Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub
[merged small][ocr errors]

cappas, tapetia, bacinos, & manutergia qua-
libet exactione requirat vel fufcipiat. Per D. Lucam
Holstenium edita Synodus non habet hunc Ca-
nonem. Habet tamen antiquus Henniniani in-
ter Duacum & Baffæam Monafterii Codex, quem
quidam volunt fuiffe Lamberti Epifcopi Atreba-
tenfis. Et in fecunda Pictavienfi Synodo Car-
dinales Benedictus & Joannes, Pafchalis fecun-
di per Galliam Legati: Ut neque Archiepifcopi ab
Epifcopis, neque Episcopi ab Abbatibus cappas, ta
petia, bacinos, vel manutergia in confecratione
corum exigant, fub excommunicatione interdicimus,
Quod ipfum in Remenfi Calixtus fecundus, &
in Londinenfi Synodo ftatuit Cardinalis Joannes
de Crema, apud Anglos Honorii fecundi Le-
gatus,

ribus, & rapacitate Regum Longobardorum.p
Exigere aliquid denuò cœpit à confecratis aut Pal-
lio donatis Epifcopis, non uti mercedem, fed
uti ftipendia neceffariæ fuæ fuftentationis. Hinc
profluxit famosa illa, exftans poft feptimam Sy-
nodum, Sancti Tharafii Patriarchæ Conftanti-
nopolitani ad Adrianum primum Pontificem
Epiftola, omnem illum demonftrans Simonia-
cum, qui dederit aliquando, vel acceperit, five ante
manus impofitionem, five in manus impofitione, fi
ve poft manus impofitionem. Palam eft ab illo no-
tari Romanam Ecclefiam. At nefcio an juftè.
Etenim de Italiæ ac Thufciæ Epifcopis, ipfoque
Ravennatum Metropolita, ad Romani Pontificis
confecrationem fpectantibus, & fuas promo-
tiones apud Græcos Exarchos aut Longobardos
Reges tunc paffim ementibus grandi pretio, fcri- Et hinc nefcio an yerum fit quod de Richardo
bit ad Carolum Magnum Francorum Regem lau- primo Anglorum Rege, profecto ad facrum bel-
datus Papa Adrianus: Abfit à nobis, ut fuper tales lum & apud oftia Tiberina morante, nec non
viros, veritate comperta, manus confecrationis im- & de Clemente tertio Pontifice fcribit Apoftolicæ
poneremus, etiamfi quælibet Poteftas à nobis tales Sedi palam infenfus Matthæus Parifienfis: Venit
Acanoniftas viros popofciffet confecrari, Attamen ad Regem Octavianus Oftienfis Epifcopus, rogans A. 1199.
etiam in Romana Ecclefia fuiffe aliquid lepræ, cum ex parte Domini Papæ, ut illum vifitaret.
evincit Commonitorium, quod Angilberto Ab Quod facere renuens Rex improperavit illi turpia de
bati, fuo ad Leonem tertium Legato, dedit Simonia & concupifcentia Romana, dicens quod ac-
idem Rex Carolus: Dominum Apoftolicum Papam ceperat fepties centum marcas pro confecratione Epif
noftrum admoneas & de Simoniaca hærefi fubverten-copi Cenomanie. Quod ipfum fcribit Joannes
da, que Sanctum Ecclefiæ Corpus multis malè ma-
culat in locis. Et ad ejus filium Ludovicum Impe-tiquarum perito certum ac manifeftum eft, Ro-
ratorem Pium fcribit fexta Synodus Parifienfis : manam Ecclefiam peffimis circa hanc rem car
Deo odibilis Simonic peftis neceffe eft ut Imperiali au lumniis fuiffe frequenter gravatam . Quidquid fit,
doritate & poteftate, cum confenfu venerabilium Sa- omnino verum eft,quod de fimili fuorum Clerico-
cerdotum, à Romana Ecclefia amputetur. Quoniam rum concupifcentia ac fordidis exactionibus accu-
caput languerit, membra incassum vigeant, necef- fatus Sanctus Ivo Carnutenfis Epifcopus refcripfit
fe eft. Palam agit in exactiones à confecratis Richardo Albanenfi Epifcopo, Pafchalis fecun-
Epifcopis, quam ab omni Ecclesfia Chalcedonen- di per Galliam Cardinali Legato: Quod vobis fug-
fis Synodus, & à Romana ejecit Gregorius Ma- geftum eft, Simoniacam hærefin me permittente in EP. 1334
gnus. Et quod Leo quartus, Benedictus tertius, Carnutenfi Ecclefia publicè dominari, omnino veri-
Nicolaus primus, aliique iftius ævi Pontifices tate caret, quia ab hoc malo ab initio Clericatus mei
almam urbem à malo ifto pleniffimè iterùm ex- femper exhorrui, & poftquam ad Epifcopatum veni,
purgarint, lucet ex Capitulari laudati Leonis. quanturn Deo donante prævalui, in fuperficie refeca-
Recruduit iterum poft Formofi Pontificis mor- vi. Si qua autem adhuc funt, quæ pro confuetudine
tem per intrufos à Laica violentia fucceffores. antiqua publicè exigant Decanus & Cantor, & alti
Miniftri ab his qui Canonici fiunt me contradicente
Etenim in litteris apud Guilielmum Malmesbe-
rienfem exftantibus, qui fua Roma Acta expo- & perfequente, Romanæ Ecclefie confuetudine fe
nit, Cnuto Angliæ Rex fcribit ad omnes fui Re-defendunt, in qua dicunt Cubicularios & Miniftros
ni Epifcopos & Proceres: Conqueftus fum coram facri Palatii multa exigere à confecratis Epifcopis &
Domino Papa, Joanne decimo, & mihi valde Abbatibus, quæ oblationis vel benedictionis nomine
difplicere dixi, quod mei Archiepifcopi in tantùm an- palliantur, cum nec calamus nec charta ibi,ut ajunt

