fè depofitum, & Mainardum int bronizatum, aucto-
ritate Pape Leonis convocati, & in Concilio dijudi-
cati, amifit uterque donum cure Paftoralis. Pofteà
verò propter utilitatem tam Ecclefie Senonenfis,
quam totius Patrie circumjacentis, totius Concilii
concordante confenfu, Mainardus eft reftitutus:
Gelduinus autem pro fua miferabili vita dejectus,
omni boncre eft privatus. Reverfus namque à Roma
Rudolphum Comitem adiit, & Caftella, que ex
paterno jure contingebant ut adjuvaret, dedit,
›

nenfes. Degradato item Epifcopo rectè eripiun-
tur baculus & annulus: hic enim fpirituale
Epifcopi cum Ecclefia conjugium, ille Paftora-
lem fignificat poteftatem, quæ omnia per degra-
dationem folvuntur. Intrufus per Simoniam Epi-
fcopus à facris Canonibus, præfertim poft Syno-
dalem degradationem, judicatur nunquam fuif
fe Epifcopus. Hinc Pudicus in Namnetenfium
Epifcoporum Catalogo non reperitur fcriptus.
Quæftio eft, Quomodo acta Synodalia hunc Pu-
dicum appellent Epifcopum Anglorum? Re-ficque fe ab omni bonore expulit. Mainardus ergo,
fpondeo cum Nicolao Spelmanno & Michaele
Alfoldo acta effe mutila. Omiffum eft nomen
Anglicani Epifcopi, qui fuit Duduc feu Dudo-
cus Epifcopus Wellenfis. Etenim Ramefienfis
Monafterii fundatio laudat præfentem Synodum,
& adjungit: 4d Remenfe Concilium miffi fuerunt
bonorabiliter à Rege Eduardo Duduc Epifcopus Wel-
lenfis, & Alfuvinus Ramefiæ, & Wulfricus de
Sandio Auguftino Abbates, Decreta Chriftianitatis,
que ibi à fanctis Patribus ftatuebantur rela-

turi.

>

Præfentes Metropolitas percunctatus eft tunc A. 1049 Pontifex, An nullus ipfis alius Suffraganeus effet de Simoniaca intrufione fufpectus? Et cun-. &ti refponderunt non effe. Ita ad Epifcopos & Abbates, qui malæ confcientiæ timoribus preffi Regem ad bellum fequi & pugnare, quam Ecclefiafticæ difciplinæ caufas tractare cum Pontifice & promovere, fuarumque actionum rationes reddere maluerant, proceffum eft, & ipforum - quidam funt excommunicati, nominatim Archiepifcopus Senonenfis, de quo in Sancti Petri - vivi Chronico Clarius Monachus: Obiit Leothericus Archiepifcopus, & Gelduinus in fede fublimatur, non electione Cleri & Populi, fed muneribus. Dominum verò Mainardum, Clericum prudentiffi mum, ipfius Ecclefie Thefaurarium, virum nobi liffimum, in ipfa urbe majorem primum, omnis -Populus à minimo ufque ad majorem quærebant in · Epifcopum, fed vicit potentia Regis. Qui Gelduiaus apud Parifium suscepta benedictione Pontificatus, nullo modò Senonas civitatem intrare potuit, refifentibus Qdone Comite, Daimberto Vice-Comite,

A. 1932.

patre ejus Mainardo, & cæteris Proceribus. Eodem igitur anno Rex copiofum exercitum applicuit Senonis. Senonenfes crudele bellum pati, quam Canonica electione privari & Simoniacum fuftinere Epifcopum maluerunt. Pergit Chronicon: Wirpivit Odo Comes Regi Henrico medietatem urbis Senonice, & Gelduinus receptus eft in Sede, in qua nondum fuerat, refiftentibus pluribus. Biennio duravit bellum tandemque majori Regis potentia fracti Senonenfes, improbum Ecclefiarum ac Monafteriorum laceratorem Epifcopum A. 1034. recipere, & Carnutenfium Comes Odo mediam civitatem Wirpire in facte injuriæ redemptionem, feu lafo Regi dimittere funt coacti. Verùm iniquam jufti Populi afflictionem folatus eft Leo nonus, de quo laudatum Chronicon: Poft hæc Gelduinus, peractis in Epifcopatu decem & adlo annis, projeclus eft de Pontificatu, à Leone Papa & Henrico Rege, gaudentibus Clericis, lætante Populo. Cui fucceffit Mainardus Trecacenfis Epifcopus. Pofteà ipfo Gelduino reclamante fe inju

