D

Decretalis Urbani 1. Epistola eft apocry

44. I

28. I pha. Decretum Pontificis fubinde fcriptura appellatur Decretum S. Leonis IX. Presbyteris continentiam præcipit. 21. 1. Nicolaus II. Diaconis & Subdiaconis. 21. 1. 2. Idem præftitit poft Stephanum X. Alexander II. 21. 2. Decretum hoc ad omnem Ecclefiam extendit Gregorius VII. 22 2. Quod multis conjugatis Presbyteris fuit contemptui. 23. 1. Adver farii hujus decreti recenfentur. 23.2 Deruenfe Monafterium perantiquum. 211. 2 Hæc Abbatia ad jus Archiepifcopi Remenfis pertinet. Difpenfationis facilitas in impedimento cognationis olim non fuit. 188. 1. Sed plerique conjuges hujufmodi feparati. Ferè primus difpenfavit Innocentius III. 188. 2. Alii Pontifices funt fubfecuti. 189. 1. Fuit tamen antè difpenfatum. ibid. Primùm in matrimonio jam contracto contracto, dein in contrahendo. 189. 2. Difpenfatio prævia ab Alexandro III. inchoata.

214 2

ibid.

Difpenfatus ad unum Epifcopatum eft difpenfatus ad omnem. 39 1. Baftardus tamen de beneficio ad beneficium fine nova venia nequit transferri. 39. I Donatiftæ Chriftianitatem toto orbe credebant exulaffe. 913. 1. Se folos jactabant Chriftianos & fanctos: Quod & aliis hæreticis eft

commune.

EL

E

913. 2

Leemofyna Deo non placet, quæ de illicitis & iniquitate congeritur. 44. I Eleemofynæ paffim dantur, ut pauperes pro donatoribus Deum exorent. Contrà fentiunt Wicleff, ejufque fectatores. 83. 1. 2. Pium eft pauperes per hæreditarias donationes ad preces obligare. ibid. Res eft antiquiffima. Adverfus Lutheranos ac Calvinistas. 84. I Electiones Antiftitum à Barbaris Regibus violenter impetitæ. 122. 2. & feqq. Summa in has fuit violentia in Africa fub Hunnerico Rege ibid. Mitior noanihil in Italia. ibid. Quæ duravit ufque ad Conftantinum IV. 123. 1. Sed acrior in Italia fub Longobardis. 123. 1. 2. Hæc violentia etiam intravit Hifpanias. 123. 2. Summa fuit in Merovingiis Francorum Regibus. 124. 1. & feqq. Eadem violentia in Anglia graffata. Cui obftitit S. Thomas Cantuarienfis. 125. 2. Vide Nominatio. Nominandi.

Eligendi facultatem in Imperio Orientali Clerus Principem rogavit. Etiam Carolum Magnum, ejufque Succeffores. 140. 1. 2. Eadem ufi poteftate Reges Capetini. 141. 1. & Reges Angliæ. 141.2. Uni electioni unus Regis fufficiebat confenfus. 142. 1. Abufus in danda eligendi licentia fuit defignatio perfonæ .

143. 1. 2. Ejufmodi electionem vetat Innocentius III. Immo declarat effe irritam. 144. I Ab aliis quoque improbatur. 144. 2. Principes fe in electiones infinuarunt per preces, fed armatas. ibid. Quæ libertati eligendi repugnant, quamvis ab Ecclefia diffimuletur. 145. 1. Eligendi licentia à Regibus poftulanda Canonibus & Ecclefiæ libertati adverfatur. 145. 2. Jugum hoc ab Ecclefia excuffum. 146. 1. 2. Eligendi licentia, factæque ele&tionis confirmatio ad jura Regalia pertinet, adeoque folis convenit fupremis Principibus. 147. 1. 2. Id tamen etiam fecere Duces & Comites. 148. 1. Licentiam illam exiftimarunt Reges ad coronam fuam pertinere. 148. 2 Epifcopa, Presbyteræ, &c. id eft, relicte ab Epifcopo, Presbytero, &c. uxores, invalidè nova matrimonia contraxiffent. 36. 1. Idem etiamnum in Græcia fervatur. ibid. Epifcopi Britanniæ funt fuffraganei Epifcopi Turonenfis. 212. & feqq.

