, & ad hos fermones depofui memetipfum, & omni virtute quæ poffibilia funt ftudeo agere, Domino adjuvante, & pietate atque recta intentione, Domini Mundi. Quamvis videam execrabiles & implacabiles ad invicem Deo Amiciffimos Epifcopos; Nefcio que habens aliquid neque fuperfluum, compendiofam falutem præftat, paucis verbis continens totum quidquid nobis de pietate tradiderunt Scripturæ Divine: Quæ & abjuravit eos, qui nobis volunt inducere novitates fenfuum errantium. Hujus rei gratia, litteris Pietatis veftræ fafceptis, intuentes quod Imperii veftri intentio recta Patrum fidei conveniret, feftinavimus illa, quæ nuper expofita funt à Cyrillo, Capitula Evangelicæ & Apoftolicæ Doctrina contraria condemnare: In quibus omnes tam qui nunc funt, quam qui olim quolibet tempore fuerunt, Sanctos anathematizare præfumpfit . Quæ ille in præfenti tempore quafi Epifcopalis perturbationis quæfitam diu occafionem reperiens, & cooperatricem fumens ignorantiam plurimorum, quorundam verò & morbum, qui occultatus olim, nunc manifeftus effectus eft, & fraudulenta pertinacia utens, Synodica confirmare authoritate tentavit. Hæc autem, ficut veftrum Epiftola Joannis Antiocheni Epifcopi, cognovit Imperium, & Deo Amiciflimus atque , quam Synodi que cum eo convenit, Synodi Sanctiffimus Pater nofter & Epifcopus Acacius ad Imperatorem Theodofium Sanctam Synodum per litteras edocuit, quod Apollinarii impietati conveniunt. Novit verò direxerunt per eundem Joannem Cohæc clarè vir, qui centum decem vitæ annos exmitem, in qua etiam Catholica fi- plevit, omnem verò vitam in Evangelicis certadei illa Confeffio continetur minibus defudando tranfegit; & Synodis multis , quam interfuit ; & eos qui Apollinaris dogmata fenpoftea Cyrillus Alexandrinus Epifco- tiunt, femper fecundùm locum proximos habuit. pus per Pacificam laudavit Episto-Unde & tam facillimè comprehendere valuit Tam, fcribens eidem Foanni Antiocheno Prafuli per Legatum Pacis Paulum, Emefenum Epifcopum. Onfequenter quis eos, qui nunc funt, val Co dè beatificet homines ultra illos, qui antè noftram fuere progeniem, eò quod à veftro gubernentur Imperio. Decem millibus fiquidem curis pro Mundo veftra Pietas utens, omnibus cæteris proidentiam pro pia Religione præpofuit. Præhonorat etiam laudandiffimum regnum veftrum ea, quæ Dei funt, ultra univerfa terrena, quoniam fides in eum optimas cogitationes veftras & actus ad univerfa bona Pietati veftræ cooperatur. Hæc ita fe habere femper quidem cognofcimus ex ipfis effectibus: Maximè verò in præfenti hoc factum eft tempore manifeftum. Nam dum Sacerdotes improvifis perturbationibus comprehenfi funt, & contra invicem bella commovere confligunt, commotaque fit noftra concordia, Ægyptio Mundum confuetè turbante, Decretum veftræ Pietatis, quod per Magnificentiffimum & Gloriofiffimum Comitem cunctarum Largitionum Joannem promulgatum eft, fat eft ad vanas æftuationes omnium reprimendas, fi tamen velimus fobriè agere. Illud verò magis eft univerfis, quod in ipfis litteris veftrum præcepit Imperium auferri quidem fcandala, quæ ab aliquibus recta fuperintroducta funt fidei, illa verò nti regula & menfura fidei, quæ de Deo à Patribus in Nicæa expofita eft, quæ neque minùs quod illius vefaniæ fint præfata Capitula. Hæc ut projicerent, & eos qui olim feducti funt Epifcopos, & in eis fubfcribere fuerunt paffi, rogavimus cum Joanne Gloriofiffimo Comite, & ut à recta fide ea faterentur aliena, ac nobifcum fubfcriberent rectam Patrum fidem, qui Nicæam convenerunt: Et eos perfuadere nequivimus. Quia tam femel cos contigit malè præveniri. Et compulfi fumul inter nofmetipfos ipfius finceritatem fidei confiteri, atque ipfi fubfcribere, & excutere fcripta Confeffione illam fuperfluam, malorum fenfuum plenam, expofi. tionem Capitulorum. Illorum namque paucorum verborum rectæ fidei Confeffio fufficit & omnem hæreticum errorem convincere, & veritatem, volentes imbuere. Neque enim de his, quæ ad Unigeniti Divinitatem pertinent, prædicta Sanctorum fides Patrum huc atque illuc ferri permifit, fed confubftantialitatem prædicans inconcufsè intellectus fidelium præmuniit, Arianam deftruens hærefim. Et Difpenfationi integerrimos terminos tradidit, inconvertibilitatem nos & immutabilitatem Divinitatis Unigeniti docens, & non effe hominem purum Dominum noftrum Jefum Chriftum, fed reverà Filium Dei credi præcipiens, confonans Divinis Sanctifque Scripturis, annunciat. Undè & nos illa fequentes, fidei quidem confeffionifque expofitioni neque adjicimus quidquam, neque fubtrahimus, fufficiente ad omnia expofitione Paterna. Quoniam verò, Imperatores Piiffimi, præcepiftis poft hunc affenfum inviolabilis fidei & de Sancta & Dei Genitrice |
