In novo Teftamento Simon Magus dudum nullos habuit fequaces. Ne quidem apud duplicis Divinitatis fabulones Gnofticos, nefandifsimos Chriftianorum morum everfores. Longè minùs apud alios hæreticos. Ecclefiam Catholicam dudum fuiffe puriffimam, lucet ex apologetico libro Tertulliani: Præfident probati quique Seniores, bonorem iftum non pretio, fed teftimonio adepti. Cap. 39. Ad Montanum delapfus idem Scriptor noftrorum , quos Pfychicos feu animales vocat, vitia undequaque congregat, ac invidiofiffimè improperat: Nullibi tamen improperat Simoniam. Marcionitarum ac reliquorum hæreticorum facinora, & multam circa Sacras etiam Ordinationes indifciplinationem prodit & præfcribit in Præfcriptionum libro: at nec illic meminit ullius Simoniæ. Omnia fidelis fuo tempore populi vitia, horrenda pefte & gentili perfecu tione per Divinam Juftitiam infigniter flagellata, refert in Sermone de Lapfis Sanctus Cyprianus ; Feliciffimi item fui Diaconi, & quorumdam illi adhærentium Presbyterorum ac Epifcoporum facinora in litteris ad Sanctum Papam Cornelium, & Bafilidis ac Martialis Epifcoporum fcelera in litteris ad Hifpaniarum Ecclefias: verùm nullibi apparet Simonia. De fordida avari. tia, ambitu ac turpi in rebus civilibus quæftu, at non de Simonia accufavit etiam Paulum Samofatenum, Antiochiæ Patriarcham, laudata per Eufebium Cæfareenfem Synodus Antiochena. Et hinc Romanæ Reipublicæ vitia curaturus apud Ælium Lampridium Alexander Auguftus, Provinciarum & Civitatum Magiftratus deinceps ad eam, qua Chriftiani Cleri ele&tiones fiebant, regulam fanxit creari. Quod nempe tunc electiones noftræ omnem ignorarent maculam ac rugam. Quam immaculati in Sacramentorum adminiftratione fuerint olim noftri Cap. 48. parentes, lucet ex canone Eliberino: Emen

Epift. S.

dari placuit, ut bi, qui baptizantur, ut fieri folebat, nummos in concham non mittant, ne Sacerdos, quod gratis accepit, pretio diftrahere videatur. ·Expofuit in Bafileenfi Synodo Julianus Cæfarinus, Romanæ Ecclefiæ ad Sanctam Sabinam Pref byter Cardinalis: Nonne gratis offerre & eleemo-fynam dare, pium eft & charitatis opus? Sed quoniam tempore Baptismi nummos projicere in concham, "fpeciem prætendebat mali, aboleri & emendari talem confuetudinem juffit Ecclefia. Canonis, quo Sacerdotem effe turpis lucri cupidum vetat Apoftolus, violati nec leviffima fufpicione voluerunt Patres noftri laborare.

