Ephefino latrocinio novus Diofcorus, eamque
fecit in Ecclefia, ubi & nostra eft facta, Sancta
Sophiæ, imitatus Arianos, qui per fuum Nicææ
in Thracia factum conventiculum fperarant è
vulgi memoria delere & confundere magnam Sy
nodum Nicænam.

ipfum Epiftola, dolentis se ejus fanis confiliis non acquieviffe, fperantifque omnem acquiefcendi occafionem non evanuifle. Grandem inter ipfos fiduciam Epiftola demonftrat. Quare videtur Anaftafius Photio, ad pœnitentiam & fubmiflionem hortatus, & hominem, quod Sancti Tharafii Patriarchæ ex fratre nepos effet, miferatus, recuperandi per maternam Romanæ Ecclefiæ pietatem Epifcopatus fpem feciffe, adeòque & poft Sancti Ignatii mortem omninò exhibuiffe officium mediatoris: Ejus fuafu videtur Joannes octavus Pontifex Photium Patriarchatui reddidiffe. Tale etenim fuifle Anaftafii ingenium docet in Remenfis Ecclefiæ hiftoria Flodoardus : L.3. c.23. Hincmarus Remenfium Archi-Epifcopus fcripfit Anaftafio venerabili Abbati, & Bibliothecario fanctae Romanæ Ecclefiæ, gratiarum referens actiones pro beneficiis fibi ab eo collatis, & ut fuggeftionem fuam Domino Pape Adriano fecundo acceptabilem faciat. Hincmarus ob peffimas in Sedem Apoftolicam contumacias fuerat à Nicolao Pontifice alter Pharao & novus Diofcorus appellatus, appel-tioni, vel anathematizationi subjecerit, fanctiffimus larique potuerat fecundus Photius: Ei tamen Anaftafius fuit familiaris, reddiditque Adriani Pontificis gratiam. At infeliciter: Etenim uti Photius, ità Hincmarus pellem non mutavit.

CAPUT XIII.

Acta Photii poft Synodum.

Edidit tres dumtaxàt Canones, relatu & ex
planatu dignos. Primum integrum ex Theodoro
Balfamone adducit incogniti apud Christopho-
rum Justellum Auctoris libellus fynodicus: Sta- Cap. 153.
tuit fanéta & univerfalis Synodus, ut fi qui ex Italie
Clericis, vel laicis, vel Epifcopis in Afia vel Euro-
pa, vel Lybia verfantes fub vinculo vel depofitione,
vel anathematizatione apud fanctiffimum Papam
Joannem fuerunt, ut ii quoque fint ejufmodi etiam
apud Photium fanctissimum Patriarcham Conftanti-
nopolitanum in eadem pœnæ definitione, id eft, de-
pofiti, vel anathematizati, vel fegregati; & quos
Photius quidem fanctiffimus nofter Patriarcha Cleri-
cos vel laicos, vel Epifcopalis vel Sacerdotalis Ordi-
nis in quacumque Parochia fegregationi, vel depofi-

quoque Papa Joannes, & fandta Romanorum Ec-
clefia cofdem in eodem pœnæ judicio habeat: Pri-
vilegiis, quæ adfunt fanctiffime Romanorum Eccle-
fia fedi & ejus Antiftiti, nihil penitùs novatis, nec

nunc

nec in pofterum. Exponit antiqua de Pfeudo-Synodo Photii admonitio, exftans poft Synodum octavam: Photius nititur non modò parem fibi ac Pontifici tribuere poteftatem, fed fibi quidem Provincias feu Parochias omnes, Pontifici verò folos ex Italia Clericos adfignat. Videtur etiam tollere appellationes ad Apoftolicam Sedem, ut fcilicèt abfolvere non poffit Romanus Pontifex, quos Photius condemnarit. Quapropter claufula illa, Privile

ANoftra Synodo degradatus, ad laicos abje- gits non innovatis, eft doli plena: Continet Eu

ac anathematizatus Photius Conftan

febianum virus, adferens omnes Patriarchas effe
Jure Divino æquales, alterumque, etiam Ro-
manum, in alterum nihil poffe. Infanas nugas,
quibus Papatum Romà Conftantinopolim mi-
graffe frequenter effutiverat, hac in Pfeudo-Sy-
nodo aufus non fuit ftabilire. Eas poftmodùm
reforbere & ftabilire non erubuerunt Nilus Do-