207. 2.

Epifcopi Latini propriis in bello manibus pugnavere. 386. 1. Ejufmodi Epifcopis & Clericis Græci non caruerunt. ibid. Quod hodie ceffat.

386.2 Epifcopi, qui Regularium litteris in approbatione ad Confeffiones vel Conciones ultra Ecclefiæ feu Pontificum Decreta limitationem apponunt, Simoniaca labe contaminantur. Uti & Regulares qui acceptant. 51. 1. 2 Epifcopus Oftienfis Pontificem Romanum confecrat. Et Pallio utitur. 205. 2. Epifcopos, immo Archiepifcopos confecrat. 206. 1. Fuit Romanæ Provinciæ Protothronus. 192. 2 Epiftola apud S. Hieronymum de feptem gradibus ad Rufticum Narbonenfem non eft S. Hie ronymi. 388. 1 Epiftola S. Gregorii ad Januarium exiftimatur fictitia.

262. I

Epiftolæ quædam cœlitus allata: 184. 1. 2. Etiam una ex inferno. 185. 1. Euchariftia amiffam per efum pomi vitam cùm fœnore reftaurat. 235. 1. Chriftus in ultima cœna carnem præbuit paffibilem. In triduo mortis fieri potuit Confecratio. Quæftiones curiofa filentio potius, quàm difputatione honorandæ. 236. 2. Ephefina Synodus Sacrum Calicem fidelibus non fubftraxit. 238. 1. Qui ab eo abftinebant, S. Leoni de Manichæifmo fufpecti. 238. 2. Patres

VIII. Synodi ajunt femper creditum fuiffe verum Corpus Chrifti in Euchariftia. 242. 2. Elementorum fanctificatio duplex, Transfubftantiatio re ipfa à Sanctis Patribus Græcis af ferta, ab Adriano I. firmata. ibid. S. Pafchafius Ratbertus de accidentibus in Euchariftia haud rectè fenfiffe videtur. 243. 1. Se tamen de Eu chariftia rectè fentientem expofuit: Atque à S. Lanfranco purgatur. 244 1. Corpus Chrifti in Euchariftia eft incorruptibile. 244. 2. Contra fentiens à Catholicis confutatus. 245. I. Veritas Euchariftiæ eft immobile fidei dogma. 250. 1. Græci tranfelementationem conftanter affirmant. Corpus Chrifti effe in Euchariftia modo fpirituali, unanimis eft Sanctorum Patrum confenfus. 251. 1. Errores circa Euchariftiam. Vide Berengarius. Joannes Erigena. Stercorifte

Euchariftia Virgini-Matri à Domino tranfmiffa. 327. I. Domeftica laicorum Communio fuit fub fola fpecie panis. ibid. Euchariftia olim dicebatur propriè Sanctum. 329. 1. 2. Item Bonum. ibid.. Etiam Fermentum. 331. I Presbyter Parochialis miffam ab Epifcopo Euchariftiam omni dominica fumere debebat. At tempus & modus ignorantur 331. 2. Euchariftiæ fumptionem quidam exiftimabant jejunium folvere. 383. 1. 2 Eulogiæ dicebantur fermentum. 325.2. Mittebantur in fignum adunationis populi cum Epifcopo. 325. 1. Miffio hujus fermenti eft S. Melchiade vetuftior. 326. 2. Ab ipfo innova ta 327. 1. 2. Ante acceptum fermentum non licuit Parochiali Presbytero concionari. 327. 2. Fermentum illud vera fuit Euchariftia. 329. 1. Objectiones folvuntur. 330. 1. Non fuit fermentatus panis Euchariftia rectè dicitur fermentum. 331. I Exactio & oblatio pro Concionibus Exor. cifmis, & aliis id genus exponitur. 89. 2 & feqq. Chriftus ex prædicatione victui neceflaria accepit. 90. 1. Poteft Evangelii Prædicator vitæ neceffaria oblata accipere, non exigere. 90. 2. Evangelium ad corradendas opes non eft prædicandum. ibid. Apoftolus quibufdam in locis gratuitum exercuit minifterium 90. 1. 2. Non tamen ubique. 91. 1. 2 Gratis prædicare & ex mendicato vivere, Apoftolica eft perfectio. 92 1. Non licet prædicare, Sacramenta adminiftrare, aut ftatum clericalem affumere ex amore ne vel ne. ceffarii victus. 92. 2. Qui ex amore lucri prædicat, miniftrat, aut ministerium accipit, peccat. ibid. Pro exorcifmis aliquid exigere eft Simoniacum. Pro miraculis ac precibus licitè victus accipitur, non tamen mu93. 2 Exactio & oblatio pro donatione Ecclefiaftici beneficii exponitur. 79. 2. & feqq. Exactio pro confirmatione Electorum ac pro Pallio, Simoniæ damnatur. 81. 1. Joannes XXIII, exigendo exceffit. ibid. Nihil ratione examinis ab Ordinandis poteft exigi, immo nec oblatum accipi. 82. 1. Nihil licer exigere pro inthronizatione, inveftitura, installatione:

