tamen paffim ambiunt. 306. 2. Ad objectiones 307.2. Refpondetur. 309. 2. Virtus miraculorum proprius eft legitimi Apostolatus character. 309. 1. S. Auguftinus docet hæreticos ad conferendas fanitates exaudiri: Minimè tamen ad hærefeon confirmationem. 310. 1. Virtus miraculorum à nemine expetenda. 310. 1. 2. Panis fermentatus miraculo in azyma commutatus. Item calix ligneus in argenteum. 336. 2 Miffæ denarius eft antiquiffimus. Spontè oblatus olim fuit acceptatus, fed pauperibus erogatus · 84. 2. Poteft Sacerdos de altari vivere. 85. 1. Non poteft exigere, fed accipere fuftentationem. ibid. Farina olim à fidelibus oblata, etiam panis & vinum. 85. 2. Oblati denarii priùs in pauperes erogati, dein facerdotibus appropriati. Tandem pro fola Miffa pro defunctis oblati. ibid. Denarium illum hæretici nonnulli perperam infectantur. Quoad rem eft ex Inftituto Apoftolico. 86. 1. Ob Miffas privatas ad alicujus poftulationem celebratas oblatus fuit denarius.Quam devotionem laicorum avaritia pœnè exftinxerat: Quapropter Epifcopi denariumMif fæ taxare compulfi. ibid. Miffarum reductio permiffa. 86. 2 Adversùm abufus circa Sacerdotum ftipendia exftant Pontificum diplomata. 86. 2 Miffam Simoniacorum Pontifices aliqui audiri prohibuerunt. 113.2. Quod hodie in diffuetu

ibid.

dinem abiiffe videtur. Moguntinum Concilium fub Leone IX. anno 1049. coactum: Cui adfuit Imperator & quadraginta duo Epifcopi. 229. 1. Hujus Concilii acta referuntur. 229. 2. In illo feftum Conceptionis Beate Maria Virginis inftitutum. 232. 2. Vide Conceptionis.

Monachi antiqui non caruere novitiatu. 289. 2. Leo IX. Decrevit ut nemo, nifi legitima ætate & propria voluntate, fieret monachus. 285. 1. Quod tamen ubique non fuit receptum. 285. 2. Celeftinus III. Decretum illud innovavit. 285. 2. 286. I.

Monachi bona funt monafterii.

98. 2

Monachi mille in cœnobio Studii fuere: Dein feptingenti. Tandem numerus ad trecentos decrevit. 312. 1 Monachi olim carnibus abftinuere: In Oriente etiam vino. 363. 2. Solis herbis victitabant. ibid. Aves minuta illis permiffæ, etiam in Quadragefima. 364. 1. Carnibus caruere etiam extra monafterium: Etiam ad Epifcopatum eveAi. 364. 2. Certis cafibus carnes & vinum Monachis permiffa. 365.2. 366. 1. 2. Antiqui latini Monachi carnibus & vino abftinebant. 366. 2. S. Benedictus confenfit, ut vinum parciùs biberetur. ibid. Permifit alites non quadrupedes. 367. 1. E Monachis affumpti Episcopi carnium & vini abftinentiam obfervabant. 368. 1. Hæc abftinentia rigidè interdum obfervata, interdum neglecta. 369. 1. Ciftercienfium cibus. 369.2 Benedictinis efus carnium,qui irrepferat, fæpius interdictus. ib. SS. Norbertus & Dominicus fuis carnes interdixerunt. S. verò Benediatus vipum permifit,& S.Frácifcus carnes. 370.1 Monachi foli apud Græcos excipiunt confeffio339 I

nes.

Monachi foli in Oriente adEpifcopat: afsupti. 8. 2 Monachum Epifcopum ufque ad Henricum II.

semper habuit Ecclefia Cantuarienfis. 141. 2 Monachus Venantius uxorem duxit: Cum quo tamen S. Gregorius in votis minimè difpenfavit. 34. 2. Eumque ob dubiam profeffionem toleravit: Reditum tamen ad cœnobium constanter fuafit. 35.2

Monafteria non rarò dicuntur Ecclefiæ ac habitacula fegregata.

