fa uti fiducia, qua & præter litteras noftras veftra Sanctitas utique uti potuerat: Quippè quæ in Divinis Legibus ante confcripta eft. Omnem Fraternitatem , quæ vobifcum eft, ego & qui mecum funt, plurimùm falutamus. H SCHOLION. Oc Decretum nos docet plura. Primò, quod Andreæ Relationem Alexander Metropolita ad Joannem Patriarcham retulerit, & ad ipfum Joannes ftatim cum Advenis in fua civitate Epifcopis decreverit, ut Edeffenæ Ecclefiæ Clerici, ac Ofrhoenæ Provinciæ Epifcopi conftanter defererent communionem Rabbulæ. Ex quo vides antiquum Canonem, mandantem ut Provincialis Epifcopus non proximè ad Patriarcham, fed ad fuum Metropolitam, & hic ad istum referat, tunc viguiffe in Orientali Ecclefia. Secundò docemur, quod non foli Edeffeni Clerici, fed etiam iftius Provinciæ Epifcopi fuerint adverfati Rabbulæ, & caufam retulerint ad Joannem. Nempè caufam habebant adversùs fuum Metropolitam, ideòque non habuerunt, ad quem referrent, nifi ipfum Patriarcham. Edeffeni Clerici iftud ipfum potuerant. Maluerunt tamen ex rationibus referre ad vicina Provinciæ Epifcopum Andræam. Forfitan quod ejus etiam Scripta effent anathematizata per Rabbulam, ideòque meritò confiderent ipfum non defuturum propriæ injuriæ. Quin ex eodem principio invocaverint etiam Theodoretum, videtur non dubitandum. Joannis tamen Decretum dirigitur ad folos Ofthoenæ Provincia Epifcopos, non ad Edeffenos Clericos. Forfitan quod hi ad ipfum non retuliffent. Ejus tamen oraculum haud dubiè acceperint per Andream ac Theodo retum . Tertiò difcimus, quod ifti, tam Epifcopi tam Epifcopi quam Clerici, in fua Relatione poftulaverint, quomodo fe deberent gerere cum Rabbula: An ejus communionem poffent, aut etiam deberent deferere? Ex quo addifcimus octavi Concilii Canonem, mandantem ut nemo Epifcopus aut Clericus antè Synodale judicium deferat fui Metropolitæ aut Patriarchæ communionem, effe antiquiffimum, ideòque non inductum, fed folummodò innovatum ab octava Synodo. Excipe tamen fidei caufam. De hac enim Joannis Decretum adjungit: Opertet in fidei caufa uti fiducia, qua & præter litteras noftras veftra SanElitas uti potuerat. Quippè quæ in Divinis legibus antè confcripta eft. Nam in Epiftola ad Titum fcribit Apoftolus: Hæreticum hominem poft unam fecundam correptionem devita. Porrò hoc Decretum eft omninò Synodicum: Non à totius Orientalis Diœcefeos, nec à totius primæ Syriæ Synodo, fed à Synodo ex folis advenis Epifcopis. Hinc enim fubditur: Donec eum evocantes ad nos, &c. Proindè Joannes ab Ofrhoenæ Provinciæ Epifcopis, ab Alexandro Hierapolitano من ac forfitan ab aliis ejus Epifcopis de graviffimo hoc, & moram non fuftinente malo admonitus, ftatim convocavit præfentes fibi Epifcopos, & emifit hoc interloquutorium Decretum, promittens in proxima Synodo evocare Rabbulam, ac definire. Proindè Decretum emanavit in Quadragefima, circa Pafchale Feftum, anno trigefimo fexto iftius fæculi. Etiam notanda eft Rabbulæ conftantia. Omnes fibi adverfantes profcripfit, & coegit ad fugam. Hinc Ibas illum fcripfit fuæ civitatis Tyrannum Hoc Joannis Decretum multis adversùs Rabbulam fecit pro Theodoro generofos animos. Et grandes per omnem Orientem motus. Et ipfos potenter adjuvit Armeniorum Epifcoporum adversùs Metropolita Acacii Factum recalcitratio, & Relatio ac Legatio ad Sanctum Proclum. Hinc enim Proclus fecit, quod in Profphonetico ad Martianum Imperatorem fermone dicit Chalcedonenfis Synodus Magnus Proclus Orientalibus volumen ad Armenios pro fidei congruentia deftinavit. Et ftatim infra: Sapientiffimus