E T quia novi Hæretici in Gallicanis partibus emerferant, eos excommunicavit, illis additis qui ab eis aliquod munus vel servitium acciperent, aut quodlibet defenfionis patrocinium illis impenderent. SCHOLIO N. Novi hi tuis refurrexiffe. Addunt in Baptifmo nullam effe fcelerum abfolutionem, neque Sacramentum Corporis & Sanguinis Chrifti in confecratione Sacerdotis. Sanctos Martyres atque Confeffores implorare pro nibilo ducebant. De Sacrofancta Euchariftia errorem lucidiùs in Aurelianenfi Synodo expofuit. ipforum accufator Arfaftus; Docuifti panem & vinum, quod fuper Altare manibus Sacerdotum fancti Spiritus operatione effici videtur Sacramentum, converti non poffe in Corpus & Sanguinem Chrifti.. Replicanti autem. Si in bis, quæ enumeraftis, falus bominum, quæ fperatur, ut dicitur, effe non poteft, à vobis obnixè rogo mihi aperiri, in quibus Sperari poterit, ne meus animus in dubio pofitus citò çadat in defperationis ruinam, repofuerunt: Pro cul dubio, frater, in charybdi false opinionis bactenus cum indoctis jacuifti, nunc verò erectus in culmine totius veritatis, integre mentis oculos ad lumen vera Fidei aperire cœpifti. Pandemus tibi falutis oftium, quo ingreffus, per impofitionem fcilicet manuum noftrarum, ab omni peccati labe mundaberis, atque fancti Spiritus dono repleberis,qui fcripturarum omnium profunditatem ac veram dignitatem abfque fcrupulo te doccbit. Deindè Cœlefti cibo paftus, interna fatietate recreatus, videbis perfæpè nobifcum vifiones Angelicas, quarum folatio fultus, cum eis quovis locorum fine mora vel difficultate, cùm volueris, ire poteris, nihilque tibi deerit, quia Deus omnium tibi comes numquam deerit, in quo fapientiæ thefauri, atque divitiarum confiftunt. Pergunt Acta Synodalia: De cibo illo, qui Cœleftis ab illis dicebatur, quali arte conficiebatur, nefcientibus demonftrare curabo. Congregabantur certis noctibus, finguli lucernas tenentes in manibus,ad inftar Litanie Dæmonum nomina declamabant, donec fubito Dæmonem in fimilitudine cujuslibet beftiole videbant defcendere. Qui Ovi hi in Gallicanis partibus Hæretici fuerunt duo Aurelianenfis Ecclefiæ Clerici, Heribertus & Lizojus, quorum poflerior in Monafterio fandle Crucis Clericorum clariffimus habebatur, prior Sandi Petri Ecclefiæ, cognomento puel laris, capitale Schole habebat dominium. Ita Glaber Rudolphus, qui circa Heribertum videtur falli. Aurelianenfis enim, in quo damnata Hærefis, concilii acta affirmant Heribertum, non Aurelianenfis Ecclefiæ, fed Arfafti nobilis Rothomafenfis fuiffe Clericum, nequaquam Hærefis Auctorem, fed feductum, ac pofteà proditorem. Lizoii in plantanda Hærefi focium affirmant fuiffe Stephanum Clericum Aurelianenfem, Conftantiæ Reginæ Confeffarium. Addunt ambos fuiffe fapientia claros, fanctitate magnificos, eleemofynis largos, in Roberti Regis aula ac omni vulgo potentes, ideoque ad diaboli, fepulchris dealbatis femper utentis, opus aptos. Antiquum incogniti Authoris, à Francifco du Chesne publicatum, Francicæ à Roberto ufque ad Philippum primum Regem Hiftoriæ fragmentum eadem confirmat. A nefcio qua Italica muliere ambo circumfcripti & feducti receperunt, & clandeftinè prædicarunt Gnofticam & Manichæam Hærefim, cujus quædam capita 1.3. 