De Photii morte omnes tacent. Conftantinus, ultimus Leonis Sapientis filius, poft fratrem Alexandrum, regnavit cum Zoa Matre annis quatuordecim, à decimi Chriftiani fæculi anno nono ufque ad vigefimum fecundum. Porrò Formofus Pontifex federe cœpit noni fæculi anno nonagefimo primo, atque ita dudum mortuus eft ante Santabarenum. Stephanus Patriarcha, licet Photii difcipulus & Diaconus Syncellus, fratri tamen Leoni conftanter adhæfit, fuitque infigniter orthodoxus. Et fic omne Schifma fuit exftin&tum. Verum his obftare videtur Synodalis acclamatio ad tomum unionis poft Schifma ob quartas Imperatoris Leonis Philofophi nuptias. Græcæ difciplinæ tenax Patriarcha Nicolaus Myfticus Principem excommunicarat, hic autem Latinam difciplinam fciens provocarat Romam, caufam illic evicerat, ejecit Nicolaum, à Succeffore Euthymio fuit abfolutus, atque ita inteftino ac duro Schifmati dedit anfam. Alii enim Ro. mano, quod Auguftis Juftiniani legibus fulciebatur, Decreto, alii Epifcopi ac Monachi adhærebant nupero Imperatoris Bafilii Edicto, damnanti ac irritanti iftas nuptias uti adverfas Evangelicæ legi. Leonis filius ac Succeffor Conftantinus Porphyrogenitus repofuit Nicolaum Patriarcham, difcordantes Epifcopos compofuit, & famofum, nobis in jure Græco-Romano cuftoditum à Joanne Leunclavio, edidit unionis tum facinus plures effe infipientem Hærefim, ac ab ipfa everfam Chriftianitatem blaterabant; Patriarchæ Euthymii, qui Leonem communioni reddiderat, nomen radebant è fuæ Ecclefiæ tabulis, ac etiam à Polyeucti, quod nomen iftud admififfet, communione averfabantur. Adeò unionis tomus unionem non fecerat. Hanc ergo & inter defunctos & inter vivos tandem perfecit Sifinnius, & quidem, ut aliqui non fine fundamento afferunt, damnando Romanam Ecclefiam, & Photii caufam refumendo. Hic enim eft qui Eucyclicis Photii in Romanam ac omnem Latinam Chriftianitatem calumniis præfixit fuum nomen, fua Patriarchali auctoritate denuò fparfit per omnem Orientem, atque ita viam ftravit Michaeli Cerulario. Hinc ergo & Photii nomen inferuit præfatæ acclamationi. CAPUT II. Exponuntur Michaelis Cerularii natales, tomum. Et ad ipfum facta Synodalis acclamatio MIchael quintus genere & cognomento Pa phlago, ingreffus eft Imperium undecimi Chriftiani fæculi anno trigefimo quinto, tenuitque ad quinque ferè annos. Et tunc primam de Michaele Cerulario mentionem facit Georgius Cedrenus Hoc tempore adverfus Imperatorem con habet hæc verba : Ignatii Photii, Stephani, Antonii, Nicolai, Euthymit, Stephani, Trypho nis, Theophylacti, Polyeucli, & Antonii, orthodoxorum Patriarcharum, æterna fit memoria. Et Nicolaus Patriarcha, & Imperator Conftantifpiratum eft, Principibus facinoris Michaele Cerunus fuerunt infigniter orthodoxi, & tamen Photium honorarunt nti Collegam, atque ita nequit ille in Schifmate, degradatione, atque exilio effe defunctus. , lario Joanne Macrempolita, aliifque civium poenitentiæ fpe eft vitam lucratus. Et hinc in fententia, qua illum excommunicavit, Cardi-. nalis Humbertus, Sancti Leonis noni ad Impe ratorem Conftantinum Monomachum Legatus, pofuit hoc elogium: Michael folo humano timore babitum Monachorum adeptus. Et adjunxit: Abu Refpondeo acclamationem iftam non effe fa&tam fub dicto Principe & Patriarcha. Lucet ex fubjecto ad laudatum tomum Scholio. Hæc quidem gefta funt ab Imperatoribus iftis olim rerum potitis. Utique