ma feptima homilia exponit datum Noe Præce-ftimetur, quo nos nullo modo fic intelligimus, fed quamvis de pecorum animis non curemus, cum qui- ptum, Verumtamen carnem in fanguine animæ ne comedatis, & profequitur: Quid eft caro in fanguine anima? Hoc eft fuffocatum. Bruti enim anima eft fanguis. Ex quo vides, quod vulgaris Apoftolicus canon per carnem in fanguine etiam intelligat fuffocatum. Item quod fuffocati abftinentia non fit ex lege, fed ex Patribus. Eft toti humano generi datum in Noe Præceptum. In quæftionibus fuper Leviticum etiam Sanctus Auguftinus hunc legis locum, Anima omnis carnis eft fanguis ejus, examinat, concludit fanguinem effe bruti animam, non per fubftantiam, fed Quzft.47, Quæft. 47. per fignificationem: Sanguis, quoniam propter pitalem quandam corpulentiam animam fignificat, anima dictus eft. Locutionem iftam affirmat fimilem huic Petra erat Chriftus. Verumtamen adjungit: Verum fi quifquam putat animam pecoris effe fanguinem, non eft in ifta quæftione laborandum. Ad quæ verba Renati Carthefii Symmiftæ exultant, creduntque fua de inanimatisfanguinem effunditur. brutorum horologiis fomnia non profcribi à Sancto Auguftino, & à Sancto Chryfoftomo probari. nei Quarta quæftio eft, Qua igitur de caufa Doninus Deus Noe, & omni humano generi, dum carnis efum indulfit, interdixerit fuffocatum & fanguinem? Qua de caufa Apostoli iftud ipfum Præceptum omnibus Chriftianis impofuerint? Refpondeo carnis efum non nifi poft diluvium nobis fuiffe permiffum. Lucidè hoc docet in adducto de jejuniis libro Tertullianus: In primordio berbidum folummodo & arboreum homini pabulum addixit Deus, poftea verò ad Noe enumerata omni fubjectione omnium beftiarum terræ, & volatilium Cæli, & moventium in terra, & pifcium maris, & omnis viventis, erunt vobis, inquit, in efcam, velut olera fœni dedi vobis universa, Verum in fanguine animæ fuæ non comedetis. Quod Cap. 10. ipfum in libro adverfus Tryphonem Juftinus Martyr, in primo & fecundo contra Jovinianum libro Sanctus Hieronymus, in pluribus fuper Genefim homiliis San&tus Joannes Chryfoftomus, variis in locis Theodoretus, ac alii antiqui docent Græci & Latini. Genefis locum, Refpondeo hæc paradoxa dogmata non effe nata in Renati cerebro, aut chartis, fed tantum renata. Primus auctor fuit Epicurus, de quo Fol. 161. Georgius Cedrenus: Epicurus principia rerum pofuit atomos ac inane. Hoc ut locum rebus natis recipiendis, atomos ut omnium materiam. Earum atomorum congreffu & Deum & elementa, & quæ in eis funt omnia exftitiffe: Necquidquam aut ortum, aut conftare, nifi ex atomis. Ita vocant tenuiffima corpufcula, quæ centro aut pundo nullo dividi possunt . Animas effe fanguinem. Et cum corporibus, ut nafei, fic etiam interire. Effufum in corde fangui-Ver nem effe ipfam rationalem animam docuit apud Ciceronem in primo Tufculanarum quæftionum libro etiam Empedocles. Et huc in nono dos libro refpexit Virgilius Purpuream vomit ille animam. Alludit ad illos Philofophos, de quibus in primo Chriftiani Pædagogi libro fcripfit poftea Clemens Alexandrinus: Sanguis inve-qui bina ex immundis, ex mundis feptena aninitur primùm genitus in homine, quem multi aufi funt dicere effentiam anime. Monftrofum commentum Carthefiani contrahunt ad folas animas brutorum. Quod nempe