Lib.1.c.

RO.

DISSERTATIO IL

DE SIMONIE CRIMINE, ET
VARIIS AD IPSUM

SPECTANTIBUS,

CAPUT PRIMUM.
Simonia crimen exponitur.

IMONIS Magi, à quo Si-funt Spiritus fancti impugnatorum impia bærefis.

monia in Novo Teftamento nomen accepit & originem,crimen eleganter exponit Sanctus Irenæus Epifcopus Lugdunenfis : Simon, qui fidem fimulavit, putans Apoftolos & ipfas fanitates per Magiam, & non virtute Dei perficere, & per impofitionem manuum Spiritu fancto adimplere credentes Deo per eum, qui ab ipfis Evangelizatur JESUS CHRISTUS, per majorem quemdam Magicam fcientiam & hoc fufpicatus fieri, & offerens pecunias Apoftolis, ut acciperet & ipfe banc poteftatem, quibufcumque velit dand: Spiritum fanctum, audivit à Petro: Pecunia tua tecum fit in perditionem, quoniam donum Dei exiftimafti pecunia poffideri. Et cum adhuc magis non credidiffet Deo, &cupidius intendit contendere adverfum Apoftolos, ut ipfe gloriofus videretur effe, & univerfam Magiam adhuc ampliùs infcrutans, ita ut in ftuporem cogeret multos bominum, docuit fe effe fublimissimam virtutem. Ipfum utique in carnis fpecie Deum. Simon de Apoftolis iftud ipfum, quod de Domino Jefu Chrifto impii Judæi, opinatus eft: quod non in Dei digito, fed in Dæmoniorum principe ejicerent dæmonia. Proindè nequaquam Spiritum fanctum, fed potentiffimæ Magiæ principem Diabolum voluit pecunia comparare. Ex quo vides Spiritus fancti, facri Ordinis, aut fimilis divini muneris emendi opinionem, aur cupiditatem ad Simoniæ etiam pleniffimum crimen non requiri.

Eft crimen longè graviffimum, de quo ad Adrianum primum Pontificem in litteris poft fe ptimam Synodum exftantibus rectè fcripfit Sanaus Tharafius Patriarcha Conftantinopolitanus: Tolerabilior eft Macedonii & eorum qui circa ipfum ||

Illi enim creaturam, & fervum Dei ac Patris Spiri
tum delirè fatentur, isti sui ipfius, ut autumant
eum fervum efficiunt. Omnis enim Dominus, quod
babuerit, fi voluerit, venumdat, five fervum, five
aliud quid eorum quæ poffidet. Similiter & qui emit „
Dominus volens effe ejus quod emerit, per pretium
pecuniæ illud acquirit. Ita & qui hanc iniquam actio-
nem operantur, detrabunt Spiritui fancto, æquali
ter peccantes his, qui blafphemant, dicentes in Be-
elzebud ejicere dæmonia Chriftum. Atque ut verius
dicamus, Jude comparantur traditori, qui Dei oc-
ciforibus Judæis pretio argenti Chriftum venumde-
dit. Quas litteras in fuis ad Sancti Gennadii Pa-
triarchæ Conftantinopolitani Epiftolam Com-
mentariis laudat Theodorus Balfamon, ac fuo
Decreto inferuit Monachus Gratianus. Inferuit
& hocce Pafchalis, nefcio an primi aut fecundi, J.1.0.26
Pontificis Decretum: Omnia crimina ad Simonia-
cæ hærefis comparationem quafi pro nihilo reputantur.
Similia Sanctorum Patrum teftimonia poffint
plurima adduci. Et hinc in lege ad Armafium
Prætorii Præfectum exftante in Juftiniani codice, L.1.tit.3.
& activam & paffivam, pretio factam, Epifcopi (31.
electionem aut confecrationem Leo Imperator
merito refert inter crimina læfæ majeftatis. Nam
crimen , quo horrendè adeò offenditur divina
clementia, lædi omninò oportet etiam humanam
majeftatem. Dum Subdiaconus Hildebrandus,
Victoris fecundi Pontificis in Gallia Legatus,
varios per Simoniam promotos Epifcopos Syno→
daliter caftigaret, quidam ita dicendi arte calluit,
ut omnes illuderet. Hinc alia via conveniendum
hominem videns Legatus edixit: Ceffet hominis
eloquium, in medium producatur divinum Oracu-
lum. Scimus profectò, quod Epifcopalis gratia eft
munus Spiritus fandi, & quifquis Episcopatum mer-
catur, fancti Spiritus donum posse pecunia comparari