nera.

Quippe quod Simoniacum eft. ibid. Infinuati va in Ecclefia C P. à Juftiniano fublata. 82.2. Etiam in Ecclefia latina fuere. 83. I Exactio & oblatio pro exequiis ac fepultura exponitur. 86. 2. & feqq. Ecclefiæ C P. ab Imperatoribus conftitutus reditus, ut exequia gratis fierent. ibid. Singulis ea in re occupatis inde affignata portio; ac unicuique cadaveri certa adfcripta folemnitas. 87. 1. Apud Græcos pro fepultura Clero femper aliquid oblatum, ufque ad Conftantini tempora. ibid. Non licet Clericis opulentis pro exequiis aut minifterio Ecclefiaftico quidquam exigere 87. 2. Pro officio exequiarum olim in Ecclefia Latina aliquid oblatum & exactum. ibid. Exactionem S. Gregorius graviter improbat. ibid. Eandem vetant Concilia ac Pontifices. 88. 1. Occafione extorquendæ pecuniæ corpora mortuorum fuper terram non detinenda 88. 2. Exactio illa Simoniæ damnatur. ibid. Barbarum eft defunctis ob debita fepulturam denegare. 89. 1. Cadavera fine perfolutione pecuniæ juxta jus commune per alienum territorium poffunt transferri. ibid. Poffunt moneri fideles ut laudabilem pro fepultura aliquid offerendi obfervent confuetudiibid. Exactio & oblatio pro Miffis & orationibus exponitur. 83. 1. & feqq. Denarius olim fpontè oblatus, tandem cœpit exigi, quod Concilio Tridentino probatur. 86. 1. Utinam nihil pro miffis exigeretur. 86. 2. Vide Miffe denarius.

nem.

Exactio & oblatio pro facris ordinibus exponitur 74. 1. & feqq. Exactiones à confecratis Epifcopis in Ecclefia Græca funt antiquæ, à variis prohibitæ. 74. 2. Epifcopis aliunde advenien. tibus ad peragendam novi Epifcopi confecrationem permittitur oblatum honorarium accipere. ibid. Exactio illa etiam viguit in Ecclefia latina A S. Gregorio improbata. 75. 1. A Zacharia Papa damnata; fpontanea tamen xenii oblatio admiffa. 75. 2. Ad exactiones præ inopia rediit Romana Ecclefia. 76. 1. Malum per Leonem IX. ejufque Succeffores fublatum. 76. 2. Exactiones quamvis privatim factæ, in publicis tamen Ecclefiæ Romanæ tribunalibus vetitæ ac punitæ. ibid. Exactiones ex fumma quorumdam Pontificum paupertate exortæ . 77. I Exactio in benedictione Abbatum & Abbatiffarum, & in confecratione Virginum, ab Ecclefia rectè vetatur. 77. 2. Item in confecratione Ecclefiarum. ibid. Et altarium 78. 1. Debentur tamen procurationes, id eft, illius diei alimenta. ibid. Exactio in ordinatione Presbyterorum ac Clericorum apud Græcos antiquitus ufitata. ibid. Hanc Theodorus Balfamon à Simonia excufat, fed S. Gregorius damnat. 78. 2. Variique Canones inhibent. ibid. 79.1. Hodie in ordinationibus nihil licet exigere nec accipere. 79.2 Exactio pro baptifmo Simoniaca eft, per multos Pontifices reprobata. 66. 1. Alibi exactum aliquid, alibi verò nihil. 65. 1. & feqq. Prima

