A

A

Bbatum in Conciliis Prærogativa. 223.2. Hodie abrogata. 224. I Abfolutio, impleta fatisfactione, adductis per Parochos poenitentibus, ab Epifcopo impendebatur. 71. 1. Abfolutio & difpenfatio gratis impertienda. 73.1 Accidentia Euchariftica fine fubjecto fubfiftunt. Petrus Abaleardus afferuit omnia non poffe poni extra fubjectum. Item Joannes Wicleff & Calvinus. 246. I Accidentia, juxta quofdam, videntur tantum corrumpi, divina tamen protectione incorrupta permanere. 246. 1. 2. Græci accidentia in Euchariftia non negarunt. -250. I. 2 Agapes dandæ confuetudo laudabilis: Sed inde enatus abufus. 83. 2. Ex eo more reliquum eft, ut in divitum funeribus panes pauperibus erogentur. ibid. Albertus Lovanienfis Romæ Epifcopus Leodienfis confecratus, pro libertate ecclefiaftica occubuit. 135.2 Altaria funt ex inftituto Apoftolico. Lapidea juffit effe S. Silvefter. Altaria portatilia funt antiquiffima. 345. 2. Quamvis loco moveantur, denuo non confecrantur. Variis datum privilegium utendi altari portatili . 346. 1. Quævis Ecclefia unicum dumtaxat habuit olim altare. 346. 1. 2. Altare ligneum exftat unicum, in quo folus Pontifex & Epifcopi Cardinales Miffam faciunt. 205.2 Amortizationis lex tempore Ludovici Pii igno95. I Amphilochio adfcripta Oratio de Pœnitentia, eft alterius longè recentioris. 239.2 Anabaptiftæ fentiunt verum baptifma ad fuam folam Synagogam commigraffe. 414. I Anglia circa Simoniam reliquis Europæis purior. 223. I. Quod Eduardo Regi, qui miraculis corufcat, debetur.

ta.

223.2

ibid.

Animam animalis effe fanguinem nonnulli cum Epicuro autumant. 353. 2. Idem de anima rationali ftatuit Empedocles. 354. 1. Sacra Scriptura fignificat animas brutorum effe corporeas. 354 2. Anima qui dicatur fanguis, exponit Tertullianus. Annuli ab Epifcopis geftantur: 384. 1. Idque in fignum fpiritualis Ecclefiam inter & Epifcopum conjugii. 384. 2 Eft ritus antiquiffimus. 385. 1. Annulus geftatorius differt à fignatorio. ibid. Ornamenta Epifcoporum Latinorum nec Græci, nec Maronita averfantur. 385.2 Antimenfia funt altaria portatilia. Eorum antis qua eft memoria. 344. 1. Antimenfiis opus non eft, fi conftet altare effe confecratum. 345. 1. Sunt verò Antimensia Corporali noftro non abfimilia. Quotidie non confecrabantur: Nec lavabantur. 345. 2. Differunt Antimenfia & Antimen fales. 346:24 Antitypa, id eft, figuræ feu figna: Quo nomine compellantur confecrata panis ac vini in Euchariftiam elementa. 251. I Apoftafia à Religione grave eft crimen. 270.2. Etiam legi divinæ adverfatur. 272. 2. Varios tamen habuit patronos. 271. 1. & feqq. Epifcopi quidam Apoftatas in Glerum affumpferunt: Quod Canonibus improbatum. 272. I Monachi Apoftatæ irregulares. 272. 2. Apoftafia à Leone IX. fæpius damnata. 278. 1. 2 Apoftatandi libertas, ex duplici capite. 181.2 Sub medium fæculi X. cœpta, ad centum facilè annos perduravit, ac per Canonem octavum Concilii Remenfis compreffa. ibid. Aquilejenfis Patriarcha in Synodo Romana IV. Leonis IX. obtinuit totius Hiftriæ ac Venetiæ Primatum. Varia hac de re enarrantur. 268. 2. & feqq.