Leone Philofopho, ac ejus filio Conftantino. Nunc verò ex Patris & Filii & Spiritus Sandli benevolentia & gratia, Sacerdotesin Monafterium. Fuerat mortis reus. Perpetua atque Monachos, jam ante nonaginta annos ob prædidlam caufam & occafionem à fe invicem divulfos fereniffima Majeftas à Deo coronatorum Imperatorum noftrorum Bafilii & Conftantini conjunxit & univit, unamque generalem & Apoftolicam Ecclefiam effecit. Quamobrem prædicandi, & magni faciendi ve niunt, qui opus tam gratum Deo, & tam magnifivus Patriarcha, Neophytus. Monachi enim, momenti ad exitum perduxerunt. Myftici Nicolai degradatio, ac natum inde Schifma contigerunt anno Domini nongentefimo fecundo aut tertio, unionis tomus prodiit anno ejufdem fæculi vigefimo, Bafilius & Conftantinus Imperium feptuagefimo feptimo, Sifinnius fecundus Patriar chatum iniit anno nonagefimo quarto, fcribitque de ipfo Georgius Cedrenus: Sifinnius diff dium propter quartas nuptias dudum ortum fuftuLit, concordia fada. Fuerat horrenda difcordia. Sapientis Leonis à Romana Ecclefia proba præfertim iftiufmodi, non minus quàm fæcula res funt merè Laici, ideoque gradatim per Canonica interftitia promoveri debent, & non nifi. per abufum poffint ftatim in Diaconos aut Prefbyteros, ac præfertim in Epifcopos promoveri. Promotus fuit Michael in Patriarcham undecimi fæculi quadragefimo tertio, undecimo Benedicti noni Pontificis, fecundo anno Conftantini Monomachi Imperatoris Conftantinopolitani. Fuit hiç infigniter orthodoxus, atque. ita claret etiam Michaelem fuiffe tunc integræ morem afferens, & oportere bis uti novum quoque Michaelem Cerularium pofteriorem fub Imperio Mono- ipfum elevaffet ad Regnum, præfumebat omnia, tegræ famæ, & de ejus recta fide non dubitatum. om. Quam perduelli in fuos Superiores fpiritu fuerit Michael, demonftrat ejus non folum in Michaelem Paphlagonem, fed etiam in Imperatorem Michaelem Stratioticum rebellio . Quod cum fuis cognatis & Theodoro Patriarcha Antiocheno ipfum dolosè Imperio ejecerit, nem Conftantinopolim impleverit cædibus & ra pinis, ac Ifaacium Comnenum intruferit in Imperium, pluribus oftendit Georgius Cedrenus. Et de iftius Ifaacii Imperio pergit Joannes Scy. litza: Patriarcha inexplebili benevolentia fretus Imperatoris, contra ipfum elatus eft, non petitio-] nibus modò & admonitionibus utens, fi quando altcujus rei & pro aliquo indigeret, verùm fæpè minimè voti compos propter frequentes & odiofas petitiones, minas & abfurdas increpationes adhibebat, ac nifi pareret, Imperii amissionem minabatur, vulgare & tritum boc dictum proferens, ego te condidi furne, ego & te dejciam. Aggreffus eft etiam cocco tincta induere calceamenta, antiqui Sacerdotii bunc Verùm quid fibi volunt hæc Michaelis verba, Conftantinopolim. Etenim etiam Michael fe Cap. 11. 1.4.03. tionis periculo, fcribitque de fe ac de mutatis à fe in aliam mentem Epifcopis Imperator Joannes Cantacuzenus: Adfirmabant nec fibi probari, Patriarcham throno depelli, nifi perverfam doctrinam ab Orthodoxa religione valdè difcrepantem fectari oftenderetur. Omnia Papalia privilegia in Patriarcham Conftantinopolitanum Schifmatici Græci tranfcripferunt. Etiam illud, quod afferit Papam effe fuprà Concilium, ideoque ab ipfo non nifi ob Hærefim poffe degradari, aut potiùs declarari degradatum. Hic eft ille Patriarcha Joannes, qui Joannem Andronici fecundi Palæologi filium coronavit