8: exponit præfatus Rudolphus : Dicebant deliramenta effe quidquid in veteri ac novo Canone certis fignis ac prodigiis, veteribufque teftatoribus de Trina unaque Deitate beata confirmat auctoritas, Co lum pariter ac terram, ut confpiciuntur, abfque Auctore Initii femper exftitiffe afferebant. Et cum univerfarum Herefium fæce infanientes, canum more latrantes deterrima, in hoc tantum Epicuræis│fatim, ut vifibilis illa videbatur vifio, omnibus exerant Hæreticis fimiles, quoniam voluptatum flagi tiis credebant non recompenfari ultionis vindictam Omne Chriftianum opus, quod æftimatur pretium remunerationis æternæ, laborem fuperfluum judicabant. Alios infuper errores adducit laudatum Hiftoriæ fragmentum: Exorta eft Aurelianis ne fanda Hærefis. Hujus Principes erant Stephanus cum Lizoio, qui & alios fibi fuæ perditionis adsci verant focios, quorum alit erant Presbyteri, aliiigne cremabatur. Cujus cinis tanta veneratione colliLevitæ, alii aliorum Ordinum gradu fublimati. Di. cebant non poffe aliquem in Baptifmate Spiritum Sandlum fufcipere, & poft criminale peccatum veniam non promereri. Impofitionem manuum nihil poffe conferre. Nuptias fpernebant. Epifcopum affirmabant non poffe ordinare, & fandum dare Spiritum. Alios adhuc producunt publicata per Lucam Da cherium Acta Synodalia: Dicunt Chriftum de Virgine Maria non effe natum, neque pro hominibus paffum, nec verè in fepulchro pofitum, nec à mor flinctis luminaribus, quamprimum quifque potera mulierem, quæ ad manum fibi veniebat, ad abuten. dum accipiebant fine refpectu, & utrum Mater, aut Soror, aut Monacha baberetur, pro fanctitate & Religione iftius concubitus ab illis non æftimabatur, Ex quo fpurciffimo concubitu generatus infans, octava die in medio corum copiofo accenso igne probabatur per ignem, more antiquorum Paganorum, & fic in gebatur atque cuflodiebatur, ut Chriftiana Religiofi tas Corpus Chrifti cuftodire folet, gris dandum do boc fæculo exituris ad viaticum. Inerat enim tantą vis diabolice fraudis in ifto cinere, ut quicumque præfata Hærefi imbutus fuiffet, & de eodem cinere quamvis fumendo parum prælibavisset, vix unquam pofteà de eadem Hærefi gressum mentis adviam veritatis derigere valeret. Infignem hanc Chriftianitatem edoctusHeribertus etiam Arfafto Domino fuo eft perfuadere conatus.Itala quippe mulier promis ferat ferat ab omni penitus mundo recipiendam. Prudens Arfaftus videns hæc non Jefu Chrifti miracula, fed nefanda Gnofticorum clandeftina dogmata, cenfuit aftum aftu fuperandum. Ad Stephanum & Lizoium acceffit Aureliam, eis fe dedit difcipulum, & omnia foeda fecreta eft ex. pifcatus. Domino fuo Richardo Normandia Comiti detulit, hic ad Robertum Galliæ Regem, qui Synodum Epifcopalem fieri juffit Aureliæ, ubi ab Arfafto accufata, à Guarino Belluacenfi Epifcopo, & Ebrardo Ecclefiæ Carnutenfis, ac apud Sanctorum Principum Apoftolorum limina abfentis Sancti Epifcopi Fulberti Clerico convicta, & per omnem Synodum damnata fuit Hærefis, ejufque cum multis affeclis Auctores folemniter degradati, fæculari brachio traditi, & vivi funt combufti. Nemo refipuit, nifi cum uno Clerico unica Monialis. Quæ omnia latiùs referunt laudata Acta