geftum eft nobis, cò quod Presbyteri feu Diaconi, phanius: Jofephus ajebat mortua conjuge se veri- Lib.3.c.15 verfos Clericos mandans puniri fecundum Cano- fupplenda Clericorum officia, in promptu eft viros nis Chryfoftomi. Ulphilas ergo Græcam conju- Etiam tertium Clericalis caftitatis vulnus pro- Epifcopos & Clericos & Græca & Latina Eccle- Libido femper profecit in pejus. Etenim gen- for Ep.1. c.3. Epit.4. fornicatores acerrimi, quos in gradu Epifcopatus Quod Francorum Epifcopi plufquam per octogin Horum Duces fuerunt Clemens & Adelber- Et Sanctus quidem Rigobertus Clerum fuum reftaurare infigniter coeperat. Nec deerant pauciffimi hinc inde integri Epifcopi. Hi cum San&to Bonifacio, Romanæ Ecclefiæ Legato, nec non cum Caroli Martelli filiis Pippino & Carolomanno, varias fecerunt Synodus, pro viribus reduxerunt Canonicam difciplinam, inftaurarunt Ecclefias ac Monafteria, ac melioribus Antiftitibus & poffefforibus impleverunt. Quod laudati principes, à Sancto Eucherio Aurelianenfi Epifcopo æternam fui patris damnationem rint ferio applicare, cum aliis Francorum fcri- Ortum fuit malum ex variis caufis. Primam nem Romanæ Ecclefiæ fine tenus vitæ noftræ velle Patrum corda reduxit in devios filios, pedeten- Chriftianitatis regulam, tandemque fuo fangui C. II. Dico, Pedetentim. Ita enim, quo ufque fereniora allucefcerent tempora, agendum cenfuit, ac etiam cum ipfo Synodus Vernenfis. Per incontinentium Clericorum carcerationes, flagellationes, ac alias id genus vindictas advertens parum profici, emifit hunc mitiorem Canonem; De illis bominibus, qui dicunt quod fe propter Deum tonfuraffent, & modo res eorum vel pecunias habent, nec fub Epifcopi manu funt, nec in monafterio Regulariter vivunt, placuit ut in monafterio fint fub ordine Regulari, aut fub manu Epifcopi fub ordine Canonico. Et fi aliter fecerint, & correpti ab Epifcopo fuo fe emendare noluerint, excommunicentur . Canonis Epigraphe eft lucidior: Ut Clerici omnes fub manu vivant Epifcopi, vel in Monafterio fub ordine Regulari. Refumpfit aut profecuta eft Synodus reformandi Cleri rationem coeptam à S. Rigoberto Rhemenfium Archiepifcopo, de qua auctor incognitus in ejus vita: Rigobertus Canoni cam Clericis religionem reftituit. Juxta numerum quoque eorum, quotus illo tempore erat, fufficientia &continua eis victualia conftituit, quatenus divino cultu liberius atque inftantius infiftere quiviffent. Priùs quippe quam exoptabilis hic auctor ac pater eorum adveniret, non eis dabatur Canonicus panis, &non erant, ut funt bodie Canonici, fed ficut matricularii. Et ad hæc res proprias cum habitatoribus earum illis contulit, qui fingulis neceffitatibus eorum defervirent. Primus Rhemenfium hic Epifcoporum fertur commune eis inftituiffe ærarium, generaliter ufibus eorum in fæcula profuturum. Omnes Clericos coegit ad communem in clauftro fub Epifcopi oculis vitam, rationem longè fecuriffimam & fervandæ ipforum caftitati, & avaritiæ atque opulentiæ, ex qua mala omnia frænandæ. Hanc Clericorum vitam effe ejus in Europa inftitutum, lucidè in litteris ad Rhemenfem Decanum tradit cum Flodoardo etiam Stephanus Tor nacenfis Epifcopus, indigniffimè ferens commu ne illic dormitorium ac refectorium, folas fan&iffimæ vitæ fuperftites reliquias, eradicari. Scio Epift. 