AN infantuli antè octavam nativitatis diem valeant baptizari, eft antiquiffima quæftio, de qua ad Fidum Epifcopum refcripfit cum fexaginta fex Collegarum Synodo Sanctus Epift.59. Cyprianus: Quantum ad caufam infantium pertinet, quos dixifti intrà fecundum vel tertium diem, quo nati funt, conftitutos baptizari non oportere, confiderandam effe legem Circumcifionis antiquæ, ut intrà octavam diem eum qui natus eft baptizandum & fanétificandum non putares, longè aliud in Concilio noftro omnibus vifum eft. In hoc enim, Græci, ficut Pneumatomachi vel ficut quod tu putabas effe faciendum, nemo confenfit, Theomachi, abfcindunt à Symbolo Spiritus Sancti proceffionem à filio. Ræci Spiritum San&tum à Patre per Filium nos Latini à Patre & Filio credimus & docemus procedere. Difcrepamus folis verbis, hon fenfu. Et Conftantinopolitana Synodus in fuis ad Nicænum Symbolum additamentis omninò pofuit de Spiritu Sancto: Qui à Patre procedit. Et ut nihil penitùs adderetur deinceps, fub duro anathemate interdixit Synodus Ephefina. Et hinc vocem, Deipara, illi adversùs Neftorium inferere noluit Synodus Chalcedonenfis. Vocem, Filioque, primi addiderunt Hifpani. Et ipfos dudum & acriter improbavit atque impugnavit Gallicana Ecclefia. Sub Caroli Magni Imperio & hæc admifit: Et graviter obftitit ac duriffimè tulit Romana Ecclefia. Quod & ipfa tandem admiferit, palam hic affirmat Cardinalis Humbertus. Formofus Pontifex paffim creditur admififfe. Proindè Græci voces iftas fymbolo non abftulerunt, fed nos Latini addidimus. Nam hinc ab illis invidiofiffimè clamamur effe prævaricati Ephefinam Synodum, & amififfe veram Chriftianitatem. Quæ omnia funt alibi largiùs elucidanda. Hic eft fe quens articulus: Græci, ficut Manichæi, inter alia quodlibet fermentatum fatentur effe animatum. Eft fuprà abundè expofitus. fed univerfi potius judicavimus nulli hominum nato mifericordiam Dei & gratiam denegandam. Fidus nefcio cujus in Africa civitatis Epifcopus Baptif mum, quoniam Circumcifioni fuccefferat, cenfuit, antè octavum diem prodeffe non poffe aut conferri. Aliud ejus fundamentum edicit laudatus Cyprianus: Nam quòd veftigium infantis in primis partus fui diebus conftituti mundum non effe dixifli, quòd unufquifque noftrum adbuc horreas exofculari, nec hoc putamus ad cœleftem gratiam dandam impedimento effe oportere. Scriptum eft enim: Omnia munda mundis. Nec aliquis noftrum id debet horrere, quod Deus dignatus eft facere. Nam etfi adbuc infans à partu novus eft, non ita eft tamen, ut quifquam illum in gratia danda atque in pace facienda horrere debeat ofculari: Quando in ofculo infantis unufquifque noftrum pro fua religione ipfas adbuc recentes Dei manus debeat cogitare, quas in bomine modò forma, & recens nato quodammodo exofculamur, quandò id quod Deus fecit amplectimur. Ex quo vides Ecclefiafticum ritum, quo baptizator baptizatum ofculari confuevit, effe antiquiffimum, & omnino Apoftolicum. Nec illi defunt firmæ rationes. Pergit martyr Cyprianus: Quòd in Judaica circumcifione carnali dies octavus obfervabatur, Sacramentum eft in umbra atque imagine antè præmisfum, fed veniente Chrifto veritate completum. Nam quia dies octavus, id eft, poft fabbathum primus futurus erat, quo Dominus refurgeret & nos vivifecaret › & circumcifionem nobis fpiritualem daret, hic dies octavus, id eft, poft fabbathum primus, Dominicus præceffit in imagine, quæ imago ceffa vit fuperveniente poftmodum veritate, & data nobis Spirituali