Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub

natis Epifcopis loquitur adverfus Lutheranos & Calviniftas, garrientes Canonicam Epifcoporum à Clero & populo electionem effe juris divini. Verùm Catholici Hifpaniarum Reges traducta ad fe utraque Sicilia Papale jus non nihil contrahi obtinuerunt. In Siciliæ Infula,quod Romanæ Ecclefiæ directum dominium prætendant effe extinctum, nominant Epifcopos omnes; in Regno Neapolitano, quod directum Sancti Petri dominium iftic agnofcant, nominant fo los quofdam, juxta factam cum Pontifice diftributionem. Nominare folebant folos ferè Hifpanos, ufque ad Philippi fecundi cum utroque Regno Concordata, quibus ad indigenas etiam certo numero aut ordine nominandos ille fe adftrinxit. Eodem fermè jure Rex gaudet in Ducatu Mediolanenfi. Quod olim Mediolani Duces à Pio fecundo Pontifice, & Ludovicus duodecimus Francorum Rex à Julio fecundo obtinere non potuit, Hifpanica pietas tandem impetravit. Quo pleno jure etiam gaudet in cunctis Ecclefiis Indiarum. Criftianam enim fidem illic plantavit.

ab Urbano fecundo concefsum fuiffe nominandi indultum. At certum eft labi. Diplomatis, quod quidem Cardinalis Baronius affirmat fictitium, nullus apex iftud infinuat. Et de Regis Guiliel mi Mali cum Adriano quarto Pontifice, quem Beneventi detinebat captivum, Concordatis fcribit Sanctus Antoninus Archiepifcopus Florentinorum: Quatuor Capitula Adrianus conceffit, de Electionibus, Legationibus, Appellationibus, Ba Conciliis. Per primum de electionibus capitulum aliqui intelligunt facultatem nominandi. At ipfos labi demoftrant Regis in dicto Concordato verba: De electionibus ita fiat, Clerici convenient in personam idoneam, & illud inter fe fecretum habebunt, donec perfonam illam Excellentie noftræ pronuntient. Et poftquam perfona Celfitudini noftræ fuerit defignata, fi perfona illa de proditoribus vel inimicis noftris vel hæredum noftrorum non fuerit, aut Magnificentiæ noftræ non extiterit odiofa, vel alia in ea caufa non fuerit, pro qua non debemus affentire, affenfum præftabimus. Nominandi jus fibi adeò non arrogat, ut nec eligendæ personæ defignationem, imò nec eligendi licentiam prætendat, fed folum electioni ac Electo dan- Nominandi jus dudum prætenderunt etiam dum confenfum. Et hoc inter crimina, ob quæ Reges Anglorum. Etenim à Patre fuo Joanne Fredericum fecundum degradavit Lugdunen-abjuratam in Canonicas electiones violentiam refis Synodus, nequaquam Antiftitum nominationes produxit Innocentius quartus, fed folam electionibus illatam violentiam utique per defignationem eligendæ perfonæ. Quod enim nominandi violentiam, à Patre fuo Henrico fexto quandoque attentatam Fredericus folemniter apud Innocentium tertium Pontificem abjurarit, eft fuprà oftenfum. Verùm pofteriores ejus in Romanam Ecclefiam violentia Gregorium nonum Pontificem ad non folius Germaniæ, fed & utriufque Siciliæ Epifcopatus refervandos, & nominandos Epifcopos compulerunt, atque ita per Succeffores Pontifices Canonica electio plenè hic fuit tandem extincta. Eamque exftin&tionem Synodus Bafileenfis, Apoftolicarum re fervationum improbatrix acerrima, omninò improbavit, Statuens ac definiens generalem refervationem omnium Ecclefiarum Metropolitanarum, Ca-re, lædi graviffimè & fere extingui permifit rethedralium, Collegiatarum, & Monafteriorum, ac dignitatum eleclivarum, per Romanum Pontificem de cætero non fieri, & faðla uti non debere, refervationibus in corpore juris claufis, & his quas in terris Romana Ecclefiæ, ratione directi feu utilis dominii mediatè vel immediatè fubjectis fieri contigerit, femper exceptis. At verò utraque Sicilia ad dire &tum Romanæ Ecclefiæ dominium lucidè tunc fpectabat, ideoque perrexit Pontifex illic Epifcopos nominare. Et hinc de Innocentio octavo & Alphonfo Siciliæ Rege pacem stabilientibus, in iftius vita fcribit Onufrius Panuinus: Pacis conditiones fuerunt, ut Rex Romana Sedi annuum vectigal penderet, Pontifex pro arbitrio omnia Regni Sacerdotia diftribueret. Nempe durante bello Rex Papale nominandi jus inquietarat. Quod jus firmavit etiam Sacro-fancta TriSf. 32 dentina Synodus: Si quis dixerit Epifcopos, qui authoritate Romani Pontificis affumuntur, non effe legitimos & veros Epifcopos, fed figmentum bumanum,anathema fit. Pro Italis perPontificem nomi

