fynodalia: Prefidente magno Imperatore Confan- ftantis filio, Juftiniani fecundi Patri, ut Romam illis: Et prout ftatuerint Pontifices, exequar. Et ad Agathonein infrà à Georgio fecundo laudandis, Synodi poftulatoriis fuit proteftatus. Dignus proindè laude Leonis Augufti, fingularum per omnem Orientem Provincialium Synodorum de magno Chalcedonenfi Concilio judicium ad rebellantes illi Eutychianiftas compefcendo expo-gius fuggeffiffet, perfuafiffetque Conftantino, Conftulantis, de quo Facundus Epifcopus HermiaL. 12.C3. nenfis. Leo religiofiffimus Imperator, non de temporali poteftate, quam acceperat, Sacerdotes Dei terruit, fed potiùs contra timorem humanum eis timorem omnipotentis Dei incuffit. Nec fibi eos ratio nem fuæ refponfionis daturos esse pręmonuit, ut dici forfitan poffet, boc eos refpondiffe, quod ejus animo||fedebo, aut imperiosè loquar, fed tamquam unus ex placiturum crederent, qui eis dixit: DIVINÆ MAJESTATI DE CAUSA HUJUSMODI DABITIS RATIONEM. Eodem fanè fpiritu dixit ad Synodum nofter Conftantinus. Judicabimur vobifcum apud terribile tribunal Dei, fi forfan aliquid unquam conscientiam habetis fuisse inter miffum in definitione, que à vobis promulgata eft. Effe voluit quinque generalibus Synodis & unanimi fanctorum Patrum confeffioni conformem per omnia, quam nullus unquam poffit vel cavillari, Epifcopis de longinquo itinere & diuturna commoratione egit gratias, ac fibi, licèt invitus, dici permifit fermonem acclamatorium, longè doctiffimum, integrè legendum. De libero fuffragio Epifcopis per Leonem Auguftum conceffo pergit Facundus. Quod Leo Auguftus non pro fola Chriftianę religionis disciplina & observantia dixiffe credendus eft; verùm etiam quod nulla coactorum decretorum poffit effe auctoritas, & extremæ fit vanitatis vel proferre adversùs aliquem vel recipere fententiam poteftati concessam: Cùm & ip fum nomen fententie pereat, quando non illud dictsur, quod fentitur, Perrexit Synodus ad Principem. Petimus à Do- Exindè definitionem fuam fubfcripferunt finguli Epifcopi, dixeruntque ad Principem. Perimus piam à Deo coronatam Domini Poteftatem, fi cut per oblatum pio veftro Imperio Acclamatorium rogavimus, ut per facram veftram obfignationem robur prebeatur definition à nobis cum fubfcriptionibus editę, que ceram à Deo inftructa veftra Serenitate lecta eft. Acclamatorius itaque fermo non tantummodò laudabat Principem, fed Acta fynodalia ab illo firmari poftulabat. Ità omninò liquet ex ejufmodi fermonibus Ephefinæ etiam Synodi & Chalcedonenfis. Porrò Auguftus fubfcribi priùs voluit ab omnibus omninò Epifcopis, adeòque anteà finiri caufam Theodori Aureliopolitani, & Citonati Calaritani Epifcopi, Metropolita Sardorum. Quid contentionis habuerit Theodorus cum Principe, ignoro: Citonatus machinationis in Romanam Rempublicam accufatus fuerat, ideòque hærebat ab Epifcopatu fufpenfus. Etiam nuper fub Martino primo Pontifice Romanæ Ecclefiæ jura læferat, ufurpans confecrationem Epifcopi Turritani, uti in vita Joannis quinti narrat Anaftafius Bibliothecarius. Et ipfe tamen & Theodorus à calumnia fuere abfoluti, atque ita Synodo fubfcripferunt: Et tunc in manus fumens piifsimus Imperator fubfcriptam faucli Concilii definitionem propria manu gnavit. Poftremus poft omnes Epifcopos. Et hinc