Cap. 13. L.G. C.21 A. 1027. Christiani fæculi finem vigefimus octavus Sagien- fens Mathildis cum Guilielmo Conquæftore Matrimoniales variorum Comitum caufas decidit eadem Synodus, adducoque unam, quæ tangit Balduinum Infulenfem, cognomento Pium, Comitem Flandrenfem. Papa Leo, inquiunt Acta Synodalia, interdixit Balduino Comiti Flandrenfi, ne filiam fuam Guilielmo Nortmanno nuptui daret, & ille ne eam acciperet. Hic est Guilielmus, qui poftea factus eft Rex Anglorum. Verùm neuter obedivit. Scribit enim Guilielmus Monachus Gemeticenfis: Jam Duce GuiJielmo, juvenili robore vigente, tranfcenfis annis adolefcentiæ, cœperunt Optimates ejus de fucceffione prolis cum eo attentius traclare. Audiens autem Balduinum Flandriæ Comitem habere quamdam filiam, Regali ex genere defcendentem, Mathildim, corpore valdè elegantem, animoque liberalem, banc fuorum confultu miffis Legatis à patre petiit uxorem. Ex cujus propofito animi Balduinus Satrapa admodum gavifus, non modo petitam dare decrevit, verùm etiam cum muneribus innumeris eam ad ufque Oucenfe Caftrum adduxit. Ubi Dux militum ftipatus catervis advenit, illamque fibi jure conjugali defpondit. Genuit autem ex ea filios quatuor, Robertum qui poft eum Ducatum Nortmandie aliquamdiu tenuit, & Guilielmum, qui Regno Anglia tredecim annis præfuit, & Richardum qui juvenis deceffit, Henricum qui fratribus tam Regi, quam Duci fucceffit. Genuit & quatuor filias. Omninò poft præfentem Synodum fuit initum iftud matrimonium, ideoque in Flandrorum Annalibus labitur Jacobus Mejerus factum fuifse anno poft millefimum quadragefimo feptimo. Errorem continent & hæc verba: Tum Duci ab Malgero Rot homagenfi Archiepifcopo, per iram & invidiam puto, facris interdictum propter nefcio quam inter ipfum & Mathildim confanguinitatem, quam quidem confanguinitatem nufquam reperis. Tametfi Robertus Guagninus, eumque fecutus Polydorus Virgilius, Leonoram filiam Richardi fecundi Nortmannorum Ducis, Comiti Flandriæ nupfiffe tradant. Guilielmus erat nepos Richardi fecundi ex patre Roberto. Quod autem Juditham, fuam ex Goisfredi Britannorum Comitis filia legitimam filiam, Balduino Barbato, Infulenfis patri, tradiderit Richardus, adeoque præ grave bellum exurgeret, maritum & conjugem à reatu abfolvit, eifque pœnitentiam injunxit. Mandavit enim, ut ab eis duo Cœnobia conderentur. in quibus pro ipfis ab utroque fexu Deo fedulò preces offerrentur. Quod illi gratanter opere compleverunt Inter viros iftos Religiofos Sanctum Lamfran- L.6. c. 26. cum adhuc Monachum, iftum autem Pontificem fuifse Nicolaum fecundum, fuprà audivimus à Milone Crifpino & Chronico Monafterii Beccenfis. Porrò apud Cadomum Guilielmus Monachorum, Mathildis fundavit Monialium Monafterium. Confonat Guilielmus Monachus Malmesberienfis. Malgerium Rothomagenfem Archiepifcopum, Guilielmi Conquæftoris Patruum, ait fuifse litteratum, fed pro illu ftrium natalium confcientia Epifcopalis profeffionis oblitum, deditum venationibus, &, Ecclefiafticæ fubftantiæ profuforem, ideoque per Romanam Ecclefiam fuiffe ab Archiepifcopali Pallio femper fufpenfum, atque agente proprio nepote Duce tandem degradatum, & adjungit: Ferunt quidam arcanam