Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub

A&t. 3.

&tus Pererius ad quartum decimum caput Ge- quens Græcorum nequitia, cujus habemus plu

nefeos.

Prima errandi occafio fuit fermo acclamatorius Menna Patriarchæ Conftantinopolitani, in quinta Synodi primam Actionem infertus, de quo Sergius Conftantinopolitanus in litteris ad Cyrum Phafidis adhuc Epifcopum. Mennas fan &a memoriæ, quondam Archi-Epifcopus hujus Regiæ urbis, fermonem compofuit acclamatum ad Vigilium quondam fanctiffimum Papam antique Romæ, in quo ipfe unam voluntatem & unam operationem Chrifti Domini adftruxit. Et in litteris ad Honorium Pontificem. Direximus Cyro fer monem acclamatorium Menne Patriarchæ, porre&um præfenti bic Vigilio Prædeceffori Sanctitatis veftræ, habentem & diverfa teftimonia paterna de una operatione & una voluntate Chrifti Salvatoris noftri. Et Pyrrhus ejus fucceffor in difputatione cum Sancto Maximo Abbate. Vigilius Pontifex Romanus libellum à Menna Epifcopo bujus urbis Regia oblatum, qui unam voluntatem continebat, accepit, idque cum effet ei oftenfus in Secreto Regio Imperatoris, qui tunc erat, & fenatu. Adduxerunt & Vigilii litteras ad Juftinianum Auguftum, ejufque conjugem Theodoram: Anathematizamus & Theodorum, qui fuit Epifcopus Mopfueftiæ, tamquam qui alienus femper exftiterit ab Ecclefiis, & fanctis Patribus adverfarius, qui non confitetur incarnatum effe Deum Verbum, id eft, Chriftum esse unam fubfiftentiam, & unam perfonam, & unam operationem. Et Mennæ fermonem primæ, Vigilii litteras inferuerunt Actioni feptima quinti Concilii: Ad majorem mendacii auctoritatem.

rima exempla. Mennæ fermo videtur Vigilii
litteris antiquior: Iftius enim folius & Sergius,
& Cyrus, & Pyrrhus meminerunt.

An Sergius Theodorum Pharanitanum, an
Theodorus Sergium feduxerit, ignoro: Sergius
omninò feduxit Cyrum, & uterque Heraclium
Auguftum, ejus adversùm Neftorianos atque
Eutychianos zelo abufi. Gloriofo Perfarum Vi-
&tori promiferunt majorem de expugnata hærefi
gloriam: Uniendos Ecclefiæ & Synodo Chal-
cedonenfi omnes Eutychianiftas, Severianos,
Julianiftas, ac Theodofianos, dummodò non
dux, fed unica in Chrifto Domino admitta-
tur utriufque naturæ voluntas & operatio, aut
certè omnis hæc quæftio, de qua à quinque ge
neralibus Synodis nihil decifum hactenùs, æter
no filentio fepeliatur. Juftinianum Auguftum
imitari, & cum Epifcopis Divina dogmata ju-
dicare cœpit Hæraclius, atque ità Ecclefiam in-
volvere longis calamitatibus. Sacerdotale enim
officium infeliciffimè femper laici Principes ufur-
pavere,

CAPUT II.

Exponitur Hærefis Monothelitarum.

[ocr errors]

D Sergium Conftantinopolitanum Epifco-
pum rectè fcripfit Honorius Pontifex.
Nondùm de duabus naturis finitum eft bellum, &
alteram nobis ipfis turbulentiam indicimus. Ete. Act.13.
nim Monothelitæ quinque generales Synodos,
dogmaticam Sancti Leonis Epiftolam, aç duas
integras & inconfufas in Domino Jefu Chrifto
naturas profitebantur, adeò ut Cyrus Alexan-
driæ Patriarcha Theodofianos, & alias quafvis
Eutychianiftarum claffes, dum in communio-
nem fufcepit, coegerit ad Synodum etiam Chal-
cedonenfem, ac laudati Pontificis tomum &
nomen facris Ecclefiæ tabulis infcribenda. To-
ta lis erat de duabus ejufdem Domini noftri
actualibus voluntatibus & operationibus, adeò
ut Macarius Patriarcha Antiochenus frequenter
dixerit ad plenam Synodum: Quod fi membra-
tim incidar, & jacter in mare, ego neque duas
voluntates, neque duas operationes dico in Domina