fe profiteantur Chriftianos. Verum ex tali cloaca quis fibi fperet purum veritatis aurum ? Et laudatum Levitici teftimonium illis nullo modo favet. Ejus fenfum exponit idem Cedrenus. Brutorum anima ex terra nata eft, hominis autem orta eft ex Divina infpira tione. Effe brutorum animam terrenam, ex ipfa poteft intelligi fcriptura. Dixit enim: Anima omnis pecoris eft fanguis ejus. Porro fanguis concretus in carnem mutatur, caro fuo interitu in terram diffolvi tur. Aliud nos ifta phrafi docere Moyfes non vofuit, quam brutorum animas effe corporeas atque mortales. Qui fenfus omnino eft etiam Sancti Joannis Chryfoftomi ac Theodoreti. Cap. 12. Alter iftorum fomniorum Patriarcha eft cum omni fua factione Manichæus, de quo in libro adverfus Adimantum Sanctus Auguftinus: Quæftio non de corpore, fed de anima propofita eft, quam putant fic accipi in lege, ut fanguis effe exi malia juffit induci in arcam, laudat Theodore- cibis deleclentur, tamen id temporis hæc etiam LEONIS Saturni fæcula funt vana Poetarum figmenta, Et huic alimentorum mutationi caufa affignatur à variis varia. Glycas adfignat majorem depravati hominis intemperantiam. Et fanè multiplicata & ad originale addita plurima actualia crimina naturam noftram femper depravarunt in fortiores libidines. Eandem caufam adducit in fecundo adversùs Jovinianum libro S. Hieronymus. Primævi mundi abftinentiam laudat, ac profequitur: Pofteà videns Deus, quòd diligenter ad malitiam esset appofitum cor hominis ab adolefcentia, Spiritus ejus in his permanere non pofset, qui erant caro, opera carnis diluvio condemnavit, & audaciffimam hominum gulam, dedit eis licentiam comedendarum carnium, ut dum fibi intelligunt licere omnia, non defiderent magnopere quod licebat, ne mandatum verterent in caufam prævaricationis . Quidam adversùs primævum mandatum videntur attentaffe carnes, atque ita cataclyfmum advocaffe: & huic à fimili lapfu præfervandæ infirmitati videtur Deus carnes indulfiffe. Hanc ipfam caufam adducit, & cum alia conjungit in quæftionibus fuper Genefim Theodoretus: Mox ubi Deus creafset bominem, dedit ei terræ fructus, jubens illum vefci fructu feminum & arborum. Poft diluvium autem majores illi delicias munificè largitur, jubens occidere & comedere volatilia, & natatilia, & terreftria animalia, affectum affectu repellens, leviori curans graviorem. Previdens enim Deus bomines in extremam dementiam delapfos, hæc omnia pro Diis habituros, permifit illorum efum, ut iftam impietatem cohiberet. Summa enim infania eft adorare quod comeditur. Loquitur ex fententia quæ exiftimat nullam antè diluvium fuifse idololatriam. Verùm hafce caufas refutat, & aliam adducit in vigefima feptima fuper Genefim Homilia S. Joannes Chryfoftomus, laudans Divinæ Majeftatis ad Noe verba, ac pergens: Hic eft initium edendarum carnium. Non ut ipfos ad ven. tris ingluviem paret & inftruat, fed quia ex ipfis Noe erat facrificaturus, & Deo gratias aclurus, ut ne videamur à confecratis quafi abftinere. Idcircò edendi facultatem concedit, & valdè fecuros reddit. Verùm neque hæc ratio concludit. Etenim etiam primævi homines Deo facrificarunt animalia, nec tamen ex ipfis participarunt. Omne tunc facrificium erat holocauftum. Michaelis Glycæ rationem probat in laudato adversùs Jovinianum