fuisse depofitionis caufam. Mathildim, quam Guilielmus acceperat, proximam fibi fanguine fuiffe. Id Chriftianae fidei fol. 129. zelo Malgerium non tulifse, fed in Nepotem & Com parem excommunicationis jaculum intentaffe. Ita cum ire adolefcentis uxoria querela accederent, excogitatas occafiones, quibus peccati perfecutor fede pelleretur. Sed poftmodum provectioribus annis pro expiatione fceleris illum Sando Stephano Cadomis, edificaffe Monafterium, illam Beatæ Trinitati in codem vico idem fecifse, utroque pro fexu fuo perfonas. inhabitantium eligente. Iftud fub Alexandri secundi, hoc fub Gregorii feptimi Papatu fuifse plenè dotatum, docent dotationis diplomata, publicata per Lucam Dacherium in notis ad vitam Sancti Lanfranci. Scitu dignum eft, quod de Cadomenfi ad San. &tum Stephanum Monafterio fcribit Joannes Bromptonus Abbas Jornalenfis. Guilielmus Rex in Monafterio Cadomenfi, quod ipfe in honore Beati Proto-martyris Stephani à fundamentis extruxerat, multis bonis ditaverat, eft fepultus. In cujus Sepultura quoddam memorabile fertur contigiffe. Cum enim expleta exequiarum folennitate, corpus ejus in loco ad hoc præparato effet condendum, quidam terribiliter accedens, Omnipotentis Dei nomine prætento, eum tbidem fepeliri probibuit, dicens: Terra ifta antiquo jure mihi competit, quam idem Rex, dum Monafterium conftrueret, violenter mihi abftulit, nec unquam pro ea fatisfecit. Obftupuerunt omnes qui aderant, actum tranfitoriæ dominationis confiderantes, ut Princeps potiffimus, qui tam latè A. 1077. firmatum affeverat in Chronico Flodoardus. Por- An.937. 939. dominatus fuerat vivus, locum corporis fui capacem ||ge, multifque iftorum in Britones triumphis con- quod idem Rex Epifcopatum calumniabatur, ideoque dum fupplicis fpecie renitentem mulieris animum vavit Gaufredus Martellus, & vinculis mancipa- excommunicandum citavit. Quod nempe Epi- Pergunt Acta Synodalia: Leo Papa vocavit & Gozfredum Andegavensem ufque ad Synodum futuram Moguntiæ, ibi excommunicandum, nifi relaxaret quem captum tenebat, Dominum Gervafium, qui tunc erat Præful fedis Cenomannica, pofteà verò ab ejufdem Tyranni poteftate exemptus, Guidone Archiepifcopo defuncto, à Rege Francorum Henrico Rurfus Acta Synodalia: Papa denique excomfubrogatus eft ad regimen Remenfis Ecclefiæ. Co- municavit illos, de quibus proclamationem fecerant A. 1040 mes ille Andegavenfis fuit Gaufredus Martel- Compendienfes Clerici, propter quorum injuftitiam lus, de quo Radulphus de Diceto: Guilielmus illuc detulerant corpus Sandi Martyris Cornelii. InjuDux Nortmannorum Heribertum Cenomannicum ftitiam hanc exponit in litteris ad Alexandrum Confulem nimis impugnabant, cui Martellus au- fecundum Pontificem S. Petrus Damiani: Tam xiliator & tutator fuit, & idcircò Dux Nortmanno- immanis pressuræ calamitas incumbit Ecclefiis, ut rum, qui Angliam acquifivit, multa perpessus eft à tamquam Babylonice legionis acies circumfufa, & Martello. Belli caufam edicit idem Radulphus Hierufalem cum fuis civibus videatur obfeffa. SæculaHomagium & Ligantiam, quam Gaufredus res enim quilibet Ecclefiaftica jura corradunt, falaria Henrici fecundi Anglorum Regis filius, per