tinopolitani Patriarchatus ambitum, in Roma-
nam Ecclefiam & Sanctum Ignatium odia, con-
fuetafque nequitia verfutias non depofuit, fed
auxit. Theodoro Santabareno, quem pofteà
creavit Euchaitarum Metropolitam, monacho
longè viliffimo, homine Manichæo & necro-
mantico ufus, uti imaginariam Synodum in Ni-xopatrius, in Romana hiftoria Joannes Cinna-
colaum Pontificem ità pro Bafilio Augufto
imaginariam Bycladem, id eft, antiquæ nobili-
tatis fictam genealogiam compofuit, in circum-
fcripti Principis gratiam rediit, à Patriarchalis
officii clandeftina functione, etiam Aphantopo-
litanorum, id eft, titularium nullius civitatis
Metropolitarum creatione nunquam ceffavit, de-
functi Sancti Ignatii thronum reinvafit, ac tan-
dem ad Bafilii Augusti preces & Anastasii Bi.
bliothecarii confilia eft in ipfo confirmatus. Ejus
facinora requirant grande volumen. Etenim &
Synodum coegit, cujus os & lingua fuit Zacha-
rias Pfeudo-Metropolita Chalcedonenfis, fuprà
damnatus, & in qua noftram veram octavam ge-
neralem Synodum profcripfit & abolevit, omnia
fua in fupremum Romanæ Ecclefiæ Primatum
attentata & nugamenta ftabilire conatus, often-
dereque omnia pro Sancto Ignatio in se Decreta
fuiffe iniqua. Ei trecentos octuaginta tres Epi-
fcopos adfuiffe mentitus eft, præfedit ipfe Ro-
manis Legatis dumtaxat adfidentibus, tamquam

mus, Michael Anchialus Patriarcha Conftanti
nopolitanus in Dialogo cum Manuele Comneno,
& Chriftinus in opere de topographia Chriftiana.
Eos, qui non ob imperii Chriftiani fedem, fed
ob Sancti Apoftoli Petri merita adferunt Ecclefiæ
Primatum fuiffe Romæ pofitum, Nilus Doxopa-
trius arguit uti homines malè feriatos. Et quo.
niam Primatus ille debet ufque ad noviffimi Judi-
cii diem effe perpetuus, Chriftinus impudenter ac
imprudenter ait iftam fedem nunquam Conftan-
tinopoli dimovendam. Verùm Turcica tyrannis
evacuavit hanc fapientiam, adimplevitque impia
vota Michaelis Anchiali, malentis tyrannidem
iftam fubire, quam hærefin Latinorum. Om-
nium ftultiffimus fuit Hieremias Patriarcha Con- Cap. 13.
ftantinopolitanus, in cenfura adversùm Luthe-
ranos aufus eadem hæc delirare.

Secundum Photiani Conciliabuli Canonem L.1. tit.9. citat apud Gregorium nonum Innocentius tertius C.12. Pontifex in litteris ad Epifcopum Faventinum, à Ravennatibus poftulatum in Archi-Epifcopum:

Poftulationi videbatur Concilii Conftantinopolitani | capitulum obviare, in quo ftatutum eft, ut quicumque de Pontificali dignitate ad monachorum vitam & pœnitentiæ locum defcenderit, nequaquam ulteriùs ad Pon-tificatum refurgat. Undè contra dictum Concilium, cùm fit unum è quatuor principalibus, quæ ficut quatuor Evangelia Ecclefia Catholica veneratur, nullatenùs videbatur poftulatio admittenda, Doctiffimi Pontificis Scriniarius memoria fuit lapfus Canonem hunc effe primi Concilii Conftantinopolita2.9.2.C 45 pi: Rectè Gratianus eum effe dixit ex quinta Actione

conformis, ideòque adducendus. Photius Patriar cha dixit: Quid cenfetis de iis, qui ex Antiflitum ordine feipfos in monachorum locum conferunt? Num qui feipfo fubjectos effe voluerunt, poffunt adbuc iidem imperium in gregem tenere? Sanctiffimi Locum-tenentes fenioris Romæ dixerunt: Id apud nos minimè fit, neque in more eft pofitum. Quicumque enim ex Antiftitum ordine monachorum, id eft, pœnitentium ordini adnumeratus fuerit, is Antiftitis dignitatem non poteft fibi ampliùs vindicare. Bafilius & Elias locum tenentes Orientalium fedium dixerunt: Neque apud nos id unquam eveniffe obfervatum eft. Nam contrà monachi ad Antiftitum ordinem provebuntur; at qui ex Antiftitibus ad monachos defcendunt, bi Antiftites manere non poffunt. Sancta Synodus dixit: De hac etiam re Canon conftituatur. Nam & apud nos fæpè de bac caufa dubitationes exoriuntur, nonnullis quidem ità dicentibus non prohiberi Antiftites, quò minùs, cùm monacbi facti fuerint, Antiftitum muneribus fungantur, nonnullis verò hanc fententiam minimè probantibus. Sanctiffimi Locumtenentes dixerunt: Feratur Canon. Photius Patriarcha dixit: Si vefira Sanctitas jubet, legantur Canones. Eofque in manus fumens Petrus Deo amiciffimus Diaconus & Proto-Notarius legit: Quamvis buc ufque nonnulli Antiftites ad monachorum habitum defcendentes conati fint in Anti