Fateor Sanctis iftis temporibus non defuisse Cleri, Epifcopalis præfertim apicis, ambitum Apoftolus fcribens, Qui Epifcopatum defiderat, bonum opus defiderat, nequaquam aerem verberavit. Loqui poffit adversùs Thebutem, Hierofolymitanæ Ecclefiæ Presbyterum, qui iftic va cantem ex Sancti Jacobi Martyrio Cathedram ambiit adversùs Sanctum Simeonem, ac repulfam paffus, erroris labe maculare, & fcindere conatus eft integram atque indivulfam eò ufque Ecclefiam, factus Dux ac magifter Simonis Magi. Ita ex Egefippo refert Eufebius Cæfareenfis. Lib. 4. c. Et quis Valentini, Montani, Novatiani, Fortunati, Pauli Samofatenfis, pluriumque in mediis Gentilium perfecutionibus aliorum ambitum, natafque exinde hærefes & fchifmata ignoret ? Et quod tam ab obfequio quam à lingua munus ambitui tunc fervierit, non eft ambigendum. Per datam Ecclefiis à Conftantino Augufto pacem ac opulentiam cœpit infigniter crefcere virus, ac ex ipfo tandem prodiit turbu lentia ac hærefis Ariana. Quod namque Pref byter Arius Alexandrina Ecclefiæ Epifcopatum adversùs Sanctum Alexandrum prætenderit, ac ob repulfam cœperit doctrinam ejus agitare, & novam ad divertendum ab ipfo populum fpargere, conftat ex authenticis teftimoniis . Malum cum fœnore traduxit in fuos fequaces, de quibus in Epiftola ad Solitarios Sanctus Athanafius: Qui tot & tam graves etate Epifcopos relegarunt, in illorum locum juvenes, libidinofos, Ethnicos, ne catechifmo quidem imbutos, nec non & digamos, & de maximis criminibus malè au、 dientes , opum gratia & pecunia commendatione, modò aurum darent, velut emptores in foro, ad Epifcopatum fubmiferunt. Eafdem ab ipfis nundinas addit fuiffe perfuafas etiam Meletianis. Utraque enim, ad inftar Herodis ac Pilati, colligata factio ad fuas in Deum Verbum blafphe mias exequendas nummis indigebat, ad largitionibus corrumpendum populum. Et hæc apud Ecclefias eft prima origo & mentio pecuniaria Simoniæ.

393

Scabiem illi non fuis folùm, fed & Catholicis adfricuerunt. Præfertim in Egypto. Etenim fui temporis Episcopos à fuis Antecefforibus Apoftolis diftare plurimùm, in litteris ad virum clariffimum Dorotheum queritur Alexandrinæ Ecclefiæ Presbyter Ifidorus Pelufiota, & dat caufam: Cum Apoftoli unum, qui Apoftolicam dignita, L. 3. Ep. tem pecunia fe empturum fperaverat, objurgarint, ac dixerint, Pecunia tua fit tecum in perditionem, ifi contra Sacerdotii munus iis præfertim commiferunt, qui tamquam in foro ipfum emerunt. Nec verò hoc adhuc grave eft, quamvis alioquin grave, verùm etiam hoc nomine magis efferuntur, quam alii ob probatam & voluntariam paupertatem. Atque cum à quibufdam videntur convitiis impeti, ftatim Apoftolicam dignitatem proferunt: Non enim nos, inquiunt, fed Epifcopatum injuria adfecerunt. Promotis ad Epifcopatum ob vitæ meritum pauperibus valebant haberi dis gniores. Antique adeò funt hæ fordes; quas poftea fingulari Canone damnavit fecunda Synodus

Odoacri Regis in Romani Pontificis violenta ac Simoniaca attentata fucceffores Gothorum Reges funt etiam profecuti. Acceffit & aliud malum. Ambitiofi quidam Romani Clerici ab avaris & aurum videre non confuetis Barbarorum Regibus Pontificatum cœperunt etiam mercari. Hinc fimilem à Diofcoro Diacono iniquitatem, unaque fuæ electionis fchifma paffus Bonifacius II. ex Vigilii Diaconi confilio ftatuit à vivo Pontifice deinceps fibi deligendum cum fucceffiɔnis jure Coadjutorem, elegitque dictum Vigilium. Simoniacum mercatum, vacante fede fieri confuetum, ita fperavit præpediendum. At etiam Decretum iftud erat Apoftolicis Canonibus adverfum, ideoque patrabat mala, ut evenirent bona. Hinc in vita laudati Bonifacii feribit liber Pontificalis: Bonifacius Papa reum fe confeffus eft, ac ipfum Conftitutum in præfentia omnium Sacerdotum, & Cleri, & Senatus, incendio confumpfit. Erat enim machina ac dolofa techna ambitiofi Vigilii, qui pofteà tandem per infigniter pravas artes pervenit ad Pontificatum. Hinc igitur laudatus Pontifex per Romanæ Ecclefiæ Defenforem fupplicavit Athal arico Regi, peffimæ iftius, quæ Romanas Bafilicas expilaret ufque ad facrorum vaforum venundationem, ambitionis atque Simoniæ pravitates & fcandala expofuit, poftulavitque medelam. Et Rex, licèt Arianus, omninò dedit. Caffavit electionem iftiufmodi, & Palatinos Simonię mediatores damnavit ad plenam omnium receptorum reftitutionem. Et quidem per Senatus - Confultum, ad majorem firmitatem. Attamen Regia exactio manfit integra.