circumcifione. Propter quod neminem pu tamus à gratia confequenda impediendum esse ea legea quæ jam ftatuta eft, nec fpiritalem circumcifionem impediri carnali circumcifione debere, fed omnem omninò hominem admittendum effe ad gratiam Chrifi. Multifariè hæc confirmat, folvit fingula Fidi fundamenta, demonftrat & in adultis & in parvulis effe eandem Divinis muneris æquali tatem. Atque ita pofterioribus fæculis exortam quarumdam fcholarum, quæ parvulis fine in trinfecorum donorum infufione remitti originale peccatum funt opinatæ, fententiam infigniter præfocat, & concludit: Idcircò bæc fuit in Concilio noftra fententia, à baptifmo atque à gratia Dei, qui omnibus mifericors & pius eft, neminem debere prohiberi. Quod cum circà univerfos obfervandum fit atque retinendum tum magis circà infantes ipfos & recens natos obfervandum putamus, qui boc ipfo de ope noftra, ac de Divina mifericordia plus merentur, quòd in primo fiatim nativitatis fue ortus plorantes & flentes nibil aliud Epift. 23. faciunt, quam deprecantur. Et hoc Sancti Cypriani Synodale decretum laudat ac probat San&tus Auguftinus in epiftola ad Bonifacium Epifcopum, ac aliis in locis. Iterim errorem hunc in Latina Ecclefia neuter plenè exftinxit. Lucet ex quinto Canone Gerundenfis Synodi: De parvulis, qui nuperè materno utero funt editi, placuit conftitui, ut fi infirmi, ut affolet, fuerint, & lac maternum non appetunt, etiam eadem die, qua nati funt, fi oblati fuerint, baptizentur. Et Sanctus Anglorum Apoftolus Auguftinus ad Magnum Gregorium retulit hanc quæftionem: Si prægnans mulier debeat baptizari, aut poftquam genuerit, poft quantum tempus poffit Ecclefiam intrare? Aut etiam ne morte præoccupetur quod genuerit, poft quot dies hoc liceat Sacri Baptifmatis Sacramenta percipere ? Et ad utramque quæftionem Gregorius refpondit: Baptizari vel enixam mulierem, vel hoc quod genuerit, fine mora, fi mortis periculo urgetur, vel ipfa hora cadem, qua gignit, vel hoc quod gignitur, eadem qua natum eft, nullo modo probibetur. Quia ficut fancti myfterii gratia viventibus atque difcernentibus cum magna difcretione eft providenda, ita his, quibus mors imminet, fine ulla dilatione offerenda eft, ne dum adbuc tempus ad præbendum redemptionis myfterium quæritur, interveniente paululum morte, inveniri non valeat qui redimatur. Quæ omnia altè clamant de infantilis intrà primos nativitatis dies dati baptifmatis valore tunc aliquos cefpitaffe. Verùm fine fundamento. Quin immò quòd etiam intrà uterum fætus validè baptizetur, magni Doctores affirmant. Hæc eft alia quæftio, In fexti Ancyrani Canonis commentario Theodorus Balfamon fequitur partem negativam. Fidi Epifcopi error graffatus olim fuit etiam apud Græcos. Etenim in fcripta ad Stephanum fratrem fuum & Conftantinopolitanum Patriarcham novella lege habet Imperator Leo fapiens: De infantibus conftituimus, ut fi non inLege 17. quietentur, inimicofque naturæ cafus fuperent, antequam gratiæ fplendore illuftrentur, quadragefimus dies expectetur. Confentaneum namque eft, ut quemadmodum fætus quadraginta diebus in nature materno receptaculo planè informantur, fic etiam in æquali dierum numero in Divinæ gloriæ donum procedant. Si tamen & octavo à partu die baptizare aliquis volet, neque id abfurdum fuerit, Dominus enim nofter Chriftus octavo die circumcifus impofito circumcifione fine, pro hac vivifico Baptif mo initiari conceffit. Verum bæc obtineant, fi nulla neceffitas, que mortem