Conftantinopolitang Synodi trecentorum octuaginta
trium Patrum fub Joanne octavo Pontifice, cui præ-
fuit Petrus Cardinalis Presbyter, Paulus Anconita-
nus Epifcopus, & Eugenius Epifcopus Oftienfis,
Apocrifarii Papa. Hi funt illi Paulus & Eugenius,
quos fuprà diximus a Photio fuiffe feductos, & à
Joanne octavo Pontifice degradatos. Pfeudo-Sy-
nodus illa tot Epifcopos non habuit, fed per nu:
merum mendaciter à Photio exaltata eft, neque
Legati Apoftolici ipfi præfederunt. Pergit enim
fuperiùs laudata admonitio: In bac Pfeudo-Synodo
Photius ipfe, non Romani Legati præfederunt, im-
mò coacta Synodo adveniffe illi dicuntur, & à Photio
ad Synodum admiffi, contra Canones, contraque vete-
rem omnium generalium Synodorum confuetudinem.
Ejufque præcipuum confilium illud fuit, ut omnia,
que contra fe ante decreta erant, hujus Synodi aucto-fitum faftigio manere, cùmque id facerent, ea res
ritate antiquarentur. Quare initio tum ipfe, tum
corrupti Legati fe à Pontifice missos ajunt, non ad
ejus electionem confirmandam, fed ad eos, qui Pho-
tio obedire recufabant, reprimendos. Non pro Pho-
tio, fed pro Romana Ecclefia, tamquam horum
malorum auctrice, corrigenda & punienda con-
veniffe hanc Synodum effutire non erubuit homo
mendax & impurus, Zacharias Pfeudo Metropo-plùs retineat: Monachorum enim inftituta ad obedien-
lita Chalcedonenfis. Schifmaticus de veteris Ro-
mæ à Græcis feparatione Auctor conveniffe dicit.
contra Italorum multiplicem hærefin, quam convellit
ac anathematizat,

Quare illam, & illius caufa Photium denuò & merito damnavit Joannes octavus, & Conftantinopoli ad Bafilium Auguftum legavit Marinum Diaconum Cardinalem, doctiffimum & conftantiffimum Synodi noftræ Præfidem, de quo Stephanus fextus Pontifex in litteris ad eumdem Ba Glium: Marinus fumma piętate præditus, cum ea fentiret, ea defenderet, quæ decreta erant à Prædeceffore noftro, Doctore fan&tiffimo, Papa Nicolao, velletque illa ad unguem exequi, in fummum apud vos contemptum venit. Et quia cum iis, qui aliena fentiebant, confentire recufavit, nec Acta fynodica, coram tua Majeftate à se transacta, refcindere & antiquare voluit, ad triginta dies in carcere eft habitus: Quod ipfum fibi pro veritate passo gloriæ potiùs, quam contumelia duxit. Hocce Conciliabulum probare, & damnare veram octavam Synodum nolens, Photiumque juxtà Nicolai Pontificis Decreta è throno ad laicos rejicere volens Marinus eft à Photio & per ipfum feducto Bafilio Augufto in vincula conjectus. Vincula gloriofa: Equibus in Apoftolicam Cathedram poft Joannis Papæ mortem eft promotus.

Attamen Conciliabuli fecundus Canon eft utilis, & Romanæ Ecclefiæ regulis in fano fenfu

neglecta eft. Sanda tamen & Ecumenica hæc Synodus banc quoque negligentiam corrigens, atque inordinatam hanc actionem ad leges, quæ de ftatu Ecclefiaftico funt, revocans ftatuit, ut fi quis Epifcopus, five quis alius Antiftitis dignitatem obtinens ad vi tam monafticam defcendere, & pœnitentiæ locum implere voluerit, bic Antiftitis dignitatem non am

tle & difciplinæ rationem pertinent, minimè verò ad magifterii & præfectura, atque eorum funt, qui non alios pafcere, fed pasci profitentur. Quocircà decernimus, ne quis pofthac eorum, qui in Antiftitum catalogo funt, atque in Doctorum numero cenfentur, in eorum qui pafcuntur & pœnitentiam agunt, locum fe transferant. Quod fi quis poft promulgationem ac notitiam hujus, quæ nunc pronunciatur fententiæ id facere aufus fuerit, quando ipfe feipfum Antiftitis gradų privavit, pristinam quam factis contempfit, dignitatem ampliùs non recuperabit. Hæc verba, Photius Patriarcha dixit, palàm edicunt Photium Synodo præfediffe, habuiffeque, quæ Sedis Apoftolicæ funt, decidendorum propofitionem & primum fuffragium; Quare illa permittentes Legati Romani funt atrociter prævaricati, juftiffimèque degradati.

