Verùm fine fundamento clamat. Iftius enim canonis nullum adduci poffit antiquum atque authenticum teftimonium. Quocirca veram hujus Tyrophagia originem videtur edicere Græcorum Triodion: Eam quidam referunt Imperatorem Heraclium, cum priùs carnes in ca comederentur, abftinentie diebus aggregaffe, & folius cafei in ea deguftandi licentiam feciffe. Continuis quippe sex annis cum Chofroe dimicans, Deo vovit, ut fi adverfus eum prævaleret, licentiam carnes in hac hebdomada comedendi mutaret, eamque mediam inter jejunium Quo circa primum horum quatuor dierum autorem multi credunt effe Magnum Gregorium. Eft tamen incertum. Etiam incertum eft, quis quintas ferias in Romanorum ac aliorum eis fe conformantium jejunia repofuerit, atque ita inductas à Melchiade novem feptimanas reduxerit ad fex aut feptem. Iftas ferias fuiffe fuo tempore omninò jejunatas affirmare videtur in adducta homilia laudatus Gregorius, atque ita in fecundi Gregorii vita Pontificalis liber quibuf dam videtur cefpitare. Quidquid fit, quatuor ifti dies funt antiqui in omni Latina Ecclefia. Et ipfos uti tales lucide laudant Meldenfis Sy-dio, fed per aliquot dierum Tyrophagiam fuanodus & fecunda Sueffionenfis. Laudatas UrCap. 76, bani fecundi Synodos, non ex magno Grego Epift. 133 Lib. S. fol. 221 rio loqui exiftimo, fed ex Telefphori apud Ifi- deliciofas epulas conftitueret. Eandem originem probat in Synaxario Nicephorus Calixtus, addens hanc abftinentiam etiam à Patribus potuiffe induci tamquam Quadragefimæ præparatoriam: ne populus à carnibus ad arida fine me Lib. 5. viter deduceretur. Poffint & Patres Heraclii Etenim Græci fuum carnifprivium inchoant à Dominica fexagefimæ, & ejus feptimanam appellant Tyrophagorum. Rationem dat Anna Comnena: Ab efu cafei vulgare Tyrophagi obtinet nomen. Græcia de extremo noluit tranfire ad extremum, ideoque prima jejunii feptimana abftinet à folis carnibus, cafeum manducat & alia lacticinia. Moris exordium eft obfcurum. Etenim in prima adverfum fuæ gentis errores invectiva fcribit Ifaac Patriarcha Armeniorum: Chriftus à Baptifmo Cap. 8. quadraginta dumtaxat dies jejunavit, obtinuitque illa traditio ufque ad annum centefimum vigefimum; nos tamen quinquaginta dies Pafchæ proximos jejunamus. Videtur laudare Decretum Telefphori, qui federe cœpit anno Chrifti centefimo vigefimo feptimo. Loquitur de pleno etiam à lacticiniis jejunio, quod Græci inchoant Dominica Quinquagefimæ, atque ita durat per dies quinquaginta. Hinc pergit in fecunda invectiva: Lacticiniorum jejunium, quod Ecclefia Chriftiana à Sylveftro & Confantino Magno traditum accepit, & deinceps admiferunt omnes Sancti Patres, quod & magnus ille Imperator confirmavit, Armenii fufceptis impiorum Hærefiarcharum doctrinis polluerunt, atque in eo carnes comedunt. Quod cum Anna Comnena hodierni Græci appellant jejunium casei, Isaac vocat jejunium Lacticiniorum. Et ficut ob ejus neglectum Photius & Michael Cerularius nos Latinos, ita ille fuos Armenios affirmat effe damnatos prævari-mi, aut Atzeburii, catores. Prævaricatores canonis editi à S. Sylveftro Pontifice, firmati per magnum Conftantinum, & ab omnibus ubique Ecclefiis probati. Pergit Demetrius de Armeniis: Ante carnifprivium per aliquot dies jejunant. Et in opufculo de peffima peffimorum Armeniorum Religione San&tus Monachus Nicon: Armenii tyrophagiæ feptimana carne vefcuntur, jejunantes feptimana, quæ eft antè non