CAPUT SEXTUM.

---80

Epiftola Sanctiffimi Doctoris Ecclefia Ifidori,
Presbyteri & Abbatis Monafterii circa
Pelufium, ad Archiepifcopum Ale-
xandria Beatiffimum
Cyrillum.

Has omnes Beati Ifidori, Presbyteri & Abbatis Pelufiotæ, excerpfi & tranftuli ex epiftolis ejus duobus millibus, quæ funt per quingentenas diftributa in Acemetenfis Monafterii Codicibus vetuftiffimis quatuor. Ubi etiam per Ordinem fingularum numerus continetur. Et ultima eft, quam ego quoque ultimam pofui. Deo gratias,

Teftimonium, quod Irenæus pofuit in opere fuo, quod Tragediam nominavit, ex Neftorii Dictis in libro de Hiftoria, ut laterent quæ ad Ephefum pertinent. Intexit verò Irenæus hæc verba in libro fuo primo, per quæ oftenditur , quia ipfe quoque "Neftorius Quaterniones, vel alia Scripta fua, quæ Romam Sancto Celeftino direxerat, abnegavit. Et hinc quoque Orientales Epifcopi cum tardiùs à cæteris damnaverunt, quia ejus hæc effe probari nequiverant,

fcriptis abfcindens, nonnullas verò extra ordi-
nem relinquens, ita feductionem verifimilem con-
cinnavit.

Et ut paucis ejus nequitiam, qualis fit etiam
circa reliqua, propalemus, dictum eft à nobis
alicubi, dum contra Paganos loqueremur, di-
centes quod nos fubftantiam Dei creatam novi-
ter ex Virgine prædicemus: Non peperit, opti-
mi, Maria Deitatem, fed peperit hominem, Divi-
nitatis infeparabile inftrumentum. At ille vocem,
Divinitatis, immutans fecit: Non peperit, opti-
mi, Maria Deum. Hic verò multum differt dice-
re Deum, & dicere Deitatem. Nam hoc quidem
fubftantiam Divinam incorporeamque fignificat,
Carnem verò nequaquam. Compofita enim Ca-
ro eft, & creata. Vox autem, qua dicimus,
Deus, & templo Divinitatis eft apta, quod uni-
tate ad Divinam fubftantiam Dei obtinet digni-
tatem, non tamen in Divinam fubftantiam per-
mutatum eft.

Rurfus à nobis alibi eft dictum contra eos, qui nominum fimilitudinem audientes fic fcandalizantur, tanquam fimilis dicatur & honor. Et cum dicimus Chrifti Particen, fic pavefcunt, tanquàm fi hoc nomine Dominatoris Chrifti Deitas obnegetur: Eoquod multi hoc nomine apud Scripturam veterem fimiliter appellati funt. Et inde putant, quia circa eos Chriftum nominamus. Et hinc contra hos ergo, ut dixi, in Ecclefiafticis fermonibus à nobis eft dictum, quia non fequitur fimilitudinem nominis honoris æqualitas. Et funt allocutiones meæ, quæ his prorfus factæ funt vocibus: Vel fi templum Deitatis, & Spiritus Sancti defcenfionem, non eandem dicimus, qualis facta eft in Prophetas. Non talem, qualis in Apoftolos celebrata eft. Sed neque talem, qualis eft in Angelis, qui ad Divina Minifteria confortantur. Dominator enim Chriftus etiam fecundùm Corpus omnium Dominus. Sicut ergo Deum dicimus omnium Creatorem. Dicit verò Scriptura & Moyfen Exod. 7. Deum. Inquit enim: Deum te pofui Pharaonis. Sed illi voci honorem fimilem minimè deputamus. Sic neque quod communis vox fit, qua dicimus, Chritus, & Filius, circa vocis fimilitudinem debemus offendere. Sicut enim Ifrael filius nominatur, inquit enim, Primogenitus meus filius Ifrael. Et Filius iterùm Dominus, Ait enim: Hic eft Filius meus Dilectus. Non tamen ficut una vox, fic & unus eft intellectus. Et ficut dicitur Chriftus Saul, & Chriftus David, & rurfus Chriftus Cyrus,& deinde Babylonius, dum certè David circa pietatem nequaquam fuerint fimiles; fic vocamus quidem Chriftum vel Filium etiam Dominatorem, verùmtamen communio nominum æqualitatem non facit dignitatis. His ita dictis à nobis illa ultima ubique fubducens, id eft, Id quod eft Chriftus. Id quod eft: Non eandem dicimus habitationem, qualis facta eft in Prophetas. Non talem, qualis in Apoftolos facta eft: Id quod eft: Sed fimilibus vocibus bonorem fimilem minimè deputamus. Et id quod eft: Verumtamen communio nominum æqualitatem non

