SCHOLI O N.

Oc Caput eft fummi ponderis. Revelat & docet res huc ufque poenitùs incognitas.

Primò,

tur a Sancto Cyrillo, Firmo, & Acacio, iftic Epifcopis. Multa millia, quæ Meletius dicitur ab Acacio paffus, haud dubiè paffus eft propter petulantiam: Forfan patratam adversùs anathema, quod Acacius Theodoro Mopfueftienfi inflixit, ac ejus dogmatibus. Etenim præfens Relegatorum Catalogus uti & Capitis titulus eft Irenæi opus, ideoque mirandum non eft quod Sanctum Cyrillum ac ejus communionem dicteriis laceret, hos autem Schifmaticos örnet encomiis. Memoratus hic Bafilius fuit Lariffe Epifcopus, Metropolita Theffalia. In fua Illyriciana Diœcefi habuit confortes Julianum Sardicenfem cum ipfo Demetriadis Epifcopo. Erroris & pertinaciæ iftic originem ignoro. Opinor proveniffe ex eo, quod Orientales Illyrici Antiftites tunc non rarò adirent folemnes Synaxes Conftantinopolitani Epifcopi, & Synodos. Ita illi virus è Neftorio hau. ferant. Hiné non fine caufis Apoftolica Sedes improbavit iftos acceffus, ideoque iftic pofuit fuum Vicarium. Quidquid fit, hoc tempore Saturninus, quem à Maximiano Conftantinopolitano confecratum Marcianopolitanus Populus bis abjecerat, tandem accepit pacificam poffeffionem iftius Ecclefiæ. Alexandro Panolbius, Panolbio Joannes, Joanni fucceffit Stephanus, qui adfuit Chalcedonenfi Concilio.

CAPUT CXCI. ---280

Lex que contra Neftorium propofita eft.

tuor Metropolitas à pace excluferat, non habuerit effectum in omnibus. Etenim Helladius Tharfenfis fuit admiffus in pacem, & permanfit

tinianus, Victores, Triumphatores, Maximi, femper Augufti. Debita à nobis Piiffimæ Religioni cultura. Et cætera, quæ pofita funt

tionem, & Romanum Refcriptum, quo Xiftus Tertius Pontifex non folùm iftud Sancti Cyrilli, nec folum Conftantinopolitani Concilii, fed etiam Ephefini Concilii Decretum circumduxerat. Ex quò lucidiffimè patet, quod Orientalis Ecclefia femper conftantiffimè crediderit Generalium Synodorum fancita fubeffe Romano Pontifici, ideoque hunc effe omnibus iftis fuperiorem. Dorotheus & Eutherius manferunt pertinaces, ideo

tur Simoniani, ut libri ejus urantur ut nufquam talibus liceat convenire, ut profcribatur qui eis locum conveniendi ubicumque præbuerit. Quod hic ponitur ab Irenæo.

SCHOLION.

factum eft de Himerio? Etenim de ejus pertinacia ac exilio nulla hic eft memoria. Nulla item de ejus converfione. An forfitan ante hæc omnia fuerit mortuus, ignoro. Quidquid fit, Nicomedienfis Eunomius adfuit Chalcedonenfi Concilio.

Hoc Caput fecundò docet, quod plures alii fuerint à pace exclufi. Porrò Hierapolitanus Alexander Dux totius pertinacia, in Egyptum, Marcianopolitanus Dorotheus in Cappadocia Metropolim, Mopfueftienfis Meletius fuit rele gatus Melitinam: Nempe, ut firmè cuftodiren

Theodofii Lex exftat in tertia parte Ephefini

in Theodofiano Codice. Præfens fragmentum eft ex alia translatione. Hæc haud dubiè nos docuiffet aliquid, ideoque dolendum eft, quod non habeamus integram.

CAPUT

Ada. Nor. leg.Helladius Tharfi, Cyrillus Adenorú, Valentinus Malli, Minodorus Matronia

CAPUT CXCII. --281

Synodica, inquit, Helladii, & aliorum Cilicia Epifcoporum, qui scribentes postea Principi direxerunt, veniente ad hoc cum Decreto Imperiali Admirandiffimo Tribuno & Notario Ariftolao.