Canon nihilominùs, dummodò rectè intelligatur, eft germanè Romanus. Et quidem an Clericus, præfertim Epifcopus, poffit fieri mo nachus, eft quæftio olim agitata inter Wenilonem Archi-Epifcopum Senonenfem & Sanctum Lupum Abbatem Ferrarienfem. Aldegarius & Baldricus, Senonenfis Ecclefiæ Presbyteri, vo lebant in Ferrarienfi monafterio Sancti Benedi&ti Regulam profiteri; at interceffit Wenilo Archi-Epifcopus, dicens fpirituale Presbyteri cum fuo titulo matrimonium effe carnali confummato fimile, adeòque fufcipiendi monachif

mi caufa non poffe diffolvi. Refpondit verò SanEpift. 19. aus Lupus: Nunquam id in controverfiam vocatum

Epift.1

vel audivi, vel magiftra lectione comperi. Plurimos
& Epifcopos & Clericos, à quibus credi non
poffit ignorari Canones, dicit quotidie convola-
re ad monafteria, & Sancti Benedicti Regulam,
à Sancto Pontifice Gregorio Magno approbatam,
difertè permittere, ut Presbyteri ad monafteria
acceptentur. Et de matrimonio
, quod Deus
conjunxit, dictum eft: Homo non feparet: Atque
ità Deus fecreta ad iftum pœnitentiæ & fancti-
moniæ ftatum evocatione poteft omninò diffolve-
re. Qua de re ad Robertum Pontiniacenfis mo-
nafterii Priorem fcribit etiam Stephanus Epifco-
pus Tornacenfis: Parochiales Presbyteri obedien-
tiam, quam promittunt, debent Epifcopis fuis, &
facramentaliter alligati funt Ecclefiis fuis, quas re-
gunt, tamquam uxoribus propriis. Lege autem
communi Canonum fine licentia Epifcoporum fuorum,
quibus obedientes effe debent, nec ipfi recedere, nec
alii eos recipere debent. Lege autem privata, quæ
inflinctu Spiritus Sancti in corde fcribitur, fi ad mo- |
nafterium vel Canonicam regularem tranfierint, tales
etiam contradicentibus Epifcopis recipi poffunt. Pro-
bat ex Canone Urbani fecundi Pontificis; Si
quis in Ecclefia fua fub Episcopo populum retinet, fi
adflatus Spiritu Sancto in aliquo monafterio vel regu
lari Canonica falvare fe voluerit, etiam Epifcopo
fuo contradicente eat liber auctoritate noftra. Jufto
enim lex non eft pofita, fed ubi Spiritus Domini,
ibi libertas.

Libertas hæc eft antiquiffima, nequaquam per
Urbanum fecundum introducta. Etenim Jaco-
Epist. 32. bum è Presbytero monachum laudat Sanctus
Ambrofius, mandans ab Epifcopo fuo Severo
L.5. c.20. non repeti aut inquietari. Etiam Evagrium Pon-
L.6.c.30. ticum ex Ecclefiæ Conftantinopolitana Archi-
L. Epift. Diacono, & Sabbathium ex Novatianenfi Pref-

9.10.

14.

8.

bytero monachos memorant Socrates & Hermias Zozomenus. Plurima iftiufmodi exempla refert in litteris ad Alexandrum fecundum Pontificem Sanctus Petrus Damiani. Germanum fratrem L.2. Epift. fuum Damianum ex Archi-Presbytero monaL4 Epift. chum laudat in litteris ad Defiderium Abbatem Caffinenfem & Romanæ Ecclefiæ Cardinalem, ac in litteris ad Mainardum Epifcopum Eugubinum. Intrandi monafterii votum efle rigidiffimæ obligationis in litteris ad Landulfum Ecclefiæ Mediolanenfis Clericum oftendit exemplo nobiL.5. Epift. lis viri Arduini, ob ejus folius prævaricationem damnati ad fempiternos ignes: Vigere illam adfirmat etiam in Presbytero, immò & in Epifcopo, demonftratque exemplo Adami Sempronienfis Epifcopi, ob fimilem prævaricationem infigniter à Deo puniti.

16.

po fuiffe à Joanne octavo Pontifice negatam fcri- A. 878.
bunt Annales Francorum Bertiniani. Luitpol-
dum Archi-Epifcopum Moguntinum fuiffe à Cle-

Epift. 2.