A. 1046.

مری

Daimberti Senonenfis Vice-Comitis Germanus poft intrufum Gelduinum, factus fuerat Epifcopus Trecenfis. Gelduinus autem, & adverfus fuam degradationem, & adverfus Mainardi promotionem iterato audiri voluit; auditus fuit Romæ, & uterque Synodaliter dejectus. Attamen ob publicas rationes eadem Synodus Mainardum difpenfatoriè reparavit. Porrò Gelduini, anno poft millefimum trigefimo fecundo per Henricum primum Regem facta, promotio fuadet Robertum Regem, Henrici Patrem, anno trigefimo primo obiiffe. Quod ipfum affirmant breve Chronicon Sancti Dionyfii Parifienfis, &' Chronicon Sancti Medardi Sueffionenfis. Obftat tamen Sancti Benigni Divionenfis Chronicon, affirmans Henricum, quem anno vigefimo octavo ejufdem fæculi fuiffe à Guidone Remenfi Ar chiepifcopo coronatum fatetur laudatum Sancti Dionyfii Chronicon, patri Roberto ad fex annos conregnaffe, Hinc aliqui volunt Robertum vixiffe ufque ad annum trigefimum tertium, Rex non eft hujus loci.

Eadem fententia fuit lata in Drogonem Belluacenfem Epifcopum, cujus fingulatim exceffus necdum inveni. Latam fuiffe etiam in Fulconem Ambianenfem Epifcopum afferunt acta Sy. nodalia; fed aliud affirmat Ariulphus Monachus in Chronico Sancti Richarii Centulenfis: Fulco Ambianenfis Epifcopus in Remenfi Concilio à beato Papa Leone nono excommunicatus fuisset, nifi Reverendissimus vir Geruinus Centulenfis Abbas accuratè

prudenter pro illo intervenire ftuduiffet. Intentatæ autem excommunicationis caufa fuit non fola abfentia à Synodo, fed & indigna Epifcopo vanitas, ex qua Fulco non animarum faluti, fed volucrum captioni fudebant, & venatui ferarum.. Eam quippè vanitatem non folùm in Epifcopo, fed & in inferiori Clerico effe intolerabilem abo minationem dixit etiam apud Ditmarum Merfeburgenfem Epifcopum Arnulphus Epifcopus Halberftadienfis. Et hinc de hac noftra Synodo fcribit Siffridus Presbyter Mifnenfis: Leo Papa conftituit, ne Sacerdotes aut Monachi canes aut aves ad venandum fequerentur, neve turpia lucra fectarentur. Et certe vitium iftud tunc in Galliæ, Germaniæ, atque Italiæ Epifcopis fuiffe acriter graffatum, poffit facilè oftendi. Et quia laudati Decreti prior pars non reperitur in noftris Canonibus aut Synodalibus Actis, lucet ipfa effe decurtata.

Eadem hæc Seffio ob factam à Synodo fugam excommunicavit, & Romam ad ipfius caufas difcutiendas evocavit Renoldum Sancti Medardi Sueffionenfis Abbatem, de quo Chronicon ejufdem

Lib. 4, C

36.

Lib. 6.

A. 10499

A. 1049.

An. 828.