Synodalia. Etiam in Sancti Petri vivi Chronico meminit Cla A, 101, rius Monachus Senonenfis: Sub ipfo tempore exorta eft magna Hærefis, nova & inaudita, in urbe Aurelianenfi. Quapropter accerfens Rex Archiepifcopum, juffit in eadem urbe congregari Synodum, Erant autem ipfi Hæretici ex melioribus civitatis Clericis. Communi verò consensu & voluntate con victi, omnes perpessi funt ignis incendium. Hi ergo funt primi Hæretici Sacramentarii, è quibus pofteà Petrus Bruffius, Henricus, Tanchelinus, Albigenfes, Waldenfes, Wicleffitæ, tandemque Lutherani, Calvinifta, nec non & Suenckfeldiani, feu omne fcriptum Dei Verbum projicientes Prophetæ Cæleftes, quafi è terra fungi prodierunt. Hinc enim Guarino Belluacenfi Epifcopo fidem orthodoxam prædicanti, & ifti refponderunt: Ifta illis narrare potes, qui terrena fapiunt, atque credunt figmenta carnalium hominum fcripta in membranis animalium; Nobis autem, qui legem fcriptam habemus in interiori homine à Spiritu Sancto, & nihil aliud fapimus, nifi quod à Deo omnium Conditore didicimus, incaffum fuperflua Gà Divinitate devia profers.. Idcirco verbis finem impone, & de nobis, quidquid velis, facito. Stultus & vanus, de quo cum Lutheranis & Calviniftis hodie infaniunt præfertim Suenckfeldiani, privatæ revelationis fpiritus eft adeò antiquus. Eft enim ille, qui omnes à fe in errorem feductos impios facit in ifto circuitu ambulare. Hanc igitur nequiffimam atque fœdiffimam, necdum penitus exstinctam, Hærefim denuò damnavit Leo nonus, omnefque ejus fequaces interdixit aqua & igni. CANON XIV. modo damnavit & Sodomitas. Ari modo Pari N SCHOLION. Efandum iftud humanæ naturæ adulterium, propter quod & in univerfum genus noftrum cateclifmus & in diffidentiæ apud Sodomam & Gomorrham filios venit ignis cœleftis, adeò foedum eft, ut etiam Diabolus audire nolit effe ejus incentor. Etenim de quopiam, varias variorum libidines procurante, Diabolo fcribit. magnum Belgii Chronicon: Omnes, quidquid petierunt, habuerunt & obtinuerunt, præter unum, qui petiit confenfum mafculi cujufdam, nobilis adolefcentis, quod Diabolus in fua poteftate Fol. 133. esse negavit, nec fibi effe licitum in tam illicito 21. defiderio præbere confenfum. Quin imò Sancto Eparchio Alvernenfi Epifcopo, folum meretricis elogium improperanti, apud Sanctum Gregorium Turonenfem repofuit iratus Diabolus: Lib. 2, C, Quia mibi meretricis nomen imponis, multas tibi parabo infidias ob defideria mulierum. Et multis iftiufmodi vexis vir fanctiffimus exinde fuit inquietatus. Etiam folo excæcatæ naturæ lumine ducti ante Domini adventum Gentiles, noftrates præfertim, adeo femper execrati funt nefandum iftud vitium, ut excuffi à Batavis Romani Imperii Cornelius Tacitus in Hiftoriarum libris dicat & hanc fuiffe caufam, quod impuberes à Reipublicæ Miniftris ad ftuprum traherentur. Taifa Lib. 4. C. 14. lorum, vitium iftud profitentium, gentem, uti obfcænam & hominum nomine indignam, damnat etiam Ammianus Marcellinus. Imperato- Lib.3.c. res item Neronem & Antoninum Heliogabalum 25. ob idem flagitium omnis ufque hodiè mundus peffimè deteftatur. Et huc omninò refpexit Apoftolus, mandans neminem eligi in Epifcopum, nifi qui habuerit filios fubditos in omni