1

opinatur. Coram nobis ergo, qui Spiritus Sandiju-|| vix quifquam noverat Simoniacam hærefin effe pecca dicio congregati fumus, dicat ifte, Gloria Patri, éga Filio, Spiritui Sancto: Quod fi exprefsè & fine titubantia dixerit, apud me conftabit illum non venaliter, fed legitimè Præfulatu fundum. Libens banc conditionem ille accepit, nihil minus quam horum verborum difficultatem ratus. Et verè, Gloria Patri, & Filio, integrè protulit, fed in, Et Spiritui fancto, hæfit. Sufcitato cunctorum ftrepitu nullo conatu vel tunc, vel in reliquo vita fpatio potuit nominare. Ab hæretica fcelerati hominis lingua Spiritus Sanctus noluit vel proferri. Ita ex fido Hugonis Abbatis Cluniacenfis, qui Synodo ac miraculo interfuit, teftimonio refert Guilielmus Monachus Malmesberienfis. Eorum, qui in Judaico Templo vendebant columbas, Dominus avertit Cathedras: Ita & Simoniacorum Epifcoporum Cathedras in Ecclefia femper cadere, benedictiones verti in maledictiones, & plura ab ipfis enafci fcandalo fa facinora, fcribit frequenter Sanctus Gregorius Magnus. Et hinc. facinus iftud Cathedræ lapfu, feu degradatione omnis fub cœlo Ecclefia femper punivit. Ex L.2. c.6. ipfo poft patrata in Formofum Pontificem fcan

Fol. 108.

L.4. C.5.

dala prodiiffe Cleri & populi ruinam, variafque
divinæ Juftitiæ plagas, Ecclefiæ etiam publicas
orationes non fuiffe à Deo exauditas, omnes fi-
mul cucurriffe in Infernum, teftatur in hiftoria
fua Glaber Rudolphus. Unde & Patris fui Im-
peratoris Conrardi Salici, qui illius temporis
fcelus diffimularat folummodo, nequaquam fo-
verat, animæ etiam timuit filius & fucceffor
Henricus Niger, & pro ipfa ab omnibus ubique
Ecclefiis & Monafteriis preces efflagitavit. Ex
turpi civilium Magiftratuum quæftu imminere
Romanæ Reipublicæ lapfum prædixit apud Pau-
linum Presbyterum Sanctus Ambrofius, & Pro-
phetiæ veritatem eventus comprobavit. Quid:
igitur à graflante Simonia non metuamus? A
tanta pefte tempora noftra & animas divina cle-
mentia præfervet. Ad Ponticæ fuæ Diœcefis
Epifcopos rectè fcripfit Sanctus Bafilius: Levius
delinquit, qui facros Ordines propter inexperientiam
emere volebat, quam qui donum Dei vendit. Auctio
namque eft. Et fi quod gratis accepifti vendideris,
tamquam Sathanæ venundatus gratia Dei privabe-
vis. Cauponis enim ritu quæftum rebus fpiritualibus
infers & Ecclefiæ, ubi Corpus nobis & Sanguinem
Chrifti concreditum babemus. Emens enim partim
ob inexperientiam feu ignorantiam, partim ob
Prælati exigentis reverentiam, impofitamque ab
ejus improba exactione neceffitatem, quoad cul-
pæ & pœnæ aliquid poffit revera excufari.