peor, intenfis jejuniis, præter panem & aquam nihil aliud guflantes. Itaque per Sexagefi mæ hebdomadam comedunt carnes nobifcum at verò per Septuagefimæ feptimanam jejunant in pane & aqua, iftudque jejunium appellant Adami, Ninivitarum Sancti Sergii, Prophonefimi, aut Atzeburii, de quo addit Ifaac Patriar cha Maximè impii bominés Atzeburem ut Deum adorant. Affirmat effe jejunium fceleratum, schismaticum, blafphemum. Quod ipfum cap. 14. affe Lib. I. DE S. 1 ducendam, cujus adminiculo in eorum impietatis barathrum omnes detrahere contendunt? Et infrà: Armenii jejunium obfervant prophonefimum, quod ab impiis ac prophanis Hæreticis acceperunt, congrega tis in Matzecert, five Theodofiopoli, quando fciffs funt à Chriftianorum Orthodoxa fide, & fcelefte illud affeverant præfatus Demetrius, laudatus Nicon, lus magnus, Ratramnus Corbejenfis Monachus, dicavit, non propter juftitiam ac fanctitatem, fed ut effunderet fanguinem, ac jejunii arte interfecit Nabuthe. Ita Hæretici ifti prædicaverunt ejufmodi ritate Rabanus Maurus meritò dubitavit. Ete-jejunium, non fanctificationis caufa, fed ut fe ab Orthodoxorum fide abfcinderent. Et fic illud confirmarunt, ac ratum voluerunt, ut ipsum timeant, ac quod emiferunt facramentum, cùm alioquin fit ira Dei, ac acephalum, nec folemne, tanquàm tabernaculum in deferto, ac ficut corpus inanime, & mendacii organum, ac ficut infrugifera regio. Duas Synodos apud Theodofiopolim celebrarunt Armenii. Primam laudat antiqua incogniti Auctoris narratio de rebus Armeniæ: Heraclius Imperator vigefimo tertio Imperii anno, quarto à morte Chofrois, magnam Synodum univerforum Episcoporum & Doctorum majoris Armenia Theodofiopoli fieri præcepit, & perquiri & defpicere de duabus in Deo Chrifto naturis, ac de Synodo Chalcedonenfi. Perquifierunt ergò per menfem, &è Scripturis inducti ad fidem Armenii, fcri Varias jejunatæ Septuagefimæ rationes adducunt Armenii, ipfafque edicit ac refutat S. Nicon: Hanc feptimanam Armenii vocant Atziburzia, nefciunt tamen quid fibi velit vis hujus nominis. Sed nonnulli quidem dicunt fuiffe hoc cujufdam Sergii jejunium, nonnulli Ninivitarum, aliqui verò Adami, quando ex Paradifo deliciarum ejectus eft. Et hinc fine ratione jejunare convincuntur. Quidam autem dicunt, & videtur verum effe quod ab eis dicitur, fuiffe quemdam apud eos Epifcopum, qui utebatur catulo, cut erat cognomen Atziburzes. Id autem præ-pta propria manu fchedula, nihil fe amplius ea in re curfor feu præceffor latinè appellatur. Præcedebat enim Epifcopum ingreffurum in urbem aut vicum. Quo mortuo feptem dierum jejunium ab Epifcopo conftitutum eft in memoriam luctus, qui fuit propter canem. Sanctus Armeniorum Apoftolus & Patriarcha Gregorius univerfæ genti, dum ad Baptifma præpararet, indixit folemne jejunium: Etiam Romana Urbi, dum magnum Conftantinum pararet ad idem Sacramentum, S. Sylvefter. Hæc etiam jeju nia ab ifto fuo annuatim commemorari & continuari affirmant Armenii. Quas omnes rationes acriter impugnat Patriarcha Ifaac, & adjungit de cane Epifcopi: Sergius quidam Armeniorum hærefis Magifter canem habebat fic appellatum, Atziburem. Porrò ea vox prænuntium fignificat. Utebatur fæpè numero Sergius eo adventus nuntio ac indicatore, demone ipfum agente, cùm in oppidum aliquod aut urbem, vel locum venturus effet, ubi ejus difcipuli ac ejus hærefi infecti babitarent. Cumque illi canem vidiffent, poftridiè ad aliquot milliaria