Hæ quidem contra Egyptiacum, quod ex fola voluntate pendebat, à nobis deftinatæ funt litteræ. Ille verò omittens mihi per epiftolam declarare, fi quid ei tanquam blasphemum vel impium videbatur debere notari, convictionum terrore permotus, & adjutrices ob hoc perturba tiones exquirens, ad Romanum Celeftinum convertitur. Quippe ut ad fimpliciorem, quam qui poffet vim dogmatum fubtiliùs penetrare. Et ad hæc inveniens viri illius fimplicitatem, circumfert pueriliter aures ejus illufionibus litterarum, olim quidem noftra Confcripta tranfmittens,quafi ad demonftrationem convictionum, quibus contradici non poffet. Tanquam ego Chriftum purum hominem definirem. Qui certè Legem inter ipfa meæ Ordinationis initia contra eos, qui Chriftum purum hominem dicunt, & contra reliquas hærefes innovavi. Excerptiones verò intertexens fermonum Confcripta compofuit, ne focietatis compactione detegeretur illata calumnia. Et quædam quidem allocutionibus noftris. adjiciens, aliquorum verò partes abrumpens, & illa contexens quæ à nobis de Dominica humana-facit dignitatis. Hæc omnia calumniæ dentibus tione funt dicta, velut de puro ea homine dixerimus. Divinitatis autem, quæ à nobis dictæ funt, laudes quafdam quidem modis omnibus à Con

fecans jactat in auribus hominum ea, quæ ante
ifta funt pofita. Id eft: Dicimus Deum omnium
Creatorem. Dicit verò & Scriptura Moyfen Deum.
Et

Exod 4, Matth. 8.

Et id quod eft: Filius nominatur Ifrabel Dei, fi-| lius nominatur etiam Dominus. Et id quod eft : Dicitur Saul Chriftus, & David Chriftus. Et deinde Babylonius. Sic ergò dicimus Chriftum etiam Dominum Chriftum. Hæc igitur ita componens, & ab aliis abfcindens, ut diximus, contexuit per ifta calumniam, tanquam fi quis ex Pauli verbis, per quæ conteftatur fcribens, Quia fi circumcida mini, Chriftus vobis nihil proderit, abrumpat id, quod ait priùs, Si circumcidamini, & accufet Pau. lum quafi prædicantem: Quia Chriftus nibil vobis prodeft.

Et quid oportet, ut per fingula ita dicendo prolongemus narationem? Simpliciter multis talibus & latrociniis & additamentis, ficut ei vifum eft, utente Cyrillo, feductionibus ejus mox tam alii, quam etiam Celeftinus abreptus eft.

SCHOLI ON.

·

| fcripfiffe Ifidorum, atque in bis ter mille Scripturans Sacram expofuiffe, Autor eft Suidas, vel quem Suidas exfcripfit Vetus iftud Manu-Scriptum eft palam diverfum à noftro. Etenim Latina translatio non eft concepta eifdem verbis. Et præfens nofter Codex non adducit omnes, fed folummodò quafdam, ad Neftorii negotia spectantes, S. Ifidori Epiftolas. Et noftri Codicis Scholion eft largius. Interim hæc utriufque Codicis verba, Abbatis Pelufiote, innuunt Ifidorum poft ei impactas ac revictas Theophili Patriarchæ calumnias receffiffe ab Alexandrina Ecclefia, ac Pelufium rediiffe ad fuum Monafterium.

