Lib. 4

chaelem Cerularium magno cum fænore auda, Gallicanos Epifcopos hic confulit, & ad præbenda fibi adjutoria animat Leo nonus, Nico

tus, qui adverfùm Photii nugas, earumque reliquias à Gallicanis etiam Epifcopis & Monachis iftud ipfum auxilium petierunt ac impetrarunt. Ratramni enim Corbejenfis apud Ambianos Monachi, ac Æneæ Parifienfis Epifcopi erudita adverfus Photium fcripta nuper publicavit Lucas Dacherius. Solam de univerfalis Epifcopi titulo audaciam hic difcutit ac damnat Leo Pontifex, alias Michaelis Patriarchæ præfumptiones fuo tempore & loco difcutiemus.

SESSIO SECUNDA.

dici baberi. Augufta auri & argenti munera
Bafilius Imperator adjunxit. Plenam ergo tunc
cum Romana Ecclefia communionem Græci om-
ninò fovebant. Hinc item non vanè conjectura-laum primum & Formofum Pontificem imita-
mus Stephanum Patriarcham ad univerfalis Epi-
fcopi titulum, quem Photius contumaciter
refumpferat, deponendum fuiffe à fratre fuo
Leone Augufto compulfum, ejufque fucceffores
ad illum citra Sedis Apoftolicæ veniam huc ufque
non adfpiraffe. Guilielmum Sancti Benigni Di-
vionenfis Abbatem, quod Joanni vigefimo Pon-
tifici, Auguftis Græcorum muneribus attenden-
ti, meliora fapere, & poftulatum titulum de-
negare perfuaferit, laudat memoratus Glaber
Rudolphus. Sed nefcio an rectè. Titulum nam-
que in poftulato per Euftatium Patriarcham fen-
fu effe tolerabilem affirmat ac demonftrat, ad-
mittique fupplicat Anaftafius Bibliothecarius in
feptimæ Synodi ad Joannem Octavum præfatio-
ne, atque ad continuandam Ecclefiarum con-
cordiam omninò potuerat à Joanne vigefimo dis
penfatoriè concedi. Planè enim existimo harum
precum refutationem fuiffe unam ex caufis re-
fumpti fchifmatis. Nec defunt qui refumptam
putent ab ifto ipfo Patriarcha Euftatio. Licet
enim Cardinalis Baronius eum ad annum dumta-
xat millefimum vigefimum quintum, & ad San-
ai Nicephori Patriarchæ Conftantinopolitani
Chronicon appendix ad annum dumtaxat mille-
fimum vigefimum feptimum dicant vixiffe, Onu-
phrius tamen Panuinus vitam ejus & Sedem uf-
que ad annum iftius fæculi trigefimum tertium
extendit. Et ita Siffridus Presbyter & Hiftorica
incogniti auctoris compilatio rectè dicent Græcos
anno vigefimo octavo in Romanam denuo Ec-
clefiam rebellaffe. Et hinc in libris adverfum
Græcos Emmanuel Calacas, de veteris Romæ
feparatione ab Ecclefia Græca auctor incogni-
tus, & Leonis Allatii auctor manu fcriptus de
Epifcoporum translationibus, afferentes rebel-
lionem iftam à Michaele Cerulario fuiffe primi-
tùs refumptam, quibufdam videntur labi. Et-
videntur labi. Et-
enim Michaelem, qui poft Alexium Studitam
fucceffit Euftatio, Onufrius Panuinus dicti fæ-
culi quinquagefimo primo, Dominus autem
Cardinalis Baronius promotum vult anno qua.
dragefimo tertio. Quidquid fit, non poteft ipfe,
anno vigefimo octavo in Romanam Ecclefiam
rebellaffe. Et quomodo ad ipfum tantæ rebellio-
nis auctorem fcriberet Petrus Patriarcha Antio-
chenus: Quomodo Pape commemoratio è medio
fublata fit, & quanam de caufa, ignoro? Quo-
modo adjungeret: De Papa commemoratione,
quando & quare intercisa fuerit, cupio te diligentius
indagare. Quomodo eundem Petrum, itemque
Alexandria & Hierofolyma Patriarchas de re-
fumpta Papæ commemoratione, uti de intrufa
in Ecclefias novitate, ipfe novitatis introductor
Michael arguere potuiffet? Quo circa rebel-
lionem hanc aut Euftatius cæpit aut Patriar-
cha Alexius aut hic, aut ifte aut forfan
uterque fcribere fe cæpit universalem abfolutè
Epifcopum, utique ob iftum cum limitatione
titulum à Joanne vigefimo denegatum. Et ad-
verfum ifta fchifmatis exordia, poftea per Mi-

