An. 1238. non effe diverfa Sacramenta, idòque illis utrim-1 que manentibus offert unionem. Exftat epiftola apud Matthæum Parifienfem. Et hinc novo etjam fuo Canonum Codici inferuit plure s decretales epiftolas, quæ Græcos ritus non tantùm permittant, fed etiam probent & confirment. Etiam in Civitatibus, quæ mixtum ex Græcis & Latinis Populum, & Latinum habeant Epifcopopum. Ejufmodi in Civitatibus vetat contra Nicænum Canonem effe duos Epifcopos, attamen contra octave Synodi conftitutionem indulget, ut Latinus Epifcopus fibi ordinet Græcum Suffraganeum. Et pleraque hæc firmavit in fuo ad fuum in Cypro Cardinalem Legatum Refcripto Innocentius quartus. Etiam in facta per Lugdunenfem Synodum unione, & poft ipfam firmavit Gregorius decimus. Et de Eugenio quarto Pontifice, & Jofepho fecundo Patriarcha Conftantinopolitano fcribit in Florentini Concilii hiftoria Sylvefter Sguropulus: Ferrariam advectus L.4. c. 23. Patriarcha mifit ad Papam, qui hoc ei fuo nomine fi gnificarent. Venimus te exoratum, ut nobis liceat, concedente Beatitudine tua, ordinaria officia noftra, totam facra Liturgia confequentiam in dies Deo perficere eifdem ritibus, quos noftra Græcia non ita nuper, & à nafcentis Ecclefiæ primordio ufurpavit. Timebat Papam fuis ritibus adverfaturum. Verùm ille ultro confenfit, & fimpliciter edixit, Patriarcha ut fua haberet Sacra, quocumque velit modo ritu. Ex eodem principio idem Eugenius, dum factæ unionis Miffam celebravit, Græcorum Epifcopos ad de azymo fuo Sacrificio communicandum eft adhortatus: ad fecum antiquo more procedendum & comminiftrandum. Nam & Nicolai quinti Legatus Cardinalis Ifidorus refum. ptæ unionis Miffam in S. Sophiæ Ecclefia celebravit non Latino ritu, fed Græco. Et quofdam Latinos Epifcopos, qui fubjectos fibi Græcos vo lebant ad Latinum ritum cogere, graviter compefcuerunt, & ad fervandam Florentina Synodi unionem compulerunt Leo decimus & ClePar.1.c.4. mens feptimus. Utrifque diploma fuo de facris ordinationibus operi inferuit Joannes Morinus. Quæ omnia evincunt Græcorum ritum à Latinis femper fuiffe probatum ac defenfum. Ex iifdem principiis ab uno ritu tranfiri ad alium, facilè permifit olim Ecclefia. Imo & quandoque præcepit. Etenim de Theodoro Tharfenfi apud Cilices Monacho, quem Vitalialianus Pontifex Cantuarienfibus mifit Archiepifcopum, fcribit in Cantuarienfium Pontificum Geftis Gervafius ejufdem Ecclefiæ Monachus: Vitalianus Theodorum facravit hac interpofita conditione, ne Anglicanas inftitutiones Græca novitate mutaret. Coegit Theodorum è Græco fieri Latinum. Ita dum Sanctus Irenæus Lugdunenfium, Auxentius Mediolanenfium, Sanctus Valerius Conft. 12. promotionem exponit Hermias Zozomenus. Etiam Græci ac Latini Principes frequenter inter L. 8. c.6. fuos filios & filias mifcuerunt Matrimonia, ideoque & hi de ritu ad ritum tranfierunt. Etiam dum quis Latinus ad Græcos, aut Græcus ad Latinos transfert domicilium, poffit & ritum mutare. Nifi tamen tranfeat ad locum ex Græco ac Latino populo & Clero mixtum. Tunc enim fervanda eft Pii quinti Pontificis conftitutio: Cùm ad noti tiam noftram pervenerit, quòd nonnulli Presbyteri, tam Græci quàm Latini, antiquum Sanctæ Romanæ Ecclefiæ ritum, tam in celebratione Miffarum, quàm aliorum Divinorum officiorum, pervertere fatagentes, diverfas licentias & facultates, Miffas & alia Divina officia Græci Latino more, ac Latini Græco ritu celebrandi ab Apoftolica fede, vel ejus Legatis, ac etiam majori Pœnitentiario, variis prætextibus impetrarint, illifque jam pridem utantur, hoc ab antiquo Catholicæ Ecclefiæ Inflituto, Sandorumque Patrum Decretis deviare confiderantes, proptereà bunc abufum ab Ecclefia Dei exftirpare volentes, omnes hujufmodi licentias & facultates revocamus Conft. 