Bromptonus Abbas Jornalenfis. Omni rerum an

gariabantur immenfitate pecuniarum, dum pro Pal-gratis habeatur. Et hoc quafi lapide conterunt fron-
lio accipiendo, fecundùm morem, Apoftolicam Se-
dem expeterent, decretumque eft ne deinceps fiat.
Plenè correctum fuit malum poft Gregorii fexti
tempora à Sancto Leone nono, ejufque fucceffo
ribus: neque tantùm in Romana Ecclefia, fed
& in aliis Metropolitanis. Etenim Nicolai fe-
cundi ad expurgandam Mediolanenfem Eccle-
fiam Legatus Sanctus Petrus Damiani, Wido-
nem Archiepifcopum compulit ad hoc inter alia
juramentum Inviolabiliter promitto, ut neque
de Epifcopis confecrandis vel noftri familiares aliquid
omninò tollamus. Et in fua Placentina Synodo
ftatuit Urbanus fecundus: Nullus Primatum,
Archiepifcoporum, & Epifcoporum, in ordina-
tions & confecratione Epifcoporum vel Abbatum

tem meam, cum non habeam quid refpondeam, nifi
Evangelicum illud: QUOD DICUNT SERVA-
TE ET FACITE, SED SI ID FACIUNT,
SECUNDUM OPERA ILLORUM FACE-
RENOLITE. Si autem banc peftem radicitùs evel-
lere non valeo, non tantùm invaletudini meæ hoc
imputandum eft, quia ad hoc ab ipfa origine naf
centis Ecclefiæ Romana Ecclefia laboravit, nec à gre-
mio etiam fuo tales fua quærentes penitùs prævaluit
eliminare. Nec in diebus malis regnare definet cupidi-
tas, donec finito mundi termino pacatum regnum ac-
cipiat charitas. Elegantiffima Epistola eft integrè
legenda. Hæ, inquam, fordidæ exactiones, quas
nefcio quæ almæ urbis fæx committit in tenebris,
frequenter imputatæ fuerunt Romanæ Ecclefia

Tribu

perfolvat. Exftat Epiftola poft Annales Godefri-
di Monachi Colonienfis ad Sanctum Pantaleo-
nem. Nec tantùm dicta Schifmata, fed & San-
&ti Petri per iftorum temporum Principes invafa
patrimonia Romanam Ecclefiam miseranda pau-
pertate adflixerunt, coegeruntque ad aliquod gra-

tudine feparari non poffunt, oneribus fubfidium
à confecratis Epifcopis & opulentis Abbatibus ac-
cipiendum, immò & exigendum. Romana enim
Ecclefia, quia omnium Magiftra & caput, com-
munibus hac de re regulis non eft fubdenda, nec
fui territorii contenta effe debet oblationibus ac
Decimis, fed per omnem fub cœlo Chriftianita-
tem habet jus ad Decimas Decimarum, expo-
nendum largiùs in materia de Annatis. Hac in-
terim via purgari poffit Clemens tertius,& alii qui-
dam Pontifices, à libertinis hinc inde Scriptori-
bus de Simonia aut turpi quæstu accufati.