cap. 8.

fumpfit & infigniter auxit Henricus tertius, ad-
verfus quem Sanctus Edmundus Cantuarienfis
Archiepifcopus, novus Thomas Martyr, à
Gregorio nono Pontifice impetravit Refcriptum,
ut omnes Epifcopatus & Abbatiæ, ultra me-
dium annum vacantes, jure devoluto ad Pri-
matis Cantuarienfis provifionem pertinerent
Dictum Gregorium, quod à Rege in humani
diei metum circumfcriptus Decretum fuum recan-
tarit, atque ita Canonicas electiones multis ex-
pofuerit calamitatibus, graviffimè reprehendit
Matthæus Parifienfis. Quod item nominandi jus A. 1240.
à Benedicto duodecimo Pontifice Eduardus ter-
tius importuniffimè ambierit, eft fupra often-
fum. Succeffit Pfeudo-Clementis feptimi fchif-
ma adverfus Urbanum fextum Pontificem, qui
adhærentes fibi Anglorum Reges veritus offende-

fervationes Papales, imò & Regis nominatio-
nes introduci. Electiones poft extinctum à Con-
fiantienfi Synodo Schifma reponi ab Henrico
fexto Rege poftulavit Martinus quintus, verùm
dolofa quorundam, facilius à Rege, quam à Cle-
ri electione fibi fpondentium Epifcopatus, ambi-
tio fecit illum non exaudiri. Ita Polydorus Vir-
gilius & Nicolaus Harpsfeldius teftantur. Etiam
de Eduardo tertio Rege, adverfus Romanas re-
fervationes pro Canonicis electionibus in vanum
laborante, fcribit Thomas Walfinghamenfis:
Hoc adfcribitur aliquibus, qui fciebant fe potius per
Romanam Curiam, quam per electionem ad di-
gnitates Epifcopales promoveri. Proindè nominan-
di privilegium Anglia nunquam habuit, fed
Regia violentia eft illic in Ecclefiafticas electio-
nes graffata.

A. 1374.

Fol. 183.

Etiam Scotorum Reges fine privilegio, Romana Ecclefia connivente, nominaffe Epifcopos & Abbates, affirmat Hector Boetius. Quomodo item Poloniæ, Bohemia, Hungariæ, A. 1473

[blocks in formation]

Daniæ, ac aliarum gentium Reges aut fupremi 11minationis fuæ fines pofcere putabatur. Sed Ponti

Principes jus nominandi acquilierint, poffet facilè oftendi. Et de Paulo tertio ad Pontificatum recens evecto fcribit in Hiftoria Tridentini Concilii Petrus Suavis: Cum in more pofitum effet, ut novus Pontifex Cardinalium Principes beneficio aliquo, gratiavè arclius fibi devinciret, Cardinalis Lotharingus & cæteri Galli Regis fui nomine poftularunt, ut Duci Lotharingiæ gratiam faceret nominandi Epifcopos Cœnobiarchas fuæ ditionis quod privilegium Refpublica quoque Veneta intra do

fex refpondit in Concilio, quod brevi convocandum effet, eam nominandi facultatem Principibus iis, quibus fuerat concessa, necessariè auferendam, Pontifices fuperiores fugillabat, neque æquum effe cumulo errorum aliquid fuperaddere, aut id in præfentia concedere, quod parvo poft tempore magne fuo cum dedecore effet revocandum. Digniffimum Romano Epifcopo refponfum. Verùm illius executionem à Tridentino Concilio differri ra tiones perfuaferunt,

[ocr errors][ocr errors][merged small]

13.

