H ? SCHOLI O N. Æc conteftatio etiam exftat in Actis Sy nodalibus. Verùm deeft titulus admodum notabilis, nos docens tria. Primò, quod etiam in quinta apud Principem Audientia fuerint foli feptem Factionis Legati. Nempe aut Himerius aberat aut Helladius. Secundo nos docet, quod hæc conteftatio non quarta Septembris die fit Principi Chalcedonem advenienti data fed poft quintam Audientiam, poft Legatos fecum affumptos in Regiam civitatem. Poft defperatam caufam. Et hinc longè rectiùs à Caffinenfi Codice appellatur Conteftatio, quam à vulgato Translatore Petitio. Eft enim libellus conteftatorius contra prævifam Principis fententiam, & potius ad Deum interjectus, quam ad Principem. Sic enim confueverunt defperati Errones. Et lucet ex ipfius Contextu : Idcirco propter Epift,112. Deum, qui videt omnia; & per Dominum nostrum Jefum Chriftum, qui judicaturus eft omnes in juftitia; per Spiritum Sandum, cujus gratia Regnum gubernatur; & per electos Angelos, qui vos cuftodiunt, Pietatem veftram obfecramus. Quæ omnia in præfata ad Domnum Epiftola confirmat Theodoretus: Conftantinopolim evocati, cognitione s præfente ipfo Imperatore quinas habuimus, & tres poft hæc ad eundem proteftationes mifimus. Iste titulus nos tertiò docet, quod Orthodoxi Legati non folius Synodi, fed etiam, ac præfertim Sancti Cyrilli, utpote Præfidis, vices gefferint, & uti tales fuerint admiffi à Theodofio. Ex quo difcimus & aliud, videlicet quod Sanctus Cyrillus fuerit fupremus Synodi Præfes. Etenim Arcadius Epifcopus & Philippus Presbyter, Roma à Sancto Celeftino Papa tranfmiffi, agunt hìc ejus Legatos ac Vicarios. Totius item hujus, cujus Græcum textum non habemus, conteftationis præfens translatio vulgatam in multis locis emendat aut illuftrat, ideoque non fuit prætermittenda. Primus locus eft: Ut ferviant viro, qui præfumit ac sperat se, auxilium fibi ferentes omnia rectè gefturos. Caffinenfis translatio eft longè expreffior: Soli verò ejus viri intentioni fervirent, qui ex præventu om nia fperavit tam fibi, quam etiam bis, qui ad hoc ei cooperati funt, evenire. Arguit Cyrillum, quod Neftorii damnationem præcipitaturus, Joannis Antiocheni adventum prævenerit, atque hanc audaciam præfumpferit fibi impunè ac feliciter eventuram. Epifcopos item arguit, quod ad hæc adjuvanda facinora nullam haberent caufam, nifi iftius viri potentiam, cui propria ambitio ipfos compellat ferviliter obedire. Circa hanc rem ad Sanctum Cyrillum fcripfit adversùs Martinianum, Pelufinæ Ecclefiæ Presbyterum ac Economum, S. Ifidorus, ejufdem Ecclefiæ Presbyter & Archimandrita: Martinianus, cum Ecclefiafticas omnes facultates & copias in fuum fi num condidiffet, nuper quidem aurum Alexandriam præmifit, Epifcopatum aucupans. Quod cum SanElitas tua comperiffet pro eo atque eum ab Ecclefia profcribere debebat, per litteras comminata eft, atque affirmavit se eum, fi rurfus idem aggrederetur, ut ingens Divinissimæ religioni dedecus inurentem, in tota Ægyptiaca Regione profcripturum, & abdicaturum, atque nunc idem, litteris tuis & minis contemptis, Alexandriam perrexit, fibi quidem Epifcopatum captans, tuæ autem famæ atque exiftimationi, ut qui Sacras Ordinationes pecunia addicas, labem inferens. Ex his difcimus, quod Ægyptiorum ambitiofi ifto tempore Clerici fuos Lib. 2. loculos nummis infarcirent, atque ita Alexan- Ep.127. driam proficifcerentur, à Patriarchæ gratia aucupaturi, immò nundinaturi Epifcopatum. Quod nempe ille iftum Apicem, etiam citra Cleri ac Populi electionem, fua authoritate daret. Ex quo vides Epifcopalium electionum fufpenfionem ac refervationem non duxiffe originem à Gregorio nono aut alio iftius vel vicini fæculi Romano Pontifice, fed apud Alexandriæ Patriarchas effe multis fæculis antiquiorem. Et fanè nullus olim Patriarcha tantam in fubjectos fibi Epifcopos poteftatem habuit. Eos omnes ipfe non folummodò præviè confirmabat, fed ad fuas manus evocatos confecrabat. Infuper multa alia in ipfos pollebat authoritate. Lucet ex fexto Nicano Canone, & Actis Chalcedonenfis Concilii. Et hinc etiam Theophilum, Sancti Cyrilli Avunculum & Antecefforem, Palladius Helenopolitanus Epifcopus in Dialogo cum Theodoro Romanæ Ecclefiæ Diacono de Actis Sancti Joannis Chryfoftomi arguit quod nullum nifi fibi ferviliter obnoxium, crearet Epifcopum, ideoque paffim ineptos eveheret, immò & criminofos. His enim defpoticè imperabat. Hoc ipfum factiofa Legatio hic improperat S. Cyrillo, & non folis ejus Ægyptiis, fed & cunctis cum ipfo in Ephefina Synodo adunatis Epifcopis: Eis improperat, quod ejus potentiam timuerint, quod ab ipso varia fperaverint, quod hic humanus dies ipfos feduxerit ad illi in iniqua Neftorii damnatione ferviliter obtemperandum. Secundus locus eft hic: Qui fola nugacitate in Sandtas Dei Ecclefias hæretica introduxit Dogmata, eaque confidit fe argumentis comprobaturum, & correctionem peccatorum effugere folo Memnonis & prædicte confpirationis Episcoporum minifterio speravit . Caffinenfis translatio eft longè melior: Qui fo lius controverfiæ caufa hæretica Sanctis Dei Ecclefiis fuper inducens Dogmata, & hæc convincenda præfentiens, per folum Memnonis ministerium & Epifcoporum conniventiam prædictorum defugere Speravit eorum, quæ peccando commiferat, ultionem. Hujus conteftationis Author feu Dictator haud dubiè fuit Theodoretus: Os & lingua totius Orientalis Diœcefeos. Et ipfe in Epiftola, qua fuas in Sancti Cyrilli Capitula Invectivas dedicavit fuo Patriarchæ Joanni, fcribit: Cyrillus fuos anathematismos projecit in medium, fecundùm illud, quod eft in fabula, pomum difcordiæ, in altum flammam exaltans. Proindè & in præfenti conteftatione Cyrillum non de nugacitate tradu xit, fed de ftudio feminanda controverfia, feu difcordia. Et ifta aculeata calumnia fuit S. Cyrillo longè acerbiffima. Etiam confequentium contextus eft in Caffinenfi codice omnino diftin&tior. Hic eft tertius locus: Sufpenfos hos libellos offerimus tamquam coram Sanctiffimo Deo exhibenda effet noftra excufatio. Non quod pro Religione minus alacres fuerimus, fed pietati ftudentes, & pro ea fermones facientes. Quid fibi vult, Sufpenfos li bellos? Rectior per omnia eft Caffinenfis translatio: Nunc verò adhibemus fupplicationem ficut utique in confpectu Sanctiffimi Dei futuram fatisfactionem, peroraturam pro nobis, fi nibil eorum qua pro Religione facere poffumus, per fegnitiem omit tamus. En quartum locum: Pietatem veftram, quæ vafritie quorumdam obfidetur, id re ipfa adimentium, & Hæretica Capita fidei fubintroducta ftabilientium, quæ omninò à fants dogmatibus aliena funt, & cum bæreticis opinionibus conveniunt, obfecravimus, ut vel fi quis illic fubfcribat, vel confentiat, & poft promissam à vobis veniam contendere ultra nolit, præcipias illum in medium