Religiofifsimis & piifsimis Imperatoribus noftris, digne honoratis à Deo, Theodofio Valentiniano Augustis, Helladius, Cyrillus, Valentinus, Minodorus, Fatianus, Epifcopi prima veftra Cilicia.

nus ex pag. Cientes, o Amici Dei, & Amici Chrifti S Imperatores, 269.Epifc. Imperatores, veftrum circa pietatem ZePompejo- lum, quod ab initio habuiftis erga Ecclefias Dopolis ex minatoris Chrifti ftudium & providentiam, & Syn.Chal Dominatorem Chriftum glorificantes perfiftimus, P.601. E quod tam pio dignos fecit Imperio, & pro veftra Jatianus diuturnitate atque victoria non definimus exora Augustære. Hac nobis actionis gratiarum præditis volun⚫

ced. T.IV.

tate, hæc ipfa gratiarum actio præfenti in tempore magis fufcepit augmentum. Adveniente fiquidem ad veftræ Cilicia Provinciam Clariffimo viro Aristolao, Tribuno & Notario, verum fecundùm piam fanctionem veftram & ipfo quoque nobis declarante ardorem, fervoremque veftrum circa Orthodoxorum piam Religionem, & quod ab unitione Ecclefiaftica nihil ampliùs ftudeatis, pronam noftram quoque voluntatem, & obedientiam, quam circa veftræ Deo Amabilitatis pias fanctiones habemus oftendimus. Juxta enim Divinas Præceptiones veftras communionem cum Sancta Synodo, quæ in Ephefo facta eft, amplectimur, & Neftorium, qui quondam fuit feliciffimæ Conftantinopolis Epifcopus, habemus depofitum, & anathematismo subjecimus fuper omnibus, quæ impiè coram Ecclefia docuit, feu in fcriptis expofuit, feu femotim locutus eft, fequentes Sanctos Epifcopos Xiftum Romæ, & Proclum magni nominis Conftantinopolis, & Cyrillum Alexandriæ, & Joannem Antiochiæ, & omnes reliquos Religiofiffimos Epifcopos, in omnibus quæ piè definiuntur ab eis, coanathematizantes ipfum Neftorium, & eos qui eadem, quæ ille, impiè afferunt. Id eft, Neftorianos, quos juftè veftrum fic cognominavit Imperium.

SCHOLION.

Heft Synodalis Epiftola, ideoque docet

ladius

primò, quod ad admittendam pacem Hel

congregarit Synodum fuæ Provincia. Secundò, quod omnes ejus Epifcopi in pacem confenferint, excepto uno Zenobio Zephyrii Epifcopo. Tertiò, quod Sacram faciendæ pacis Juf

fionem Ariftolaus Tribunus detulerit ad Hella. dium. Forfitan ex fingulari reverentia : Quod Cilicia effet Provincia admodum devota ac utilis

Romano Imperio. Quartò, quod Cilices admiferint omnes & fingulos pacis articulos. Etiam damnationem Neftorii: Quam tamen Joannes Patriarcha difpenfatoriè permiferat fingulorum

arbitrio. Quintò, quod hæc omnia fuerit facta ex Decretis etiam Xifti Pontificis. Haud dubiè

