Eodem anno mira Seca tam virorum, quam mulierum, venit Aquifgranum de partibus Alemanniæ, afcendit ufque ad Hannoniam feu Franciam, cujus talis erat conditio. Utriufque fexus bomines illudebantur à dæmonio, ut tam in domibus quam in plateis, & in Ecclefia fe invicem manu tenentes duAnn. 1374. cerent choreas, & in altum faltarent, nomina quædam demoniorum nominantes, nec ullam cognitiomem in hujufmodi choreis nec verecundiam propter adftantem populum babentes. In fine verò chorizationis ita circa pectoralia torquebantur, ut nifi mappulis lineis à fuis amicis circa ventris medium fortiter fringerentur, quafi furiosè clamarent fe mori. Tandem Leodii per conjurationes, fumptas de illis quæ ante baptifmum in cathechismo fiunt, à dæmonio liberabantur, & fanati dicebant vifos fe tempore fal#ationis immersos in flumine fanguinis, & propterea fe in altum faltaffe. Vulgus Leodit dicebat plagam Allam populo contigiffe, quia male erat baptizatus An. 1074 maximè à Presbyteris Concubinariis. Qua de caufa propofuerat vulgus infurgere in Clerum, iifque trucidatis bona eorum diripere, nifi Deus de remedio per conjurationes prædictas providiffet. Ita multis in locis Clericorum Caftitas fuit reftaurata. Quartum argumentum prodit Lambertus Schafnaburgenfis, dicens de Sigifrido Archiepifcopo Moguntinenfi : Archiepifcopus fciens non parvo conftare operam hanc, ut tanto tempore inoli-| tam confuetudinem revelleret, atque ad rudimenta nafcentis Ecclefie fenefcentem jam mundum reformavet. Erat omninò antiqua confuetudo, de qua ad Theoduinum Leodienfem Epifcopum GregoLa.Ep.61. rius feptimus: Inolevit ex taciturnitate Paftorum. Dormientibus enim hominibus, folet inimicus peffima zizania in Ecclefiæ agro ac tritici medio fuperfeminare. Quare de talibus confuetudinibus reftè in Synodo Turonenfi dixit Alexander tertius: Diuturnitas temporis non minuit peccata, fed auget. Cap. I. Fda hee licentia fine frono cucurrit ufque Eda hæc licentia fine frono cucurrit ufque per dies folum viginti, atque hinc de fucceffore Sancto Leone nono, ante Brunone Epifcopo Tullenfi, ac ejus Remenfi Synodo fcribit magnum Belgii Chronicum: bt Presbyteri uxorati, perfuafione Hugonis Abbatis Cluniacenfis, à Catho licorum congregatione & Ecclefis eliminati funt. Etiam à Sancto Petro Damiani, adhuc Eremita, ejufque libro Gomorrhiano fuiffe permotum opus, ipfe in datis ad illum laudatoriis litteris Pontifex profitetur. Ejus Decretum, quod fæpe & in Conciliis, & per Legatos, & per Epiftolas innovarit, laudat in litteris ad Rudolphum Sueviæ & Bertholdum Carinthia Ducem Gregorius feptimus. Ipfum refert atque innovat Romana Nicolai fecundi Synodus: Ut nullus Miffam audiat Presbyteri, quem scit Concubinam indubitanter habere, aut fubintroductam mulierem. Unde etiam ipfa fancta Synodus boc Capitulum fub Excommunicatione ftatuit dicens: Quicumque Sacerdotum, Diaconorum Subdiaconorum, poft Conftitutum Beate memoriæ Prædecefforis noftri Sanctissimi Papæ Leonis de caftitate Clericorum, Concubinam palam duxerit, vel ductam non reliquerit, ex parte Omnipotentis Dei authoritate Beatorum Apoftolorum Petri & Pauli, præcipimus & omnino contradicimus, ut Miffam non cantet, neque Evangelium vel Epiftolam, aut Miffam legat, neque in Presbyterio ad divina officia cum iis, qui præfatæ Conftitutioni obedientes fuerint, maneat, neque partem ab Ecclefia fufcipiat, quo ufque à nobis fententia fuper bujufmodi procedat. Fol. 113. L.2.Ep.45. Leonis ergo de folis Presbyteris Decretum Ni- celebranda