Ecunda Seffio facta eft die fequenti, difcuffitque caufam Guidonis Archiepifcopi Remenfis, qui de Simonia & aliis criminibus heri accufatus poftularat respondendi inducias. Eum ab ipfo priùs Pontifice in fecreto confeffionis & confcientiæ foro difcuffum, Petrus Cardinalis Diaconus Synodaliter urfit ad fatisfaciendum accufatoriis libellis, atque ita ille furgens, ut fibi confiliandi facultas concederetur, expetiit. Qua impetrata, Vefontionenfem; Sueffionenfem, Andegavenfem, Sylvanectenfem, ac Morinenfem Epifcopos convocans, cum ipfis habuit myfterium confilii fui, indeque reverfus, perorandæ fuæ caufæ facultatem à Domino Papa obtinuit. Surgens autem Sylvanectenfis Epifcopus refpondit Archiepifcopum non effe reum Simoniaca Hærefis. Verùm hac Apologia non contentus Pontifex per ipfum Guidonem addi voluit folemnia & corporalia Sacramenta, quibus olim in fimili caufa Maximus Salonitanus in Dalmatia Archiepifcopus fefe Ravenna coram Sancti Gregorii Magni Legatis expurgarat. Ea Guido addixit, fed denuo inducias petiit, à rea palam confcientia circumcinctus. Eas interim Pontifex indulfit, mandaps ut fuæ Romanæ, ad proximi Aprilis medium celebranda, Synodo adeffet, atque iftic fe plenè emundaret. Et haud dubiè Guido Romæ comparuit. Quid autem illic ab ipfo vel de ipfo actum fit, ignoramus. Rediit reftitutus in integrum, & Remenfem Eccle fiam ufque ad currentis tunc fæculi annum quinquagefimum quintum › mortuus menfe Martio, adminiftravit. Erat Gervafii Remenfis Vice-domini, & Milonis Caftellionenfis Domini germanus frater, ideoque crediderim Leonem Pontificem difpenfatoria in ipfum gratia fuiffe ufum.

Exinde fuper Abbatia Deruenfi Dominus Papa conqueftus eft, quæ à Tullenfi fuerat fubtrada Epifcopo, & hanc ad ipfius pertinere Ecclefiæ poffeffionem, per privilegiorum, quæ inde babebat, demonftravit recitationem. E contra Remenfis Archiepifcopus Abbatiam refpondit fui potius juris effe, & boc antiquioribus privilegiis Ecclefiæ fuæ fe teftificari valere. Papa verò, quia in præfenti non erant eadem

fcripta, ex quorum lectione valeret hæc controverfia definiri, juffit ea interm in Arebivis Remenfis Ecclefiæ perquifita in craftino in medium adferri. Deruenfe Monafterium eft antiquiffimum, à Sancto Bercario, quiad feptimi fæculi medium floruit, Altivillarients in Remenfi Parochia Coenobii fundatore ac primo Abbate Sanctiffimoque item Martyre, fub Childerico Francorum Rege erectum ad titulum Sanctorum Petri & Pauli Apoftolorum fub Regula Sanctorum Benedicti & Columbani. Deficiente difciplina, regularibus Clericis fuit pofteà traditum, & ad Hautonis Abbatis preces denuo ereptum, & per Imperatorem Ludovicuin Pium repofita Monaftica difciplina. Eft Diccefis Catalaunenfis. Et hinc oritur quæftio, quomodo ipfum ad Tullenfem cujus nuper fuerat Antiftes, Leo Pontifex, Guido autem Archiepifcopus dixerit ad fuam Remen. fem Ecclefiam pertinere? Refpondeo quædam olim Monafteria, imò & Cathedrales Ecclefias fpectaffe ad allodium & proprietatem aliorum Monafteriorum aut Ecclefiarum. Etenim quod hic ipfe Leo Pontifex in proprio fundo, ac ex Fropria hæreditate fundatum San&tæ Crucis Monafterium Romanæ, cui præfidebat, Ecclefiæ in proprium jus donaverit, affirmat Gregorius feptimus in litteris ad Warnerium Argentinenfem & Burchardum Epifcopum Bafileenfem. Suum item Monafterium ex fundatoris dono ad Epift. 14. Romanæ Ecclefiæ allodium fpectare frequenter fcribit & gloriatur Goffredus Abbas Vindocinenfis. Et de Drogone Metenfi Epifcopo, quod in fuo Epifcopatu quafdam poffideret & regeret Abbatias, graviter alim queftus eft, & uti abufum Canonibus adverfum corrigi poftulavit Frotarius Epifcopus Tullenfis. Errat effe contra Canones. Quod enim primævus Patrum CanonMonafteriis eligendi, cui fubfint, Epifcopi libertatem permiferit, infigniter patet ex Africana Bonifacii Carthaginenfis Archiepifcopi Synodo, quam ab illuftriffimo Luca Holftenio ex Vaticana Bibliotheca defcriptam publicavit Lucas Dacherius. Ex hac ergo, latius per opportunitatem exponenda, libertate proceffit præfens quæftio, an Deruenfe Monafterium fpectaret ad proprietatem, adeoque & ad curam Tullenfis Ecclefiæ, an RemenGis.