Joannes, Antiochenorum Epifcopus, Hereticorum Maledicta repellens, & Apoftolicæ doctrine rectiffimum dogma declarans, totius Orientis confeffionem velut ex uno ore, Sanctiffimo Proclo, & ei qui per idem tempus Mundi regebat gubernacula, deftinavit. Quod & proprias ad Joannem litteras Proclus addiderit, affirmat Facundus Hermianenfis. Per ipfas poftulavit affenfum in fuum Tomum. Ita apud eundem Facundum fcribit Joannes ad San&tum Cyrillum. Tunc etiam factum puto, quod Sanctus Cyrillus fcribit ad Melicinenfem. Acacium: Reverendifimus Diaconus & Archi Mandrita Maximus ad me pervenit, & talem virum adSpexi, ficut oportebat in longo tempore defiderantem videre. Vidi verò Zelum ejus, rectitudinem, ftimulum pietatis, quem habebat in Chrifto. Comtriftatum verò ita & plenum follicitudinis animum habet, ut omnem laborem fubire velit, quatenus Neftorii perfidiam à partibus Orientis radicitus perderet. Perlegi verò Epiftolam veftræ San&itatis, fcriptam ad Reverendiffimum Epifcopum Antiochiæ Joannem, plurime plenam confidentie, fimul & amoris Dei. Scripfi autem & ego tales Epiftolas ad ipfum. Proinde etiam Acacius, quorumdam fuorum Suffraganeorum recalcitrationem, ac ipforum perfugium ad Joannem paffus, fcriptit ei litte ras, plenas zeli & confidentia. Forfitan Leon tius & Aberius Presbyteri, quos fecundæ Armeniæ Epifcopi ad Proclum legaverant, legati fuerunt etiam ad Joannem. Quidquid fit, plenas zeli & confidentiæ litteras ad ipfum fcripfit item Sanctus Cyrillus: Motus à Venerabili Maximo, qui Joannis pro Theodoro præparamenta noverat, & improbabat ex pectore. Apud Joannem & alios Orientales permanebat vetuftus affectus in folum Nicænum Symbolum . . Porrò ipfum Neftorii Fautores fperabant detorquere in fua Senfa, ac ita fub ejus verbis fecuri latere. Hinc Sanctus Cyrillus pergit de Venerabili Maximo: Cum me adhortatus effet Religiofiffimus Dia Conus & Archi-Mandrita Maximus, ut interpretarer Et his excitatus Joannes fecit quod apud Facundum Hermianenfem fcribit ad Sanctum Cyrillum: Convenientes ex unaquaque Provincia, que in Oriente funt Dei Gratia, in civitatem amabilem Chrifti Antiochiam, propter litteras Sanctiffimi Epifcopi, Domini Procli. Haud dubiè & propter Sancti Cyrilli litteras. Erat plena totius Diœcefeos Synodus, à qua tamen aberant plures Epifcopi, quos infra audiemus contumaciter recalcitraffe adversùs Joannem, ob initam cum Cyrillo pacem. Ejus Sancita novimus ex Synodicarum litterarum fragmentis, quæ nobis idem Facundus cuftodiit. Primum eft ex litteris L.I.C.. ad Sanctum Proclum: Tomum, qui ad Armenios tes, tuæ obtulerunt Sandlitati. Affirmat fimiliz Capitula, feu fimiles propofitiones reperiri in Sancto Ignatio, Sancto Euftatio, Sancto Athanafio, Nazianzeno, & Nyffeno Gregorio, Magno Bafilio, Flaviano & Diodoro, Sancto Joanne Chryfoftomo, Sancto Ambrofio, Santo Amphilochio, Attico Conftantinopolitano, ac aliis Patribus, ideoque fi Theodorum tentemus anathematizare, & iftos omnes fore ana thematizandos. Ifta igitur Joannis Synodus Sancto Proclo, utpote Regiæ civitatis Epifcopo, gratiffimo ac potentiffimo apud Imperatorem Theodofium, ac profeffo hofti damnati Neftorii, ex pectore placere ftuduit, ideoque & ejus Tomum probavit per omnia. Rationem dat Liberatus Diaconus Proclus in Tomo nullam fecit de Theodoro reprehenfionis mentionem. Etenim folam Nestorianam luem eliminare voluit, de Theodoro cenfuit difpenfatoriè tacendum. Hoc fuum filentium fperavit fore reftauratoriam medicinam difruptæ pacis. Et hinc Joannes Tomum libenter