Dico, Quoad aliquid. Nulla enim neceffitas, nulla vis, nullus error, nulla ignorantia plenè abluit, nifi ablutum velis ipfum etiam Simonem Magum, unaque illos de quibus in vita Sancti Romualdi Abbatis fcribit Sanctus Petrus DamiaCap. 35. ni Romualdus inter cæteros præcipuè feculares Clericos qui per pecuniam ordinati fuerant, duriffi ma feveritate corripiebat, & eos, nifi Ordinem Spontè defererent, omnino damnabiles & hæreticos afferebat. Qui novam rem audientes, occidere illum moliti funt. Per totam namque illam Monarchiam ufque ad Romualdi tempora, vulgata confuetudine,

Cap. 27.

tum. In libro gratiffimo addit: Quis nefciat ufque
ad Henrici tertii Clementiffimi Regis imperium, Præ
fulatumque reverendæ memoria Clementis Papæ fe-
cundi, iftiufque beatiffimi Leonis noni, quo nunc
Præfule fanéta fe gubernari gratulatur Ecclefia, per
Occidentalia regna virus Simoniacæ hærefeos lethali-
ter ebulliffe, ita ut quod passim fiebat licenter admif-
fum, ultoria animadverfioni nequaquam duceretur
obnoxium, & quod erat ferè omnibus confentaneum,
pro regula tenebatur, tamquam legali fanctione de
cretum. Quin immo iniquitati non deerant aper-
ti, potentes, ac eruditi defenfores. Etenim de
Joanne & Tudethchino, Godefridi Lotharin-
giæ Ducis Capellanis, ad Alexandrum fecundum
Pontificem pergit laudatus Petrus: Nonnulli Cle-
ricorum vitam per exterioris habitus fpeciem mentien-
tes, prorfus à Deo frigidi, ambitionis Ecclefiaftice
facibus inflammati, hoc pertinaciter dogmatizant,
non ad Simoniacam bærefin pertinere, fi quis Epi-
fcopatum à Rege vel quolibet mundi Principe per
interventum emptionis acquirat, fi tantummodo con-
fecrationem gratis accipiat. Unde cum nuper in Ex-
cellentiffimi Ducis Godefridi verfaremur alloquio, duo
quidam ex Capellanis ejus, unus, ut erat barba-
rus, barbarico nomine Tudethchinus, alter vero
natione Venetus Joannes vocabatur. Hi nimirum,
tamquam Hymenæus & Philetus in prædicatione Pau
li, vel certè tamquam Jamnes & Mambres tempore
Moyfis, refiftentes veritati, hanc non ceffabant dif-
Seminare doctrinam, hanc Catholicam atque Cano-
nicam fatebantur effe fententiam. Videlicet ut jure
Simoniacus non dicatur, quifquis abfque manus_im-
pofitione Epifcopatum comparaffe convincitur. Dice- Lib. 1.
bant enim, quia cum boc fit, non diftrabitur Eccle- Epift.13.
fia, fed facultas ; nec emitur Sacerdotium, fed
poffeffio prædiorum, Sub hac enim præftatione pecu
niæ opes tantum, non honoris vel Ecclefiæ redimi-
tur Sacramentum. Venalia fiquidem funt, ficut ajunt,
unde fint divites; gratis accipiunt, unde fieri de-
beant Sacerdotes. Quæ omnia repetit in Epiftola
ad ipfos Capellanos,

Simoniæ per Clementem fecundum, Leonem
nonum, ac Alexandrum fecundum Pontifices
facta damnatio, non folos Epifcopos & Cleri-
cos, fed etiam Reges ac quofvis laicos Principes
multo fpoliavit lucro & quæftu. Uti antea Epi-
fcopi & Clerici manus impofitiones, confecra-
tiones, omniaque Sacramenta & Sacramentalia,
ita Reges & Principes Epifcopatuum, Abbatia-
rum, & omnium majorum Beneficiorum nomi-
nationem, collationem, atque inveftituram
palam vendiderant quafi fub hafta. Nugivendi
Theologaftri vix ullo unquam tempore Ecclefiam
non infeftarunt. Hi ergo dixere omnem illam
laudatorum Pontificum damnationem in folos
ferri Epifcopos & Clericos, eis folis interdici
mercaturam Sacramentorum & Sacramentalium;
Reges & Principes manere integros in fuo anti-
quo jure. Ab hifce dixerunt non Ecclefiafticum
Ordinem, gradum, honorem, aut Jurisdictio-
nem conferri, fed folam agrorum, Decimarum,
ac
ac aliarum facultatum poffeffionem, & jus in
ipforum fructus, quæ omnia fint merè tempora-
lia, adeòque poffint vendi. Ejus opinioni Du-

ces

Lib. 5.