Hinc ejus diminutionem ab eodem Rege efflagitavit Joannes fecundus Pontifex, & eft aliquid confecutus. Etenim Rex, quiantea ex arbitrio exegerat, ftatuit fibi deinceps pendi tria dumtaxat folidorum millia: Idque computatis etiam juribus chartarum, feu Regii Chartularii, & aliorum ad datæ confirmationis conficiendum inftrumentum concurrentium Miniftrorum. Et ad hujus exactionis contributionem concurrere voluit folos idoneos, id eft, folos opulentos. Etenim perfonas idoneas effe cives, licèt plebejos, , agro vel pecunia divites, ideoque ad curialia & alia Reipublicæ onera idoneos, docent leges varia in Theodofiano præfertim Codice. Quare in Athalarici Edicto textus eft vitiatus: Omnes zdoneos removemus. Legendum eft, Inidoneos. Hinc enim fequitur: Quia de Ecclefiaftico munere pauperibus cft potiùs fubveniendum. Hoc eft, ab ipfis nihil exigere debet Ecclefia, fed potiùs donare. Ex eadem benevolentia fubdit: In civitatibus fuis tenuiffimæ plebi non ampliùs quingentos folidos fe diftributuros effe cognofcant. Avita Romani Pontificis aut aliorum Patriarcharum in Clerum & populum dona per Regiam exactionem vult dein

pauperes, ideoque fibi à Pontifice quidem tria, ab aliis Patriarchis duo dumtaxat pendi folidorum millia. Hec ad Patriarchas verba, Dignos Majeftati Pontifices offerant, oftendunt omnium etiam Provincialium Epifcoporum confirmationem fuiffe Regi refervatam, liberam tamen ab exactione. Quod namque Epifcopales Italorum Cathedræ tunc paffim effent pauperes, lucet ex Ammiano Marcellino, agente de electione San&i Damafi, ex variis Sancti Gregorii Epiftolis, & ex Cleri Italici litteris ad Francorum Legatos proficifcentes Conftantinopolim ad Juftinianum Auguftum.

In Athalarici Regno nulli præter Romanum erant Patriarchæ, ideoque queritur, quomodò hoc fuum Edictum velit non folummodò ad Romanum, fed omninò ad univerfos Patriarchas atque Metropolitanas Ecclefias pertinere? Dominus Cardinalis Cæfar Baronius per Patriarchas vult intelligi Metropolitas, utique Mediolanenfem ac Aquilejenfem, & Ravennatem. Quod enim tunc nec Calabria, nec Apulia, nec Campania, nec ipfa Sicilia aut Thufcia haberent Metropolitas, fed fuffraganeo jure spectarent ad Romanam Metropolim in Græcarum Synodorum fcholiis eft oftenfum. Aft Edictum lucidè diftinguit inter Patriarchas & Ecclefias Metropolitanas. Quare malim utramque vocem in confueta fignificatione fupponi. Gothorum Reges cenferi noluerunt Romani Imperii hoftes aut laceratores, fed Augufti College, Rectorefque Imperii Occidentalis. Romanis vixere legibus, Hinc & Augufto more Edicta fua, Leges, San&tiones pragmaticas, Senatus-Confulta, non ad folos fui Regni, fed ad omnes totius Romanc Reipublicæ homines fcripferunt, & voluerunt pertinere.