in Imperatorem, & de L.3.c. 36. quo fcribit idem Cantacuzenus: In qua fefti diet 3.c.36. celebritate omnes penè Proceres, ut quemque Imperatrix, Patriarcha, & Concilium effe dignum juditarant, dignitates adepti funt. Patriarcha, quia gradum permutare non poterat, habitu fe auguftioTem fecit, & in fubfcriptionibus colore ceruleo eft ufus, flammeumque feu tegmen capitis, quod anteà Patriarchas, fi de Monachis non essent, album ferre mos erat, ipfe auro illuftravit, Servatoris noftri, illibate ejus Genitricis Deiparæ, ac Joannis Baptifte in co depictis iconibus. Et hoc quia gradum permutare,feu altiùs non poffet afcendere. Epifco patum fuum cenfebat omninò fupremum,ideoque & variis id profitetur ornamentis. Quæ omnia ortum ducunt ex Michaele Cerulario. Degradare & erectum à fe furnum deftruere minati Michaelis audaciam atque potentiam omninò timuit Imperator Ifaacius Comnenus, ideoque de ipfo pergit Joannes Scylitza: Hec audiens Imperator Michaelem mufitantem, ftuduit potius aliquid perpetrare quam pati. Quare cum Archangelorum dies adveniffet, egreditur Patriarcha ad Suburbana loca, ut ibi ftudiosè ac folemni ritu, ad peragerer. que ad diem feftum pertinerent, perageret. Impe rator autem ut lucro fibi oblata occafione accepta, veritus ne quis tumultus aut perturbatio fieret, turbam militum mifit, qui ipfum non fine ignominia è throno correptum ac mulo impofitum, ufque ad littus, quod eft in Blachernis, impellentes deduxerunt, & ipfum Patrueles ejus, atque inde Lembo impofitum ad Proconefum ut exularet, perducendum curavit. Ipfe cum aliquibus Metropolitis collocutus, & de ipfo abdicando fpectatiffimis ipforum electis, eorum opera nuntiat ut Archiepifcopatum deponat priufquam ipfum cum dedecore amittat, iis quæ contra ipfum Decreta erant, expofitis & propalatis Synodo & Concilio. Sed cum ipfis visus esset eujufmodi, qui expugnari & deprimi non poffet, quantum ad ipfum attinebat, defperata fuit depofitio Sacerdotii, de qua Imperatore affiduè cogitante, intereà vitam cum morte Patriarcha tranquille commutat. Cujus corpus Imperator, quod ipfum jam pœnituerat, honorificè importandum, & in fuo Monafterio reponendum curat, perculfus eo miraculo, quod acciderat, non ipfe modò, fed omnes qui cum ipfo erant. Nam dex tra Patriarchæ manus in crucis figuram conformata, ut mos eft benedicendi populo acclamanti pacem, ita firma permanfit, neque cum mortuo corpore eft immutata. Quæ omnia confirmat etiam Michael Glycas. Ita qui turbidè femper vixerat, etiam turbidè eft defunctus. Cap.44 Iraculum iftud, quod Michaeli Cerulario adfcribitur à fuis Symmiftis, eft admodum fterile ac modicum. Ambiunt illi quod omnes femper Hæreticos atque Schifmaticos ambiiffe fcribit in Præfcriptionum libro Tertullianus: Adjiciunt prætereà multa de auctoritate cujuf que Dodoris Hæretici, illos maximè doctrine fue fidem confirmaffe, mortuos fufcitaffe, debiles refor masse, futura fignificaffe, ut meritò Apoftoli crederentur. Illos fucos elidit infigniter idem Tertullianus, & placet hic aliquid addere. Miraculorum patrationem, atque inde erroris fui auctoritatem venari, eft avita fuperbia omnium Hæreticorum. Etenim Spiritum Sanctum, quem ab Apoftolis emere tentavit Simon Magus, non fuit donata per ipfum interna fanctitas, fed externa gratia miraculorum. Et hinc de cunctis generatim Gnofticis, qui ex ipfo uti ex putrido cadavere vermes