25. etiam Sanctum Eufebium Vercellenfem Epifcopum, quod Clerum fuum in Monafterio clau. ferit, laudari à Sancto Ambrofio; At mona. chale, non clericale fuit iftud clauftrum, quale item ex Sancti Gregorii Magni inftituto habuerunt Ecclefiæ Anglicanæ. Ep.160. moniales aut ad Canonicam, aut ad Monacha. lem fub eadem regula disciplinam. Etiam publicas litterarum fcholas in fingulis Cathedralibus Ecclefiis ac plerifque Monafteriis inftituit. Ita reddidit nobis Chriftianitatem, fecitque mundum, tefte Sancti Galli Monacho, quafi novum. Etenim communis in Clauftro vita produxit Clericos doctiffimos atque fanctiffimos: Numquam fanctior fuit Europa. Ad regendas pagenfium parochias nemo affumi poterat nifi dudum probatus in clauftro. Et hinc pofterioribus temporibus, dum vita fanctiffima diffipari, & communia Ecclefiarum bona in fingulares Præbendas cœperunt dividi, adverfus Guilielmum Lemovicenfem Epifcopum, regulares Clericos ab excipiendis poenitentium confeffionibus & regendis pagorum Ecclefiis fynodaliter profcribentem, merito interceffit Sanctus Ivo Carnutenfis Epifcopus: Rectius feciffet Guilielmus, fi omnes Sacerdo- Epist. 69. tes ad regularem vitam invitasset, quam regulariter viventes à Dominicarum ovium cuftodia penitus removiffet. In profequenda paterna & avita pietate nonnihil negligentior fuit Imperator Ludovicus Pius, Anno 874. Hinc in Purgatorio pœnas luiffe teftantur Ful denfes Francorum Annales. Quod tandem zelum refumpferit, regularibus Clericis jufferit à Synodo Aquenfi confcribi regulam, ipfamque fervari per omnem fuam Monarchiam, & quod ex illa plurimus fructus & gaudium provenerint, Astronomi Annales affirmant. Eos quippe fecundum Anno 817. Canones vivere, ac exinde Clericos Canonicos appellari, fimpliciter mandarant Carolus & Pip pinus. Extat Aquenfis regula, collecta ex anti quis Canonibus & Patrum dictis, Sanctorum præfertim Hieronymi & Auguftini. Servata fuit Lib. 1. ufque ad tempora Sancti Petri Damiani, qui il Ep. 18, lam, quod proprium peculium permitteret Clericis & largum nimis victum adfcriberet, in litteris ad Alexandrum fecundum Pontificem culpavit graviter & exauthoravit. Ita paulatim exolevit ipfa, in ejus locum recepta eft Regula Sancti Auguftini, cœpitque Pater nofter, quod Clericos intra clauftrum & communem vitam plantaf fet in Africa, etiam ab Europæis uti Fundator & Legislator honorari. Mali CAPUT VI. per omnem Europam refufcitatio exponitur • Nabibido femper Hanc ergò communem Clericorum in Clauftro vitam recipi ab omnibus Francorum EccleAnno 802. fiis mandarunt Vernenfis Synodus & Rex Pippinus. Paternam pietatem profecutus eft Carolus Magnus. Ejus namque executricem, à Moiffiacenfi Chronico laudatam, Synodum Aquenfem, aliafque alibi plures celebravit, & defolatæ ufque ad fua tempora Lugdunenfi Ecclefiæ impofuit Ledradum Epifcopum, in cujus ad ipfum rela- Thil ftabile fub Sole: & prona in malum tione hæc habentur ; Clauftrum quoque Clericorum humana libido femper fræna excutit. Poft conftruxi, in quo omnes nunc fub uno