Misse licentiam de cætero non sperarent · ad Gregorium fextum Pontificem longè opti mum, fed quem Henricus fecundus Imperator tamquam Simoniacè intrufum deportavit in Germaniam, optimas ejus intentiones fruftrans, atque ejus in locum impofuit Clementem fecun-||fæminæ intra Romana mœnia reperirentur Presbytedum, antea Suigderum Epifcopum Bambergenfem. Aliquot dumtaxat menfibus hic fedit, non folum nomine, fed & re Clemens nimium, ideoque ad illum, Principis juffu priùs acriter à fe exftimulatum, fcripfit defperans Sanctus Petrus LI. EP.3. Damiani: Quid juvat Sedem Apoftolicam de tenebris ad lucem remeasse, fi nos adbuc in iifdem tenebris vemanemus? Nos fperabamus quod tu effes vedemptu rus Ifrael. Ejus autem fucceffor Damafus fecundus, antea Poppo Brixinenfis Epifcopus, fedit Ann. 1057. ris proftituta, ex tunc & deinceps Lateranenfi pa- non › V Rhemenfis, non quadragefimo nono, fed quin-, Notanda funt Petri Damiani de Stephani decimi Decreto verba: Omnes Clericos Rome. Palam afferunt in folos urbis Clericos ftatuiffe. Quod ipfum de Leonis Decreto affirmat Hermannus Contractus, & hinc de illo ad Cunibertum Taurinenfem Epifcopum pergit laudatus Damiani: Quod falutare Ratutum, æquitatis juftitiæque plenissimum, nos etiam per omnes Ecclefias propagandum effe decernimus, quatenus percepto prius Apoftolice Sedis edicto unufquifque Epifcopus Ecclefiæ fue vindicet famulas, quas in fua parochia deprebenderit facrilega Presbyteris admixtione fubftratas. Equitatis fcilicet jure, ut quæ facris Altaribus `rapuiffe fervorum Dei convincuntur obfequium, ipfa boc faltem Epifcopo per diminuti fui capitis fup. pleant famulatum. Hæc prima extenfio fuit ad folos Clericos Italiæ. Factam fuiffe à Nicolao fecundo, per laudatum Petrum inftigato, feriAnn. 1053 bit Bertholdus Conftantienfis. Et hinc eundem et 106 Petrum, jam Cardinalem Epifcopum Oftienfem, ad extenfionis hujus executione purgandam Am brofianam Ecclefiam, Mediolanum cum amplif fima poteftate legavit Alexander fecundus. Mediolanenfis Ecclefiæ filium, ac Ambrofianis uberibus fublactatum affirmat fe natus Mediolani Pontifex, ideoque charitatem hanc fuis civibus | gati aut concubinarii, non audiri Miffam, vel alia à fe impendendam. Sua iftic Acta fingulari librofam conjugati Presbyteri. Quod multi Apostoli- cam excommunicationis & degradationis fenten- diolanenfis civitas in feditionem verfa repentinum Et hæc quidem omnia Decreta fuerunt directa Incognitus Gregorii adverfum rebelles Apologus ex ejus ad Othonem Conftantienfem Epifcopum litteris refert Decretum: Nos juxtà auctoritatem Sandorum Patrum in Synodo fententiam dedi- Cap. I mus, ut hi qui in crimine fornicationis jacent, Miffas celebrare, aut fecundum inferiores ordines minifrare altari non debeant. Statuimus etiam, ut fi ipfi contemptores fuerint noftrarum, ime Sanctorum Patrum Conftitutionum, populus nullo modo corum officia recipiat, ut qui pro amore Dei & officii digni tate non corriguntur, verecundia fæculi & objurgatione populi refipifcant. Ipfum etiam refert in fuis Annalibus Rogerus Hovedenfis; Gregorius Pa pa, Servorum Dei Servus, per totum Italicum Re◄ gnum & Theutonicum debitam Sandlo Petro Obedien tiam exhibentibus Apoftolicam Benedictionem. Si qui funt Presbyteri, Diaconi, Subdiaconi, qui jas cent in crimine fornicationis, interdicimus eis ex parte Omnipotentis Dei, & authoritate Sancti Petri, introitum Ecclefia, ufque dum emendent & pænt. teant. Si qui autem in peccato fuo perfeverare malues A. 1975. | Baptifmus