28. I Monafteria ob homicidium Antiftitis translata, ac Ordines exftincti. 215. E Monafterium, ubi lex viget amortizationis, poteft pro exftinctione juris ad fui Monachi hæreditatem, aliquid exigere. 98. 2. Qui intuitu ampli patrimonii ad monafteria admittuntur & admittunt, de Simonia damnantur. 99. I Monaftica profeffio culpas & pœnas exftinguit. 273.1 Eft quafi alterum Baptisma, aut Baptifmatis complementum. 274. 1. Æquivalet satis factioni. 273. 2. Plenaria confertur in profeffione indulgentia. ibid. Monaftica veftis appellatur Angelicus habitus. Magni & parvi habitus discrimen. 274. 2. Novitii fubinde in habitu Angelico probavere, 275. 1. Parvus habitus erat laicus. ibid. Angelicus habitus à Principibus in letto mortis frequenter affumptus: Atque emiffa profeffio. 275.2. Etiam apud Latinos. 276. 1. 2 Morini Placita quædam refpuuntur. 104. 2. 105, I. 2. 106.2.

Nicetas Pectoratus correctus, in communionem admiffus. 446. I Nominandi occafio varia refertur. 129. 2. & feqq. Caufa generalis eft avaritia. 131. 2 Nominandi privilegium datum Pippino à Zacharia Papa: 148. 2. Fuit perfonale. 149. 2. Idem Ludovico II. Imperatori concefsum ab Adriano II. ibid. Poftea apud Francos filuit. ibid. Accepit illud Francifcus I.à Leone X. 150.1. In Hifpaniis Gothorum regibus datum, duravit usque ad Rodericum fatalem. ibid. Id Carolo V. Indulfit Adrianus VI. 150.2. Pro Belgio ac Bur gundia Leo X. ac Philippo II. Xiftus V.Verùm ad vitam Regis dumtaxat. ibid. Jus tamen nominandi Epifcopos, Cameracenfi excepto, eft perpetuum, ex Indulto Pauli IV. ibid. RexHifpaniarum omnes in Sicilia nominat Epifcopos: Aliquos in Regno Neapolitano. Nominat item in Ducatu Mediolanenfi: Ac pleno jure in Indiis. 151.2. Nominandi privilegium Anglia numquam habuit: Sed Regia violentia in eleЯtiones ibidem eft grassata. ibid. Reges Scotorum, connivente Ecclefia, nominarunt. ibid. Reges Poloniæ, Bohemiæ, Hungariæ, Danie jus nominandi obtinuerunt.. ibid.

Nominationis abufus per Leonem IX. exftinctus. 132. 2. Per alios Pontifices impugnatus. 133. J. Henricus I. cœpit iterum nominare. Califtus II. Canonicas electiones reftituit. 133. 2. Succeffores Henrici I. nominationes refumpferunt. 134. 1. 2. Henrici V. fucceffores difcordis electionis difcrimen prætenderunt. 134. 2. Eugenius III. conftanter obftitit. 135. 1. Henricus vi idem ufurpavit. 135. 2. In Concilio Remenfi interdicitur. 166. 1. Vide Electiones . Confenfus Regius.