admifit. Ejus porrò Synodica affirmat plura. Primò, quod in Orientali Diœcefi effent graves difcordiæ, atque ita alter alterum accufaret de Neftorio. Archi-Mandrita Maximi, nec non & Sancti Cyrilli de hac re querimonias fupra audivimus. Acceffit & ipforum antea amiciffimorum duriffima, ac inferius videnda fciffura ob initam à Joanne cum Cyrillo pacem citra Capitulorum anathema, & cum admiffa damnatione Neftorii. Synodica fecundò affirmat, quod iniquitas iftic non fteterit, fed progreffa fit etiam in mortuos: In ipfum Theodorum gloriofum Epifcopum, qui per quadraginta quinque annos rexit Mopfueftienfem Ecclefiam, fcripfit decem millia librorum, omnes tunc graffantes Hærefes non oppugnavit folummodo, fed & expugnavit, à nullo unquam vocatus in erroris fufpicionem, ac in Catholica communione tandem piè defunctus. Hujus non tantum dogmata, fed & ipfam perfonam anathematizari Antiochena hæc Synodus cenfuit effe atrociffimam totius Ecclefiæ injuriam : Et iftum fenfum conata eft etiam Proclo impri factus eft, à Reverendiffimo noftro Filio, Diacono Theodofio, qui dignus eft tuis difpofitionibus miniArare, ob eam quæ ei fupra ætatem ineft diligentiam, & petivimus, & cum omni dilectione ejus fecimus mentionem. Faciebat autem nobis delectationem non pulchritudo compofitionis fola, neque argumentationum multitudo contra unamquamque Adverfantium partem pertradata, quantum ipfa Sacrorum dogmatum cautela fimul & pietas. AlteL.2, C.2. rum Fragmentum ex eadem Epiftola eft: Non folum nos viventes tales calumnias ab his, qui conturbare volunt Ecclefias, continuè fuftinemus, fed & qui bene de vita profectus eft Beatus Theodorus, & quinque &quadraginta annis clarè in doctrina præfulfit, & omnem hærefim expugnavit, nullam alicubi detractionem ab Orthodoxis in vita fufcipiens, poft longi temporis hinc difceffum & poft multa certamina, & poft decem millia libros adver sùm Hærefes confcriptos, & pofteaquam in confpedu Sacerdotum ac Imperatorum, & Populorum probatus eft, periclitatur quæ hæreticorum sunt suftinere, & illis proximus prædicari. Idem frag-prehenfa. Etenim quod ipfe in quadam ad Anmentum Facundus adducit & in alio loco, & L.8. C1 ampliat: Hac nos confufione & turbis compleverunt . Non autem nos folùm, fed & Chriftianos Populos, qui hæc cognofcentes nullatenus fine turba Ecclefiafticas celebrationes impleri permittunt, fed adversùm nos feditiones faciunt, nec ufque ad auditum paffi fufcipere, quod adversùs dormientes Patres meditabantur anathema: Et decem millia adversùm nos mala minantur, fi quid ab aliquo fuerit tale præfumptum. Sciat autem & hoc tua Sanctitas, quia Scripturas antiquorum Doctorum Ecclefiæ requirentes, decem millia talia & his fimilia invenimus, qualia quidam malo more ex libris Beati Theodori colligentes, & corpus reliquum abfcinden mere. Admirandum eft, quomodò dicat Theodo rum ac ejus dogmata à nullo unquam fuiffe re tiochenum Populum concione voci, Dei para, detrahens fuerit horrendè invafus, immò propemodum lapidatus, & compulfus ad folemnem palinodiam, Patriarcha Joannes optimè norat, ac non ita pridem fcripferat ad Neftorium. Etiam non ignorabat quæ circa fceleratiffimum ejus Symbolum effent acta antè, & in, & poft Ephefinum Concilium. Theodorus, uti Neftorianæ tradux ac propago, ita Pelagianæ hæ refeos fuit primus Author: Primus abnegator originalis peccati. Ejus Presbyter Ruffinus hanc impietatem impreffit Pelagio & Celeftio. Julianus Eclanenfis Epifcopus, Pelagianæ fuperbia Goliath, à Sancto Celeftino Pontifice ejectus ex Italia, ad