caftitate. Mandat adverfus peffimum gentilitatis morem, quo etiam Philofophi, uti acerbo farcafmo improperat in libro de anima Tertullianus, Philo- Cap. 54i fophiam exornabant amore puerorum. Solonis leges, abominationem istam, uti rem magnam, folis ingenuis permittentes, infigniter pro merito exagitat in fuis fupra Apoftolicam ad Romanos Epiftolam Homiliis Sanctus Joannes Chryfoftomus. Et hinc quod leges iftas, licet omni- Cap. 5. nò dilectas, tamen imitari erubuerit fpurciffimus etiam Mahometus, in Orientalis Ecclefiæ Hiftoria demonftrat Cardinalis Jacobus de Vitriaco. Origenes idolis immolare, quam fœditatem iftam pati maluit: Alterutrius eligendi neceffitatem fuiffe illi caufam lapfus, teftantur in libro de Sectis Leontius Scholafticus, & in Hiftoria Ecclefiaftica Nicephorus Calixtus. Ido- Lib. 5. c. lolatriam exiftimavit effe minus foedam. Et fane 32. hæc eft avaritia, quam Apoftolus tradit effe fervitutem idolorum. Nequaquam enim de nummorum, fed de corporum avaritia loqui illic Apofto Cap. 10. Cap. 4. Cap. 10. ftatuit Imperator Juftinianus. Quàm horrendè caftigari jufferit illo infectos Epifcopos & Clericos, habes apud Theophanem & Georgium Cedrenum. Qualiter ad Leonis noni tempora flagitium graffatum fit, videri poffis ex ejus ad Sanctum Petrum Damiani litteris libroque quem ejus juffu feripfit, ac ipfi infcripfit dictus Petrus, & appellavit Gomorrhianum. Etiam Hugonem Lingonenfem Epifcopum fuisse ipso infectum, ideoque à præfenti Synodo degradatum, habent acta Synodalia. Verùm enim verò nefandum eft hoc monftrum, ideoque imitemur Sanctum Anfelmum Cantuarienfem Archiepifcopum, de quo Henricus Cnygthonus: Anfelmus Sodomitas quolibet die Dominico excommu nicandos cenfuit. Sed & hoc poftmodum retractavit. Nam publicatio hujus vitii pravis mentibus fuit fomes majoris audaciæ fimilia perpetrandi . Eadem de caufa Gomorrhianum, in quo fingu læ vitii iftius fpecies refutantur quidem doctiffimè & caftiffimè, tamen & exponuntur, Sancti Petri Damiani librum finxit à fe perditum, arque ita cum gravi laudati Auctoris ira fuppreffit Pontifex Alexander fecundus. Quæ regula omninò fervanda eft in noftro Belgio, ubi mon. ftrum ignotum eft, & plurimis inauditum. lum, Sanctus Hieronymus & alii graviffiminum imitatus, in novellis fuis legibus meritò Doctores conftanter & meritò affirmant. Etiam iftud flagitium in libro de Pudicitia notat præfertim Tertullianus: Reliquas libidinum furias, impias & in corpora & in fexus ultra jura naturæ non modo limine, verum omni Ecclefiæ teclo fubmovemus. Quia non funt delicta, fed monftra. Quod emphaticum locutionis genus eft mutuatus ab L. 3.6.34 homine gentili Svetonio: Monftruofi concubitus repertores. Et iterum Monftruofe libidines. L.4.c 16. Addit idem gentilis nefandum iftud hominum genus non dumtaxat urbe pellendum, fed & profundo fubmergendum. Quo fupplicio vindicari confuetum affirmat etiam gentilis Athenæus. Hinc illi Sacramentalem etiam abfolutionem in mortis articulo denegabat primitiva Ecclefia, Chrifto Domino fummo noftro in dextera Patris Pontifici refervans & mittens judicandum. Ex ifta pefte omnem Africam fuifie à Divina juftitia traditam in Barbaras Wandalorum manus, fcribit in libris de providentia Sanctus Salvianus. Etiam Angliam in Nortmannam Guilielmi Conquæftoris poteftatem hinc deveniffe affirmat in Cap. 13. Albanenfium Abbatum vita Matthæus Parifienfis. Sub Ludovico Pio celebrata fexta Parienfis Synodus ait exinde perire Ecclefiæ ftatum, & Regna periclitari. Quare flagitium extremo Leg.177. fupplicio vindicandum, magnum Conftanti Lib. 20. 