Et quidem in barbaris Regibus tolerari pote rat ifta exactio. At quis crederet ipfam ab istorum expulfore Juftiniano Augufto fuiffe continuatam? Certè Romanam Ecclefiam reddere debuerat in avitam libertatem. Verùm altera aquam, altera manu portabat ignem. Hodiè fovere videbatur, cras Ecclefiaftica jura hoftiliter tractabat. Se victorem fuccedere dixit in omnia Gothorum jura, ideoque & in iftas exactiones. Eodem pede progreffi funt Juftinus fecundus, Tiberius Conftantinus, & Mauritius Auguftus, adverfus quem fcribit in quinti Pœnitentialis Pfalmi commentario S. Gregorius magnus: Simoniana bærefis noftris maximè temporibus malitiæ fue virus exercuit, & totius Ecclefia pacem fchifmatica infeftatione turbavit. Concitavit enim adver sàs Ecclefiam Dei non folum innumerabilem populi multitudinem, verùm etiam Regiam, fi fas eft dicere, poteftatem. Nulla enim ratio finit, ut inter Reges habeatur qui deftruit potiùs, quam regat Impe rium, & quofcumque habere poteft perverfitatis fuæ focios, eos à Chrifti confortio facit alienos. Qui turpiffimi lucri cupiditate illectus, Sponfam Chrifti captivam cupit abducere, & paffionis Dominicæ Sacramentum aufu temerario contendit evacuare . Ecclefiam quippe, quam fibi Sanguinis pretio redemptam Salvator nofter voluit effe liberam, hanc ifte poteftatis Re

gia jura tranfcendens facere conatur ancillam Quantò melius foret fibi Dominam fuam effe agnofcere, eique religioforum Principum exemplo devotionis obfequium exhibere, nec contra Deum extendere dominationis faflum, à quo fue dominium accepit Potefatis. Ipfe eft enim qui ait: PER ME REGES REGNANT. Sed immenfæ cæcatus cupiditatis caligine, & Divino ingratus beneficio, & contra Deum faftuofus, terminos quos pofuerunt Patres noftri, contempto Divino timore tranfgreditur, & contra Catholicam veritatem furore fuæ Tyrannidis effertur. In tantùm autem fue temeritatem extendit vefanie, ut caput omnium Ecclefiarum Romanam Ecclefiam fi bi vendicet, & in Domina gentium terrenæ jus poteftatis ufurpet. Quod omnino ille fieri prohibuit, qui hanc beato Petro Apoftolo fpecialiter commifit dicens; TIBI DABO ECCLESIAM MEAM. Obftruatur ergo os loquentium iniqua, &omnis bæreticorum acies obmutefcat, quia nullas vires habet mendacium, quod ipfius ore veritatis reperitur deArudum. Exactionem, quam peffimè Simonia cam, Divinæque legi atque Ecclefiafticæ libertati adverfam declamat tanto impetu, perfolvit tamen optimus Gregorius: Quod nempe nec Papatum declinare poffet, nec Principis avaritiam moderari, Solus Princeps, non ipfe fuit Simoniacus, quia iniquam ac inevitabilem vexam redemit. Joannes Andreas, & quidam alii legum aç recentiorum Canonum perici, Regias iftas exactiones à Simonia ac iniquitate purgare conati per varia rationum & confuetudinis pigmenta, fœdè hallucinantur. Porrò Gregorius non folum Principem, fed & populi, utique Romani, multitudinem accufat de Simonia; quod nempe confuetæ, quam adflictiffimæ tunc per peftilentiam & Longobardos Romanæ Ecclefiæ paupertas ferre non poterat, in fefe roga nollet plebs renuntiare. Eam, non uti fpontaneam eleemofynam, fed uti fuffragio fuo debitum xenium expoftulabat, ideoque omninò committebat Simoniam.