opere etiam S. Hieronymus, ac infuper infinuat aliam: Die archus in libris antiquitatum & defcriptione Græciæ refert fub Saturno, id eft, aureo fæculo, cum omnia humus funderet, nullum comediffe carnes, fed univerfos vixisse frugibus & pomis, quæ fponte terra gignebat. Aurea mida nube. Poteft autem fieri, ut ex roris & fon- Divina Majeftas, portione cenfuerunt uniendos bomines. Ab elementis non tantùm cinguntur rum. mundis, cum laudata Apoftolorum conftitutione carnium efu fecurè permisso, tunc inquit, verumtamen carnem in fanguine anime non comedetis. Et in eadem Homilia: Hoc autem facit ideò, ut primis illis temporibus comprimat illorum impetum & propenfionem ad bomicidia. Ut primus in Paradifo lapfus fuit fuperbia, ac indè nata curiofitas & multa inobedientia, ita extrà Paradifum prima ad cateclyfmum præparatio fuit fraterna invidia, ac indè natum homicidium. Hinc à Dei filiis hominum filii cœperunt difcerni, omni flagitii & facinoris genere maculare terram, & generali ablutioni reddere obnoxiam. Hinc nos adversùs fimiles impofterum calamitates muniens divina clementia, ftatim vetuit humanum fundi, beftialem verò fanguinem manducari. Ita ab illo L. 6.c 12. fundendo voluit nos effe remotiffimos. Quare Apoftolicarum conftitutionum auctorem, qui etiam primævos antè diluvium homines affirmat vixiffe eadem lege, non fatis intelligo. Etenim qui nullam carnem poterant edere, à fanguine & fuffocato non debuerunt fingulariter prohiberi. Porrò de Apoftolica conftitutione rectè fcribit in trigefima tertia fuper Apoftolorum Actus Homilia laudatus Joannes Chryfoftomus: Hæc no nunc Cap. 10. ab angufitis Judææ exclufi, amplitudine gentium CALUMNIA II, Latini barbam radunt. va Lex non præcipit. Nufquam enim de his differit AD hanc calumniam repofuit Petrus Antio Chriftus. Sed à lege hæc fumunt Apoftoli. Hac le- chiæ Patriarcha: Quid noftra iutereft, quòd Romanorum Sacerdotes barbam radant? Nos enim Quaft. 3. Lib. 9. Lib. I. cap. 3. etiam geftamus in capite coronam, pro veneratione procul dubio Principis Apoftolorum Petri, fuper quem Dei Ecclefia eft fuper ædificata. Et barbæ & verticis rafuram affirmat adiaphora ac fibi invicem fimilia, ideoque Latinos non plus de barbæ, quàm Græcos de verticis rafura poffe notari. Verùm Michaelis mentem videtur non penitus percepiffe. Etenim barbæ rafuram in folis Sacerdotibus aut Clericis arguere eft antiqua Photii calumnia. Hanc auxit Michael, & eandem rafuram in Latinis Laicis culpavit. Eandem culpat in Alexio Duca Murzuflo Nicetas Choniates, inter Latinorum militum vitia ponens juveniliter rafam maxillam. Etiam Anna Comnena. Etenim Boadmundum Siculorum Principem defcribit à capite ad calcem, & addit hunc farcafmum: Barba cujus coloris effet non poffim dicere. Gene quippe ac mentum ejus acie novaculæ ad cutem rafa fuperficiem babebant quovis gypfo læviorem. Etiam Nicephorus Gregoras. Etenimè Matre Latina natum, & apud Latinos diu verfatum Theodorum Paleologum affirmat Patri Andronico primo Imperatori fuiffe ingratum, quod animo, religione, habitu, & rafa barba effet germanè Latinus. Rafuram hanc quanti fecerit Michael Cerularius, lucet ex latæ in ipfum à Cardinale Humberto excommunicationis Edito. Michael & Leo Acridenfis, capillos capitis & barbas nutrientes, eos