4. DISSERTATIO DE HAC REMENSI CAPUT PRIMUM. EONIS Pontificis fanctita aus, Siffridus Presbyter, Marianus Scotus, capeffendam Sedem Apoftolicam tenderet Romam, audivit voces Angelorum concinentium, Dicit Dominus, Ego cogito cogitationes pacis, & non afflictio mis. Utique inter Deum & humanum genus pacis, quæ effe non poffit fine integra aut refor mata Chriflianitatis difciplina. Quam Cœleftem Prophetiam Leo ftatim adimplevit. Eum enim in Quadragefima fuiffe inthronizatum feribit Hermannus Contractus, & adjungit: Leo Papa in hebdomada poft Albas Synodum Rome cum Epifcopis Italiæ celebravit. Item in hebdomada Pentecoftes aliam Synodum Papie congregavit, indeque per montem Jovis cum plurimis Romanorum in Cifalpinas partes devenit. Acta hæc dici anno poft millefimum quadragefimo nono, & pergite Autumnali tempore Dominus Papa magnam Synodum Remis habuit cum Galliarum Epifcopis, indeque Moguntiam veniens aliam Synodum quadraginta propè Epifcoporum coram Imperatore & Regni noftri Principibus celebravit. Ad eundem annum fcribit Simeon Dunelmenfis: Eodem anno Sandus Leo Papa rogatu eximie Religionis Abbatis Hermari in Franciam venit, habens in Comitatu fuo Præfe dum & digniores quofque Romuleæ urbis, & Sandi Remigii Francorum Apofioli Monafterium Remis conftitutum maximo cum honore dedicavit, & poft. modum in ipfa urbe magnam Synodum Archiepifcoporum, Epifcoporum, Abbatum, fex diebus celebravit. Venerabilis ille Hermarus fuit Sancti Remigii. Remenfis Abbas, de quo & Francicæ Hiftoriæ à Roberto Rege ufque ad Philippi primi mortem fragmentum: Henrico Rege regnante, Leo Papa in Franciam venit, rogatu Hermari Cœnobii Sancti Remigii Abbatis. Qui Remis pertingens, Monafterium ejufdem Sandli Remigii, ab eodem Abbate magnis fumptibus exftructum, cum maxima confetravit gloria. Ubi etiam multorum adunavit Concilium Epifcoporum & Abbatum, in quo Simoniacam Hærefim, quæ ferè totam refperferat Galliam, anathematis fugillavit gladio, multos humilians, quos ea peftis extulerat, & fanctorum Patrum ftatuta, que propemodùm apud Gallos abolita fuerant, reformans. Exftat fragmentum apud Francifcum du Chefne. Ad dedicandas Ecclefias grandem Antiftitum numerum convenire, & ex ifta occafione Synodum agere, eft mos antiquiffimus, ipfum & Leo eft fecutus. Verùm quid fibi volunt hæc Lamberti Schaf naburgenfis de hac Synodo verba, Ad pacem Galliis reddendam? Refpondeo ea elucidari à SigeAu. 