Epift. 13,

varent miferiam, & fundos paulatim emerent,
modicum quid in facris Ordinibus exigebant.
Nihilominus praxim damnat in laudatis litteris
Sanctus Bafilius, & adjungit; Avaritia Idololatria
vecatur. Ne velitis igitur modica pecuniæ gratia
Idola Chrifto præferre, neque Judam fectantes,
quæftus gratia illum fecundò prodere, qui femel pro
nobis cruci eft affixus. Alioquin & ipfi agri, & ma
nus eorum, qui hofce fructus metunt, aceldama vo-
cabuntur. Exponit in Epiftolæ commentario
Theodorus Balfamon: Quemadmodum ager, qut
emptus eft pecunia, qua venditus eft à Juda Domi-
nus, pretium fanguinis eft appellatus, ita & pecu
niæ, quæ ab iis accipiuntur, qui Domini donum
vendunt, & Diœcefes, & vici, in quibus qui dant
ordinantur. Quin & iftorum agrorum conducto-
res, cultores, atque meffores Sanctus Bafilius ma-
ledictioni fupponit. Quo circa Clerici & Mo-
nachi, quotquot hodiè apud laicos aut Ecclefia-

ab illis, qui ordinantur, accipere pecuniam, idque,
quod pejus eft, pietatis nomine palliare. Duplo
namque puniendus venit, qui prætextu boni, quod
malum eft, facit. Tum quia operatur quod bonum non
eft, tum quod ad perficiendum peccatum bono utitur
cooperario. Exponit & confirmat in litteris ad
Syagrium Auguftodunenfem Epifcopum Sanctus
Gregorius Magnus: Adverfarius animarum, dum
non poteft in his, quæ ad faciem funt prava furrepe-
ve, callidè fpecie quafi pietatis injecta nititur fup-
plantare, fuadetque forfitan ab habentibus debere
accipi, ut fit quod poffit non habentibus erogari,
dummodò vel fic venena mortifera, eleemofyne cela-
Lib. 7.
ta obumbratione, transfundat. Nam nec venator
Indictione feram, aut avem auceps deciperet, vel piscem pi-
2. Ep.112. fcator caperet, fi aut ille laqueum in aperto propone-
ret, aut ille hamum efca abfconditum non haberet.
Omninò ergo metuenda & cavenda eft hoftis aftutia
ne quos aperta nequit tentatione fubvertere, latenti
telo fævius valeat trucidare. Neque enim eleemofynafticos Principes agunt proxenetas ac interceffo-
reputanda eft, fi pauperibus difpenfetur, quod ex
illicitis rebus accipitur. Quia qui bac intentione ma-
lè accipit, ut quafi bene difpenfet, gravatur potius
quam juvatur. Eleemofyna redemptoris noftri oculis
illa placet, quæ non de illicitis & iniquitate conge-
ritur, fed quæ de rebus conceffis & benè acquifitis
impenditur. Unde etiam illud certum eft, quia etfi
Monafleria, vel xenodochia, vel quid aliud de pe-
cunia, quæ pro facris ordinibus datur, conftruantur,
mercedi non proficit: Quoniam dum perverfus emptor
honoris in locum fandum transmittitur, & alios ad
fuam fimilitudinem fub commodi datione conftituit,
plura malè ordinando deftruit, quam ille poteft edi-
ficare, qui ab eo pecuniam ordinationis accepit. Infi-
gniter crimen iftud exaggerat, & concludit:
Nimis ergo declinandum eft fub obtentu eleemofyna
peccata Simoniacæ hærefeos perpetrare. Nam aliud
eft propter peccata eleemofynas facere, aliud propter
eleemofynas peccata committere. Orono, Aila ad
rubrum mare urbis primario ac ditiffimo, pro
fua à peffimo dæmonio liberatione pecuniam offe-
renti, fefe de Simonia apud Sanctum Hierony.
mum excufavit etiam Sanctus Hilarion, repo-
nentique cum fletu, Accipe & da Pauperibus,
refpondit: Tu melius potes tua diftribuere. Ego,
qui mea reliqui, cur aliena appetam? Multis nomen
pauperum eft occafio avaritiæ, mifericordia verò ar-
tem non habet. Nec Simonis artem, nec Giezi.
Eadem ex regula ad Ecclefiam Lucenfem fcribit
apud Gratianum Alexander fecundus: Conftitui-
1.quæft.3. mus & firmamus, ut nullus cujufcumque gradus
Clericus pro Ecclefiæ beneficio aliquid audeat conferre,
aut fabricæ Ecclefiarum vel donariis, feu etiam
quod pauperibus fit tribuendum. Quia, tefte fcriptu-politanus. Innovavit Canonem Chalcedonen-
ra, utique non aliqua canonica, fed jam addu-
cta Gregoriana, qui aliquid malè accipit, ut quafi
benè difpenfet , potius gravatur quam juvatur.
Quod Decretum in habita ad Eugenium quartum
Pontificem, & Florentinam Synodum oratione
laudavit plurimum & urfit Joannes de Bacchen-
fteyn, Decretorum Doctor, ac Legatus Confilii
Bafileenfis.

