Lib. 2. cap. 2.

gentilium filiis fecuiffe, & Deo vivo ac vero
obtuliffe primos cirros, ideoque ab ipforum pa-
rentibus fuiffe occifus.

Ad hunc etiam ritum fpectat quòd liber Ponti-
ficalis fcribit de Imperatore Conftantino quarto,
& Benedicto fecundo Pontifice: Hic fufcepit Mal
lones capillorum Domini Juftiniani & Heraclit, fi-
liorum Clementiffimi Principis, fimul & juffionem,
per quam fignificat eofdem capillos direxiffe. Et de

aut capillos traxerit, componat el folidum unum.
Nec tamen Romani ac alii Itali erant barba rafi.
Lucet ex Ratherii Veronenfis Epifcopi libro de
contemptu Canonum. In fecunda ejus parte dif
folutos fui Cleri mores exaggerat, & adjungit:
Ad tantam confuetudo impulit impudentiam, ut fo-
lummodò barbirafio & vertice cum aliquantula veftium
diffimilitudine nudo diftare eos videas à ritu Laico.
Quod ipfum etiam in Epiftola ad Alexandrum
fecundum Pontificem, & in Epiftola ad Cives epift. 15.
Florentinos fcribit & queritur, atque ita lucidè Lib. 8.
affirmat Laicos tunc non fuiffe barba rafos San- epift. 11.
&tus Petrus Damiani.

Carolo Martello habet in Centulenfis Monafterii
Chronico Frater Richarius: Carolus pepegit fæ-
dus cum Luitprando Longobardorum Rege, eique
filium fuum Pippinum mifit, ut more fidelium Chri
ftianorum ejus capillum primus attonderet, ac Pa-
ter illi fpiritualis exifteret. Quod ipfum teftan-
tur & alii Francorum Scriptores. Etiam à Pip-
pino Rege filium Carolum fuiffe eodem fine mif-
fum ad eundem Regem, affirmat Chronicon
Monafterii Novaliacenfis. Et de Michaele Bul-
garorum Rege fcribit in octavi Concilii præfatio-
ne Anaftafius Bibliothecarius: In tantum crevit
pietas Principis, & abundabat circa Beatum Petrum
venerationis affectu, ut quadam die manu propria
fuos capillos apprehenderet, & contemplantibus cun-
&is traderet Romanis Miffis, dicens, Omnes Prima-
tes & cuncti populi Bulgarorum terræ cognofcant ab
bodierna die me fervum fore poft Deum Beati Petri &
ejus Vicarii. Non igitur foli fideles Græci, fed
etiam nos olim Latini noftris pueris folemni &
facro ritu abfcidimus cirros, & Divine Maje-
ftati dedicavimus. Nam & ipfos fibi abfcidit
Michael Rex, quod licet non poft veteres ex
Matris utero, tamen poft novos ex Sancto Fon-
te natales effent primi. Poffit apud gentiles
Bulgaros viguiffe mos gentilium Batavorum, de
quorum Principe Gentile fcribit in quarto hi-dicerent barbaram perfecutionem, & aliqui exu-
Cap. 61. ftoriarum libro Cornelius Tacitus: Civilis barba-

Lib. I. tit. 6. cap. 4.

ro voto, poft cœpta adversùm Romanos arma, pro:
pexum & rutilatum crinem, patrata demum cæde
legionum, depofuit. Poflit Michael votum, quod
ante fuis Diis paganus quandoque fecerat, etiam
Sancto Petro Chriftianus expleviffe. Quidquid
fit, Græcorum juvenes, dum ufque ad trigefi-
mum annum radunt barbam, Apoftolicos Cano-
nes non prævaricantur,

Lib.

Eadem forma viguit olim apud Anglos. Etenim inter Cives Londinenfes Matthæus Parifienfis memorat Robertum & Guilielmum cum barba, & dat rationem cognominis: Guilielmi genus Anno avitum ob indignationem Nortmannorum radere bar 1196. bam contempfit. Exponit in fuperioribus, fcribens de Anglicanis Militibus, quos ad Guilielmi Conquæftoris exercitum explorandum miferat Rex Haroldus: Illi feriò affirmabant omnes exerci- Anno tus illius Milites videri Presbyteros, eo quòd faciem 1166. totam cum utroque labio haberent rafam. Et in Fretherici tertii decimi ad S. Albanum Abbatis vita pergit de ejufdem Guilielmi novis legibus: Con culcabantur fpreti derifi Nobiles Angli, & more Nortmannorum barbas radere & cincinnos cogebantur. Et infrà: Ipfo Normandice perfecutionis tempore exularunt ab Anglia Nobiles tam Milites quàm Prælati viri fandi, generofi, ac dapfiles, qui more Orientalium, & maximè Trojanorum, barbas & comas nutriebant, armis & fide probatiffimi. Angli igitur tunc alebant barbas, adeoque diligebant, ut ipfarum fibi à novo Rege imperatam rafuram

lare maluerint, quàm barbam amittere. Et hinc
Londinenfis ille Robertus, quòd Regiis Edictis
nollet obaudire, appellatus fuit Robertus à bar-
ba, & apud Reges de mala fide femper fufpectus.
Porrò Sicilia Princeps Boadmundus erat Nort-
mannus, ideòque & ipfe & omnes ejus Commi-
litones fuerunt rafi.