Tribunalibus, à quibus tamen vetantur & vetantur & damnantur rigidiffimè, ac infigniter puniuntur. Romanæ Ecclefiæ innocentiam in fua Lateranenfi Synodo demonftravit Innocentius tertius: Sicut pro certo didicimus, in plerifque locis à plerifque perfonis, quafi columbas in templo vendentibus, funt exactiones extorfiones turpes & prava pro confecra-viffimis fuis, quæ ab omnium Ecclefiarum folici& tionibus Epifcoporum, & benedictionibus Abbatum, Ordinibus Clericorum, eftque taxatum, quantum fit ifti vel illi, quantum alteri perfolvendum. Et ad cumulum damnationis majoris quidam cupiditatem & pravitatem hujufmodi nituntur defendere per confuetudinem longo tempore obfervatam. Confuetudinem hanc profcribit ab omni Ecclefia, damnat. que de plena Simonia. Ea Epifcopalis confecrationis jura quædam Ecclefiæ vocabant Cathedraticùm, erantque tanta, ut Hart uicum Bremenfem Archiepifcopum, deductum ad pauperiem, ex ipfis ac Ecclefiarum dedicationibus victitaffe feribat in Sclavorum Chronico Arnoldns Abbas Lubecenfis, laudans Theodoricum Lubecenfem Epifcopum, quod horum nihil unquam acceperit. Laudari fupra audivimus & Alberonem Metenfem Epifcopum. Et venerabilem Hugonem Primatem Lugdunenfem, quod ejufdem Ecciefiæ adhuc Canonicus ob has in Gallia graf fantes exactiones Sacris initiari noluerit, laudat A. 1075. Hugo Abbas Flaviniacenfis. Ex quibus vides laudatum Papam Innocentium à Matthæo Parifienfi iniquiffimè traduci de commento ac introductione novorum quæstuum ac exactionum. Nequaquam tamen improbanda eft confuetudo, de L. s. tit. qua ad Strigonienfem Archiepifcopum fcribit 3. C. 18. apud Gregorium nonum Alexander tertius: Si

L. 4 C. 21

1240.

5.

ipfa etiam Eledi perfona offerat Ordinatori vel Con-
fecratori fuo Electuarium, aut de vino, aut de bujuf-
modi que modici pretii fuerint, Romana Ecclefia in-
terpretari non confuevit accipientem in his delinquere
vel donantem. Non tantùm quod fit res modica,
fed præfertim quod fit ultro oblata.

Sanctus Ivo & Innocentii tertii Lateranenfis Synodus Epifcoporum confecrationibus rectè adjungunt benedictiones Abbatum. Nam & in hifce aliquid exigi vetat antiqua Ecclefiæ difciplina. Hinc Widonis Mediolanenfis Archiepifcopi juramento etiam iftud inferuit Sanctus Petrus Damiani. Et non folùm de Epifcopis, fed etiam de Abbatibus ftatuerunt Placentina Synodus ac Pictavienfis. Quod ipfum à Calixto fecundo in Remenfi Synodo fancitum adfirmant Simeon Dunelmenfis, Richardus Prior in libro de bello A. 1126. Standardico, & Gervafius Monachus Cantua- A. 1138. rienfis. Et in Londinenfi Synodo ftatuit Joannes Cardinalis de Crema; In confecrationibus Epifcoporum, vel Abbatum benediclionibus non cappa, non tapetes, non bacilia, non manutergia, & nihil omnino per violentiam, nifi fponte oblatum fuerit, penitùs exigatur. Exponit Placentina & Pictavienfis Synodi Canones, qui etiam fponte oblatum videbantur damnare. Ex eifdem ad Audomaropolitanum San&ti Bertini Monafterium fcripfit olim adversùs Morinenfem Epifcopum Innocentius tertius: Ne vel Epifcopo, vel Archi-Diaco- L. 1. Ep. no, feu Capitulo Morinenfi pro confequenda benedi- 204. Elione Abbatis cappam fericam, Palefridum, paftum, &his fimilia, feu aliam confuetudinem perfolvatis . Diftrictiùs inhibentes, ne ipfi ea à vobis exigere vel extorquere præfumant, fed benedictionis munus Abbati ab eodem Epifcopo gratis & fine pravitate qualibet impendatur. Alioquin liceat vobis quemcumque malueritis Catholicum adire Antiftitem, gratiam & communionem Apoftolicæ Sedis habentem, qui noftra fretus auctoritate ipfi Electo munus benedictionis im

. Notandum eft quod de Urbano fecundo Pontifice, per Schifmaticos Wigbertistas ejecto, & latente in domo Joannis Frangi-Pani, fcribit ad ejus fuccefforem Pafchalem fecundum Goffredus Abbas Vindocinenfis: Quaft alter Nicodemus L. 1. Ep. ad Dominum Papam nocte veni, ubi eum pænè omnibus temporalibus nudatum, & alieno are nimis Epift. 9. oppreffum inveni. In alia ad eundem Epiftola adfirmat, quod pro laudato Urbano tunc expenderit plufquam duodecim millia folidorum. Etiam de fugato per Petrum Leonis Anti-Papam Innocentio fecundo fcribit ad Gualterum Archiepifcopum Turonenfem: Dominus Papa ad Beneventa-pendat. Quod ipfum in Abbatiffarum benedi- L. z. Ep. nam urbem moratur, fed Romam revertendi non habet facultatem. Si verò persona quælibet ad eum tranfiens invenitur, non ei cappa aufertur, fed de vita fatim & membris agitur. Extremam ejus in Schifmate paupertatem videre poffis latiùs apud alios etiam auctores. De Alexandro tertio per Octavianum Anti-Papam ejecto, & per Gallias quafi mendicante, ad Hugonem Sueffionenfem Epifcopum fcribit ipfe illius duriffimus perfecutor Fredericus Auguftus: Terram Francigenarum intravit, ut quomodocumque corradat viginti mille libras, & ampliùs, unde creditoribus fuis debita

1. 5. 3.