fcilicet & Chrifma, Corpus & Sanguis Chrifti, fiant Spiritu sando latenter operante, eorumdem Sacramentorum effectum feu per bonos feu per malos intra Dei Ecclefiam difpenfentur. Tamen quiq Spiritus fanclus myfticè illa vivificat, nec meritis bonorum Difpenfatorum amplificantur, nec peccatis malorum attenuantur unde eft hic qui baptizat. Ex qua re grave pritur fcandalum, ut nullius hære vint, nullus veflrum ad officium corum aufcultare præfumat, quia benedictio illorum vertitur in male&ionem, & oratio in peccatum. Similem Decreti formam refert Simeon Dunelmenfis. Non funt tamen ipfum, quod latet aut periit, Synodale Decretum, fed litteræ ejus executrices. Aliud ipfuper ejus de hac re Decretum laudat LamberAn. 1074. tus Schafnaburgenfis: Hildebrandus Papa decrevit ne quis omnino ad Sacerdotium admittatur,fis tempore fancta Ecclefia graviort Schismate scissa qui non in perpetuum continentiam vitamque cœlibem profiteatur. Aliud item extat in quinta ejus Romana Synodo : Si quis Epifcopus fornicationem Presbyterorum, Diaconorum, feu Subdiaconorum precibus vel pretio interveniente, confenferit, vel commiffam fibique compertam authoritate fui officii non impugnarit, ab officio fufpendatur. Rectè Marianus Scotus ait Gregorii Decreta ex Patrum Canonibus proceffiffe. Etiam Lambertus Schafnaburgenfis affirmat fuiffe conformia antiquorum Canonum inftitutis. Quod ipfum in Epiftola ad Lucium, Sancti Juventii, Ticinenfis Præpofitum, multis oftendit Urbanus fecundus. Agunt in illos, adverfum quos in litteris ad Sanctum Annonem Colonienfem Archiepifcopum fcribit ipfe Gregorius: Novit Fraternitas tua, quia præcepta hæc non de noftro fenfu exfculpimus, fed antiquorum Patrum Sanctiones, Spirisu fancto prædicante probatas, officii noftri necessitate in medium propalamus, ne pigri fervi fubeamus periculum, fi Dominicam pecuniam, quæ cum fœnore repofcitur, fub filentio abfcondamus. QuamĹ.2.Ep.67. quam buic fandæ Romanæ Ecclefiæ femper licuit, femperque licebit contra noviter increfcentes exceffus nova quoque Decreta aut remedia procurare, quæ rationis & authoritatis edita judicio, nulli bominum fas fit refutare. Quidam Scioli, Hincmarum Remenfem fecuti, garrivere Romanum Pontificem obligari ad fervandos Canones, nihil nifi ex antiquis Canonibus hauftum poffe præcipere, ideoque nova hæc, Gangrenfi Canoni & longiffimæ confuetudini adverfa, Gregorii Decreta effe nullius ponderis. Reponit ipfe Decreta fua effe omnino haufta ex ifto fonte: Addit Romanam Ecclefiam ad iftam haufturam non obligari. Lege Authoris incogniti, quandoque tamen cespitantis, pro Gregorio Apologiam. Gangrenfem Canonem fupra explanavi. An. 1074. CAPUT VIIL fit, his pro juftitia, illis contra juftitiam agentibus, porrò continentiam paucis tenentibus, aliquibus eam caufa quæfius & jactantiæ fimulantibus, multis incontinentiam perjurio, aut multipliciori adulterio cumulantibus, ad boc bac opportunitate laicis infur gentibus contra facros Ordines, & fe ab omni Eccle. fiaftica fubjectione excutientibus, laici facra myfteria temerant, de his difputant, infantes baptizant, fordido humore aurium pro facro Oleo & Chrifmate utentes, in extremo vitæ Viaticum dominicum & ufitatum Ecclefiæ obfequium fepulturæ à Presbyteris conjugatis accipere parvi pendunt, decimas Presby teris deputatas igne cremant, & ut in uno cætera perpendas, laici corpus Domini à Presbyteris conju gatis confecratum fæpè pedibus conculcaverunt, & fanguinem Domini voluntariè effuderunt, & multa alia contra jus &fas gefta funt in Ecclefia, & hac occafione multi Pfeudo-magiftri exurgentes in Ecclefia profanis novitatibus plebem ab Ecclefiaftica disciplina averterunt Quæ omnia verbo tenus ad eundem annum fcribunt Matthæus Parifienfis, Radulphus de Diceto, & Thomas Walfingamenfis. Eodem fcrupulo laboravit Lucius, Sancti Juventii apud Ticinum Præpofitus, exiftimans Decreta hæc adverfari Sancto Auguftino, adverfus Donatiftas conftanter tradenti Chriftiana Sacramenta à profanis intra Catholicam communionem miniftris non pollui, & per Sanctos ac per impios tradita aut confecta effe æquè fancta, atque ex omnium manibus poffe fine contagio fructuosè participari. Pfeudo-Apoftolorum, ex invidia & carnali contentione Evangelium aut Sacramenta difpenfantium, minifteria effe fan&ta & piè accedentibus fructuofa fcripfit etiam Apoftolus Paulus. Refpondit verò Urbanus fecundus Confecta aut data per incontinentes Presbyteros Sacramenta proprias quidem habent virtutis dignitates, fed agentibus vel fufcipientibus contra Romanorum Pontificum inftituta, nifi fortè fola morte interveniente, utpote ne fine baptifmate vel communione quilibet humanis rebus excedat. Eis, inquam, in tantum obfunt, ut veri fint Idololatræ, Exponuntur varia adverfum hæc Gregorii quoniam peccatum ariolandi eft repugnare, & quafi Decreta contradictiones. Primus Gregorianorum Decretorum hoftis Rimus Gregorianorum Decretorum hoftis infenfiffimus fuit Belgii noftri Monachus, Henrici quarti Imperatoris partes fecutus, Sigibertus Gemblacenfis, fcribens in fuo Chronico: Gregorius Papa uxoratos Sacerdotes à Divino officio removit, & laicis Miffam eorum interdixit, novo exemplo, & ut multis vifum eft, inconfiderato præjudicio contra Sanctorum Patrum fententiam, qui fcripferunt quod Sacramenta, quæ in Ecclefia fiunt, fcelus Idololatria nolle acquiefcere. Quod à Presbyteri, Epifcopi, Metropolita, Primatis aut Patriarchæ, Chriftianam fidem aut facros Canones palam cum Ecclefiæ fcandalo prævaricantis, communione fit licitum, imò & quandoque juffum retrocedere, notiffimum eft in lege Chriftiana. Quanto igitur magis id liceat & oporteat ad juffum Romanæ Ecclefia? Omnis contra juffum iftud inita, præfertim in divinis Sacramentis, communio eft contagiofa, & attractio peccati alieni. Re&è tamen Gregorius feptimus legem hanc vigere juffit in folis Presbyteris, Dia conis atque Subdiaconis publicè uxorem aut pellicem habentibus. Quod enim ex dubio crimine, quoufque accedat Superioris authoritas, nemo poffit fui Epifcopi aut Presbyteri declinare communionem, ftatuit Synodus octava. Et iftam L.3. tit.. Gregorii legem etiamnum hodie vigere in Clericos palam concubinarios, lucet ex Lucii tertii Pontificis Decreto, quod fuo Codici inferuit Gregorius nonus. C. 7. Fateor tamen horum Decretorum occafione Latinam Ecclefiam fuiffe fcandalofiffimè turbatam. Utique à Presbyteris omni Ecclefiaftico minifterio, imo & cœlorum regno potius, quam fuis uxoribus valedicere malentibus, & barbaricè ubique tumultuantibus. Plures omni minifterio valedixiffe, teftatur in litteris ad Cunibertum Taurinenfem Epifcopum Sanctus Petrus Damiani, affirmans ac demonftrans valedictionem iftam fuiffe fceleratiffimam Apoftafiam. Crediderunt fe poffe uti gratia, quam Siciliæ Subdiaconis, dum ad continentiam coegerunt, permiferunt Pelagius fecundus ac Gregorius Magnus, alternativè dumtaxat imperantes aut abftinere ab uxoribus, aut à minifterio ceffare. Verùm erat caufa valde difpar. Etenim Siculorum Subdiaconorum conjugia erant