Archontici fuerunt Sacramentarii hæretici. 239.2 Armenii azymis in confecratione utuntur. 334. 1. 2. Quondam fuere Monothelitæ. 335: 1. 2. Ritu latino Epifcopas confecrant

B

416.2

pariter ac Clericos. 335. 2. Armeniorum myfteria effe nulla, quidam exiftimant, 416. I, Sacrificium effe irritum, Atrium Ecclefiæ eft circumcingens Bafilicam area. Dicitur etiam Proaulion, aula Nar thecis, & à Latinis Paradifus. 169. 1. In atrio erant balnea, pifcinæ, & fontes. 169. 2. Paradifus ab atrio interdum diftinguitur. Atrium cum noftris cœmeteriis convenit. 170. 1. in atriis Ecclefiarum non licuit Placita fæcularia exerceri. ibid. Nec licet in Ecclefiis aut cœmeteriis criminales caufas agitare. 170.2 S. Auguftinus cum baptifmo Monachatum fufcepit. 80. 2. Auguftini locus difficilis ex libro de S. Viduitate adducitur 33. 2. Et explicatur, 34. 1. Item de S. Virginitate. 33. I Azyma non effe panem Græci fchifmatici cenfuerunt. 312.1. 315.1. Chriftum non effe ufum azymo in ultima cena. Pafcha celebraffe Luna 13. Feftum Pafchæ incidiffe in fabbatum. 312. 2. Pafcha à Chrifto anticipatum. ibid. Plerique exiftimant Chriftum tempus Pafchale præveniffe. 313. 1. Ecclefia latina femper docuit Chriftum in azymo confecraffe, ibid. Pafcha Chriftus celebravit conformiter ad legem. 313.2. Atque tres coenas. ibid. Lotio pedum facta ante cœnam Eucharifticam. 314. I. Has cœnas feria quinta fecit: Feria fexta paffus. ibid. Judæi celebrarunt Pascha feria fexta. 314. 2. Michaelis Cerularii adver sùs azyma rationes exponuntur. 315. 1. & feqq. Panis azymus eft verè panis. 318. 1. Quamvis in eo Chriftus confecrarit, in fermento tamen confecratio à Latinis non damnatur. 318. 2. Sacrificium noftrum in azymo non Judaizat. ibib. Duplici de caufa utimur azymo. 319. 1. Sirmondus fentit Ecclefiam latinam panem fermentatum olim confecraffe. 319:2. Fallitur, quòd Leo IX. aut Humbertus numquam ufi fuerint ifta perpetui moris præfcriptione. 319. 2. 320. 1. Alcuinus Flaccus, Photiano fchifmate anterior, fermentum ab Ecclefia Latina removet 321. 1. Uti & Rabanus Maurus. ibid. SS. Cyprianus & Auguftinus panem azymum requirunt. 321.2. Nonnulli fentiunt Ecclefiam latinam propter Ebionitas ufam fuiffe fermento. 322. 1. Res non caret omni fundamento; Ufus tamen azymi apud Latinos eft antiquiffimus. 322. 2. Argumenta, quibus Sirmondus nititur ufum fermentati panis in Ecclefia latina probare, folvuntur. 324. 1. & feqq. Ante Michaelem Cerularium fuit azyma oppugnatum, 323. I. S. Gregorii tempore non fuit in fermentato confecratum. 323. 2. Hifpani olim in pane fale confecto confecrabant. 325. 1. Adversùs azyma folvitur objectio ex S. Chryfoftomo. 331. 2. Item ex S. Auguftino, aliifque.. 332. 2.

Azymo non foli Latini utuntur, fed etiam Ecclefia Hierofolymitana. 333. 1. Item Maronitæ, & Armenii. 333. 2. Origò Azymi apud Armenios ægrè invenietur. 335.2. Ob. jectionibus fit fatis. 336. 1. Panis fermentatus miraculo in azymo commutatus. 336.2