venire, confpiratio non habeatur inutilis, Nefcio quis ad marginem rectè fcripfit: Locus mendofus. Caffi. nenfis Codex plenè emendat: Si qui verò pro his, que peccando commiferunt, bæfitantes ferre fermones, feu reddere rationes, rectam fidem velut ex donatione imperantes subjugare voluerint, tui erit jufti judicii providere, fi non & ipfum vocabulum amiferint Magiftrorum, qui hæfitantes certare pro bis Dogmatibus, quæ inducunt, & non convolentes probare, que direxerunt, ne feciffe impiè convincantur. Nec ea expellere dignantur, ne fortè infructuosa eis, habita inter femetipfos, conspiratio fiat. Quid eft, Si quis fermones, pro quibus delinquens fuit, negligens? Exponitur: Si qui pro bis, quæ peccando commiferunt, bæfitantes fuerint ferre fermones. Hinc enim fubditur: Qui bæfitantes certare pro bis Dogmatibus, quæ direxerunt. Quid eft, Per Præceptum recæ fidei prævalere? Exponitur: Rectam fidem velut ex donatione imperantes fubjugare voluerint. Hoc eft, qui Orthodoxam fidem fuo imperio ac arbitrio fubeffe, & cum Donatiftis voluerint dicere, Quod volumus, Sanctum eft, ideoque noluerint dare rationes fuorum Capitulorum. Qui Orthodoxa Dogmata voluerint tractare, uti fuas proprias res, quas donant quando & quibus placuerit, ideoque iftic non obligantur ad rationes. Conteftatio urget Capitulorum Authores ac fautores compelli ad ipfa coram Principe in Scriptis purganda & defendenda, & eos qui detrectaverint certamen, aut in illo fuccubuerint, judicari indignos Doctoris ac Epifcopi nomine, & ipfo in perpetuum privari. Addit unicum detrectandi certaminis fundamentum effe initam confpirationem, cujus fructum nolint amittere. Ecclefiafticis pœnis fubjacere, que pugnare pro pietate melius poffis. Quæ eft ifta per Principem promiffa venia? Cur poft illam contendere nolentibus infligatur poena? Quæ erit ifta juftitia? Quomodo tunc Princeps poffit melius pugnare pro pietate? Caffinenfis translatio eft lucidiffima : Quæfumus, ut eam, que nunc expugnatur, ulcifcamini pietatem. Et jubeatis, ut hæretica illa Capitula, quæ fubjntroducta funt fidei, expellantur. Quia funt omnimode à rectis dogmatibus aliena & hæreticis vefaniis confona. Aut certè fi quis eorum, qui confenferunt & fubfcripferunt eis & poft veniam, quæ à nobis promissa eft, ultra contendere, Hunc fructum exponunt fequentia verba. bunc venire in medium jubeatis, & manifeftè illum um Obfcuriffima. Et hic eft fextus locus: Jam fub Ecclefiafticis increpationibus tuæ Pietatis judicio enim per Ordinatos manifeftum eft, quofdam ex illis vindicate, Contestatio agit in illos Epifcopos, pro hac impietate meditatos effe, ut dignitatibus non qui deinceps Capitulis confenferint aut fub- conceffis nonnullos demereantur, & alios quofdam fcripferint, fed qui ipfis apud Ephesum Synoda- modos excogitaffe. Et id manifeftius obfiftet, & liter confenferant & fubfcripferant. Factio enim videbit eos Pietas tua non multo poft proditionis fue permanfit in errore, quo credidit Capitula fuiffe mercedem, quafi fpolia fidei Chrifti, diftributuros. Synodaliter canonizata, & fubfcripta ab omniCaffinenfis translatio illuftrat atque exponit: bus. Laudac veniam, quam Capitulorum Sub- Jam fiquidem meditantur, ut pro bujus impietatis fcriptoribus promifit in ipfa, qua eos excommu- præmio Sedium reftituantur Principatus. Et alias. nicavit fententia: Anathemati fubjacete, donec ad corruptionem