L. 1. c. 6.

DISSERTATIO IV.

DE LAICA ANTISTITUM

INVESTITURA.

CAPUT PRIMUM.

Exponitur Investiture exordium ac decurfus.

Carnutenfis. Et apud Lucam Dacherium exftat Epiftola, qua Urbanus fecundus Pontifex Cle rum & populum Cameracenfem, quod Manaffem à fe Canonicè electum vellent ab Henrico quarto Augufto investiri, graviffimè arguit, & Ecclefiæ Atrebatenfi, Apoftolicæ Sedis Decreta veneranti, proprium deinceps Epifcopum donavit. Etenim & fummus hac in re prævaricator Henricus plenam quandoque Electoribus liberta tem dabat, etiam citra defignationem perfonæ.

AICAM Antiftitum Inveftituram exponit in facri Belli Hiftoria Guilielmus Metropolita Tyriorum: Inoleverat confuetudo, præ. fertim in Imperio, quod defungentibus Ecclefiarum Prælatis, annulus & virga Paftoralis ad Dominum Imperatorem dirigebantur. Undè poftmodum unum quemlibet de familiaribus bo Capellanis fuis inveftiens, ad Ecclefiam vacantem dirigebat, ut ibi Paftoris fungeretur officio, non expelata Cleri electione. Confonat in vita Sancti Othonis Bambergenfis Epifcopi Andreas ibiLib. 1. c. dem Abbas Sancti Michaelis: Hoc tempore Ecclefia liberam electionem non habebat, fed cum quilibet Antiftes viam univerfæ carnis ingressus fuisset, mox Capitanel civitatis illius annulum & virgam Paftoralem ad Palatium tranfmittebant, ficque Regia authoritas, communicato cum Aulicis confilio, orbate plebi idoneum conftituebat Præfulem. Et in Ecclefiæ Cameracenfis Chronico, de Gerardi Epifcopi morte tractans, Baldricus Epifcopus Tornacenfis: Henricum Regem adeunt Dominus Præpofitus, & Archidiaconus, aliique Archidiaconi cum Cafatis, reportantes baculum Pontificalem, & nuntiantes Epifcopi fui depofitionem. Afferere videntur nominationem fuiffe femper adjunctam inveftituræ. Eas tamen frequenter fuiffe feparatas, & à Regibus inveftientibus permiffam ele&tionem Canonicam, lucidum eft & fuprà abunde oftenfum. Et apud Guilielmum Monachum Malmesberiefem exftat authenticum privilegium,gorium decimum degradato: Epifcopium per quo Edgarus Anglorum Rex Glaftonienfi Mo- traditionem annult fui in manus Papæ refignavit. nafterio in perpetuum concedit liberam Abbatis Et de Ebbone Remenfi Metropolita, quofdam electionem, fibi tamen ac fuis Succefforibus re- malè inveftitos & confecratos Epifcopos revefervans jus inveftituræ. Quod Galliæ Reges du- ftiente ac reconciliante, ad Nicolaum primum dum id ipfum actitarint in omnibus fuis Ecclefiis, Pontificem fcripfit è Trecenfi Synodo Francorum lucet ex variis Epiftolis Sancti Ivonis Epifcopi | Rex Carolus Calvus: Omnes Suffraganci, qui co

Lib. 3.

