A 1 181 ex antiqua confuetudine ordinat & facrat Romanum Pontificem. Que confuetudo exinde accidit, quod martyrizato beato Sixto, & Sando Laurentio ejus Diacono, beatus Jufiinus Presbyter cum Clero Romano elegit beatum Dionyfium in Romanum Pontifi cem, quem facravit Maximus Oftienfis Epifcopus. Ex hac confuctudine exindè Oftienfis Epifcopus ordinat & facrat Romanum Pontificem,& habet pallium: Solummodò ad ca que pertinent in ordinatione confecratione Pontificis. Rei hujus, quoniam nemo antiquus Scriptor neminit, fides fit penes Robertum. Ego morem illum malim inftitutum ab Apoftolis. At verò Suffraganeus, ad quem Metropolitæ, præfertim Patriarchæ, confecratio fpectat perpetuo jure, eft Provinciæ fuæ Protothronus: Qualem in fecunda Belgica effe Sueffionenfem, eft fuprà often fum. Qualis item in Senonenfi Carnutenfis, in Turonena Cenomanenfis, & in Cantuarienfi Provincia femper fuit Epifcopus Londinenfis. Prorothronum non habentis Provinciæ Metropolita, ad fui Patriarchæ manus accedere non confuetus, à Suffraganeo juxta confecrationis ætatem feniori femper fuit confecratus. Quod pallio per fingularem Apoftolicæ Sedis gratiam infignitus Provincialis Epifcopus femper item fuerit Provincia fue Protothronus, lucet ex Sancti Gregorii Magni, qui Syagrio Auguftodunenfi Epifcopo intra primam Lugdunenfem Provinciam fecit iftam gratiam, Epiftola: Cujus ne indumenti munificentiam nudam videamur quodammodo contuliffe, hoc etiam pariter profpeximus concedendum, ut Metropolita fuo per emnia loco & honore fervito, Ecclefia civitatis Augufiodune, cut omnipotens Deus præeffe te voluit, poft Lugdunenfem Ecclefiam effe debeat, & bunc fibi locum ordinem ex noftræ authoritatis indulgentia vindicare. A cæteris Epifcopis addit fecundum ordi7 in nationis tempus debere ubique confederi & fubdist. *. fcribi. Pallio infigniti Latinorum Provinciales Epifcopi eis omnibus fruebantur privilegiis, qui bus Græci folo honore & nomine Metropolita: Et hifce primum à vero Metropolita fuiffe ubique locum, eft alibi oftenfum. ip, 114 Infuper aliam Oftienfis Epifcopus habuit prærogativam, laudatam à Rogerio Hovedenfi: Joannem de Sando Paulo, Presbyterum Cardina lem tituli Sancte Prifcæ Virginis, adeò præ cæteris diligebat Cæleftinus tertius Pontifex, quod illum loco fuo conflituerat ad omne officium fuum exequendum, nifi in confecratione Epifcoporum, quod pertiFol. 774 nebat ad Officium Epifcopi Oftienfis Cardinalis. Et de Cardinali Glandatenfi per Urbanum fextum translato ad Epifcopatum Oftienfem, fcribit ad Ludovicum Flandria Comitem Pileus de Prata Archiepifcopus Ravennæ, & Romanæ Ecclefiæ Cardinalis: Epifcopos & Archiepifcopos confecravit, Abbates benedixit & ordines fecit tanquam verus Epifcopus Oftienfis. Exftat Epiftola apud Luca Dacherium. Epifcoporum confecraFol. 307. tiones clim ipfe peragebat Pontifex: Eft enim fupremus actus officii Pontificalis. Nimia Pontificalis. Nimia agenda.um rerum copia poftmodum alio illum diftraxit, ideoque eminens iftud munus eft imposium Oftienfi Epifcopo, tanquam Protethrono, ad quem non folius Metropolita, Tom. 4. fed etiam omnium, ipfo defuncto aut impedito, comprovincialium confecratio femper spectavit. Et hinc de Cardinalibus Epifcopis fcribit in Turftini Eboracenfis Archiepifcopi vita Thomas Stups: Oftienfis Magifler inter eos eft & dignior. Quæ omnia Oftienfem Epifcopum fuiffe Romana Provincia Protothronum, validè confirmant. Verùm & validè obeft laudata Joannis octavi conftitutio, fanciens quofvis Cardinales in principalibus Ecclefiis Divina celebrare juxta primatum feu ætatem acceptæ confecrationis. Obftant & fuperius laudatæ Synodi, in quibus & Epifcopi & Presbyteri Cardinales leguntur ita & confediffe & fubfcripfiffe etiam Epifcopus Oftienfis. Eft res perplexa. Omninò inclinor, ut cum Onufrio Panuino, rerum ad Romanam Ecclefiam fpectantium peritiffimo, affirmem inter ipfos non acceptæ confecrationis, fed sedium ac titulorum ordinem femper & ubique fuiffe. Certè in laudata Joannis octavi conftitutione Vox, Confecrationis primatum, nequaquam debet temporis, fed importare poffit primatum Sedis ac tituli, ad quem Cardinales fuerint confecrati . Epifcoporum varius in variis Synodis repertus confeffus & fubfcriptio non facit firmum argumentum. Illic enim reperis & Epifcopos ante Metropolitas, & juniores fediffe & fubfcripfifle ante feniores. Quin imò Tholofano, cui Calixtus fecundus præfedit, Concilio fubfcriptum eft hoc ordine: Cono Præneftinus Epifcopus, Ottegarius Archiepifcopus Tarragonenfis, Raymondus Barbeftrenfis Epifcopus, Bernardus Anicienfis, Lambertus Oftienfis, Richardus Narbonenfis, Petrus Cardinalis Sandorum Cofma & Damiani, Atto Archiepifcopus Arelatenfis. Hæc funt irregulariter gefta, aut vitiosè compilata. Et fingulorum caufas quis cognofcat? Quidquid fit, ex allegatis abundè lucet Joannem Portuenfem Epifcopum poft omnes Gallicanos in hac Synodo non fediffe. Hodiè juxta fedium fuarum ac titulorum dignitatem Domini Cardinales fedent & fubfcribunt. Haud dubiè ex more & traditione antiqua. من Porrò de Cardinali Sanctæ Ruffinæ Epifcopatu fcribit in Sigeberti Gemblacenfis fupplemento Robertus Abbas Montenfis: Eugenius Papa tertius Epifcopatui Oftienfi Velitrenfem conjunxit, fic fecit de duobus unum. Similiter fecit de Epifcopatu Portuenfi, cui junxit Epifcopatum Sande Ruff næ, faciens de duobus unum. Et hinc privilegio, A. 1181. quod Pifcarienfi Monafterio apud Lucam Dacherium dedit Adrianus quartus, Bernardus Cardi- Tom. 5. nalis fefe fubfcribit Epifcopum Portuenfem & Fol. 56. Sancte Ruffine. Initis inter Innocentium tertium Pontificem ac Joannem Angliæ Regem Fol. 576. concordatis eodem modo fubfcripfit Cardinalis Benedictus. Onufrius tamen Panuinus unionem iftam vult effe opus Calixti fecundi, natum ex deftructa Sanctæ Ruffinæ civitate, deductaque ad tantam folitudinem, ut proprio Epifcopo non haberet opus. Ita interim evanuit feptenarii, quod multis prædicat Sanctus Petrus Damiani, in Cardinalibus Epifcopis numeri Sacramentum. Bonifacii octavi, qui tefte Henrico Stero Lib. z. Sterone Monacho Althanenfi, Civitatem PræneEpift. 1. ftinam Epifcopatus honore privavit, & fubverti A. 1294. juffit, factum fucceffores Pontifices meritò non probarunt. Lib. 4. Lib. 9. Ep. 22. Fol. 223. | hominis. Nec enim rem peregrinam in Ecclefia aut novam orfus fuit Innocentius. Dominis Cardinalibus aliud non dedit, quam quod in Con ftantinopolitana Ecclefia jampridem habuerant & feptem Cruciferi Diaconi, & Patriarchæ Syncelli Clerici, de quibus ad Romani Argyri Imperium Georgius Cedrenus: Die Pentecoftes tumultuatum eft ob feffionem in facro Officio, Metropolitis non ferentibus fuperiore loco ipfis federe Syncellos. Quod tamen Syncelli caufam obtinuerint, docet jus Græco-Romanum ad titulum de Carthophylace, & novellæ leges Imperatoris Alexii Comneni. Cur Petro Cardinali Diacono nullus hic affignetur locus aut fedes, addifcere poffis ex Romana Synodo Sancti Gregorii Magni: Gregorius Papa cum Epifcopis omnibus ac Romana Ecclefie Prefbyteris refidens, adftantibus Diaconibus & cuncto Ep. 44 clero. Quod ipfum habet ejus alia Synodus de caufa Probi Abbatis ad Sanctum Andream. Nempe Diaconi funt dumtaxat Miniftri, ideoque in Synodo ipfis