Et quidem intrà Gallias foli tunc Nortmanni
videntur fuiffe rafi. Etenim quòd Francorum
Reges crinem profufum & fubmiffam barbam
gererent, eaque effet dominantis fpecies, di-
fertè teftatur in magni Caroli vita Eginardus.
Et de Dodone Diacono, quòd ad Judæos fa-
&tus Apoftata fibi crines & barbam crefcere
permiferit, affirmant Bertiniani Francorum An-
nales. Quòd nempè cuncti in Regno Laici tunc
ita confueffent. Eginardus, fubmiffam barbam
fcribens effe dominantis fpeciem, omninò affir-
mat inter Regem & fubditos quoad barbam
fuiffe iftud difcrimen, quòd quoad crines fuif-
fe fcribit Agathias Solemne eft Francorum Re-

Eadem varietas fuit apud Latinos. Nequa-
quàm omnes olim fuerunt barba rafi. Lucet ex
Longobardis. Quod enim etiam Christiani bar-
bas fuas alere perrexerint, demonstrat in Adria-
ni primi vita liber Pontificalis. Spoletinos ac
Reatinos, quos à civili Romanæ Ecclefiæ Do-
minio & obedientia abftraxerant Longobardi,
affirmat à Rege Defiderio rediiffe ad laudatum
Pontificem, & adjungit: Omnes more Roma-
norum tonfurati funt. Eadem in vita exponit
Ciacconius: Spoletini & Reatini Romam perrexe-
runt, fe ad pedes Pontificis proftraverunt, atque in
ejus verba perpetuam Romanæ Ecclefiæ fidem & obfe-gibus nunquàm tonderi, fed à pueris intonfi ma-
quium juraverunt, depofito capillo & barba, quod
apud eam gentem deditionis veræ maximum fignum
erat. Et ipforum per Rotharim Regem Christia-
num lata lex habet: Si quis hominem liberum fubi-
tò furgente rixa per barbam aut per capillos traxerit,
componat folidos fex. Si fervum minifterialem, aut
Aldium, feu fervum alienum rufticanum per barbam

nent, cæfaries tota decenter eis in humeros propen-
det. Anterior coma à fronte discriminata in utrum-
que latus deflexa. Neque verò, quemadmodum Tur-
cis & barbaris, impexa iis & fquallida, fordidaque
eft coma, vel complicatione indecenter cirrata, fed
fmigmata varia ipfi fibi adhibent, diligenterque
curant, idque velut infigne quoddam, eximiaque

Tit. 95. cap. 2.

bonoris prærogativa Regio generi apud eos tribuitur. |
Subditi enim orbiculariter tondentur, neque eis pro-
lixiorem comam alere facilè permittitur. Quidquid
fit, etiam fubditi non fuerunt barba rafi.

Nec etiam Alemanni. Lucet ex ipforum antiqua Lege: Si quis barbam alicujus nolentis totonderit, cum fex folidis componat. Nec item Bohemi aut Moravi. Etenim Joannes Moravienfis Epifcopus Jeromirum Pragenfem Epifcopum quòd ejus fervientes contumeliosè decapillaffet, ipforum barbas abradi præcepiffet, accufavit apud Gregorium feptimum Pontificem, & Je romirus omni ftudio fe expurgavit. Habes hæc Epl. 75. in Epiftola laudati Gregorii ad Uratislaum

Lib. 1.

Lib. 7.

cap. 9.