in Orientem fcripferit varias litteras, quas tem

poris injuria nobis abripuit. Notandum eft, quod Helladius Proclum Conftantinopolitanum præponat Cyrillo Alexandrino, ac Joanni Antiocheno. Etenim Pacta, quæ de fervando Conftantinopolitani Concilii fecundo Canone Proclus fecit cum Antiochena Ecclefia, non cum Joanne fecit, fed cum ejus Succeffore Domno. Ita Theodoretus difertè fcribit ad Sanctum Flavianum, Succefforem Procli. Proinde hinc difcimus, quod Proclus ftatim à fui Epifcopatus exordio cœperit urgere & obfervare iftum Canonem, & tandem per ifta Pacta confirmarit, ate que ita os clauferit omnibus contradictionibus. Difcimus, quod plures Ecclefiæ Proclo etiam antè pacta obedierint. Ex his, Procli gratia captaturus, fe cum omni fua Synodo adjunxit Helladius. At certum eft, quod Sanctus Cyrillus ifta omnia probarit. Etenim fimilibus Juvenalis Hierofolymitani Epifcopi prætenfionibus fe constanter objecit & in Ephefino Concilio, & poftmo, dò apud Sanctum Leonem Pontificem. Et Diofcorus omnia, quæ poftea declamavit adversùm ifta Pacta, haud dubiè declamavit ex Dictis & Factis Sancti Cyrilli. Porrò Helladius poft hanc pacem non diu fupervixit: Erat enim admodum fenex. Et habuit Succefforem Marianum. Lucet hoc ex Bafilio Seleucienfi Epifcopo, in fecundo libro de vita & miraculis Sancti Martyris Thecla. Refert illic litem iftius Mariani cum fuo Anteceffore Dexiano, & affirmat illum ob patratam irreverentiam fuiffe percuffum à Martyre, & ita defunctum. Hic eft Dexianus, qui cum Joanne Antiocheno adfuit Ephefi, & poftmodo pertinax adhæfit præfenti Schifmati. Hinc etiam difcimus ipfum fuiffe veraciter converfum. Eum enim Bafilius infigniter deprædicat.

CAPUT CXCIII, --282

Has Irenæus litteras multiloquè impetens fic adjecit: Epiftola, inquit, Helladii, quam priùs fcripferat, quando Sacra contra eos promulgata, ex neceffitate Communicatoribus Ægyptii communione conjuncti funt.

Domino meo Deo Amiciffimo & San-
Etiffimo Epifcopo Neftorio Hel-
ladius in Domino
Salutem.

Tfi ab initio ufque ad finem multitudo pec

quita, ut omnia nobis in

contrarium, quàm orabamus, verterentur, verumtamen nos in æqua circa tuam, Religiofif fime, Sanctitatem voluntate perfiftimus, & pro pietate certare tuam novimus Sanctitatem. Ac propter ipfam ea, quæ apud tuam Sanctitatem, feftiva voluptate ab ipfa credimus fuftineri. Unde beatificantes animam tuam, quæ tantis ac ta. libus tentationibus probata perclaruit, Deo Amiciffime, oramus circa amorem Divinum tui inveniri participes in Judicii die. De aliis verò audifti utique, Sanctiffime. His qui circa Deo Amiciffimum Theodoretum funt, nos quoque connumera, ideò magis quæ eligimus eligentes, nè deteriora proficiant: Maximè quia hæ, quæ directæ funt, litteræ omnem ferunt in femet-ipfis traditionis Apoftolicæ acribiam. Pro nobis verò ora Domine.

Qui tanquam de hypocrifi accufant Theodoretum propter illa, quæ ex ejus nomine pofuit Irenæus, fatis terreri debent, ne ipfi potiùs ut reverà hypocritæ fuo in fupremum diem judicio condemnentur. Nam de illis quidem Perfcriptis graviter quefti, de iftis Helladii nomine pofitis hactenus interim filent nec condemnanda prætendunt. Unde benedicendus eft Deus, qui in hoc quoque fecundo non celat veritatem, clariùs in die judicii propalandam. Ecce enim fuæ damnationi accumbunt, ecce

Dei Adverfarii effe produntur. Videte attentiùs, quæfumus: Nonne per Imperatorem Juftinianum, omni confpirata totius fæculi Poteftate, toto tricennali ferè tempore id egerunt, ut Theodori, & Iba & Theodoreti Scripta acerrimè condemnarent? Quare de hac Helladii Epiftola omninò tacuerunt, nifi quia Helladius nominatim receptus in Chalcedonenfi Concilio omninò non legitur, nec aliquid illic actum de eo, per quod, fi condemnetur, præfatæ Synodi fubruatur authoritas, per quam Neftoriani Complices adftruuntur erroris? Nam fi Irenæo, qui & illas ex Theodoreti nomine pofuit, creditur, ecce Epiftola Helladii, illa continens, quæ magno ftrepitu in aliis accufantur, & nunc ufque à nullo fuit fpecialiter impetita. Sed foli hoc merentur ab æmulis, per quos illorum deftrui poffe putatur authoritas, qui Dominum noftrum Jefum Chriftum in duabus perpetuis fubftantiis agnofcendum, in una verò perfona, eademque fubfiftentia, Synodica definitione docuerunt. Sed nunquid eorum fraudes, quæ etiam peccatoribus, & pufillis & tardis hominibus, immò & omni Orbi patent, occultæ erunt eidem Domino Jefu Chrifto, qui omnia novit, & judicaturus eft omnes? In quo, quæfo, jam puri fint, qui fraudulentiffimi funt in quo fe putant adjutores Dei, & vindices veritatis? Duo adverfa funt veritas & falfitas, ficut dolus & puritas. Si dolus adjuvat veritatem, poteft adjuvare puritas falfitatem, ac per hoc confonare virtus & vitium: Et virtus virtuti esse contra