33. caffamus. Etiam datas Ecclefiis aut Monafteriis. Præfertim vetat, ne uxorati Græcorum Presbyteri celebrent ritu Latino. Et tam Græco quàm Latino prævaricatori infligit perpetuam fufpenfionem. Et fidei profeffioni › quam à Græcis exigi & præftari fanxit, Gregorius decimus tertius inferuit hunc articulum: Credo in azymo five fermentato pane triticeo Corpus Chrifti veraciter confici, Sacerdotefque in altero ipfum conficere debere, unumquemque fcilicet juxta fuæ Ecclefiæ, five Occidentalis, five Orientalis, ritum. Et Latinis Epifcopis, ex Græcis & Latinis populos mixtos habentibus, Clemens octavus fixit has regulas: Maritus Latinus Græcæ Uxoris ritum non (equatur. Latina Uxor non fequatur ritum Mariti Latini. Quòd fi id fieri non possit, quisque conjugium in Sao Const. 34. ritu, Catholico tamen, manere permittatur. Proles fequatur ritum Patris: nifi prævaluerit Mater Latina. Ita utrumque ritum femper dilexit, & tamen ab uno ad alium faciliter transferri femper noluit Latina Ecclefia. Pius quintus rectè affir mat hunc efse antiquum morem, & Patrum Inftitutum. Nam & hic locum habet: Quifque in vocatione maneat. CAPUT X V. Exponuntur varia Michaelis Cerularii in Latinos Calumniæ. Hipponenfium, aliique Græci alias Latinorum A acceperunt regendas Ecclefias, etiam tranfierunt ad ritum Latinum. Nam & plures Græci fuerunt Romani Pontifices. Et Gerontius, quem ex Mediolanenfi S. Ambrofii Diacono Nicomedienfem in Bithynia Archiepifcopum confecravit Helladius Cæfarienfis in Cappadocia Primas, omninò tranfivit ad ritum Græcorum. Gerontii D Petrum Antiochiæ Patriarcham, quo fuæ factioni adjungeret, Michael Cerula rius fcripfit varias de nobis Latinis, calumnias quas oportet elucidare. CALUMNIA I. Latini fuffocatum comedunt . Andem Calumniam repetit Michael in litteris ad Joannem Tranenfem Epifcopum. Et Græci Schifmatici repertus in Conftantinopolitano Patrum Prædicatorum Conventu Tractatus: Latini comedunt fuffocata, capta à beftiis, morticina, fanguinem. Affirmat effe contra Canonem & Synodale Decretum Sanctorum Apoftolorum, qui fideles etiam gentes jufserunt abftinere ab immolatis fimulacrorum, à fornicatione, ac à fanguine & fuffocato. Et hinc inter vulgares Apoftolicos fexagefimus tertius Canon carnes in fanguine animæ ipforum, quod à feris captum, vel morticinum vetat comedi: Comedentem Laicum fegregari mandat, Epifcopum aut Clericum degradari. Theodorus Balfamon in fuo commentario laudat canonem, & adjungit: Quæ à venatoriis avibus vel canibus capiuntur & fuffocantur, quomodo à quibufdam comedantur, nefcio. Nota canonem propter Latinos qui fuffocata indiscriminatim comedunt. Ex ejus prævaricatione vult omnes Latinos effe fegregatos aut excommunicatos, & mutua communione pollutos. Apoftolicæ Synodi Decretum laudat etiam fexagefimus feptimus Trullanus Canon, & addit: Eos qui propter lautum & delicatum ventrem cujufcumque animalis fanguinem arte aliqua efculentum condiunt ac infruunt, incufamus ac pu nimus. Clericum deponi etiam mandat, Laicum fegregari. Et Theodorus iterum exponit: Quoniam nonnulli fanguinem non comedebant, nonnulla