Hæc verba, Teftimonium quod Irenæus pofuit c. funt iftius Authoris, qui has omnes Epiftolas & Acta tranftulit è Græco in Latinum. Docent nos, quod Comes, aut potiùs Epifcopus Irenæus, Ephefini Concilii juratus hoftis, & tam

blafphemiæ quam perfonæ Neftorianæ pertinacif

cætera. Et vide effrontem Hærefiarchæ audaciam:

Ecce his verbis ufque adeò negavit fua
fuiffe Neftorius, quæ apud Sanctam Sy-rio, & cunctis circa aut propter ipfum geftis Com-
fimus defenfor, de laudata Synodo, fuo Nesto-
nodum Ephefinam ab eo dicta leguntur, mentarium compofuerit, cui dedit nomen : Tra
ut fic fe dicat has impietates minimè gœdia. Occurret frequens illius memoria. Fuit
prædicaffe, ficut Paulus Apoftolus poft opus divifum in plures libros, quorum unus erat
converfionem docere non potuit, Quia
de Hiftoria. Continebat plurima: Epiftolas, Sy-
Chriftus nihil prodeffet, hominibus.
nodos, Sacras Principum Juffiones, aliaque
Quid ergo aliud Orientalibus Epifcopis
iftiufmodi. Ex ipfo Acometenfis Codicis Com-
ad purgationem fuam, ficut putabat,
pilator defumpfit, & ad nos tranfmifit illa, quæ
adjuvandæ Ecclefiæ ac inftruendæ pofteritati cen-
dixiffe credendus eft, nifi quod etiam
fuit utilia & congrua. Etenim erat dolofa con-
in ea, quam vocavit, hiftoria quafi
hiftoria quafi fcriptio, ad Ephefinæ Synodi auctoritatem con-
pro fua fatisfactione confcripfit? Aut vellendam, ad S. Cyrilli Scripta & Acta infà-
quis ei neganti non facilè crederet manda, & ad Neftorii impietatem diluendam
dum videat non folùm Catholicos confuta. Hinc noftri Majores cenfuerunt fola
fed & univerfos hæreticos totis viribus ejus utilia nobis communicanda, & supprimenda
non folùm non negare propria dogma- Etiam Exegefes fuas, quas ad plenum Regiæ
ta, fed etiam vindicare?
civitatis Clerum ac Populum blaterarat, & quas
propria manu fubfcriptas non folummodò cum
folemnibus litteris, fed infuper per Illuftrem
Bajulum, Valerium Auguftæ Majeftatis Cubi
cularium, deftinarat ad Sedem Apoftolicam,
aliaque fua Scripta & Dicta abnegare non eru-
buit. Erat amicus & Collega Juliani Eclanenfis
Epifcopi, adversùs quem Sanctus Auguftinus
meritò fcripfit, quod frontem non in facie ge-
reret, fed fub axillis. Iftiufmodi interim technæ
Orientalibus Epifcopis dudum perfuaferunt Ne-
ftorium fuiffe iniquè damnatum, atque ita ipfos
permoverunt ad recalcitrandum ac detrahendum
Ephefino Concilio. Epiftolam, cujus hic frag
mentum adducitur, Neftorius ad nefcio quem
fcripfit poft acceptas Sancti Celestini litteras, fui
erroris ac fuæ perfonæ, nifi intra decem dies pœ-
nitens folemnem palinodiam caneret, damnatri-
ces. Eas accepit trigefimo iftius feculi anno,
die feptima Decembris. Et in ipfa pergit men-
tiri & calumniari. Calumniatur Sanctum Cyril-
lum, quod ejus verba alteraverit: Quod pro vo-
ce, Deus, fuppofuerit vocem, Deitas. Etenim
hæc, tefte Mario Mercatore, in primo fermone
fuerunt ejus verba: Non, vir optime, Maria pe-
perit Deum. Non peperit creatura Creatorem, fed
peperit bominem, Deitatis inftrumentum. Attamen
in quarto, qui eft primus contra Sanctum Pro