non competit fedes, fed poft Epifcopos atque Presbyteros ftare confueverunt. At verò apud Lugdunenfem Innocentii quarti Synodum Cardinales Diaconi una cum Romanæ Ecclefiæ Vice-Cancellario federunt ante Thronum Pontificis: More Græcorum, apud quos feptem Ecclefiæ Conftantinopolitana Crucigeri Diaconi Synodalem fui Patriarchæ Thronum folent circumcingere. Quod an ante laudati, qui Cardinales infigniter exaltavit, Innocentii tempora fuerit factum apud Latinos, adeoque an in hac etiam Synodo Petrus Cardinalis Diaconus ante Leonis noni Thronum federit, quidam dubitant. At finè fundamento. Etenim Barenfis per Urbanum fecundum Synodi acta laudans Guilielmus Malmesberienfis adjungit de Romanæ Ecclefiæ Cardinali Archidiacono: Cui ante Pontificem federe moris eft. An præfens Petrus fuerit Romanorum Archidiaconus, ignoro. Certe fuit ipforum Cancellarius, & apud agentem longè ab urbe Pontificem forfan functus fuit vice & officio Archidiaconi, adeoque in præfenti Synodo ante ipfum fedit. Fuiffe Cancellarium lucidè dicunt acta Synodalia. Porrò Presbyteros etiam ac Diaconos Cardinales omninò infigniter exaltavit, Epifcopis ac Archiepifcopis antepofuit, purpuraque ornavit laudatus quartus Innocentius: ut contra Fredericum fecundum ex degradato Imperatore ferociffimum Romana Ecclefiæ hoftem armaret, ac vel ex folo propriæ veftis afpectu cogeret effe paratos ad pugnandum pro Ecclefiæ libertatibus ufque ad fangui nem & mortem. Res vifa eft dura quibufdam Epifcopis, ideoque ipfam dudum etiam poft conati funt exfufilare. Etenim de benedicendis Cafimiri tertii Polonorum Regis nuptiis tanta inter Cracovienfem Epifcopum, qui erat Presbyter Cardinalis, & Archiepifcopum Gnefnenfem furrexit contentio, ut neuter alteri voluerit cedere, ideoque Rex utrumque rejecerit, & benedictionis honorem detulerit fratri Joanni Capiftrano, Presbytero Ordinis Minorum. Et tales hinc indè contentiones fuerunt plures. Attamen tandem plenè vicerunt Domini Cardinales. Hinc enim in Guilielmum Warhamum Cantuarienfem Archiepifcopum, privatis litteris ex veteri more fubfcribentem, Guilielmus frater Cantuavienfis, Thomas Volfæus Eboracenfis Archiepifcopus, & Presbyter Cardinalis, peffimè apud Nicolaum Harpsfeldium ftomachatus fuit, dixitque adftantibus: Propediem efficiam, ut intelLib. 15. ligat fe mihi non esse parem, tantum abeft ut fit cap 13 frater. Verùm fuerunt verba vani & infolentis Culpanda etiam fuit fuperbia, ex qua Moguntinus, Colonienfis, & Trevirenfis Archiepifcopi delatum ab Urbano fexto Cardinalatum non admiferunt. Ea quippè dignitas iftis Archiepifcopis non fuit indigna, Etenim Conrardum primum Moguntinum Archiepifcopum, Fre derici primi Imperatoris affinem, fuisse ab Alexandro tertio creatum Cardinalem Pref byterum Sancti Marcelli ac deindè Cardinalem Epifcopum Sabinenfem teftantur Moguntinæ Ecclefiæ archiva, & Chronicon Monafterii Laurishamenfis. Etiam Siffridum A. 1208. tertium fuiffe Sancte Sabine Cardinalem Presbyterum fcribit Godefridus Monachus Sancti Pan. taleonis. Albertus Archiepifcopus, Brandenburgenfis Marchionis frater, Lutherano diluvio miferè abfortus, erat Cardinalis ad Sanctum Chryfogonum. Et de Theodorico primo Trevirenfium Archiepifcopo, qui fæculo decimo fub Leonis octavi Pontificatu floruit, fcribit Magnum Belgii Chronicon: Theodoricus Rome Cellam quatuor Coronatorum cum omnibus Appendicibus Fol. 84. fuis fibi & fuis Succefforibus in perpetuum acquifivit. Cella ifta erat titulus Cardinalis, ideoque & Theodoricus & omnes ejus Succeffores du dum fuerunt Cardinales Presbyteri : Quomodo ad Sanctam Prifcam fuerunt etiam Abbates