Effe enim mendacium affirmat Sanctus Maxi-
mus Pyrrho refpondens. Admiror, Patriarcha
cùm fitis, quomodò audetis mentiri. Qui tibi an-
receffit, in fuis ad Honorium litteris fcripfit, com-
monefactum quidem fuisse Vigilium de eo libello, non
autem oblatum, nec oftenfum. Ipfe verò in tua ad
Joannem Papam Epiftola dixifti oblatum effe & often-
fum, lectum etiam per Conftantinum Quæftorem.
Utri igitur credemus: Tibi, an ei, cui fucceffifti?
Uterque enim non poteft verum dixiffe. Rem om-
nem aperiunt Legati Apoftolici, dicentes in
præfenti Synodo ad Conftantinum Augustum.
Nequaquam relegatur fermo, qui dicitur Menna
ad Vigilium, quia ficlus eft. Jube diligenter ad-
vertere præfentem quintæ Synodi librum: Satis-
fieri enim habet Imperium veftrum piissimum, quia
non eft tunc temporis pofitus in exordio, cùm fie-noftro Jefu Chrifto, uno Sandæ Trinitatis.
rent Acta in fancta quinta Synodo, ifte qui dicitur
fermo Menne ad Vigilium. Nuper appofitus eft in
principiis præfentis libri. Detecti doli feriem ple-
nè referunt Acta fynodalia, ideòque in duode-
cima Actione rursùm dixere gloriofiffimi Judi-
ces: Superflua lectio fermonis exiftit, quia penitùs
fictus eft falfus. Quarta decima Actio ejus
examen refumpfit, varios quintæ Synodi codi-
ces & exemplaria difcuffit, fermonem & memo-
ratas Vigilii litteras reperit ei infarcinatos à Ste-
phano monacho, Macarii Patriarchæ Antioche-fanctis magnis & univerfalibus Conciliis nulla de
ni Syncello, eumque cum complicibus damna-

Tantæ pertinaciæ fundamentum edixit in prima præfentis Synodi A&tione, à Legatis Apoftolicæ Sedis rogatus, ac de vocum novitate accufatus. Nos vocum novitatem non edidimus, fed quidquid percepimus à sanctis univerfalibus Synodis, & fancis probabilibus Patribus de voluntate & operatione, fic & credimus, & prædicamus, & docemus, & parati fumus boc oftendere. Aliter Sergius in litteris ad Cyrum Lazorum adhuc Metropolitam. Afferimus, quod in

boc motio facta eft, nec invenire de hujufmodi quævit. Utinam inquifiiffet ac detexiffet etiam faftione diffinitionem quamlibet effe prolatam à quo, bricatorem iftarum fordium. Eft antiqua & fre- dam orthodoxorum Conciliorum. Quod ipfum in

operationem fecundum Beatum Dionyfium. Quod
ipfum repetit in octava Actione, & addit. Con-

octava Actione faffus & profeffus eft Theodo-
rus Melitinæ Epifcopus, Metropolita fecundæ
Armeniæ. Et fuit communis fenfus Monothe-||fitemur unam voluntatem fubfiftentialem in uno Do

litarum.

Eodem modo tractarunt dogmaticam Sancti Leonis Epiftolam, fibi capitaliter adverfantem. Quid enim pro duplici Domini operatione lucidiùs hifce verbis: Agit utraque forma cum altevius communione quod proprium eft? At quoniam Synodus Chalcedonenfis dictam Epiftolam affirmat effe totius orthodoxie firmamentum, fucus erat faciendus, non palàm ab illa recedendum. Hinc ad Principem & Synodum dixit Macarius Antiochenus: Ego, Domine, duas operationes non dico, fed nec fentio, quod Beatus Leo per bunc fermonem duas operationes dixerit. Et Sergius, laudatam Epiftolam profeffus effe commune recta fidei fundamentum, pergit in adductis litteris ad Cyrum. Nullus probabilium Doctorum dixit, quod in præfenti loco duas operationes San&iffimus Leo afferuiffet. Ait à Sancto Eulogio Patriarcha Alexandrino compofitam iftius Epiftolæ benè grandem Apologiam, atque ab hac ex illa adftrui duas folummodò naturas, nequaquàm duas voluntates & operationes. Plus dicit in aliis litteris ad Cyrum jam Alexandriæ Patriarcham, lectis in Romana Synodo Martini primi Pontificis. Unus atque idem Chriftus operatur Secret. 3. Deo decibilia & humana una operatione, quia omnis Divina & humana operatio ex uno eodemque incarnato Deo Verbo procedebat. Secundùm bunc pium intellectum & Leo fandte memoriæ Romanus Archi-Epifcopus fapuit & docuit, dicens: OPERATUR UTRAQUE FORMA CUM Secret.2. ALTERIUS COMMUNIONE. Quod ipfum repetit in litteris ad Theodorum Pontificem recitatis in eadem Synodo.