ipfum confugit, & apud ipfum fcripfit poftremos octo libros adversùs Sanctum Auguftinum. Et apud ipfum manfit ufque ad ejus mortem. Tunc Conftantinopolim abiit ad ejus difcipulum Neftorium. Et quoties in fuis Scriptis, fanè frequenter, ad Orientalem appel-. lavit Ecclefiam, intellexit hunc Theodorum. Theodorus etiam primus blafphemavit Spiritum Sanctum nec ex Filio, nec per Filium, fed ex folo Patre procedere: Nifi tamen hauferit à fuo Magiftro Diodoro. Quomodò igitur facinorofus tot monftrorum genitor ac educator poffit à nullo fuiffe vocatus in reatum, aut faltem in fufpicionem erroris ? Certè Joannis conatus fibi ipfi non cohæret. Notanda funt hæc Synodalis Epiftolæ verba : Qualia quidam ex libris Beati Theodori, malo more, colligentes, & corpus reliquum abfcindentes, tue obtulerunt Sanctitatt. Elucidant hæc Liberati Diaconi verba: Pofi bæc autem, occafione accepta, furrexerunt quidam Monachi ab Armenia, Apollinaris Sectatores, duo vel tres, ficut refert Joannes Antiochenus in Epiftola fua, portantes excerpta Capitula, ut dicebant, ex libris Theodori Mopfuefteni, vel aliorum Patrum, qui illo tempore contra Apollinarem fcripferant, & intrantes Regiam civitatem, & multorum fordidantes auditum, calliditate fua omnia perturbabant. Liberatus afferit Capitula ex Theodori libris non fuiffe excerpta, nifi poft hanc Antiochenam Synodum, & varios contra ejus Decreta conatus. Aft Epiftola docet fuiffe duas Capitulorum collectiones, & primam ante hunc Conventum fuiffe directam Proclo. Forfitan ab Epifcopis fecundæ Armeniæ. Forfitan ab Archi-Mandrita Maximo. Vel etiam ab ipfo Rabbula. Et quidem Joannes nefcivit expurgare articulos: Confeffus eft effe Neftorianos. Addidit tamen exindè iftud crimen non traduci in perfonam Theodori . Ob duas rationes. Primò, quod effent avulfi à totius libri corpore, ideòque aliam faciem & fenfum hic præferrent, alium iftic. Secundò, quod effent æquivoci, ac ad rectum & pravum fenfum | ambi-dextri, ideòque benignè interpretandi in 'Theodori favorem. Etenim tunc non Neftorianis, fed folis Apollinaristis contra Orthodoxam veritatem ligitantibus, Theodorus fuerat libeKiùs in adverfam partem, ac fecurè locutus. Et imitatus fupra laudatos Patres. Apud cunctorum libros affirmat reperiri fimiles articulos. Propter quos fi & ipfos Authores velis anathernatizare, orbabis Ecclefiam iftis luminibus. Proindè Joannes non ifta Capitula falvare ftu duit, fed folam Theodori perfonam. Et in præ. fatorum Patrum catalogo è Latinis laudat solum Ambrofium. Quia nempè illum ex tranfmiffo muper ad Principem per Martinum Mediolanenfem Epifcopum libro credebat adverfari Capitulis Sancti Cyrilli. Epiftola conftanter afferit Theodorum fuiffe Epifcopum per annos quadraginta quinque. Nam & in Synodalibus ad Imperatorem Theodofium litteris difertè fcribit fuiffe Epifcopum per annos fere quinquaginta. Et ifti Synodo omnino adfuerit Theodoretus. Certè ipfiffima harum Epiftolarum Senfa inferuit fuæ hiftoriæ: Theodorus Mopfueftie Epifcopus, totius Ecclefiæ Magifter, bæreticarumque omnium Cobortium debellator. At verò adjungit: In Episcopatu annos peregit sex & triginta. Eft manifeftè mendum. Legendum eft: Sex & quadraginta. Quia nempè quadragefimum fextum inchoavit. Eft verò mortuus eodem anno, quo Theodotus Patriarcha Antiochenus: Vigefimo feptimo iftius fæculi. Proindè eft in Epifcopum promotus quarti fæculi anno octoge fimo fecundo, aut primo, atque ita primo Conftantinopolitano Concilio, quod hujus anni Idibus Juliis celebratum fuit, poffit Epifcopus