liquet, quo fenfu affiduè dicant Acta una unanimi dogmate, & concludit: Orthodoxe fidei Splendidam lucem vobiscum prędicavimus, quam ut iterùm per honorabilia veftra Refcripta confirmetis, veftram oramus Paternam Sanctitatem. les fedes, etiam Conftantinopolitanam, ufque fion, fecundum Charatzion à Græcis nominatur. Duplex occurrit quæftio circa præcedentia. Prima eft, An Theodorus Ecclefia Hierofoly mitanæ Vicarius, cujus in Synodo Apocrifarius fuit Georgius Presbyter & Monachus, fuerit Epifcopus nefcio cujus fedis, an Presbyter laudatæ Ecclefiæ ? Etenim fupra conjecturavi fuiffe forfan Dorenfem Epifcopum; at verò Acta noftra fynodalia affirmant Presbyterum: Ità etiam vocat ipfe Georgius in fubfcriptione definitæ fidei, fermonis Profphonetici, & Relationis fynodalis ad Papam Agathonem. Refpondeo tamen fuiffe Epifcopum. Eo namque tempore vacantes Ecclefiæ Romanam excipe, non per Capitulum, aut Vicarium Presbyterum, fed per Vifitatorem feu Intercefforem Epifcopum gubernabantur. Neque novum eft Epifcopum vocari Presbyte rum. Ità vocari poffit Theodorus, quod in prima Palæstina effet fenior Provincialis. Et cur nequeat effe mendum? Laudatæ namque fubfcriptiones etiam Theodorum Melitinæ Epifcopum, quem certum eft fuiffe fecundæ, vocant Metropolitam primæ Armeniæ. Supplici huic Relationi adjunxit Princeps fuas gratiarum actiones, & grande illud beneficium, de quo Anaftafius Bibliothecarius. Agatho Pontifex fufcepit Divalem jussionem, fecundum fuam poftulationem, ut fuggeffit, per quam relevata eft quantitas, quæ folita erat dari pro ordinatione Pontificis facienda. Sic tamen, ut fi contigerit poft ejus tranfitum electionem fieri, non debeat ordinart, quinis Patriarchæ debeant barbaro: Primum Pefce eledus fuerit, nifi priùs decretum generale introducatur in Regiam urbem, fecundùm antiquam confuetudinem,& cum Imperatoris confcientia & juffione debeat ordinatio provenire. Heruli & Gothi, Italiam obtinentes, Reges Ariani Romanum Pontificem ordinari non permiferunt, nifi de fua licentia, confirmatione, & foluta certa penfione auri, quafi pro benevolè & gratiosè indultà Religionis & eligendi orthodoxi Pontificis libertate. Didicerant à Wandalis: Qui quomodò hac in re tractarint Africanam Ecclefiam, videri poffit apud Victorem Uticenfem Epifcopum, & Auctorem incognitum, probatiffimum tamen, in vita Sancti Fulgentii. Ejectis ex Italia Barbaris, barbaram confuetudinem exigere perrexit Juftinianus Auguftus, eamque, etiam poft confecrationem, Mauritio Augufto explere compulfus fuit & Sanctus Gregorius Magnus, in expofitione quarti Pfalmi poenitentialis eamdem meritò damnans de fimonia. Utique ex parte folius exigentis. Abfit enim, ut Magnum Gregorium, ejus fanctiffimos fucceffores, & plurimos per omnem Ecclefiam Epifcopos, qui per violentiam folverunt, credam fimoniacos. Fuit coacta redemptio barbaræ violentiæ, quam non poterant de Regum rapacibus manibus efeftucare. Efeftucaturus Sanctus Anfelmus Cantuarienfis Epifcopus exulare maluit, quam vel obulum pendere Guilielmo fecundo Anglorum Regi. Quod laici Principes, nec ad publicas Reipublica utilitates aut neceffitates, fine fimonia poffint à promovendis Epifcopis aut Abbatibus quid exigere, res eft nimiùm manifefta. Et qui in templo Judaico columbas vendiderunt, eorum