ini-fubtrahunt, poffeffiones invadunt, & fic ftipendia tum cum Conftantia Conaci Britonum Principis hærede filia conjugium eorundem Britonum Dux præftitit fratri fub Henrico Regi juniori tanquam Nortmandiæ Duci, laudans & adjunges: Hoc vinculo debitæ fubjectionis exhibitorio de liberalitate Regum Francia Comites Britannie Ducibus Nortmannorum ab antiquis temporibus tenentur adftrici. Nortmandiæ Ducibus id fuiffe datum à Rudolpho Francorum Retagentibus, factum fuiffe apud Henricum A. 1183.1 1 pauperum velut boftium fe reportare manubia glorian- quar A. 1088. Lib. I. Ep. 15. An. 1071. & ftrumas fanavit, & multis corufcavit mira. quartum Imperatorem refert ac laudat Lamber-debet piiffimo fuo Regi Eduardo, cujus fanctitas tus Schafnaburgenfis: Fratres de Monafterio Stabulenfis, inito confilio, & divina, ut fertur, revelatione, offa Beati Remacli levant, Leodium deferunt, & Rege in celebri loco convivium agente, Super menfam ipfam apponunt, obfecrantes per Deum, ut fi minùs filiorum, faltem tanti Patris mifereretur, jam cum Chrifto regnantis, & de injuriis fuis quotidiè ad tribunal æterni Judicis proclamationem facientis, cui nifi fua reftitueret, ultra ei propter penuriam rerum neceffariarum militaturi non effent. Et quidem Monachos ac Sanctum etiam Remaclum fprevit profanus Imperator: Sed ecce menfa, cui fuperpofitæ erant facræ Reliquie, divina virtute confracta corruit, Miniftroque Regis, haud obfcuri nominis viro, crura & pedes contrivit, qui paulò poft exorata per interceffionem Beati Remacli pietate divina, ita priftina reftitutus eft fofpitati, ut nec cicatrix quidem in argumentum læfionis abolite relinqueretur. Tot illic & tanta miracula patravit Sanctus Remaclus, ut concuffus Rex plenè concederet poftulata. Et de Alberone fecundo Leodienfi Epifcopo, à Rainaldo Barri Comite detentum Bullonienfe oppidum repetente, fcribit magnum Belgii Fol, 161, Chronicon Albero caftrum obfedit cum multa Equitum & peditum multitudine, plus tamen de divino quàm bumano confidens auxilio, & corpus Sancti Lamberti ad obfidionis locum juffit deferri fic fperans quod inchoarat prosperari posse & accelerari. Etiam Rainaldus, cui tamen & Innocentius fecundus Pontifex, & Lotharius II. Imperator favebant, miraculis compulfus fuit oppidum Epifcopo refignare. Eodem modo SchafnaburAn, 1098. genfes Monachos adverfum Adelberti Comitis injurias pugnaffe habes apud Bertholdum Prefbyterum Conftantienfem. Plura funt iftiufmodi exempla. Et ex ifto more Sanctum fuum Patronum Cornelium, uti potentiffimum Advocatum, fecum ad Synodum detulerunt etiam Clerici Compendienfes. Hac item in Synodo decretum eft, quod fcribit Guilielmus Thorne, Cantuarienfis apud San &tum Auguftinum Monachus: Anno millefimo quinquagefimo fexto Leo Papa Simoniacam hærefim in Francia debellabat. Mittitur ad eum confenfu Regis Regni Wulfricus Abbas, pro negotiis Regni & Ecclefie Anglicane refponfurus. Cujus refponfo Papa intelligens Anglos cæteris innocentiores, & Anglicane Ecclefiæ profectui congratulans, inter alia multa confirmabat, ut Archiepifcopus Cantuarienfis in Conciliis vel Synodis celebrandis affidere debeat Pontifici Sande Ruffine; Abbas verò Auguftinienfis