minetur, exiftat. At fi periculum aliquod emergens vim vitæ inferatur omni diligentia omnibufque viribus etiam intrà octavum diem peragi facram lotionem oportebit, ne non illuminatus, neque facri lavacri, atque adeò fummi boni expers partus decedat, Palam affirmat & damnat etiam periclitantes de vita infantes à qui bufdam non fuiffe intrà octavum diem bapti zatos. Erroris radicem aperit hic, quem fuæ epito mæ inferuit Conftantinus Harmenopulus, Canon Sancti Nicephori Patriarchæ Conftantinopolitani: Si mulier perperit, & infans in periculo eft à tribus aut quatuor diebus, puer quidem per baptifmum illuminator, fed alia mulier, baptizata & munda, lactabit cum. Mater autem cubiculum ipfius non ingreditor, in quo puer jacet, ufque ad quadra. gefimum diem, dum purgata fcilicet integrè fuerit, un preces à Sacerdote impetrarit. Nec omninò puerum continget. E rationibus, ob quas aliqui nec moribundos infantulos cenfebant baptizandos, una fuit matris, quæ illos & lactare & fovere debebat, immunditia; Tantum Sacramentum cenfebant illi non credendum aut commifcendum. Et ad hæc incommoda evitanda Sanctus Nicephorus ex mortis metu baptizatum infantulum fanxit feparandum ab immunda matre, & ab alia baptizata ac munda lactandum atque fovendum, Ita & puero & facramento credidit undequaque provifum. Hanc tamen disciplinam pofteriores Græci aboleverunt. Etenim in Jure Græco Romano exftat hoc Refponfum Petri Diaconi Conftantinopolitani & Chartophyla cis: Si baptizatus fit infans, an lactari à matre fua debet adbuc immunda ? Refpondeo, omnino lactabit infantem, ne pereat. Alienum enim laç recentes ab utero parvuli folent aversari. Et Sanctus Nicephorus addidit hunc Canonem ; Infantes non baptizatos abfente Sacerdote baptizet is, qui repertus fuerit. Quod fi pater ipfemet, vel quivis bomo Chriftianus eos baptizaverit, nullum in eo peccatum admittitur. Et Conftantinus Har menopulus addit hoc fcholion: Infantem, qui ægrotat, confeftim baptizari permissum eft, recè valentem poft quadragefimum à nativitate diem, Beatus autem Joannes fic ait; Puerum morbo detentum, jamque morți proximum, fi trina dumtaxat immerfione, ne præripiatur metuens, perfecerit, non opus eft ut deinceps preces, quas omifit & aphorifmos integrè fuppleat. Hic eft Joannes quartus Patriarcha Conftantinopolitanus, co gnomento Jejunator. Hic fine confuetis facrorum rituum veftimentis, Sanctus Nicephorus etiam à proprio patre citrà contrahendi matrimonialis impedimenti periculum mandat ægrotos infantes quovis tempore baptizari: Uterque noverat Sacramenti neceffitatem. Sub Iconoclaftico & turbido Leonis Armenii Imperio floruit, & ob Orthodoxam Fidem deportatus fuit Sanaus Nicephorus, ideoque ejus Decreto non fuit integrè Lib. I. Cap. 6. integrè obeditum. Hinc caufam refumpfit, & Et difficultatem etiam fapiens Princeps agno- \re. Adjectum eft autem Canoni, Quando volue- Gravidas mulieres non baptizare est etiam do Latinus iftum errorem dogmatizaverit, igno- Ifti per Neo-Cæfarienfem Synodum damnati Lib. 7. pari mandat, quòd fine hac Baptifmus non com- quoufque purificentur. Et concludit: Hæc quo- satechumena dedit nomen fuum ut illuminaretur, & Tit. 4. tur: Non convenit mulierem tempore purgationis fue Cap. 16. Quòd in menfis vel puerperii purgatione exi- a. Acriter hæc exaggerat, & concludit: Eji- Quòd exiftentes in puerperio mulieres quidam Græcorum Doctores fuo adhuc tempore cenfuerint nec ob vitę periculum baptizandas, in adducta