autem efculenta ex aliis & ex fanguine faciebant, fe facram Scripturam obfervare dicebant, quòd non fanguinem nulla re intercedente comederent, ftatuerunt Sancti Patres ejufmodi facræ Legis circumfcriptionem ceffare oportere, eumque qui quavis arte vel ratione animalis fanguinem comederet, fi fit qui• dem Clericus, deponendum; fi verò Laicus, fegregandum. Et hæc quidem Canon. Latini verò indifcriminatim fuffocata comedunt. Sed etiam Adrianopolitani, ut audio, animalium fanguine cum quibufdam efculentis utuntur. Quære & Imperatoris Leonis fapientis Novellam quinquagefimam odavam, que ftatuit eos, qui quamcumque fanguinolentam Speciem comedunt, publicandos & corpore puniendos, impreffa cutitonfura notandos, & perpetuo exilio condemnandos. Dita Lex habet & hæc verba : Perlatum ad aures noftras eft, quod inteftinis, tanquam tunicis, fanguinem infartum, velut confuetum aliquem cibum, ventri præbeant. Item hujufmodi botulos vetat non tantum edi, fed etiam fieri aut vendi: Negligentes item Magiftratus durè caftigari. Cujus difciplinæ Græci femper fuerunt, ac etiamnum funt adeò tenaces, ut in fuo Eu chologio habeant & hos titules: Oratio fuper execrandos & vetitos cibos comedentes. Oratio pro illis qui in cibis fcandalum passi funt, & offenderunt. A vicinis barbaris capti in bello Græci quandoque per famem adacti, quandoque dolo circumventi edebant cum Barbaris immundos cibos; Et ambos Ecclefia judicabat lapfos in im munditiam, idcoque Sacerdotaliter purgandos. Apoftolicæ hujus conftitutionis adeò obfer- L9. c. 97. Etiam dudum poft extinctas Gentilium perfecu- tum decimum duodecimi fæculi annum haber in nos Can. 6.5. tentia gravis imponatur. Pro eo maximè, quia anti- de illis verba facimus. Fortiter ac fuaviter af- poftolici canonis litteram, quæ generatim loqui- audent. Quòd interim antiquiffima fit ifta diftinctio, docet in libris adversùs Fauftum Manichæum S. Auguftinus. Apoftolicum de non edendo fuffocato aut fanguine Decretum affirmat à quibufdam fecundùm litteram, à quibufdam intelligi de non patrando homicidio, & profequitur: Hoc nunc difcutere longum eft, & non neceffarium. Quia L-32.c.13. &fi tunc hoc Apoftoli præceperunt, ut ab animalium fanguine abftinerent Chriftiani, ne præfocatis carnibus vefcerentur, elegisse mihi videntur pro tempore rem facilem, & obfervantibus nequaquam onerofam, in qua cum Ifraelitis etiam Gentes propter angularem illum lapidem, duos parietes in fe condentem, aliquid communiter obfervarent, fimul & admonerentur, in ipfa Arca Noe, quando Deus boc juffit, Ecclefiam omnium gentium fuiffe præfiguratam, cujus facti Prophetia, jam gentibus ad fidem accedentibus, incipiebat impleri. Tranfacto verò illo tempore, quo illi duo parietes, unus ex circumcifione, alter ex præputio venientes, quamvis in angulari la ninò fervari in plerifque latinis Ecclefiis: Mi-pide concordarent, tamen fuis quibusdam proprieta chaeli relatas' tranfgreffiones effe folius carnalis Cardinalis Humbertus diftinguit inter grandia & inter parva fuffocata animalia: Venatorum artibus fuffocatas aves, lepores, & fimiles feras affirmat à fidelibus licitè manducari. Quas tamen rigidè interdixit Theodorus Cantuarienfis Archiepifcopus; etiam laudata Wormatienfis Synoidus. Utique adversùm fuos Francos & Anglos, fta diftinctione etiam utentes. Eadem diftintio viguit apud Græcos. Etenim laudatus TraAtatus habet: Græci nec fuffocatorum abftinent fanguine. Nam turdos comedunt laqueis ftrangulatos, & alias aves. Et de Imperatore Andronico fecundo Paleologo fcribit Nicephorus Gregoras: AnLib. 