conclavi mane- ademptum Carolino fanguini Occidentale Impere nofcuntur. In Ecclesia Metenfi iftud ipsum fe- rium Romana Ecclefia à Stephano feptimo ac cit Sanétus Crodogangus, in aliis Epifcopi alii, Sergio tertio, intrufis Pontificibus, paffa eft atque ita pedetentim omnem Francorum Monar- barbarum ac fempiterno filentio dignum in For chiam vita sanctiffima implevit Aliud infuper mofi Pontificis defuncti perfonam & A&ta scan Carolus addidit: Omnes in fuis regnis Mona-dalum, atque ita percuffo Paftore difperfæ funt chos coegit ad vitam & veftem uniformem, ad oves, unaque cuncta Latinæ Ecclefiæ difciplina. Regulam Sancti Benedicti. Omnes item fancti- Plures per Italiam, Galliam, ac Germaniam non folum Lib. 1. Ep. 77. folum Presbyteri atque Diaconi, fed & Epifcopi depofuerunt Caftitatis profeffionem, & publica matrimonia attentarunt. Etenim multos Germaniæ Epifcopos carnali flagitio laboraffe, teftatur in litteris ad Beatricem Duciffam ac ejus filiam Mathildem Gregorius feptimus. De Poppone Tullenfi Epifcopo, quod cum muliere quadam jaceret in publica fornicatione, genuiffet ex ipfa filium, imo & folemniter laicorum more defponfaffet, queritur in litteris ad UdoLib.:. Ep. nem Trevirenfem Epifcopum, ejus Metropolitam. Eadem lepra laborare plures Epifcopos la mentatur apud Albertum Comitem Namurcenfem. 30. Gallicanæ fœditati atteftatur etiam Sanctus Anfelmus, Beccenfis adhuc Monafterii Abbas, de Fulcone Belluacenfi Epifcopo fcribens ad Urbanum fecundum Pontificem: Canonici & Presbyteri illi adverfantur, quia cos à pravis confuetudinibus, & maximè à mulierum reproba converfatione vult prohibere, & corum filios à Præbendarum hæ reditaria fucceffione, atque à facrorum Ordinum promotione arcere. Omnem fere iftius Ecclefiæ Cle rum affirmat duplici hac fcabie infectum. Exftat Epiftola apud Francifcum Juretum in Notis ad trigefimam Epiftolam Sancti Ivonis Episcopi Carnutenfis. Et apud Daimbertum, Senonenfem Epifcopum, fuum Metropolitam, laudatus Epift. 209, Ivo graviter expoftulat de quodam iftius Ecclefiæ Prælato, Qui publicè fibi duo fcorta copularat, & Epist. 218, tertiam pellicem, cui tabulas matrimoniales faceret, jam fibi præparabat. Scribit item ad Gualonem Epifcopum Parifienfem: De Canonico Ecclefia veftræ, qui contra prohibitionem veftram matrimoniales tabulas fibi compofuit, nullam fententiam ad manum habeo, quam Dilectio veftra ignorat. Et Hildeberto Ecclefiæ Cenomanenfis Electo diffua Audiamus quid de hac Latinæ Ecclefiæ mife- det Epifcopatum, eo quod Archi-Diaconus, ac- Epift.277. 17. Eadem lepra fœdavit item Angliam atque Hiberniam. Ejus caufam in Barbaros Nortmannos, qui Ecclefiam Lindisfarnenfem devastarant, atque ita expulfis Cathedralibus Monachis vagandi, scortandi, ac tandem attentandorum conjugiorum anfam dederant, refert: Simeon Monachus Dunelmenfis, ita ajens ufque ad Grego- In Præfatя rii feptimi Papatum perduraffe. Eadgarum Regem, quod fpinas evellere conatus fit, laudat Abbas Alredus, at certum eft non plenè evulfiffe. Etenim de Guilielmo primo Rege ad Hugonem Dienfem Epifcopum fuum in Gallia Legatum fcribit laudatus Gregorius: Anglorum Rex Presbyteros uxores etiam juramento dimittere, compulit. Hinc dicit cæteris regibus probabiliorem & ma L.9. Ep.5. Gregorii anteceffor Alexander fecundus. Sed Epift. 