Bohemiæ Ducem. Germanorum mos videtur olim fuiffe varius. Etenim Imperatorem Henricum Sanctum, dum Romæ coronandus folemniter procederet ad Sancti Petri Bafilicam, fuiffe à fex barba, rafis, & à fex prolixa barba ornatis Senatoribus ftipatum fcribit Ditmarus Epifcopus Merfeburgenfis. Quòd nempè quidam tunc in Germanico Imperio hunc, quidam populi iftum haberent morem. Et de Fredegonde Francorum Regina, Bajocaffinos Saxones in belli fubfidium advocante, fcribit in Francorum hiftoria Sanctus Gregorius Turonenfis Epifcopus: Fredegondis Bajocaffinos Saxones, juxtà Lib. c. ritum Bitannorum tonfos, atque cultu veftimenti compofitos, abire præcepit. Nempè etiam de Laicis omninò verum eft, quod de Clericis fcribit ad Naitonum Pictorum Regem Abbas Ceolfridus: Scimus quia neque Apofloli omnes uno eodem nodo funt attonfi, neque nunc Ecclefia Catholica, ficut una fide in Deum confentit, ita etiam una atque indiffimili totum per orbem tonfuræ fibi forma congruit. Prophetam Job comatum, Patriacham verò Jofeph demonftrat fuiffe attonfum, & adjungit: Ecce uterque vir Dei diverfum ab altero vultus habitum foris præmonftrabat, quorum tamen intus confcientia in parili virtutum fibi gratia concordabat. Exftat Epiftola apud Anglicanam hiftoriam Venerabilis Bedæ. Variæ Latinæ Gentes, uti veftis, ita & barbe variam femper habuere formam.

Lib. 5. cap. 22.

Cap. 8.

Epl. 24.

cap. 12,

nachos durè & variè notat in libro de Mona-
chorum opere Sanctus Auguftinus. Hi funt cum
fœmineis contra Apoftolum crinibus, & hirco-
rum barba viri, quos facris Virginibus vitan-
dos mandat in Epiftola ad Euftochium etiam
Sanctus Hieronymus. Eofdem notat in Epifto-
la ad Rufticum Monachum. Etiam pofteriori- Epla. 4.
bus fæculis Martinum Anachoretam, qui num-
quàm detonfam barbam nutriebat ufque ad ta-
los, culpat in litteris ad Teuzonem Florentiæ
Monachum San&tus Petrus Damiani. Et San- Lib. G.
&um Francifcum, dum fuæ regulæ confirmatio- epla. 30.
nem fupplicavit, omnes novimus fuiffe in prima
inftantia repulfum ab Innocentio tertio: Caufas
varias adducit Matthæus Parifienfis, eafque in-
terfuit etiam Prolixa barba. Barbati enim & cri-
niti ifti Monachi primam de tonfura & barba li-
tem moverunt in Ecclefia, ipfam in variis Genti-
bus acriter turbarunt, atque ita Photio Schifma-
tico & ejus Succeffori Michaeli Cerulario variæ in
nos Latinos calumniæ anfam miniftrarunt atque
fomentum. Vana & caduca iftorum fundamen-
ta adducit in laudato Libro de Monachorum ope-
re Sanctus Auguftinus.

Cap. 55.

Cap. 29. Lib. 3.

Lib. 1.

Ex eodem principio de publicis Pœnitentibus
fcribit in fecundo de Ecclefiafticis Officiis Libro
Sanctus Ifidorus Hifpalenfis Epifcopus: Qui
pœnitentiam agunt, capillos & barbam nutriunt, Cap. 16,
ut demonftrent abundantiam criminum, quibus ca-
put peccatoris gravatur. Capilli pro vitiis accipiun-
tur, ficut fcriptum eft: Funibus peccatorum fuo-
rum unufquifque conftringitur. Vir quippè fi
comam nutriat, ignominia eft, ut ait Apoftolus.
Illam ergò ignominiam fufcipiunt Pænitentes pro me-
rito peccatorum. Quod ipfum eifdem verbis fcri-
bunt apud Alcuinum Flaccum Auctor de Officiis
Ecclefiafticis, & in fecundo Libro de Clerico-
rum inftitutione Rabanus Maurus. Et in animæ
gemma confirmat Honorius Auguftodunenfis. cap. 77.
At verò de pœnitentiæ petitoribus fanxit Aga- Cap. 15.
thenfis Synodus: Si comas non depofuerint, Cap. 12.
abjiciantur. Et tertia Toletana: Epifcopus eum
prius tondeat, & fic pœnitentiam tradat. Quod
ipfum ftatuit Synodus Barchinonenfis. Pœni-
tentes ergò & apud Gallos & apud Hifpanos,
dum pœnitentiam peterent, debebant & verti-
cem & barbam radere, aut certè ad cutem ton-
dere, toto autem iftius decurfu nec radi nec
tonderi poterant, atque ita lucet integros Lai-
cos nec rafos nec ad cutem tonfos fuiffe, nec
longobarbos. Lucet Michaelis Cerularii in nos
calumniam non folùm effe frivolam, fed & fal-
fam. Soli enim cum quibufdam fuis forfan Pa
rentibus in Gallia & Anglia & Sicilia ferè
Nortmanni fuerunt rafi. Ifti enim funt borea-
lium Germanorum progenies. De Photio, Cle-
ricalis barbæ rafuram damnante, rectè fcribit
in opere adverfum ejus calumnias Ratramnus
Corbejenfis Monachus: Quis non videat quanto