Abbati Montis Caffini. Ipfe quoque Abbati Wulfrico de Ecclefiæ fuæ dilatatione & San&orum ibidem quiefcentium bonore memoriam facienti, didus Apoftolicus quod petebat libenter annuit & benedixit. Errat hæc Acta anno poft millefimum quinquagefimo fexto; lucidè enim fpectant ad præfentem Synodum. Inter alia, quæ Wulfrico. Abbati conceffit Pontifex, poftulata fuit exemptionis & plenæ libertatis confirmatio,de qua poft Sancti Lanfranci Epifcopatum fuerunt quæftiones interminabiles, Anglia, quod circa Simo. niam fuerit cæteris Europe gentibus innocentior, Quo autem tempore Abbates in generalibus aut Provincialibus Synodis cœperint fedem habere & fuffragium, eft involuta quæftio, nec hujus loci. Simile interim cum Auguftinienfi Abbate privilegium à Gregorio IV. datum fuiffe etiam Fuldenfi Monafterio, lucet ex ejus ad Rabanum Maurum tunc Abbatem Diplomate: Conce- Fol. 513. dimus ut tam vos, quàm Succeffores vefiri, ante omnes Abbates totius Galliæ feu Germaniæ Primatum fedendi in omni loco, Conventuque, five judiciali fententia, feu in omnibus Conciliis ac ordinibus, noftra Apoftolica authoritate obtineatis. Exftat apud Jacobum Gretzerum. Addit Lambertus Schafnaburgenfis: Rex natalem Domini Goslarie celebravit. Ubi A. 1063. ipfa die,dum ad vefperam fellæ Epifcoporum locarentur, inter Camerarios Hecelonis Hildeshemenfis Epi. fcopt,&CamerarioWideradi Fuldenfis Abbatis,gravis concertatio oborta eft. Et primo jurgiis, deindè pugnis res gefta eft, citoque ad gladios prorupiffent, nifi Othonis Ducis Boiariorum, qui caufam Abbatis tuebatur, auctoritas interceffiffet. Caufa verò talis erat. Confuetudo erat in Regno per multos retro Majores obfervata, ut femper in Conventu Epifcoporum Ab. bas Fuldenfis Archiepifcopo Moguntino proximus affideret. Sed Epifcopus caufabatur neminem fibi intra Dioecefim fuam poft Archiepifcopum debere præferri: Quod ipfum pluribus refert in libro de confervanda Ecclefiæ unitate Venericus Epifcopus Vercellenfis. Et de Sevvino Senonenfi Archiepifcopo fcribit in Sancti Petri vivi Chronico Clarius Monachus: Sevvinus decrevit, ut Sancti Petri Abbas An. 999. in Conventu Abbatum vel Clericorum poft Epifco pum primus fedeat, & inter cæteros ejufdem Epi-. fcopatus Abbates Primatum teneat. Ipfe autem talem fe exhibeat, ut dignus fit tali honore. Et breve Sancti Dionyfii propè Parifios Chronicon: Conceffus eft ufus mitre, & annuli, & fandaliorum Gulielmo Abbati Sandli Dionyfii, & Succefforibus ejus, prima fedes in dextero latere ante omnes Archimandritas, & prima vox in fententis. Et de Notgero Leodienfi Epifcopo habet Lobienfis Monafterii Chronicon: Per Netgerum Epifco- An. 990. pum nobis conceffum, & à Joanne Papa confirmatum eft, ut Lobienfem Ecclefiam inter omnes totius Epifcopatus Ecclefias poft Matricem primæ fedis Ecclefiam Primatum habere concederent. Etiam Abbati Sancti Albani fuiffe ab Adriano quarto datum primum antè quofvis Abbates in generali Synodo locum, ipfumque in Turonenfi Alexandri tertii Synodo affignatum Roberto Abbati per Hyacinthum Sanctæ Mariæ in Cofmedin Cardinalem Diaconum affirmat, & graves inde lites exponit in dicti Roberti vita Matthæus Parifienfis. Et quidem