ria. Quæ dum fint impoffibilia, neceffariò arbitror fequi, ut non fit veritas, quæ dolo defenditur atque dilatatur.

SCHOLIO N.

Hanc Epiftolam Irenæus fuæ Tragœdiæ indi

Η

dit, quò oftenderet & Helladium & Theodoretum, dum pacem amplexi funt, fuiffe prævaricatores & Vertumnos. Et Epistola oftendit Theodoretum Factionis illius, quæ Neftorii damnationem nunquam admittere voluit, fuiffe Principem & Coriphæum. Interim vana eft Irenæi calumnia. Etenim uterque optimo jure reponere poterat, quod in Libro de Pudicitia Tertullianus: At enim me non magis dedecorabit utilis levitas, quam ornaret nocens. Non fuffundor errore, quo carui: Quia caruiffe delector. Nemo proficiens erubefcit. Porrò adjuncti Scholii Author, fuit Magnus Theodoreti Encomiaftes, ac non bene affectus quinto Concilio. Affirmat ipfum fuiffe procuratum ac impetratum per Acephalos, ad arietandam ac infirmandam Authoritatem Chalcedonenfis Concilii: Et hinc ab illo invafas perfonas, non quæ magis aut minùs Neftorio adhæferant aut faverant, fed quas laudata Synodus admiferat, aut non damnarat. Affirmat Helladium non minùs, quàm Theodoretum aut Ibam, pertinaciter pro Neftorio egiffe: Et probat ex præfenti Epiftola. Et querit rationem, cur non hæc fola Ibæ Epiftola, ac quædam Theodoreti Scripta fuerint damnata per quintam Synodum? Et refpondet: quia Chalcedonenfis Synodus nullam fecit Helladii memoriam, ideoque per ejus latus non potuit invadi aut lædi. Quæ omnia non carent omni fundamento. Sunt res longæ, & alterius loci.

feu Neftorianam hærefim. Hoc eft, ut arbitror,

& aliud nihil. Significavit autem, quia parati fint univerfi æftimationes vel opiniones fuas à ta

li fufpicione liberare, eò quod fint omnibus modis liberi ab illius blafphemiis. Ego pacem, quæ per Chriftum præftita eft Ecclefiis, firmari volens, oro quidem ut cuncti hanc habeant intentionem, & à Neftorii vocum novitatibus fint mundi.

Ada. Nor.

Cod.

Quia verò dicunt, quod nihil ampliùs expe tere debeamus fuper ea, quæ Imperiales & piz litteræ continent, & hoc petunt à tua Virtute, dignare, omnium juvando opinionem, præparare illos anathematizare Neftorium, & polluta ejus Dogmata, eumque habere dejectum, creLex edita dentes unum effe Dominum noftrum Jefum Chri- Ann. 435. ftum Filium Dei, utique Unigenitum ejus Ver- ex cap.ult. bum inhumanatum & incarnatum, non in duos de Hæret. filios incidendum, fed eundem ex Deo ineffabi- Theod. liter genitum ante omne tempus, & in ultimis fæculi temporibus eundem fecundùm carnem ex muliere, ita ut & una ejus perfona fit. Sic enim Dei Genitricem intelligimus Sanctam Virginem, eò quod fit idem Deus fimul atque homo. Quippe qui inconvertibiliter, & inconfusè incarnatus & inhumanatus eft Unigenitus. Effe verò eum paffibilem quidem humanitatis natura, pa ti verò eum impoffibile natura Divinitatis. Pati eum propria carne fecundùm Scripturas.