бар. 63.

|

Porrò baculus & annulus funt propria Antiftitum ornamenta, ideoque qui illa à legitima poteftate accipit, meritò dicitur de Epifcopatu vel Abbatia investiri. Hujufmodi porrò inveftitura eft mos antiquiffimus. Etenim de Sancto Valentino, nono Tongrenfis Epifcopo Ecclefiæ, scribit magnum Belgii Chronicon: Iste vir fan&us, cum ad extrema vitæ vergeret, baculum Pafloralem fuper Altare Beatæ Mariæ Virginis ponens, fub indiffolubili anathematis animadverfione vetuit, ne quis ipfum indè temerarius tolleret, donec per Chrifti revelationem communis electio idoneum Epifcopum inveniret. Et de ejus Succeffore Sancto Servatio: Angelus Domini bumilem Servatium de terra erexit,& baculum Paftoralem de Altari sumptum porrexit, ficque difparente Angelo fuit confecratus Epifcopus. Et de Sancto Huberto primo Leodienfium Epifcopo: Angelus Sergio primo Papa baculum Paftoralem Beati Lamberti attulit, & ei nomen Huberti, & ut hunc Succefforem fubftitueret, indicavit. Et de Henrico tertio, ejufdem Ecclefiæ Epifcopo, in Lugdunenfi Synodo per Gre

Ep. 29.

[ocr errors]

من

abfente ordinati fuerunt, annulos & baculos, fua confirmationis fcripta, more Gallicarum Ecclefiarum, ab eo acceperunt. Quod ipfum memorat quinta actio fecundæ Synodi Sueffionenfis. Ad eundem Regem de Sancto Aretardo Turonenfi Archiepifcopo fcribit Pontifex Adrianus fecundus: Per ferulam, pitacium, annulum пес non & per noftra authoritatis liberale Decretum confituimus Archiepifcopum. Pitacium erat translationis codicillus, diftinctus à litteris executorialibus ad Ecclefiam Turonenfem. Et de Stephano nono Pontifice, Sanctum Petrum Damiani ad Hoftienfem Epifcopatum promovente, fcribit in hujus vita Joannes Monachus: Mox ipfius arripiens dexteram, annulo fimul ditavit & virga, quibus videlicet arrbis Hoftienfem ei defponfavit Ec.. clefiam. Et de Gormaricenfis, per Sancti MartiCap. 84 ni Turonenfis Cathedrale capitulum fundati, Monafterii electo, quem Advocatiæ titulo Andegavenfis Comes prætendebat inveftire, Abbate ftatuit in Turonenfi Concilio Urbanus fecundus: Perpetuo Decreto ratum effe præcepimus, ut Gormaricenfis Ecclefiæ Eledus de beati Martini sepulchro baculum fumat, item defuncto Abbate femper ad eundem locum baculus referatur, ut fuper illa Sanctiffima Apoftolici Confefforis membra communi Decani & capituli juffu fignum illud Paftoralis regiminis femper accipiatur, falvo Turonenfis Archie pifcopi jure, quod in Abbatis ordinatione fecundùm Tom. 6. communem Ecclefiæ confuetudinem exercendum eft. Extat Decretum apud Lucam Dacherium. Et novello Affligemienfi Monafterio Henricus tertius Brabantiæ Dux conceffit de fuo gremio Abbatem eligere, pofitumque fuper Altare baculum ipfi committere: Nullo Principe, nullo Epif copo contradicente. Abbatem non folùm à Laica, fed etiam ab Epifcopali inveftitura voluit effe exemptum. Erat datæ confirmationis ritus. Uti enim Metropolitas Papa aut Patriarcha per Pallium, ita Epifcopos, Abbates, ac Abbatiffas Metropolita, Epifcopus, ac quandoque Ecclefiafticus Patronus per annulum aut baculum inveftiebat & confirmabat. Notanda funt Urbani verba de baculo: Signum illud Paftoralis regiminis. Hinc illum Epifcopis dari fcribit prima tub Ludovico Pio habita Synodus Aquifgranenfis. Addit & de Annulo: Datur & annulus, propter fi gnum Pontificalis honoris, vel fignaculum fecretorum. Nam multa funt, quæ carnalium & minus intelligentium fenfibus occultantes Sacerdotes quafi fub fignaculo condunt, ne indignis quibufque Sacramenta Dei aperiantur. Aliam rationem in litteris ad Nicolaum fecundum Pontificem adducit Sanctus PeL. 1. Ep. trus Damiani: Epifcopus eft vir Sponfus Ecclefia fuæ, quod perbibent & annulus defponfationis, & virga commiffionis. Hinc Abbates & Abbatiffæ olim per folùm baculum, Epifcopi autem per baculum fimul & annulum paffim fuerunt investiti. Quod Roffenfem Epifcopum de fpiritualibus per librum, de Regalibus feu temporalibus per annulum inveftiverit Cantuarienfis Archiepifcopus, affirmat Radulphus de Diceto. Dico, A. 1182. Paffim: Quod enim Henricus tertius Imperator etiam Abbatiffas inveftiverit per annulum, habemus in magna Belgii Chronico. Quod item