canonum formulas , quæ & per agnita culpa veftra refipifcatis. Hanc promiffio- ea, quæ olim funt ab eis tentata, jam prodita nem denuò confirmat, & fupplicat illius Spreto-||funt, & adhuc demonftrabilius elucefcent, nifi tuum res aut Prævaricatores per Principem exemplari-talia compefcat Imperium. Nam videbit eos non ter caftigari. Verùm Orthodoxi Epifcopi non multò poft etiam Pietas tua bujus proditionis mereguerunt ifta venia, ideoque & nullus accepit. cedes, tamquam capta de fide Chrifti volentes fpoAn hæc claufula, Quæ vafritie quorumdam obfilia, difpertire. Conteftatio fupra accufavit non detur, fuerit in Græco, & cur Caffinenfis tranf latio ipfam prætermiferit, ignoro. Eft & quintus locus: Si quis autem fermones, pro quibus delinquens fuit, negligens voluerit per Præceptum recta fidei prævalere, tuæ Juftitiæ at Judicii fuerit attendere, num & ipfam Doctorum appellationem abjecerint ii, qui de dogmatibus introducunt, periclitari gravantur, & prædictis fubjici nolentes, ut non redarguantur impiè egiffe, neque cum refutare ea digna putantes, ut mutua eorum folos Ægyptios, fed & cunctos Ephefinæ Synodi Epifcopos, quod frigidis Cyrilli promiffionibus circumdu&ti fperaffent Sedium Præfidentias & Principatus, atque ex hac libidine ferviliter ipfi obediffent ad damnandum Neftorium, & comprobanda Capitula. Jam femetipfam & ifta omnia explanat. Affirmat aliis Autocephaliam, aliis Exarchatum, aliis Metropoliticam dignitatem, alia aliis hujufmodi fuisse à Cyrillo promiffa, & ipfos ista vanitate seductos. Alludit ad Rheginum, Conftantienfem Epifcopum Cypriorum Metropolitam, quem conftat per Apoftolicos ac Nicænos Canones fubjectum Antiochena Cathedra, & quem Ephefina Synodus donavit Autocephalia. Factum id fuit ultima die menfis Augufti, post amborum Legatorum receffum ab Ephefo. Hæc verba, Ut Sedium reftituantur Principatus, videntur tangere Ephe. finum Memnonem. Etenim Sanctus Joannes Chryfoftomus, ac ejus in Regiæ civitatis Epifcopatum Succeffores, etiam ipfe Neftorius, Afiatica Diœcefeos ac Ephefinæ Cathedræ Autocephaliam non modicè læferant atque invaferant, Videtur Sanctus Cyrillus notari, quod plenam dignitatis reparationem promififfet Memnoni, atque ita ipfum demutaffet in fuum cooperarium. Plures iftiufmodi promiffiones Contestatio appellat alias ad corruptionem Canonum formulas. Et adjungit effe quidem clandeftinas, non tamen carere fundamentis. Etenim per ea, quæ olim funt ab eis tentata, jam proditæ funt, & adbuc demonftrabiliùs elucefcent, nifi tuum talia compefcat Imperium. Nam videbit eos non multò poft etiam Pietas tua bujus proditionis mercedes, tamquam capta de fide Chrifti volentes fpolia, difpertire. Septimus locus funt verba proximè sequentia: At ex nobis quidam à Pientiffimo Juvenali Hierofolymitanorum Epifcopo ordinati filuimus, quamvis pro Canonibus certandum effet, ne videremur noftræ gloriæ caufa dolere. Et nunc quoque illius ftudia præftigias tales per Phoenicem fecundam & Arabiam non ignoramus. Sanè de illis non vacat nobis suram habere, qui civitatibus ipfis, quarum nobis minifterium contraditum eft, atque adeò vita noftra deftitui maluimus, quam ifta pro fide promptitudi ne. Caffinenfis translatio eft longè melior: Nos verò olim quidem, dum quædam præfumpta fint à Reverendiffimo quondam Hierofolymitanorum Juvenale, quievimus, dum certè quod debeamus bellare pro