Lib. 3. rit. 31. cap. 12. Decretum innovavit, & fanxit ubique fervandum. Antiqua quæftio mota fuerat fub Clemente tertio Altera Toletanos Canones, altera pars allegaverat Magni Leonis Refcriptum ad Rufticum Metropolitam Narbonenfem. Et Clemens in exftante apud Gregorium nonum Refcripto refpondit juxta Toletanos Canones: Refpondit Paterna oblatione & infantes & puellos omninò ligari, & ipfam ab adultis citra Apoftafiæ crimen non poffe violari. Quia noftri noni Leonis Decretum non laudat, quidam fufpicantur ipfum nunquam fuiffe. At argumentum non concludit. Etenim in communem obfervantiam non admiffus Canon non habetur pro Canone, ideoque Clemens iftum non laudavit. Eadem ergo facti fpecies à nefcio quo Epifcopo relata fuit proximo Clementis fucceffori Coeleftino. Nefcio quis miles cum fuo filiolo & omnibus fuis bonis fe tradiderat nefcio cui Monafterio, & etiam dictum filiolum induerat habitu Monachali. Et confultus Pontifex refcripfit: Refpondemus, quod fi dictus puer ad annos difcretionis pervenerit, habitum retinere noluerit Monachalcm, fi ad hoc induci nequiverit, non eft ullatenus compellendus, quia tunc liberum fibi erit eum dimittere, & bona paterna, quæ ipfi ex fucceffione proveniunt, poftu Cap. 14. lare. Et hoc eft lucidè Decretum à memorata Hiftorica compilatione laudatum. Et ipfum à fuccefforibus Pontificibus firmatum cuftodit uf per hodie omnis Latina Ecclefia. Hinc enim que ad tertii decimi fæculi annum vigefimum fextum Narbonenfis Provinciæ Benedictini Abbates ad Grereparandam difciplinam ediderunt, & gorium nonum probari impetrarunt statuta varia, & in ipfis hunc articulum. Infantes, qui recipiuntur in Monafteriis, & quotidie audiant Regu lam exponi, & fchola non exeant, donec legitime ætatis fiant, & tunc profeffionem faciant, & benedicionem accipiant fecundum formam Regulæ. Propter laudatam Coeleftini conftitutionem ftatuunt adverfus Sancti Benedicti Regulam. Eandem conftitutionem dudum antea fervavit omnis Orientalis Ecclefia. Hujus enim ferè omnes Monachi, uti lucet ex Trullana ac feptima Synodo, jam dudum vixerunt fecundum Regulam Sancti Bafilii, ideoque paternas filiorum oblationes non duxerunt ratas, nifi ubi per ipfos oblatos in adulta ætate firmarentur. Exponuntur aliquot de hac re quæftiones. Rima quæftio eft, An præfens Leonis noni Decretum à nullis Monafteriis fuerit admiffum? Refpondeo à quibufdam fuiffe admiffum. Etenim de totius Benedictina Religionis capite Caffinenfi Monafterio fcribit ad Defiderium Abbatem Sanctus Petrus Damiani: Inter cæteros virtutum flores, quos in illo agro pleno, cui benedi xit Dominus, reperi, fateor, hoc mihi non mediocriter placuit, quod ibi fcholas puerorum, qui sæpe rigorem fanctitatis evertunt, non inveni, fed omnes aut fenes, cum quibus utique nobilis vir fedebit in portis Ecclefiæ, aut juvenili vivendi decore Lib. z. Ep. 17. lætantes. Qui nimirum ut filii Prophetarum idone! funt ad Eliam per deferta quærendum. Aut certè adbuc adolefcentiæ flore vernantes, qui juxta Apoftolum Joannem vicere malignum. Quod non solum Sanctus Pater Benedictus, fed ipfius etiam in Caffinenfis Monafterii Præfectura fucceffores dudum admiferint oblatos à parentibus pueros atque infantes, eft omnibus exploratum. Quare hanc mutationem adfcribi oportet Leonis noftri Decreto, aut certè alicui novellæ, quam iftud confirmarit, confuetudini. Et licet ipfam Lib.6. hic laudet Petrus, in