Lib. 2.

EPif.10.

Pallio Sandi David, quod fecum afportaverat, ibidem ufus. Qua occafione Dolenfis illa Ecclefia continue Turonenfi Ecclefiæ, Pallium affectando, rebellis exftitit. Menevenfis autem Ecclefia eadem occafione vel propter ignaviam, vel paupertatem Pallio femper hactenus caruit. Omnes tamen Epifcopi Menevenfis Ecclefiæ, fcilicet novemdecim Epifcopt à deceffu Sampfonis, ufque ad tempus Henrici Regis Anglia primi, omni dignitate Archiepifcopali uf funt, excepto Pallio, & habuerunt Suffraganeos feptem, fcilicet Landavenfem, & de Sancto Paterno in Kerdikam, quæ fedes, quia Parochiani fuum Paftorem interfecerunt, olim obfolevit, & Menevenfi Diœcefi eft adunata, & Pangorensem, & de Sancto Afaph, Ceftrenfem, Herefordenfem, & Vigornenfem. Lucius Britannorum Rex fub Sancti Eleutheri Papatu factus Chriftianus, gentilium Druidas, Bardos, Flamines & Archiflamines ejecit ex Infula, fingulofque Metropolitas impofuit fingulis Romanarum Provinciarum Metropolibus, quarum una in Cambria feu Wallia fuit urbs Legionum, feu civitas Caftrenfis, ita dicta quod Romanæ Legiones illic ex more hiemarent. Pofteà dicta fuit etiam Carleopolis. Ita fuit ufque ad illud Chrifti Domini fæculum, in quo David, ex Sanctiffimo Monacho fanctior Archiepifcopus, à fratrum fuorum confortio & difciplina feparari nolens, fedem Metropoliticam pofuit in fuo Monafterio, atque ita peperit Archiepifcopatum Menevenfem. Eadem Monachorum Ecclefia, quæ femper Sanctum Andream Apoftolum habuerat, laudatum David, miraculis clariffimum, pofteà accepit Patronum, atque ita Menevenfis Archiepifcopus dici cœpit etiam Sancti David. Inter hunc & Sanctum Sampfonem mediarunt viginti duo Episcopi, quorum nomina exprimit Nicolaus Harpsfeldius Archidiaconus Cantuarienfis. Sampfonem non pefti lentiæ, fed Anglice Barbariei fugiendæ caufa fugiffe ad Armoricos, fcribit Matthæus Parifienfis, & adjungit: Quo cum perveniffet, & à fuis Concivibus honorificè fufceptus effet, ad Dolenfis Ecclefie Præfulatum, quæ nuper fuerat Paftore viduata, Epifcopus electus eft. In illa autem Ecclefia, quoad vixit, Pallio, quod ab Eboracenfi Monafterio detulerat, ufus eft, & Successores ejus multi poft eum . Deinde verò Reges illius Provinciæ, cum in Regno An. 1199.

Exinde Turonenfis Ecclefiæ Clerici per Lugdunen-fuo proprio Archiepifcopum haberent, non permiferunt fem Arcbiepifcopum querelam intulerunt fuper Dolenfi Epifcopo Britanniæ, qui fe cum feptem Suffraganeis à Turonenfi Archiepifcopo subtraxerat, fibique Archipræfulis nomen contra fas vindicarat. Difficilis quæftionis exordium exponit Rogerus HoveTel. 798. denfis: Eft fciendum, quod poftquam Beatus Dubritius, urbis Legionum Archiepifcopus eremum eligens, Beato David fuæ dignitatis ceffit honorem, Beatus David ex tunc fedem Archiepifcopalem ufque Meneviam tranftulit, & ibidem Archiepifcopus fadus eft, & poft illum viginti quatuor ibidem Pallio ufi funt, & plena Metropolitica dignitate, quovum ultimus fuit Sandlus Sampson, qui propter ictericam paffionem, qua pefte catervatim bomines in Wallia tunc temporis occubuerunt, navigio in Armoricam Britanniam tranfiens, in Ecclefia Dolenfi, tunc fortè vacanțe, præfectus eft,