ebullierunt, fcribit Sanctus Irenæus Virtutes operari dicuntur non in virtute L. 2. c. 56. Det, neque in veritate, neque in beneficiis hominibus facientes ea quæ faciunt, fed in perniciem & errorem per magicas illufiones, & univerfa fraude plus lædentes, quàm utilitatem præftans his qui credunt eis, in eo quod feducunt. Ipfofque Magis & Circulatoribus fuiffe familiariffimos affeverat etiam Tertullianus: Et hæc familiaritas præfertim ambiit, fi non gratiam, faltem fucum miraculorum obtinere. Etiam adverfus Ebionem fcribit Santus Epiphanius: Verùm agedum à monumento Lazarum accerfe, aut alium quempiam mortuum excitato; aut infectos lepra repurga, cæcis visum, nervorum refolutione laborantibus fanitatem, fi potes, reftitue. Sed ideò non potes, quod infidelitate, carnifque vinculis, ac legis imperfectis cæremoniis illigatus, contraria illi omnia facis, Atque ut præftare maximè posses id,quod propter depravatam tuam fidem minimè potes affequi, non inftar Chrifti dico, fed neque Chrifti nomen ad edenda prodigia potes invocare, aut fi tamen invocaveris, efficies quidquam. Nempe etiam Ebion & Ebionitæ omni studio gratiæ hujus feu veritatem feu fucum ame biebant. Addit eadem vanitate tumuiffe & Manetem: & quidem ad fanandum Perfici Regis fi lium. Verùm hic inter iftius manus exfpiravit, atque ita convicit omne præftigium. Eodem ambitu adeò laboravit cum fua Quintilla & Maximilla Montanus, ut promiffum à Domino JESU Chrifto Spiritum Sanctum cunctis fuis Charifmatibus blaterarit non die Pentecoftes in Apoftolos, fed nuper in fe adveniffe. Spiritum Sanctum in fe effe incarnatum. Tot & per fe & per fuos edidit portenta, ut Sanctum Eleutherum Pon tificem, omnemque Romanam Ecclefiam ad ipfa communicatoriis litteris comprobanda ferè circumfcripferit, & tandem feduxerit magnum Tertullianum.. Et adverfum Donatiftas in L.65.4.5 Tract. 13 Tractatibus fuper Sancti Joannis Evangelium declamat L.30.E.34 Lib. 10. cap. 7. clamat ad fuam plebem Sanctus Auguftinus: Ne-| &us Auguftinus. Et de Imperatore Vefpafiano, mo vobis fabulas vendat, dicendo, Et Pontius fe- præter fpem evecto adiftam dignitatem, fcribit cit miraculum, & Donatus oravit, & refpondit ei Svetonius Tranquillus: Auctoritas & quafi MaDeus de Cœlo. Et in libro de unitate Ecclefiæ: jeftas quædam, ut fcilicet inopinato, & adbuc noNemo Donatifta dicat Ideò verum eft noftrum vo Principi, deerat. Hæc quoque acceffit. E pleCap. 15. dogma, quia illa & illa miracula fecit Donatus vel be quidam luminibus orbatus, item alius debili cruPontius, vel quilibet alius, aut quia homines ad re, fedentem pro tribunali pariter adierunt, oranmemorias Martyrum noftrorum orant & exaudiuntur, tes opem valetudinis, demonftratam à Serapide per aut quia illa ibi contingunt, aut quia ille frater no- quietem: Reftituturum oculos, fi infpuiffet, confirfer, aut illa foror noftra tale vifum vigilans vi maturum crus, fidignaretur calce contingere. Cùm dit, vel tale vifum dormiens fomniavit. Epifco- vix fides effet rem ullo modo fucceffuram, ideoque porum iftorum, qui parti fuæ Bafilicas & Conne experiri quidem auderet, extremò hortantibus ventuum libertatem reddi impetraverant à Julia- amicis palam pro concione utrumque tentavit, nec no Apoftata, Princeps erat Pontius, & hunc eventus defuit. Quod ipfum in Hiftoriarum li cum Donato magno fuiffe Thaumaturgum buc- bris afseverat Cornelius Tacitus, addens