Uod Sanctus Ifidorus Pelufiotes duo Epiftolarum millia reliquerit Ecclefiæ, testatur etiam in fuo fecundo ad Imperatorem Juftinianum libro Facundus Hermianenfis EpiCap. 4. fcopus: Vir Sanctiffimus, & magnæ in Ecclefia Chrifti glorie, Ifidorus, Presbyter Ægyptius Pelufiota, quem due millia Epiftolarum ad ædificationem Ecclefiæ multi fcripfisse noverunt, qui etiam pro vitæ ac fapientiæ fuæ meritis ut Pater à Sancto Cyrillo & bonoratus eft, & vocatus, &c. Ad quem locum fcribit Jacobus Sirmondus: Quod Facundus Ifideri Epiftolas in univerfum numeret bis mille, viderat fortaffe Codices Accemetenfis Monafterii Conftantinopoli, in quibus totidem continebantur, ut in Veteri Manu-Sripte adnotatum invenitur ab antique earum interprete, bis verbis; Has omnes B. Ifidori Presbyteri & Abbatis Pelufiotæ, recenfui & tranftuli ex Epiftolis ejus duobus millibus, quæ funt per quinquaginta diftributæ in Acometenfis Monafterii Codicibus vetuftiffimis quatuor. Nec plures hactenus triplici editione in lucem prodiere, quam bis mille tredecim. Cæterùm ad decem millia

Cap. 4.

Serm. 2.

Lib.7.c.29

clum, & in quo iftud ipfum fuum Affertum exponit ac repetit, fermone fic dixit: Aliud eft dicere, Quia nato de Maria conjunctus erat Deus ille, qui eft Verbum Patris, quod eft liquidissimum, firmum, atque irreprehenfibile Gentilibus; & aliud, Quia Divinitas indiguit nativitate in menfibus decurrente. Cur hic fcribat fe ifta adversùm Gentiles dixiffe, docet in priori fermone: Habet Matrem Deus? Ergo excufabilis Gentilitas Matres Diis fubintroducens. Homo blafphemus Evangelicum dogma, quo Sacram Virginem credimus Deiparam, ac ex ipfa profitemur genitum Deum Verbum, blaterat effe Gentile ridiculum ac fabulofum. Porrò an etiam hæc propofitio, Deitas eft nata aut paffa, poffit legitimum fenfum facere, fuo loco difcutietur.

Aliud, quod Neftorius à Sancto Cyrillo vitiatum queritur, Dictum fuit lectum & damnatum in prima Actione Ephefini Concilii. Fuit defumptum ex Neftoriani Codicis Quaternione vigefimo feptimo. Quod ipfum advertit præfens Scholiaftes Ecce his verbis ufque adeò negavit fua fuiffe Neftorius, quæ apud Sanctorum Synodum Ephefinam ab eo dicta leguntur. Attamen iftic le&ta eft fola quædam præfentis fragmenti pars, incipiens his verbis: Sicut ergò Deum dicimas omnium Creatorem. Et eft alia translatio. Eadem verba Sanctus Cyrillus exagitat ac expugnat in fecundo libro contra Neftorium. Quam autem fit immunis ab illo, quod ei imponitur, latroci. nio, quifque poffit intueri propriis oculis. Nec folum Cyrillum, fed infuper Sanctum Pontificem Celeftinum calumniatus eft, garriens effe hominem fimplicem, imperitum Chriftiani dogmatis. Nec mirandum: Nam & omnes fuos An

decima Aprilis. Hinc rectè dicit legem emanaf-
fe inter ipfa fuæ Ordinationis exordia. Rectè
item dicit per ipfam damnari etiam illos hæreti-
cos, qui blaterarunt Chriftum Dominum effe
purum hominem. Etenim damnantur Pauliani,
Marcelliani, ac Photiniani. Hac arte ftuduit
ab omni fimili fufpicione femetipfum eximere.
Sed fruftrà. Lex exftat in Codice Theodofiano Li. 16. tit.
ad Titulum de hæreticis .