Antiquam Latine barbe difciplinam edicit in
Libro de Foeminarum cultu Tertullianus: Pro-
prias præfligias formæ & viri sexus fibi agnofcit,
barbam acrius cædere, intervellere, circumradere.
Loquitur cum Clemente Alexandrino, qui bar-
bam velli, radi, aut ad cutem tonderi vetat, per-
mittit autem ali, aut certè ita tonderi, ut men-
tum non omninò denudetur, quod hoc fit turpe
in viro fpectaculum. Evulfionem ac rafuram me-
ritò damnavit & Latina & Græca Ecclefia. Ete-
nim junioribus erat multi flagitii occafio ac fo-
mentum, Senes autem foedabat vitio, quod ea-
dem in Libro notat idem Tertullianus: Proh te-
meritas Erubeftit etas exoptata votis, furtum
confitetur, adolefcentia in qua deliquimus fufpira
tur, occafio gravitatis interpolatur. Plura addu-fit tenendum ridiculo, de barba tonfione quod cul-
cunt laudatus Clemens, ac etiam Gentiles Roma-
narum rerum Scriptores. Profufam porrò bar-
bam Græca olim non impofuit, fed dumtaxat
toleravit, Latina autem Ecclefia omninò impro-
bavit. Etenim nefcio quos longobarbos Mo-

pat? Et infrà: Tam levis hæc calumnia agnofci-
tur, ut ei non refponderi meritò decerneretur, ne
forfan talium levitati pares, vel certè leviores eftir
mentur, qui nullam habenti rationem objedlo refpon-
dere potiùs, quàm contemnere delegerunt. Quid

cap. 2.

Lib. 4. cap. 5.

mum comederit, nec carnem caninam guftave

,

Quod quidem fi ufu veniat nihil hoc modo
vefcens delinquit. Quapropter feire debes nos opera
data res noxias averfari, & iis quidem animali-
bus vefci, quæcumque boni funt fucci, ab aliis au-
tem abborrere, que fortè valetudinem incommodam
vel aliquid aliud ingratæ rei nobis funt conciliatura.
Quapropter hoc non eft pofitivum Evangelii
mandatum, fed naturæ lex generalis, qua omnes

enim refert ad juftitiæ non tantum perfectionem, ve-
vùm etiam inchoationem barba detonfio aut conferva-rit, nifi fortè magna quædam neceffitas urgeat.
tio? Demonftrat hac in re nihil à facris Litteris
aut Apoftolicis traditionibus effe conftitutum,
addit reperiri varias Gentium confuetudines, &
profequitur: Aliis ineft mos barbam feu caput tonde-
re, nonnullis barbam quidem non tondere, caput ve-
vò totum nudare, nonnullis autem placet faciem pilis
omnibus fpoliare, verticem capitis capillorum tonfio-
ne detegere, relicta capillorum parte, quæ inter nu-
dati verticis partes & tempora confiftit. At verò qui-jubemur proprium corpus non odiffe, fed dilige
dam barbam cum attondent, caput ex parte tondent
& detonfum ex parte relinquunt. Loquitur de Cle-
ricis. Et de Laicis eft eadem ratio. Photius &
ejus Succeffor Michael Cerularius fuis nugis nos
cogunt ad examinandas hafce quifquilias. Cur
Latini Clerici paffim barbam raferint, dixi ad
octavam Synodum.

CALUMNIA

TE

III.

Latini comedunt immunda.

re ac fovere. Hinc etiam apud Gentiles fue-
runt immunda animalia: Varia apud varios. E- Lib. 5.
tenim de antiquis Britonibus, quòd Lepores, cap. 11.
Gallinas, & Anferes quidem animi gratia ale-
rent, at comedenda non ducerent, teftatur in
libris de bello Gallico Julius Cæfar. Et de A-
fris, quorum tunc Amilcaris & Afdrubalis Pa-
ter Mago erat Rex, fcribit Juftinus: Legati à Lib. 19.
Dano Perfarum Rege Carthaginem veniunt, affe-
rentes Edictum, quod Pani canina carne vefci
prohibebantur. Et de Oratores Hortenfio fcribit Cap. 5.

in libro de Pallio Tertullianus: Primus Pavum
cibi caufa occidit. Quod ipfum in naturali Hi-
ftoria fcribit Plinius. Et de Ifmaelitis feu Sara-
cenis, per Simeonem Anachoretam ad JESUM-
CHRISTUM converfis, habet in Monaftica hi- Cap. 26.
ftoria Theodoretus: Divinis Myfteriis initiantur,
paternis moribus valedicentes, afinorumque agre-
ftium & camelorum efum refpuentes. Et in fecundo
adversùs Jovinianum libro Sanctus Hieronymus: Cap. 6.
Quis ignoret unamquamque gentem, non communi le-
ge nature, fed iis, quorum apud fe copia eft, vefci
folitam? Verbi gratia, Arabes & Saraceni, &
omnis Eremi Barbaria Camelorum lacte & carnibus
vivit: Quia bujufmodi animal pro tempore & fterili
tate Regionum facilè apud eos gignitur & nutritur.
Hi nefas arbitrantur Porcorum vefci carnibus. Sues
enim, qui glande, caftaneis, radicibus filicum, &
hordeo ali folent, aut rarò apud eos aut penitus
non inveniuntur, & fi inventi fuerint, alimenta
non habent quæ diximus. E regione Septemtrio-