cæcum cinabant Donatifte, ideoque fuum dogma effe iftum fuifse Egyptium, ideoque monitum à Ser legitimum, & divino teftimonio confirmatum. rapide. Et de Imperatore Adriano, per morbi Etiam nefcio quem ipforum Presbyterum de fi- impatientiam parante feipfum occidere, fcribit bi facta Angeli apparitione fuiffe gloriatum, lu- Ælius Spartianus: Ea tempeftate fupervenit quæ- Cap. 25. Ep. 165. cet ex Sancti Auguftini Epiftola ad nobilem vi- dam mulier, que diceret fomnio fe monitam, ut rum Generofum. Idem actum à Valente Mur- infinuaret Adriano, ne fe occideret, quod effet befienfi Arianorum Epifcopo, atque ita Impera- ne valiturus. Quod cum non feciffet, effe cæcatorem Conftantium fuiffe in ejus communione tam. Juffam tamen iterum Adriano eadem diceret, firmatum fcribit in Ecclefiaftica Hiftoria Sulpi- atque genua ejus ofcularetur, receptura vifum, fi tius Severus. Quomodo Cyrola, Wandalorum feciffet. Quod infomnium cum implesset, oculos recein Africa fub Hunnerico Rege Arianus Epifco- pit, cum aqua, quæ in fano erat, ex quo venerat, pus, nefcio quem pauperem, qui fe cæcum & oculos abluifset. Venit & de Pannonia quidam naab ipfo illuminandum fingeret, pretio emerit, tus cæcus ad febrientem Adrianum, eumque contigit: L2. C.3. multis refert in Francorum Hiftoria Sanctus Gre- Quo facto & ipfe oculos recepit, & Adrianum fegorius Epifcopus Turonenfis. Verùm fraus non bris reliquit. Et de Mopfo Argonautarum Vate Lib. 14. fucceffit: Deus enim è mendacio veritatem fecit, defuncto circa Africam, ac ibidem fepulto, ha- c. 25. cæcus ille remanfit cæcus, quoufque noftris Epif- bet Ammianus Marcellinus: Cefpite Punico tecti copis fupplex vifum recuperaret. In foro item Manes dolorum varietati medentur, plerumque fof. L. 13. c. Conftantinopolitano delirus fenex Polychro-pitales. Et Ariftæum Battum, Cyrenenfis in 6. 7. nius, dum fuam Monotheliticam Hærefim per Lybica Pentapoli civitatis Conditorem & Re Act. 15. folemnem defuncti fufcitationem confirmare ten gem, ad Cirni Patris preces fuifse per Apollinem Etiam fculapii, Ariftai Proconefii, Ariftai tavit, derifus à populo omni, & à fexta Sy-à naturali balbutie liberatum adfirmat Juftinus. nodo fuit juxta meritum damnatus. Etiam à Joanne Calvino, dum è mortuo vivum facere tentat mendacio, è vivo factum efse mortuum teftantur graviffimi Scriptores. Eandem, licet non fraudem, tamen vanitatem notat in Lutheranis Erafmus, addens ab illis ufque huc nec' unum canem potuifse fufcitari. Eft juftus far-adduci poffint talia exempla, & de ipfis fcricafmus. Quod tamen venerabilis Wido Abbas Pifcarienfis à fuis rufticis occifum Trafmundi Comitis equum refufcitarit, atque ità hunc ab A1038 iftorum cæde revocarit, in ejufdem Coenobii Chronicon teftatur Joannes Berardi. Nec defunt alia ejufmodi exempla . Cap. 44. Quæftio eft, An mortuorum fufcitandorum, aut alia vera miracula patrandi gratia detur quandoque Hæreticis aut aliis Infidelibus? Partem affirmativam in laudato Præfcriptionum libro videtur Tertullianus fupponere. Quin & de Apollonio Thianenfi, homine Gentili & peffimo Mago, fcribit in Aureliano Augufto Flavius Vopifcus: Quid illo viro Sanctius, veneraCap. 24. bilius, antiquius, Diviniufque inter homines fuit? Ille mortuis reddidit vitam, ille multa ultra bomines fecit & dixit, que qui velit noffe, Græcos legat libros, qui de cjus vita confcripti funt. Quod illum, uti & Apulejum Madaurenfem, ob patrata miracula Gentiles Chrifto Domino prætulerint, teEpift. 