Nominatio Regia perantiqua. 115. 1. & feqq. Gentiles Romani Imperii Augusti numquam Epifcopos nominarunt. ibid. Primus Imperatorum nominavit Epifcopos Conftantius. 116. 1. Valentinianus nominare recufavit, fecus Theodofius, aliique. Juftinianus femel dumtaxat nominavit. 116. 2. Exceffit Juftinus II. 117.1. Non Phocas. Heraclius violenter nominavit. ibid. Uti & ejufdem aliquot fucceffores. 117. 2. Synodus VII. Regiam nominationem damnavit: Nec caruit effectu ibid. Leo Armenius cum Jconoclaftia Regiam nominationem refufcitavit: Quam Synodus VIII iterum damnavit. 118. 1. Bafilius Macedo hunc Canonem obfervavit, alii pofteriores funt prævaricati. ibid. Nominati Epifcopi per Principes ad aliam Ecclefiam funt translati. 118. 2. Item Epifcopi in Palatii miniftros eveti nominabant. Quod utrumque improbatur. 119. 1. Joannes Tzymifcas nominavit, aliique non pauci fucceffores. 119. 1 2. Variæ apud Græcos fæculo XI. & XII. Regiæ nominationes. 120. 1. Item fæculo XIV. Saracenorum ac Turcarum Principes fuerunt Græcorum Imperatoribus in Ecclefiafticam libertatem benigniores. ibid. Tres aliquando à Clero ad Epifcopatum electi, atque unus è tribus à Principe affumptus: Quòd Latinis difplicuit.) 121. 1. Circa eligendum Epifcopum C P. Imperatori Ecclefia latina femper aliquid indulfit: Immo circa eligendos omnes Patriar. chas. 121. 2. A qua fervitute Ecclefia Romana diutiffimè fuit immunis. ibid. Canones permittunt non tres, fed unicum à Clero eleAum Epifcopum Principi offerri. 122. 1. Reges Hifpaniarum primò per violentiam, dein ex Ecclefiæ indulto nominarunt Epifcopos, non Abbates. 124 1. Merovingii Reges etiam nominarunt Abbates. 125. 1. Cur Reges nominarint. 125.2 Nominavit Pippinus, ex Indulto Zachariæ Pon

tificis. 125.2. Carolo Magno à Pontificibus conceffa inveftiendi facultas, non autem nominandi. 126. 1. Ludovicus Pius non paffim, interdum tamen nominavit. 127.1. Argumenta pro Caroli Magni nominatione adducta. 126.1. Solvuntur. 127. 2. Carolus Martellus Abbatias, etiam Laicis, dedit in Commendam. ibid. Lotharius,Ludovicus &Carolus,fratres Francorum Reges, Canonicas electiones invaferunt. Lotharius II. Canonicam electionem permifit. 128. 1. Ludovicus Germaniæ Rex nominavit. Nominando exceffit Carolus Calvus. 128. 2. Eadem violentia ufus Ludovicus II. Imperator

Lotharii filius. ibid. Cui favit Adrianus II. 129. 1. Permittitur à Valentina Synodo Lothario A. Clericos Palatinos nominare. 131. 2. Nominationem in Monafterio Corbejenfi Lothario A. Ludovico Germaniæ & Carolo Calvo Franciæ Regibus Benedictus III. interdicit. ibid. Epifcopi & populus nominationibus fefe objecerunt. 132. 1. Violentia nominandi graffata apud Germanos A A. & apud Italiæ Reges, ufque ad tempora Calixti I ibid.

Novitiatus, feu tempus probationis, olim triennalis; & in parvo habitu. 290. 1. Item biennalis. 290. 2. Novitiatus triennalis apud Græcos perfeveravit. Annua probatio ab Ecclefia Latina jam recepta. 291. 2. Quæ fub Innocentio III. ad fubftantiam profeffionis non pertinuit. 292. 1. Immo nec fub Bonifacio VIII. fed per Synodum Tridentinam dumtaxat. 293. 1. 2

Economus Ecclefia, Clericus fit oportet. 167. 1.