Epifcopos fuos, qui antea femper Suffraganei fuerant
Turonenfis Ecclefiæ, præfato Turonenfi Archiepifco-
ftatuentes ut
po debitam impendere obedientiam
deinceps minoris Britanniæ Præfules alium Metropo-
litanum quam Dolenfem Archiepifcopum non babe-
rent. Et majoris & minoris Britanniæ homines
erant tunc ejufdem gentis & linguæ, ideoque
laudatus Matthæus ait Sampfonem fuiffe à Conci-
civibus honorificè fufceptum. Eum non folum,
fed cum feptem fuis Suffraganeis, idque Christi
Domini anno fexagefimo fexto poft quingentefi-
mum tranfiiffe, fcribit Sigebertus Monachus
Gemblacenfis. Et hæc eft forfan caufa, ex qua
feptem etiam Suffraganeos Turonenfi Ecclefiæ
fubtraxerit Epifcopus Dolenfis. Subtraxit fo-
los quatuor, nempe Venetenfem, Aletenfem,
Coriofopitenfem, & Offimenfem, verum quos

No

L.I.C.27.

Nomenoius Britanniæ Dux pofteà divifit in fe-
ptem. Rei feriem habes apud Jacobum Sirmon-
dum in Analectis ad capitula Caroli Calvi Regis
Francorum. Matthæus Parifienfis & Sigebertus
Gemblacenfis errant Sampfonem fuiffe Eboracen-
fem Archiepifcopum. Certum eft fuiffe Meneven-
fem. Ejus adventum & natam indè dignitatem
tanti æftimarunt Britones, ut Cathedralem Do-
lenfium Bafilicam pofteà titularint Sancti Sam-
pfonis.

Verùm tantam Turonenfis Ecclefiæ injuriam
peffimè femper tulerunt, & reparare conati funt
Epifcopi Gallicani. Etenim fecunda Turonen-
Cap. 9. fis Synodus ftatuit: Ne quis Britannum aut Roma-

divulfam, penitusque discissam, ita ut jam vicenus adfit annus, quo Tyrannica feritate refumpta, neç Comprovincialia cum TuronicoMetropolitano celebrent Concilia, nec in Epifcoporum confecrationibus ad cundem quidquam refpiciant, illi quoque fedi nullo pacto fe fubdant. Celebrata eft hæc Synodus noni fæculi anno fexagefimo fexto, ideoque palam fcribit in Nomenoium, qui circa ejufdem fæculi annum quadragefimum fextum jam memoratas infolentias attentarat. Hinc ejus audaciam Leo fatim quartus, anno iftius fæculi quadragefimo feptimo promotus Papa, ejufque fucceffor Benedictus tertius, ad Gallicanorum Epifcoporum preces, compefcuerunt. Hi funt Prædeceffores num in Armorico fine Metropolitani aut Comprovincia- à Nicolao primo laudati. Eofdem Pontifices, lium voluntate vel litteris ordinare Epifcopum præ- ipforumque de eodem articulo ad Nomenoium fumat. Aliud attentantes fua ufque ad majorem Ducem fcripta laudat Tullenfis apud Saponarias Synodum communione privat, & fraterna cha- Synodus, addens ab illis omnes Apoftolicæ au ritate. Chrifti Domini anno poft quingentefi Atoritati refragantes fuiffe excommunicatos. Et mum fexagefimo feptimo, primo poft Sampfo- hinc notanda fuafi hæc tertiæ Sueffionenfis Synonis & Collegarum adventum, celebrata eft ifta di verba: Jam vicenus adfit anous: Item hæc: Synodus, atque ita lucet ipfum ftatim à fuo in Tyrannica feritate refumpta. Evincunt Beatum Armoricum ingreffu Metropoliticum illic jus Sampfonem fecundæ Turonenfis Synodi Decreto attentaffe. Etiam lucet adventaffe eum cum Suf- acquieviffe, iftamque requiem ufque ad Nomefraganeis; etenim Romani Turonicæ Ecclefiæ noium Ducem perfeveraffe. At verò neque NoSuffraganei fine Metropolita fui venia affiftere menoius Leoni quarto, aut Benedicto tertio, neejus confecrationibus noluiffent. Ab hifce potiffi- que ejus filius Salomon Nicolao primo obediemum prodiit præfens Canon. Et ad Salomonem runt. Erant enim barbari & femi-Chriftiani. Britanniæ Principem fcribit Nicolaus primus Et hinc de Sancto Actardo Namnetenfi Epifcopo, Pontifex: Hæc funt præcepta Det Patris tui, & fuo & Tricaffinæ Synodi Legato, ad Adrianum bæc eft lex Ecclefie Matris tuæ, ut omnes Regni tui fecundum Pontificem fcripfit Francorum Rex Epifcopos ad Turonenfem Archiepifcopum mittere non Carolus Calvus: Rome deftinavit aliquas facere detrectes, ejufque judicium poflulare non dedigne- moras, ut adventantibus Britonibus poffit coram pofiris. Ipfe enim eft Metropolitanus, omnefque Epifco- tus eos convincens, fuæ Ecclefiarumque vicinarum pi Regni tui funt ejus Suffraganei, ficut confcriptio- ab eis perpetrata pandere detrimenta. Nempe Brines Prædecefforum meoram evidenter oftendunt, qui tonum Epifcopos, quod & anteà Nicolaus primus Prædeceffores tuos, quia illos ab ipfius cura fubtra- fecerat, Romam ad reddendas fuarum præfumptioxerant, fori invectione corripere ftuduerunt. Quam. num rationes Adrianus évocavit. Et rei fuccefsum vis nec noftra fcripta fuper hac re miffa deesse videan- refcribit ad Herardum Archiepifcopum Turonentur. Poftquam Sanctus Apoftolus nofter Bonifa- fem: De bis,quæ de Ecclefiæ tuæ vel Dioecefios privile- Ep. 5. cius in avitam Hierarchiam ac difciplinam repara- giis venerabilis Actardus præcipuè fuggeffit, Salomoni vit Gallicanam Ecclefiam, ejufque Sanctiffimas Duci & Britannorum Populo fufficienter defcripfimus, conftitutiones plenè executi funt Imperatores, quod etiam in exemplari, quod fecum idem Antiftes Carolus Magnus & Ludovicus Pius, etiam Tu-deferet, Experientia tua quibit agnofcere. Addit ronenfem Metropolim reftaurare conati fingulari-ipfos Roma necdum comparuiffe, eorumque ter fuerunt Gallicani Epifcopi: Præfertim ubi Nomenoius Britonum Tyrannus femetipfum ex! Duce aut Comite curavit ungi Regem, & Metropolitanam feptem Ecclefiarum Cathedram fir mavit in Monafterio Oppidi Dolenfis. Etenim MatthæusParifienfis,Rogerus Hovedenfis,& NicoJausHarpsfeldius,qui Dolenfem Epifcopatum San&to Sampfone exiftimant vetuftiorem, manifeftè falluntur. Nequaquam in Dolenfis Ecclefiæ Epifcopum, fed in iftius Coenobii Abbatem electus fuit Sampfon, cœpitque iftic Anglicano more, ubi Cathedrales Ecclefiæ paffim funt) Monachales, non folum Abbatem, fed & Epifcopum agere, & quidem Metropoli