217
tenfis. Joannes ille eft Joannes Papa octavus, à
quo utramque Ecclefiam rectè fcribit factam Me-
tropoliticam, verùm circa Carolum Magnum,
Carolum Calvum, & Carolum Martellum, nec
non & coętaneos ipfis Pontifices miferè halluci-
natur: Carolum Martellum fecit Caroli Calvi
Succefforem. Corpus Sancti Jacobi, Zebedei filii, An. 8370
inquit Luitprando adfcriptum Chronicon, quod
ubinam tumulatum jaceret, multos annos penitùs
ignorabatur, à Theodomiro Irienfi Pontifice divini-
tùs patefit. Ei folemnem Ecclefiam exftruxit
Rex Alphonfus, ipfamque cum plurimis Epi-
fcopis Turpinus Archiepifcopus Remenfis, Ca-
roli Magni comes confecravit, hæc fcribens de
femetipfo: Ego Turpinus Remenfis Archiepifcopus Ep. 19.
beati Jacobi Bafilicam & Altare cum quadraginta
Epifcopis, Caroli rogatu, Calendis Junii, bonori-
ficè dedicavi. Et fubjugavit Rex eidem Ecclefie
totam terram Hifpanicam & Gallecianam, dedit-
que ei in dote præcipiens, ut unufquifque Possessor
domus totius Hifpaniæ & Gallæciæ quatuor nummos
annuatim ex debito daret, & ab omni fervitate, Re-
ge præcipiente, liberi effent. Et conftituitur die illo,
ut Ecclefia illa ampliùs vocitetur Sedes Apoftolica, co
quod ibi Jacobus Apoftolus requiefcat, & in ea Epi-

ejufdem Monafterii: Renoldus Abbas Ecclefiæ bea-
ti Medardi, quia abfque voluntate & licentia Regis
Henrici Roma vocatus abiit, Abbas effe defiit.
Francorum, aliorumque, licet jam Chriftiano-
rum, Barbarorum Regum mala & pavida con-
fcientia Romano, quod lacerarant, Imperio in-
tulit cum pluribus aliis & hanc calamitatem, de
qua ad Marim Perfarum Epifcopum, Ecclefia-
fticas Cyrilli Alexandrini & Joannis Patriarcha
Antiocheni lites deplorans, olim fcripfit Ibas
Metropolita Edeffenus: Non audebat aliquis de
civitate ad civitatem, aut ad Provinciam de Pro-
Dincia proficifci, fed tanquam inimicum fuum unuf-
quifque proximum fuum perfequebatur. Quod di-
&ti Reges etiam Sedem Apoftolicam ac ejus Pa-
triarchales Synodos accedi fine fua licentia ve-
tuerint, affirmat Sanctus Avitus Viennenfis Ar-
chiepifcopus, & multa exempla docuerunt.
Quomodo Ifraeliticas tribus, quas à Regio Da-
vidis Throno lacerarat, etiam à Hierofolymitani
Templi acceffu prohibuit Rex Hieroboam, me-
tuens ne hoc illas legitimo fuo Domino tandem
redderet ita iftud ipfum fibi ac fuis Populis
Barbari Reges à Romana Ecclefia timuerunt.
Eft miferanda Ecclefiaftice Hierarchiæ fervitus,
quam nonnifi cæcus error inter Ecclefiæ aut Re-fcoporum totius Hifpaniæ crebrò Concilia teneantur,
gni libertates poffit numerare. Eft una ex his
Ecclefiaftica libertatis injuriis, & Barbarorum
confuetudinibus , pro quibus exftirpandis fan-
guinem fuum fudit gloriofus Martyr Thomas,
Archiepifcopus Cantuarienfis Eandem ob
caufam Renoldus, ab Henrico primo Franco-
rum Rege extrufus dignitate, effe Abbas de
fiit, atque ita omnia fua Abbatis priora delicta
per folidam, uti fperamus, poenitentiam expur-
gavit.

Epifcopales virge & Regales Coronæ per manus Epifcopi ejufdem urbis ad decus Apoftoli Domini præbeantur. Et fi fides in aliis urbibus, peccatis populorum exigentibus, vel Dominica præcepta defecerint, ibi Concilio ejufdem Epifcopi reconcilientur. Et meritò in illa Ecclefia venerabili fides reconciliari & ftabiliri decernitur. Et ficut per beatum Joannem Evan geliftam,beati Jacobi fratrem,in Orientali parte apud Ephefum Chrifti fides & Apoftolica fedes inftituitur, fic per beatum Jacobum Apoftolum in Occidentali parte Regni Dei apud Galliciam fides eadem & Apoftolica fedes conftituitur. Hæ funt procul dubio fedes,

reno Chrifti, & Compoftella que eft ad finiftram. Que
videlicet fedes bis duobus fratribus, filiis Zebedei,
in divifione Provinciarum contigerunt, quia ipfi pe-