interfuiffe, & fic per Diodorum Tharfenfem Epifcopum, iftic potentiffimum, dolosè obtinuiffe, ut in Symbolo de Spiritu Sancto dumta. xat poneretur: Qui ex Patre procedit. Hanc Epifcopalem Theodori ætatem firmant & hæc præfatæ Synodicæ verba: Theodorus honorem possedit, non à Sacerdotibus tantummodò, fed à Sacratiffimo Avo veftro, dicimus ter Beato Theodofio, qui in defiderio vifionis viri factus, in Ecclefia ejus doctrinę fuit auditor, Magnus ille Imperator. Affirmant Theodofium Theodoro Epifcopo per notabile tempus convixiffe. Eft verò mortuus quarto fæculo fub exordium anni nonagefimi quinti. Proindè Theodorus non nonagefimo quarto, ut aliqui volunt, fed dudum antea fuit Epifcopus; Per annos quadraginta sex aut quinque . Antiochena Joannis Synodus non ad folum Proclum, fed infuper ad Sanctum Cyrillum retulit fua Acta & Senfa. Teftatur hoc Facundus Hermianenfis: Scribens etiam Beato Cyrillo fupra. Lib.1.c.1. dictus Joannes cum eadem Synodo Orientis, ita fe Tomum ipfum ad Armenios approbasse perhibuit. Epiftola latet aut periit. Ejus tamen substantiam utcumque novimus ex Sancti Cyrilli ad Sanctum Proclum litteris. Compendio exponit Ephefina Synodi Acta, natas exinde cum Orientalibus Epifcopis lites, ac initam pacem, & profequitur: Nunc verò, ficut ad me fcribit Sanctiffimus Epifcopus Antiochiæ Joannes, initium apud ipfos alterius tempeftatis furrexit, & plurimus eft timor, ne forfitan quidam inftabiles ad priora revertantur . Dicunt enim quofdam ad magnam illam civitatem perveniffe, deinde interpellaffe Chriftianiffimos Imperatores, & poftulaffe per Divinam ipforum sanctionem anathematizari libros Theodori Mopfuefteni, ipfum que memoratum virum ; magnum verò ejus nome n effe per Orientem, & mirificari nimiùm Conscripta ejus. Et ficut dicunt, contriftantur omnes, quod Vir nobilis,& defunctus in communione Ecclefiarum, anathematizetur. Hæc Joannes Synodaliter fcripfit ad Sanctum Cyrillum.Nempè quod Theo dori Scripta, ac præfertim perfona anathemati zari non poffent fine periculofiffimo motu totius Orientalis Ecclefiæ: Quod quidam Epifcopi ac Populi confectam tot laboribus pacem lacerare mallent, quam iftud anathema admittere. Et Cyrillus fuit motus. Etenim pergit in fua Epiftola: Nunc verò quod in Confcriptis ejus inve fieri non poffit fine graviffimis motibus & fcandalis. Sine motibus, qui Neftorianas turbulentias plenè reducant, immò & amplo fœnore augmentent. Deindè, quod Theodorus jam effet mortuus, ideòque fua Senfa non poffet exponere, ac proindè nec impugnari aut judicari tunc expediret. Tertiò, quod effet intra Catholicæ Ecclefiæ communionem defunctus, ideoque fperandus effet cum Chriftiano rectè mentis Propofito à nobis abiiffe. Hinc Sanctus Cyrillus libros ejus, ac item defumpta ex ipfis Capitula cenfuit tractanda ad eum modum, quo Ephefina Synodus tractaverat ejus profanum Symbolum. Cenfuit ipfa damnanda, at fine expreffione authoris aut perfonæ. Ex difpenfatorio amore pacis. Nam & iftius Ephefine difpenfationis San&us Cyrillus fuerat Author, ideòque cenfuit & nunc refumendam. Himus quædam nefariè Dicta, & nimiæ plena blafphemiæ, nulli dubium eft recta Sapientium. Sciat verò tua Sanditas, quod prolata apud Sanctam Synodum Expofitione ab eo compofita, ficut dicebant qui protulerunt, nihil fanum habente, reprobavit quidem cam Sancta Synodus, utpote perverfis plenam intellectibus, & Neftorianam impietatem quafi effluentem. His verò condemnatis qui fic fapiunt, nullam viri memoriam fecit dispensativè, nec ipsum nominatim anathemati