Ertiam de Sabbathi jejunio calumniam omit-
to. Abundè ipfam expofui ad octavam
Synodum atque Trullanam. An mundorum ac
immundorum animalium difcrimen fuerit con-
fuetudinaria ante diluvium lex, difceptant &
antiqui & novi Doctores. Quidquid fit, ipfam
ftatim poft diluvium aut induxit aut firmavit
Divina Majeftas, & per datas Moyfi fanctio-
nes firmiffimè confirmavit, ex rationibus va-
riis. Et licet ab omni hoc fervitutis jugo nos
folverit Evangelica gratia, & Græca tamen &
Latina Chriftianitas femper duxit quafdam car-
nes effe non amplius ceremoniali fignificatione,
fed naturali ad humani corporis alimentationem
incongruitate immundas, ideòque non eden-
das. Et quidem Græci in fuo Euchologio ha-
bent hofce titulos: Ordo folitus obfervari, finales Popult, ft ad efum Afinorum Camelorumque
contigerit aliquod execrandum, qualecumque illud compellas, fimile putabunt eorum vefci carnibus, ac
fit, in aqua puteum demergi. Ordo fervari folitus, fi lupum comedere cogantur aut corvum. In Ponto &
fi contigerit aliquid execrandum in vini aut mellis, Phrygia vermes albos & obesos, qui nigello capite
aut alterius cujufcumque vas nuper incidiffe. Vafafunt, & nafcuntur in lignorum carie, pro magnis
hæc & puteos accenfis cereis, facri thuris fumi- reditibus Pater familias exigit. Et quomodò apud
gatione, facra Theophaniorum aqua, & variis nos attagen &ficedula, mullus & fcarus in deliciis
precibus expiant atque expurgant. Quem ritum computantur, ita apud illos Xylophagon comediffe,
aliqui fine fundamento arguunt Judaicæ fuperfti- luxuria eft. Rurfum Orientalis & Libya Populos,
tionis. Hac de re non malè scribit Michael Gly-quia per defertum & calidam Eremi vaftitatem locu-
cas, affirmans jam ceffare omnem legalem im-ftarum nubes reperiuntur, locuftis vefci moris eft.

Part. 2. munditiam, & profequens: Neque novum tibi

videatur etiam modo quædam pro immundis ha-
beri, verbi gratia, Lupum, Leonem, Pardalim.
Quippè magnus ille Bafilius hæc in adfceticis fuis,
qui libri rationes exercitiorum pietatis continent, in
hunc modum explicavit & illuftravit. Quemadmo-
dum in oleribus quod noxium eft, ab eo di-
fcernimus quod naturæ noftræ convenit, fic
in carnibus etiam ab utilibus noxias fecernimus.
Nam & cicuta proindè olerum appellatione ve-
nit, ut & vulturum carnes pro carnibus ducun-
tur. Nemo tamen mentis compos Hyoscya

Hoc verum effe Joannes quoque Baptifta probat.
Compelle Phrygem & Ponticum, ut locuftam come-
dat, nefas putabit. Coge Syrum, Afrum, & Ara-
bem, ut vermes Ponticos glutiat, ita eos defpiciet
ut mufcas, millepedios, & lacertos. Quamquàm Sy-
ri & Crocodilis terrenis, Afri etiam lacertis viridi-
bus vefci foleant. In Ægypto & Palæflina, propter
Boum raritatem, nemo vaccam comedit, Tauro-
rumque carnes & Boum, Vitulorumque afumunt in
cibos, at in noftra Provincia fcelus putant vitulos de-
vorare. Unde & Imperator Valens nuper legem per
Orientem dederat, ne quis vitulorum carnibus vefcere-

cuftas effe herbas, quas melagia vocant: alii nuces
aut poma fylveftria. Habitatam à S. Joanne Bapti-
fta folitudinem defcribit in Orientalis Ecclefia
hiftoria Jacobus Cardinalis de Vitriaco, & ad-