11. dronicus canes &aves venaticas magno alebat nume quibus ita erat deditus, ut fi quis eum aditurus tibus diftinctiùs eminebant. At ubi Ecclefia gentium Et iftum Evantus extendit ultrà Sancti Augu- Cap. 90. Cap, 2. tria apud ipforum plerofque graffantia crimina : Græci. Et circa ipfam dudum manfit fententia- 1 Prima fidei rudimenta Pagani & Barbari Bul- Et ita omninò fecerunt in Africa. Laudato in fe. Quid quid fit, pergit in ipfos Evantus: Le contra Fauftum Manichæum, in quo ifta, quæ illi Quæ Quæftio eft, Cur vulgaris Apoftolicus Canon fanguini & fuffocato addat captum à beftia? Etiam addit fecunda Aurelianenfis Synodus. Idolothetorum manducatores arcet ab Ecclefiæ cœtiCap. 20. bus, & pergit: Similiter & hi, qui beftiarum morfibus exftincta vefcuntur. Et Alvredi Anglorum Regis Lex: Carnem à beftiis laceratam ne guftatote, fed projicitote ad canes. Sub Rabani Mauri Moguntino Epifcopatu tanta fames vexavit Germaniam, ut plures ex ipfa morerentur, & proprios devorarent filios. Duos conjuges ab tam horrendo facinore liberavit per duos lupos lacerata cerva. Ipfam comederunt, fcribuntque de ipfis Fuldenfes Francorum Annales: Tunc Mater refumpto spiritu gratias Deo egit, quia fi lium fuum recipere meruit, nec minus Pater, quod cum Deus à liberi interfectione innocuum dignatus eft confervare. Ambo tamen de carnibus lege prohibitis, neceffitate coacti, fe recrearunt. Videtur tanta neceffitas tunc à peccato non excufaffe. Et in Pœnitentiali libro habet Theodorus Cantuarienfis Epifcopus: Animalia, quæ à lupis feu canibus lacerantur, non funt comedenda. Addit & aves, quas opprefferit accipiter. Et fundat in conftitutione Apoftolica. Et infra pergit: Qui manducat Part 1. carnem laceratam à beftiis, quadraginta dies pœni Anno 850. Cap. 97. 100. teat. Exftant hæc in Decreto Sancti Ivonis. Et Bulgarorum poftulatio fuit de folis animalibus, que fine ferro mactantur folo ictu hominis percussa moriuntur. Quod nempe à beftiis occifa fupponerent non poffe manducari. Refpondeo hæc in Apoftolico Conftituto non. fuiffe expreffa. Videntur tamen fuiffe fubintelCap 44 lecta. Etenim Propheta Ezechiel fcripfit: Omne morticinum, omne captum à beftia, de avibus & pecoribus, non comedent Sacerdotes. Et Sanctus Hieronymus commentatur: Juxta litteram omni generi electo, & Regali & Sacerdotali, quod propriè ad Chriftianos refertur, qui undi funt oleo spirituali, bac præcepta conveniunt. Fundat fe in Apoftolica conftitutione, & pergit de capto à beftiis: Et ipfum fimiliter fuffocatum eft. Lacerantes beftia laceratam omni fanguine non evacuant, ideoque & hæc habet aliquid fuffocati. Et quia tam inter Græcos quam inter Latinos quidam olim de hoc puncto difceptarunt, prodierunt laudati Canones, & S. Hieronymi judicium confirmarunt. Verum quoad turdos, lepores, & alios fimiles per aves & accipitres venationis fructus fuit difficilis obfervantia, & jam pridem à pluribus Chriftianis gentibus excuffa. Altera quæftio eft, An Sanctus Hieronymus in laudato loco rectè fcribat morticinum in actibus Apoftolorum effe fuffocatum? Refpondeo locutionem iftam, fi rigidi fimus, effe jufto largiorem. Suffocatum enim à violenta, morticinum à naturali! morte dicitur. Et de hujufmodi morticino fcribit in laudato adverfus Fauftum Manichæum libro Sanctus