Regulis videremus, tunc quafdam feftinationes fantafias ejus hujufmodi contra utramque Phæniciam & Arabiam minimè ignoramus. Nec tamen de bis interim contendere poffumus, qui certè de ipfis quoque civitatibus, quarum nobis cura commiffa eft, & ab ipfa, fi oportuerit, vita faciliùs abfcedemus, quam relinquamus devotionem pro fide bellandi. Suam de factis à Cyrillo promiffionibus accufationem Conteftatio affirmat demonftrari ac patere ex Juvenalis Hierofolymitani Epifcopi adversùs Antiochenum, fuum Patriar chalem Thronum atque Epifcopum rebellione ac apoftafia, & adhæfione ad Cyrillum. Etenim ipfe, fuum Antecefforem Cyrillum, qui adversùs Acacium, Cæfaræenfem Epifcopum, totius Palestine Metropolitam, obedientiam excutere, & fe Metropolitam oftentare cœpit, imitatus ac longè tranfgrediens, jam pridem duas Phoeni cias & Arabiam, Antiochena Cathedræ per Apoftolicum Canonem manifeftè fubjectas, violenter invafit, & iftic fefe oftentavit Patriarcham. Nec his contentus, infuper alia nuperrimè attentavit. Etiam per alias Provincias confecravit Epifcopos, & Patriarchalem fuper eas poteftatem eft conatus abripere. Conteftatio affirmat, quod ad hafce rapinas ftabiliendas adhæferit Sancto Cyrillo. Et re vera Juvenalis ifta patraverat. Etenim ex Ephefina Cathedra translatus Hierofolymam voluit & hic non dumtaxat Exarchum, fed & Patriarcham agere, atque ideò deplumare cœpit Antiochenam Ecclefiam. Omnes tres præfatæ Provinciæ repugnarunt violentiæ. Etenim Cyrus Tyri, Joannes Damafci, ac Antiochus Boftrorum Epifcopus, earum Metropolitæ, Ephefi fuerunt cum Joanne Antiocheno, ac fideliffimè ipfi adhæferunt. Quare admiranda eft Juvenalis potentia, qui tantis Provinciis potuit invitis dominari. Et hæc forfitan eft alia ratio, ex qua Comes Irenæus Tyriorum Electus, fuit confecratus per Theodoretum. Quod nempè hæc Ecclefia nec Juvenalem, nec Joannem vellet agnofcere: Iftum propter invafionem & Apoftafiam, hunc propter initam cum Cyrillo fub incompetentibus conditionibus pacem. Hæc item eft ratio, cur Juvenalis poftmodò pro hærefiarcha Eutychete adversùs Sanctum Flavianum Conftantinopolitanum Epifcopum adhæferit Dio. fcoro Alexandrino, Sancti Cyrilli peffimo Succeffori: Nempè ut fuas rapinas adversùs Domnum Antiochenum, quem Diofcorus hoftiliter oderat, poffet ftabilire. Attamen præfens Conteftationis fufpicio fuit in Sanctum Cyrillum penitus calumniofa. Etenim Magnus Papa Leo hac de re fcribit ad Maximum, Joannis ac Domni in Antiocheno Patriarchatu Succefforem : Subrependi occafiones non prætermittit ambitio. Et quoties ob intercurrentes caufas generalis Congregatio fuerit facta Sacerdotum, difficilè eft ut cupiditas improborum non aliquid fupra menfuram fuam moliatur appetere. Sicut etiam in Ephefina Synodo, quæ impium Neftorium cum dogmate fuo perculit, Juvenalis Epifcopus ad obtinendum Palaftina Provincie Principatum credidit se posse sufficere, & infolentes aufus per commentitia Scripta firmare. Quod Sande memoriæ Cyrillus Alexandrinus Epifcopus meritò perhorrefcens, Scriptis fuis mibi, quid prædicta cupiditas aufa fit, indicavit, & follicita prece multum popofcit, ut nulla illicitis conatibus præberetur affenfio. Nam cujus Epiftolæ ad nos exemplaria di rexifti Sancte memoriæ Cyrilli, eam in noftro Scrinio requifitam, nos authenticam noveris reperisse. Epiftola, fi exftaret nos multa doceret. Interim hæc