Cap. 48. Cap. 6. tunc admittamus, poft rationis complementum. Qui ergò monachicum SCHOLI ON. Antiquam creandi monachi formam edicit quarta Synodus Toletana. Monachum aut paterna devotio aut propria profeffio facit: Quidquid borum fuerit, alligatum tenebit. Proindè bis ad mundum revertendi intercludimus aditum, & omnes ad fæculum interdicimus regreffus. Confir mant Synodus fexta, & Synodus decima, addens filium paterna devotione obligandum debe re effe decennio minorem, quod decimus ætatis annus plenum rationis ufum donet, adeòque nolit quemquam fine proprio arbitrio cogi ad tantum totius vitæ onus. Quod additamentum an jus novum ftatuat, an antiquum dumtaxat innovet, non facilè dixerim. Utraque tamen laudata Synodus corrigit primum Canonem fecundæ Synodi Toletanæ, mandantis infantes Clericatui aut monafterio à parentibus oblatos, Ubi decimum octavum annum ætatis compleverint, coram omni Clero & populo examinari de expetendo conjugio, & bis, quibus voluntas propria defiderium nubendi perfuaferit, conceffam ab Apoftolo fenten tiam non auferri. Verùm Garzias Loyaza Canonem loqui vult de folis Clericatui oblatis. Quidquid fit, eadem olim parentibus ad parvulos filios feu Clero feu Monachifmo addicendos fuit poteftas, uti & exemplis & Canonibus poffit oftendi. Quæftio eft, Quis iftorum Canonum Toletanorum fit conformis antiquis regulis & moribus Ecclefiæ Romanæ ? Ratio dubitandi defumitur ex litteris Sancti Leonis Papæ ad Rufticum ArEpift. 92, chi-Epifcopum Narbonenfem: Propofitum mona t. 12. chi propria voluntate fufceptum deferi non poteft abfque peccato. Alieno igitur arbitrio impofitum matrimonio copulari, refpondit Gregorius se- Nec aliud docuit Sanctus Leo: De fola adulti per propriam electionem profeffione rogatus de eadem fola refpondit, ut clarè docet ejufdem Aimabo, quando pofitus in filentio monafterti canta Epiftolæ caput proximè fequens. Porrò Aquen-clefia Carthaginenfis Diaconus: Beatum me exli fis illa Synodus paternam oblationem majoris dumtaxat firmitatis gratia, ad occludenda quorumdam adversùs ejufmodi oblationis vinculum frequentia obloquia, voluit à puero ad plenum rationis ufum perducto ratificari. Notanda funt hæc verba: Tempore ablationis offerant altari, & petitionem pro eo coram laicis teftibus faciam. Eft ritus à Sancto Benedicto ad majorem folemnitatem ac firmitatem adjectus, cujus etiam in laudata jam Epiftola meminit Sanctus Bernardus, & quem accuratè defcribit chronicon monafterii 2.q.3.c.4. Novaliacenfis. Fuiffe oblationi fubftantialem adfirmare apud Gratianum videtur Nicolaus primus Pontifex in litteris ad Epifcopos Germaniæ conftitutos in regno Regis Ludovici. Ex addu &tis item teftimoniis liquet ejufmodi oblationem fieri potuiffe non tantùm per patrem, fed & per A. 1190 Ep. 25. Sect. 10. C. 5, Ep. 2 matrem, Rectè item Canon monafticam profeffionem Duravit apud nos Latinos ufque ad Celefti. ad hæreditatem fuam. Quod decretum habuit juftiffimas rationes. Ex eifdem eamdem parenrum poteftatem quoad Græcam Ecclefiam ligat & aufert præfens Canon, nullum nifi propria electione volens fieri monachum, id eft, nif poft completum decimum ætatis annum. Ità tamen ut Epifcopus ex caufis poffit & majorem ætatem exigere. Statuere fe fatetur adversùs Sanctum Bafilium, in profeffura virgine requirentem annos quindecim; verùm imitari fe addit Synodum Chalcedonenfem, fexaginta annos in Diaconiffa ab Apoftolo requifitos contrahentem ad quadraginta: Quod humana infirmitas ad Divina mandata atque confilia adimplenda jam per Dei gratiam evaferit potentior. Quæ ratio an fubfiftat, eft longæ indaginis. Et Bafilius offe-i rendi filii aut filiæ poteftatem in parentibus omninò agnovit, chos vocat monaftica Philofophiæ certatores. Et Rectè Canon vitam monafticam vocat feceffum Quæftio eft, Quomodò ea benedictio vocetur Signaculum monacho imprimendum? Ex hìnc fa. nè Goffredus Vindocinenfis exiftimare potuerit eam esse manus impofitionem, fpectantem ad Ecclefiafticæ Ordinationis Sacramentum, gratiæ impreffivam ex opere operato. Refpondeo in textu Græco non effe vocem Xspetoria, fed vocem px, quæ apud profanos Scriptores paffim figillum, notam, characterem, aut