Alfamon refutatur. 117.2. 118. 1. A Græco Imperatore nominatus Epifcopus Antiochenus, Chriftianitati adverfarius. 119.2 Baptifma hæreticorum ratum eft, fecus ordinatio, quo fenfu? 106.1. Baptifmus fub unica demerfione, ut invalidus à Græcis damnatur. 387. 1. Optatus Milevitanus demerfionem & emerfionem exigit. Ibid. Apoftoli ubique locorum indifcriminatim baptizarunt. 387. 2. Omnis Ecclefia inftituendo Baptifterio dedit operam: Quod etiam Gentilibus fuit venerationi. Varia obtinuit nomina. Erant inftar balnei & pifcinæ ibid. Hoc balneum omnes intrabant nudi. 388. 1. Etiam apud Latinos. 389. 1. Nuditas fervata in Baptifmo privato. 390. 2. Baptizandi in fonte ftabant erecti. S. Petrus tria millia Baptizans, ufus eft ablutione. 391. 1. Merfio & emerfio eft ex traditione Apoftolica. 391. 2. Trina immerfio, uti & emerfio, eft antiquiffima ibid. In unam demerfionem baptizare cœpit Eunomius Arianus. 392. 1. Cujus in baptizando varius fuit exceffus. Ejufque baptifma fuit nullum. 392. 2. Baptisma in nomine folius Chrifti collatum non fubfiftit. 393. 1. Ariani aliqui ritè baptizabant. ibid. Hifpani unicam induxerunt immerfionem. ibid. Ad quam S. Leander eos perduxit. 393. 2. At contradictione non caruit. 394. 1. A S. Gre gorio confirmatus prævaluit. 394. 2. Unica merfio Alcuino Flacco difplicuit, ibid. Sub trina merfione SS. Trinitas femel tantùm pronuntianda. 395.1. Trinam merfionem Hifpania refumpfit. 396. 1. Merfionis mutationem aliæ Ecclefiæ non admiferunt. Pueri etiam in fonte demerfi. ibid. Baptifma fit vel adfperfione vel perfufione ibid. Quod eft validum & effectu plenum. 396. 2. Baptifma Clinicorum erat validum. ibid. Etiam Græci fola perfufione baptizant. De quo Ecclefia Orientalis non dubitavit. ibid. Baptifma Clinicorum elucidatur. ibid. & 397. 1. 2. Baptizari ante octavum diem poffunt parvuli, 420. 1. Enixa mulier quoque baptizari poteft, ibid. Error contrarius à Cardinale Humberto meritò culpatur. 421. 1. Gravidæ mulieres à Græcis non baptizatæ. 421. 2. Abufus reprehenditur. ibid. Græci puerperis aliqui baptif mum recufarunt. 422. I. Quæ fententia da

mnata,

ibid. Barbæ apud Latinos, & verticis rafura apud Græcos funt adiaphora. 357. 1. Barbæ rafura apud Latinos ufitata, à Græcis notatur, ibid. Græci barbas alunt. 357. 2. Id tamen non fuit univerfale, 358. 1. Pili primùm rafi Deo olim oblati; Uti & puerorum cirri. 358. 2. Apud Anglos non omnes Barba rafi 359. 1. Nec apud Gallos nec apud Alemannos 359. 2. Barbæ forma apud Latinos varia, Evulfio rafura damnata. 360. 1. Monachi criniti li tem de barba inftituerunt. 360.2. Pœnitentes tonderi non poterant. ibid. Detonfio Barba

aut

202.2.

Belli Duces olim fuere Epifcopi. 171. 1. Ac Sacerdotes ad bellum pugnaturi procefferunt. ibid. Pontifex Romanus diu milite caruit, nec ufus gladio. 171. 2. Gregorius VII. militem confcripfit. 172. 1. Uti & Leo nonus 172. 2. Inftitutor Papalis militiæ videtur fuiffe Gregorius fextus. ibid. Quod pofteriores funt imitati. 173. 1. In publico per urbem proceffu armata militia ftipari cœpit Bonifacius nonus. ibid. Leo nonus armatum duxit exercitum. In Gallia ac Germania non pauci Cataphracti Epifcopi ad militiam funt profecti . 173. 2. Militia Cathedralium & Abbatialium Ecclefiarum à Carolo Magno introducta. 174 1. Aut certe ampliata. 174. 2. Antiqua eft Clericorum per proprias manus in bello pugna. 175. 1. In Gallia. ibid. In Hifpania. 175. 2 Et apud Longobardos. 176. 1. Cœpit in Belgio ac Francia damnari. 176. 1. 2. Non eft tamen fublatus abufus. 177. I. Iterum damnatus. ibid. Non ceffavit. 177.2. Militia à Leone nono jam correcto clericis interdicitur. 178. 1. Nec tamen finis. ibid. Abufus non tantùm in Gallia, fed etiam graffatus in Italia & Anglia. ibid. Bellum defenfivum Clericis permulti licitum cenfent. 178. 2. Præftat nihilominus eos numquam propria manu pugnare. 179.2