His namque conjunctis Anathemati adversùs Neftorium, omnis de cætero, ut tamen arbi tror, vacabit incufatio, & munda erit confcientia hominum, ut nec hi, qui per civitates funt Populi confligant ulteriùs contra fe, vel omninò fcandalizans aliquid in Magiftris confitentes, quod cuncti teneamus in nobis rectam & inaccufabilem fidem. Hæc enim fcripfit Domino meo Epifcopo Beroniciano. Arbitror verò, quod ad idem refpiciat virtus Imperialium Decretorum, & nihil his, quæ præcepta funt, adjece rimus.

CAPUT CXCIV. --283

Epiftola, inquit, Cyrilli ad Ariftolaum Tribunum, quam fcripfit rogante Beroniciano Epifcopo Tyri, formas dans anathematifmi, qui ab eis fieri debuisset.

SCHOLI O N.

Æc Epiftola fcripta eft fub finem anni trigefimi quinti, aut fub exordium trigefimi fexti fæculo quinto. Etenim per ipfam laudata

Lex fuit data anno trigefimo quinto, die tertia Augufti. Epiftola nos docet plura magni pon

deris. Primò, quod Lex prodierit ob non plenè à quibufdam Orientalibus Epifcopis adimpletas

pacis conditiones. Hæ erant tres : Admittere damnationem Neftorii, anathematizare ejus Dogmata, & admittere Ordinationem & Succeffionem

Beronicianus fcripfit ad me, quod pium Decretum Deo Amicorum Principum tuæ Admirabilitati fit traditum, per quod præcipitur, ut univerfi Religiofiffimi Epifcopi Orientis anathematizarent impium Neftorium, & omnes ejus contra Chriftum blafphemias dicere Simonianam,

priores omninò averfabantur. Quin & Joannes Antiochenus circà illas connivebat. Et fub ifta conniventia plures admifit ad pacem. Ex Theodoreti confilio. Hoc alijs Epifcopis graviffimè difplicuit, & ipforum Populis. Hinc etiam post initam pacem Civitates contrà Civitates, &

Populi adversùs Populos, quod fcandalizans ali-¡ quid audirent in Magiftris Epifcopis, confligebant. Hinc præfati Epifcopi retulerunt ad Principem. Et Theodofius Legem emifit, quæ Neftorium æquiparavit Simoni Mago, & ejus Dogmata juffit appellari hærefim, non dumtaxat Neftorianam, fed etiam Simonjanam; Et ejus Sectatores ac defenfores dici non dumtaxat Nefto rianos, fed etiam Simonjanos. Et ejus damnationem admitti, ac ipfum ab omnibus folemniter anathematizari. Infuper omnia ejus Scripta exuri. Sic fperavit ceffaturum omne illius patrocinium, omnem fequelam, omnem memoriam. Imitatus eft magnum Conftantinum, qui fimili remedio ftuduit eradicare omnem Arii memoriam, Arianos fanciens dici Porphyrianos.

Epiftola fecundo docet, quod hujus Legis publicatio ac executio fuerit demandata Arittolao Tribuno: Et quod ipfe fingulas Orientales Ecclefias adierit ad iftam profeffionem coarcturus ea. rum Epifcopos. Forfitan etiam Clericos ac Populos. Tertio, quod omnes ifti Epifcopi fuerint prompti ad obedientiam, proteftantes fe mundos à talibus fufpicionibus, & velle fuas opiniones aut æftimationes ab illis liberari. Quartò, quod alii meliores Epifcopi ifta generali Proteftatione ac etiam Profeffione non fuerint contenti, fed in ipfa exprimi voluerint certos Articulos, quibus Neftorius manifeftè abjiceretur. Quintò, quod alii intercefferint, provocantes ad Sacræ Juffionis textum, & affeverantes nihil præter ipfum poffe exigi. Sextò, quod huic Interceffioni, licet aliquid fundamenti haberet, Sanctus Cyrillus nequaquam acquieverit, fed neceffariò addendos cenfuerit hofce articulos: Chriftus Dominus eft ipfum Unigenitum Dei Verbum, át inhumanatum ac incarnatum: Habet duas Nativitates: Eternam ex Deo Patre, & temporalem ex homine Matre. Eft unica Perfona. Propria Sancti Cyrilli, quæ in litteris ad Beronicianum Epifcopum expreffit, verba ignoro. Hæc eft eorum fubftantia. Ifta ad Beronicianum Epiftola non modico eruditionis damno latet aut periit. Per iftud additamentum Cyrillus fperavit ex omnibus cordibus evellendos Capitales Ne ftorii errores: De duobus Filiis ac Dominis, abnegata voce Dei-Para, de abjecto duodecimo fuo Capitulo, quod ipfum Deum Verbum afferebat in affumpta natura paffibilem, ac paf fum.