Duravit iniquitas ufque ad tempora Sancti Agathonis Papæ, & Conftantini quarti Imperatoris, vulgò Pogonati feu barbati, de quibus in laudati Pontificis vita Anaftafius Bibliothecarius: Hinc Pontifex fufcepit Divalem juffionem fecundùm fuam poftulationem ut fuggeffit, per quam releva ta eft quantitas, quæ folita erat dari pro ordinatione Pontificis facienda. Sic tamen ut fi contigerit poft ejus tranfitum electionem fieri, non deberet ordinari qui electus fuerit, nifi priùs Decretum generale introducatur in Regiam urbem fecundùm antiquam confuetudinem, & cum Imperatoris confcientia & juffione debeat ordinatio provenire. Remifit, idque in gratiam per laudati Pontificis Legatos feliciter directæ fextæ Synodi, folam penfionem pecuniariam, nequaquam Papalis electionis confirmationem, de qua pergit Anaftafius in vita Benedicti fecundi: Hic Pontifex fufcepit Divales juf fiones clementiffimi Conftantini, magni Principis, ad venerabilem Clerum & populum, & feliciffimum exercitum Romanæ civitatis, per quas conceffit, ut perfona, qui electus fuerit ad Sedem Apoftolicam, è veftigio abfque tarditate Pontifex ordinetur. Etiam

plenam ac avitam libertatem reddidit idem Con&tantinus, magnus reverà ac optimus Princeps, atque proximus Benedicti fucceffor Joannes quintus omnino fuit ita confecratus. Joannes quidem Platynus, Juftiniani fecundi Patricius ac Italia Exarchus, à Sergio primo extorfit pecunias; verùm non titulo electionis. Et hæc libertas permanfit ufque ad Leonem Ifaurum, & Carolum Magnum, cujus fucceffores confirmationis violentiam reduxerunt, atque ita Romanam denuò Ecclefiam longa & varia, alibi exponenda, fervitute vexarunt.

L. 2. C.

18.

Ab Erulis & Gothis impreffam exactionis fervitutem Conftantinopolitani Imperatores, Athalarici Edictum fecuti, traduxerunt ad quafvis Patriarchales Ecclefias, ipfam etiam Conftantinopolitanam. Etenim de Juftino fecundo, Juftiniani magni per fororem nepote ac fucceffore, fcribit Evagrius Epiphanienfis: Juftinus alienæ L. 5. c. 1. pecuniæ adeò fuit appetens, ut omnia iniqui quæftus gratia divenderet, immò ipfa etiam Sacerdotia, Divinum numen minimè veritus, plebæis hominibus venalia paffim exponeret. Et infrà: Dicitur Juftinus Cap. 5. Anaftafio, Sanctiffino Antiochenorum Patriar chæ, fuccenfuiffe, quod poftulanti ei pecuniam, cum Epifcopus effet defignatus, dare noluit. Hæc optimo viro fuit caufa relegationis. Et in Florentinæ Synodi Hiftoria fcribit Silvefter Sguropulus: Per totum Orientem Patriarchæ fub Mahumetana ditione ut fama fert, Sultano exhibent mille florenos ut Patriarche creentur. Arabum ac Turcorum Tyranni funt Juftiniani principia ac veftigia fecuti. Dixerunt fe fuccedere in omnia Romani, quod ejecerant ex iftis regionibus Imperii jura, adeoque & in iftas exactiones. In Turco-Græcia Zygomalas adfirmat Patriarchas hodiè vexari duplici exactione Turcica: Pefcefio, quod pro novi Electi confecratione, & Charatzio, quod folvitur pro annuo tributo. Primum fuiffe mille dumtaxat florenorum audivimus jam à Sguropulo, idemque adferit Chroni con Conftantinopolitanum; in Patriarcharum Hiftoria Malaxus dicit fuiffe duorum millium, trium millium jam dictus Zygomalas. Symeon Hieromonachus Trapezuntinus penfionem primus obtulit, folvitque dumtaxat quingentos florenos. Mahometis Imperatoris qui cepit Conftantinopolim, benignitatem variam in Gennadium fecundum Patriarcham memorat Turco-Græcia, ejufque Regias, quibus & ipfum & fubjectos ei Epifcopos folvit ab omni exactione, litteras adducit Georgius Phranzes. Verùm barbara fuerunt beneficia, non durarunt.

CAPUT VI.

Exponitur aliorum in Europa Regum

P

Simonia.

fata eft in Regibus Merovingiis. Etenim

de