L.I.G125.

ro fuo & populo retractum è Cluniacenfi mona- A. 1072. ̧
fterio teftatur Lambertus Schafnaburgenfis. Jo-
annem Glafnenfem Epifcopum retraxit, & San-
&to Malachie Dunenfi Epifcopo intrandæ claræ
Vallis licentiam denegavit Innocentius fecundus,
neque Sanctus Bernardus contradixit. At verò
Decano Lugdunenfi è monafterio nepotem Ca-
nonicum retrahenti contradixit potentiffimè,
quod alia fit in hoc puncto Epifcoporum ratio
alia Cleri inferioris, cui plenam adfumendi mo- c.44.
nachatus libertatem fanciunt etiam Synodus
Aquifgranenfis, & ibidem celebratus conventus
Abbatum. Hanc ejus piam mentem adjuvari,
& nullatenùs impediri ab Epifcopis mandat habi-
ta fub Joannis duodecimi Pontificatu Synodus
Auguftana. Clericos Prifcillianiftas, quod mo-
nachi fierent, damnat Synodus Cæfar-Augufta-
na: Nempè quod Cleri, tamquam luxuriæ &
vanitatibus dediti, katum damnarent, ideòque
ad Monachifmum tamquam neceffarium falutis
medium convolarent. Euftatii Metropolita Se- Cap. 6.
bafteni errorem refufcitabant. Ità promotos ex
monacho Epifcopos Regularis Præpofituræ cupi-
ditate regredi ad fua monafteria nuper vetuit,
eofque iftius Prælaturæ incapaces reddidit Paulus

quartus.

Cap, 7.

Conft. 21.

Hæc verò omnia intelligi oportet de Epifcopis
& Clericis fæcularibus. Etenim de Regularibus
in communi viventibus ftatuit Urbanus fecun-
dus: Mandamus & univerfaliter interdicimus, ne
quis Canonicus regulariter profeffus, nifi quod abfit,
publicè lapfus fuerit, monachus efficiatur. Quod fi
Decreto noftro contraire præfumens agere tentaverit
ad Ordinem Canonicum præcipimus ut redeat,
deinceps memorialem cellulam deferat, & ultimus in
cboro fedeat. Ità Canonem refert in litteris ad
Robertum Pontiniacenfis monafterii Priorem Epift.
Stephanus Epifcopus Tornacenfis, addens &
alium fimilem Synodi Eduenfis. Verùm pro vo-
cibus, Cellulam memorialem, rectiùs legit Gratia L.1.Epift.
nus Memorialem cucullam. Exponit in litteris ad 4.
Abbatem Præmonftratenfem Sancti Martini Lau-
dunenfis Innocentius tertius: Cucullam ad memo-
riam delaturus. Alia lectio habet: Memoriale fuæ
præfumptionis cucullam. Non integram monafti-
cam veftem, fed folum capitium, quod Cucul L.3. C.4.
lionem Hermias Zozomenus, in libro de mona- c.14.
chorum habitu Joannes Caffianus Cucullam, Floc
cellum autem vocat in litteris ad Sanctum Ivonem
Carnutenfem Epifcopum Goffredus Abbas Vin-
docinenfis Domnus Ernaldus, quem Decanum L.2. Epist.
veftrum dicitis, fi fibi fecundùm juftitiam placuisset, 7.
tefte Floccello de capite fuo potiùs in nofira, quàm in
veftra forte manere debuiffet. Fioccus totius cor-
poris, Floccellus eft folius capitis tegumentum.
Erat pœnale fignum, Clericum femper adfigens
ultimo loco, reddenfque irregularem ad quamvis
dignitatem. Hinc Ivonem, qui è monafterio
retractum Ernaldum reliquerat in Decanatus di-
gnitate, notat Goffredus: Quem Decanum ve-
Arum dicitis. Hinc item ille Sancti Martini Ab-

Iftud tamen feu Propofitum feu votum Epifco-
pus exequi non poteft fine licentia Romani Pon-
tificis, aut Primatis feu Metropolitæ illius, à
quo fuit in Epifcopum confirmatus. Nefcio hac
de re expreffum Ecclefiæ Canonem, video tamen
ità femper in Ecclefia fuiffe obfervatum. Etenim
Humfridus deftructe per Nortmannos Morinenfis
civitatis Epifcopus licentiam iftam poftulavit à
Nicolao primo Pontifice, eamque Pontifex ne-
gavit. Eamdem Hedenulfo Laudunenfi Epifco-bas, qui in Sancti Vincentii Laudunenfis Bene-

C.12.

ftantinopolitanus hanc longam confuetudinem pro
nihilo reputavit, ac verò decrevit, ut ex laicis Sa-
cerdotibus folùm minifteria conftituerentur, monachi
autem in receffibus fuis adfidui effent. Nequaquam
monachos ad Clerum promoveri, fed è Presby-
teris factos monachos vetat manere in minifterio,
aut ad ipfum redire. De folis Epifcopis loquen-
tem Photianum Canonem extendit ad Clerum
inferiorem,