CAPUT SEPTIMUM.

Conteftatio directa Beato Cyrillo, & his
qui cum co convenerant, ab aliis di-
verfarum Provinciarum Epifcopis, qui
Joannem Antiochenum fuftineri vole-
bant, & tunc co præfente Synodum...
fieri, eòquod, ficut fcripferat Beato
Cyrillo, yix ei iter triduanum fuper-
erat. Directa verò eft pridie, quàm
celebrarentur Gefta contra Neftorium,
per quæ depofitio ejus eft facta.

Dominis noftris Fratribus & Comminiftratori-
bus, Cyrillo & Juvenali Epifcopis,
Tranquillinus,& Alexander, & Hel-
ladius, & reliquis Epifcopis,
qui cum eo, in Domino
gaudere.

teceffores arguit de imperitia ac negligentia, Nota quidem recta glorificationis eft Fides,

Ν

quæ à Divinis & adorabilibus Scripturis ab olim nobis eft prædicata. Nihilominùs hæc ipfa nobis à Sanctis Patribus tradita eft, qui in Nicæna Synodo congregati funt, quorum tot paffiones erant pro pietate, quot membra. Quia verò propter nonnulla certamina piiffimus & Amicus Chrifti Imperator litteris fuis Orthodoxos Sacerdotes undique ad Ephefum convocavit, in hoc quoque imitatus proprium circa Fidem zelum: Et fumus penè omnes per Divinam gratiam congregati. Deeft autem præfentiæ Sanctæ Synodi Religiofiffimus Joannes Antiochenus Epifcopus, qui & ipfe jam in januis eft, juxta ea quæ nuper fuis litteris intimavit: Et ea, quæ per eos, quos præmifit, Præfectianos atque Ma

addens idcircò Regiæ civitatis Populum circa
Chriftianam fidem cæcutire. Contempfit omnes
Sanctos Patres, fe folum exiftimans omnibus
majorem ac doctiorem. Epiftola hæc videtur
fcripta ad Orientales Epifcopos. Per fimiles
strophas eis perfuafit fe Catholicum, & ab Ephe.
fina Synodo injuftè damnatum. Porrò lex, quam
in ipfo fuæ ordinationis exordio à fe impetratam
gloriatur contra omnes hærefes, eft effectus pri-
mæ fuæ ad Regiæ civitatis Populum concionis,
in qua declamavit ad Imperatorem Theodofium :
Tribue mihi terram hæreticis purgatam, & ego tibi
cælum tribuam. Tu mihi in profligandis bæreticis
fubveni, & ego tibi in profligandis Perfis fubveniam.
Ad hanc concionem meritò fcribit Socrates :
Qua voce Neftorius vifus eft non tam Zelum fidei,giftrianos nunciata funt. Similiter etiam non-
quam animi intempeftivam audaciam, inanis glo-
riæ cupiditatem prodidiffe. Ad eundem fermonem
fcribit in priori Commonitorio Vincentius Leri-
nenfis: Neftorius, ut uni fue Hærefi aditum pate-
faceret, cunctarum Herefeon blafphemias infectatus
eft. Nihilominùs in hominem, quem Antiochia
evocaverat, nimia benevolentia circumfcriptus
Theodofius ex ifto Thrazonifmo concepit fpem,
& emifit poftulatam ab ipfo legem. Eft data
Conftantinopoli, ad Florentium Prætorio Præ-
fectum, tertio calendas Junias, fub Confulatu
Felicis & Tauri, anno vigefimo octavo iftius
fæculi. Eodem anno ordinatus fuit Neftorius die

pulli ex Occidentalibus Epifcopis Synodo adfu-
turi, Mandarunt autem veftræ Reverentiæ, tan-
quam qui graviter habent fuftinere ufque ad ejus
adventum, & urgent de his, quæ vifa funt Piif-
fimo Imperatori, ut audienția celebretur, ante-
quam prædicti Deo Amiciffimi Epifcopi fint præ-
fentes. Hujus gratia has ad Reverentiam ve-
ftram direximus litteras, ut fuftineatis Deo Ami-
ciffimorum Comminiftrorum præfentiam: Et
nec eos, qui depofiti funt, fufcipiatis quoquo
modo, neque illos qui ab Epifcopis fuis vel olim
funt excommunicati, vel nuper. Manifesta enim
funt quæ de his definiunt Regulaæ: Et prævari-

can

2. cap.65.