Ecclefiæ difciplina vetabat exigi & accipi. Secunda exigi, tertia exigi ante baptifmum 66. 1. Exactio poft baptifma fit titulo fuftentationis: Caretque Simoniæ labe. 67. 1. Exactio pro chrifmate aut oleo fancto femper ab Ecclefia Romana Simoniæ damnata. 68.2. Exactio pro chrifmate viguit in Anglia: Quam S. Auguftinus Anglorum Apoftolus Simoniæ infi mulavit. 67. 2. Pro chrifmate Latini numquam à Græcis nummos exegerunt. 68. 1. In Confirmatione nonnulli exegerunt Epifcopi. 68. 2: Exactio pro adminiftratione Euchariftiæ, ut Simoniaca damnatur. 69. 1. Pro extrema unctione nihil licuit exigere. ibid. Gratis tamen oblatum licuit accipere. 69. 2. Poft datam benedictionem nuptialem juxta confuetudinem exigi poteft, & accipi. ibid. Exactio quondam in confeffione fieri folita erat xenium miniftri. 71. r. A pluribus interdicta. 71. 2. Fuit origo abufuum. Spontanea pœnitentium oblatio permiffa. 72. 1. Hanc minifter non ut mercedem accipit, fed quia operarius dignus eft cibo fuo. 72. 2. Multis in locis abrogata. ibid. Exactio Regia pro ordinatione Pontificis duravit ufque ad tempora Agathonis P. 60. 1. Imperacores C. P. exactionem traduxerunt ad omnes Patriarchales Ecclefias. 60. 2. Arabes ac Turca itidem ex Patriarchæ creatione nummos extorquent. ibid. In Turco-Græcia duplex exactio. Mahometes Epifcopos ab omni exactione folvit: At non duravit. Exactio varia Epifcoporum exponitur. 96. 2. & feqq. Illa quidem licitè ab Epifcopo, Clero ac populo indicitur. ibid. Sed frequens commiffus exceffus. ibid. Exactio varia miniftrorum Epifcopalium exponitur. 93. 2. & feqq. Chartophylax C. P. aliique miniftri ab ordinatis Clericis olim aliquid exigebant. ibid. Oppofitum ftatuit S. Gregorius, aliique Pontifices. 94. 1. Exactio pro litteris, bullis, figillo Simoniæ damnata à Concilio Bafileenfi. 94. 2. Pro dimifforiis ac teftimonialibus illicitè accipitur. Notariis id tamen permittitur. ibid. Chor-Epifcopi, Archipresbyteri, ac Archidiaconi inferiorem Clerum exationibus non parum vexarunt. ibid. Archidiaconi, quibus pinguis eft Præbenda, à Parochis nil poffunt exigere. 95. 2. Archidiaconorum exactiones aliquot recenfentur. 96. I Excommunicatus non nifi poft fententiam judicis vitari debet. 113. 2

ibid.

G

GErvini Abbatis encomion. 219.2. Invidia

impetitus, Romam accerfitur. Pontifici pergratus fuit. 220. 1. Facultas prædicandi verbum Dei, & audiendi fidelium confeffiones, cum honore illi conceffa. 220. 2 Goffredus Abbas laicam inveftituram fenfit effe hærefim 162. 1. Ac Simoniacam. 162. 2. Ejus fententia paradoxa.