obviam Magiftro effufi procedebant. Addit canem fuiffe devoratum à lupo, à Sergio defletum per feptem dies, & hinc effe natum ac dictum Sergii jejunium. Quis non videat effe fabulam. ? Rectè fcribit Clemens Galanus: Hoc puto accepiffe Fol. 217. Niconem à Græcis, infenfiffimis Armeniorum inimi cis. Et ad marginem fcribit: Atziburzia eft voca- Adductam rationum multitudinem & varieta- contradicturos jurarunt. Verùm à præftito ob Principis reverentiam juramento ftatim poft illius obitum recefferunt. Pofteriorem Synodum memorat Ifaac Patriarcha, afferens fuifse prophanum, execrandum, & Caiphæ Judaicum in loce Diabolico conciliabulum. An cum Chalcedonenfi fide etiam tyrophagiam admiserint in priori Synodo, ignoro: Ipfam in pofteriori omnino profcripferunt. Quo fe à Græcis plenè separarent, & citra unionis fpem feparatos profiterentur, Heraclii tyrophagiam aut exfufflarunt aut noluerunt; ut Græcis non minus Sancti esse nec minus jejunare viderentur, fuum prophonefimum jejunium inftituerunt. Hanc jejunii varietatem fanxerunt efse fuum à Græcis difcrimen, & fchifmatis inviolabilem characterem . Hinc Græcis adhærens Patriarcha Ifaac affirmat ipfum efse dolofum, fchifmaticum, blafphemum, acephalum, prophanum Jezabelis jejunium, tabernaculum in deferto, inanime corpus, mendacii organum, infrugiferam regionem. Quod nempè modica Armeniæ gens hanc omni Orientali Ecclefiæ adverfam legem pravo fine fibi fixifset. Et tanto in iftud jejunium odio laborant omnes paffim Græci. Etenim in fexagefimi noni Apoftolici Canonis commentario fcribit Theodorus Balfamon: Per carnem non folvet quis quemcumque quartum diem & Parafceven, exceptis Paf chalibus & aliis conceffis, etiam fi extremum fpiritum agat. Similiter excipe mihi quartos dies & Parafcevas, quæ funt ante tyropbagiam. In eis enim folvimus, quia jejunant Armenii propter Ninivitas. Addit eadem feptimana Tetraditas etiam hæreticos perfungi magno jejunio. Quartas & fextastotius anni ferias rigorofiffimè jejunari fcribit etiam in Canonicis ad Marcum Alexandria Patriar cham Refponfis, periculosè infirmos adfirmat tunc ad folos pifces, non ad carnes edendas poffe difpenfari, & profequitur; Excipe mihi dies quartos & fextos Carnifprivii, Septuagefima, Reno. vationis, & duodecim dierum. In his enim per carnes etiam, citra periculum, jejunia frangimus: Quia circa Dodecabemerum jejunant Armenti propter Atziburium, in hebdomada prima Carnifprivii propter Ninivitas. Et in hebdomada tyrophagi Tetradite bæretici jejunium magnum obfervant. Nos igitur contraria iis facientes frangimus, ne videamur cum eis confentire: Eo excepto, quod illud fiet, fi quis cum Tetraditis aut Armeniis habitet. Alioquin enim fi in regione degat, ubi nullus eft ejufmodi, deguftabit tantum ex cafeo vel carnibus, & fufpicionem attenuabit per continentiam, non per ingluviem. Dodecahemeron funt duodecim inter Domini Nativitatem ac Epiphaniam medii dies, quos Theodorus errat ab Armeniis jejunari propter Atziburium. Quod propter hunc jejunent folam Septuagefimæ hebdomadam, omnes conftanter adfirmant. Errat eofdem in Carnifprivii feptimana jejunare. Etiam fuprà erravit Tetraditas jejunare in Septuagefima. Quæ omnia fcribunt etiam Anaftafius Cæfareenfis, & alii Græci. Uti Armenii Græ corum Tyrophagiam, ita hi iftorum Atziburium jejunium adverfa quartæ & fextæ etiam fe rie libertate dehoneftarunt. Eadem tamen forma non placuit omn.bus Græcis. Patet ex litteris Nicolai Patriarchæ Conftantinopolitani ad Abbatem Anaftafium: Hebdomadam eam dico, quæ ante hebdomadam carnifprivii eft, quam etiam nos vocamus hebdomadam Atziburit. Multi fueverunt abfque ullo timore folvere feriam quartam & fextam, Laici quidem carnem, fimiliter & Monachi cafeum comedentes; probè fentientes, & probè agentes. EQuelt. 