Verùm hæc moderatur, & Romanæ Ecclefiæ
fenfum exponit in fuprà adductis ad Epifcopum
Faventinum litteris Innocentius tertius, dicens

cùm propter aliquod crimen Epifcopatum quis defe
rens ad vitam monafticam pœnitentiæ caufa defcen-
dit. Undè quidam in eo cafu loqui dixerunt, cùm
quis pro crimine, de quo convictus fuerat vel con-
feffus, ab Epifcopali dignitate depofitus monafterio
exftitit ad agendum pœnitentiam inclufus, vel cùm

dictino monafterio niger monachus fuerat, redux eligi fine Apoftolica difpenfatione non potuit in Abbatem Præmonftratenfem. Eadem Innocentii tertii Epiftola exftat apud Gregorium nonum, L.1.tit.14. Malè iftic pro Monafterio Sancti Vincentii, legitur Monafterio Sandi Innocentii. Porrò Ernaldum Decanum, qui è monafterio ad Canonicam redierat, notat Goffredus Vindocinenfis. Quod dicto Urbani fecundi Decreto non obftante controver verint femper cum Epifcopis & Clericis regularibus monachi, volentes ftatum fuum fanctiorem, ideòque illum à Clericis iftis etiam Epifcopo invito poffe adfumi. Et Goffredus Abbas ob illude Photiano Canone: Canon in eo loquitur cafu, ftia in Urbanum fecundum fchifmate adflictum merita erat linguæ liberioris. Quin immò non ità pridem poft Stephanus Clericus & Abbas Regularis ac dein Epifcopus Tornacenfis in laudatis ad Robertum Pontiniacenfem litteris fatetur Urbani Canonem non habere vim adversùs Ordinem Ciftercienfem. Certè ego, inquit, canonicis regula-aliquis propter grave crimen, pro quo Episcopatum ribus præfum, & cùm à Domino Papa Alexandro tertio privilegium quærerem, ut Canonicos noftros nobis invitis nullus retinere auderet, addidit in privilegio: NISI CAUSA DISTRICTIORIS VITÆ AD ARCTIOREM ORDINEM TRANSIERINT. Ecce videtur, quia privile gium Urbani reftringitur privilegio Alexandri. Verè fi aliquis noftrorum ad Ciftercienfes tranfire vellet, ante tranfitum diffuaderem, poft tranfitum non revocarem. Nollem Spiritur Sando refiftere, nollem Spiritum exftinguere, nollem libertatem Spiritus impedire. Et hinc hodie quivis Regulares Clerici liberè tranfire poffunt ad Ordines Mendicantes.

40.

Epifcopus tamen monachifmum adfumens deponit ab Epifcopatu feipfum, neque deinceps ad Epifcopalem Cathedram poteft refpirare. Et hic eft fcopus à præfenti Photiano Canone intentus. Eadem olim fuit ratio cujufcumque Clerici. Etenim ad Anthemium Romanæ Ecclefiæ Subdiaco

L.1. Epift. num fcribit Sanctus Gregorius Magnus: Si quos qualibet occafione à Clericatu in monafticam converfionem venire contigerit, non liceat eis ad eamdem vel aliam Ecclefiam, quarum priùs milites fuerant, fua voluntate denuò remeare, nifi talis vite monachus fuerit, ut Epifcopus, cui antè militaverat, Sacerdotio dignum præviderit, ut ab eo debeat eligi, & in loco, quo judicaverit, ordinari. Et ad Gaufredum Epift.52. Cenomanenfis Ecclefiæ Decanum fcribit Sanctus

retinens pœnitentiam dignè agere non valebat, ce-
dendi obtenta licentia vitam monachalem elegit. Et-
enim qui ad agendam pœnitentiam Episcopatu
cedit aut ejicitur, reus eft gravioris criminis,
ideòque ad illum recuperandum perpetuò irregu
laris, quoniam Apoftolicus Canon mandat Epi-
fcopum effe fine crimine. Et hinc Abrahamen è
Presbytero monachum fuiffe pofteà factum Epi-
fcopum Carrhenfem fcribit & laudat in monafti- Cap. 17.
ca hiftoria Theodoretus. Et Sanctus Eutychius
è Presbytero monachus per Juftinianum Augu-
ftum in quinta Synodo evectus eft in Patriarcham
Conftantinopolitanum. Et Sanctum Anfelmum
ex Epifcopo monachum Gregorius feptimus Pon-
tifex rursùm creavit Epifcopum Lucenfem. Fre-
dericus ex fanctæ Romanæ Ecclefiæ Diacono
Cardinali monachus poftmodùm factus eft Ro-
manus Pontifex, appellatus Stephanus nonus.
Nempe folius voluntariæ pietatis, non neceffa
riæ pœnitentiæ caufa defcenderant in monafticam
Philofophiam. Et hinc omnem, qui ob perfe-
cutiones, morbum, imperitiam, commiffam à
parentibus fimoniam, aut aliam id genus fine
proprio crimine caufam depofuit Episcopatum,
poffe ad illum redire addidit laudatus Innocen-
tius tertius, at mediante nova electione. Qua-
re etiam quidam Canonem ità intelligunt, quod
ex Epifcopo aut Clerico monachus nequeat per fe
refurgere, feu proprio arbitrio ad depofitam di-
gnitatem redire. Ità omninò intellexit etiam
Sanctus Gregorius Magnus in laudatis ad Anthe-
mium Subdiaconum litteris: Non licèt eis fua vo-
luntate remeare. Addit ad eamdem etiam Eccle-
fiam poffe ab Epifcopo readfumi.