Act. 2

Pergit in prioribus ad Cyrum litteris. Nonnullos verò probabilium Patrum fcimus, & præcipuè Sanctissimum Cyrillum Alexandrice Archi-Epifcopum, in quibufdam fcriptis fuis unam vivifican operationem Chrifti veri Dei noftri dicentes. Quoniam à quinque generalibus Synodis fatetur nihil ftatutum de præfenti quæftione, decidendam affirmat ex fenfu Sanctorum Patrum. Et primo loco adducit Sanctum Cyrillum, cujus verba edicit ejus fucceffor Pyrrhus in difputatione cum Sancto Maximo: Chriftus unam cognatam operationem per ambas naturas oftendit. Adducit & hæc verba Sancti Gregorii Nazianzeni: Velle illius, utique hominis adfumpti, in nulla re erat contrarium Deo, totum Deificatum. Et addit: Non eft hoc contrarium duabus voluntatibus? Ea verba pro palmari argumento omnes Monothelitæ habuerunt. Adduxere fimilia Sancti Athanafii & Sancti Gregorii Nyffeni Epifcopi teftimonia, memorata etiam à Cyro Patriarcha Alexandrino in feptimo Capitulo initæ concordiæ cum Theodofianis.

mino noftro Jefu Chrifto,& DEI-VIRILEM ejus
operationem. Neque enim, que Divina funt, fe-
cundùm Deum, neque quæ humana funt, fecun-
dùm hominem operatus eft, fed humanati Dei Ver- .
bi DEI-VIRILEM operationem in converfatione
demonftratam confitemur fecundùm Beatum Diony- Act 31.
fium. In græco eft portos, quod infrà meliùs.
vertitur Virificati, quàm Humanati. Et Pyrrhus
in difputatione cum Sancto Maximo: Quid præ-
tereà dicemus de Sancto Dionyfio, qui in Epiftola ad
Cajum de Chrifto dixit, exercuiffe novam quandam
operationem THEANDRICAM, id eft, DEI-
VIRILEM? Et in tomo dogmatico lecto in de-
cima tertia Actione Synodi præfentis: E novem
Cyri Alexandrini pacificatoriis Capitulis Unum
tantùm reprehendit Sophronius Hierofolyma Epi-
fcopus, tamquam qui teftimonium Dionyfii Deiloqui
Doctoris depravaffet per immutationem unius vocis.
Cyrus enim in fuo Capitulo pofuit Unam Dei-
virilem operationem, Sanctus autem Dionyfius
habet, non Unam, fed Novam: Quam impo-
fturam culpavit graviffimè in fua Romana Sy-
nodo etiam Martinus primus. At verò Pyrrhus
eam purgat, utpotè non malitiosè, fed ex ne-
ceffitate factam, quod hac in re voces Una &
Nova fint idem & unum .

Et hanc unam Dei-virilem operationem Ma-
carius vocat fubfiftentialem: Pyrrhus in difpu-
tatione cum Sancto Maximo Hypoftaticam &
Perfonalem. Dat rationem: Non poteft fieri,
quin voluntates inferant ipfos volentes. Et infrà.
Si propter differentiam naturarum in Chrifto duas
dicitis operationes, & non propter unam perfonam
unam operationem, duæ reperientur in homine ope-
rationes propter differentiam fubftantiæ animæ &
corporis. Quod fi hoc ità eft, tres erunt operatio-
nes Chrifti, non due. Voluntates & operatio-
nes dicit effe non naturarum, fed fuppofito-
rum, ideòque non nifi ad eorumdem multipli-
cationem multiplicari. Et hinc præfatus Maca-
rius à quinque prioribus Synodis, unam in Do-
mino perfonam definientibus, exiftimavit defi-
nitum etiam fuum errorem.