Lib.1.c.3.

SCHOLION.

fimus Epifcopus Joannes venire recufaffet. Nam fi adeffe voluiffet, quorfum pertinuit, ut per fuos Epifcopos fignificaret: Si tardavero, quæ facturi eftis facite. Noluit enim intereffe, fciens fore, ut Sanda Synodus depofitionis fententiam in Neftorium omnino ferret. Et plena Synodus ad Imperatorem Theodofium hæc retulit: Exactis fexdecim integris diebus poft Pentecoften, ad Synodicam Audientiam convenimus. Cum verò Joannes quoque, Sandiffimus Antiochene Ecclefiæ Epifcopus, per Alexandrum Apamea & Alexandrum Hierapolis reli

ficavit, ut rem propofitam aggrederemur, nondum comparens longiori tarditate moleftiam Sanctæ Synodo attulit. Itaque vigefimo fecundo menfis Junit congregati fumus. Sanctus Cyrillus in Apologetico, libro adjungit. Qui Antiochene Ecclefiæ præeft, à veftra Majeftate ad præfinitum diem adeffe juffus, à Sandla Synodo abfuit. Studio enim in itinere bære

tur, qui contra Chriftum nugatus fuerat. Vel etiam, quod verifimile, aut verum potius indubitatum, quod eadem cum eo fentiret. Nam cum fextus decimus dies jam ageretur, primarii quidam ex illis, qui cum eo erant, erant enim Metropolitani, vix tandem venerunt, illiufque nomine Sandte Synodo denunciarunt, exfpecandum prorfus non effe illius adventum, fed maturandum potius, ut Decreta per

Principem affirmat fero-venientiæ caufam fuiffe fpontaneam in via cunctationem, ideòque quibufdam videtur, quod Joannes & ejus Epifcopi Pafchales Octavas non egerint in fuis Eccle fiis.