lege palam affirmat laudatus Imperator Leo , Divinæ in nos mifericordiæ magnitudinem extollit, ac profequitur: Valdè, mea qui· dem fententia, à falutifera ipfius providentia diversè fentiunt, quotquot cam, quæ recenti puerperio decumbit morte pre foribus confiftente, nec diem, quem ipfi exfpectandum numerant, quadragefimum nempè poft partum, exspectante, citiufque obtorto velut collo protrahente corripitur, illuminatione indignam effe opinantur, & ut ob corporis im munditiam reverà illa è vita immunda excedat, quippè quæ Sacris non inftituatur, nec facri lavacri luftrationis, regenerationifque particeps fiat, effi ciunt. Crudelem hanc & impiam quorumdam fapientiam circumfcribit ac damnat, mandatque fanas quidem poft quadragefimum dumtaxat diem, infirmas autem ac de vita periclitantes puerperas baptizari quovis tempore. Quòd fine ifto Sacramento intrare non poffint in vitam æternam. Eafdem facrofanéta etiam Euchariftia do menas, quibus de vita periclitantibus donabant ptum ptum firmat in canonicis Refponfis fucceffor Ti-nopolitanæ Ecclefiæ Diaconus & Chartophylax: motheus. Immundam mulierem refpondet non Si mulier partum ediderit, & quidam in ejus domum baptizandam, & pergit de fideli: Si mulier fibi ingressi fuerint, quamdiu per cenfuram à participa accidiffe viderit quod folet mulieribus, debetne ad tione debent arceri? Refpondeo, Abluti poftridie non fancta Myfteria accedere, an non ? Refpondeo non arcebuntur à Sacramentis. Nempè non fola puerdebere. Et de puerpera, cujus proles ob vitæ pera, fed etiam obftetrix, & omnes puerperio periculum antè quadragefimum diem baptizari cooperatæ aut præfentes mulieres erant quafi ex debuit, refcripfit Sanctus Nicephorus Patriarcha contagio immundæ, de quibus addit Matthæus Conftantinopolitanus: Alia mulier munda & ba- Blaftaris: Sed & tales in præfenti non folùm ab alptizata lactabit puerum, mater autem ipfius cubicu tari, in quod olim fas erat eis accedere, fed & à lum non ingredietur, in quo puer jacet, ufque ad templo eliminantur penitùs. Et hinc Græcorum quadragefimum diem, dum purgata integrè fuerit Euchologion habet hofce titulos: Oratio in mulierem puerperam, primo die partus dicenda. Altera pro mulieribus adftantibus dicenda. Et in hac Sacerdos precatur Dominum Deum: Benedic & fanctifica præfentes tuas ancillas, partui ancillæ affiftentes, ut inculpate fanctam tuam Ecclefiam intrent, fanctis tuis & immaculatis myfteriis participent. Proximo die poterant fic expurgari. Quam omnem difciplinam etiamnum hodie apud Græcos vigere affirmat in Euchologii fcholiis Joannes Goar: Corporum munditiem tamen requirunt Græci in Ecclefiis, ut à partu necdum purgatas mulieres ab illarum ingreffu arce ant, & menftruis fluen tibus inquinate, rubore contempto, confcientia urgente, feipfas hodie eliminent, panem pro oblatione pinfere detrectent, fed & Sacra quavis tangere, reliquiafque deofculari vereantur. Illis fatis eft juxta limina foris fub dio oculis tranfeuntium expofitas fare. preces à Sacerdote impetrarit. Nec omninò pue rum attinget. Qui profcripfit à baptizati filii cubiculo, longè minùs permifit ingreffum Ecclefiæ. Quæ omnia in novella ad fratrem fuum & Patriarcham Stephanum lege confirmavit fapiens Imperator Leo. Porrò menftruam immunditiem durare ad folos feptem dies, rectè obfervat in commentario ad laudatum magni Dionyfii Canonem Theodorus Balfamon. Eadem difciplina olim viguit in quibufdam Latinis Ecclefiis. Lucet ex quæftione, quam