10, quod nec ipfe malum eradicaverit, lucet ex mul Etiam Hifpania, licet gemens fub Sarace- Etenim inter feriptarum ab Adriano primo Pontifice Epiftolarum fummaria feu argumenta eft etiam hoc: Ad Egilam Epifcopum, feu Joannem Epift.45. Presbyterum de confervatione continentiæ in Hifpaniæ partibus prædicanda Epiftolam fcripfit Adrianus ac de diverfis erroribus, ac corum Pfeudo-Sacerdotibus, qui vivente viro fortiuntur uxores. Quafdam integras Epiftolas nuper produxit Francifcus du Chefne. Et ad Didacum Compoftellane Ecclefiæ Epifcopum fcribit Pafchalis fecundus: Si qui Presbyteri aut Diaconi ante Romanæ legis fufceptionem, fecundum communem patria confuetudinem, conjugia contraxerint, natos eis filios neque à fæculari, neque ab Ecclefiaftica dignitate repellimus. Romana ifta lex omnino funt Gregorii feptimi Decreta, cujus & alias fanftiones fuiffe ab Hifpanis reverenter admiffas, eft fuprà oftenfum. Nam & Richardus Maffilienfis ad Sanctum Victorem Abbas, ac fanctæ Romanæ Ecclefia Cardinalis Presbyter, fuit illic ejus Legatus, & pro laudatorum Decretorum executione duras luctas fufti nuit. Qui majorum Clericorum è prætenfis conjugibus filios ad Ecclefiæ ac Reipublicæ gradus reddidit inhabiles, fuit Urbanus fecundus. Et hifce obfcænis Clericis nec argumenta defuerunt, nec patroni. Et ex his fuiffe Godofredi Lotharingiæ Ducis Capellanos fcribit Sanctus A.5.c.1, Petrus Damiani: Dogmatizatis facri Altaris minifros jure poffe mulieribus permifceri. Primum argumentum erat Canon Gangrenfis, mandans eos, qui conjugati Sacerdotis facrificium fpernerent, communione privari. Adverfus Romanæ Ecclefiæ Decretum, conjugati Presbyteri Missam audiri vetans, effe palmare videbatur iftud argumentum. Videbatur Pontifices de antiquorum Canonum prævaricatione convincere. Et hinc laudatus Petrus repofuit: Dum litterarum fuperficiem negligenter attenditis, fobrietatem Ecclefiafticæ intelligentiæ non tenetis. Ille nimirum Sacerdos conjugatus dicitur, non qui nunc habet, fed qui priùs babuit ante perceptam Sacerdotalis Ordinis dignitatem. At certum eft labi. Etenim Euftatius Sebaftenfis in Armenia Epifcopus, non præterita, fed præfentia damnavit Sacerdotum conjugia eadem adversùs illum ex Nicæno ad Paphnutii interceffionem Decreto Synodus Grangrena defendit. Refponfum igitur oportebat Græcum effe, & de Græcis ftatuere iftum Canonem, ideoque produci non poffe ad res Latinas. Etiam adduxerunt alios Canones. Primo Canonem Synodi Triburienfis, quo contra Romanam Ecclefiam effe conclufum exiftimarunt Laudenses Clerici, atque ideo tamquam tauri cornupetæ in optimum Petrum Damiani infilierunt. L.4. Ep.3. Rectè vero hic refpondit ejufmodi Canones effe fpuria vitulamina & adulterina sarmenta. Nihil enim fimile habet Synodus Triburienfis. Etiam Paphnutii Ægyptii, nec non & San&ti Udalrici Augustenfis Epifcopi capitula fuiffe ab illis producta, teftatur Bertholdus Presbyter ConAnn. 