Ep.

24.

ctionibus valere fcribit in litteris ad Monafterium 46.
L.
Auregniacenfe. Idem de Sacrarum Virginum L 3. Ep.
velamine feu confecratione definit in litteris ad
Januarium Calaritanum Archiepifcopum Grego-
rius Magnus. Hæc enim omnia, licèt Sacramen-
ta non fint, funt tamen Sacramentalia, & qui-
dem per folos Epifcopos exhibenda.

Hinc eadem eft ratio confecrandarum Ecclefia
rum, de quibus fecunda, ftatim poft Joannis ter-
tii Papæ mortem celebrata, Synodus Bracaren-
Gis: Quoties ab aliquo fidelium ad confecrandas Cap. s.
Ecclefias Epifcopi invitantur, non quafi ex debi,

Cap. 2,
Cap. 16.

། །

to munus aliquod à fundatore requirant, fed fiquidem aliquid ex fuo voto obtulerit. Si verò aut paupertas illum, aut neceffitas retinent, nihil penitùs exigatur ab illo. Mendofa eft hæc lectio, fupplenda ex habita fub Adriano fecundo Synodo Wormatienfi: Si aliquid ex fuo voto obtulerit, non respuatur. Et fecunda Synodu's Cabilonenfis: Pro dedicandis Bafilicis nibil accipiendum eft. Et fub Ludovico pio habita fecunda Synodus Aquifgranenfis: Nullus Epifcoporum vel Miniftrorum ipforum pro dedicatione Sandla Ecclefiæ aliquid exigere præfumat. Qui fecerit, convictus Canonicæ fubjaceat difcipline. Et in Canonicis ad Hedenulfum Laudunenfis Ecclefiæ Electum litteris Hincmarus Metropo iita Remenfis damnat quævis Epifcoporum turpia lucra, nominatim quæ capiuntur de Ecclefiarum confecratione. Eundem articulum Widonis Mediolanenfis Archiepifcopi juramento inferuit Sanctus Petrus Damiani. Et Tholofana fub Viétore fecundo habita Synodus: Dedicationes Ecclefiarum fancta Synodus per pecunias nullatenus fieri voluit. Et per Cardinales Joannem ac Benedictum celebrata prima Synodus Pictavienfis: Nullus Epifcopus pro facris orationibus, vel pro Ecclefia. rum benedictionibus munus accipiat. Taliter factas. Altarium vel Ecclefiarum confecrationes de Simonia damnat in Lateranenfi Synodo Innocentius fecundus. Etiam in Remenfi Calixtus fecun dus, & in Londinenfi Joannes Cardinalis de Crema. Et in alia Londinenfi Richardus Archiepifcopus Cantuarienfis: Nec pro dedicatione quidquam exigatur. Si quis hoc fecerit, anathema fit. Exftat apud Rogerum Hovedenfem. Et ejus fucceffor Hubertus id confirmavit. Hinc in Gerar-forma auctoritatem obtineat, & nihil in ordinadum Engolifmenfem Epifcopum, Petro Leonini adversùs Innocentium fecundum Schifmatis peffimum fautorem infignemque Simoniacum, meritò invehitur Arnulfus Lexovienfis Epifcopus: Bafilicarum dedicationes & benedictiones Al. tarium eodem, quo cætera, more tractafti, ut pla nè nihil faciendum putares, quod non alicujus emolumenti aufpicatio præveniret. De quo vitio notari & Hartuicum Bremenfem Archiepifcopum, ac de oppofita virtute Theodoricum Lubecenfem Epifcopum, fupra audivimus ab Arnoldo Abbate Lubecenfi. Addit tamen in litteris ad Vigifienfem Epifcopum, apud Gregorium nonum exftantibus, Alexander tertius: Nihil pro EccleL. 5. tit fiarum confecratiene potes vel debes præter procura3. Co tionem exigere. Ecclefiæ enim confecratio eft