Bellum indicere folius fupremi Principis eft, frequenter tamen à privatis indictum, in Germania, in Africa, in Ponto, &c. 182. I

chidiaconus Andegavenfis. Fuit Nigromanticus, ac petulantis ingenii. 251. 2. Ecclefiam Romanam calumniis eft adortus. 252. 1 Quod Sacramentariis hæreticis eft proprium. 252.2. Superbia ac invidia fuit ei erroris initium. 253. 1. Anno 1051. cœpit palam in fanire. Præcipuus error circa Euchariftiam fuit. 253. 2. Qui exponitur. 254. 1. & feqq. Varii Berengarii variis temporibus errores. 255. I In Concilio Romano à communione fufpenfus, ad alteram Synodum refponfurus vocatus. 256. 2. Ducem Normandiæ appellavit: Qui Leonis noni judicium fecit fynodaliter confirmari. 257.2. Damnatus in Synodo Vercellenfi. 258. 1. Et Parifienfi. 259. 1. Ubi Regiam protectionem poftulat, impetratque. 259. 2. Ad hanc Synodum venire detrectat. 260. 1. Eique poena hærefios decernitur. 260.2 Berengarius fidem catholicam dolosè profeffus. ibid. Dein Pontificem & Ecclefiam Romanam blafphemavit. 261. 1. Quod Hæreticis eft familiare. 261. 2 Bogomili Euchariftiæ veritatem negarunt. Precum fuarum vires jactabant. Spiritum Sancum exfpectabant.

240. I Bona Ecclefiarum vacantium erant ac funt fub Regum cuftodia. 160. 1. Bona Ecclefiaftica à Carolo Martello direpta, quamobrem à non paucis damnatus exiftimatur. 167. 1. Frequens Regum in bona Ecclefiaftica invafio. 167. 2. 168. 1. Principes nonnulli non tantum poffeffiones, fed ipfas Ecclefias, Epifcoporum Palatia , ac Monafteria invaferunt. 168.2. Bona Ecclefiaftica olim indivifa: In quatuor poftea portiones divifa. Quarta cedebat Epifcopo. 97. I Brunoni anfa inftituendi Carthufienfem Ordinem fuit peffima Manaffis Epifcopi vita; non autem Doctoris Parifienfis damnatio. 286. 1

C

damnantur. ibid. Hanc barbariem ne vel Clerici in Francia depofuerunt. 182. 2. A Conciliis damnata eft; quæ etiam viguit in Anglia. ibid. Ante Carolum Magnum Epifcopi, Abbates, & Clerici promifcuè privata bella gerebant. 183. 1. Quod non potuit ipfe nec ejus filius impedire. Nec duo in eum finem coacta Concilia. ibid. Verùm barbariem illam profcripfit Conrardus Salicus. 183. 2. Cujus Decretum refutavit Gerardus Epifcopus Cameracenfis. 184. 1. Quod Burgundi rece perunt, immo jure jurando firmarunt. ibid. Benedictini à S. Gregorio in Anglia Ecclefiis Cathedralibus impofiti, aliique alibi Monachi.

28. 1

9. I Cancellarii officium diu Romæ manfit. 443. I Ab Innocentio tertio exftinctum. 443.2. Fredericus Legatus Apoftolicus fuit verus Romanæ Ecclefiæ Cancellarius. 443. 1. Ejus Apoftolica Legatio exponitur. 439. 2. & feqq. Canones dicti Apoftolorum, vetufti funt, non tamen omnes Apoftolici. 352. 1. Vigefimus nonus quoad fenfum continet traditionem. Apoftolicam. 116. I. Canon fexagefimus octavus putatur effe S. Firmiliani, qui cum S. Cypriano, eodem fuit in errore. 105.2. Canon trigefimus eft Synodo Chalcedonenfi pofterior. Canones quidam Gallicani repudium adulterii caufa, ac fecundas nuptias permittentes. 192 2. Exigui funt ponderis, atque à pofte rioribus Synodis exfufflati. 195. I Canonizatio perantiqua eft. Exemplum habet ab Apoftolo. Ejus meminit Optatus Milevita