res, impetrare conantes promotionem aut nomi-
nationem Prælatorum, qui ipforum pauperes
Ecclefias, Collegia, Monafteria, aut Xenodochia
poftmodum ditare, adjuvare, vel ornare obli-
gentur, committunt pleniffimam Simoniam,
& fuis perfonis ac rebus evocant divinam maledi-
ctionem. Etiam Antiftites, & quivis alii hifce
interceffionibus promoti. Hinc quemdam Be L.2.tit.18
thlehemitanæ Ecclefiæ Canonicum, qui quin- c.3.
gentorum nummorum promiffione corruptus,
Regem ad probandam Epifcopi electionem me-
diator induxerat, ab officio & beneficio tam-
quam plenè Simoniacum meritò dejecit pofterio-
ribus etiam fæculis Innocentius tertius. Exftat
Decretum apud Gregorium nonum. Etenim et-
iam à mediatoribus committi plenam Simoniam,
omnefque incurri poenas, fanxit Canon Chalce-
donenfis, & innovavit Pontifex Paulus fecun-
dus. Et hinc vides à Magnatibus quoque, dum
quid à nominatis Epifcopis vel Abbatibus exi-
gunt quafi ad publicas regni neceffitates, omni-
no committi Simoniam,

cap.9.

Pontica Diœcefis pauperes paffim, & Epifcopali gradui fuftinendo non fufficientes habuit Ecclefias. Hinc ipfarum plures Epifcopi, quo le

Alteram diaboli technam aperit in laudatis litteris idem Sanctus Bafilius: Putant quidam se nihil delinquere, quod nen antè, fed poft manuum impofitionem pecuniam accipiunt. At pecuniam accipere eft accipere, quandocumque fiat. Hortor itaque, ut quæftum hunc, imò tranfitum ad gehennam declinetis, nec manus tali lucro polluentes, indignos vos ipfos ad tractandum Sancta myfteria conftituatis. Abufus præfertim in Galatia fuit grassatus, in quem Synodaliter pofteà rurfum agere compulfus fuit Sanctus Gennadius Patriarcha Conftantino

fem, & fubjunxit: Nec ante tempus ordinatio-
nis, nec poft dari pecunias Canon permittit. Ec
fupra memoratus Oronus, cujus munera tam-
quam Simoniaca fprevit Sanctus Hilarion, ne-
quaquam anteà pactus fuerat aut promiferat,
fed dumtaxat poft perceptam gratiam offerebat.
Et ad fanctæ Romanæ Ecclefiæ Cardinales Epi-
fcopos fcripfit Sanctus Petrus Damiani: Sunt
nonnulli, qui vel antequam confecrationis exhibeant
minifterium, vel ante decifum caufæ negotium, nul
lum padli funt commodum, poftmodum verò tam
quam

Extra. 1.ş.