ejus impreffivum inftrumentum, apud Chriftianos autem paffim fignificat facrofan&tum fignaculum aut characterem crucis. Ità ufitatam leges à San&to Juftino Martyre, Cyrillo Hierofolymitano, Gregorio Nazianzeno, Gregorio Nyffeno fecundum Chalcedonenfem & quinquagefimum ras ras & Theodorus Balfamon ajunt Epifcopos,[ terum, Diaconum, Subdiaconum, non fphra L. S. c. 3. E CANON XLI. Os, qui in urbibus vel vicis in claufuris volunt fecedere, & fibi ipfis feparatim attendere, priùs quidem in monafterium ingredi oportet, & anachoreticam, hoc eft, ab aliis feparatam ac femotam vivendi rationem exercere, & fpatio triennii ei, qui mansioni præest, in Dei timore parere, & obedientiam in omnibus, ut æquum eft, implere, & ità hujus vitæ eligendæ inftitutum profitentes, & quod eam ex toto corde fua fponte amplectuntur, ab ejus loci Præfule `examinari: Deindè fic alio anno extra claufuram fortiter fe gerere, ut fcopus eorum evadat manifeftior. Tunc enim plenè ac perfectè fignificabunt, quod non inanem gloriam captantes, fed propter ipfum reverà pulchrum ac honeftum hoc filentium perfequuntur. Poft tanti autem temporis complementum, fi in eodem eligendæ vitæ inftituto permaneant, includi ipfos; & eis non amplius licere, quando voluerint, ex tali manfione egredi, præterquam fi propter communem utilitatem, vel aliam neceffitatem ad mortem urgentem, ad id trahantur, & ità cum benedictione ejus loci Epifcopi. Qui autem fine his jam dictis caufis ex fuis habitaculis exire aggrediuntur, primo quidem vel invitos dicta clausura coerceri, deindè jejuniis & aliis afflictionibus ipfos cura re, fcientes quemadmodùm fcriptum eft, quod nemo, qui manum aratro immifit & retro converfus eft, aptus eft regno cœlorum. C. 7. C. 3. nunt. Hes Anachoretas, iftos dicit appellari Meritò in commentariis Michae Prophetæ nonis: Propter communem utilitatem . Meritò item Canon novæ huic vitæ prærequirit annum novæ probationis. Reformationis exor dio requifitum fuiffe etiam à monachis Cluniacenfibus infinuat in litteris ad Goffredum Abbatem Vindocinenfem Sanctus Ivo, dicens ab eis in monachis è non reformatis monafteriis ad fe Epift. 41. venientibus iterari monachalem benedictionem, quod nempè & novam probationem atque profeffionem, cui impartiebatur ifta benedictio, ab illis exigerent. Prophetica, quam habuerunt Elias & Joannes, condemnanda fit, fed quia cæteros defpiciens ipferi fuperbiat & habitet in faltu vitiorum. Eam in Threnorum commentariis eligendam adferit à folis verè & non ex parte perfectis, qui &in eremo fquallorem folitudinis, & in cenobio infirmitates fratrum æquali magnanimitate fuftentent. Quæ omnia pluribus docet in litteris ad Rufticum monachum, rogantem, Num folus, an cum aliis in monafterio deberet vivere. Eremi grandia & multa pericula enumerat, ac refpondet: De ludo monafteriorum bujufmodi volumus egredi milites, in vita coenobitica perfectos, folos deinceps cum L, 1.c. 13. folo diabolo fine metu duellaturos. Ità apud Hermiam Zozomenum Sanctus Antonius Paulo fimplici feparate vite non fecit poteftatem, nifi ubi ille ampliùs Præceptore non egeret. Hinc fta-politas refpicit Gregorius Magnus. Si qui ex tuit Synodus Venetica. Servandum de monachis, Porrò ad primum Religionis ingreffum probaeft res antiquiffima. Toto triennio, & quidem in diftincto habitu, probari mandat Sancti Pachomii Regula, data per Angelum, & multorum Patrum encomiis laudata. Sancti tamen Antonii propago paffim in ipfo ingreffu & vestiebatur monaftico fchemate, ac unà profitebatur. Quin & plurimi, quos inter & Sanctus Auguftinus, unà cum Baptifmo fufcipiebant profeffum monachatum. Ità fuit ufque ad Juftinianum Auguftum, cujus quinta ad Epiphanium Patriarcham lex novella requirit probationis triennium in veste & tonfura laicali, ideòque juxta facras regulas, quas nefcio alias, quàm Pachomianas. Eas ipfe extendere conatur ad omnem Ecclefiam. Hanc legem in litteris ad Italiæ ac Illyrici Metro- L.7.Ep. Ir C. 7. C. 78. C, 22, militaribus numeris in monafteriis converti feftinant ne eis ad folitarias cellulas liceat à congregatione di-juxta normam regularem debent in fuo babitu per fcedere, nifi fortè probatis poft emeritos labores. Confirmat Synodus Agathenfis, prima Aurelianenfis, Francofordienfis, feptima Toletana, & Caroli Magni Capitulare ad monachos. Legi oportet elegantiffimas de hac re litteras Sancti L.6.Ep.12 Petri Damiani ad nefcio quem Abbatem, Sancti Ep.34.37 Ivonis Carnotenfis Epifcopi ad Robertum mona209. 