52 tenim fi ex genere Armeniorum originem ducerent, & bereft Atziburit adhærerent, probè faciunt, omnem fufpicionem à fe amoventes. Si verò fideles Orthodoxi funt, & ab Orthodoxis prognati, frufirà folutionis jejunii banc caufam adferunt. Illi enim per totam hebdomadam jejunant, pane folo & fale & aqua contenti, nos verò jejunium solvimus ab ipfa feria secun. da. Quarè ex hoc demonftratur nos cum illis non communicare, & Atziburium caufari. Et Anaftafius Cæfareenfis laudat hunc Sancti Nicephori Patriarche Conftantinopolitani canonem: Iejunandum eft Monachis feria quarta & fexta tyrophagiæ, & poft Miffam Præfandificatorum edant cafeum & ova. Hic canon evertit Tetraditarum ac Jacobitarum hærefin. Libertatem, quæ iftas in Septuagefima ferias propter Armenios, & quæ eafdem in fexagefima propter Tetraditas eximit à jejunio, Nicolaus & Nicephorus dant folis Laicis: Monachos obligant ad tyrophagiam. Et ita cenfent à pleno Jacobita rum & Tetraditarum jejunio fufficienter declinari. Et iftum carnis & cafei efum affirmant obligare in folis Armeniorum terris, alibi effe liberum: Et eos, qui hic fufpecti fuerint, defungi fola deguftatione. Huc etiam fpectat, quod in libro de Matrimonialibus quæftionibus fcribit Matthæus Monachus: Et quidem in primis eos vefci carnibus convenit in diebus, quibus Heretici quidam per jejunium ab eis abftinere folent, ne cum eis confentire videantur. Præfertim fi fortè degant in urbe, cujus maxima pars hoc morbo laboret. Et Dicta fua confir mat ex quarto decimo, qui de veris Hæreticis loquitur, Canone Ancyrano. Uti nos Latini non integros manifeftè Orthodoxos, fed folos de Prifcilliani lepra fufpectos ad carnem aut ejus certè jufculum deguftandum coegimus olim per Hifpanicas Synodos; ita Patriarcha Nicolaus folis de Armeniorum errore fufpectis cenfuit memoratis quarta & fexta feriis carnes permittendas. Imò nec ipfis cenfuit ad purgationem fufficere, fi fecunda, tertia, & quinta Atziburii feria illas manducarent. Interim etiam ipfe hoc jejunium appellat hæ refim. Quod nempe ex hæretico fonte duceret originem, & hærefi præberet fomenta. Reverà non fuit hærefis. Spectat enim non ad dogma, fed ad difciplinam. Nec à præceffore cane, fed à prævio ad Quadragefimam tempore dictum fuit Atziburium, prophonefium, feu præcurforium. Ito jejunio Armenii fe ad longius triginta fex dierum jejunium præpararunt. Et cur hoc ad commemorandam Adami ex paradifo expulfionem, ad imitandos Ninivitas, ad agendas Deo gratias de fuæ gentis aut magni Conftantini ad Chriftum Dominum converfione, & ad alium ejufmodi finem non potuerint exercere? Certè & nos Latini in eadem Septuagefime Dominica Adami expulfionem commemoramus, ideoque omittimus Alleluja, legere incipimus librum Genefis, & pleraque Refponforia funt de expul fo Adamo. Proinde in ifto Armeniorum jejunio nihil culpandum venit, nifi quòd ipfum voluerint effe firmum fui fchifmatis vinculum & fomentum. Uti nos ob non fervatam Sexagefimæ Tyrophagiam & carnifprivium, ita Armenii ob fuum Atziburii jejunium nullius Apoftolici