legitima & Canonica, ideoque per novam fanctionem non poterant invitis auferri. Qualiter adverfus Petrum Damiani, Alexandri fecundi Legatum Mediolanenfes, & adverfus hominem Gregorii feptimi Decreta laudantem graffati fuerunt Clerici Cameracenfes, fupra eft dictum. Qualiter Germani Clerici Sigifridum Archiepifcopum Moguntinum, eadem Decreta publicantem, ex Erfordienfi Synodo expulerint & propemodum trucidarint, refert Lambertus Schafnaburgenfis. Eadem paffum dicit in Moguntina fequentis Anni Synodo, & pergit: Sic tandem rei difficultate fuperatus Archiepifcopus ftatuit fibi deinceps tali quæftione omnino Superfedendum, & Romano Pontifici relinquendum, ut caufam, quam toties ipfe inutiliter propofuiffet, ille per femetipsum, quando & quomodo vellet, pevoraret. Ejufmodi Refponfa accepit Gregorius ab aliis etiam Epifcopis, ideo ut & ipfe laffatus refponderit fuorum Decretorum per Germaniam executoribus Paffavienfi Epifcopo & Abbati L.9. Er.3. Hirgauzienfi: Quod de Sacerdotibus interrogaftis, An. 1075. L.2.C. I. mania, quod Henricus Rex fœdaret ac impedi ret omnia, & plures Epifcopi, præfertim Guilielmus Ultrajectenfis, fceleratè ipfi adularen tur. Sigifridus Moguntinus à contumacibus Pref byteris in negligentiæ fomnum actus dormire pergebat. Hinc Sancti Annonis Colonienfis, Wicelini Magdeburgenfis, Burchardi Halberstadienfis, & paucorum fimilium Epifcoporum zelo Gregorius adjunxit operam Rudolphi ac Bertholdi Ducum Sueviæ & Carentiæ etiam Alberti Namurcenfis, & Roberti Comitis. Flandrenfium enim Presbyteros fuiffe longè fordidiffimos & Epifcopos negligentiffimos, imò quafi colludentes, docent Papales litteræ ad laudatum Robertum & Comitiffam Adelam. Etiam per L.4.Ep.10 zelofos ac fibi fideles Monachos curavit Pontifex et 11. fua Decreta divulgari. Et hinc nata eft bina impurorum Epifcoporum & Clericorum querimonia. Primam refert Pontifex in litteris ad laudatos Duces Rudolphum ac Bertholdum: Si qui contra vos, quafi iftud officii veftri non esset, aliquid garrire incipiant, hoc illis refpondete, ut veftram L2.Ep.45 populi falutem non impedientes, de injuncta vobis. obedientia ad nos nobifcum difputaturi veniant. Uti adverfus quintam Synodum rebelles trium capitulorum defenfores Pelagium primum, Narfetis Comitis armato brachio ad ipfos Conftantinopolim deportandos ufum, de violata Clericali immunitate & motis Chriftiano tempore perfecutionibus, ita etiam Gregorium feptimum fornicarii Epifcopi & Clerici accufabant. Et uti iftis Magnus, ita his refpondit nofter Gregorius: Romam veniant nobifcum disputaturi. Alteram querimoniam producit impurus auctor Chronici Auguftenfis Gyrovagi fub religionis fpecie difcur- An. 1075. rentes maximam ubique seminant discordiam. Papæ t 1076. Decretum enorme de continentia Clericorum per laicos divulgatur. Sacerdotes à laicis pro connubiis miferabiliter ejiciuntur. Fas nefas, promiscua omnia, confufa. Emiffos à Pontifice Monachos vocat Gyrovagos. Eorum unus fuit Magenoldus, regularis Clericus, quem ob fimilem gyrationem fuiffe à fcortatoribus Clericis graviflima paffum An. 1094′′ fcribit Bertholdus Conftantienfis. Ex ipfis item fuiffe exiftimo illum hominem, quem Cameracenses vivum combufferunt. Eorum zelus poffit uxoratos Clericos nimium inflammaffe, atque ita dedisse ansam, ut ipforum perfonæ, & data ab ipfis Sacramenta fcandalosè tractarentur. placet nobis ut in præfentiam, tum propter populo.quandoque non fatis habuiffe falis, plebem in rum turbationes, tum etiam propter bonorum