192. chum Bona-Spei, ad Bernerium ejus Abbatem, Ep. 176. C, 12 C. 5. C. 2. & ad monachos Columbenfes, nec non Stephani triennium probari, & tunc monacbicum babitum Deo Eamdem legem quoad fervos monachari volentes recepit in fua Synodo Romana. Nequaquam quoad homines liberos. Quod enim Barbatianus, monafterii Neapolitani Abbas, nefcio Porrò Anachoretis non licere reditum ad vi- quem Mauritium, fæcularem hominem, & non tam cænobiticam docet etiam in litteris ad Da- antè probatum, per ea tempora tonfurarit, liquet mianum nepotem Sanctus Petrus Damiani, in ex laudati Pontificis Epiftola ad Fortunatum EpiL.6.EF.22. litteris item ad Blancam ex Comitiffa San&timo- fcopum ejufdem civitatis. Verùm Mauritius ille, L.7.Ep.19. Cap. 16. nialem, ac in libro de fuæ congregationis infti- ablatis fecum aliis monachis, fuga de eodem monatutis addit hæc verba Sancti Romualdi: Tale pro- fterio difcedens, Barbatiani feftinationem monpemodùm eft in creme ad monafterium reverti, quale ftravit fuiffe præcipitem ac temerariam, pepede monafteriali ordine ad fæculum afportari. Cau- ritque hunc Canonem Gregorianum ad eumdem fam dat in laudata novella lege Juftinianus : Epifcopum: Monafteriis omnibus Fraternitas veQuod Anachoretæ in contemplatione & perfectione fra diftricliùs interdicat, ut eos, quos ad converdegunt, à communione ad meliora excepti. Poffe tendum fufceperint, priufquam biennium in convertamen in Abbates eligi, atque ità ad monafte-fatione compleant, nullo modo audeant tonfurare. rium revocari docet Sanctus Ivo in litteris ad Gaufredum Reclufum. Ità ab Angelo è fpelunca evocatum Sanctum Pachomium teftatur HerL.3.C. 13. mias Zozomenus. Et hoc volunt hæc verba Ca Ep. 164. 208. Ex quo vides Juftiniani de rebus Ecclefiafticis le- tas. L.4.Ep 44 L.8.Ep.23. CA Ep. 1. Ep. 4. Os, qui dicuntur Eremitæ, qui quidem nigris veftibus induti & urbes obeunt, & cum viris fæcularibus ac mulieribus verfantur, & propriæ profeffioni faciunt injuriam, statuimus, fi elegerint quidem tonfis comis reliquorum monachorum amicum fufcipere, cos in monafterio conftitui, & inter fratres referri. Quod fi hoc non elegerint, ex urbibus expelli, & folitudines habitare, ex quibus fibi etiam denominationes confinxere. E capite conati, de inde SCHOLIO N. C. 12. das. Quod nigrum pallium, uti ad Euftochium Dversùm ejufmodi Eremitas fcribit etiam in Ep. 23. Porrò nigræ veftes funt antiquus omnium monachorum atque monacharum color, de quo Sulpitius Severus in Dialogis, agens de Sanéto Martino monacho & monachorum in Galliis primo auctore: Martinum in vefte bifpida, nigro & Ep. 199. pendulo pallio circumtectum vident. Et in litteris ad Ecdiciam Sanctus Auguftinus difertè fcribit vefes nigellas effe monache indumentum. Hinc de Blefilla monafticen adgreffa ait Sanctus Hieronymus: Pulla tunica, cùm hami jacuerit, minùs fordidatur. Et de Sancta Afella: Tunicam furviorem induta fe repente Domino confecravit. Et adversùs Jovinianum monachum Apoftatam, jam in Clero luxuriantem: Tunica pexa, & nigra fubucula veftiebaris, nunc lineis & fericis veftibus ornatus inL.2.c. 13. cedis. Et ad Nepotianum Clericum Ecclefiæ Aquilejenfis: Vefles pullas æquè devita ac candi Ep. 15. Ad annum tamen Domini, quo Pontifex creatus eft Pafchalis fecundus, millefimum nonagefimum nonum fcribit in Mariani Scoti appendice Abbas Dodechinus. His temporibus exor ta eft fecta monachorum, qui non nigris, fed grifeis induuntur veflimentis, cujus auctor exflitit quidam Adam, ut dicunt. Succefferunt & alii, de. quibus in Sigeberti Gemblacenfis appendice Rcbertus Abbas Montenfis. Erat circa hæc tempora,. pulchra & decora facies Ecclefiæ, diverforum Ordinum ac profeffionum circumdata varietate, dum hinc A. 3131. cenfes monachi, tum & diverfi habitus ac professionis runt. Adversùs vagantium Eremitarum pilos & bar |