Ordinationes ab hæreticis, fchifmaticis, degradatis aut excommunicatis factas, nonnulli Pontifices fenferunt effe irritas. 99.1.2. Ordinati Simoniacè, reordinati. 99. 2. Nonnulli Pontifices per Simoniam ordinatis pœnam infligunt. 100. 2. De ordinatione tamen vacillant. 101. 1. Nonnulli Pontifices Simoniacos Epifcopos non reordinarunt. ibid. Qui tamen de valore hæfitarunt. 101. 2. Exiftimarunt aliqui omnia Sacramenta per Simoniacos collata, effe irrita. 102. 1. z. Sanctus Petrus Damiani conftanter afferuit dictas ordinationes fubfiftere. 102. 2. Quod tamen omnibus non perfuafit. ibid. Non enim unus pofteà Pontifex reordinavit. 103. 1. Quod aliis probatum, fecus aliis. 103. 2. Ordo non rarò dicitur irritus quoad executionem dumtaxat. 103.2. 104. 2 Reordinationibus vetufti Scholaftici favent. Verùm Ecclefiam ab hac dubitatione Sanctus Thomas liberavit. 104. 1. Hincmarus reor dinationes ob Simoniam nec exercuit, nec probavit. 104.2.Photius atque ab ipfo ordinati, non funt reordinati, nec debebant. 105. 1. Ordinatio facta ab hæretico, eft valida. 105. 2. Maximi Cynici & activa & paffiva fuit valida: Quo fenfu dicatur irrita, nulla &c. ibid. Innocentius I. non favit reordinationi eorum, qui ab hæreticis erant ordinati. 106. 1. & feqq. Ordinati à Bonofo ante hærefim, in Ecclefia recepti, fecus poft. 106. 2. Bonofiaci rebaptizari & reardinari debebant. 107.1. 108. 1.2. Ordinati ab hæreticis olim perpetuò irregulares. 107. 2. Non omnes hæreticorum ordinationes fubftantialiter nullæ funt: 108-I Cæcilianus à Felice validè ordinatus: 108:2 Anaftafius Bibliothecarius fenfit àMeletio non effe validè ordinatos. Quod idem de ordinatis ab hæreticis fenfit S. Bafilius. 109. 1. Nullus à Meletio ordinatus, fuit reordinatus. 109. 2. Colluthus non fuit Epifcopus, ideoque irrito

conatu tentavit ordinare.

Ordinationis per hæreticos collate nullitatem

quidam profitentur. 415.1. Verùm fübfiftit: Aliaque Sacramenta. 417. I Ordinatos per Simoniacos Epifcopos, videtur Leo IX. reordinaffe. 227. 1. Res illa tunc perplexa fuit. ibid. Ordinatio dicitur æqui vocè irrita, nulla, &c. Permiffa fuit in Simoniacè ordinatis reordinatio. Ordinatio à Simoniaco non Simoniacè facta olim non eft caffata. 227. 2. Reordinationes effe facrilegas S. Petrus Damiani exiftimavit. 228. I Ordines majores quatuor anni temporibus conferendi. 298.2. Quod tamen non eft antiquiffimum. 295. 1. Græci ad hæc tempora funt adftricti. 293. 1. 2. Epifcopatus ac ordines minores extra hæc tempora conferuntur. 295. 1. Ordines facri olim in Dominica collati. 295. 2. Dein Sabbat ho poft folis occafum. ibid. Ac noctu inter Sabbathum & Dominicam. 296. 1. Hodie in Sabbathis ante meridiem. ibid. Ecclefia Latina in omnibus dominicis olim confecravit Epifcopos: Quod etiamnum fervatur. 297. 1. Etiam confecrat in natalibus Apoftolorum, vel alio fefto, fi Papa id indulferit. 297. 2. Quatuor ordinationum tempora non funt à Sancto Leone inftituta. Olim ordinatum in Decembri: Dein in Februario. Hæc quatuor tempora Sancto Gelafio adfcribuntur. 298. 1. Pontifices non folùm in Decembri ordinarunt. ibid. Subdiaconi, & Clerici minores olim quovis die ordinabantur. 298. 2. Illi hodie in quatuor temporibus: Hi feria fexta ante fabbathum quatuor temporum. ibid. Nonnumquam ordines facri extra quatuor tempora collati. ibid. Sed vel prævaricatoriè vel difpenfatoriè. 299. 1. Ordinationem fieri ante Dominicam Latare ftatuit Gelafius, fed eam in fabbathum ante Dominicam paffio nis Alexander III. tranftulit. 299. 2. Gelafius etiam permifit fabbatho fancto. ibid. Decretum Gelafii à Leone IX. innovatum. 300. 1. Nec poteft Epifcopus, nec Metropolita circa hoc Decretum difpenfare. Extra tempus ordinati, ipfo facto olim fufpenfi. 300. 2. Clemens VI. extra quatuor tempora ordinavit: Pontifices enim Ecclefiæ canonibus prevalent. ibid. Ordines Sacri apud Armenios à Diaconatu incipiunt. 39. I Ofculum Latini in Miffa circa Communionem fibi invicem præbent: Græci poft offertorium. 380. 1. & feqq. Idem factum in Ecclefiis Latinis. 381. 1. Quod Innocentio I. improbatur. ibid. In Parafceve non dabatur pacis ofculum: Nec hodie in miffis defunctorum. 381.2. Latini pacis ofculum dabant poft Confecrationem. ibid. Confiftentes in Miffa carebant jure ofculi. 382. 1. Privatim jejunantes Afri à pacis of culo abftinebant. 383. 2. In Parafceve omnis Ecclefia abftinuit ab, ofculo. ibid. Ofculum baptizato infigi eft antiquiffimum. 419. I