Ab hac item Seffione excommunicatus eft Sancti
Jacobi Archiepifcopus Gallicienfis, quia contra
fas fibi vindicaret culmen Apoftolici nominis. Anti-|Ephefus fcilicet, quæ eft ad dexteram in Regno ter-
qua Romani Imperii notitia Hifpaniæ affignat
feptem Provincias: Bæticam, Lufitaniam,
Gallaciam, Tarraconenfem, Carthaginenfem,
Tingitanam, ac Infulas Baleares. Solæ quin-tierant à Domino, ut unus ad dexteram in Regno ejus
que priores erant intra Hifpaniam. Hinc quæ
dam Romanorum Pontificum ad Hifpaniarum
Ecclefias ac Antiftites Epiftolæ ipfis folis infcri-
buntur. Lufitania Metropolis fuit Brachara,
feu Augusta Brachararum, inter cujus Suffraga-
neas civitates fuit Iria, quæ inter fua oppida &
caftra habebat hodiernam civitatem Compoftel-
lanam. Ita fuit ufque ad Carolum Magnum Im-
peratorem, & Alphonfum Caftum Hifpaniarum
Regem, de quibus in fuo Chronico Lucas Tu-
denfis: Limina beati Jacobi cum per devta Alavæ
veniens Chriftianiffimus Carolus, gratia vifitaret
orandi, faniori ejus confilio Rex Aldephonfus Iriam
civitatem deftruxit, & Saneli Jacobi Apoftoli Eccle-
fiam, quam ipfe conftruxerat, reverendi Patris
Leonis tertii Romani Pontificis affenfu, Metropoli-
tano fublimavit honore. Et infrà. Carolus cum Re-
ge Aldelphonfo amicitiam fecit, orationis etiam gra-
tia Ecclefias Sandi Salvatoris & Sancti Jacobi vifi
tavit, & à gloriofo Papa Joanne obtinuit, ut utra-
que Ecclefia Metropolitano privilegio frueretur. San-
ti Salvatoris Ecclefia eft Ecclefia civitatis Ove-

federet,& alius ad lavam. Tres Apoftolicas fedes
principales præ omnibus fedibus in orbe meritò Reli-
gio Chriftiana venerari præcipuè confuevit: Roma-
nam fcilicet, & Gallicianam, &Ephefinam. Jacobum
Apoftolum fratre suo Joanne affeverat majorem,
ideoque & Compoftellanam Ecclefiam effe Ephe-
fina eminentiorem. Etiam de Conftantienfi feu
Salaminenfi apud Cyprios, quam Antiocheno
Patriarchatui per Apoftolicos & Nicænos Cano-
nes femper fubfuiffe conftat, Metropoli fcribit
in Collectaneis Theodorus Lector: Reliquiæ Bar-
naba Apoftoli inventæ funt in Cypro fub arbore cera-
fa, babentes fub pecore Evangelium Matthæi, ma-
nu propria ipfius Barnabæ scriptum, qua occafione
Coprii victores evaferunt, ut Metropolis ipforum li-
berum habeat Epifcopatum, nec Antiocheni Epifcopt
jurifdictioni fubfit. Rebellem fuam, ex Ariana-
rum contentionum occafione cœpta, à Patriar-
chico Antiochenæ Ecclefiæ jugo exemptionem
conati quidem funt acerrimè in Ephefina Syno-
do defendere Cypriorum Epifcopi, verùm
non potuerunt evincere. Plenas eis vires

Lib. 2.

Ser. 16.