fubjecit propter difpenfationem: Ne quidam ad viri exiftimationem refpicientes, feipfos fepararent ab Ecclefia. Difpenfatio verò in his eft res optima ac fapiens. Si enim adbuc in vivis effet, & Neftorii blafphemiarum fautor, aut fuffragari vellet iis quæ fcripfit ipfe, anathema etiam in propria perfona fubiisset. Quoniam verò ad Deum abiit, fufficit, ut ego puto, ea quæ abfurdè ab eo scripta sunt, rejici ab eis qui rectè fentiunt, cum iis, qui in ejus libros incidunt, etiam ulterius progredi tumultuum occafiones nonnumquam pariat . Et per alium verò modum anathematizatis ac ejectis || Neftorii blafphemiis, una cum eis ejecta funt & quæ illius funt, pluriram habentia ad ifta confonantiam. Etfi quidem hoc agerent indubitanter per Orientem, nullumque effet tumultum inde fperare, dicebam utique nullum effe impedimentum nunc exigi eos in Scriptis hoc facere. Si verò, ficut fcribit Sanctiffimus Epifopus Antiochiæ Joannes, eligant utique magis comburi, quam aliquid ejufmodi peragere, quare flammam fopitam refufcitamus, fedatofque tumultus importunè commovemus, ne forfitan unquam ultima primis pejora inveniantur? Et hæc dico vehementer quidem increpans quæ fcripfit memoratus Theodorus, timens verò futuros à quibufdam propter eam rem tumultus, ne forfitan aliquo modo ea que Neftorii funt, lugere quidem coloratim incipiant, fecundùm illud, quod alicubi à Poeta didum eft apud Græcos, quod occafione Patrocli fuas calamitates unaquæque lugebat. Si igitur hæc tuæ Sanctitati placent indicare digneris ut communibus litteris mandentur. Poteft enim etiam iis, qui hæc petierunt, difpenfatio rei enarrari, ipfifque perfuaderi, ut quiefcere malint, quam Ecclefiis fcandali occafionem præbere. Mifi autem etiam exemplar eorum, que à Sanctiffimo Epifcopo Joanne ad me fcripta | Religiofiffimum Epifcopum Edessenorum Ibam, quia funt: Quod cum legerit Sandlitas tua, accipiet omninò occafionem ad ipfum argumentum . & Sanctus itaque Cyrillus primò cenfuit Theodori Scripta effe penitus impia, & plurimam habentia confonantiam ad Neftorii dogmata. Secundò cenfuit ifta dogmata non egere nova Synodali damnatione, fed abundè jam pridem effe damnata ab Ephefino Concilio. Tertiò cenfuit etiam Ephefinam Neftorianæ perfonæ damnationem poffe extendi ad perfonam Theodori, Orientales Epifcopos ac Populos poffe compelli ad iftam extenfionem admittendam ac fubfcribendam. Quartò cenfuit hanc extenfionem, ac præfertim fubfcriptionis exactionem, non expedire. Ob varias caufas. Primò, quoniam Orientalium plures juxta fui Patriarchæ Joannis atteftationem vivi mallent exuri, quam iftam extenfionem admittere ideòque illa Illum in hanc fententiam produxit non fola Joannis Patriarchæ Synodica Epiftola, fed & privatæ plurium Orientalium Epifcoporum litteræ, quas fupra laudari audivimus in aliis ejusdem Joannis ad Cyrillum litteris: Hoc & tua Religiofitas difpenfavit apertè in anterioribus litteris veftris ad fatisfactionem quorumdam venerabilium Coepifcoporum noftrorum. Horum unus omninò fuit Ibas Edeffenus, de quo Leontius Byzantinus in libro de Sectis: Sandum Cyrillum, cum nonnulli boc ipfum quærerent, ut Theodorus anathemati fubjiceretur, ad Proclum fcripfisse conftat, mrnimè Theodorum anathematizari oportere. Et adducit Cyrilli verba: Nam Orientales univerfi Theodorum pro magno Doctore habent, quem fi anathemati fubjecerimus, in Orientalium Ecclefia diffidium ingens excitabimus. Quorum unus eft lbas, qui eum || anathematizari non patietur. Hæc verba non funt in fupra adductis Cyrilli ad Proclum