1179. ftantienfis. Sancti Udalrici capitulum erat nefcio qupd Sancti Gregorii Magni, plurima Clericalium fpuriorum infantilia capita in quodam lacu reperientis, ideoque illis conjugia deinceps permittentis, à Sancto Udalrico probatum, & ad Germanos extenfum Decretum. Exftat in Annalibus Abbatis Ufpergenfis. Eft mendaciffima fabula, ideoque per Gregorium feptimum merito damnata. Quomodo enim Magnus Gregorius, qui etiam Siciliæ & Calabria Subdiaco nos coegit ad continentiam, poffit omnibus Pref byteris conjugia indulfiffe? Fœdi illi adduxerunt etiam Canonem Apoftolicum. Unufquifque uxgrem fuam babeat. Item praxim Sacerdotum Moyfaicorum, nullibi damnatam ab Evangelio aut Apoftolis. Eorum mentem exponit in litteris ad Petrum Romanæ Ecclefiæ Cardinalem, & Lateranenfis Bafilicæ Archi-presbyterum, laudatus Petrus Damiani: Ecce, inquiunt, hæc ver. L.2.Ep.10, ba Apoftolica funt generalia, & dum unicuique nubendi licentiam tribuunt, nos excipere non videntur . Quin imò Gregorium feptimum, tamquam qui adversùs Apoftolum manifeftè ftatueret, à Germaniæ Presbyteris fuiffe proclamatum hæreticu affirmat Lambertus Schafnaburgenfis. Secundum ipforum argumentum refert idem Damiani in litteris ad Alexandrum fecundum Pontificem: Faftigium caftitatis attingere fe poffe defperant. Et hinc per Lambertum memorati Germaniæ Presbyteri adverfus Sigifridum Moguntinenfem Archiepifcopum in Erphordienfi Synodo clamaverunt deinceps à Gregorio feptimo non homines applicandos Ecclefiæ minifte rio, fed devocandos è cœlo Angelos, utpote qui foli valeant caftitatem fervare. Etiam à Philippo Burgundo Ultrajectenfi Epifcopo caftitatem fuiffe exiftimatam impoffibilem, permiffos & continentibus prælatos Clericos concubina rios, irrifos Monachos Clericalis continentia Prædicatores, fperatumque fore ut Romana Lex brevi abrogaretur per generalem Synodum, teftatur quis Anonymus in ejus vita, quem tamen quidam affirmant mendacem impoftorem. Huc etiam facit, quod Sanctus Petrus Damiani fcribit ad laudatum Archi-presbyterum Lateranenfem. Nonnulli fuper bac quæftione conventi ad paue pertatis illicò patrocinium convolant. Muliebris, i. quiunt, fedulitatis auxilio carere non possumus quia rei familiaris inopiam fuftinemus. Rectè verò reddidit Damiani: Paupertas indiga folitudinis, fœminarum docet abdicare confortium, & greges in bianter edentium prohibet gignere parvulorum . ? Ana-1074 L.I. Ep.6. Tertium ipforum argumentum adducit idem Damiani in libro gratiffimo ad Henricum Archiepifcopum Ravennatem: Fefulanus Episcopus, Cap. 18è Raimbaldus nomine, erat manifeftiffimè Simoniacus. Huc accedebat, quod præter alias unam habebat publicè familiariter adhærentem & tamquam legitime defponfationis uxorem. Per bunc itaque ta lem plura perhibentur exhibita fuiffe miracula. Re fert quædam illius miracula, addens eadem gra tia donatum fuiffe Marinum Faventine Ecclefias Presbyterum, etiam publicè conjugatum. Hing ergo fuedi Clerici blaterarunt conjugia fua effe divino teftimonio comprobata, At miraculorum virtutem effe gratiam gratis datam, ideoque & impiis hominibus quandogue concedi, docet Chriftiana Lex, & multis ibidem exemplis lau datus Petrus oftendit. Poffumus & adverfum miraculum adducere ex magno Belgii Chronico Eodem |