&tus Bafilius, nequaquam inito pacto vende-
bant Sacros Ordines, fed dumtaxat paucos,
quibus tenues fuarum Ecclefiarum proventus
pedetentim augerent, nummulos à quovis Or-
dinato accipiebant. Etiam Ibam Edeffenum Epif-
copum in Tyria ac Berytenfi Synodo accufavit
Clerus de hoc articulo: de Ordinationibus accipit.
Quod plures tunc Epifcopi laborarent eadem
fcabie, docet fecundus Canon Chalcedonenfis
Nec enida adverfus unicæ Ecclefiæ abufum ille
emanaffet. Ipfum etiam in Ægypto fuiffe graf-
fatum audivimus fuprà ab Ifidoro Pelufiota. Et
morem peffimum laudatus Canon non evulfit :
etenim nova illum Synodo impugnare debuit
Sanctus Patriarcha Gennadius. An evulferit,
ignoro; quidquid fit, poft compofitum Acacii
fchifma Ecclefiafticam difciplinam reparans Ju-
ftinianus Auguftus, in Novella ad Petrum of-
ficiorum Magiftrum lege iftas dandi & exigendi
confuetudines reliquit intactas. Novella de Sa-
cris rebus leges, licet Juftiniani nomen præfe-
rant, funt tamen doctiffimorum, quos per in-
tegras quandoque noctes cum ipfo de iftis caufis
lucubraffe adfirmat Procopius Cæfareenfis, tunc
in Oriente Epifporum opus. Norant hi Collegas
fuos, videbantque iftas confuetudines fine ma-
gnis contentionibus non poffe abrumpi. Hinc
eafdem confirmavit, & ad certam taxam de-
duxit Imperator Ifaacius Comnenus, iftiufque
legis hanc partem fuis ad Photii Nomo-Cano-
nem Scholiis inferuit 'Theodorus Balfamon: Tit. I
Statuit Imperatoria mea Majeftas, ut etiam in or- 34.
dinatione Sacerdotum & coronariis tributis vetus

F. 543.

Cap. I.

Cap. 3.

quædam vifitationis fpecies, cui juxta antiquos
etiam Canones debentur iftius diei alimenta, que
paffim dicimus procurationes. Verùm effe de-
beant alimenta fimplicia, ac verè Episcopalia,.
non lauta & fumptuofa convivia, longè minùs
comeffationes, quibus fidelis plebs fcandalizetur,
& pauperes Rufticorum pagi ad miferiam redi-
gantur. Ejufmodi procurationes in Petro Leonis,
adhuc Cardinali Romanæ Ecclefiæ, & Legato
per varias Provincias, infigniter depingit ac
damnat laudatus Epifcopus Arnulfus.

Porrò in Presbyterorum & aliorum Clericorum
ordinatione aliquid exigere eft antiquiffimus Græ-
corum Epifcoporum abufus. Etenim Ponticæ
Dioecefeos Epifcopi, quos Simoniæ arguit San-

[ocr errors]

tione Epifcopus, qui ordinat, ampliùs accipiat quàm prææftimatæ monetæ meæ Imperatoriæ Majeftatis feptem aureos nummos dumtaxat unum videlicet quando ordinandum facit fimplicem Papam five Lectorem, tres quando ordinat Diaconum, alteros tres quando Sacerdotem feu Presbyte rum perficit. Et quia hafce exactiones quidam notabant de Simonia, pergit dictus Theodorus: Cum bac aurea Bulla confectus eft etiam à Sanctiffimo Patriarcha Domino Nicolao Synodalis commentarius, qui jubet ut fecundùm banc auream Bullam coronaria tributa, ac pro ordinatione dari folita dentur. Adfirmat ipfa non effe Simoniaca, & adjungit caufam: Neque enim merces eft, quod ali-, mentorum gratia Pontifici datur. Quod tamen non probavit Latinus Auctor eruditi ad versùm Græcos tractatus: In forte Simonis Magi de jure ponendi funt Græcorum Pontifices, qui Sacros ordines, qui gratis debent dari, nifi manus eorum ære graventur, non tribuunt.

Durè quidem, fed tamen loquitur juxta vetuftam Latinæ Ecclefiæ difciplinam, ex qua fimiles in variis Provinciis graffantes exactiones de Simonia damnavit in variis Epiftolis & Sanctus Gregorius Magnus. Suam regulam vigere juffit etiam in Patriarchatu Alexandrino, Antiocheno, Hierofolymitano, & Conftantinopolitano. Nec dubitandum, quin in datis ad iftos Patriarchas litteris, licèt non exprimat, notet confuetudines recens tunc probatas à Principe Juftiniano. Regulam edicit in litteris ad Janua