litteris: Nulla iftic eft Ibæ memoria. Hinc lucet plures de hac re litteras inter iftos Ecclefiæ Principes cucurriffe. Porrò ifta Ibæ pertinacia non eft admiranda. Ejus radicem habemus in litteris ejufdem Procli ad eundem Patriarcham Joannem, exftantibus apud quintum Concilium: Multi inclamant bic tantùm Neftorii dementiam diligit, ut & quædam Capitula, que supposita scripto à nobis ad Armenios Tomo direxi tuæ Reverentiæ, fulta ac profana Conftituta & omni impietate plena, transferret Syrorum voce, & tranfmitteret ubique, & multis fimpliciorum, inconfiderato auditu læfionem pernicioforum fufcipientibus, perfuaderet ita fapere, ficut abdicatum eft Dei Ecclefiæ. Ibas igitur, adhuc Presbyter, fuit unus iftorum, qui Theodori libros tranftulerunt in linguam Syriacam, & ubique diffeminaverunt. Ita Epifcopum fuum Rabbulam permovit ad iftis libris, ipfique etiam perfonæ Theodori dicendum anathema. Ex eodem principio rebellavit Edicto Rabbulæ, illius communionem deferuit, ab ipfo diftraxit Clerum & Populum, in defuncti Cathedram irre pfit, ac ipfum etiam magoanimum Cyrillum & confirmando ifto anathemate deteruit. Hæc Lib.3.c.6. Hæc omnia laudat in fuo Conftituto Vigilius Pontifex, & adducit trium ad ipfa fpectantium Epiftolarum fragmenta. Primum eft ex Refcripto Sancti Cyrilli ad Synodales Joannis Antiocheni litteras: Quæ prolata eft in Sancta Synodo Ephefina Definitio, veluti à Theodoro difpofita, ficut offerentes dicebant, nihil habens fanum, evacuavit quidem eam Sancta Synodus, velut perverfarum velut perverfarum plenam intelligentiarum, condemnans item eos, qui fic fapiunt. Difpenfatim verò mentionem viri non fecit, neque eum nominatim anathemati fubdidit Neque alios. Ex hoc fuo apud Ephefinam Synodum opere Cyrillus concludit difpenfationis ac pacis regulas fuadere, ut neque nunc Theodori perfona anathematizetur. Hinc enim fubdit: Şed juftè audient, tametfi nolint, qui hujufmodi caufas præbent: Oblivifcimini vos ipfos, quando adversùm pulveres arcus extenditis. Non enim fupereft, qui apud eos infcriptus eft. Ampliora iftius Epiftolæ fragmenta habes apud Facundum Hermianenfem. Aliud fragmentum eft ex Refcripto Sancti Procli ad eundem Joannem: Quando enim fcripfi tuæ Sandlitati, oportere aut Theodorum, aut alios quofdam, qui pridem defuncti funt, anathe mati fubdi, aut nominatim alicujus feci mentionem? Et illa Capitula, quæ fubjecta funt, utpotè fubtili tatem non habentia pietatis, repuli, neque autem de Theodoro, neque de alio quoquam, qui jam defundi funt, fcripfi, aut ut anathematizetur, aut ut abdicetur. Sed neque chariffimus Theodotus, qui à nobis directus eft, Diaconus talia Mandata fufce pit. Tertium fragmentum eft ex ejufdem Procli Refcripto ad Venerabilem Archi - Mandritam Maximum: Quomodo igitur per litteras didici nunc, quia Theodori Mopfuefteni & aliorum quorumdam nomina præpofita funt Capitulis ad anathematizandum, cum illi ad Deum jam migraverint, & eos, qui jam vitam reliquerunt, supervacaneum eft injuriari poft mortem, quos nec vivos aliquando culpavimus? Poft fubfcriptionem autem Tomi, & poft abjectionem Capitulorum, quæ cujus fint ignoramus continuò præpara Theodotum Diaconum venire ad Regiam civitatem. Etiam hæc fragmenta, & quidem ampliora, & correctiora, exftant apud Facundum Hermianenfem. Priori poft verba, Fieri mentionem inLib.8.c.2. terferunt hæc: Sed puto, ficut & ipfæ litteræ ad tuam Sanctitatem directe clamant, nibil difficile vel pravum Epiftola contineri, fed quia oportet omni fufpicione liberart, & detrahentium ora