1049. berto Gemblacenfi: Leo Papa in Gallias veniens, ut motus Imperii à Balduino & Godefrido concitatos fedaret, Godefridum quidem Imperatori reconciliavit; Balduino pertinacius agente, contra eum Imperator duxit exercitum, fed tandem Balduinus flexus condicto die Aquis Imperatori fatisfecit. Et Simeon Dunelmenfis: Henricus Imperator innumerabilem congregavit exercitum contra Flandrenfem Comitem Balduinum, maximè eo quod Neomagum fuum Palatium combuffiffet atque fregisset pulcherrimum. In qua expeditione fuit Leo Papa, de multis terris nobiles & magnifici viri quamplurimi. Gallia, uti etiamnum hodie, tunc partim Germanico Imperio, partim Francicæ Coronæ parebat, & in ifta ejus parte Godefridus Gibbofus Lotharingiæ Dux, & Balduinus Infulenfis Flandrenfium Comes exercebant turbas bella, rapinas, incendia, non Imperialium dumtaxat Palatiorum, fed etiam Monafteriorum atque Ecclefiarum. Hac occafione Leo Pontifex venit in Gallias, & partim in Moguntina, partim in Remenfi Synodo omnia pacificavit. Remenfem Synodum fuiffe celeberrimam › lucet ex verbis Hermanni Contracti: Leo Papa magnam Synodum Remis habuit. Et Simeon Dunelmenfis: Leo Papa magnam Synodum Archiepifcoporum, Epifcoporum, & Abbatum, fex diebus celebravit. In qua fuit Alduinus Ramefienfis Abbas, Lib. C. 27. 4. Abbas Monafterii Sandi Auguftini à Rege Anglorum Eduardo illuc directi. Adfuiffe etiam Gervinum Sancti Richarii Centulenfis Abbatem fcribit in ejufdem Monafterii Chronico Hariulphus Monachus, & adjungit: Leo Papa, cum Beatiffimi Remigil Remorum Pontificis Ecclefiam dedicare veniffet, venerabilem Gervinum, ut ejufdem Confefforis corpus efferret, cum aliis tribus æquè fanctis viris delegit. Affirmat adfuiffe & Fulconem Epifcopum Ambianenfem. Etiam Halinardum Lugdunenfem, Hugonem Vefontionenfem, Widonem Remenfem, Evrardum Trevirenfem Archiepifcopos adfuiffe afferit vetus Sancti Benigni Divionenfis Chronicon, & profequitur: Adfuerunt penè totius Galliæ tam Archi- A. 1031. epifcopi quam Epifcopi, cum innumerabili multitudine Cleri & populi. Addit adfuiffe & Hugonem Epifcopum Lingonenfem. Synodalia per Dominum Cardinalem Cæfarem Baronium publica Acta ajunt adfuiffe Epifcopos viginti, & huc ufque nominatis addunt Beroldum Sueffionenfem Drogonem Morinenfem, Frotlandum Sylvane&tenfem, Adelberonem Metenfem, Josfridum Conftantienfem, Ivonem Sagienfem, Herbertum Lexovienfem, Theodorum Virdunenfem, Hugonem Nivernenfem, Eufebium Andegavenfem, Pudicum Namnetenfem, & Joannem Epifcopum Portuenfem. Pudicum ajunt fuiffe Epifcopum Anglicanum. Omne hoc Leonis Pontificis iter, & Synodi hujus Acta defcripfit atque digeffit Anfelmus Sancti Remigii Monachus, verùm grandi Ecclefiafticæ eruditionis injuria periit iftud opus, aut latet, ejufque folùm à Sigeberto Gemblacenfi in Catalogo Scriptorum Ecclefiafticorum habemus hoc Encomium : Anfelmus Remenfis Monachus fcripfit itinerarium noni Leonis Papæ à Roma in Gallias, ob hoc maximè ut notificaret, quanta authoritate Remis, vel in aliis urbibus Synodum celebrarit, qua fubtilitate & juftitia examinaverit caufas Ecclefiafticas, qua difcretione peccantes correxerit, quomodo ei virtus Dei cooperata fit. Quod fatis patuit in una causa Remenfis Synodi, ubi dum Episcopus Frifingenfis contumaciter ageret contra Apoftolicam authoritatem, repentè in omnium oculis obmutuit. Frifingenfem hunc Salisburgenfis Metropolita Suffraganeum, non ut Synodi hujus Patrem, fed ut citatum reum, aut certè ut Henrici tertii Imperatoris Legatum oportet hic adfuiffe. Neque enim ad Gallicanam, fed ad Germanicam Ecclefiam fpectat Frifinga. Ego exiftimem & Anfelmi & Sigeberti |