Alphonfi Hifpanic Imperatoris, cujus ipfe patruus
erat, & olim puerum in ea Ecclefia facro Baptifmi
lavacro tinxerat, atque in Regem unxerat. Nec bis
contentus Domino Didaco Compostellano Archiepi-
fcopo vices fuas in Bracharenfi & Emeritenfi Pro-
vincia commifit. Hæc eo accuratius ex Hifloria Com-
poftellana collegi, in qua & Apoftolicæ de iis rebus
litteræ defcriptæ funt, quod que bactenus fuper bac
re vulgò prodita leguntur, non fatis mihi videantur
auctoritatis habere. Eadem inferius repetit &
confirmat, afferens Irienfem dumtaxat Provin-
cialem Cathedram à Leone tertio ad Caroli Ma-

gni preces translatam fuiffe Compoftellam, ita
tamen ut ejus Antiftes Irienfis Epifcopi titulum
retineret. Quæ omnia etiam firmat gravis Hif
panicarum rerum fcriptor Joannes Mariana. Qua
re quidquid Turpinus deprædicat, vel fabula eit,
vel humana præfumptio ac laicum attentatum.
Uti ad fufpectos Aquitanos fibi alligandos Pri-
matum Bituricenfem nuper erexerat Carolus Ma-
gnus, ita exejus nunc confilio ad molliter à Sa-
racenis alienandos & fibi conciliandos Hifpaniæ
populos ftatuere novum hunc Primatum & Apo-
ftolicam Sedem conatus videtur Rex Alphonfus.
Fidelium enim animarum fub uno Primate Epi-
fcopo unionem ad continendos in Officio popu
los effe cuncto fui gladii metu vinculum poten-
tius Reges femper judicarunt. Hinc etiam Can-
tuarienfem in Anglia Primatum induxit, aut
certè firmavit Guilielmus Rex Conqueftor. Ve-
rùm Ecclefiafticas Primatie Metropoles aut Ca
thedras à Regibus inftitui numquam permifit Ro-
mana Ecclefia, ideoque omnes iftud Alphonfi
& Caroli de Compoftellano Primatu attentatum
Leo nonus caffavit. Quod nempe exstinctas iftas
jam pridem nugas nefcio quis pofterior Rex aut
Epifcopus circa hujus Synodi tempora refufcitaf-
fet. Et meritò hæc caffata funt. Quod enim
non cujufvis, fed folius Petri Apoftoli Epifco-
palis infeffio faciat fedem veraciter Apoftolicam,
ideoque folas tres effe germanè Apoftolicas Se-
des, eft alibi abundè oftenfum. Longè minus
defuncti Apoftoi Reliquiæ habent iftam virtu-
tem. Adverfus Sancti Jacobi Epifcopum ftatuit
Leo iftud ipfum pro Ecclefia Toletana, quod