6.

Fol. :07.

Archidiaconum fuum Magalonenfis Epifcopus Cap. 11. per annulum inveftiverit, teftatur apud Gregorium nonum Innocentius tertius ad titulum de fententia & re judicata. Eodem modo etiam Canonicum Cameracenfem inveftivit Cæleftinus Lib. 3. tertius. Quod nempe non dumtaxat inter Epifco- tit.8.c.4 pum, fed etiam inter quemvis Clericum & titularem ejus Ecclefiam fit conjugium fpirituale.

Ex

quo autem Epifcopi & Abbates vix amplius eligi, fed per Laicos Principes nominari, adeoque non amplius per Metropolitas, fed per folùm Romanum Pontificem cæperunt confirmari, quafi ceffavit omnis jam dictus Ecclefiafticæ inveftituræ ritus: quod nempe paffim jam per codicillos confirmentur. Et quos in fuo Confiftorio præfentes Papa confirmat, non per annulum, aut baculum inveftit, fed per mantellum. Romanus Pontifex femper fuit per Mantum inveftitus. Hinc enim de Honorio fecundo, non fatis Canonicè electo, ideoque volente celebrari fecundam electionem, in facri Belli Hiftoria fcribit Guilielmus Metropolita Tyriorum: In confpectu fratrum Lib. 13, Mitram & Mantum fponte refutavit atque depofuit. c. 15. Quia nempe per ipfum à feniori Cardinale fue rat inveftitus. De electis Pontificibus frequenter apud antiquos legis: Immantaverunt eum. Hinc Cardinali Octaviano contra Alexan drum tertium Schifmaticè electo, malè impofitum Mantum prudentibus viris movit rifum, fecitque præfagium infelicis eventus.

[ocr errors]

Laici Principes femper inveftierunt per ba culum aut annulum, diverfo tamen modo, Etenim de Ruzellini Fuldenfis Abbatis electione agens Lambertus Schafnaburgenfis, ait, quod Henricus quartus Imperator primum fuffragium dederit, ftatim inveftierit per pedum, atque tunc alii electores fuo etiam fuffragio fint Ruzellinum profecuti. Eodem ferè modo in Egelberti Trevirenfis Archiepifcopi electione procef- A, 1075. fiffe affirmat Magnum Belgii Chronicon. Et Fol. 127. modum merito improbat, aiens effe intrufionem : erat enim violenta eligendæ perfonæ nominatio, adeoque intrufio palliata. Meliores Principes femper poft factam Canonicè ele&tionem dumtaxat inveftierunt. Rationem dat in Citizenfis Ecclefiæ Chronico Paulus Langius Rex electionem per inveftituram confirma- A. 1088. re noluit. Inveftitura, inquam, erat electionis confirmatio feu Regii in factam electionem confenfus, cæremonia & ritus, ideoque illa debebat omninò effe pofterior. Hinc Principem, qui cunctis electionibus adeffe non poffet, folebat inveftiendus accedere, ideoque Ochonem fecundum Imperatorem, qui Sancto Geberado Conftantienfis Ecclefiæ Electo baculum & annulum tranfmifit cum codicillis, uti de fingulari gratia laudat ejufdem Ecclefiæ Chronicon. Laudari dignus eft etiam Henricus fecundus Imperator, qui baculum quandoque Domini Salvatoris ftatuæ dabat in manus, dicens Electo; Eum inde accipe, neque fis hominis L. 5.c.4. pro illo debitor. Ita fcribit Glaber Rudolphus. Et Eduardum tertium Anglorum ante Nortmanos Regem quod non Regia authoritate, fed Apoftolica Nicolai fecundi Pontificis vice inVefti

?