Huic Legi adjectum fuit Decretum, quo Ne: ftorius è fuo Monafterio fuit deportatus in Oafin. Affirmat hoc ex ipfius Neftorii libro Evagrius Epiphanienfis: Refert etiam Neftorium quadriennio in fuo monafterio commoratum, omni bonore ac reverentia affectum fuiffe; poftea autem Edicio Imperatoris in locum, qui Oafis dicitur, effe relegatum. Et quod hæc omnia emanarint ad Joannis Patriarchæ Antiocheni, haud dubiè per Sanctum Proclum Conftantinopolitanum Epifcopum adjuti, fuggeftiones ac preces, teftatur in Ecclefiaftica hiftoria Anaftafius Cardinalis Bibliothe Carius: Quartò Neftorii depofitionis anno, Joannes

|

Antiochenus Epifcopus, amore Dei detentus, videnfque multos Antiochenorum viros egregios, à Ne. ftorio adulterina doctrina infectos, fcribit, rogans Imperatorem, bunc ab Oriente pellendum. Imperator autem Neftorium quidem exilio relegavit apud Oafin. Errat hæc effe facta ante Ecclefiarum pacem. Item errat Theodori Mopfueftienfis anathema proceffiffe ab illo Edeffeno Epifcopo qui fuit Rabbule Clericus. Hic enim non fuit nifi poft lbam Succeffor. Porro hæc omnia facta funt ante iftud anathema,

Adn.Nor.

Beronicia

Quæftio eft , quomodo Beronicianus poffit tunc fuiffe Tyri Epifcopus? Rationem dubitandi facit Theodofii Imperatoris Lex, qua Irenæum Beroniciani Antecefforem, juffit ejici, Etenim Lex, aut certè promulgatorium Edictum habet hanc fubnotationem: Lata funt hæc in Ecclefia Monachorum in Defertis degentium, die vigefima tertia....... Indictione prima, anno Diocletiani Adn. Nor. centefimo fexagefimo fexto. Et marginale Scholion TOUS FES· addit: Apud Romanos eft decima octava Aprilis. anno 164. Ibid.Ann. Erat Chrifti Domini annus quadringentefimus Chr. 448. quadragefimus octavus. Et quod anno quadragefimo nono Irenæus adhuc fuerit Epifcopus, eft fupra demonftratum. Et fuit ordinatus ante pacem Ecclefiæ, anno trigefimo fecundo. Quomodo igitur Beronicianus poffit anno trigefimo quinto fuiffe Epifcopus? Certè ex fuperioribus conftat Beronicianum Irenæi non Antecefforem nus fuit fuiffe, fed Succefforem. Refpondeo effe nodum anteceflor infigniter difficilem. Irenæi promotio fuit obno- Irenæi: ex xia multis vitiis, multis contradictionibus. Nec eodé Ireper Patriarcham facta eft, nec per Provincia oid colligitur T. Epifcopos, fed per Theodoretum, nefcimus 1.pag.388 quo jure aut titulo. Ex ejus item occafione Be. ex Cap. rytenfis Ecclefia videtur rebellaffe adversùs Ty. 297. T.I. riam Cathedram, ac fe erexiffe in Metropolim - Tyrus erat Proinde Joannes Patriarcha tunc, præfertim poft fub Epiinitam pacem, damnaffe iftam Ordinationem, fcopo Or& Irenæo fuperordinaffe Beronicianum. Poffit thodoxo. hic cum illo ufque ad laudatam Theodofianæ Legis executionem contendiffe, & ambo in contentione fediffe. Et hinc Beronicianus pro pace, quam Irenæus deteftabatur, fuit zelofiffimus, & fidiffimus Sancto Cyrillo. Ego ufque ad invenienda alia documenta, nefcio aliud,

CA

pag. 394.