Aliud erroris fundamentum adducit Pyrrhus in laudata difputatione. Impoffibile eft in una perfona fimul effe duas non contrarias voluntates. Et Heraclius Auguftus in Ecthefi, lecta in Ro- Secret. 3. mana Synodo Martini primi, dicit ex duarum operationum dogmate fequi, ut duas confiteamur voluntates contrariè ad invicem venientes, Deo quidem Verbo volente faluberrimam paffionem explere, incarnationem autem in eo factam obviam cuntem ipfius voluntati, & oppugnantem, & exindè duo contraria volentes introduct, quod eft impium & extraneum Chriftianici dogmatis. Fædiùs id effe dicit ipfa hærefi Neftoriana, quæ licèt Domini

Altera palmaris auctoritas fuit Sancti Diony-perfonam diviferit, nequaquam tamen blafphe Secret.4.

fii Areopagitæ, ex qua definit idem Capitulum :
Chriftus Dominus operatur Deo decibilia & huma-
na anà DEI-VIRILI operatione fecundùm Bea-
tum Dionyfium. Et Macarius Antiochenus: Ego
numerum non dico, fed DEI-VIRILEM ejus

mare præfumpfit contrarias in illo voluntates.
Et Paulus Conftantinopolitanus Epifcopus in
litteris ad Theodorum Pontificem. Unam vo-
luntatem Domini noftri Jefu Chrifti intelligimus,
ne contrarietatem aut differentiam voluntatum uni

[ocr errors][merged small][merged small][merged small]

eidemque perfonæ applicemus, aut ipfum fe expu
gnantem dogmatizemus, aut duos volentes introdu-
camus. Et Macarius Antiochenus in confeffione

Quia abfque carnalibus voluntatibus & cogitationibus
bumanis in imagine humanitatis confitemur unum
Dominum noftrum Jefum Chriftum. Et à Theo-

rogatus, Num Dominus babuiffet voluntatem bu-
manam & impeccabilem, id eft, voluntatem natu
ralem, quam ipfe Deus creans Adam ei indidit,
refpondit. Nos voluntatem humanam in Chrifla
non dicimus, Divinam verò etiam abfque carnali
bus voluntatibus & cogitationibus humanis. Volun
tates carnales & cogitationes humanæ funt hominum
nobis fimilium, Chriftus verò nihil eorum habuit,
Et inftante Theophanio, Aut assentite, quia ba-
buit naturalem voluntatem, aut renunciate, & Ma-
carius & Stephanus monachus ejus Syncellus

lecta in octava Actione præfentis Synodi. Impoffi-phanio Presbytero ac Abbate monafterii ad Bajas
bile eft in uno eodemque Chrifto Deo noftro duas
fimul & ad invicem contrarias feu fimiles exi-
ftere voluntates. Salutaris verò à Deo inftructorum
Patrum doctrina manifeße inftruit, quia nunquam
intellectualiter animata Domini caro divisè atque ex
proprio appetitu contra nutum fibi uniti fubfifien-
tialiter Dei Verbi naturalem fui feciffet motionem;
fed quando, & qualem, & quantam idem Deus
Verbum volebat: Et, ut clariùs dicatur, quemad-
modùm noftrum corpus regitur, & ornatur, atque
ordinatur ab intellectuali anima noftra, ità & in
Domino Chrifto tota humana ejus confperfio ab ejufdiu perfeverarunt, neque affentire volentes, neque
dem Verbi Divinitate femper & in omnibus mota
Deo mobilis erat. Neque duas concordes, neque
duas difcordes voluntates exiftimat poffe effe in
Domino: Concordium enim altera eft fuper-
flua; earum autem omnis difcordia eft à pecca-
to, facitque miferabilem, quin immò & perfo-Theophanius. Nam & ego dico non habuisse Do-
næ evertit unitatem. Exiftimat à nobis contra
rias dogmatizari.