164 1 Græci & Latini invicem locum facrificandi & concionandi aliquando obtulerunt. 347. 1. Græcis in Miffa duplex eft introitus. 348. 1. Hodiernum Græcorum odium in Latinos ritus à Michaele Cerulario inductum. 348. 2. Ab odio in Græcorum ritus femper aliena fuit Romana Ecclefia: Quin potius eorum ritus probavit. ibid. Immo ab uno ritu ad alium tranfiri facilè permifit. 349. 1. Ubi Latini cum Græcis junguntur, quem debeant ritum fervare. 349. 2 Græci Latinos arguunt, quòd Spiritum fanctum credant ex Patre Filioque procedere. Item quòd hoc Symbolo CP. fit adjectum. 376. 1. 2. Infuper quod verba quædam in Miffa Catechumenorum alta dicantur voce. 38.1. De lege Moyfaica non fatis reverenter locuti 419. 1. Quoad profeffionem Spiritus Sancti Latini à Græcis verbis dumtaxat diffident. ibid. Vocem, Filioque, Symbolo addiderunt Hifpani .ibid. Clerus Græcus à moribus & ritibus Latinis alieniffi mus. 4 0. 2 Maximè à recipiendo Primatu Romani Pontificis ibid. Omnes Apoftolos, omnefque Epifcopos pares ftatuunt. 435. 2. Græci Schifmatici. Vide Azyma. Græcorum Schifmatice in Latinos injuriæ exponuntur. 336. 2. & feqq. Tres Schifmatis adducuntur caufæ. ibid. & feqq. Græci Latinos ut canes reputabant. Legatum Apoftolicum occiderunt. 339. 1. 2. Communionem cum Latinis vehementer deteftati. 339. 2. 340. 1. 2. Las tinos ut paternorum rituum habent immutatores. 336. 2. 337. 1. 2. Objiciunt dogmatum contrarietatem. 338. 1. Cenfebant Euchariftiam à Latinis non confici. 339. 1. In Bafilica S. Sophiæ Græci Schifmatici à Turcis crudelif fime oppreffi ac capti. 340. 1. Græci maluerunt Saracenis & Turcis Meskitam, quam Latinis Ecclefiam permittere. 341. 2. Nullam in Ecclefiis latinis adorabant imaginem. 343. 1. Mahumetanos credebant verum Deum colere, Catholicos falfum Chriftum. 343.2. Noluerunt in altari Latinorum, fed in fuis antimenfiis confecrare. ibid. Gregorii VII. Decretum de continentia Clericorum. 22. 2. Eft antiquis canonibus conforme, 23. 1. Exponuntur contradictiones. ibid. & feqq. Etiamnum vim obtinet. 24. 1. Ex ejus Decreti occafione Ecclefia mirum in modum turbata: Quam ob rem ab eodem Pontifice permiffa mitigatio. ibid. In Anglia & Gallia facta Decreti executio, fecus in Germania. In Flandria per zelofos Monachos divulgatum. 24 2. Dein à variis Pontificibus confirmatum.25.2 Gregorius VI. iniquè fimoniæ infimulatus, ac per falfos teftes convictus. Quod etiam aliis accidit.:

48. I

Gre

vit. 211.2 AcRomę reftitutus in integrum. ibid. HA

Enricus I. Angliæ Rex in jura Epifcoporum involavit. Pro focariis fœminis redimendis nummos accepit, uti & Epifcopi quidam ac Archidiaconi. Quod S. Anfelmus rigidè interdixit. 25. I Hæreticorum libri legi meritò ab Ecclefia vetan248. 2 Hugo Abbas, primus fuit ex Ciftercienfibus Epifcopus.

tur.

142. 2 Hugo Cluniacenfis laudatur, 208. 2 Hugo Lingonenfis per Simoniacam nominationem in Episcopatum intrufus. 215. 1. In Synodo Remenfi depofitus. Poft pœnitentiam reftitutus, laudabiliter vixit in Monachatu. Scripfit adversùs Berengarium. 215. 2 Hugo Nivernenfis Simoniam à parentibus in fe commiffam profeffus, Epifcopale pedum depofuit, per aliud à Leone IX. reveftitus. 214. 2 Hugo Vefontionenfis accufatus, convictus aufu. git. 214. I Humbertus Cardinalis laudatur. 441.1. Ejus Apoftolica legatio exponitur. 439. 2 & feqq. Ad totam gentem confecratus Epifcopus. 442. 2 Hymnus, Gloria in Excelfis, ab aliis S. Hilario tribuitur. 377. 2. Ab aliis S. Telefphoro, ab aliis S. Sylveftro. 378. I Ejunant Græci in vigilia Pafcha, nullo autem

fia.