litteris tamen ad Ariper- Ep. 17. tum Monachum pergit laudare paternam filiolorum oblationem, & Sancti Samuelis exemplo confirmare. Quidquid fit, à patris fui Regula multi Abbates noluerunt recedere. Lib. 1. cap. 80. Secunda quæftio eft, Qua de caufa Cœleftinus tertius laudatum Leonis Decretum innovaverit, & admitti jufferit per omnem Latinam Ecclefiam? Refpondeo rationem edici à Guilielmo Thorne, ubi fcribit, de Cantuarienfi fuo Sancti Auguftini Monafterio: Quia nonnulli Abbates, carnali duci amore, ac etiam divitum & præpotentum patrie coaci importunitate, pueros vix abla datos folebant ad Monachalem habitum pro libito fue voluntatis fufcipere, in fcandalum religionis & detrimentum Ecclefie, ideo fub hoc tempore Conven tus ex præteritis damnis futura pericula doctus præcavere, impetravit à Papa Alexandro tertio privilegium inhibitionis, ne de cetero pueri infra quindecim annorum ætatem in ifto Monafterio ad habitum Monachalem ullo modo recipiantur. Quod pueri in Monafteriis foleant enervare difciplinam, nobis. jam dixit Sanctus Petrus Damiani. Galliæ ac Germania Monafteria, olim numerofiffima ac opulenta, in libris de fua vita Guibertus Novi. genti Abbas lamentatur effe fuo tempore ad pau periem & Fratrum paucitatem redacta, & dat caufam. Perpauci reperiri poterant, qui peccati faflidio fæculum refpuissent, fed ab illis potissimum detinebantur Ecclefiæ, qui in eifdem parentum devotione contraditi ab ineunte nutriebantur ætate. Qui quanto minorem fuper fuis, quæ nulla videbantur egiffe, malis motum habebant, tanto intra Coenobiorum fepta remiffiori ftudio victitabant. Ab hifce tepidis fratribus affirmat Monafticum ftatum deveniffe in fummas calamitates, ac de ruina fuiffe periclitatum, nifi illum divina bonitas per novum Carthufienfium & Ciftertienfium fervorem erexiffet. Adverfum iftos pueros ftatuit etiam Cluniacenfium Abbas Petrus Venerabilis: Statu- Cap. 38. tum eft, ut nullus, etiam ex conceffione, futurus Monachus, Regularibus ufque ad annum vigefimum veftibus induatur. Caufa inftituti hujus fuit immatura, nimifque celer infantium fufceptio, qui antequam aliquid rationabilis intelligentiæ habere poffent, facræ Religionis veftibus induebantur, & admixti aliis, puerilibus ineptiis omnes perturbabant. Et ut quędam taceam, & multa breviter colligam, &a fibi nihil penè proderant, & aliorum poftea religiofum Propopofitum non parum, imò quandoque plurimum, impediebant. Varia igitur ex ipforum admifu nafcentia incommoda confiderans Coleftinus, iftud Alexandri privilegium fanxit deinceps fore univerfalem legem. Tertia Cap. 15. Cap. 18. C. 104. 15.16. etiam pueros in Orphiariæ Monafteriis ante decem & Ep. 48. من pergat, cum quo tua Experientia pariter eat, feptem vel decem & octo, ut in Monafteriis dati Tertia quæftio eft, Quæ olim ætas requifita || Quia dura eft in Infulis congregatio Monachorum, Lib. 1. fuerit in profitentibus? Refpondeo Magnum Bafilium in fufioribus Monachorum Regulis requirere plenum rationis ufum, de annis tacere. Primum repetit in Canonicis ad Sanctum Amphilochium litteris, atque adjungit: Pueriles voces omninò in his ratas exiftimare non oportet, fed eam que fupra fedecim aut feptemdecim annos nata fuerat, rationifque compos, oportet in facrarum Vir-rifco Abbati injunximus, ut in Gorgonem Infulam ginum catalogum referre, ejusque confeffionem comprobare. An idem de mafculis ftatuat, non pof