confuere ex hoc, quod in directo Tomo fubfcripfi, & illa Capitu la, quæ fubjecta funt, repuli. Vigilius habet : Deo amantiffimi. At verò Facundus: Deo amantiffime. Affirmat hæc non ad Synodum, fed ad folum Joannem fuiffe à Proclo refcripta. Porrò illum Conftantinopolitana Ecclefiæ Diaconum ac Legatum, quem Proclus vocat Theodotum, Joannes Patriarcha appellat Theodofium. Aliud Lib.8 cap. fragmentum eft item Procli ad Maximum: Memor eft tua Reverentia, quando ad Sanctiffimum Antiochenum Epifcopum tibi litteras injungebam, quia omnia cum ejus admonui voluntate fieri oportere, & nihil ad confufionem vel tumultum Ecclefiarum pacem habentium agi, fed Tomum quidem fubfcribi, Capitula autem fubdita fine nomine, bæc tamquam non habentia fubtilitatem pietatis averti & abdicari. Quomodo igitur per litteras didici nunc, quia Theodori Mopfuefteni & aliorum quorumdam nomina præpofita funt Capitulis ad anathematizandum,cum illi jam ad Deum migraverint, & eos, qui vitam reliquerunt, fupervacaneum eft injuriari poft mortem, quos nec vivos aliquando culpavimus? Rogo ergò, feftina ficut filius exquirere, fed omnia permittere authoritati ejufdem Reverendiffimi Confacerdotis Joannis Poft fubfcriptionem autem Tomi, & poft abjectionem Capitulorum, quæ cujus fint ignoramus, continuò præpara Diaconum Theodotum venire ad Regiam civitatem, quatenus tempeftate & tumultu non impleantur Ecclefiæ urbis Sanctissimæ, donetis aliquid defiderio impii Neftorii, qui fe pu tat habere multos fimilia fapientes. من Ex his fragmentis addifcimus plura. Primò, quod ab Ephefina Synodo factam, & à Sancto Cyrillo rurfus fieri fuafam circa Theodori perfonam ac nomen difpenfatoriam gratiam Sanctus Proclus probaverit atque admiferit. Secundò, quod Archi-Mandrita Maximus fuerit inter zelafos jactati in Theodorum anathematis fautores ac patronos. Tertiò, quod ad ipfum ftabiliendum mox Regiam civitatem accefferit: Ut Pro clum Epifcopum, ac Theodofium Imperatorem deflecteret in eadem Senfa. Forfitan acceffit unà cum Legatis fecundæ Armeniæ. Quartò, quod per ipfum Proclus fuum Tomum tranfmiferit Patriarchæ Joanni, ac ejus Synodo. Hinc Facundus Hermianenfis fcribit ipfum fuiffe unum ex duobus, per quos Proclus Synodicam Epiftolam mifit Orientalibus Epifcopis. Alter fuit Theodofius, feu Theodotus Diaconus Conftantinopolitana Ecclefiæ. Nec dubitandum eft, quin Maximus Proclum ad emittendum Tomum generosè accenderit. Et hinc prudentiffimus Doctor ac Paftor nec fe nimis accendi eft paffus, & Maximi flammas eft moderatus: Eum feriò admonuit nihil tentare, ex quo oriri poffet nova commotio pacatæ jam Ecclefiæ. Et ut omnia ageret juxta judicium fui Epifcopi. Quintò addifcimus, quod quidam difpenfatoriæ ifti in Theodori nomen gratiæ noluerint acquiefcere. Sancti Procli Tomo fubnexa, & per illum damnata Capitula cœperunt divellere, eis Theodori nomen præponere, eidem anathema adfcribere, iftiufmodi charitas fpargere per omnem Orientem, & clamare quod ifta fierent ex juffu Sancti Procli. Et iftorum unus omninò fuit Archi-Mandrita Maximus. Quare Joannes Patriarcha apud Proclum interceffit, cum magnis querimoniis. Et ipfas Proclus attendit, perstitit in difpenfatoria gratia, fe purgavit de datis fomentis ifti audaciæ, & increpuit Maximum, denuò mandans nihil moveri fine arbitrio Episco. pi. Et fuum Diaconum Theodotum juffit remitti ad propria, addens caufam: Quatenus tempeftate & tumultu non impleantur Ecclefiæ urbis San diffime. Per Sanctiffimam urbem exiftimo non Conftantinopolim intelligi, fed Antiochiam, |