tam.

Notanda funt verba Synodalis Epiftolæ, quam ad laudatum Nicolaum Pontificem fcripfit tertium Concilium Sueffionenfe: Veftram non latere Beatitudinis Excellentiam novimus, Diœcefim Turonicam aufteritate Britonum omninò à fua Metropoli

iniquas præfumptiones fpondet non probandas. In aliis ad laudatum Regem litteris Sancti Martini Metropolim, utpotè Lugdunenfis Galliæ fecundam vel tertiam, fcribit ab antiquo femper fuiffe honorabilem, ideoque hortatur ut ipfam non permittat decolorari. Regii, quod non folius fuæ Turonenfis Provinciæ truncationem, fed & Regiam Nomenoii unctionem femper fuerat averfatum, brachii auxilium adverfus Britonum contumaciam implorat.

Eandem quæftionem coram Joanne VIII.P ontifice, ejufque Trecenfi Synodo movit Adalar dus Turonenfis Archiepifcopus, obtinuitque Apoftolicas litteras, quibus Mahen Dolenfis, & ejus in Britannia Coepifcopi ad plenam ejus Ep. 46. obedientiam funt fub excommunicationis pœna juffi redire. Quod ipfum mandatum ad Arduini Turonenfis Archiepifcopi preces innovavit Joannes decimus tertius, Roma evocans omnes iftos Epifcopos fub pœna fufpenfionis, & de

ad Synodale judicium deducturi. Quod dum
fit, Epifcopos qui fe legitimè citra Simoniam
promotos necdum oftenderant, proclamavit Pe
trus Cardinalis, & primo Hugonem Nivernen-
tr
fem, de quo Acta Synodalia: Nivernenfis Epifco
pus furgens, pro Episcopio plurimum pecuniæ confef-
fus eft à parentibus datum fuisse, se tamen ignorante,
coque adepto nonnulla Ecclefiafticæ Religioni contraria
commififfe, unde fe afferebat Divina ultionis vindi-
dam pertimefcere, ideoque fi Domino Papæ & præ
fenti conventui videretur, idem officium velle potius
dimittere, quam in ejus retentione animam fuam
peffumdare. Que ubi dixit, Paflorale pedum ante
pedes ipfius Apoftolici pofuit. Ex quo vides commif
fam à parentibus Simoniam ignorantibus etiam fi-
liis nocere plurimum, & ad taliter accepti ordinis
aut beneficii depofitionem obligare. Pluribus
hoc oftendendum eft ad Synodos Urbani fecun-
di. Pergunt acta Synodalia: Apoftolicus tanti viri