tur, utilitati agricultura providens, & pessimum
Judaizantis vulgi emendans confuetudinem, pro al-
tilibus & lacentibus Vitulos confumentis. Nomades
Troglodita, & Schytæ, & Hunnorum nova feri
tas femi crudis vefcuntur carnibus. Porrò Ichytopha-jungit: In hac Eremi folitudine non nifi locuftas L.1. c.53.
gi, Gens errans in littore maris rubri, fuper petra cum melle Beatus Joannes edebat. Eft autem in par
Solis ardore ferventes afsant pifces, & boc folo ali-tibus Syriæ plerifque confuetudo, adveniente locufta-

mento viclitant. Sarmate, Quadi, & Wandali,
Ginnumerabiles aliæ gentes Equorum & Vulpium
carnibus delectantur, Laudatæ Valentis legi an-
fam dedit Imperator Julianus, qui nimia Sacrifi-
ciorum in fuos Deos profeffione totum Boum ge-

rum multitudine, eas colligendo & congregando ad
victum refervare. Quoniam autem verifimile mibi
non videtur, quod Beatus Chrifti Baptifta locufta-
rum carnes manducaret, qui pane vefci etiam renue-
bat, quafivi diligenter à quodam Surianorum Mona-

maximam Monachorum multitudinem fub uno Abba-
te, vitam archissimam ducentium, cujufmodi essent
Locufte, quas in folitudine illa Jordanica Beatus
Joannes manducasse perhibeatur. Qui mihi ftatim re-
fpondit, quòd frequenter in Refectorio fuo quædam
berba Monachis ad edendum apponebatur, quam
Languftam, id eft, Locuftam nominabant, cujus
circà Monafterium fuum magna habebatur copia; ad-
jungens quòd illa effet, quam edebat B. Joannes .

Audiamus quid fit & mel fylveftre, altera S.
Joannis efca. Pergit de ipfo laudatus Ifidorus:
Eodem modo non herba quædam eft mel fylveftre,
verùm mel montanum, quod ab agreftibus Apibus
conficitur, fummeque amarum eft, & guftatui omnind
infeftum ac inimicum. Quibus ex rebus fingularem
quamdam ac penè incredibilem corporis afflictationem
Joannes præ fe gerebat : Ut qui non inedia tantùm,ve-
rùm etiam victus afperitate omnem corporis appetitio-
nem amaram redderet. Confonat laudato in loco
Teophylactus: Mel agrefte eft, quod à feris api-
bus conficitur, & in arboribus ac petris invenitur .
Verùm alia longè eft fententia laudati Cardina-
lis: Mellis ex calamellis maximam in Syriæ partibus
vidimus abundantiam. Calamelli autem funt calami
pleni melle, id eft, fucco dulciffimo, ex quo quafi in
torculari compresso, & ad ignem condensato prius
quafi mel, poft hæc quafi faccarum efficitur. Vocatur
autem alio nomine Canamelles. Quod nomen ex cana

nus apud Syros fermè exftinxerat, Quòd Galliacho, cujus Cœnobium in partibus illis erat, habens ovium dumtaxat, non autem vaccinum lac comederit fuo tempore, videtur in Libro de Synodis affirmare Sanctus Hilarius Pictavienfis. Etiam ciconias, graculos, corniculas, fibras, lepores, fylveftres, ac domefticos equos, & crudum laridum Germanis ac aliis Francis interdixerunt per Legatum fuum Sanctum Bonifacium Zacharias Pontifex ac Gregorius tertius. Et prævaricantes jufferunt caftigari. Et tamen graculos etiamnum hodiè manducat Gallo-provincia. Et venerabilis Bedæ liber in Sancti Ivonis Decreto habet hunc canonem: Qui comedit Part. 15. cap. 96. fcabiem, aut vermiculos, qui pediculi dicuntur, fi infantes funt vel pueri, vapulent, fi in virili ætate, feptem dies poeniteant, & utrique cum impofitione manus Epifcopi fanentur. Et Romanæ Ecclefiæ Cap. 118. antiquus Poenitentialis Liber: Qui comedit vel bibit intindum à familiari beftia, id eft, cane vel catto, fi fcit, centum Pfalmos cantet ; fi nefcit, duos dies jejunet. Qui dederit alicui liquorem, in quo mus vel muftela mortua inventa funt, feptem dies pæniteat. Si quis femicoctum comederit infcius, tres dies poeniteat, fciens autem feptem dies pæniteat. Si quis tinxerit manum in aliquo cibo liquido, & non idonea manu, centum palmatis emendetur. Si in fa-|| rina aut in aliquo cibo ficco, aut in pulte aut in lace coagulato mus vel muftela mortua inveniuntur, quod in circuitu ejus eft, totum projicietur foras, quod reliquum eft manducetur. Et in octava Sententiarum parte fcribit Robertus Cardinalis Pullus : Cap. 10. Eft cibus ex accidenti aut in confueto contemptibilis. Potum etiam fi quæ contra decus incidunt, naufeato res non fuerunt. Hujufmodi fumere culpa non eft, nifi intuentibus id fcandalo fit. Propter quod minimè comedas butirum inter Francos, aut inter alios quofdam allium. Et infrà. Cafeus, jure gentium efut conceffus, à nonnullis ferè quafi peftis vitatur. At verò de Ægyptiis, quod pro falibus, id eft, deliciis & lauticiis uterentur cafeo, & ipfum omni cibo fuperfunderent, in decima nona collatione teftatur Joannes Caffianus. Quod ipfum hodiè faciunt & Itali. Adduci pofsent adhuc plures hujufmodi confuetudinum varietates.