Cap.4. ejus memoria nos docet, quod præfens Conteftatio de Juvenale aliquid veri, omnia falfa cenfuerit de Sancto Cyrillo. Dico, Aliquid veri. Etenim Juvenalis non Phoenicias, nec Arabiam, fed folas Palæftinas ftuduit ab Ephefina Synodo obtinere. Caffinenfis hæc translatio illuftrat infuper plura vulgatæ translationis loca. Habet plures utilitates. Porrò Orthodoxæ fidei propaginem, quam Imperator Theodofius laudatur feciffe apud Perfas, exponit Sanctus Theophanes Theodofium juniorem, necdum infantiam fupergreffum, ac penè cunctis auxiliis orbum Pater Arcadius confpica tus, infidiafque, fi fortè renunciaret Imperatorem, ne me pateretur, metuens, Curatorem ejus Ifdegerden Perfarum Regem teftamenti tabulis inftituit. Ifdegerdes Perfarum Princeps, accepto teftamento, longam & tranquillam pacem cum Romanis habuit, & Theodofio falvum & incolume juffit effe Imperium. Mox Antiocho, viro moribus egregio, in pueri Procuratorem & Pedagogum fubmiffo, Romano Senatui in hæc verba refcripfit: Arcadio fatis fublato, & me confiliis ejus in filiis curatorem inftituto, virum, qui vicem meam impleat, mifi. Nullus igitur puero ftruat infidias, ne bellum adversùs Romanos innovet irreconciliabile. Et pax diu inter Romanos Perfas traducta eft Antiocho maximè plura pro Chriftianis fcribente: Atque ita Chriftiana lex per totam Perfidem dilatata fuit. Et infrà Maruthas Mefopotamia Epifcopus Ifdegerdem, Regis Perfarum Filium, à Dæmone vexatum, precibus jejuniis faluti reftituit. Ex quo Ifdegerdes plurimam erga res Chriftianas fiduciam accepit. Et confequenter: Ifdegerde fatis fundo Varrananes filius fimul cum Regno religionis perfecutionem iniit. Legatos igitur, qui Transfugas è Regno requirerent, ad Theodofium mifit. Theodofius Romanorum Imperator eos reddere detrectat: Ex quo, fædere foluto, bellum ingens inter utrumque fufcitatum. Hinc Theodofius Ardaburium Ducem cum Romanis Copiis, inde cum Perficis Exercitibus, & innumeris Saracenorum auxiliaribus Copiis Arfeum Varrananes mandat. Ardaburius in Perfidem ufque penetrans, Arxana Provincia devaftata in Mefopotamiam ingreditur: Perfarum Dux pariter in Mefopotamiam versus Euphratem progreditur cum fuis. Qui cum Romanas acies ingruere arbitrarentur, Dei impulfu, vanis terroribus agitati, ut erant armis inftructi, in flumen defilierunt: Adeò ut decem myriades aquarum vorticibus perierint. Reliquos omnes, eam maximè Legionem ac myriadem, cui à Perfis Immortalium nomen factum, cundofque eorum Du. ces, quaquaverfus Romano milite circumclufos, Chrifto à Perfis, quod injuftam viris Religiofis mortem intuliffent, vindiclam exigente, Ardaburius delevit. Et rurfum: Hoc anno Theodofius Imperator, licet armorum vi Perfas & victoriis premeret, Chriftianorum tamen in Perfide commorantium fanguini parciturus, fumma clementia ductus pacem amplexatur, & Heleonem Patricium, virum fummis femper bonoribus auctum, & Anatolium Orientis Præfectum, Legatos pacis fœdus firmaturos mittit. Varrananes, cognita fuorum jactura, lubens admittit Legatos, atque ita excitatus in Chriftianos perfecutionis motus refedit. Eodem quoque anno mora in Chriftianos Perfas perfecutionis tempeftas fedata eft. Eadem fcribunt Socrates, Procopius Cæfaræensis, Agathias, & alii. Et hæc omnia laudat præfens Con teftatio. Quid verò fuerint Perfarum Immorta Lib. 1. les, videre poffis apud Annam Comnenam, & Lib. 4. Nicephorum