I

363. I

28. 2.

alio Sabbato, nec etiam Alexandrina Eccle300. I Imagines Sacras & Latini & Græci venerantur 401. I. Quas & Latini exofculantur. 401. 2 Immunda in lege nova funt animalia ex natura, non ex lege. 361. 1. Uti & apud Gentiles. 361. 2. Omne animal, quod corpori noxium non eft, licitè comeditur. Impedimenta matrimonii dirimentia olim à Principibus ftatuta, deinde ab Ecclefia Incontinens presbyter fubitò exftinctus. 228.2 Indulgentiæ quæftuariæ in Ecclefia viguerunt: Abufus ille per Concilium Tridentinum fublatus. 73.1.2 Intentio recta & cafta multis Chriftianis plerumque deeft. 93. 2 Inveftitura, quid? 153. 1. Non femper fuit nominationi adiuncta. ibid. Eft perantiqua. 153. 2. Quomodo inveftiti Epifcopi, Abbates, 154. I. Canonici, ac ipfe Romanus Pontifex. 154. 2. Verifimilius eft inveftituram effe privi legium ab Adrino I. Carolo Magno conceffum. 155. 1.2. Inveftitura eft Regia confuetudo immemorialis. 157.2. Ante Gregorium VII. damnata. ibid. Invafit imperium Occidentis & Orientis. 158. 1. Poteft per difpenfationem in Pagano tolerari. 158. 2. Numquam fuit in Hifpania, nec in Italia, præfertim in provinciis Pontifici fubjectis. 159. 1 Rex inveftiens utebatur certa verborum formula, ibid. Inveftitura fine Simonia vendi

non poteft. ibid. Laica inveftituræ effectus, eft jus adminiftrandi Ecclefiæ facultates. 159 2. In Gallia Epifcopi confecrati tantùm inveftiti. 160. 1. Abbates verò electi. 160.2. Hodie fit poft acceptam ab Ecclefiaftico Prælato confirmationem. 161. 1. Fuit paffim Regia Majeftatis actus. ibid. Ad Duces tamen & Comites etiam pertinuit. 162. 2. Inveftitura nec Hærefis eft nec Simonia. ibid. & feqq. Ejus incommoda. 165. 1. Hanc, uti & Regiam nominationem, rectè profcripfit Gregorius VII. ibid. Inviti cœlibes ad Clericatum olim frequenter rapti & confecrati, 4. 2 Joannes Erigena Scotus inter Latinos Euchariftiam impugnavit. Opera ejus recenfentur. 241. 1. Carolo Calvo familiaris fuit. Ejus opera à Catholicis impugnata. 241. 2. Error ejus expo nitur. Tamquam hæreticus ad Sedem Apoftolicam delatus. 242. 1. Erat error vulgò notus. 241.2. Librum edidit, quo pro hærefi Sacramentaria concludit. 248. 2. Hic fub nomine Bertramni emanavit. 249. 1. Sanctorum Patrum truncata adduxit teftimonia. ibid. Verùm à multis damnatus, & à Carolo Calvo defertus. In Anglia nonnullos reliquit difcipu los. 250. 1. In Concilio Romano damnatus, 256.2. Item in Vercellenfi. 258. 1. & Parifienfi. 258.2 Jovinianus. Vide Clericalis antiqua, &c. Irregularitatem illegitimorum Ecclefia diu ignoravit. 36. 2. Nec Urbanus II. nec Gregorius VII: funt primi irregularitatis illius auctores. 37.2. Bonifacius Martyr creditur primus Anglos baftardos ab ordinationibus profcripfiffe: Primi tamen Canonis non eft auctor. 38. 1. Irregularitas primitus inducta bastardis in ordine ad Epifcopatum: Dein ad omnes Epifcopo inferiores extenfa. ibid. Quam varii canones confirmant. 38. 2. Hæc irregularitas inter varias contradictiones invaluit ibid. Etiam extenfa ad minores Ordines & Tonfuram. 39. 1. In Regu laribus baftardis poffunt eorum Prælati difpenfare ibid. Extenfio, ad facros ordines facta ab Urbano II. 40. 2. Oppofita argumenta folvuntur. A quo facta fit ad Ordines minores & Tonfuram, ignoratur. 40. 2