Vindocinenfes. Et Nemaufenfi per Urbanum fecundum celebrate Synodo fubfcribit Daimbertus Pifanus Archiepifcopus Cardinalis Hic eft ille Daimbertus feu Dagobertus, qui pofteà fub Latinis Regibus fuit primus Hierofolyme Patriarcha, & Cardinalis manfit. Etiam Rangerium Rhegienfem Archiepifcopum fuiffe fub eodem Urbano Presbyterum Cardinalem affirmat antiqua Appendix de majoris Monafterii Abbatibus apud S. Gregorium Turonenfem, Fol. 120. Et de Poppone (a) Metenfi Epifcopo, Calixti (a)Stephafecundi Pontificis per fororem nepote, apud no. Noris. Lucam Dacherium fcribit prior Metenfis Chronici Appendix: Poppo ab eodem Pontifice confecra- Fol. 661. tus eft, & tam Pallii dignitate, quàm Cardinalis titulo bonoratus, Quinimo Gerbaldum Leodienfem Episcopum, filium Regis Bavariæ, fuiffe ab Adriano primo creatum Cardinalem, laudatum Belgii Chronicon affeverat. Adeò anti quum eft, quod Primates etiam Epifcopi ambierint & gavifi fint effe Romanæ Ecclefiæ Cardinales. Nec mirum: Nam etiam Stephanum Nicomedienfem Epifcopum, Bithyniæ Metropoli tam, fuiffe Patriarchæ Conftantinopolitani Syncellum laudat ad Conftantini & Bafilii Imperium laudatus Georgius Cedrenus. Nec de fant ejufmodi alia exempla. Hinc etiam Beffarion Nicęnus, & Ifidorus Rufforum Metropolita gavifi funt effe Romanæ Ecclefiæ Cardinales. CAPUT III, Exponuntur Synodi Acta. SESSIO PRIM A. Rimam Synodi Actionem exponunt Acta ita impe rato filentio ex præcepto Domini Papæ, furrexit Petrus Sanctæ Romanæ Ecclefiæ Diaconus, expedito fermone proponens, de quibus in eadem Synodo fermo effet babendus. De multis videlicet illicitis, quæ contra Canonum inftituta in Gallicis finibus exercebantur. Id eft, de Simoniaca Hærefi, de Minifteriis Ecclefiafticis & Altaribus, quæ à Laicis tenebantur, de pravis confuetudinibus, quæ ab eis in atriis Ecclefiarum accipiebantur, de incæftis conjugiis, & eis qui legitimas uxores relinquentes adulterinis iterum nuptiis implicabantur, de Monachis &Clericis à Sancto propofito & habitu recedentibus, de rapinis pauperum injuftis captionibus, de Sodomitico vitio, & quibufdam Hærefibus, quæ in iifdem pullulaverant partibus. Epifcopis, quo plenum deliberandi tempus haberent, ftatim in Synodi exordio Pontifex exponi juffit capita neceffariæ in Gallicana Ecclefia reformationis. Verbum de Petro Cardinali Diacono, Surrexit, confirmat ipfum non ftetiffe poft Pontificem, fed ante ipfum fediffe. Ad maturè de dictis capitibus deliberandum, & in ipfis eliminandis adjuvandum Pontificem laudatus Petrus Epifcopos adhortatus eft, Et commonuit fub Anathemate Apoftolicæ auctoritatis, ut fi quis eorum ad facros Ordines per Simonia cam hærefim perveniffet, vel præmio quemlibet ad candem dignitatem promovisset, publica confeffione patefaceret. Simoniacæ enim hærefios damnationem fuiffe Pontificis palmarem in hac Synodo fcopum, multa nos fuperius authentica teftimonia docuerunt. Porrò ad occulti, ex quo nata irregularitas aut amiffus gradus, criminis publicam confef fionem cogere reos Epifcopos & Clericos eft anti- || quus mos, avitaque regula Synodorum. Lucet ex actis decima Toletanæ Synodi, ubi Potamius Bracharenfis Archiepifcopus, ex humana infirmitate in fornicationem lapfus, Collegis fe publicè profternit, lacrymans porrigit fcriptam criminis confeffionem, proteftatur fe indignum Epifcopatu, profitetur fe ab omni ejus functione jam per novem menfes abftinuiffe claufum in Pœnitentiæ ergaftulo, rogatque eligi alium Epifcopum Et Synodus omninò elegit. Et ad Andream Tarentinum Epifcopum, de concubinatu accufatum, fcribit Gregorius Magnus: Si in facro Ordine conflitutus, concubinæ te permi tione recolis effe maculatum, Sacerdotii honore depofito, ad miniftrandum nullo modo præfumas accedere, feiturus in animæ tuæ periculo te miniftra L. 2. in re, & Deo noftro fine dubio te reddere rationem, Ji Et hinc omnes Epifcopi præfenti Pontificis Pergunt Acta Synodalia: His ita definitis, que Pontifex voluit, quæ miffæ ipfum defunctum repererunt, ac Succefforem Formosum, à quo refponfum: In eos, qui à Photio confecrati funt, clementem fententiam tulimus, ut datis libellis fupplicibus fateantur fe peccasse, veniam per pœnitentiam petant, polliceanturque nihil fe ampliùs hujufmodi peccatures. Ita enim illis ut Laicis in Fidelium communionem receptis, offenfa omnis & fcandalum tolletur. Eos non in Epifcopalem aut Clericalem gradum, fed in Laicam dumtaxat communionem recipit, affeverans aliud non pati octavam Synodum, & Decreta fuorum Antecefforum. Interim uti in Patriarchali Throno, ita in Romanæ Ecclefiæ obedientia firmus permanfit Stephanus, itemque ejus Succeffor Antonius Cauleas: utique fub fpe obtinendæ tandem aliquando gratiæ & difpenfationis. Hinc Joanni nono, qui poft Bonifacium fextum, Stephanum feptimum Romanum & Theodorum Formofo fuccefferat, iterum fupplicavit Stylianus Mappa, non folùm pro Photii, fed etiam pro Stephani & Antonii confecrationibus, obtinuitque hoc refponfum: Volumus ut etiam nunc Decreta fanctorum Pontificum Prædecefforum noftrorum inconcussa maneant Quapropter Ignatium, Photium, Stephanum & Antonium, ficut fanctiffimus Papa Nicolaus, Joannes odiavus, fextus Stephanus univerfa Romana Ecclefia buc ufque tenuit, etiam nos codem ordine recipimus & tenemus, & illis, qui fuut proper funt ex eorum ordine, eodem pacto manus præbe مین que ad hæc univerfi reticerent, lectis fententiis fuper | | Epifcopi in quodam fuarum precum articulo di- mus. Nec Photium nec Stephanum defunctos, Cap. 2. Cap. 2. tropolitis & Epifcopis Theophylacti electio fue- | | fit, & per degradationem amifit claufus in Mona rat Romam appellata, & adverfum ipfos judicavit Joannes Pontifex, puerumque Theophyla&tum ob Augufti Patris gratiam in tanta Cathedra confirmavit. Tanta tunc iftic erat auctoritas Romani Pontificis. Quis Conftantinopolitanus Patriarcha Photianum fchifma denuo inftaurarit, non plenè conftat. Quidam adfcribunt Sifinnio, qui poft Polyeuctum, Bafilium, Antonium Studitem, ac Nicolaum Chryfobergium, fucceffit Theophylacto. Ipfe enim Encyclicam, qua Roma nam ac omnem Latinam Ecclefiam pessimè damnavit Photius, Epiftolam fuo fertur infigniviffe præfixo nomine, & ita ad omnes Græcorum Ecclefias direxiffe. Verùm quod iftorum, quæ ad Photii caufam fpectarent, nihil fub ipfo immutatum fit, alii volunt effe viro impactam calumniam. Fuiffe virum probum & doctum, Græcorum fcriptores paffim teftantur. Et nulla tunc nata fuit caufa refumendi fchifmatis. Hinc alii malum proceffiffe credunt à proximo ejus fucceffore Sergio fecundo. Fuit enim is Photii cognatus. Ita fcribit Nicetas Nicænus, addens caufam à Formofo Pontifice duxiffe originem. Affirmat Formofum, ejufque fucceffores, Bonifacium fextum, Stephanum feptimum, Roma num, Theodorum, Joannem nonum, Benedictum quartum, ac Leonem quintum, in fuis, quibus Conftantinopolitanos poft Photium Patriarchas confirmabant, Synodicis litteris dolosè fcripfiffe Spiritum San&tum, Filio omiffo, Patre procedere, & in fuis Romæ Ecclefiis cantaffe, Qui ex Patre filioque procedit, ideoque fuif fe fimulatores Hæreticos, ac tandem dicti Leopis fuccefforem Chriftophorum, & hujus fucceffores, Sergium tertium, Anaftafium tertium, Landonem, Joannem decimum, aliofque ufque ad Sylveftrum