fim certus affirmare. Quidquid fit, Arfenius Monachus in fua Synopfi habet hunc Canonem. Oportet eum, qui fæculo nuntium remittit, & fit Monachus, non minus quàm decem annos effe natum. Lucidè loquitur Canon de profeffione, quæ citra Apoftafiam non poffit violari. Eandem ætatem requirit in libris adverfus Monafticæ vitæ vituperatores Sanctus Joannes Chryfoftomus. Adverfum eos, qui non nifi poft exactum matrimonium ac in vitæ fine cenfebant fufcipiendum Monachatum, cum Propheta docet Domini jugum portandum ab adolefcentia, & profequitur: Nempe fi effet in poteftate noftra certaminis tempus, Lib. 3. c. rectè forfan fenectutem exfpectare poffemus. Sin verò per omnem vitam nobis dimicandum eft, à prima ftatim ætate inchoandum, cum decem annorum effe cœperimus. Ex ea quippe ætate eorum omnium, que peccavimus, rationem reddituri, pœnafque daturi fumus. Et hanc fuam Regulam multis confirmat. Videtur non certum ætatis annum, fed plenum dumtaxat rationis ufum exquirere. Et hanc ejus Regulam omninò refpexit Trullana Synodus, à Magni Bafilii, quæ in profitente Virgine feptemdecim aut fedecim exquifivit annos, difciplina recedens, & in utroque fexu requirens annos dumtaxat decem, ipfofque ab Epifcopi arbitrio permittens vel differri vel præCap. 40. veniti. Utique pro rata judicii, quod in profeffuro Epifcopus adverterit. Et hac lege hodierni etiam Græci vivunt. Ita teftatur in centefimi vigefimi feptimi Africani Canonis Com- Variæ tamen Latinorum gentes habuerunt va mentario Theodorus Balfamon, atque adjun-rios mores. Etenim Toletana fub Montano Argit: Si velis præfentem Canonem fic valere, ut præjudicio non afficiantur Epifcopi, qui præter jufam caufam aliquos etiam ante decennium veftiunt, nemo eft qui probibeat. Loquitur de utroque fexu. Eadem lex olim viguit item apud Latinos. Lucet ex Regula Sancti Aureliani Archiepifcopi Arelatenfis. Minori ætate in Monafterio non excipiantur, nifi ab annis decem aut duodecim, qui nutriri non egeant, & cavere noverint culpas. Quidam tamen hæc non de admiffione ad profeffionem, fed de admiffione ad Novitiatum intelligunt, de qua ftatuit in Sanctimonialium Regula etiam Sanctus Cæfarius. Si fieri poteft, aut difficile aut nulla umquam in Monafterio infantula parvula, nifi ab annis sex aut feptem, quæ jam litteras difcere, & obedientiæ poffit obtemperare, fufcipiatur. Quidam exiftimant paternas: parvularum prolium oblationes ab hifce item fanctis Patribus non fuiffe admiffas. Quidquid fit, de profeffione omnino loquitur in litteris ad Anthemium Subdiaconum, Apoftolici in Campania Patrimonii Rectorem Magnus Gregorius: Cap. 17. chiepifcopo Synodus oblatos à parentibus infan- Cap. 6. cap. 26. fcribit: Apta tunc erit profeffio Virginitatis, ex quo adulta jam ætas effe cœperit, & ea quæ folet nuptiis apta deputari atque perfecta. Porrò puelli quarto-decimo, puellæ paffim duodecimo anno fiunt potentes matrimonialis operis. Et hi omninò funt anni legitimi, de quibus apud Sancti Ivonis Decretum ftatuit prima Synodus Riculphi Archiepifcopi Moguntini: Si quis ante annos lePart. 