Cap. 6.

S. Hieronymo, manducatas à S. Joanne Baptifta locuftas affirmanti fuiffe animalia, confenCap. 22. tit S. Auguftinus, ac in ejus vita S. Poffidius. Verùm longè aliter in litteris ad Timotheum Le&torem fcribit Ifidorus Pelufiota: Locufte, quiEp. 133. bus Joannes alebatur, non animantia funt, ut quidam imperiti putant. Abfit. Sed herbarum aut plantarum fummitates. Ad tertium S.Matthæi caput mitior eft Theophylactus: Quidam dicunt lo

Lib. 1.

Cap. 53.

melle componitur. Eo quod cannis five arundininibus bujufmodi calami fint fimiles. Infrà defcribit Jordanem fluvium, & adjungit: Campi adjacen tes ex calamellis condenfa multitudine ftillantes dul cedinem, faccari procreant abundantiam. Affirmat Sanctum Joannem ipfo vefci confuetum. Eandem fententiam fequitur in facri belli historia, Syriæ campos defcribens, Fulcherius Carnutenfis: Tunc erant in agris cultis messes quædam, quas vocant canamelles, arundinibus fimiles, à cana & melle nomen compofitum. Undè, ut puto, & mel fylveftre dicitur illud, quod de his fapienter conficitur. Has quidam propter saporem mellitum dentibus famelici ruminabamus. Eifdem ferè verbis hæc refert incognitus in ejufdem belli hiftoria Scrip tor, & adjungit: Plus indè faporis capeffebamus, quam vigoris. Tripolitane Civitatis obfidionem Lib. z. atque agrum defcribit in eadem hiftoria Albertus Aquenfis, atque profequitur: Calamellos ibidem mellitos per camporum planitiem abundanter repertos, quos vocant faccara, fuxit populus, illorum falubri fucco lætatus. Et vix ad faturitatem præ dulcedine expleri boc guftato valebant. Hoc enim genus herbæ fummo labore agricolarum per fingulos excollitur

L.S.C 37.

Cap. 43.

363
colitur annos. Deindè tempore messis maturum morta- Cerularium, ideòque ejus Dicta contraxit & cor-
riolis indigene contundunt, fuccumque colatum in va- rexit. Quin & fe erraffe vidit ipfe Michael:
fis fuis reponentes, quo ufque coagulatus indurefcat Hinc enim & ipfe contraxit fuam calumniam ad
fub fpecie nivis vel falis albi. Quem rasum cum pane folius laridi in coquendis oleribus ufum, affir-
mifcentes, aut cum aqua terentes, pro pulmento fu- mans ipfum ad carnem pertinere. Aliam adhuc
munt. Et fuprà favum mellis guftantibus dulce ac in formam loquitur Schifmaticus, in Conftanti-
falubre videtur. Quidam ajunt esse genus mellis, quod nopolitano Patrum Prædicatorum Conventu re-
reperiens Jonathas filius Saul Regis fuper faciem ter- pertus, Auctor: Si quis Latinus Monachus in Epi-
re, inobediens guftare præfumpfit. His ergò cala-fcopum promoveatur carnes manducat intrepidè.
mellis melliti faporis populus, in obfidione multum Et Monachi parva vexati ægrititudine carnibus ve-
horrenda fame vexatus, eft refocillatus. Ex qui-fcuntur. Communiter autem omnes pinguedine porci-
bus lucet herbam hanc à S. Joanne Baptista non
fuiffe comeftam. Eft adeò delicata, ut Canarien-
fes, qui ejus filiquis pafcuntur, porcos authenti-
ci teftes fcribant effe noftris Brugenfibus caponi-
bus meliores. Et in deferto Syriæ non fpontè na-
fcitur; fed magno labore feminatur in campis &
alitur. Iftam ergò fententiam meritò profcribit
Ifidorus Pelufiota. Quocircà S. Joannes mandu-
cabat fylveftrium apum mel, quod in Syriæ defer-
tis abundare affirmat idem Jacobus de Vitriaco.
nec mireris iftud mel fuiffe amariffimum. Nam
& in quibufdam regionibus domeftica apes confi-
ciunt venenatum, ex qualitate alimenti.