5. ftatur in litteris ad Comitem Marcellinum San bit in libro de unitate Ecclefiæ San&tus Au- من In homiliis ad populum Antiochenum confir mat etiam Sanctus Joannes Chryfoftomus: Ethni ci Dæmoniorum arte morbos fæpè curarunt ægrotos fanitati reftituerunt. Vitanda effe ejufmodi miracula oftendit ex Deuteronomii mandato, ac ipfum exponit: Si Propheta quifpiam furrexerit, & fignum ediderit, vel mortuum excitarit, Cap. 19. Hom. 36 Qu. Se vel leprofum mundarit, vel debilem fanarit, fignoque edito, te ad impietatem invitaverit, ne propter figni eventum obedias. Admittit hæc omnia non folùm per fucum, fed quandoque etiam in veritate fieri, atque adjungit: Permissio ifta à Deo fit ad tui explorationem non quod Deus nefciat, fed ut difcas eos etiam miffos facere Demonas, qui medentur. Quæ omnia repetit in fexta adverfum Judæos Homilia: Si falfus Propheta poffit mederi cœco, aut excitare mortuum, nec ifta præftanti credideris. Cur? Eo quod Deus tentans te permifit, ut ille boc poffit. Non quod ille non noffet animum tuum, fed ut tibi probationis occafionem exhiberet, an verè diligeres Deum. Lucidè fupponit à Pfeudo - Prophetis poffe & illuminari cæcos, & mortuos fufcitari. In Hæreticorum templis morborum fanationes, expulfiones Dæmoniorum, aliaque fieri miracula atque virtutes fupponit apud Juftinum Martyrem etiam Auctor Chriftianarum quæftionum. Idem de Pfeudo-prophetis in Dialogo cum Triphone Judæo fupponit ipfe Juftinus. Qucmodo nefcio cui Judæo, qui pluries fictè baptizatus etiam Paulum Conftantinopolitanum Novatianenfium Epifcopum circumfcribere tentabat, facri fontis aquam fubtraxerit divina juftitia, narL. 7,C. 17. rat Socrates, & adjungit. Hoc miraculum per Paulum fuit editum. Ecclefiam item fuiffe ejus precibus liberatam ab horrendo incendio fcribit, L. 1. c. 4. & concludit: Deus igitur ejus preces audivit. Et de Eutychiano Novatianenfi itidem apud Bithynos Monacho Hermias Zozomenus: Saravit mor bos, &fadla mirabilia edidit. Et de Ariano homine Eufebio Epifcopo Emefeno: Fertur Deus multa per ipfum edidisse miracula, uti teftatur Georgius Laodicenfis. Plura funt iftius generis exempla. L 3.c. 5. Cap. 24. 23. Refpondeo tamen à Paganis nullum umquam fufcitatum mortuum, nullum veraciter cæcum illuminatum, nullum germanum editum miracu lam. Veriffimè enim in libro Apologetico Tertullianus affirmat fumma Gentilium miracula effe phantafmata Caftorum, aquam cribro geftatam, navem cingulo protractam, barbam tactu inrufatam, caprarum & menfarum Divinationes, aliaque id genus, ut Numina lapides crederentur, & Deus verus non quæreretur. Etiam Magorum in Ægypto adverfus Moyfen miracula adfirmat fuifle fucos Diabolicos. Quidam tamen adfirmant fuiffe veritatem. Quidquid fit, Vefpafiani Imperatoris miracula infigniter exponit in quarto Hiftoriarum libro Cornelius Tacitus: Cap. 81. Per eos menfes, quibus Vefpafianus Alexandriæ fatos aftivis flatibus dies & certa maris operiebatur, multa evenere miracula queis cœleftis favor, & quædam in Vefpafianum inclinatio Numinum oftenderetur. Ex plebe Alexandrina quidam oculorum tabe notus genua ejus advolvitur, remedium cocicatis expofcens gemitu, monitu Serapidis Dei, `quem dedita fuperftitionibus gens ante alios colit. Precabaturque Principem, ut genas & oculorum orbes dignaretur