110.2.111.2

452

ibid.

nus. 263. 1.2. Canonizavit S. Cyprianus, aliique. 264. 1. Canonizatio à quovis olim peracta Epifcopo. ibid. Verùm cum populus in cultu Sanctorum non rarò excefferit. 264. 2. Atque etiam ipfi Epifcopi. 265. 1. Canoniza tio ab Alexandro tertio foli Pontifici Romano eft refervata. ibid. In Africa foli Carthaginenfium Epifcopo refervata erat. 265.2. Canonizationi ab Ecclefia Romana Synodale judicium impenditur. 266. 1. Eugenius tertius eft primus qui fine Concilio canonizavit: Quod alii funt imitati. Solet tamen ampla EpifcoporumSynodus in Canonizatione congregari. ibid. Opus eft per oculatos teftes probatis miraculis. Sancta vita, ingens miraculum, ad Canonizationem fufficit. 266. 2. Requiritur eminens miraculis illuftrata juftitia. 267. 1. Canonizati beatitudine potiuntur. De Severino allatum teftimonium eft apocryphum. 267.2. Hæretici vetufti Canonizationem non impugnarunt: Eam Joannes Wicleff explofit ibid. In Canonizatione Pontifex Romanus numquam erravit. 268. 1. Refpondetur ad exempla in oppofitum allata. Canon nonus Ancyranus exponitur. Canon primus Neocæfareenfis exponitur. 32. 2 Capharnaitæ Judæi primi fuere Euchariftiæ adverfarii. Eorum error exponitur. Ab his tranfiit ad Paganos. 235. I Capitula ac Monafteria, quæ Decimas percipiunt, tenentur Parochos fuftentare. 67. I Cardinales Epifcopi, etiam Diaconi, Epifcopos in Conciliis antecedunt. Eorum eminentia eft antiquiffima. 203. 1. Sunt Patriarchis Græcorum inferiores. ibid. Cardinales, ettiam Diaconi,generalibus Synodis præfederunt. 204. 1. Septem Epifcopi Cardinales varium aliquando habuerunt locum. Semper fuerunt feptem Epifcopi Cardinales. 204.2. Hic numerus hodie evanuit. 206. 2. Cardinales officium in Ecclefiis facere jam pridem confueverunt. 205. 1. Inter Epifcopos Cardinales femper fervatus titulorum, non confecrationis orde do. 206. 2. Nec obftat varius confeffus quo. 204. 2. Cardinales hodie fedium fuarum fervant ordinem. 206 2. Cardinales, etiam Diaconi, poft nonnullas contentiones, Epifcopis & Archiepifcopis dignitate præponun

tur.

32. 2

207. 1

Carnium efus poft diluvium dumtaxat permissus . 354.2. Uti & pifcium. ibid. Hujus mutatio nis caufa eft varia. 355. 1. Deus carnium elum permittens, fanguinem & fuffocatum excipit. 356. 1. Vide Monachi olim carni

77. I. 2.

Clericalis antiquæ caftimoniæ apud Latinos vulnera exponuntur. 14. 1. & feqq. Jovinianus primus Ecclefiam Latinam fua libidine foedavit. 15. 2. Monachus fuit, dein Clericus. 14. 1. 2. Docuit virginitatem pudicitiæ conjugali non præftare. ibid. Voluptatem prædicavit, jejunium exiftimavit fuperfluum 15. 1. Hic cum Vigilantio Hifpaniam, Galliam, ac Italiam Monachis Apoftatis, ac Clericis conjugatis infecit. ibid. Sunt Lutheri ac Calvini præcurfores. 15. 2. Ariani incontinentes. Undè? 15. 2 Clericalis caftitatis in Gallia lapfus exponitur. 16. 1. & feqq. Tempore Martini I. cœperunt in Gallia & Belgio facrilega facerdotum connubia. 16.2. Tempore Zachariæ Papæ clerus Gallicanus libidini vacabat. ibid. Caufa illius mali refertur. 17. 1. S. Rigobertus Clerum cœpit reftaurare: Ac variæ Synodi. 17. 2. S. Bonifacius cœlibatum pedetentim reftituit, tandemque fuo fanguine figillavit. ibid. S. Rigobertus per clauftrum & communem Canonicorum vitam clericos ad caftitatem reduxit. 18. I