[ocr errors]

Epifc. 26

Lib. I. C. 16.

veftire fe fateretur, rectè in illius vita prædicatut nifi à Rege laudetur ac inveftiatur Epifcopus, à ne-
Abbas Aldredus. Nempe ritui ifti nefcio quid mine confecretur. Omnefque buic Decreto rebelles
veneni ineffe Chriftiani Principes à Spiritu San-anathematizavit, & nifi refipifcerent, corum bona
eto docti femper adverterunt.
publicari. Quod ipfum in Sigeberti fupplemento

[ocr errors]

Quæftio eft de exordio. Henrici quinti Impe-affeverat Robertus Abbas Montenfis, ajens iftud ratoris ad Pafchalem fecundum Pontificem, & componendas has lites in Galliam legatio per Brunonem Trevirenfem Archiepifcopum afferuit ipfum effe antiquiffimum Imperii morem à temporibus Sancti Gregorii Magni. Ita in vita Ludovici Groffi Francorum Regis refert Abbas Sugerius. In Henrici quarti Apologetico libro Waltramus Naumburgenfis Epifcopus vult effe longè antiquiorem: Legitur in libris Regum & Cap. 9. Machabæorum, quod à Regibus Gentilibus ac Judæis Sacerdotes inveftituras accipiunt in Judaismo. A Petro autem ufque ad Silveftrum, qui Conftantinum baptizavit, Imperatores Romani erant Gentiles, & Chriftianorum perfecutores,& in fundis ac in rebus pauperes erant Ecclefiæ, & à timoratis Chriftianis, qui tunc pauci erant Romæ & alibi, confiituebantur Epifcopi. Poftquam autem à Silveftro per Chriftianos Reges ac Imperatores dotatæ, ditatæ & exaltate funt Ecclefiæ in fundis & aliis mobilibus

[ocr errors]

A. 1110.

Adriani privilegium fuiffe unicum & palmare
Henrici quarti Imperatoris adverfus contraria
Gregorii feptimi Decreta fundamentum. Apud A. 1111.
Mariani Scoti continuatorem Abbatem Dodechi-
num Henricus V. Imperator proteftatur effe anti-
quiffimum, antè annos quadringentos datum Ca-
rolo Magno, & per fexaginta tres Romanos Pon-
tifices continuatum privilegium, ideoque per
Pafchalem fecundum non poffe auferri. Mat-
thæus Parifienfis aliquantulum diffonat: Illic
enim Henricus Auguftus ait effe privilegium tre-
centorum dumtaxat annorum ufurpatum fub
Pontificibus tantum fexaginta. Effe interim ait
non gratuitum, fed onerofum privilegium, utpo-
tè quod Carolus quafi emerit donatione plurimo- A. 1.113
rum Ducatuum, Marchionatuum, Comitatuum,
aliorumque Imperialium feudorum, quibus pau-
peres tunc Ecclefias dotavit atque honoravit.
Idem affirmant Radulphus de Diceto, & alii
antiqui plures. Nam & Gratianus adducta Si-