7. gitimos tonfuratus eft fine confenfu parentum fuorum, &ipfi parentes intra annum non fe reclamaverint, in ipfo Clericatu permaneat. Si verò poft legitimos annos per vim clericus factus eft, & infra annum minimè fe reclamaverit in clericata permaneat. Et infra: Hoc & de velandis puellis obfervandum eft. Et fecunda ejufdem Synodus: Deinceps ca. vendum, ut nullus tondeatur, nifi in legitima atate, & Spontanea voluntate, vel cum confenfu paren tum. Quæ fit legitima, ac fpontaneam voluntatem habens ætas non exprimit: Quod alia effet mafculis, alia fœmellis. Et res erat nota. Ipfam poftea expreffit Triburienfis Synodus: Puella C. 116. Cap. 33. C. 11. C. 8. C. 8. cimum annum peregerit, & profeffa fuerit tacitè vel fi ante duodecim annos ætatis fuæ fponte fua facrumdinalis, Gregorii noni per Angliam Legatus, fibi velamen afsumit , poffint ftatim parentes vel tutores ejus id factum irritum facere, fi volunt. At fi annum & diem id diffimulando confenferint, ulterius nec ipfa nec ipfi mutare hoc poterunt. Por rò fi in fortiori ætate adolefcentula vel adolefcens Deo Servire elegerint, non eft poteftas parentibus hoc probibendi. Iftam reclamandi poteftatem facit etiam pupillarium Virginum Mundiburnis. Lucidè affirmat duodecim ætatis annos fufficere ad profitendum. At verò in litteris ad Belluacenfem Epifcopum, in litteris ad nefcio quem Civitatenfem Canonicum Alexander tertius, ac in litteris ad Caffinenfem Abbatem Innocentius tertius in profeffuro adolefcente difertè exquirunt annos completos quatuordecim. Exftant litteræ apud Gregorium nonum fub titulo de probationibus, & fub titulo de Regularibus. Entiffam antea profeffionem Alexander lucidè adfirmat effe vacuum attentatum. At verò Innocentius refcripfit Roberto Lingonenfi Epifcopo: Quefivifi, utrùm illi, qui in annis minoribus conftituti Novitiorum habitum fufceperunt, & infra annum facta poftmodum profeffione, ad feculum funt reverfi, & ab Epifcopis fuis hoc fcientibus ad facros Ordines funt promoti, fuftineri debeant in illis Ecclefiis miniftrare, in quibus fuerint ab eifdem Epifcopis inftituti. Robertus dubitabat, an effent Apoftate, ideoque irregulares. Et Innocentius refpondit: Propter hoc non funt ab ipfis Ecclefiis amovendi, fed in iis poffunt liberè miniftrare, nifi fortè prudentia fuppleverit in illis ætatem. Hoc cafu factam ante completos quatuordecim annos profeffionem habet firmam & ratam. Et adjungit: Vel faltem tranfire debeant ad Regulam priorem, cùm ipfi abfque proteftatione Religionis habitum affumendo, vitam præfumantur voluisse mutare. Etiam iftorum, in quibus prudentia ætatem non fupplet, profeffionem habet ratam. Quocirca ætatis defectus ufque tunc non fuit vitium certò fubftantiale. Fuerunt variæ de ipfo fententiæ. Porrò de Sanctimonialibus ftatuit ad titulum de Electione BoCap. 43. nifacius octavus: Nulla monialis nifi duode L. 3. Ep. 116. in Londinenfi Benedictinorum Abbatum con- Quarta quæftio eft, An folus olim Pater par- pote Can. 36. Cap.59. poteftatem agnofcit Domino in fervum. Et cer-1 femetipfo Profitebatur ipfum numquam incita tè fi Dominus fervum poffit homini vendere aut Quinta quæftio eft, Quam formam requirat obedientiam coram Deo & Sanctis ejus. Etfi aliquando aliter fecerit, ab eo fe damnandum sciat, quem irridet. De qua promiffione fua faciat petitionem ad nomen Sanctorum, quorum Reliquiæ ibi funt, . fovere, aut adjuvare ad prævaricandum. Nam & hoc difertè mandat Sancti Benedicti Regula. Eundem oblationis ritum laudavit Otho Comes, ubi de Lamberto filio fuo dixit ad Nicolaum primum: Ego pater ejus palla altaris involutum, illum non obtuli, neque à quocunque Sacerdote vel Abbate, ut mos depofcit, benedictione percepta Regulæ umquam fubactus fuit Monachus. Et ex hoc etiam capite laudatus Pontifex Lambertum à prætenfo adverfus ipfum Monachatu abfolvit. Et meritò. Etenim paterna oblatio atque petitio, nec non & Abbatis acceptatio lucidè spectant ad substantiam. Eft enim, uti Sanctus Bernardus fcribit, Votum Patris de fi- Epift. 