fubminiftravit repertum San&ti Barnabæ Corpus. in ea frater ipfius Raymondus Tolofe Comes, AlphonExindè clamarunt non minus fibi quam Antio-fi feptimi Pater, fepultus effet; tum precibus ipfius chenis effe Apoftolicam Ecclefiam, ideoque ab omni Patriarchico jure fe palam immunes. Licet non Apoftolicæ fedis dignitatem ac titulum, plenam tamen Autocephaliam exindè obtinuerunt. Ex quo Sancti Andreæ Apoftoli Reliquias Conflantiropolim ex Achaja tranftulit Imperator Conftantius, etiam iftius civitatis Epifcopus de Patriarchali gloria & Apoftolica fede cogitare cœpit, multoque fuco nugas ifta armare. Hierofolymæ Epifcopus, ob infeffam fuam à Sancto Jacobo Apoftolo fedem, non folummodo plenam à Patriarchica Antiochenæ Ecclefiæ poteftate libertatem extorfit à Chalcedonenfi Synodo, fed & varias Provincias, nomenque & rem Throni Apoftolici ac veri Patriarchæ. Proprium item Metropolitam Cæfareenfem fibi fubjecit. Et ad Venetorum urbem, Sanéti Marci corpus habentem, exclamat Sanctus Petrus Damiani: Gaude, & exultans in Domino plaude Ve netia, quia per illud pretiofi Thefauri talentum falla es fuperni Regis Ærarium, & dum in tuo gremio virum Apoftolicæ gratiæ fufcepifti, & ipfa quodammodò Sedes Apoftolica fieri meruifti. Eodem fuco Theodomirus Irienfis Epifcopus fedem fuam Iria Compoftellam tranftulit, Bracharenfis Metropoliticam, ac. Toletang Ecclefiæ Primatialem dignitatem, Regumque coronandorum & omnium per Hifpaniam Epifcoporum confecrandorum auctoritatem invadere conatus, fefeque oftentare fecundæ Apoftolicæ Sedis Patriarcham. Ridenda eft hæc fabula: iftius interim fæculi ignorantia ejufmodi fabulas dilexit. Verùm longè aliter fcribit in Hifpaniæ Chronico vir eruditus Joannes Vezæus: Compofiella primum villa, deindè municipium, poftremò civitas Epifcopali fede nobilis, ut ait Pafchalts Pontifex in diplomate, quo illam Ecclefiam Pallii honore donat. Compofiellanus Epifcopus Irienfi mutata fede fed retento nomine didus eft Irienfis à tempore Al phonfi Cafti, quo tempore fanctiffimum beati Apoftoli Corpus Theodomiro Irienfi Epifcopo, Sanctiffimæ vite vire, revelatum eft, ufque ad Alphonfum Fol. 500. fextum. Cujus tempore Urbanus Papa fecundus precibus Dalmachii, ex Cluniacenfi Monacho Irienfis Epifcopt, & fedem & omnia quæcumque Irienfis Ecclefiæ fuerant, Compoftcllam tranftulit, &Com-adverfus Gummitanum in Byzacio Epifcopum, poftellanum deinceps appellari, non Irienfem Epifcopum juffit. Prætereà Compofiell inam Ecclefiam hac prærogativa donavit, ut quæ ad illud ufque tempus Bracharenfem Archiepifcopum agnoverat, nulli in pofterum, præterquam Romano Pontifici, Metropolitano fubeffet Epifcopo. Quæ omnia fucceffor ipfius Pafchalis, qui Cardinalis adbuc fuerat Legatus infancla Romana & Apoftolica Sede, jed obtinebit ilHifpania, paulò poft confirmavit, fimulque illud adjecit, ut Cardinales in Ecclefia Compofiellana crearentur. Pofteà quoque Prefulem Compofellanum Pallit bonore cumulavit. Poftremò Calixtus fecundus Compoftellanam Ecclefiam Metropolitana dignitate fublimavit &in eam omnia Emeritenfis Ecclefie jura tranftulit, omnefque illius Suffraganeos Compostellano Archiepifcopo parere juffit. Id quod fecit adductus tum fingulari fua in beatum Jacobum & Compostellanam Ecclefiam pietate, præfertim quod

من

fimilia ex nefcio quo fuco prætendentem, pofteà
ftatuit pro Ecclefia Carthaginenfi: Sine dubio poft Epift. 4.
Romanum Pontificem primus Archiepifcopus,
totius Africe maximus Metropolitanus eft Carthagi
nenfis Epifcopus, nec pro aliquo Epifcopo in tota
Africa poteft perdere privilegium femel fufceptum à

lud ufque in finem feculi, & donec in ipfa invocabi
tur nomen Domini noftri Jefu Chrifti, five defertaja
ceat Carthago, five refurgat aliquando. Quod iftud
ad Toletani Primatis preces ftatuerit Leo, lucet
ex Urbani fecundi vita in libro Pontificali.
Urbanus Pontifex Ecclefiæ Toletane Primatum con-
ceffit. Seu potiùs jam pridem à variis Hifpaniæ A. 1093.
Synodis ereum, ac à Leone nono adverfus Gal-
licienfis Epifcopi attentata reftitutum confirma-
vit. Quod nempe ifti reftitutioni Gallicienfes

Lib. I Ep. 5.