fecundum etiam fine fimulatione ac fronte deviaffe, utpote qui in fuis Synodicis fcribere palam cœperint Spiritum Sanctum procedere à Patre & Filio: Hinc à Sergio Patriarcha Chriftophori nomen afferit rafum è facris tabulis, & intercifam Ecclefiarum communionem, eaque omnia à Michaele Cerulario fuiffe poftmodò confirmata & aucta. Quod ipfum afferunt auctor de Græcorum & Latinorum diffidio, Jofephus Bryennius in oratione de Sancta Triade, ac in Græci & Latini de fancti Spiritus proceffione Dialogo Margunius, adjungens inter Joannis octavi & Formofi Pontificatum decurriffe octoginta annos. Sed miferè eft lapfus. Etenim inter Joannis fterio ad perpetuam pœnitentiam; Sergius verò fe. cundus Patriarcha anno nongentefimo nonagefimo nono fuit promotus, ideoq; Chriftophori nomen nequit è facris tabulis rafiffe. Et in litteris ad Michaelem Cerularium Patriarcham Conftantinopolitanum fcribit Petrus Patriarcha Antiochenus. Præterea teftis ipfe quoque fum irrefragabilis, & alii mecum plerique ex Ecclefiafticis Primatibus, fub beatiffimo Patriarcha Antiocheno, Domino Joanne, Romanum Pontificem, Joannem & ipfum nuncupatum, in facris Dyptichis commemora ri. Et ante annos quadraginta quinque Conftantinopolim appellens fub beate memoriæ Patriarcha Sergio, prædiclum Papam Joannem inter facra Missarum folemnia cum aliis Patriarchis commemorari au divi. Quomodo verò pofteà ejufdem commemoratio erafa fuerit, & quam ob caufam, ignoro. Patriarcha Michael Papalis nominis erafionem fcripferat effe antiquiffimam, utpote facta in sexta, ubi Vigilius Pontifex tria Chalcedonenfis Concilii Capitula damnare noluit, Synodo : ita homo imperitus ac improbus Schifmatis iniquitatem fperavit per vetuftatem purgare. Hunc fœdum errorem, Patriarcham non aufus in faciem arguere, in ejus Chartophylacem, Patriarchales lit teras fcribere & fignare confuetum, refundit laudatus patriarcha Petrus, demonftrans Papam Vigilium & trium Capitulorum quæftionem non in fexta, fed in quinta fuiffe Synodo, atque ita palmaria hujus Schifmatis fundamenta infelici ter vacillare. Et revera lucidiffimos olim Græcorum oculos Photianum Schifma fecit, præfertim circa Romanæ & omnis Latinæ Ecclefiæ res, adeò titubare & lippire, ut album effe nigrum, & nigrum dicant album, & quafi Andabatæ in nos digladientur. Quæ omnia in fecunda partim Apologetica, partim contradictoria oratione poftea confirmavit Joannes Veccus Patriarcha item Conftantinopolitanus. Sergius fecundus Patriarcha fedit viginti annis, ideoque mortuus eft Chrifti Domini anno decimo nono poft millefimum; At verò Petrus Antiochenus promotus fuit anno quine quagefimo tertio, & anno proximè fequenti fcripfit laudatam Epiftolam, atque ita memorati ab ipfo quadraginta quinque anni exordium habent ab anno nono poft millefimum, decimo Sergii Patriarchæ, fexto & ultimo Joannis Pontificis decimi noni. Et hujus à Domino Cardinali Baronio productum epitaphium habet cum cæ teris hoc dyftichon: Nam Grajos fuperans, Eois partibus unam, fchifmata pellendo, reddidit Eccle fuerunt omninò quæftiones, fed catholicæ unitatis & fraternitatis pace fervata fopitæ. Etiam nullius Succefforis Papæ nomen Sergius videtur rafiffe. Etiam de ejus proximo fucceffore Euftatio, & Bafilio fecundo Imperatore fcribit Glaber Rudolphus: Circa annum Domini millefimum vigefimum quartum Euftatius Conftantinopolitanus Præ octavi mortem, & Formofi promotionem inter-fiam. Inter ipfum ergo & Sergium Patriarcham rum, confilium iniere, quatenus cum confenfu Ramani Pontificis licere Ecclefiam Conftantinopolitanam in fuo orbe, ficut Roma in univerfo, univerfalem ་ |