C. 28.

C. 3.

[ocr errors]

rium Sardinia Metropolitam, vetans quidquam exigi, fpontè oblatum indulgens admitti. Eamdem probat fecunda Synodus Turonenfis. Nullus Epifcoporum de ordinationibus Clericorum muneva præfumat exigere, quia non folùm facrilegum, fed & hæreticum eft. Et fecunda Bracarenfis: De ordinationibus Clericorum Epifcopi munera nulla fufcipiant. Quod ipfum ftatuit ejufdem loci tertia. Videntur tamen non adversùm exactores Epifcopos, fed ftatuere adversùm ambitiofos Clerica tus appetitores, qui ad ipfum impetrandum profufis muneribus corrumpebant Epifcopos, palàm Simoniani. Adversùm Epifcopales exactiones ftatuit Synodus Barchinonenfis: Cùm ad officia Ecclefiaftica Clerici provebuntur, nihil pro benediBione aut Subdiaconii, vel Presbyterit collata fub obligationis nomine à quocumque Epifcopo aut ejus Clero inquiratur . GRATIS ACCEPISTIS, GRATIS DATE. Quod plerofque Francorum Epifcopos repererit hac lepra laborantes, in fuis ad Sedem Apoftolicam litteris queritur frequenter ipforum Apoftolus Sanctus Bonifacius; verùm Pippinus Rex ac ejus filius Carolus Magnus adeò eliminarunt, ut fub hujus Imperio ftatuerit fecunda Cabilonenfis Synodus: Pro Cap. 16. dandis Ordinibus nihil accipiendum eft. Et adver sùs Longobardorum Epifcopos ftatuit in primo fuo Capitulari Ludovicus Imperator Pius: De Epifcopis in Longobardia conftitutis, qui ab his, quos ordinabant munera contra Divinam & Canonicam legem accipere foliti erant, vel exigere, modis omnibus inhibitum eft ne ultèriùs fiat. Exa&ores ejufmodi adfirmat juxta Sacros Canones effe degradandos. Cum Caroli Magni femine exftincta, aut fanè plurimùm læfa fuit ifta caftitas, ideoque ad Henrici tertii juffum reparare ipfam denuò cœpit Clemens fecundus, ac præfertim Leo nonus. Et Nicolai fecundi ad expurgandam Mediolanenfem Ecclefiam Legatus Sanctus Petrus Damiani Widonem Archi-Epifcopum compulit ad folemniter ejerandum vetuftum morem, qui in ifta fancta Ecclefia confuetudinaliter obtinebat, ut quifquis ad Clericales Ordines provebendus accederet, de Subdiaconatu quidem duodecim nummos, de Diaconatu decem odo, de Presbyteratu fufcipiendo viginti quatuor, quafi per præfixam conditionis regulam daret. Pro ipfo jurarunt & Primates Clerici: Dominus meus Wido nunquam confecrabit alicujus ordinis Clericum fue Diœcefis præter Monachos, quem ante promotionem non faciet jurare, quod in hoc brevi. culo fcriptum eft. Ita me Deus adjuvet, & hæc fanda Evangelia. Breviculus feu promovendorum Clericorum profeffio fuit in hac formam: Pro fufcipiendis Ecclefiafticis gradibus, five per me, five per fubmiffam perfonam, feu per quodli bet ingenium, neque dedi, neque promifi, neque per promiffiones daturus fum aliquid. Ita me Deus adjuvet, & ifta fanda Evangelia. Dicit, Neque per promissiones, &c. Quia gratuitam & fpontaneam poft acceptum Ordinem oblationem Ecclefia non prohibet. Verba, Præter Monachos, laudant Monachorum infignem in tanta corruptela innocentiam. Quæ omnia Decreta ftrenuè executus eft, atque ampliavit Gregorius feptimus,

& in fecunda fua Pictavienfi Synodo ftatuerunt Cardinales Joannes ac Benedictus: Ut nullus in faciendis coronis forcipes vel manutergia exigat. Uti in danda Clericali corona Græci aurum coronarium, ita tunc Latini quidam Epifcopi exigebant jura forcipum ac manutergiorum. Et hanc exactionem Synodus damnat. Malum, & quidem cum dandi ad fingulos Ordines xenii fixa taxa, denuo furrexit, denuoque damnatum eft per Innocentii tertii Lateranenfem Synodum per Synodum Bafileenfem, per varias Provinciales, ac noviffimè per Sacro-Sanctam Tridentinam: Quoniam ab Ecclefiaftico Ordine omnis ava- Seff. 21. ritia fufpicio abeffe debet, nihil pro collatione quo- Cap. 1. rumcumque Ordinum, etiam Clericalis tonfuræ, nec pro litteris dimifseriis aut teftimonialibus, nec pro figillo, nec alia quacumque de caufa, etiam fponte oblatum, Epifcopi & alii Ordinum collatores, aut corum Miniftri, quovis prætextu recipiant. Omnes antiquos Canones, fponte oblatum accipi permittentes, exftinxit hæc Synodus, reduxitque avitam hoc in Sacramento caftitatem Synodi Eliberina. Et hac lege eft omnibus hodie Epifcopis omnino vivendum.