fraganea dumtaxat Parochia Metropolios Cartha-
ginenfis. Quomodo igitur Doctiffimus Pontifex
ejus Primatum dicat effe ab Alexandro primo ?
Et ipfum poft Saracenorum tempora primus con-
firmavit Urbanus fecundus. Exftat & alia laudati
Innocentii ad laudatum Rodericum Epiftola:
Quod petitiones, quas obtulifti nobis fuper negotio
Primatie, necdum admifimus, non ex duritia,fed
ex providentia noveris proceffiffe, cum & in his &
in aliis opportuno tempore te velimus, quantum in Do-
mino poffumus, exaudire. Sed cum ex Saraceno-
rum incurfu grave nunc timeatur Hifpaniæ difpen-
dium imminere, non oportet occafione hujufmodi Pri-
matie aliud in Hifpania fcandalum modo fufcitare..
Promittit fuo tempore juftitiam judicare. Nem-
Primatias omnes odiffe tunc meritò cœperat
pe
Romana Ecclefia, fuaviterque, uti & paulatim
factum, malebat extinctas. Earum hodiè solì ti-
tuli reftant Ecclefiis. Ex iftis interim vides Com,
poftellanum Epifcopum Toletano dudum recalci
traffe.

R

CAPUT IV.

Exponuntur alia Synodi Acta.

Lib. 2.

Ep. 57.

Epifcopi noluiffent acquiefcere. Confirmatum
fuiffe ad Regias preces fcribit Bertholdus Con-
ftantienfis, ipfumque Urbani diploma exftat
apud Rodericum Archiepifcopum Toletanum.
Et hinc ad hafce de prioratu ambitiofas quæftio-
nes extinguendas, Compoftellanam Ecclefiam à
fui Metropolitæ poteftate exemit idem Urbanus,
Pallio donavit Pafchalis fecundus, ac plenè tan-
dem Metropoliticam fecit Calixtus fecundus.
Emerita Augufta, ab emeritis Augufti Impe-
ratoris militibus fic dicta, eft antiqua Romanæ
Lufitania Metropolis, olim habens duodecim
civitates Suffraganeas, verùm tunc per Sarace-
nos, uti etiamnum hodiè, redacta in ruinas :
Hinc ejus Metropoliticam dignitatem fuiffe à
Calixto fecundo plenè tranfcriptam in Ecclefiam
Compoftellanam, teftatur etiam Innocentius ter-
tius in famofis de hac re litteris ad Petrum hujus
Metropolitam. Hocce honore effe deinceps con-
tenti, Primatufque rapinam & ambitum depo-
nere juffi funt Epifcopi Jacobenfes. Solas tres,
quod aliæ fub Saracenis gemerent, Suffraganeas
civitates, videlicet Conimbricenfem, Salamanti-
cenfem, & Abulenfem expreffit in fuo diplomate
Calixtus, atque ita de aliis tribus, Lamecenfi,
Vicenfi, & Egitanienfi, quæ tandem à Sarace.
no jugo liberatæ receperunt Epifcopos, quæ-
ftionem reliquit, ftatimque de illis Bracharen-
fis Archiepifcopus cœpit adverfus Compostella-
num, eas invadentem, acriter digladiari. Præ-
Em memorabilem fcribit in fui ad Sanctum
tendit & civitatem Conimbricenfem, affirmans
Richarium Centulenfis Coenobii Chronica
ipfam olim non fuiffe in Lufitania, & fibi nuper Monachus Ariulphus: Geruino Abbati erat in con-
adfcriptam à Pafchali fecundo. Fuit lis longa vertendis atque falvandis peccatorum animabus tanta
& dura, ideoque plurimarum ejufmodi conten- curæ inftantia, ut peccaminum fafce oppressis mirabi-
tionum eruditus ac felix diremptor Innocentius
liter compatiens & concurrens, videretur illius fpiritu
tertius, Martinum Bracharenfem & Petrum gubernari qui dixit, FILIOLI MEI QUOS
Compostellanum Archiepifcopum evocavit Ro- ITERUM PARTURIO. Non folum verò hujus
mam, audivit utriufque rationes, controverfas noftratis Patria, fi quos cognoviffet, bomines fcele-
civitates divifit, Compoftellane Lamecenfem ac fos corrigebat, fed etiam Neuftriam & Flandriam
Egitanienfem, fedi autem Bracharenfi adfcri- Halliam quoque & Aquitaniam, nec non Hunga-
bens Epifcopatum Vicenfem & Conimbricen- riam, pla girans fedulitate, criminoforumque con-
fem, atque ita compofuit pacem. Conimbri-feffiones acceptans
feffiones acceptans, & faluberrimis monitis eorum.
cenfis femper palam fpectarat ad Emeritensem vitam in melius commutans, Evangeliftæ & Apoftoli
verùm quod Irienfis Epifcopatus fuifset Bra- opus abfque nomine perexplebat. Illud Dominicum in
charenfi fubtractus, prudentiffimus Pontifex ju- fe cunclis pertendens Edicum: POSUI TE IN
dicavit civitatem civitate compenfandam. Et LUCEM GENTIUM, UT SIS IN SA-
huic quidem fententiæ Petrus omninò acquie LUTEM. Vidimus perfæpè, cum effet in Centulo
vit, verùm de retinendo aut recuperando to- apud gloriofum Confefforem Richarium totius diei
tius Hifpaniæ Primatu fpem videtur non depo-Spatium in conclavi abfque omni corporali edulio illum
fuiffe. Hinc enim ftatim in ipfo fuæ promotionis peregiffe, dum aliis recedentibus, aliis fuccedenti-
exordio Rodericus Toletanus Archiepifcopus bus, qui anime cura indigebant, & quorum falutem
eundem Primatum fibi ac fuæ Ecclefiæ fuppli- quærebat, delectabatur ut cœleftis Archiater infirmis
cavit confirmari, confirmavitque laudatus In- corum animabus mederi. Erat enim fuper hoc officio
nocentius, & quidem ad exemplar Urbani fecun-deputata ei cellula, quam fratres Confeffionem vo
di, Gelafii fecundi, Calixti fecundi, Honorii
fecundi, Eugenii tertii, Adriani quarti, Ale-
xandri primi, fecundi, & tertii, Urbani tertii
& Cœleftini tertii. Quæ toties iterata confirma
tio oftendit Toletanum fibi affiduè timuiffe à
Compostellano, & forfan cum ipfo dimicaffe.
Alexandri fecundi, ac præfertim Alexandri pri-
mi nomen in hoc diploma irrepferunt. Etenim
Toletana Ecclefia >
per Gothorum Reges
primum exaltata, adeò olim non fuit Primatia-
Lis, ut nequidem Metropolitana fuerit, fed Suf