Bryennium. C. 4. Os Ecclefia pacem cunctis aliis occupationibus honorificè præponentes, non fo lùm per Judices noftros, fed etiam per nos ipfos aggregare vos voluimus: Impium effe & indignum noftro credentes Imperio, fi faftidientibus nobis, & non omnia, quæcumque poffibile eft, facientibus, dividerentur Ecclefiæ. Quo niam verò nequè uniri vos poffibile factum eft nec ad reddendam rationem de his, circa quæ dubitatio eft, venire voluit Venerabilitas veftra, decrevimus ut Orientales Epifcopi ad fuas Patrias & Ecclefias revertantur, & Synodus Ephefina folvatur. Ita videlicet ut Cyrillus intret Alexandriam, & Memnone in Ephefo permanente. Hoc enim fignificamus veftræ Religiofi, tati tantummodò quod quamdiu vivimus, Orientales adjudicare non poffumus. Coram enim nobis nulla ex parte convicti funt. Si igi tur ulla pacis remanfit intentio, hanc potiùs eligentes nobis abfque contentione refcribite. Aliàs de profectione veftra mox ad ifta, quæ fcripfimus, cogitate. Nos enim mali alicujus caufa non fumus. Si qui fint, cognofcit Deus. Ec Sacra Juffio, ejus titulus, & finalis fubnotatio funt fummi ponderis ac pretii, Dolendum eft, quod fit finale dumtaxat frag mentum. Ipfum illuftrat brevis, in tertia Syno, dalium Actorum parte exftans, de hifce rebus Relatio: Cum feptem & feptem ex utraque parte Epifcopi Conftantinopolim venissent, Imperator certò comperit Sanctam Synodum, canonico ordine in omnibus fervato, Neftorium depofuiffe. Itaque Legatorum Synodi fententia approbata Orientales quidem condemnat, Neftorium verò exilio muid at. Eis præterea, qui ex Sancta Synodo Legati venerant, injungit ut ad Ecclefiam fe conferant, ibidemque Sanctæ Ecclefie Conftantinopolitane Epifcopum creent. Illi in Ecclefiam ingreffi Maximianum Epifcopum mox creant. Poft hoc Regio Manda to imperatum eft fingulis Epifcopis, ut ad fuas Provincias civitates revertantur. Remanfit autem Joannes Antiochenus, cæterique Epifcopi, qui partes illius tuebantur, in feparatione permanentes. Hæc exftant Græcè & Latinè. Latinus textus adjungit. Ingreffus autem eft Cyrillus Epifcopus Alexandriam Athyr tertia. Et fufcepit eum civitas cum multa exultatione &gloria. Ad voces, Athyr tertia, marginalis Scholiaftes rectè addit: Eft trigefima dies Octobris. Et ad voces, Regio Mandato, referendum eft hoc Scholion: Deeft Decretum. At Ecce eft modò inventum. Si non iftud ipfum, certè unum è Decretis, quibus tandem eft foluta Synodus. Etenim fuiffe plura evincit finalis fubnotatio: Miffa Sacra, ultima omnium. Omninò fuerunt tres hujufmodi Sacræ. Prima eft fuperiùs adducta, quæ non folum Neftorium, fed etiam Cyrillum ac Memnonem firmabat in degradatione. Et manifeftum eft, quod fuerit circumducta. Secunda fuit, cujus vigore Sanctus Cyrillus rediit Alexandriam, & ab omni Clero ac Populo eft fufceptus cum exultatione & gloria. Etenim nec ipfe citra Sacram Julionem redire ad fuum Thronum, nec Clerus aut Populus præfumpfiffet ipfum cum triumpho fufcipere. Hæc præfens eft tertia, & omnium poftrema. A prioribus palam diverfa. Direcla enim eft, quando jam redierat in civitatem fuam Beatus Cyrillus. Secunda ifta videtur emanaffe in fine Septembris, aut in Octobris exordio. Etenim ut ipfa Ephefum Conftantinopoli mitteretur, & ejus vigore Cyrillus Alexandriam appelleret trigefimo hujus menfis die, opus fuit tanto tempore. Theodofius quarta Septembris die