Canonis funt prævaricatores. H Ec etiam eft Photiana calumnia, & nos arguit de duobus, quorum alterum ad dogma, alterum fpectat ad difciplinam. Primò nos arguit, quòd Spiritum Sanctum credamus & doceamus non ex Patre per Filium, fed procedere ex Patre & Filio. Secundò, quod Conftantinopolitano Symbolo in iftius erroris confirmationem addamus vocem, Filioque, atque ita ipfum in noftris Ecclefiis contra Ephefine Synodi Decretum folemniter decantemus. Et hæc calumnia cunctis paffim Græcis vifa eft momentofa, ideoque cefpitare fecit etiam Petrum Antiochiæ Patriarcham: Sed malum eft iftud, & malorum peffimum, additio in Symbelo. Si enim Evangelia noftra fint eadem cum illorum Evangeliis, unde illi, plura quàm nos edocti, hujufmodi alienam additionem fecerunt? Sed, ut videtur, amiferunt Ro mani exempla Nicænæ Sandæ Synodi,cùm Wandali ca Lib. 5. Lib. 6. Cap. 25. sa gens Rome Imperio diu potita fit. Nobis enim fatis eft ad perfectam veritatis cognitionem & confirmationem fapiens illud & falutare divinæ gratiæ Symbolum. Docet enim nos perfectam fidem de Patre & Filio & Spiritu Sandto, Incarnationem præterea Domini fidelibus manifeftat, qui illam recipiunt. Ilos itaque, qui Symbolo aliquid addunt vel auferunt, anathemate damnamus. Si quis enim, inquit Apoftolus, evangelizaverit vobis præter id quod evangelizatum fuit, anathema fit. Bonum eft enim ad bonum refpicere, præfertim cùm neque Deus neque fides patitur aliquod detrimentum, ad pacem femper inclina re & fratrum dile&ionem. Fratres enim noftri funt ifti, licèt ruflicitate vel ignoratione contingat illos fæpè à recto recedere, propriæ fervientes voluntati. Nec oportet nos adeò exactam diligentiam quærere inter barbaras gentes, quàm nos quærimus qui circa litteras verfamur. Magnum erit, fi apud illos abfque aliquo errore Sandliffima Trinitas, vitæ origo & caufa, prædicetur. Et fi Incarnationis etiam myfterium juxta noftram fententiam illi confiteantur. Nicena Synodus de Spiritus fancti proceffione nihil definivit, fed dixit hoc unum: Credo & in Spiritum fanctum. Proinde uti nos Conftantinopolitanum Symbolum paffim appellamus Nicęnum, ita hic Patriarcha Petrus per Nicęnam Synodum intelligit Conftantinopolitanam. Cum exftincta magni Theodofii ftirpe exftinctum etiam fuit Occidentis Imperium, & laceratum in Barbaros. Exinde Græci coeperunt fe folos dicere Romanos, & nos omnes Barbaris accenfere. Hinc & Petrus Patriarcha à nobis factum fymboli additamentum refert in noftram commiferatione ac venia dignam Barbariem, alia via nefciens purgare. Etiam Bulgarorum Archiepifcopus Theophylactus omnes nobis à Græcis imputatos exceffus refert in noftram barbariem, & pondus facit. de folo Symboli additamento. Ita in jure Græ co-Romano teftatur ejus fucceffor Demetrius Chomatenus in Refponfis ad Conftantinum Cabafilam Metropolitam Dyrrachienfem. Ad eundem fcrupulum cefpitavit etiam ille magnus, quem ad exequendam & firmandam in Lugdunenfi per Gregorium decimum Synodo factam unionem Imperator Michael Paleologus evexit in Conftantinopolitanum Patriarchatum, Joannes Veccus. Et noftrum, qui Spiritum fanctum ex Patre & Filio, & Græcorum, qui ipfum ex Patre per Filium docent procedere, dogma effe re unum & idem ac fola phrafi diverfum demonftravit infigniter, verùm de Symboli additamento adjunxit fe illic vix culpam levem agnofcere. Agnovit tamen culpam. Ita fcribit Georgius Pachymeres. Quòd Græci