Clericalis dignitas ftatum Monachalem olim deftruxit. 13. 1. Votum tamen non exftinxit. 13. 1. Nec obftat Synodus Toletana II. cujus Canon tertius caftigatur & explicatur. 13. 2 Clerici Evangelicum verbi ac Sacramenti minifterium non rarò Monachis inviderunt. 220. 2 In clauftro juxta Ecclefiam conftituti. 228. 1 Clerici ex eo quòd juxta Canones viverent, dicti Canonici. 18. 2. Vide Regula.

Clerici incontinentes ab Ecclefia latina folent Nicolaitæ appellari. 417. 1. Clerici majores apud Latinos à nuptiis arcentur, apud Græcos, Epifcopi. ibid. Licentia, qua Clericis majoribus permifit uxoris ufum, femper fuit odiofa. 417. 2. Diaconis uxores ducere apud Græcos abolitum. 418. I Clerici Mediolanenfes jurare compulfi, fe fe pro ordinatione nihil dediffe: SecusMonachi quippe qui à labe Simoniæ erant immunes. 79. I Clerici quondam & fe & bona fua tradebant Ecclefiæ. 79.2. 80. 1. 2. Oblatio illa ante eorum electionem facta Simoniam fapit, fecus 80. 2 facta poft electionem. Clericis familiare eft Monafteriorum jura involare. SI. I Clericis minoribus licuit plerumque uxores ducere. 13. 1. Alicubi non licuit Exorciftis, Lecto

ribus, & Pfalmiftis. ibid. Lectores in Africa compellebantur aut uxorem ducere, aut continentiam profiteri. ibid. Clericorum communis in clauftro vita in tota Gallia præcepta. Carolus Magnus Pippinum patrem hac in re imitatus. 18. 1. Clauftrum illud Ecclefiæ utiliffimum. 18. 2. Clericorum matrimonia. Vide Matrimonia. Codices Chriftianorum fibi tradi juffit Diocletia nus: Qui tradebant, Traditores appellati.

412. 2.

Cœmeteria quid? 328. 1. In his agebantur Sacrificii & Verbi fynaxes: Ac fidelium cadavera fepeliebantur. 328. 2. Extra pagos & oppida electa. ibid. primum comiterium intra civitatem , tempore Juftiniani Imperatoris 329. I

fuit.

cepta.

Cœna Chrifti. Vide Azyma. Communio Epifcopi aut Presbyteri ex dubio crimine non poteft declinari. 24. I Communio populi quotidiana, numquam præ382. I Compoftellanæ Ecclefiæ origo. 217. 1. 2. Facta eft metropolitica. 218.2 Conceptionis Beatæ Mariæ Virginis feftum in Concilio Moguntino inftitutum. 232. 2. Apud Græcos ac Armenios eft antiquiffimum. 233. I. Quo tempore apud Latinos cœperit celebrari, non plenè conftat. ibid. Apud Anglos & Germanos antiquum eft. 233. 2 S. Bernardus illi obftitit. ibid. Quo tempore nondum ab Ecclefia Romana erat receptum. A Concilio Bafileenfi ad omnes Ecclefias extenfum. A Sixto IV. ampliùs exaltatum, ampliùfque ab Alexandro VII. 234. I Confenfus Regius in Canonicas electiones eft antiquiffimus. Ab Ecclefia toleratus. 136. 1. Eundem ufurpavit Carolus Magnus, ejufque Succeffores. 136. 2. Quam poteftatem Ecclefia Regibus Francorum indulfit. 137. 1. In quibufdam Ecclefiis Reges Longobardorum in electiones confenferunt. 137. 2. Confenfus Regius in electiones etiam viguit in Hifpa nia, in Anglia, &c. 138. 1. Confenfus ille Regius etiam dictus eft conceffio & donatio Epifcopatus. 138. 2. Poterat ex caufis Rex præfentatam electionem refutare. 139. 1. 2. Electionibus à Sede Apoftolica approbaris non folebat Regius confenfus exfpectari. 139. 2. Vide Nominationes. Electiones. Conftitutiones Apoftolicæ fub nomine Clemen.