At quæftio eft, Qualis fit unica illa Chrifti
Domini voluntas, ac Dei-virilis operatio: Hu-
mana, an Divina, an compofita feu mixta?
Aqua hìc hæfit Monothelitis, Etenim à Con-
ftantino Augufto rogatus, Quomodò intelligis
DEI-VIRILEM operationem, aliud refpondere
nefciit Macarius, quam Ego non fuperjudico,
Ità & ejus magifter Eutyches, erroris fui medul-
lam retegere poftulatus, reponere confueverat:
Ego non difputo de natura Dei mei. Fuerunt Mo-
nothelitæ adeò mutabiles & varii, ut ad Con-
ftantem Auguftum fcribat Martinus primus Pon-
tifex, quod ne ipfi quidem intelligerent, quid
crederent aut exiftimarent propter obftinatam
& affiduam propriarum opinionum everfionem.
Quod idem in litteris dogmaticis ad ejus filium
Conftantinum Auguftum San&tus Agatho Pon-
tifex largè oftendit. Modò unicam dixerunt
operationem, modò etiam duas, modò neque
unam neque duas. Theodorus Melitinenfis in
fecunda Armenia Archi-Epifcopus exiftimavit
rem effe quæftionis, non dogmatis, ideòque or-
thodoxè dici poffe & duas & unicam: Permit-
tendum unumquemque in fuo fenfu abundare.
Conftantinus Ecclefiæ Metropolitana Apameen-
fis in fecunda Syria Presbyter fieri voluit ali-
quod Henoticon feu decretum unitivum, quo
neque unius neque duarum operationum affer-
tores in ullo contriftarentur afferens ipfe ab
utero ufque ad crucem fuiffe duas in Domino
voluntates, ab ipfa autem cruce non manfit cum
illo humana voluntas, fed manfit cum fanguine &
carne, quia non indiget neque comedere, neque bi
bere, neque dormire, neque ambulare. Et adjun
xit. Sicut ego dico, ità & Macarius Antiochiæ Pa-
triarcha dicebat: Sic namque & ex eo audivi. Quo-
circà non de rationali mentis, fed de folo ani-
mali inferioris appetitus motu videtur litigaffe.
Nam & Macarii hæc fuit profeffio. Quoniam
alteram perfonam Dominus non affumpfit, propter
boc nec aliquid peccati dicimus eum adfumpfiffe:

[ocr errors]

abnuere. Cum Eutychete nolebant de voluntate
fui Domini difputare. Eadem arte circumfcri-
pferunt Honorium Pontificem : Exiftimavit enim
ab illis negari folos rebelles concupifcentiæ in
Domino motus, de quibus rectè addidit laudatus

من

home

minum Jefum Chriftum ex fuperfatione diabolica vo-
luntatem carnalem aut peccabiles cogitationes: Abe
fit. Ita intelligendum dixit & Sancti Athanafij
teftimonium à Macario adductum & truncatum,
Et Sanctus Leo Pontifex in Epiftola dogmatica
ad Sanctum Flavianum. In integra veri hominis, Epift. 10
perfectaque natura verus natus eft Deus, totus in c. 3.
fuis, totus in noftris. Noftra autem dicimus, qua
in nobis ab initio creator condidit, & quæ reparanda
fufcepit. Nam illa, quæ deceptor intulit,
deceptus admifit, nullum habuere in Salvatore ve-
ftigium, Nec quia communionem fubjit humanarum
infirmitatum, ideò noftrorum fuit particeps delicio-
rum. Affumpfit formam fervi fine forde peccati,
Et in litteris ad Julianum Epifcopum Coenfem,
Dominus nibil carnis fuæ habebat adverfum, nec
difcordia defideriorum gignebat compugnantiam vo- Epift.11.
luntatum. Senfus corporei vigebant fine lege pecca-
ti, & veritas affectionum fub moderamine Deitatis

mentis nec tentabatur illecebris, nec cedebat inju
riis. Etenim defideriorum aut voluntatum di-
fcordia eft aut peccatum, aut lex peccati .

Ad propofitam itaque quæftionem respondeo unicam ac DEI-VIRILEM Chrifti Domini voluntatem apud Monothelitas paffim fuiffe Divinam. Ità palàm Theodorus Pharanitanus Epifcopus in locis, quæ ex ejus ad Sergium Arfenoiten in Ægypto Epifcopum Epiftola adduxit in fua Romana Martinus primus, ac in præfenti Synodo legit Antiochus Lector ac Nota- A.13. rius Ecclefiæ Conftantinopolitana. Ait famem, fitim, cunctos fuperioris ac inferioris appetitus rationales ac animales motus, immò etiam crucis ac flagellorum paffionem facta quidem effe per corpus, & animam, tamquam per organum, attamen à folo, ut adæquato principio, Deo Verbo & voluntate Divina. Et Pyrrhus Epifcopus Conftantinopolitanus in difputatione cum Sancto Maximo. Nos dicimus unam oper rationem non ad tollendam humanam operatio nem, fed quia cùm diftinguendo opponitur Diving operationi, passio hac ratione dicitur. Exponit in fuperioribus. Nutu verbi cum ipfa copulati caro

[ocr errors]

A. 8

Ephef. 9.

movebatur. Humanam Domini naturam in omni || quaquam in natura, voluntate, aut operatione.