hoc additamentum habeant pro palmari noftræ prævaricationis & fuæ à nobis feceffionis fundamento, fuprà audivimus etiam à Barlaamo Gyracenfi Epifcopo. Longa eft hæc quæftio, opportuniori infra loco elucidanda. CALUMNIA VII. Latini in Sacra Miffa illud, Unus San&us, Unus Dominus JESUS CHRISTUS in gloria Dei Patris per Spiritum fan&tum, alta dicunt voce. HEc verba etiam Græci în fua Liturgia di cunt alta voce. Etenim & in Sancti Jacobi Apoftoli, & in magni Bafilii, & in Sancti Joannis Chryfoftomi Liturgia Sacerdos ante Communionem declamat ad populum: Sandla Sandis. Et non folus Clerus, fed omnis populus refpondet: Unus Sandus, unus Dominus JESUS-CHRISTUS in gloriam Dei Patris, cut gloria in fæcula fæculorum. Finalia verba Liturgia variant. Sancti Chryfoftomi Liturgia fic habet: Unus Sanctus, Unus Dominus JESUS-CHRISTUS in gloriam Dei Patris, Amen. Eodem modo in Pafchali ad populum fermone declamavit Sanctus Proclus, laudati Joannis Difcipulus ac Succeffor. Populum Sacerdos monet Sacro-fan& Euchariftiæ tremenda Myfteria effe non qualecumque, fed ipfum fubftantiale atque incommutabile Sanctum, dandum folis Sanctis, ideoque neminem fibi malè confcium poffe accedere. Et humanam infirmitatem agnofcens populus refpondet nullum in mundo effe Sanctum, nifi folum Dominum JESUM-CHRISTUM & hoc non ex illo ipfo, fed ex Dei dono, ideoque in gloriam Patris. Hac publica voce conftanter profitetur fe non fuis meritis, fed fola Dei mifericordia confifum accedere ad hoc Sanctum. Hoc modo exponit etiam recentior Græcorum Doctor Nicolaus Cabafilas, atque ita lucet ritum apud illos non effe mutatum. Et hinc oritur quæftio, Cur ergo Michael Cerularius nos arguat, quòd ista verba dicamus alta voce? Refpondeo laudata verba in pluribus folemnium precum locis frequentari à Græcis . Dicuntur enim etiam in Hymno Angelico Gloria in excelfis, quem in matutinarum laudum officio Euchologion appellat magnam glorificationem. Eundem hymnum cum toto fuo additamento adducunt apud Clementem Romanum Apoftolicæ conftitutiones, & Francifcus Turrianus rectè pofuit ad marginem: Oratio matur tina. Matutinam Pfalmodiam edifferit in libro de Virginitate etiam Sanctus Athanafius, ac inter ejus partes ponit: Gloria in excelfis Deo, &e in terra pax, in hominibus bona voluntas. Laudamus te, benedicimus, adoramus te, &c. Hymnus hic fuit ante lucem cantatus etiam à Sanctis Angelis, ideoque noftris matutinis precibus eft om ninò congruentiffimus. Quare errorem continent hæc Honorii Auguftodunenfis verba: Gloria in Lib. r. excelfis Deo, Angelicus chorus primus cecinit, fed Hilarius Pictavienfis Epifcopus ab illo loco, Lauda Cap. 87. mus te, ufque in finem compofuit. Quod ipfum affic mant Walafridus Strabo, apud Alcuinum au Cip. 25. &tor libri de Ecclefiafticis officiis, ac alii antiqui Cap. 40. L. 2. C. 20 Scriptores. Etenim & magnus Athanafius, & Lib. 8. filiam fponfalia, quod illius pater Theodorus du- alii Ecclefiafticorum rituum antiqui ex pofitores.tinos Canones numerant, fed juxtà leges Jufti niani. Fratres in fecundo, confobrini funt illis Refpondeo deteftationem hanc nullo niti fun Hodiè dicimus ad Missam cujufcumque Sancti. nulla Romanæ Reipublicæ antiqua Lex vetat Apud Latinos duos etiam Fratres duas liano fcribit in Ecclefiaftica hiftoria Anaftafius ducunt Sorores.. Bibliothecarius: Conftantius ab Eufebia propria Mitto calumniam, quæ nos arguit, quòd notavit. à no |