229. I

tiam, Mediolanenfium contumaciam. 228. 1. 2. At Synodus parum profecit. Parifienfe Concilium ab Henrico Rege indictum. Ejus Acta. 259. 1. & feqq. Parochis, ne conviviis adfint nuptialibus rigidè vetatur. Inde missa ad ipfos fercula, quæ in oblationem pecuniarum commutata . 69. 2 Patriarcha CP. pre reliquis Prerogativas habuit. Vocatur Epifcopus Universalts. 437. 1. Poteft in Monafteriis Crucem figere. 437. 2. Appellationes admifit: Quales? 438. 2. At contra Canones. 439. 2 Pauliciani fabulantur Chriftum in Euchariftia fola fide fumi. Placent Luthero ac Calvino. 245. I. Id nominis adepti à Paulo Samofatenfi. Synodum VII. turbarunt, ideoque Conftantinopoli Nicæam translata. Cum Iconoclaftis confpirarunt. 240. 2. Duces & auctores Lutheranorum ac Calviniftarum. 241. I Paulus Samofatenfis primus fuit adversùs Euchariftiam Erro: Senfitque Chriftum effe purum corruptibilis carnis & fanguinis hominem, ac confequenter Chriftum in Euchariftia effe purum hominem. 236. 1. Alii in Euchariftia negarunt Chrifto veram carnem. 236.2 Pauperes fub fpecialiṚegu funt protectione. 186. 1 Percuffor Clerici quondam excommunicatus excommunicatione ferendæ fententiæ. 222. I. Hodie latæ fententiæ.

222. 2

S. Petrus Damiani ad expurgandam Ecclefiam Mediolanenfem ab Alexandro II. mittitur. 22. 1. Incontinentes Clerici Mediolani plebem adversùs dictum S. Petrum ad feditionem concitarunt.

ibid. Petrus de Marca confutatur. 138. I Philomarianita Deiparæ facrificabant. 238.2 Photius,auctor Schifmatis,nunquã refipuit. 209. ! Photius fchifmaticus à Leone Bafilii filio ejectus. 302. 1. Modus enarratur. 303. 1. A novem Pontificibus anathematizatus. In anathemate creditur obiiffe. ibid. Objectio quædam diffolvitur. 304. 1. De morte Photii nihil Historiographi commemorant. 303. 1.2. Stephanus Patriarcha Photio adverfarius: Atque ita Schifma exftinctum.