cabant, in qua per Dei gratiam in fe habitantem
idem vir beatus multorum hominum enormitate fce-
lerum devias per confeffionis humilitatem, & fue
precis interventionem Divinæ mifericordia reftituit
animas, ficque revera effict meruit, cui Divinus
fermo competenter diceret : SI FECERIS DI-
GNUM EX INDIGNO, QUASI OS MEUM

ERIS.

Sed quod unquam bonum non fecuta eft, ac æmulata invidia? Nam Clerici multi, quorum prob dolor Audium exiftebat melioribus invidere, non

Lib. 4.

cap. 27.

confiderantes, quia lege non ftringitur Sandi Spiritus
donum, noftrum Equitium verbis venenatis carpe-
bant, cur abfque Apoftolica licentia bomo non Epif
copus prædicare auderet, & peccatorum confeffiones
feu converfiones cur præfumptor non fui officii inquire-regreditur, & cæptum Domini opus, quo
ret, oblatrantes. Hoc nequam rumore aliquorum
animos corrumpentes, id tandem peregerunt, ut
Pape Romani auribus hæc hominis Dei gefta infona
rent. Qui cum bonitatis ejus ignarus voces detra-
bentium dijudicare nequiret, dedit fuæ auctoritatis
præcepto mandatum, ut homo, quem temerarium
fama ferebat, ad Sedem Apoftolicam vocaretur, fuæ
præfumptionis, ut dicebant, rationem Papæ datu-

cufios veræ humilitatis, eadem ornamenta recufavit,
dicens fibi fufficere folam Apoftolicæ licentiæ authorita
tem ad exercendam circa infirmas animas divini Ver-
bi ftipem. Multimodo igitur Pontificis favore auctus
liberius,