qui comas tondent, & fecundùm inftitutionem Romana Ecclefie barbas radunt, in Communionem non recipiunt. Quòd Græci barbas alant, & frequens eft & antiquum. Etenim Latinorum Militum dum fub Guilielmo Siciliæ Rege ceperunt Theffalonicam, petulantias exaggerat in Andronico Comneno Nicetas Choniates, & urget hunc articulum: Obviorum barbas & capillos ambabus manibus comprehendebant, & birtas ac promiffas illas barbas effe malas, capillis verò opus effe di cebant, ut ipforum more in orbem tonderentur . Imperatorem Ifaacium Angelum, dum Alexii Branæ compefcuit tyrannidem, Conrardi Imperatoris Milites ac etiam Urbani Latini ftrenuè adjuverunt, & ex caufis fecerunt grandem Græcorum Civium ftragem. Et quo fe invidia liberarent, ufi funt hac per eundem Nicetam memorata arte: Romanos, qui in pugna ceciderant, Latinis veftibus indutos, rafifque barbis in in fuarum edium veftibulis collocatos, pro popularibus fuis lamentati funt. Et de Tartarorum Principe Tamerlane, qui Turcarum Ducem Bayazetem duxit captivum, fcribit Theodoricus à Niem: Lib. 3. Barbam protenfam habebat, pendentibus in illa cap. 42. pluribus pretiofis lapidibus, prout Magnatum Græ Lib. I. cap. 10. corum & partium Orientalium confuetudo vetus obfervat. Et in facri Belli hiftoria fcribit Gui lielmus Tyriorum Metropolita: Mos eft Orientalibus, tam Græcis quàm aliis Nationibus, barbas Lib. II. tota cura & omni follicitudine nutrire, pro fummocap. 11 que probro, & majori quæ unquàm irrogari possit ignominia reputare, fi vel unus pilus quocumque fibi cafu de barba detrahatur. Et hinc aftutus Edeffæ Comes Balduinus militibus fuis pro ftipendiorum fecuritate obligavit opulentiffimi foceri fui Gabrielis barbam, atque ita ab illo extorfit triginta Lib. I. cap. 75. millia aureorum Michaelitarum. Nempè omne aurum, quàm folam barbam illuftris Armenius perdere maluiffet. Rei feriem pluribus defcribit laudatus Guilielmus. Eandem Balduini aftutiam refert, & omnium Orientalium pro barba zelum exponit Jacobus Cardinalis de Vitriaco, & adjungit: Sicut apud Latinos Eunuchi, qui barba penitus carent, indecentes & quafi effæminati cenfentur, ita Orientales pro fummo babent opprobrio, non folùm fi barba radantur, fed etiam fi unus ab eis pilus extrahatur. Unde nuntii David, quibus Naas Rex Ammonitarum in contemptum David dimidias barbas rafit, aliam partem radere noluerunt, fed abfconderunt fe in Iericho, donec barbarum recuperaffent honorem. Et quòd Affyriorum Regi Sennacherib in fummam, ex qua judicaretur Regno indignus, ignominiam Angelus barbam raferit, apud San&tum Hieronymum affir mant Hebraicæ fuper fecundum Paralipomenon Cap. 320 librum traditiones. Barbæ rafuram apud Græcos fuiffe fœdiffimum fuppliciam, oftendi poffit vario teftimonio Annæ Comnenæ, Joannis Cantacuzeni, ac aliorum recentiorum Græcorum. Nec defunt antiqua teftimonia aut exempla. Etenim de ducendis in captivitatem Moabitis fcribit Propheta Hieremias: Omne caput Cap. 48. calvitium, & omnis barba rafa erit. Et addit Theodoretus Is erat captivorum habitus, Eadem de ipfis verba Ifaiæ laudat Sanctus Hieronymus, & adjungit: Apud antiquos barba, capitif- Cap. 15. que rafura luctus indicium fuit. Per hæc ergò magnitudo maroris oftenditur. Quod repetit etiam in Hieremiæ & Ezechielis commentario. Et