ipforum Duce ae aliis Proceribus adjungens: Si
contra juftitiam inobedientes fuerint huic noftræ juf-
font, feu hanc Romanam evocationem impedie-
rint, & contrarii feu rebelles exftiterint fratri noftro
Turonenfi Epifcopo, fint & excommunicati & noftra
Apoftolica benedictione privati. Verùm homines
barbari neque tunc obedierunt. Hinc Leonem
nonum in hac rurfum Synodo Clerici Turonen-
Les interpellarunt. Dolenfi Ecclefiæ præfidebat
tunc Johovæus, homo variè criminofus. Hinc
illum, Anteceffores fuos imitatus Romam
evocavit Pontifex ad proximam fuam Synodum
Ut ibi rationis bujus agitaretur judicium. Ex qui-
bus omnibus interim lucet novellum Gallicana
Ecclefiæ Martyrologium in hifce verbis multum
falli: Sampfon divino judicio atque indicio decla
ratus Antifies primus Dolenfis, & cum Metropolita-
ni dignitate, à Comprovincialibus Armoricæ Epif-
copis confecratus eft. Atque à Pelagio Pontifice, pro
meritorum præftantia, Pallium recepit. Quomo-flexus devotione, favente Synodo, eundem, quod
do enim Pelagii judicium Turonica Synodus
exfufflaffet? Quomodo Britonum Epifcopi &
Duces ad ipfum numquam provocaffent? Et fub
Pelagii Pontificatu nullus in Gallia Metropolita-
us habebat Pallium, nifi folus ob Apoftolicas
vices Arelatenfis.

abfque fuo confenfu pecunia data fuerit, Sacramen-
to comprobare fecit, ficque illi per aliud pedum minifte-
rium Epifcopale reddidit. Hugo erat reverà vir
magnus: Variis in Synodis, etiam in Vercel-
lenfi adverfus Berengarium Hæreticum, ftrenuè
fe geffit. Porrò per ipfum fuæ Ecclefiæ pedum
folebant olim inveftiri Antiftites. Hinc enim uti
rem fingularem, quod Wigbertum Electum
Merfeburgenfem per Magdeburgenfis Ecclefiæ
baculum inveftiverit Sanctus Imperator Henri-
cus, fcribit Ditmarus Wigberti fucceffor. Nem- Lib. 6.
pe Merfeburgenfem Epifcopatum Magdeburgen-
fis Ecclefia tunc abforbuerat, & ejus reftauratio-
nem jam fieri facto ifto Princeps fignificavit. E-
tiam fingulare fuit, quod Taginonem Electum
Magdeburgenfem inveftierit per baculum Arnul-
phi Epifcopi Halberftadienfis. Leprofa Simoniaci
Regis manus Paftorali Nivernenfis Ecclefiæ bacu-
lo fua fcabiem quafi adfricuerat: Hinc Hugo-
nem Epifcopum per aliud de Epifcopatu Leo
Pontifex reveftivit.

Poft hæc Hugonem Lingonenfem Epifcopum,
de invafo per Simoniam Epifcopatu, de venditis
facris Ordinibus, de patratis in bello homicidiis,
de exercita in Clerum tyrannide, de adulterio
& peccato Sodomitico accufatum, Petrus Car-
dinalis Diaconus evocavit ad judicium, & fingu-
lorum teftes produxit. Hinc cum Hugone Ve-
fontionenfi, & Halinardo Lugdunenfi Archi-
epifcopo caufæ fuæ myfterium Hugo contulit,
iftumque induxit ad fibi Synodali peroratione
patrocinandum. Eloquio & multa virtute clare-
bat Hugo Vefontionenfis, fed malæ caufæ malum
eft patrocinium. Hinc in media Apologia à Deo
turbatus obmutuit, ideoque folemnem confu-
fionem fucare ftudens, tranftulit patrocinandi
vices in Collegam Lugdunenfem. Hujus Suf- Exindè allatum eft coram privilegium Remenfis
fraganeus erat Lingonenfis Epifcopus, proinde- Ecclefiæ de Abbatia Dervenfi, ex cujus lectione com~
que officium denegare ille non valens, Hugonis probatum eft eam pertinere ad jus Remenfis Archiepıs-
crimina tegere conatus eft, verùm venditos ab il-
copi. Nempe Sanctus Bercharius hocce Monafte
lo facros Ordines nullo orationis pigmento potuit rium fanxerat effe ejufdem moris & legis cum al-
incruftare. Et hinc fecundum in ejufmodi nun-1 tero fuæ item fundationis Altivillarienfi, de quo
dinatores Chalcedonenfem Canonem recitari juf- in Remenfis Ecclefiæ Hiftoria Flodoardus: San-
fit Leo Pontifex, poftero die juxta illum de Hu- dus Rivardus, Remenfis Archiepifcopus, pofcente
gone judicaturus. Ita feffio eft foluta. Quæ Abbate Berchario, privilegium contulit ifii Mona-
omnia cum rea fua confcientia conferens, & gra-flerio, ut ipfe illud in fut juris dominatione, dune
viora fibi metuens Hugo, à Remenfi civitate adviveret, conservaret
confervaret, & ut poft fuum decef
clanculò aufugit.
fum Remenfis Epifcopus ipfum gubernet, & ejus
Monachos contra omnes defendat. Vetus Derven-
fium Abbatum Catalogus afferit hujus Monafterii
Bafilicam à Pardulo Remenfis Ecclefiæ Vice-
Domino feu Economo, Laudunenfi pofteà E-
pifcopo, fuiffe reftauratam, ac multis impartitam
muneribus: Quod nempe Remenfis Ecclefia efset
ejus domina & protectrix. Cur autem Sanctus
Bercharius dicatur Martyr, edicit in Hiftoriali
fpeculo Vincentius Epifcopus Belluacenfis, affir-
mans illum à nefcio quo profano Daguino, quem
de facro Fonte fufceperat & Monachum fece-
rat, in paternæ correptionis mercedem fuilse