tis, nec Clementis funt, nec Apoftolicæ. 5. 2. Continentia antiqua latinorum Epifcoporum & Clericorum exponitur. 2. 1. & feqq. Apoftoli, excepto S. Petro, fuere continentes: Hic ta. men vocatus, uxoris ufui renuntiavit. ibid. Apoftoli non præceperunt Epifcopis ac Clericis continentiam univerfim. ibid. Epifcopis ac Diaconis initi jam conjugii ufum permiserunt. 3.2. Hæc libertas viguit in Illyrico, in Patriarchatu Antiocheno. 4. 1. In Ponti. ca Diœcefi Presbyteris non licuit uxores ducere: Secus Diaconis, qui in ordinatione dixerant fe velle conjugio copulari. ibid. S. Petrus majoris Cleri caftitatem in Ecclefiam Ro

na.

manam invexit. 5. I. Cœlibes inviti, olim ad clericatum frequenter rapti ac confecrati. Hujufmodi Diaconis, non Presbyteris, unius matrimonii licentiam fecit Synodus Ancyra4 2 Continentia Clericalis à variis Pontificibus præcepta. 21. 2. In Clericos Romanos incontinentes animadvertitur. 22. 2. Mediolanenfes plebem ad feditionem adversùs S. Petrum Damiani concitarunt. ibid. Continentia Clericalis per totam Europam exftincta. 18. 2. Diaconi, Presbyteri ac Epifcopi matrimonia attentarunt. 19. 1. Presbyteri incontinentes à Deo acriter puniti. 19. 1. 2. In Gallia, Anglia, ac Hybernia erat filiis Presbyterorum hæreditaria præbendarum fucceffio. 19. 2. Quam Eudgarus Rex Angliæ nequiit exftinguere. 20. 1. Urbanus II. filios Presbyterorum ad Ecclefiæ gradus reddidit inhabiles. ibid. Continentia Clericorum in Synodo Nicæna ftatuta exponitur. 5. 1. & feqq. Legem continentiæ in dicta Synodo Legati Romani conabantur introducere: At obftitit Paphnutius. 5. 1. 2. Cujus interceffio eft authentica. ibid. Poft hanc Synodum Ecclefia latina clericalem caftitatem fervavit. 6. 1. Atque S. Sylvefter & Siricius firmarunt. ibid. Quæ lex per S. Leonem reftaurata. 6. 2. Ægyptum etiam penetravit, nec non Ecclefiam Alexandrinam. 7. 1. Patriarchatus Antiochenus Latinam Cleri caftitatem admifit. 7. 2. Uti & Alexander Alexandrinus. 8. 1. Epifcopi vi dentur Nicææ pro fe Romanam caftitatem admififfe, non pro Clericis. 8. 1. Uti & Pontica Diœcefis. ibid. Omnis tandem Ecclefia Orientalis Epifcopis caftitatem in legem admifit. 8. 2. Data ab Ancyrana Synodo facultas Diaconis de impoffibili caftitatis cuftodia proteftantibus, non eft à Nicæna Synodo caffata. 9. 1. Continentia Subdiaconorum Latinorum exponitur. 10. 1. & feqq. Horum plena apud Latinos caftitas eft ex S. Petri Inftituto. ibid. Ecclefia Romana cum aliis Subdiaconos ad plenam compulit continentiam: Secus Africana. ibid. In Ecclefia Hifpana, uti & Gallicana, quoad continentiam fuit varietas. 10. 1. & feqq. In Siciliam Subdiaconorum continentiam Pelagius II. invexit. 12.2. In Calabriam S. Gregorius 13. 1. Integram tandem recepit omnis Latina Chriftianitas, ac Decretis firmarunt Leo IX. Gregorius VII. aliique. 13. I Convivium in introitu novi Canonici aut Religiofi poteft inftrui, fed oblatum fine exactio83. I Crucem Græci à læva in dexteram formant: Secus Armenii cum Latinis. 324. I Cypriano adfcripti fermones de operibus Cardina libus funt ab auctore, qui vixit ante finem VI. fæculi. 321. I S. Cypriani de S. Virginum nuptiis locus dilucidatur. 33. 1. Cui confonant SS. Gelafius & Auguftinus.

ne.

33. I