Et roganti, An igitur Domini naturis & operationibus nihil omninò effet commune, refpon

ras & operationes neque confudit, neque exftinxit, neque truncavit, fed folummodò conjunxit. Edicit Pyrrhus & aliam Complicum fuorum fluctuationem. Qui Conftantinopoli adbuc contra voluntates naturales pugnant, ajunt dixiffe Patres fecundùm attributionem habuiffe Chriftum voluntatem humanam. Secundùm attributionem non fubftantiæ, fed habitudinis, qua amicè, quæ aliorum funt, viciffim nobis attribuimus, nihil eorum ipfi patientes aut agentes. Addit Sanctus Maximus. Nihil me tam à tuo Anteceffore Sergio abalienavit, quam mutabilitas ejus & inconftantia, id eft, in alias alio tempore tranfire fententias, in nullo fenfu permanere. Unicam enim Domini voluntatem quandoque dixit divinam, quandoque gnomicam five humanam, quandoque hypoftaticam, quandoque œconomicam, utpotè ftans in mobili mendacii arena, non in firma Petra veritatis.Quin immò cum differentia perfonarum fimul induxit differentiam voluntatum in perfonis Divinis ejufdem fubftantiæ. Ut Dei virilem volunta, tem & operationem aptè fingeret,& quafi ex Divina & humana temperatam foli Dei Verbi hypox ftafi appropriaret, Divinam cortumpere tenta bat.

fuo interno atque externo motu vult merè tam-
quam organum pati à Divina Dei Verbi volunta-
te, eamque paffionem effe humanam operatio-dit communem folam Hypoftafin, quæ natu-
nem, verùm DEI-VIRILEM, factam à folo
Deo in homine affumpto. Ejus fucceffor Paulus
in litteris ad Theodorum Pontificem ait hocce
Domini verbum, Veni non ut faciam voluntatem
meam, non pofitivè, fed recufativè intelligi: Non
quafi exiftens boc verbum dictum eft, fed ac fi non
eft; ficuti, NEQUE INIQUITAS MEA,
NEQUE PECCATUM MEUM. Eam ex-
pofitionem tradi afferit à Sanctis Athanafio,
Gregorio Nazianzeno, Cyrillo Alexandrino,
ac ipfa Synodo Chalcedonenfi. Et ejus Ante-
ceffor Sergius in litteris ad Cyrum Alexandri-
num ait omnem Divinam & bumanam operatio-
nem ex uno eodemque incarnato Deo Verbo proceffiffe.
Et Macarii Antiocheni profeffio, recitata in præ-
fenti Synodo, aliud non clamat, quam totam
humanam Domini confperfionem fuiffe in cun-
ais à fufceptrice Divinitate motam & actam,
quomodò in nobis corpus ab anima. Et quin-
tæ Actioni obtulit legendum Codicem Georgii
Patriarchæ Conftantinopolitani, cujus erat ti-
tulus: Teftimonia Sanctorum Patrum, unam Do-
mini noftri Jefu Chrifti voluntatem docentia, quæ
eft etiam Patris & Spiritus fancti. Nempe San-
tus Gregorius Nazianzenus dicit Humanum
Chrifti velle non effe Deo contrarium
Deificatum totum, non tantùm per hypoftati-
cam unionem, natamque indè plenam fubje-
&tionem, fed per omnimodam unitatem ac
identificationem. Et hinc ad Conftantem Au-
guftum verè fcripfit Sanctus Papa Martinus.
Juxta femetipfos non rectè ratiocinati dixerunt Do-
minum non babere in humanitatis fuæ naturæ vo-
luntatem & operationem naturalem, fed fine volun-
tate ipfum exiftere; ac fine operatione, intangibi-
lemque & inanimem effe. Et præfentis Synodi
decretum de fide: Involuntariam & inoperatri-
cem Domini carnem introducunt. Et Sanctus Ma-
ximus in difputatione cum Pyrrho. Quid magis
impium, quam dicere eundem una & eadem vo-
luntate ante incarnationem quidem omnia ex nihilo
feciffe, continere & procurare, & falubriter dirige-
re; poft incarnationem verò cibum & potionem ap-
petere, loca locis mutare, & omnia alia facere, quæ
omni culpa & reprehenfione vacabant, quibus etiam
difpenfationem ab omni fictione liberam effe demon-
Arabat?

fed

Dixi Monothelitas paffim ità fenfiffe. Nam &
hìc moti fuerunt omni vento doctrinæ. Pyrrhum
Sancti Maximi difputatio adegit ad hæc verba.
Quandoquidem oportet ea, quæ inveftigatione vera
patuerunt, grato animo amplecti, valdè diftinctè
demonftratum eft effe in Chrifto naturales volun-
tates: Fieri autem poteft, ut ficut ex duabus na-
turis unum aliquod compofitum dicimus, fic ex dua-
bus voluntatibus naturalibus unam aliquam compo.
fitam dicamus. Ut qui duas voluntates dicunt pro-
pter fummam unionem
› non ampliùs propter
mudas feu folas voces inter fe pugnent. At
rectè refpondit Sanctus Maximus Chrifti Domi-
ni compofitionem effe in fola Hypoftafi, ne-

CAPUT III.