Magno Gregorio retulit Sanctus Auguftinus Anglorum Epifcopus: Mulier, poftquam genuerit, poft quantum tempus poffit Ecclefiam intrare? Aut fi menftrua confuetudine tenetur, An Ecclefiam ei intrare liceat, aut facræ Communionis Sacramentum percipere? Et laudatus Pontifex refpondit: Cum enixa fuerit mulier, poft quot dies debeat Ecclefiam intrare, teftamenti veteris præceptione didicifti, ut pro mafculo triginta tribus, profæmina verò sexaginta fex diebus debeat abftinere. Quod tamen fciendum eft, quia in myfterio accipitur. Nam fi eadem hora, qua genuerit, actura gratias intrat Ecclefiam, nullo peccati pondere gravatur. Voluptas enim carnis, non dolor eft in culpa. In carnis autem commixtione voluptas eft, in prolis verò partus dolor Et pergit: Hec cum Antiftes definierit, vide mus hodiè, & maximè in mulierum monafteriis, mulieres fecurè ftare in templorum veftibulis, quæ fanЯis omnis generis imaginibus exornata, & ad Dei laudem deputata funt. Et cum interrogamus, Quomodo boc fiat, audimus eas non effe in Ecclefia. Quod nobis non ita videtur. Veftibula enim non funt communia, ut Ecclefiarum atria, fed funt pars ipfarum, mulieribus attributa, quæ in Ecclefia verfari non prohibentur. Quod quidem veftibulum eft locus pœnitentiæ, qui dicitur Audientium, & in ipfo ne viris quidem ftare permittimus, quibus impofita eft pœna, ne in Ecclefia verfentur, fed extrà ipfum deflere. Oportet ergo ejufmodi loca, in quibus ftabunt immundæ mulieres, Ecclefiarum loco directo non implere, vel etiam cum Episcopali permissione ejufmodi loca feparare, ut immundæ mulieres in eis fine præjudicio ftare poffint. Ego autem vidi etiam ejufmodi mulierem in veftibulo ftantem, & arrhæ orationem ab Antiftite accipientem, quod quidem fum admira tus. Eft locus mendofus. Pro voce, loco, videtur legendum, bonore. Immundas mulieres vult non folùm ab Ecclefiis, fed etiam arcendas ab ipfarum veftibulis, & admittendas ad fola profana loca, in quibus non fint facræ imagines, nec alia Ecclefiaftica ornamenta. Et maximè indignatur tali mulieri arrhalem, feu fponfalitiam benedictionem fuiffe impenfam. Vult hæc omnia reformata. Et ad hanc Marci Alexandrini Patriarchæ quæftionem, Divini Canones Diaconissa rum neminerunt, quærimus, quale fit ipfarum offiLege 5, cium, in jure Græco-Romano refpondet: Olim aliquando ordines Diaconiffarum Canonibus cognitt fuerunt, babebantque ipfæ gradum ad altare. Menftruorum autem inquinatio ministerium earum à Divino & fando altari expulit. In sanctissima autem Conftantinopolitana fedis Ecclefia Diaconisse ordinantur,fua difceffit. Si ergo in fluxu fanguinis pofita lauda fed nullam communicationem habent ad altare. Mu- gemitus. Si itaque enixam mulierem probibemus Ecclefiam intrare; ipfam ei pœnam fuam in culpam deputamus. Et infrà; Mulier dum ex confuetudine menftrua patitur, prohiberi Ecclefiam intrare non debet, quia ei naturæ fuperfluitas in culpam non debet imputari. Et per boc, quod invita patitur, juftum non eft ut ingreffu Ecclefiæ privetur. Novi mus namque quod mulier , quæ fanguinis fluxum patiebatur, poft tergum Domini veniens veftimenti ejus fimbriam tetigit, atque ftatim ab ea infirmitas biliter potuit Domini veftimentum tangere, cur que menftruum fanguinis patitur, ei non liceat Domini Ecclefiam intrare? Multis demonftrat iftam mulierum paffionem effe meram ex originali culpa pœnalem ægritudinem, atque profequitur: San& Communionis myfterium in iifdem diebus percipe |