ibid. 154. I

Pitacium eft translationis codicillus.
Placitum Regium invexit Ludovicus pius. 138.
Pontifex Romanus in coronatione cœpit paupe-

ribus nummos fpargere, aliaque xenia erogare. 58. 2. Nomen illud Summus Pontifex est antiquiffimum. 59. I Pontifex Romanus folus eft univerfalis Ecclefiæ Primas & Apoftolicus. Cui Schismatici Græci dumtaxat contradicebant. 208. 2. Orienta lis Ecclefia Photium deteftata Apoftolicum Romanæ Sedis thronum eft venerata. 209. 2 Privatorum ædes à Principe ipfis invitis, taxari aut eripi non poffunt. 222. I ProfeffioMonachi in lecto mortis non rarò emiffa. 275. 1.2. Hanc nonulli cenfuerunt invalidam 276. 2. Quod eft erroneum. 277. 1. Annua probatio ad profeffionem hodieeft fubftantialis. 277. 2. Profeffio alterius perfuafione, non eft irrita. 278. 1.2. Omnia Profeffi bona ad monafterium unà cum illo devoluta. ibid. Pueri

tus.

Sal fanctificatus Catechumenis ex ritu latino da- | 399.1.2 Satisfactio per eleemofynas efficaciffima. Olim pecunia aut flagellatione redempta. 70. 1. Redemptio illa antiquis Canonibus incognita. 70. 2. Eft equidem vetufta: Ejus auctor ignoratur. 71. 1. Fieri non poterat credito. 70.2. In eam moderni hæretici acriter invehuntur. 72.2 Schifma eft mater hærefios. 402. I Schifma Photianum non est à Sifinnio reftauratum. 210. 1. Nec à Sergio CP.210.2. Sed ab Euftatio vel Alexio, qui titulum Universalis Epifcopi fibi arrogarunt. 211 2 Schifma precibus potiùs quàm armis exftinguendum. 73.1 Sedes folius S. Petri eft Apoftolica. 218.2 Simeon Theffalonicenfis, quo tempore vixerit. 118.2. 121.2.

Simonia à Concilio Remenfi exftirpatur. Non licet facros Ordines divendere, nec Ecclefiaftica officia, ut Thefaurarii, Economi, &c. Neque parochiales Ecclefias. 166. 1. 2. Pro fepul tura, baptifmo, &c. nihil poteft exigi, fed oblatum accipi. 170.2 Simonia aliquorum in Europa Regum exponitur. 61. 1. & feqq. Per Galliam graffata in Regibus Merovingiis. ibid. Exftirpata. 61.2. Revixit. ibid. Hugo Italiæ Rex fuit fimoniacus. 62. I S. Henricus Rex vovit fe fimoniam eradicaturum, ideoque miraculosè victoria potitus. ibid. Inter Succeffores non pauci fimoniaci.62.2.63.1 Simonia etiam Angliam fœdavit. 63. 2. 64. I Ac Galliam fub Philippo I. 64. 2. Serpfit infu. per ad inferiores Patronos. ibid. Precationes ac xenia data Patronis pro obtinendo beneficio funt fimoniaca. 65. 1. 2. Vide Exacto. Simonia apud Græcos graffata. 402. 2. Exftin

ta, dein revixit, ibid. Exa&io facta ab Ordinandis. 403. 1. Et à nubentibus: Et pro defunctorum fepultura. 403. 2. Quas exactiones meliores Epifcopi improbarunt.404 1. Et Humbertus rectè fimoniæ damnavit. 405. 1 Simoniaci non pauci divinitus puniti. Per fimo

I

niam regna periclitantur ac evertuntur. 99. 1 Simoniacorum pœnæ antiquæ exponuntur. 110.1 & feqq. Primitus inflicta eft degradatio. III. I Quæ pœna fæpius innovata.ib.2.Fuitq;latæ fententiæ, atque etiamnum eft hodie. 112. I Confuetudine depofitio eft mitigata in suspen fionem. 112.2. Poena fimoniæ eft Sedi Apoftolicæ refervata. ibid. Ordinati à fimoniacis occultis mifericorditer fuftinentur. 113. 1. Simoniacè ordinatus, ipfo facto erat degradatus: Verifimiliter & Ordinans. Hodie fufpenditur. 113. 2 Eadem iis inflicta pœna, qui in beneficiis fimoniam commiferunt. ibid. Ecclefia Romana numquam ingreffum fimoniacum purgat, fi fimonia fuerit realis. Simoniacus quo fenfu dicatur hæreticus. 54. 1 Simonia circa ignorantem patrata, conscientiam hujus non maculat, fed promotionem annullat.55.1. Non facit tamen irregularem. ibid. Simoniacè ordinatus, qui fimoniacus non eft, eget difpenfatione, eftque hæc conftitutio Lucio III. antiquior. 55.2

114.1

Simonia in invito ab amicis commiffa, non no

cet.