na utuntur. Ex quo lucet has calumnias eo tem-
pore, quo Latini omnes Monachi adhuc abftine-
bant carnibus, effe fcriptas, circa tempus Mi-
chaelis Cerularii. Nam & Calabros præ omnibus
Latinis gentibus affirmat effe canonum & A-
poftolicæ difciplinæ obfervantes : Quod nempè
Conftantinopolitanæ Ecclefiæ adhuc adhererent,
necdum reducti ad Patriarchicum jus Roma-
næ Cathedræ. Reducti funt per Nortmannos,
circà tempus dicti Michaelis. Aliud hifce
calumniis, aliud tempus affignandum eft ipfa-
rum Catholicæ refutationi. Hæc eft multò re-
centior.

A carnibus & vino abftinere eft omnibus per
Orientem Monachis adeò antiquum, atque fo-
lemne, ut in Sancti Antonii, quem aquæ folius
potu & panis ac falis folo efu victitaffe fcribit, vi-
ta addat S. Athanafius: Carnium & vini meminif
fe eft fuper vacaneum, cum ne apud alios quidem A-

Porrò Neophytis Bulgaris rogantibus, Que
animalia feu volatilia liceat manducare, refpondit
Nicolaus primus Pontifex: Omne animal, cujus
cibus minimè corpori noxius effe probatur, & focie-
tas hoc in cibum admittit humana, comedi non pro-
hibetur. Probat & ex Canonicis Scripturis, &
ex S. Auguftino. Præfertim ex Genefis loco,fcetas illa invenirentur. Et de feipfo jam Epifco-
ubi Dominus Noe & filiis ejus omnia citrà excep-
tionem animalia conceffit, dempto folo fangui-
ne & fuffocato. Hanc libertatem affirmat toti
mundo reftitutam ab Evangelio. Et hinc ad
præfentem Michaelis Cerularii calumniam rectè
repofuit Petrus Patriarcha Antiochenus: Quòd
Latini immundis rebus vefcantur, invenies etiam
ejufmodi res, fi diligenter inquiras, à nonnullis no
firorum fieri. Bithyni enim, & Thraces, & Lydi co-fupeant noftri fenfus ob ventris ingluviem, neque
medunt picas, corniculas, turtures, & terreftres
echinos, quorum ufum indifferentem Patres nobis
veliquerunt. Nulla enim Dei creatura eft reprobanda,
fi cum gratiarum actione fumatur. Refpondet hanc
calumniam effe frivolam, & magni Bafilii addu-
eto per Michaelem Glycam teftimonio fua Dicta
confirmat.

po ad Imperatorem Julianum, mille auri libras
pro Perfica fua expeditione poftulantem, rescri-
pfit magnus Bafilius: Parcere nobis, Optime, Epift.208.
placeat, tantùm vix poffidentibus, quantùm, fi lu-
beat abfumere, fatis hodiè non fuerit. Ars enim co-
quendi domi noftræ neglecta eft, & culter fanguinem
non attingit. Ciborum lautissima nobis funt oleris
folia cum pane modico & vino flaccefcente, ut nibil

pre deliciis munia fua negligant. Quod ipfum re-
petit in iterato ad iteratam Principis exactionem
Refponfo. Quòd Bafilius tunc Epifcopus fuerit,
demonftrat poftulatum aurum; Quis enim
mente fanus Princeps à paupere Monacho belli
fubfidia, & quidem tanta, poftularit? In viro-
rum illuftrium catalogo fcribit de magno Bafilio
Sanctus Hieronymus: Moritur imperante Gratia-
no. Et hinc rectè Onuphrius Panuinus Domini
anno poft trecentefimum fexagefimo nono, ma-
lè Dominus Cardinalis Cæfar Baronius affirmat
defunctum anno feptuagefimo octavo. Solis
enim octo annis & aliquot menfibus Bafilius fedit
Epifcopus, & ad fexagefimum quartum iftius.

Latinorum Monachi carnibus vefcuntur, fæculi annum Julianus periit in Perfide, ideoque

nidore videlicet fuis, &larido omni,
quod utique ad carnem pertinet .

lucidè nequit ille ad Domini Cardinalis catalo-
gum vixiffe. Et quod fub Juliano fuerit Epifco-
pus, teftantur graviffimi Scriptores. Et exftant
Epiftolæ, quibus dictum aurum Julianus exegit.
Bafilius ergo etiam in Epifcopatu vixit Mona-
chum, ideòque ignorabat carnes, & non nifi ob
languidum ftomachum modico & flaccido vino
utebatur. Et ad Nilum Monachum fcribit Ifido-
rus Pelufiota: Si cibos Monafticæ vite, juxta L.1.Ep.51
Deum perfecte, in Joanne Baptifta didicimus,