Phefina Synodus fuit indicta in facrum diem Pentecoftes, qui ifto quinti fæculi trigefimo primo anno erat dies feptima Junii. Et Sanaus Cyrillus cum plurimis aliis Epifcopis tempeftivè adfuit. Adfuit & Neftorius. Verùm Romana Legatio defuit, nempe Arcadius & Proje&us Epifcopi, & Philippus Presbyter: In itinere moras paffi à maris tempeftatibus. Abfuit &giofiffimos Epifcopos, quos præmiferat, nobis figniJoannes Antiochiæ Patriarcha cum Epifcopis fuæ Diœcefeos Rationem dat Evagrius Epiphanienfis: Joannes Antiochenfis Epifcopus unà cum fuis ad conftitutum diem non adfuit. Non tamen fua Sponte, ficut multis videtur, dum moram fuam excufat, fed propterea quod Epifcopos Provincia fue citiùs colligere non potuerat. Quippè urbes, que fub illo erant, ab urbe Antiochia, bomini quibat, ut ea cunctatione illius improbitati gratificaredem expedito diftant duodecim dierum itinere, aliis verò ampliùs etiam quam duodecim. Ephefus autem diftat ab urbe Antiocbia itinere dierum triginta, Proinde affirmabat Joannes fe ad conftitutum diem occurrere non potuiffe, quando Epifcopi, quos fecum babebat, Dominicam illam, quæ nova vulgò dici tur, in fuis Sedibus celebraffent. Priorem Evagrii translationem, obfcuram, ac vitiofam, ita illuftravit & correxit Henricus Valefius. Evagriificerentur. Cyrillus conftanter, & quidem apud verba, pauculis mutatis, defcripfit Nicephorus Calixtus. Ambo ftudent purgare Joannis abfentiam. At longè aliud fcribit in Apologetico ad Imperatorem Theodofium libro Sanctus Cyrillus. Intelligo antem non deeffe, qui Joannem à › qui Joannem à delicto in nos commiffo abfolvere conentur, afferentes eum juftè ob id nobis fuccenfuiffe, quod ipfo adbuc abfente contra blafphemum Neftorium fit celebratum Concilium. At hi longè recliùs facerent, fi in nos culpam conjicere omittentes, fuam ipforum cunda. tionem potiùs accufarent. An Joannes & ejus Epifcopi Pafchales Octavas in fuis Ecclefiis celebraverint, ignoro ignoro. Poffint celebraffe. Interim iftam fuæ fero-venientiæ caufam nunquam prætexuerunt, nec apud Principem, nec apud Synodum. Proinde yeram iftius tardationis caufam edicit Sanctus Cyrillus in litteris ad quofdam Epifcopos, & ad Clericos Conftantinopolitana Ecclefiæ: Pofteaquam piiffimum Joannem Epifcopum Antiochenum adventare accepiffemus, adhuc fexdecim dies exfpectavimus, cum tamen tota Synodus reclamaret, afferens illum confeffui adeffe non velle, quod metueret, ne fortè Reverendiffimus Neflorius, qui ex illius Ecclefia adfumptus fuerat, loco moveretur, quæ res ipfi juftum pudorem incuteret. Quam fufpicionem veram exftitiffe ipfa poftmodò experientia liquidò oftendit. Nam diftulit adventum fuum. Et præmifit duos Epifcopos, dicturos. exfpectanti Synodo': Præcepit nobis Dominus Joannes Epifcopus, ut veftræ Pietati dicamus; Si tardavero, quod facturi eftis, hoc faciatis. Pergit Cyrillus: Neftorius quia ad blafphemiarum fuarum defenfionem nibil adferre poteft, noxæ fuæ velamen quærens ait; Quatuor dierum dilationem petii, donec veniret Epifcopus Antiochenus, & noJuerunt concedere, cum tamen memoratus Sanctif

Rei veritatem difcimus ex prima Relatione, quam de fuis in Sanctum Cyrillum Attentatis Joannes fecit ad Principem: Quod verò tardiùs aliquando advenerim, aliud caufæ fuit. Nam fi terreftris itineris intervallum, terra enim venimus, Pietas vefira fpectaverit, magna profectò celeritate nos iter hoc confeciffe comperiet. Siquidem quadraginta manfiones peragravimus, nulla unquam à progrediendo relaxatione ufi, quemadmodum vefira Cbriflo dileda Majeftas ex earum civitatum incolis, per quas iter fecimus, facilè intelligere poteft. Fames præterea, que Antiochenam civitatem vehementer afflixit, & quotidiane Populi perturbatio nes, & ingens præter tempus vis imbrium, quæ Torrentibus inundantibus in difcrimen civitatem adduxerat, non paucos quoque dies in fupradicta civitate nos detinuerunt. Quo die Joannes Ephefum intraverit, quibufdam videtur incertum. Etenim Ibas Edeffenæ Ecclefiæ tunc Presbyter, poftmodò Epifcopus, in famofa ad Marim Perfidis Antiftitem Epiftola fcripfit: Poft duos dies damnationis Neftorii venimus in Epbefum, Ex his verbis in Ephefini Concilii Scholiis dixi Ibam adfuiffe Joanni. At verò Joannes Garnerius mihi opponit verba Facundi Hermianenfis Epifcopi : Ibas non interfuit Ephefino Concilio, in quo damnatus eft Neftorius. Nempè Facundus de vera Ephefina Synodo loquitur, cui certum eft Ibam non adfuiffe. Nec potuiffe adeffe. Erat enim Clericus, non Epifcopus. Ejus ad Marim verba funt lucida, ideòque video me ex fundamento locu

tum.