de quibufdam Mefopotamia Monachis fcribit San ctus Epiphanius: Deterius quiddam ab illis agitur. Siquidem barbam, hoc eft, propriam viri formam refecant. Atqui in Apoftolorum conftitutionibus divi- Lib. 80. no fermone ac dogmate præfcribitur, ne ea corrumpa- cap. 1. tur. Hoc eft, ne barba ponatur, nevè meretricius cultus & ornatus ufurpetur. Apoftolicæ apud Ro- Lib. 1. manum Clementem conftitutiones vetant barbam cap. 3. radi. Ein Chriftiano Pædagogo habet Clemens Alexandrinus: Eum, qui vir eft, peci & tonde- Lib. 3. ricrines componentem ad speculum, genafque radi, cap. 3. velli, ac deglabrari, quomòdo non eft plenè muliebre? Et certè nifi eos nudos videris, mulieres effe putaveris. Et infrà: Deus voluit fœminam quidem effe glabram ac levem, fola coma, ficut equum juba, fponte naturæ exultantem; virum autem cum ficut leone's barba ornasset, virilem etiam fecit hirfuto pectore, quod quidem & roboris & imperii eft indicium. Pluribus hæc confirmat, & Raforum & Vulforum mercenarias officinas addit effe artifices meretricia fornicationis. Et pergit in alio capite: De pilis ita videtur. Virorum quidem caput ne fit birfutum, nifi fortè pilos crifpos habeat, barba autem birfuta. Intorti autem capilli ne à capite nimium dimittantur, in comam muliebrem delabentes. Viris enim barba fufficit. Quòd fi quis etiam barbam non nihil tondeat, ea tamen non eft omninò denudanda. Eft enim turpe fpectaculum. Et barbæ ad cuten ufque tonfura videtur non multum abesse à vulfione & levore. Et hæc funt fundamenta, ex quibus Michael Cerularius nos cenfuit Apoftolici Canonis prævaricatores, ideoque anathematizandos. Verùm mos ifte etiam apud Græcos non fuit univerfalis. Etenim adversùm Chriftianos Antiochenos, à quibus hircina ejus barba deridebatur, fcribit in Mifopogone Imperator Julianus: Ne quifquam exiftimet me ex maledicto ifto gravius commoveri. Ipfe enim caufam prætereo, qui birco. rum fimile mentum gero, cùm poffim boc læve glabrumque efficere, quale habent formoft pueri omnef que mulieres, in quibus natura ineft amabilis decor &venuftas. Nam vos in fenectute veftra etiam vefiros Liberos imitamini, & pro ifta veftra delicatissima vita, & fimpliciffimis fortaffe moribus, ftudiosè illud glabrum facitis, & virum non ut ego ex genis, fed ex fronte oftenditis. Et infrà: Omnes fint formofi, proceri, glabri, & imberbes. De Gentilium Philofophis fcribit in prima Oratione de Divina Providentia Theodoretus: Philofophorum Phalanx pallio albo, & barbæ prolixitate, & capitis capil litio Philofophiam metitur. Cyrenfis ad Euphratem Epifcopus fuit Theodoretus, fpectans ad Patriarchatum Antiochenum. Et dum ob dejetas Principis Statuas crudelia à magno Theodofio ad ipfam Patriarchalem Civitatem venerunt cum armatis executoribus Edicta, ad omnem populum declamavit Joannes Chryfoftomus adhuc Presbyter: Ubi nunc funt pallia geftantes, & profundam oftentantes barbam, externorum PhiloSophi? Omnes nunc Civitatem deferuerunt. Non per Cives, fed nefcio quos advenas fuerat facta dejectio, ideoque & Clerus & populus animis fuis infixerunt Sapientis monitum: Juftus confi dit ut Leo. Conftantes manferunt in Civitate, fefe expurgaturi, & deprecaturi iram Principis. Quin & omnes per vicina deferta commorantes Monachi fe adjunxerunt. At verò