215,2 Simonia per triplex munus committitur. 48.2 & feqq. Quod à S. Gregorio exponitur. ibid. Et à S. Petro Damiani. 49. 2. Etiam precibus fimonia committitur. Quæ tamen poffunt abfque fimonia adhiberi. 49. 1. 2. Munus ab obfequio aliis eft longè deterius. 49.2. Exempti Profeffio facta ad impetrandam Epifcopi benedictionem fimoniaca eft. 51.1. Dubii aut difficilis debiti folutio pro re facra, munus eft: 51. 2. Beneficium poftulare munus à lingua eft. ibid. Alterum beneficium, immo Sacramentum poteft alterius effe pretium. 52. 1 Promittere alteri fuffragium pro fuffragio in electione ad fpirituale munus, fimoniacum eft: Longiffimè à comitiis Regularium amandandum.ibid Simonia ob muneris exiguitatem nequit decrefcere in peccatum veniale. 54.1.2. Argumentum oppofitum, ibid. Solvitur. 541.2 Simonia crimen exponitur. 41. 1. & feqq. id nominis à Simone Mago mutuatum. Eftque crimen graviffimum. 41. 1.2. Degradatione punitur. 41. 2. Atque æterna damnatione. 42. I A Simoniacis Spiritus Sanctus detrectat nominari. 41.2. Exiftimabant nonnulli poffe Epifcopatum, non confecrationem, emi: Item poffe præbendam vendi, non tamen ordinem aut beneficium. 43. 1. Quos S. Petrus Damiani infectatur: Atque oppofitum cenfent Alexander II. & VII. 43. 1. Venditores beneficiorum per columbarum in templo venditores; empto res per nummularios defignantur. ibid. Simonia à variis Pontificibus damnata. 43.2 Simoniæ materia non tantùm Sacramentum aut Sacramentale eft, fed etiam officium Difpenfatoris, Manfionarii, &c. 52. 2. Patronatus laicus olim non fuit, fed modò eft materia fimonia. Uti & fententia Judicis Ecclefiaftici. Ac exactio, ut Monachus alteri monafterio præficiatur. ibid. Secùs venditio vafis facri, veftimenti, &c. ibid. Non licet ab Officialibus fportulas accipere. ibid. Beneficiorum nundinatio etiam jure Divino damnatur. 53.1. Jus percipiendi fructus nihil magis vendi poteft, atque ipfum officium. ibid. Simonia origo & decurfus exponitur. 55.2. & feqq. Giezi & Simon auctores funt fimonia. Ille vendendo, hic emere volendo. ibid. Efau & Jacob non fuere fimoniaci in venditione & emptione Primogenituræ. ibid. Simon Magus diu caruit fectatore. 56. 1. Arius legitur primus fimoniam pecuniariam commififle: Atque in fuos fequaçes derivaffe. 56. 2. Dein Catholici pedetentim infecti. ibid. Simonia (non obftante multiplici prohibitione) graffa ta per Galliam, Germaniam, &c. 57. 2. Simoniaca Neophytorum hærefis Auguftos Romani Imperii Principes invafit. 58. 1. Atque Imperio per Reges barbaros lacerato virus latiffi mè ferpfit. ibid. Reges Gothorum in Roma no Pontifice fimoniam perpetrarunt. Clerici cœperunt Pontificatum mercari. 59. 1. Vigilius contra Canones electus Pontificis Coadjutor. ibid. Athalaricus Rex Arianus Regiam