Exponitur dogma Catholicum.

Hriftianum de hac quæftione dogma egre

giè exponit præfens Synodus in fermone acclamatorio ad Conftantinum Auguftum. Dominum noftrum Jefum Chriftum perfectum in Deitate, & perfectum eundem in bumanitate, fecundùm prifcas Patrum traditiones, & Chalcedonenfem Divinam traditionem prædicamus. Et quemadmodùm duas percepimus naturas, ità & duas naturales voluntates, & duas naturales operationes agnofcimus. Neutram enim earum, quæ Chrifti funt, naturarum in ejus difpenfatione audemus abfque voluntate & operatione pronunciare: Ne fortè perimentes earum proprietates, etiam naturas, quarum funt proprietates, perimamus. Nec enim negamus naturalem ejus bumanitatis voluntatem, aut naturalem operationem, ne & quod pro Salute noftra difpenfationis eft caput, denegemus

Deitati paffiones applicemus. Hoc namque cona. bantur, qui nuper in eo unius voluntatis & unius operationis execrabilem novitatem introduxerunt, Arii Apollinarii, & Eutychetis atque Severi malignam fectam reftaurantes. Si enim abfque voluntate, & abfque operatione humanam Domini naturam dicere cefferimus, ubi perfectum in humanitate falvatum eft? Nibil enim aliud conftituit fubftantiæ humanæ integritatem, nifi essentialis voluntas, per quam liberi arbitrii vigor in nobis defignatur. Sic fe habet & fubftantialis operatio, Quo

modò enim dicimus in bumanitate perfectum, fil nibil humanum paffus eft aut operatus? Quemadmodùm enim duarum naturarum concurfus unam nobis inconfufam atque indivifam confervavit fubfiftenTiam; ità & una fubfiftentia, in duabus corufcans naturis, que utrique conveniunt, própria demonArabat. Duas igitur in co naturales voluntates, &duas naturales operationes, communiter atque indivisè procedentes, prædicamus. Quæ omnia ipfe Conftantinus Auguftus in Edicto Synodi confirmatorio latiùs exponit,

Unius itaque voluntatis & operationis dogma execrabile reftaurat impietatem Arii, Apollinarii, Eutychetis, atque Severi. Quod infuper oppofitam Theodori Mopfueftienfis atque Neftorii impietatem reftauret, affirmat in Romana Martini primi Pontificis Synodo Maximus Archi-Epifcopus Aquilejenfis. Et dat caufam. Una Secret. 4. operatio & voluntas dogmatizata eft tam à confun

Epift.3.

dentibus, quam à dividentibus magnum Difpenfa tionis Dominice Maflerium: A confundentibus quidem, propter ftultam unius compofitæ naturæ rationem, à dividentibus autem, propter ineptam æqualitatem honoris, fimilifque voluntatis atque au doritatis modum. Et ipfe Pontifex Sanctus Martinus in litteris ad Conftantem Auguftum. Omnes Sandis Patribus contra euntes bæretici, quique confufione, quique divifione propriis dogmatibus depravati funt, impiè unam in Domino voluntatem &unam operationem funt confessi: Alii quidem, ut per inanem fpeciem, alii verò ut per nudam nominum fimilitudinem, five per puram ambiguitatem magnum Incarnationis Chrifti Myfterium temerariè reprobarent. Quod ipfum tradunt Sanctus Maximus Abbas in difputatione cum Pyrrho Patriarcha, Sanctus Agatho Pontifex in litteris dogmaticis ad Conftantinum Auguftum, Synodi præfentis decretum de fide, Edictum Principis confirmatorium, & Actio decima referens verba fingulorum Hæreticorum. Operátio enim, uti oftendunt laudati Agatho & Maximus, non perfonam, fed naturam fequitur, & ad ejus folius multitudinem & unitatem multiplicatur ac identificatur: At verò omnes confundentes hæretici unicam, quidam compofitam, quidam fimplicem, in Domino erravere naturam. Aliter dividentes Neftoriani: Quomodò duas naturas, ità duas in Domino docuere voluntates & opera⚫ tiones, fed quæ per parem auctoritatem, plenamque concordiam effent una, atque ità fola voce cum illis convenit dogma Monothelitarum. Cum Arianis, Apollinariftis, Eutychianis, Severianis, Themiftianis, ac Theodofianis convenit omninò & re. Neque refert, quod duas integras naturas, unicamque in Domino compofitam perfonam Monothelitæ profitéantur. Etenim in illis omninò verum eft, quod in libro contra Collatorem fcribit Sanctus Profper de PeCap. 44 lagianis. Hujufmodi hominum pravitati refiftendum