refpergere oris excremento. Alius manu æger, eodem Deo auctore, ut pede ac vefti gio Cæfaris calcaretur, orabat. Vefpafianus primo irridere, adfpernari, tque illis inftantibus modo famam vanitatis metuere, modo obfecratione ipfo rum ex vocibus adulantium in fpem induci, PoAremò eftimari à Medicis jubet, an talis cæcitas ae debilitas ope humana fuperabiles forent. Medici varie differere, Huic non exefam vim luminis, & redituram, fi pellerentur obftacula; illi elapfos in pravum artus, fi falubris vis adhibeatur, poffe inte grari. Id fortafsè cordi Deis, & Divino Minifterio Principem ele&um. Denique patrati remedii gloriam penes Cæfarem, irriti ludibrium penes miferos fore, Igitur Vefpafianus, cunda fortunæ fuæ patere ra tus, nec quidquam ultra incredibile, læto ipfe vultu erecta quæ adftabat multitudine, jussa exequitur. Statim converfa ad ufum manus, & cæco reluxit dies. Utrumque, qui interfuere, nunc quoque memorant, pofi quam nullum mendacio pretium. Palàm vides fanitates iftas Angelica arte non fuiffe fuperiores. Florentia tunc Chriftianorum miracula Serapis ifta forfan via tentavit obnubilare. Ad fimilia Imperatoris Adriani miracula addit Elius Spartianus: Quamvis Marius Maximus hæc Cip. 25. per fimulationem facta commemoret. Et ad Apollonii Thianenfis miracula fcribit Ifidorus Pelufiotes: Quidam novis fermonibus homines decepe- Lib. 1. runt, Thianæum Apollonium inducentes, qui mul- Epilt. 398 ta plerifque in locis tute habitationis caufa ajunt, effecerit. At nihil, quod ab ipfo factum fit, oflendere possunt. Nam alioquin ii, qui nudos etiam ipfius fermones litteris mandarunt, totamque ipfius vitam accuratè confcripferunt actiones eas › vulgi fermonibus celebrantur, non omififsent. Habes autem Philoftratum, qui ipfius vitam magna cura & diligentia in lucem edidit. Ex quo intellige, quam perfpicuam hujufmodi præfigiarum calumniam viri illius hoftes, ut vero confentaneum eft, concinnarunt . Similem ejus Apologiam habet Svidas. Quod ejus, uti viri infigniter probi, imaginem in fuo Larario habuerit & coluerit Alexander Severus, à Magis alieniffimus Imperator, teftatur Ælius Lampridius. Et ati infignem Philofophum laudat in Chronico Aurelius Caffiodorus. Vixit cum Apoftolis in prima Evangelii & noftrorum ubique miraculorum gloria. Hinc illa. adverfarii noftri Gentiles per adficta ifti magiæ mendacia conati funt obfcurare. Plerique affirmant fuiffe nequiffimum delu forem ac malefiideoque ab Imperatore Domitiano juftè profcriptum. Indignus eft, cui accufando aut defendendo bonas horas perdamus. cum, ut › que Eadem eft ratio Hæreticorum. Hinc enim in Evangelio natus ille cæcus ad Judæos dixit inauditum effe in mundo, ut quis Pfeudopropheta fibi fimilem illuminaverit, ac inde conclufit Dominum noftrum JESUM Chriftum effe verum Prophetam. Quod ipfum & illi ipfi, qui eundem Dominum lapidare uti blafphemum voluerant à paucis diebus, ex Lazari refufcitatione concluferunt. Et nec Scribæ, nec Pharifæi noverunt aliquid opponere. Et Sanctus Irenæus fcribit: Super hæc arguentur qui funt à Simone Ma- L. 2. C. 55. go, & Carpocrate, & fi qui alii virtutes operari dicuntur, non in virtute Dei, neque in veritate, neque in beneficiis facientes hominibus ea quæ faciunt, fed in perniciem & errorem per magicas illufiones univerfa fraude plus lædentes, quàm utilitatem preftantes his qui credunt eis, in eo quod fedu cunt. |