Ç.2.

tificem, ejusque Archidiaconum Cardinalem
Hildebrandum. Eft malum antiquiffimum. Et-
enim de Georgio Cappadoce, quod militibus,
à quibus in Thronum Alexandrinum intrufus
fuerat, Ecclefiafticam fubftantiam in præmium
ac mercedem dederit, queritur in litteris ad Afri-
canos Epifcopos Sanctus Athanafius. Similes
querimonias habet Symmachus Pontifex in litte-
ris ad Sanctum Cæfarium Metropolitam Arela-
tenfem. Agit in Epifcopos, qui fcelerata præ-
mia fpondebant primum, ac deinde folvebant,
adeoque fine fuco erant palam Simoniaci. Lau-
dati Damiani tempora fuerunt nequiora. A Du-
cibus, Comitibus, Baronibus, aliifque intitu-
latis nobilibus duras olim calamitates, atque in-
jurias paffa fuit Ecclefia: Poffeffionum fuarum
invafionem, ejectionem Epifcoporum, & alia
haud inferiora. Hinc lupos iftos manfuefactura,
fuperfluas fibi poffeffiones, etiam Decimas, ipfis
in beneficium dari permifit ab Epifcopis, atque
ità illos conata eft fibi facere juratos fideles, mu-
nicipes ac vaffallos. Eorum taliter vexas, & ini-
quos aufus redemit. Verùm curiales, id est,
per curialia fervitia, feu Palatinum ab obfequio
munus, & iftorum nobilium mediationem pro-
moti Epifcopi peffimos hac in re dolos frequenter
commiferunt. Non folùm fuperfluas, fed & ne-
ceffarias Ecclefiarum fuarum facultates infeuda-
verunt mediatoribus iftis, atque ità fub legitimi
beneficii fuco Simoniacam operam munerarunt.

quam à debitoribus exigunt, & extorquendis remunerationibus vehementer infiftunt. Hi fe Giezi non dubitent crimen incurrere, qui pofiquam Naaman curatus, jamque revertens, de Sancti Spirtus dono aufus eft pecuniam poftulare. Et de Sancto Anfelmo, per Guilielmum Rufum Anglorum Regem gratis promoto ad Archiepifcopatum Cantuarien. Ann. 1094 fem, fcribit Matthæus Parifienfis: Rex Anglorum Wilhelmus Anfelmum Cantuariensem Archiepifcopum circumvenire affectans, mille libras argenti fibi dari ab eo vehementer poftulabat. Ad hoc allegabat, ut fibi videbatur, causam justissimam, quod gratis Epifcopali ejus promotioni annuiffet. Archiepifcopus verò nihil interesse ducens, ante promotionem vel poft, talem ob caufam numerare pecuniam, pari pana dignum arbitrabatur utrumque. Cum autem faccos Regis, nifi læfa confcientia, implere non poterat, eligit potiùs Regis indignationem, quam difpendium fame & periculum animæ in præfens incurrere, & in pofterum confufionem & fcandalum in Dei Ecclefia feminare. Ecclefia fua & regno exulare maluit, quam confentire in iftam. iniquitatem. Sanè fi prævium pactum, promiffio aut exactio requirantur ad Simoniam, Giezi perperam à Sancto Elifeo fuit criminis damnatus. Notanda funt laudati Damiani verba: Tamquam à debitoribus exigunt. Oftendunt fpontaneè oblatorum receptionem hocce vitio carere. Et hinc primos Montaniftas, oblationum nomine munera admittentes, graviffimè de avaritia culparunt antiqui Ecclefiæ Patres apud Eufebium Cæfareenfem, nullus de Simonia. Hinc item dixi fpontaneè oblatorum receptionem ab hocce folo vitio effe immunem. Quod frequenter avaritia maculetur, non eft ambigendum. Hinc ejufhis: Pro fua potius confirmatione. Damnat curiamodi oblata, vix ullus umquam Sanctus legitur admififfe. Dixi item, Spontaneè oblatorum. Qui enim quidquam quafi debitum offert, lucidè laborat Simonia. Qui ipfum ex errore facit, docendus à nobis eft & corrigendus, ejufque oblatio refpuenda. Et ita Naaman Syrus, ac dives Oronus videntur obtuliffe.