At fenfum longè alium Photius intendit. Uti
ad vexandum Sanctum Athanafium Eufebiana
factio Canones Antiochenos, ità ad damnan-
dum Sanctum Patriarcham Ignatium, jam in pa-
ce defunctum & miraculis corufcantem, Pho-

Ivo Epifcopus Carnotenfis: Qui contempto Clericatu ad monafterium confugit, & è conversò contempto monafterio iterùm ad Clericatum adspirare conten dit, non mibi facilè fufcipiendus videtur ab eis, quibus vita, & doctrina, & moribus necdùm fuit manifeftus. Si ergò bujufmodi perfonæ intrufione te fenferis prægravari, libera eft tibi facultas refutandi. Et in fcholiis ad Photii Nomo-Canonem ait Theodorus Balfamon: Novi non fcriptam quandam conTit. 1. c.3 fuetudinem, quæ quia corroborata non effet, reprobata & rejecta eft. Cùm enim moris fuiffet, ut qui ex laicis, feu fæcularibus Sacerdotibus monachi factitius hunc Canonem, rectum & Catholicum, essent, quoniam priùs minifterio Sacerdotum adfcripti fuiffent, poft fufceptam vitam monachicam in corpore & collegio minifteriorum recenferentur, & cum Sacerdotibus laicis converfarentur; facratiffimus nofter Dominus Michael Anchialus Patriarcha Con

edidit, at pravo fenfu & mente dolofa. Sanctus
Ignatius, Patriarchatu violenter ejectus, ad mo-
nafterii fui quietem fefe receperat : Hìnc illum
Epifcopatui nunquam potuiffe reddi, & illegiti-
mè à Romana Ecclefia ac noftra Synodo fuiffe
redditum,

Cap-78.

redditum, imperitorum gregi perfuadere cona-
tus Photius emifit hunc Canonem, ejufque pra-
vum & à Romana Ecclefia alieniffimum fenfum
curavit ab Eugenio & Paulo Epifcopis, ac Pe
tro Presbytero Cardinali, Joannis octavi Lega-
tis, approbari. Eumdem Arfenius, Photiana
partis monachus Canonem redegit in hanc Syno-
pfim: Non oportet Epifcopum attonderi, ac dein-
ceps in Epifcopatu manerę,

chia, librum grandem, cujus titulus: De Spi-
ritu Santo difciplina arcana, & quemadmodùm
filius ex folo Patre, ità & Spiritus Sanctus ex fola
eademque caufa procedit, dicitur tamen filii effe,
tamquam qui illi confubftantialis eft, & ab eo mitti-
tur. Liber ille dicitur Amphilochia, non quod
ex Sancti Amphilochii Iconienfis Archiepifcopi
fententiis depromptus fit, fed quod Amphilo-
chio Pfeudo-Metropolite Cyziceno
› per no-
ftram Synodum damnato, infcriptus fit, ejuf
que trecentas & tredecim quæftiones enodet. Ex
quo liquet non effe, quod aliqui putant, opus
Metrophanis Metropolita Smyrnenfis, viri or-
thodoxi, & Photianis ad ufque mortem con-
ftanter adverfi. Adversùs Symboli additamen.
tum nihil fcripti Photius emifit. Et hinc veriùs
eft, quod tertius hujus Synodi Canon de fola
Spiritus Sancti proceffione ftatuerit, & quidem
dolosè & per ambages: Eam palàm impugnare
non eft aufus. Photii pofteritas primùm cœpit de
additamento litigare.