Judas adfuit cõfecrationi Panis, non vini. Buccellam accepit, non comedit. 317. 1. Chriftum de myfterio accufavit, non de ufu fermenti. 317.2 Judicii forma à Legatis Leonis IX. adversùs Michaelem Cerularium, in excommunicatione, fervata. 446. 1. In abfentem ferri nequit crimi nalis fententia,

446. 2 Ivo Carnutenfis inveftituram judicavit tolerandam. 164. 1. Ejus fcribendi libertas Ecclefiam graviter offendit. ibid. A Pontifice increpatus, faniùs locutus. : 164. 2.

L

Aicis non licet de Ecclefiafticis facultatibus difponere, 167. 1. Nec licet Ecclefias parochiales detinere. 169.1.2 Legatis Apoftolicis ubique jus eft faciendæ Synodi, etiam in Gallia. Leo IX. Comitis Habfpurgenfis filius. Natus in Lotharingia anno 1002. Appellatus Bruno.

202. I

Allum, Placitum, quid? 170. I Manfiones & Paratæ, quid? 170. 2 Maronitæ, qui fint. 333. 2. in azymis confe

crant.

ibid. Martyro ogium à tempore Tertulliani ac S. Cy. priani inchoatum. 263. 2 Errores in Martyrologio aut in Breviario, non arguunt in Pontifice potentiam errandi. 268.2

Matrimonia Clerici per Italiam, Galliam ac Germaniam attentarunt. 19. 1. Pro his adferuntur argumenta, quæ folvuntur. 20. 1. & feqq. Hæc matrimonia Innocentius II. declarat irrita. 25. 2. Uti & Eugenius III. ibid. Sacerdotum connubia in Suecia ex abufu dumtaxat nata. 26. I Malum hoc fub Honorio III. ope Religioforum Mendicantium penitus exftinctum. ibid. Matrimonia incoeftuofa plurimi Canones deteftantur. 187. 1. Atque caftigant. 187. 2 Inter Magnates hoc malum potiffimùm graffatur. 188. 1. Leo IX. tum contracta tum contrahenda matrimonia inter confanguineos rigidiffimè interdixit. 190. I Matrimonia Monachorum ac Sanctimonialium attentata, numquam fuerunt valida 28. 2 & feqq. Uti & fimiliter per Epifcopos ac majores Clericos. Etiam in Ecclefia orientali. 31. i & feqq. Id Innnocentius II. declaravit : Non tamen primus irritavit. 32. 1. Argumenta quæ hæc attentata connubia tuentur valida, diffolvuntur. 32. 2. & feqq.

Matrimonia, quibus duo fratres duas ducant foro

res, Græci nullatenus permittunt: Nullus tamen id vetat Ecclefiæ canon. 378. 2. & feqq. Matrimoniis Clericorum varium adhibetur remedium. 26. 1. & feqq. Matrimonii vinculum per adulterium non folvi, multis auctoritatibus comprobatur. 193. 2. Pontifices qui repudium permiferunt, indulgen: tiam dederunt, non legem. 194. 1. Unde hæc fuit conftans Ecclefiæ Romanæ fententia quam S. Auguftinus cum Africana Synodo acerrimè defendit. ibid. S. Chryfoftomus ait repudium legi divinæ ac naturali adverfari. 194. 2 ibid. Quod idem Theodoretus fentit, aliique. ibid. Scrupuli ex S. Joanne Chryfoftomo adducti eximuntur: Atque S. Matthæus de dimittenda adultera exponitur. 195. 1. 2 Matrimonium confummatum poffe adulterii caufa dirimi, nonnulli fenfiffe videntur. 190. 1. Sed S. Auguftinus refragatur. 190. 2. Atque ex illo Synodus Carthaginenfis IV. ibid. Nonnulli contrarium opinati. ibid. Etiam Imperatores legum-latores. 191. 1. Pontifices Romani re