SESSIO TERTIA.

le proximo fequente celebrata eft tertia Seffio, in qua per Petrum Cardinalem Diaconum tertio proclamatus ad dicendam caufam Hugo Lingonenfis non comparuit, ideoque ad ejus ædes directi funt Frotlandus Sylvanectenfis, & Eufebius Andegavenfis Epifcopus, ipfum

per

Lib. 2.

cap. T.

percuffum ferro & occifum. Quam mortem quia | | Monachi Benedictini, ideoque hic illum apud fe
fibi effe pretiofam demonftravit vario miraculo continuò detinuit, præfertim poft Petri Cardina-
Divina Majeftas, Martyrum numero Romana
in fuis Sanctorum tabulis Ecclefia Bercharium
adfcripfit. Et ob iftam cædem exiftimo Cano-
bium à Monachis ad Clericos pro tempore tran-
fiifse. Avita enim Ecclefiæ lex ob trucidatum
etiam ab uno folo nebulone Antiftitem civitatis
Jure & Pontificali Cathedra exuere populum,
Monafterium ad meliores alterius profeffionis
homines confuevit transferre. Ob unum non ità
pridem nebulonem, qui in Sanctum Carolum
Borromæum, Cardinalem Protectorem, laxarat
fclopum, exftinctus fuit, quem Jacobus de Vi-
triaco laudat plurimum, totus ordo Fratrum
Humiliatorum.

lis mortem, de qua Chronicon Sancti Petri vivi: Papa Leo venit Lingonas civitatem, ubi ordinavit Frotmondum Trecorum Pontificem, ibique obiit Petrus Diaconus ejus, fepultufque eft in Capitulo Sandi Mamnetis. Factum id eft in reditu ex Remenfi Synodo ad urbem. Profequitur Sancti Benigni Chronicon: Dominus Apoftolicus, è Calabria regreffus, quoniam ad colloquium Imperatoris, qui tum fortè erat in finibus Hungariæ, properabat, juffit Halinardum Romæ refidere, donec ipfe rediret. Erat in ejus comitatu dicus Lingonenfis Epifcopus Hugo. Is pœnitens eorum, quæ haud cæcus egerat, Dominum expetiit Papam, ut de commiffis modum pœnitentiæ & abfolutionem delictorum imploraret. Ipfe verò Apoftolicus, ficut erat mifericors &

flictum, condolens eiftatim indulfit, dicens ad pœnitentiam fufficere ea quæ paffus fuerat. Abeuntem quoque poft abfolutionem delictorum muneravit ampliffimè, dans infuper licentiam recipiendi Epifco

fi Chronico Hugo Abbas Flaviniacenfis. Hugo Gilduini, Britilii in Belluacenfi agro Comitis, folius erat, qui pofteà à Leone nono in Remenfi Concilio eft depofitus. Frater fuit Valeramni, qui in bello apud Bar caftrum in geniculo vulneratus pofteà Monachus fuit in Monafterio Sancti Vitoni,