eft, ut de proftrati dudùm dogmatis corpore nullum membrum finatur affurgere. Quia notum eft ità fe falfitatis illius habere verfutias, ut fi eis liceat aliquod fibi faventium radicis fuæ germen excipere, totam fe poffit in exigua fui parte reparare. Ubi enim aliud non habet fumma, quam portio, non eft devo

tionis dediffe propè totum, fed fraudis retinuiffe vel minimum.

Rationem dat fermo nofter acclamatorius. Si abfq;voluntate, & abfque operatione humanam Domini naturam dicere cefferimus,ubi perfectum in bumanitate falvatum eft? Et Conftantinus Auguftus in Edicto confirmatorio. Nos adftruunt non perfectè falvari, bæc qui prædicant, quia imperfectè Verbum noftram naturam adfumpfit. Si enim totus toti naturæ non eft unitus, nec totus homo falvatus eft. Quod enim non adfumptum eft, nec falvatum eft. Quod verò unitum eft Deo, hoc & falvatur, fecundùm Deiloquum agnomento Gregorium. Humana fine voluntatibus & operationibus natura eft manca & mutila: Neque fola ejus fubftantia, fed & voluntates ac operationes funt primo peccato fædatæ ac vitiatæ, ideòque omninò egent gloria Dei, purgari & fanari per Mediatorem, quod fperare non poffunt, nifi ab illo affumptæ. Nihil fequitur in corpore, nifi quod præceffit in capite. Caput eft radix traducens eas folas humanæ naturæ réparatrices gratias, quas fibi ipfi implantavit. Quocircà di co adversùm Monothelitas, quod adversus MarIcionem Tertullianus in libro de carne Chrifti; Sceleftiffime hominum, parce unice fpel totius orbis, Cap. 5 Etenim fi Chriftus Dominus voluntates & operationes noftras in femetipfo non adfumpfit atque purgavit, adhuc fumus in peccatis noftris, omnefque noftræ juftitiæ non funt, nifi pannus menftruatæ. Et hæc radicis naturam noftram réparantis mutilatio eft palmaris impietas, quam in Apollinario ac Eutychete Ecclefia damnavit,

Alteram refufcitati Eutychianifmi rationem dat fynodale de fide decrétum. Hærefis hæc perfectionem bumanitatis unius, ejufdemque Domino Jefu Chrifti Dei noftri molita eft per quandam đờ lofam adinventionem perimere, per hoc involunta riam & inoperatricem infamiter introducens. Ete nim naturam noftram reparatura radix potiùs humana voluntate & operatione, quam fubftantia eguit: Effe debuit homo non tantùm noftri ge neris, fed & operis; debuit per humanorum ope rum merita nobis reftituere cuncta Divinæ gratiæ dona peccato primo excuffa. Quifquis iftorum operum veritatem aut neceffitatem in Domino negat, omninò eidem negat neceffariam humanam naturam, quæ eft impietas Apollinaristica atque Eutychiana.

Tertiam rationem dat laudatus fermo acclamatorius: Ne Deitati paffiones applicemus. Et Edictum confirmatorium; Ad impaffibilem naturam paffiones & mortem redigunt. Etenim Dominus ipfa Divina voluntate famem & fitim fenfit, cibum & potum appetiit, crucis & mortis tormenta percepit: Ità ad Sergium Arfenoitem Epifcopum difertè fcripfit Theodorus Pharanitanus. Nam & ideò Sergius Conftantinopolitanus Divinam Domini voluntatem dixit effe Hypoftaticam, foli verbi Hypoftafi propriam, à Patris & Spiritus Sancti voluntate diverfam. Porrò Divinæ, feu naturæ feu voluntati, humanas paffiones adfcribere eft ipfiffima blafphemia Seve

riana.

Addit fermo acclamatorius: Secundùm priscaș

Pa

« VorigeDoorgaan »