inopiam, fcilicet quia paucissimi sunt qui fidelibus Chriflianis officia Religionis perfolvant , pro tempore, rigorem Canonicum temperando, debeatis fufferre. Ita coegit Henrici Regis in optimum Pontificem rebellio, ad quem in Brixinenfi conventiculo degradandum fuiffe illum à conjugatis Presbyteris incenfum & perfuafum, teftatur in libris de geftis Frederici primi Imperatoris Otto Epifcopus Frifingenfis. Per Sanctum Lanfrancum Cantuarienfem Archiepifcopum in Anglia, & per Hugonem Dienfem Epifcopum in Gallia, fuos Vicarios & Legatos, Decreta fua Pontifex eft potentiffimè executus. Et quidem Lanfrancum Guilielmus Rex, Hugonem quidam Gallicani Epifcopi ftrenuè adjuvarunt. Fætere perftitit fola ferè Ger Etenim fimilem Florentinorum Monachorum, fui de Simonia defamati Epifcopi Sacramenta averfantium, exceffum defcribit in litteris ad eamdem civitatem Sanctus Petrus Damiani: Ad Commonachos meos articulum transfero, à quibus profectò procedere notam hanc jurgandi materiam non ignoro. Dicunt enim, quia ab hujufmodi Sacerdoti bus nec Chrifma confici, nec Ecclefia dedicari, nec Clericalia jura conferri, nec Miffarum ullo umquam tempore potuerunt folemnia celebrari. Et tam bec impudenter allegant, ut anno toto compulerint in tribus Plebibus fine confperfione Chrifmatis catechumenos baptizari. Sed cum Chriftus procul dubio denominetur à Chrifmate, nil aliud tollunt Baptifmo L.8. Ep.11 F. 227. nifi Chriftum, qui Chrifmatis fubtrahunt Sacramen- non foli Henrico Regi, fed & cunctis Anglia Fol. 472. Imploratum Regii brachii auxilium peperit & Pafchalis, Romanorum Pontificum, veftigiis in hærentes præcipimus, ut nullus Miffas eorum audiat, quos uxores vel Concubinas habere cognoverit. Ut autem Lex continentiæ, & Deo placens munditia in Ecclefiafticis perfonis & facris Ordinibus dilatetur, Cano.6 ftatuimus, quatenus Epifcopi, Presbyteri, Diaconi, et 70. Subdiaconi, Regulares Canonici, Monachi, atque Converfi profeffi, qui Sanctum tranfgredientes Propofitum uxores fibi copulare præfumpferint, Separentur. Hujufmodi namque copulationem quam contra Ecclefiarum Regulam conftat effe contractam, matrimonium non esse cenfemus. Quin etiam ab invicem feparati pro tantis excessibus condignam pœnitentiam agant. Sacrilega ifta matrimonia reddit ac declarat irrita. Hoc addit fupra Decreta laudatorum fuorum Antecefforum. Lucet ex confirmatorio Eugenii tertii Canone, edito in Synodo Remenfi: Quia continentia, & Deo placens munditia in Ecclefiafticis perfonis & fanctis Ordinibus dilatanda eft, Sandorum Patrum & Prædecefforis noftri Papæ Innocentii veftigiis inhærentes ftatuimus, quatenus Epifcopi, Presbyteri, Diaconi, Subdiaconi, Regulares Canonici, Monachi, atque Converfi profeffi qui Sacrum tranfgredientes Propofitum uxores fibi copulare præfumpferint, feparentur. Ejufmodi namque copulationem, quam contra Ec clefiafticam Regulam conftat esse contracłam, matrimonium non effe cenfemus. Qui etiam ab invicem fæparati pro tantis exceffibus condignam pœnitentiam agant. Id ipfum quoque de Sanctimonialibus, fi, quod abfit, nubere tentaverint, obfervare præcipimus. Innovari à fe dicit folius Innocentii fecundi Decretum, quod nempe Gregorius & ejus Succeffores dam naffent quidem ifta conjugia, non tamen lucidè irritaffent. Exprimit & San&timoniales: Quod enim eas Innocentius non expreffiffet, irritantem ejus legem quidam garriebant ad ipfas non extendi. Et hinc nulla de palium, Presbyteralium Diaconalium, aut Hac via decrevit malum, non tamen fuit ple- Cano.7, |