CAPUT X

Exponuntur exactio oblatio pro
donatione Ecclefiastici
Beneficii.

UT Epifcopus, Presbyter, Diaconus, qui

vis Clericus, Ecclefiæ, in cujus Catalogum infcribitur, tamquam fuæ fponfæ ac Matri uti dotem donet omnia fua bona, aut aliquam iftorum portionem, eft antiquiffima omnium Chriftianarum gentium confuetudo, cujus meminit in Præfcriptionum libro Tertullianus, dicens de Valentino & Marcione Hærefiarchis: Conftat illos neque adeò olim fuiffe, Antonini ferè Cap. 39. Principatu, in Catholicæ primùm doctrinam credidiffe apud Ecclefiam Romanenfem fub Epifcopatu Eleutheri Benedicti, donec ob inquietam eorum femper curiofitatem, qua fratres quoque vitiabant, femel & iterùm ejeci, Marcion quidem cum ducentis feftertiis, quæ Ecclefiæ intulerat, noviffimè in perpetuum difcidium relegati, venena doctrinarum fuarum diffeminarunt Et in quarto adversùs Marcionem libro: Marcion pecuniam, in primo calore fidei, Catholicæ Ecclefia contulit, projectam mox cum ipfo, pofteaquam in hærefin fuam à noftra veritate defcivit. Ad priora verba hæc Jacobus Pamelius: Ad antiquum Chriftianorum morem pertinet, qui non fe tantùm, fed fua fimul offerebant Ecclefie, in communi viventes. At morem iftum, qui in Hierofolymitana ac Alexandrina Ecclefiis viguit ad paucos annos, viguiffe etiam in Pontica aut Romana Ecclefia, nullo testimonio poffic oftendi. Non ergo illum, quo quifque Fidelis, fed quo plerique paffim Clerici fua cum femetipfis bona tradebant Ecclefiæ, morem Tertullia

[ocr errors]

Cap. 4.

nus laudat: Hunc enim folum conftat omnibus
fub coelo Ecclefiis fuiffe familiarem. Ducenta fe-
fiertia, inquit Beatus Rhenanus, faciunt quin-
que millia Ducatorum. Quod ipfum ex Budæo ad-
firmat memoratus Pamelius, recteque adversùm
Lutheranos & Calviniftas adjungit: Refpondeant
bic mibi, qui mentiri non erubefcunt Ecclefias primi-
tivas, nofirarum matrices, adeò vixisse pauperes
immò tam tenuès, indigas, & mendicas exftitiffe
nibil babuiffe proprium vel fuum, ut oftiatim
tamque
pænè compellerentur quæritare cibos, Hic vides auri
pondo multa donata Ecclefiæ, atque reddita, non
cundlanier, fed mox atque repopofcit is qui dona

rat

Antiqua, cui Lutheranorum & Calviniftarum miniftrorum cupiditas invidet, Ecclefiarum opulentia multo teftimonio poffit demonftrari.

[ocr errors]
[ocr errors]

Tertulliani verba, Apud Romanenfem Ecclefiam, adfirmare. videntur Marcionem tunc priùs credidiffe, & antea non fuiffe Chriftianum. Verùm longè aliter Sanctus Epiphanius: Marcion L. 42, C. 1. fuit gènere Ponticus, ex ea parte quæ Helenopontus dicitur oppido Synope, quemadmodùm frequenti de eo fama percrebuit. Qui initio vite fcilicet cafti tatem præ fe ferens, Monachorum inftituta profeffus eft, parente natus Catbolice communionis Epifcopo. Poftea cum Virginem quamdam adamaffet, ac fraudibus pellexiffet, à fpe vitæ cœleftis illam juxta ac femetipfum dejecit. Ob hunc igitur incæftum Ecclefia ab ipfo parente pulfus eft, viro cumprimis religiofo, ac veritatis amore flagrantiffime, & in bac Epifcopalis muneris adminiftratione præftanti. Cui cum Marcion diu multumque fupplicaffet, ac pœnitentiam poftulaffet, banc à Patre precibus nullis obtinuit. Vehementem fiquidem ex ea re dolorem optimus fenex & Epifcopus ceperat, quod non ille folùm excidiffet, fed & ignominiam fibi ac dedecus impofuiffet. Ergo ubi nullis fe artibus eblandiri poffe quod cuperet animadvertit, popularium fuorum probra ac ludibria non fuftinens, clàm ab oppido feceffit ac Romam poft Hygini Papæ obitum fefe contulit. Eo ftatim ac Marcion pervenit, ad Seniores adiens qui ab Apoftolorum difcipulis edodi i adbuc fupererant, ut in communionem admitteretur, ab iis fruftra petit. Quamobrem exftimulatus invidia, quod non Principem illic locum, ac ne Ecclefiæ quidem aditum impetraffet, ad impoftoris Cerdonis hærefin confugere in animum induxit. Non duntaxat Epifcopi filium, fed & Epifcopum fuiffe adfirmat Sanctus Optatus Epifcopus Milevitanus. Quod ipfum innuunt Epiphanii verba: Non impetravit Principem locum, feu Præfidentiam. Quod fi verum fit, exiftimo nativæ Synopenfis civitatis fuiffe Epifcopum, atque ita Pater, qui illum gradu & communione movit, effe debuit Amafenus Epifcopus, unicus tunc totius Ponti Metropolita. Non itaque ut crederet, fed ut gradum & communionem reciperet Romam venit appellans Marcion, ac proindè ducenta illa feftertia, non Romanæ videtur dediffe,fed Ecclefiæ Synopenfi. Longa ac erudita est quæftio, fed non hujus loci. Lucet interim antiquitas moris, quod Clericus non folummodò feipfum, fed & fimul fubftantiam fuam in titularem Ecclefiam,quafi dotem in fponfam, tranfcribebat.