De tertio Photii Canone habet fuperiùs laudata Admonitio: Poftremò recitatum eft Conftantinopolitanum Symbolum, & ne quid ab aliquo adderetur, conflitutum. Quibus verbis innuere videtur Photius illam additionem Symbolo factam effe Spiritus Sancti à filio processionem, quam etiam palàm in ca Synodo impugnare non eft aufus. Et in libro de octo generalibus Synodis Nilus fchifmaticus Metro: polita Rhodiorum: Epifcopis pro communi Ecclefiarum concordia congregatis, Presbyteri fenioris Rome conclamarunt; Decorum eft nibil innovari, fed veterem definitionem, & toto orbe obtinentem ac celebratam legi & confirmari. Legi Ephefinum Canonem de non addendo ad Symbolum. Pergit Nilus: Pofteà Legati Rome ac tota Synodus acclamavit: Si quis edat aliud Symbolum, aut banc definitionem commoveat, vel adjiciat, detrahatve quidquam buic facro fanctoque Symbolo, quomodò Vectum eft, anathema fit. Subjungit Nilus Joan-degradatum & feditiofum in Armeniorum monis octavi Pontificis ad Photium litteras, hujus Canonis confirmatrices, è quibus fuprà adductis quædam repeto: Significamus Reverentiæ veftræ, ut de hoc articulo, ob quem inter Ecclefias Dei fcan. dalum exortum eft, ità de nobis perfuafum habeas, quod non modò non dicimus boc additamentum Jed & eos, qui primùm aufi funt fua temeritate boc facere, tranfgreffores Divinorum mandatorum cenfemus, & cum Juda collocamus.

Epiftolam hanc effe cujufpiam pofterioris Græculi figmentum nemo non videt. Figmentum penitùs mendax. Etenim Romana isto tempore Ecclefia neque addebat Symbolo, neque ipfum ad Miffarum folennia cantabat, ideòque inter ipfam & Ecclefiam Conftantinopolitanam nulla effe poterat defuper contentio. Soli addebant Franci, Græcis propter Occidentis imperium peffimè exofi. Hinc eos tamquam à Joanne Pontifice & Romana Ecclefia anathematizatos & ad Judam abjectos mendax & nugax epiftolæ confictor profcindit. Verùm Photius Francos nunquam offendit, fed omni dolo ftuduit fibi adligare. Etenim Ludovico Augufto, fi Nicolaum Pontificem Roma ac Italia ejiceret, Orientale fpopondit Imperium, ei tanquam legitimo Occidentis Imperatori fauftiffima acclamavit in Synodo imaginaria, & Gallicanam Ecclefiam fibi adversùs eundem Pontificem & Romanam Sedem confentire blateravit, adeòque fibi contentiones effe non cum Latinis cunctis, fed cum folis Italis, præfertim Romanis. Hinc de facto per Franços Symboli additamento nunquam aufus fuit vel mutire. Et ejus adversùm Romanos calumnia fuit de fola Spiritus Sancti proceffione. Nam & ad Aquilejenfem Archi-Epifcopum edidit Epiftolam De blafphemantibus Spiritum SanGum & ex filio procedere. Edidit item Amphilo

Super ejus horrendis iniquitatibus Divina juftitia non dormivit. Eas ipfe complevit in Bafilii Augufti filium Leonem fapientem machinans, ac in nepotem fuum conatus imperium derivare. Hinc imperio poft Patris mortem admotus Leo Photium mox ejecit fede Patriarchali, claufit ut

२

nafterio, rursùm curavit damnari à Romana Ecclefia, & throno Patriarchali impofuit Stephanum ejufdem Ecclefia Diaconum, fratrem fuum Germanum. Addit Synodi noftræ Breviarium Ecclefiæ Conftantinopolitana valvis adfixum: Photius quadraginta quinque annis ad bodiernum ufque diem, à Papa nempe Leone quarto ufque ad Formofum excommunicatus fuit. A Pontificibus Romanis Leone quarto, Benedicto tertio, Nicolao primo, Adriano fecundo, Joanne octavo, Marino primo, Adriano tertio, Stephano fexto, & Formofo, anathematis fulmine fuit idus. Ex quo liquet eum ufque ad Formofi Pontificatum fuper vixiffe. Quid interim egerit, ubi & quando defunctus ac fepultus fit Occultarunt ejus fequaces, & huc ufque ignoramus: Nullum novimus Photii fepulchrum, nifi inferni ignes fempiternos. Caufam in Synodo Florentina aperuiffe videtur Marcus Archi-Epifcopus Ephefinus: Ex eo jam dicte Pfeudo-Synodi tempore ad hunc ufque diem in magna Conftantinopoleos Ecclefia ità legitur: OMNIBUS, QUÆ ADVERSUM SANCTOS PATRIARCHAS PHOTIUM ET IGNATIUM SCRIPTA VEL DICTA SUNT, ANATHEMA. Quævis Photii op probria Schifmatici anathemate damnarunt, atque ità occultarunt. Alii illum in fine vitæ pœnituiffe, alii Romam adversùs Leonem Augu-. stum appellasse & iviffe, atque in Romanæ Ecclefiæ gratiam rediiffe, alii de ipfo alia memora tu indigna funt mentiti.