Auguftinus: Morticinum puto quod ad ef cam ufus bominum non admifit, eo quod non occiforum, fed mortuorum animalium morbida caro eft, apta ad falutem corporis, cujus caufa fumimus alimentum. Et laudata Aurelianenfis Synodus: Qui quolibet morbo aut cafu fuffocata vefcuntur, ab Ecclefiæ cœtibus arceantur. Et Theodori Cantuarienfis пес Epifcopi liber Pænitentialis: Nec cervus, nec capreus comedendi funt, fi mortui inventi fuerint, nifi fortè ab homine adhuc vivi occidantur prius, fed porcis & canibus dentur. Et iterum: Qui manducat Carnem morticinam, quadraginta dies pœniteat. Si neceffitate fanus contingat, multò levius eft. Attamen peccatum. Et infra: Pifcis mortuus in flumine inventus non eft edendus, quia non eft venatio hominis. Si vero pifcando tactus fuerit, & ipfo die inventus fuerit mortuus, qui non bæfitat, manducet ; Qui autem dubitat non manducet. Ex quibus lucet morticinum tunc non à fola corporali falute, fed ab Ecclefiaftica etiam lege fuiffe interdictum. Etenim morticinum, non minus quam fuffocatum, eft plenum fanguine. Scribit item Cardinalis Humbertus: Suffocatum & fanguinem abominamur, adeo ut fanguine vel quocumque morticino, aut aquis feu quacumque humana negligentia fuffocato, apud nos aliquando ve fcentibus abfque extremo periculo bujus vitæ, pœnitentia gravis imponatur. Pro eo maximè, quod antiquas confuetudines & traditiones Majorum, que non funt contra fidem, leges Apoftolicas arbitramur. Ob folam extremam famis neceflitatem affirmat licere. Quæ difciplina viguit etiam apud Græcos. Etenim Leo Cephala, à Boadmundo Siculorum Principe obfeffe Lariffæ Præfectus ad Imperatorem Alexium Comnenum fcripfit: In extrema quædam ventum eft. Nam cibis, quibus vefci Chriftianos fas eft, deficientibus, ad feros & infuetos verft, borum quoque copia jam Lib. 5. deftituimur Exftat Epistola apud Annam Comnenam. Quod ipfum de obfeffa per Turcos Antiochia fcripfit ad eundem Principem idem Lib. 11. Boadmundus. Et Latinis & Græcis hæc difciplina fuit tunc manifeftè communis. Et hinc non quod morticinis, fed dumtaxat quod fuffocatis vefceremur, objecit nobis Michael Cerularius. Tertia quæftio eft, An per eundem Michaelem adducta adverfus fuffocati & fanguinis efum ratio fit valida? Eft verò hæc: An nefcitis, ut omnis animalis fanguis fit anima ipfius, & qui comedit fanguinem, animam comedat? Et idcirco fecun dùm hoc Latini nec Gentiles ex toto funt. Illi enim occidunt, aut plagantes comedunt. Affirmat nos Gentilibus pejores. Et quidem brutorum animam effe ipfum fanguinem docere videtur etiam Theodoretus. In quæftionibus fupra Levitici librum verfat hunc locum, Anima omnis carnis eft fanguis illius, & adjungit: Sicut tu immortali anima præditus es, fic animal irrationale fanguinem babet loco animæ. Hunc fi edis, animam comedifti. Rationalis enim animæ locum ille obtinet. Idcirco talem efum lex cædem appellavit. Eandem ob caufam arcet ab edendis animalibus mortuis: Ee quod fanguis non fuerit feparatus à corpore. Confonat in tertia decima fuper Genefim homilia Sanctus Joannes Chryfoftomus. Advertit Adami corpus Divinis formatum manibus, & formato infpiratam divinitùs animam at verò de brutis effe fcriptum Producat terra animam viventem. Et adjungit caufam: Idcirco de brutis dicebat Moyfes Sanguis ejus anima ejus eft, in homine autem fubftantia quædam eft incorporea & immortalis; quam proinde terra non poffit producere. Et in vigefi Qurft. 23 |