L. 3.

Ejufdem moris meminit in libris de Sacerdotio Sanétus Joannes Chryfoftomus, referens è L.2. c.7. Plebe quofdam maledicè murmurare adversùm Epifcopos, quod in eligendis Clericis attenderent folas divitias, & fplendorem generis, quibus poffent fuas Ecclefias ditare. Et in litteris ad fuos Epifcopos Sanctus Synefius Ptolomaidis Epifcopus, Pentapolitana Provincia Metropolita, loquens de Clericis Arianis: Infames illi Prolomaidos finibus expellantur, & quidquid rei cum Epift.s. ipfis importatum eft, fecum non appenfum auferant. Meminit in litteris ad nobilem matronam Albinam etiam Sanctus Auguftinus, laudans Ecclefiam Hipponenfem, quæ dum ei Clericatum detulit atque impofuit, paternos ejufdem agellos non invidit Ecclefiæ Tagaftenfi. Nempè poft Ep. 225. fufceptum in Italia cum Baptifmo Monachatum recta Tagaftam Auguftinus iverat, de hæreditate fua compofiturus cum Curia, ejufque profef fioni fuæ fuperfluam portionem dederat Tagasten. fi Ecclefiæ, Hinc laudat Hipponenfem, quæ inopem fufceperat in Presbyterum, & adversùs iftam nihil unquam querela moverat de repetun❤ dis, Hujufmodi enim querela movit famofam illam in laudati Auguftini Epiftolis litem inter Thianenfem & dictam Tagaftenfem Ecclefias de patrimonio Honorati Presbyteri. Hinc item Ep. 139. nobilem & opulentum virum Pinianum, laudatæ Albinæ filium, Presbyteratu donare contenderunt & Hipponenfis Plebs ac Tagaftenfis. Ep. 228. Eumdem morem probat, & ab omni forde purum declarat in Novella ad Petrum Officiorum Magiftrum lege Juftinianus Auguftus: Si quis c. 3. Epifcoporum, five ante fuam ordinationem, five poft voluerit proprias res, aut earum partem Ecclefia offerre, cujus Sacerdotium accepit, non probibe mus, & omni condemnatione & pœna eum liberum effe fancimus, fed etiam omni laude dignum judicamus, quoniam hoc non eft emptio, fed oblatio. Quare eamdem oblationem nullo modo damnat quintus Canon feptimæ Synodi : Solummodò damnat eorum ftultitiam & faftum, qui fimilis oblationis caufa contemnebant pauperes, qui nihil contulerant, ipfis ambiebant anteponi, atque ita eorum virtutibus fuum aurum etiam cum improperiis & contumeliis præferebant. Damnat & iftos, qui non poft, fed ante fuam electionem obtulerant, atque ità elicuerant electionem: Effe dicit plenam Simoniam, damnatam à Synodo Chalcedonenfi. Hinc item fecunda Cabilonenfis Synodus Epifcopos & Abbates, qui opulentos homines fimili fpe adliciebant & C.5. 7. circumfcribebant ad Clericatum aut Monachatum, damnat Simoniæ & rapacitatis, cogitque hæredibus ad reftitutionem. Ex eodem principio illum, qui Præbendam aut aliud beneficium fub ejus prima vice accipiendi pacto erigit aut fundat, de Simonia damnavit Innocentius tertius. Verùm hæc oblatio aut exactio non fpectat ad præfens inftitutum .

Spectat illa exactio, quam olim Patriarchæ, Primates, Metropolitæ, Epifcopi pro Metropolitarum, Epifcoporum, Abbatum, ac aliorum Electorum confirmatione aut Pallio poftula runt, de qua ad Patriarcham Antiochenum fcri

bit

L. 123.

« VorigeDoorgaan »