non S. Auguftini, fed S. Edmundi Abbas præfertim fe oppofuit, ideoque iftius privilegium videtur non tranfiviffe in ufum. Habemus plura ejufmodi privilegia, quæ ob natas ex ipfis turbas longa jam Ecclefiæ confuetudo abolevit meritò & circumfcripfit. Porrò Caffinenfis Abbas erat tunc caput totius in Europa. Monachifmi, ideoque primum locum Leo Pontifex illi meritò confirmavit. A. 1179. A. 1049. CAPUT V. Pari modo damnavit & Sodomitas. Uti Acta, Exponuntur aliquot circa hanc Synodum Clericos venatores. Eum quidam exiftimant quæftiones. Uæftio prima eft, quot feffiones habuerit prævalere non potuiffe in Gallia, ideoque uti præfens Synodus? Simeon Monachus Du- Secunda quæftio eft, quanta fit hujus Synodi & ejus Canonum authoritas? Refpondeo effe magnam. Scribit enim laudatus Digeftor: Leo Pontifex plurima ad Ecclefiaflicam difciplinam, quæ in prafata Synodo tracaverat, juffit capitulatim digeri & inter orthodoxos Canones numerari. Et in fua, qua Sancti Remigii feftum erexit, ad omnes Francigenas Epiftola ipfe Papa Leo: Plurima ad utilitatem Chriftiane Religionis neceffaria Batuendo confirmavimus, quæ omnia Capitulis digefta inter Canones haberi præcipimus, & pofteà in omnibus Synodis, quas habuimus, id ipfum confirmavimus. Alias etenim in Germania atque Italia Synodos celebravit idem Pontifex, adeoque in iftis omnibus confirmati Canones, non fo lius Gallicanæ, fed totius Latinæ Ecclefiæ habent authoritatem. Hinc dicuntur Orthodoxi, & totius mundi reverentia confecrati. Nec eis defuit divinum teftimonium. Etenim Gebuinum Laudunenfem Epifcopum, & Hugonem de Baina Castello, qui in Henrico Rege à Synodo ad bellum feducendo fuerant figniferi, ipfo Synodi anno infeliciter periiffe affirmat Actorum Digeftor, addens Hugonem à Synodo fuiffe excommunicatum, quod dimiffæ legitimæ uxori pellicem fuperduxiffet. Fuit unus ex illis, adverfum quos prodiit Canon duodecimus. Etiam Gebuinum fuiffe hic degradatum afferit in Santi Petri vivi Chronico Clarius Monachus: LeoA. 1046 thericus Præcentor Senonenfis ordinatus eft Antiftes Ecclefie Laudunenfis. Utique à præfenti Synodo. Et hinc Synodalium Actorum Digeftor fcribit Quæftio tertia eft, an fuprà adducti & expo- jungit etiam Siffridus Presbyter, ideoque om- A. 1050 Quæftio quarta eft, an hac etiam in Synodo Sanctus Leo inftituerit feftum Sancti Remigii? Refpondeo ita paffim putari. Putatur id feciffe poft Synodum: Ita Sancto Remigio egiffe gratias de felici fucceffu, & in perpetuam beneficii memoriam erexiffe annuam feftivitatem. Epiftolam, inquit de difcedente Remis Pontifice Digeftor, Sancti Remigii laude refertam direxit fan&æ Ecclefiæ filiis in Francia conftitutis, qua decrevit apud eos haberi celebrem ipfius feftivitatem, quæ recolitur Calendis Octobris. Hæc funt verba Epiftolæ: Veftram admonere volumus Dilectionem, ut ficut nos in Sandi Remigii obfequiis perpenditis gratulari, ita & vos caufa noftri amoris, maximeque ex debito paterni honoris, folemnitatem ejus, quæ eft Calendis O&obris, celebrem habeatis. Quia etfi aliis non eft Apoftolus, tamen vobis eft: Nam primitie Apoftolatus ejus vos eftis in Domino. Civitatem, in qua celebrata Synodus, honorare eft