Redeunt interea Sylvanectenfis & Andegavenfis Epifcopi, referuntque Hugonem Lingonen-benignus animo, ut vidit eum verè pœnitentem & affem, dum criminum fuorum difcuffionem & confcientiam timuit, aufugiffe. Tunc ex ipfius Papæ præfcripto lectæ funt fententiæ fuper hujufmodi re promulgatæ ab orthodoxis Patribus, ficque ab univerfi Concilii judicio excommunicationis & degrada-patus. Ejufdem Hugonis meminit in Virdunentionis eft pœna damnatus. Etiam à propriis Advocatis Hugone Vefontionenfi & Halinardo Metropolita Lugdunenfi. Et quidem Hugo tunc palam confeffus eft fefe, dum cœptam heri Apolo. giam in Halinardum tranftulit, à Divina vindi &a fuiffe compulfum ad filentium, fuamque à præfentibus Sancti Remigii Reliquiis linguam alligatam. Et de celato huc ufque miraculo veniam fupplicavit. Ad quæ compunctus in lacrymas Leo Pontifex: Adhuc vivit beatus Remigius. Nempe qui adhuc mortalis blafphemum difputatorem Arianum obmutire jufferat, Chrifto Domino fociatus eadem poena percuffit iniquæ caufæ defenforem.

Caufæ hujus fucceffum habemus in Chronico Sancti Benigni Divionenfis: Robertus Francorum Rex in Lamberti Lingonenfis Epifcopi defuncti locum fubftituit Richardum, Clericum litteris optimè erudiA. 1031, tum, & bonis moribus ornatum, tamen contra voluntatem totius Cleri & Populi. Quapropter poft quinque menfes adepti Epifcopatus, captus, ac pulfus civitate, non multis poft diebus veneno vitam finivit. Rex autem confiliis Reginæ ad tram animatus, iterum dedit Epifcopatum cuidam Clerico Carnutenfis Ecclefiæ. Hugo bic erat dictus, fuiffetque utile vas in domo Dei, fi juvenilia defideria evitare, &fuperbiam calcare curaffet. Sed is adjecta crudelitate, eundo per fas & nefas, ad ultimum poftquam decem & octo per annos Lingonicum tribulavit Clerum & populum, pulfus à fede eft judicio Domini Leonis noni Papæ in Concilio habito Remis. Hugo igitur Simoníaca Regis nominatione fuerat intrufus in Epifcopatum, cæterorumque à Petro Cardinali memoratorum criminum omninò reus. Pergit laudatum Chronicon: Leo Papa, Remis in Italiam regreffus, habuit Concilium in urbe Roma, in quo adfuit Halinardus Lugdunenfis Archie A. 1946. pifcopus, indeque iterum Galliam properanti comes individuus exftitit. Veniens verò ad civitatem Lingonas ordinavit ibi in præfentia Papæ Dominum Arduinum pro Hugone qui fuerat ejectus. Et Halinardus & Dominus Papa erant

Abbas poft Richardum. Et hinc à Leone Pontifice abfolutus, & in integrum reftitutus Hugo deinceps non cogitavit de Epifcopatu, fed Virdunum ad Fratrem Valeramnum abiit, fub ipfo Abbate profeffus eft Monachum, contra Berengarium edidit infigne opufculum, jejuniis & aliis vitæ Monafticæ aufteritatibus diluit peccata fua, & tandem feptima die Februarii abiit ad Chriftum Dominum, publicis Sanctorum tabulis apud quafdam Ecclefias adfcriptus..

Exindè Josfridus, Conftantienfis in Normandia Epifcopus, confeffus eft, fe ignorante, à quodam fratre fuo emptum fibi fuisse Epifcopatum, quod cum refciffet, ne contra fas ordinationem illam fufciperet, voluiffe aufugere, fed ab eodem violenter captum, Epifcopali contra fuam voluntatem dignitate effe donatum. Quod Sacramento comprobare juffus, nec renuens, fic judicatus eft Simoniace Heres fis non incurriffe facinus. Commiffa enim per Confanguineos Simonia, licet ignorantem ac diffimulantem gravet, nequaquam tamen gravare poffit invitum ac viriliter repugnantem. Josfridum hunc malè omittunt, & cum Gaufredo con fundunt in Conftantienfium Epifcoporum Ca, talogo fratres Sammartani.

Poft hæc Pudicus Namnetenfis Episcopus Confeffus eft genitorem fuum fuisse Episcopum civi tatis,& in ejus vita donum Epifcopii se percepisse, illique mortuo fubrogatum per largitionem pecuniæ. Quapropter judicio Synodi, fublato annulo & Paftorali Pedo, privatus eft Pontificali Minifterio, condonato ei, intervenientibus Epifcopis, tantummodo Prefbyteratus officio. Quod enim degradato ob crimen Epifcopo non nifi per difpenfatricem con> tra Canones gratiam relinqui poffit Presbyteratus, pluribus oftenfum eft ad Canones Chalcedo