1. lio. Et de fuo nepote Roberto addit: Petitio, quam Regula præcipit, pro eo facta non fuit a parentibus, nec manus illius cum ipfa petitione involuta palla Altaris, ut fic offerretur coram teftibus. Hinc fcribit ipfum non oblatum fuifse, fed promissum dumtaxat, ideoque non ligatum. Et quidem ut in Mifsa ad Offertorium fiant hæc omnia, mandat etiam Aquenfis Abbatum Conventus. Et habent fuas rationes. Verùm an fubftantialia fuerint, non velim affirmare. Sexta quæftio eft, An etiam antiqui Monachi habuerint Novitiatum ? Refpondeo habuisse. Etenim Hermias Zozomenus affirmat in antiqua Sancti Pachomii Regula fuiffe & hunc Articulum: Si quis cum ipfis habitare cuperet, ut primò omnium gravioribus laboribus ad triennium exerceretur Abbatis præfentis. Quam petitionem manu fua firmavi. Filii aut nepotis oblator, non folum Gita eorum convictus particeps fieret. Eandem L.3.C.33• etiam fi in labore impiger inveniatur & promptus. Cap. 6. feveret. De ipfo tamen babitu murando fit in pote Etiam aliorum antiquiffimorum Patrum Regula cras Regulas ignoro. Crediderim fuiffe à Pro- tus, fed diu pulfanti mihi vix bospitii locus eft mife-clefiis imponere. Porrò in novella ad Epiphanium Conftantinopolitanum Patriarcham lege ftatuit Imperator Leg.s.c. Juftinianus: Sancimus, facras fequentes Regulas, cos qui fingularem converfationem profitentur, non promptè mox à reverendiffimis Præfulibus venerabi lium Monafteriorum habitum percipere Monacbalem, fed per triennium totum tolerare, nondum Monachicum habitum promerentes, fed tonfura, & vefte corum, qui Laici vocantur, uti, &manere divina addifcentes eloquia. Eos jugiter probandos atque erudiendos mandat, & profequitur: Et dum triennio toto ita permanferint, optimos femetipfos & tolerabiles aliis Monachis & Præfuli demonftrantes, hos Monachicam promereri veflem atque tonfuram. Ex Sancti Pachomii Regula vult Novitiatum efse completi triennii. Non in Monaftica, fed in Laica vefte & tonfura. Hoc eft, in parvo habitu. Et hoc fecundùm facras Regu las. Ex quo lucet parvi & magni habitus difcrimen effe Juftiniano longè antiquiùs. Si conjeAurandi fiat libertas, ejus originem deferam in magnum Bafilium. Ex fingulari, quæ Monafticam etiam in oblatis per parentes parvulis vitam noluit ante feptimum decimum ætatis annum effe ratam ac firmam, magni Batilii doctrina plures affumpferunt occafionem & fomentum excutiendi emiffam ante profeffionem, unaque facrum & Angelicum habitum, atque ad fæculi vota redeundi. Et Bafiliane difciplinæ fectatores cenfuerunt excuti fine facrilegio, attamen non fine magna venerandi habitus injuria. Hinc ipfum duxerunt nonnifi profeffis credendum, atque ita inducendum parvum habitum. Quod ipfum apud nos Latinos videtur placuifse Sancto Cæfario Arelatenfi Archiepifcopo. Lucet ex Cap. 3. ipfius ad Moniales Regula: Et, quæ Deo infpirante convertitur, non licebit ftatim habitum Religionis affumere, nifi antea in multis experimentis fuerit voluntas illius approbata. Sed uni ex fenioribus tradiva annum integrum in eo, quo venit, babitu per Epift. 23. 3 probavit Regulam Sancti Benedicti. Sed nec ip- les |