antiquus Patrum mos hinc & Remos ifta gratia Leo Pontifex noluit privare. Refpondeo tamen feftum hoc, & in Ecclefiæ Breviario, & in publi co populi cultu effe apud Francos longè anti-quius, ideoque hic non inftitutum. Etenim inter dies feftos, quos folemniter etiam à populo celebrari mandat habita fub Carolo Magno Moguntina Synodus, etiam eft feftum Sancti Remigii. Ipfum interim in fuo Aquifgranenfi, habi-to fub Ludovici Pii Imperio, Conventu Francorum Abbates ac in fuo Capitulari Herardus Archiepifcopus Turonenfis omittunt. Nempe Moguntinum de populari fefto Decretum non admiferat omnis Francia, ideoque hic reftituit Leo nonus. Antunc receptum fuerit, ignoro. Certè antiquam, quam in litteris ad Lugdunenfem Ecclefiam laudat & fervandam fuadet Sanctus Bernardus de paucis folemnitatibus regulam Ep. 174. femper venerata eft omnis Ecclefia Gallicana. , Quæftio quinta eft, an Leo nonus aliam Synodum non celebraverit in Gallia ? Refpondeo Cap. 61. illum pofteà in Gallias omninò fuiffe reverfum. Lucidè id affirmat Chronicon Sancti Benigni Divionenfis Leone Papa ordinato, evocatus eft ab ipfo Rome ad Concilium Domnus Lugdunenfis Archiepifcopus Halynardus. Ipfo anno ipfe Domnus Papa perrexit Franciam, Remis habuit Concilium ibique fuit prædictus Pater nofter. Tertiò prædictus Papa babuit Concilium in urbe Roma, quo adfuit præfatus Præful, indeque iterum Gallias properanti comes individuus exftitit. Veniens verò ad civitatem Lingonas ordinavit ibi in præfentia Pape Domnum Arduinum Epifcopum pro Hugone, qui fuerat eje&us. Et ad quinquagefimum iftius fæculi annum poft laudatam priori anno noftram Remenfem Synodum fcribit Hermannus ContraAus: Ipfo autumno Domnus Papa Synodum Vercellis collegit, indeque Gallias & Epifcopatum fuum Leucorum civitatem revifit. Et in Sancti Petri vivi Chronico Clarius Monachus: In hoc tempore Papa Leo venit Lingonas civitatem, ubi ordinavit Frotmondum Trecorum Pontificem, ibique obiit Petrus Diaconus ejus; fepultufque eft in Capitulo Sandi Mammetis. Hic fuit Frotmondus fecun dus, proximas Succeffor Mainardi, anno ela pfo confirmati in Archiepifcopum Senonenfem. Illum, quod Senonenfis ejus Metropolita abeffet, effetque extra fuam Provinciam, Papa confecravit propriis manibus, Arduinum verò Lingonenfem, jus Metropoliticum contriftare nolens, permifit præfentibus manibus Halynardi Lugdunenfis. Hæc anno præfentis fæculi quadragefimo nono in primo Pontificis adventu fuiffe facta labuntur in Trecenfium Epifcoporum Catalogo fratres Sammartani. Quis enim nesciat Petrum Cardinalem in fecundo dumtaxat adventu fuiffe defunctum? Primus item adventus non fuit per civitatem Lingonenfem. Illum anno quinquagefimo adfcribit Hermannus Contractus, rectius anno quinquagefimo primo breve Sancti Dionyfii Chronicon. Cur in Gallias Pontifex redierit, diftinctè nefcio: Nullam fcio tunc ab illo factam Synodum. Tullenfis Ecclefiæ Præfe&turam factus Papa non depofuit, fed ejus proprius & Cardinalis permanfit Epifcopus, ideoque ob ejus præfertim neceffitates videtur in Galliam fuiffe reverfus. Et hoc infinuat Chronicon Sancti Benigni: Domnus Papa Gallias, & Epifcopatum fuum Leucorum civitatem revifit. 1대 |