gentilis fapientiæ animalia, quod fuæ pelli metuerent, fe dederunt in fugam. Hinc ipforum barbam derifit Chryfoftomus. Quod nempè Antiocheni effent paffim rafi, aut tonfi ad cutem. Hinc & Imperatorem Julianum, qui etiam tonfura & vefte ferebat fe Philofophum, omnis Civitatis Chriftianitas antea deriferat. Hinc pergit Chryfoftomus in tertio Sermone de Sancto Propheta Job Oppreffus Job circumtotondit_comam. Nunc inter nos flentes multi nutriunt comam. Ille autem abfcidit. Quare? Id nimirùm eft propofitum ei qui flet, ut contrariam in formam conftituat babitum. Ubi enim honoratur coma, fignum fletus eft tonderi; ubi verò tondetur, fignum fletus eft non tonderi. Ubique enim à fentibus contraria fumitur forma. Nequaquàm de Occidente & Oriente loquitur, fed de folo Oriente, atque ita lucidè affirmat alios iftic fuiffe rafos, alios longobarbos. Et in trigefima feptima super Apostolorum Actus Homilia fcribit de Perfarum exploratoribus : Perfæ tiara fublata, & gladiis peculiaribus, & barbaricis calceamentis dimiffis, alieno in babitu Regionem noftram ingrediuntur, & rafi in corpore, familiari lingua loquentes bellum occultant. Vicinam fibi Antiochiam, ac Syriam Perfæ præfer tim explorabant. Hinc erant barba rafi. Quod nempè Romanus ifthic populus illo fchemate paffim uteretur. Quod etiam tunc multi per Ægy. ptum & Gentiles & Chriftiani barbam raferint, lucet ex adductis Clementis Alexandrini testi moniis. Affirmat, licet ex caufis improbet, Quin imò de Imperatore Heraclio fcribit Geor alis intonfis. Interim Græcorum Eucho logion etiamnum hodie habet hunc titulum: Oratio in barba abrafionem. Et oratio concludit ad Dominum Deum: Ad tuam gloriam barba detonfioni principium dat fervus tuus. Et Joannes Goar commentatur: Græcorum juvenibus, my. facibus fervatis, mentum radere confuetum eft, ab anno trigefimo barbam omnem enutrire. Ritus originem habemus in libro Levitici: Neque in rotundum attondebitis comam, nec radetis Cap. 19. barbam. Ad quæ verba Theodoretus: Moris eft apud Græcos capita puerorum non attondere, fed finere capillos promitti, & bos pofleà Dæmonibus dedicare. Mos fuit etiam apud quofdam Germanos. Etenim de Cattis fcribit in libro de Germanorum moribus Cornelius Tacitus: Ut primum adoleverint, crinem barbamque fubmittere, nec nifi Cap. 31. hofte cafo exuere votum, obligatumque virtuti oris habitum. Solemni tonfura aut rafura judicabantur antea non effe digni. Et avita confuetudo in Oriente permanfit apud Chriftianos. Etiam hi filiis fuis & primam tonderi comam & primam barbam radi folemniter curarunt per Sacerdotem, & iftas primitias offerebant Divinæ Maje ftati, atque ita illos hujus fervitio iterùm mancipabant. Eft ritus antiquiffimus. Etenim de hoc exiftimo loqui Ammianum Marcellinum, ubi Diodorum Alexandrinæ Ecclefiæ Presbyterum Lib. 22. affirmat fuiffe à gentilibus trucidatum, quòd cap. 28. puerorum cirros licentiùs detonderet, ad Deorum honorem exiftimans pertinere. Hæc verba, Deorum honorem, continent paganam Ammiani phrafim. Diodorus enim, licet Arianus, Gentilium Deos deteftabatur. Clericalis tonfura femper & cum ftudiofo delectu, & per folos Epifcopos fuit olim data, ideoque paffim omnibus per Diodorum data videtur fuiffe jam laudata ab Euchologio. Diodorus videtur etiam gen Ad |