Jura Civitatum in Theloniis, Monetis, Villicis,
Scabinis, Comitatibus, Advocatiis, Synodalibusgeberti verba, uti legitimam Synodum, Decre-
bannis per Reges delegata funt Epifcopis, congruum
fuit & confequens, ut Rex, qui unus eft in popule
caput populi, inveftiat ac inthronizet Epifcopum,
contra irruptionem Hoftium fciat, cui Civita-
tem fuam credat, cum jus fuum in domum illo-
rum tranftulerit. Regiis in Ecclefias translatis
feudis vult deberi inveftituram Epifcopi, ideo-
que hanc ftatim à Magno Conftantino cæpiffe.
Effe putat morem Judaicum à Conftantino intro-
ductum in Ecclefias. Hinc adjungit: Longè
etiam ante Decretum Adriani Papæ, ejufque Suc-
cefforum, Reges, qui erant uneti, & Majores do-
mus inveftituras Epifcoporum fecerunt, fcilicet Da-
gobertus, Sigibertus, Theodoricus, Hildericus, Pip-
pinus filius Beggæ, Majordomus, Theobertus. Ab
his inthronizati funt Remaclus, Amandur, Audo-
marus, Antpertus, Eligius, Lambertus, aliique
fanctiffimi Præfules. Poflquam autem Romani
defciverunt à Græcis Imperatoribus, Papa Stepha-
mus ob infeftationem Longobardorum venit Parifios

affenfu Romanorum & Francorum in Regem & Imperatorem unxit Pippinum. Ibi de inveftiendis Epifcopis per Reges antiquam confuetudinem confirmavit. Inveftituram à Romano Imperio vult demigraffe ad Merovingios Francorum Reges, ac per Stephanum fecundum Pontificem fuifle in Pippino ac ejus pofteris probatam & confirma

tam.

Verùm fabulofa & palam falfa eft utraque opinio. Opinio communis affirmat effe Adriani primi privilegium, datum Carolo Magno. Scribit enim Sigebertus Monachus Gemblacenfis: Carolus Romam rediit, Synodum conftituit cum Adriano Papa, aliifque centum quinquaginta tribus Religiofis Epifcopis & Abbatibus, in qua Adrianus Papa cum univerfali Synodo dedit jus eligendi Pontificem & ordinandi Apoftolicam Sedem, dignitatem quoque Patriciatus. Infuper Archiepifcopos & Epifcopos per fingulas Provincias ab eo inveftituram accipere definivit,&

to fuo inferuit, fubjungens & aliam Leonis octavi Pontificis, iftud ipfum concedentis Othoni primo Imperatori: Ad exemplum beati Adriant, Apoftolice Sedis Antiftitis, qui Domino Carolo, victoriofiffimo Regi Francorum & Longobardorum Patriciatus dignitatem ac ordinationem Apoftolicæ Sedis, & inveftituram Epifcoporum conceffit, ego quoque Leo Epifcopus, fervus fervorum Dei, cum toto Clero & Romano populo, conftituimus & confirmamus, concedimus atque largimur Domino Othont Regi Theutonicorum, ejufque Successoribus hujus Regni Italia in perpetuum, facultatem eligendi Succefforem atque Summa Sedis Apoftolica Pontificem ordinandi, ac per hoc Archiepifcopos feu Epifcopos, ut ipfi ab eo inveftituram accipiant, & confecratio. nem undè debent, exceptis bis, quos Imperator Pontificibus & Archiepifcopis oonceffit. Quod fi à Clero & populo quis eligatur Episcopus, nifi à supradicto Rege laudetur & inveftiatur, non confecretur. Apud Guilielmum Malmesberienfem etiam Gregorius fextus Pontifex in mortis lecto concionatur ad Clerum & populum Romanum: Laudatus eft olim prædicandæ memoriæ Prædeceffor nofter Adrianus primus, quod Ecclefiarum inveAituras Carolo Magno concefferit, ita ut nullus Electus confecraretur ab Epifcopo, nifi priùs à Rege infigniretur & annulo & baculo. Contra laudatur in noftri fæculi Pontificibus, quod has donationes tulerint Principibus. Poterat tunc laudabiliter concedi, quod nunc laudabiliter debet auferri. Cur ita? Quod erat animus Magni Caroli adverfus avari- Fol. 84. tiam invictus, qui nihil per avaritiam difponeret, fed juxta facra Canonum fcita Religiofas perfonas Ecclefiis introduceret. Adducit & alias rationes.

In Leonis octavi Decreto notanda funt hæc verba: Eligatur Epifcopus. Edicunt Epifcopos, aliofque Antiftites Canonicè eligendos, ideoque nequaquam nominationem, fed folam legitimè electorum inveftituram Regibus concedunt

« VorigeDoorgaan »