venit Chalcedonem, utriufque partis Legatos audivit quinies, nihil iftic definivit, cum Synodi Legatis intravit Conftantinopolim, eis delegavit Ordinatio nem novi Epifcopi, & tunc emilit hanc Sacram. Quæ omnia non evenerunt diebus continuis, ideoque hæc Sacra prodire non potuit, nifi mense Novembri. Directa enim eft, adeoque & emanavit, quando jam redierat in civitatem fuam Beatus Cyrillus. Orientales Epifcopi poft acceptam à fecunda Sacra redeundi licentiam nec Chalcedone difcefferunt, nec Ephefo, utrobique laborantes omnibus nervis, ut novi faltem Epifcopi fublimationem impedirent, atque ita aperta regrediendi portam refervarent fuo Neftorio. Et iftic manferunt ufque ad peractam Ordinationem Maximiani. Etiam Cyrilli reditum ufque tunc Theodofius videtur ignoraffe. Hoc fortiffimè fuadent hæc verba: Si ulla pacis reman fit intentio, hanc potiùs eligentes nobis abfque contentione refcribite. Aliàs de profectione veftra mox ad ifla, que fcripfimus, cogitate. Tunc igitur dedit hanc Sacram, & utramque partem juffit redire ad propria. Et fieri poffit, ut plures etiam ex Sancta Synodo Epifcopi, extremum rei exi-tum præftolantes, apud Ephefum permanferint. At Cyrilli abitum, quia fingularem, præfens fubnotatio duxit notificandam Pofteris. Deinde hujus Sacræ tempus pendet ex Ordinati Maximiani tempore. Communis opinio hanc Ordinationem cenfet contigiffe die vigefima Octobris, quatuor menfibus poft degradationem Neftorii. Et confonat Nicephorus Calixtus ; Quatuor Menfes à Neftorio exauthor ato effluxerant, Ecclefiæ procuratio Maximiano commiffa eft, qui in Ordine Presbyterorum erat, & in Monaftica vita vixerat. At verò Socrates fcribit aliud: Trimeftri spatio poft abdicationem Neftorii percurso, Maximianus Epifcopus defignatur. Et infra: Maximiano ad Epifcopatum Conftantinopolitanum deledo, Baffo & Antiocho Confulibus, ad octavum Calendas Novembris, Ecclefiae ftatus pacatus tranquillus fuit Quæ duo loca non concordant. Et hinc priorem Henricus Valefius rectè correxit in hunc modum: Elapfo quatuor menfium fpatio à depofitione Neftorii, Maximianus eligitur Epifcopus. Confonat Liberatus Diaconus: Cum quatuor tranfiffent menfes poft Neftorii damnationem, Maximianus ordinatur Epifcopus. Proindè præfens Sacra omninò videtur prodiiffe in fine Octobris, aut in exordio Novembris. Nempe ad Epifcopos, qui iftam Ordinationem exfpectaverant, aut impedire fperaverant, compellendos ad propria. Et ipfa nos docet aliqua. Primò, quod uti Schifmatici Orthodoxos Legatos ac Epifcopos de Apollinario ac Eunomio, ita hi iftos voluerint damnari de Neftorio. Secundò, quod Theodofius curaverit rem maturè difcuti: Utique per neutrius partis Epifcopos. Tertiò, quod nullam in Orientalibus hærefim potuerit deprehendere, ideoque conftanter noluerit damnari. Emphatica funt verba: Quamdiu vivimus, Orientales adjudicare non poffumus. Coram nobis enim nulla ex parte convicti funt. Quartò, quòd Theodofius Sancti Cyrilli Capitula nec damnarit, nec probarit. Lucet ex verbis: Quippe contra vos nonnullis contendere volunt. Fortè legendum fit De nonnullis. Utique de Capitulis. Quintò, quod fufpenfa ac fopita hac quæftione optarit ac rogarit pacem fieri. Sextò, quod in ta talis fpei cafum permiferit adhuc protrahi Synodum, & fibi ab ipfa refcribi. Septimò, quod deficiente tali fpe voluerit omnes redire ad propria. Et fuit ita factum. CAPUT |