pudium adulteræ permiferunt, Reges Galliæ fa&titarunt, aliique. 192.1. Hæc licentia in Gallia & in Anglia graffata. 192. 2. Matrimonium folvi à fupervenienti impedimento dirimente cenfuit Synodus Triburienfis, & S. Fulbertus. 193. 1. Scoti non tantum uxores dimittere, fed & vendere folebant. 193. 2. Repudium Leo IX. per canonem duodecimum Concilii Remenfis fublatum cupit. ibid.

ibid. 70. I

Mel agrefte inftar facari eft. 362. 2. Aliud eft ex fylveftribus apibus: Quod à S. Joanne Baptifta ufurpatum. 363. I Mel & lac olim Neophytis tribuebatur, etiam vinum. 399. 1. Et fal. Metanea, id eft, genuflexio. Michael Cerularius in monafterium detrufus, non propria voluntate profeffus. 304. 2. In Patriarcham promotus anno 1143. cœpit in Latinam Ecclefiam infanire anno 1053. 305, 1. Perduelli in Superiores fuit fpiritu. ibid. Purpurei compagi ab eo immeritò affumpti. 305. 2. Ab Ifaa cio Comneno in exilium pelli jubetur: Interea tranquillè exftinguitur. 306. 1. Ejusque dextra tamquam populo benedictionem inpertientis firma permanfit. ibid. Quæ res veris miraculis non eft accenfenda. 306. 2. Michael Cerularius Photianum fchifma refumpfit, anno 1053. 310. 2. Socium habuit Leonem Acridanum. ibid. Uterque fe à Romano Pontifice exiftimavit independentem. 311. 1. Accefferunt duo alii Epifcopi. ibid. Uti & Joannes Tranenfis à Nicolao II. degradatus anno 105 3. 311. 2. & Nicetas Pectoratus, qui deferto fchifmate ad Catholicam veritatem rediit. 312.1 Michael Cerularius voluit novus effe Papa: Patriarchas alios fibi subjugare. 430. 2. Uti & Pontificem Romanum. 431. 1. Ejufque nomen è dyptichis erafit. 431. 2. Privilegia veteris Romæ ad novam dixit effe translata. 432. 2. Supremum Primatum nequiit ftabilire. 433. 2. Balfamon Patriarchas omnes ftatuit pares: Auguftoque Principi fubjectos. ibid. Idem fenfit Nilus Cabalilas. 434.1. Ex qua affectata Ariftocratia nata eft Acephalia. 434 2. Qui Aristocratiam invehunt, Ecclefiæ unitatem lacerant. 436. 2. Michael Cerularius à Legatis Apoftolicis damnatus. 440. 1. Ipfe Latinos excommunicavit. 443. 2. Exordium fchifmatis anno 1053. 444. 1. Latinorum claufit Ecclefias. Negavit Legatos à Papa miffos. 445. 2 Per Legatos excommunicatus cum fequacibus. 446. 1. Apoftolicas litteras, hæreticorum ritu, falfificavit. 447. 2. Manfit contumax, ac Orientalem Ecclefiam in Turcicam captivitatem præcipitavit. ibid. Deus per miracula? Cerularii fchifma deteftatus.

ibid. Michaelis Cerularii injuria Latinis illatæ. 340.2 & feqq. Baptifmum Latinorum afferuit effe irritum. ibid. Bafilicas Latinorum juffit occludi. 341. 1. Eifdem Miffas interdixit. 342. 1. Oblato à Latinis facrificio, altaria ut inquinata voluit lavari. 342 2 Miraculum à B. Remigio patratum. 215. 1. Item per reliquias Sanctorum. 223. I. Miraculum nullum edidere hæretici. 308. 1. 2. Id

tamen