L.2. Ep.2.

L. S. C. 17.

Huc fpectat illa etiam iniquitas, de qua San&tus Petrus Damiani in litteris ad Bonifacium Cardinalem Epifcopum Albanenfem : Quilibet curialis Epifcopus hos muneribus attrahit, illis beneficia lautiora concedit. Sic à quibus non erat electus eligitur, & ut fibi de Simone nihil defit, ipfam electionem facrilega venalitate mercatur. Verum in hoc 1.2. Ep.3. fceleris turpitudinem palliat, quia fub colore fidelita

tis Ecclefiafticæ municipes per juris jurandi Sacra. menta confirmat. Cum nemo deterius Ecclefiam lædat, quam iidem ipfi infidi fideles, qui ejus diripere facultates anhelant. Cum illis ergo munera tribuit, cum fub nomine velut Ecclefiæ fibi potissimum jurare compellit, non Ecclefiæ confulit, fed fibi quietè poffidendi culminis aditum pandit. Sive ergò hoc ante confecrationem, five poftquam confecratus eft faciat valdè ei timendum eft, ne dum non pro Ecclefiæ utilitate, fed pro fua potius confirmatione, facri loci bona dilapidat, in voraginem fe Simoniaca bærefeos, dum extolli conatur, immergat. Et hinc perniciosè coram divinis obtutibus corruat, undè fe inter bomines arroganter exaltat. De quo malo queritur L.1.Ep.10 etiam in litteris ad Alexandrum fecundum Pon

Commiffa iftic fuit duplex Simonia. Prima fuit jam dicta factæ mediationis ftipendiatio; alteram exprimit hifce verbis Petrus Damiani: Quietè poffidendi culminis fibi aditum pandit. Et

les Epifcopos, quod non folum per dolofam & L.3. Ep.4.
fecretam Simoniam effent Epifcopatum ingreffi,
fed etiam quod per eafdem artes in ejufdem inva-
lida & nulla poffeffione fefe fuftinerent. De quo
vitio Cadaloum Antipapam graviter arguit in Epist.6.
litteris ad Henricum Ravennatem, ac in litteris
ad Sanctum Annonem Metropolitam Colonien-
fem. Ejufdem criminis Severum intrufum fibi
Patriarcham accufant apud Joannem fecundum
Patriarcham Conftantinopolitanum, in litteris
exiftentibus apud Synodum fub Menna Patriar
cha, Clerici & Monachi Provinciæ Antioche-
næ. Uti Epifcopatum per temporale pretium
acquirere, ità & illum per iftud retinere eft Si-
monia manifesta. Nullus hic redemptæ aut redi-
mendæ vexæ poffit effe fucus. Et Simoniacos
ejufmodi Vaffallos Sanctus Petrus Damiani meri-
to vocat fideles infidos. Promotis enim à fe Epi-
fcopis frequenter fecerunt, quod Joanni Aure-
lianenfium fimili electo fecit Philippus primus
Francorum Rex, in Sancti Ivonis Carnutenfis
Epifcopi ad Hugonem Lugdunenfem Primatem
litteris dicens ad Abbatem ejus corrivalem: Su- Ep.66.
Ainete interim, donec de ifto faciam proficuum meum,
poftea quærite ut ifte deponatur, & tunc faciam vo·
luntatem veftram.

Et hinc oritur quæftio, an fefe in legitimè ac-
cepti beneficii poffeffione adverfum iniquos tur-
batores pecunia firmare, & injuftas violentias
redimere, fit etiam Simonia? Partem affirmati-