cathedræ flagellante Domino ceciderunt: Undè & ufque nunc fuit, & ufque ad fæculi finem fimonia erit everfiva regnorum. Hanc ergò barbaricam, & Romanum imperium fædiffimè maculantem confuetudinem, in fexta Synodi confirmandæ gratiam, ad Agathonis Pontificis preces, diminuit, ad iteratam autem Benedicti fecundi inftantiam penitùs exftinxit Conftantinus Auguftus. Benedidlus fecundus, inquit Anaftafius Bibliothecarius, fufcepit Divales juffiones clementiffimi Conftan-Synodalis Relatio, nefcio quibus de caufis, ditini Magni Principis, per quas conceffit, ut perfona, qui electus fuerit ad Sedem Apoftolicam, e veftigio abfque tarditate Pontifex ordinetur. Ceffit, non tantùm exactioni, fed & Electi Pontificis confirmationi, Utraque enim facris Canonibus, Ecclefiafticæ libertati, ac Divinis Romanæ Ecclefiæ privilegiis capitaliter adverfabatur. Attamen Conftantinus ità honoravit folam Ecclefiam Romanam. Remanfit jugum fuper alias Patriarcha Altera quæftio eft, Quomodò Legati Apofto lici fine contradictione paffi fint Georgium Pa triarcham Conftantinopolitanum affiduè federe, loqui, fubfcribere primo loco ante fedem Alexandrinam, & Patriarcham Antiochenum? Quomodò paffi funt ejus Sedem vocari Apostolicam? Etenim Remenfis fub Leone nono Pontifice Synodus Excommunicavit San&ti Jacobi· ArchiEpifcopum Gallicienfem, quod contra fas fibi vendi caret culmen Apoftolici nominis. Culmen iftud Conftantinopolitano nequaquam competere declaravit abundè Sanctus Leo magnus in litteris adversùs ambitum Anatolii. Refpondeo Epifcoporum Conftantinopolitanorum fuperbiam femper creviffe ufque ad affectatum fupremum Ecclefiæ Primatum, & apertum fchifma. Hac in Synodo, uti & in feptima poftmodùm, ob Ecclefiæ pacem Romani Legati difpenfatoriè multa. diffimularunt. Et benefica ifta juffio fuit omninò miffa, & ab Agathone Pontifice recepta. lata fuit; interim quartò Idus Januarias, indi&tione decima, anno Domini fexcentefimo octuagefimo fecundo, objit laudatus Pontifex, atque ità & Relationem & Romanos Legatos Princeps detinuit ufque ad promotum novum Pontificem, Synodi confirmationem ab illo petiturus. Lucidè id affirmat novus Pontifex Leo fecundus in litteris Synodi confirmatoriis, Principi directis. Legatos bujus Apoftolicæ Sedis, Ma |nianus fecundus Auguftus, noftri Conftantini filius & fucceffor: Recepit omnis fub cœlo Ecclefia, infertam tandem profeffioni Romani. Eam è Græco Latinè redditam ab ipfo Leone Hvis veftra Romanę Ecclefie, Pietatis veftre fervu-| les, Theodorum & Georgium Presbyteros, Joannem Diaconum, filios noftros, qui à Predeceffore meo Apoftolice memorie Agathone Papa per octavam indi-Pontificis, ac omnium fub celo Epifcoporum. Aionem pro caufa fidei illuc directi fuerant, per nuper elapfam decimam indictionem, menfe Julio, cum Divalibus Clementię veftrę apicibus & fynodali bus geftis fufcepimus. Pro Decima legendum eft, Indidione duodecima; Etenim poft Agathonis mortem Apoftolica Sedes vacavit anno integro, menfibus feptem, diebus quinque, ac ordinatus tunc eft Sanctus Leo fecundus, die decimo quinto menfis Augufti. Adeò diuturnæ vacatio nis caufam aperit Sanctus Nicephorus Patriarcha, in Chronico: Theodorus, Patriarcha Conftantinopolitanus, ob hærefin Monotheliticam ac va rias in Romanam Ecclefiam infolentias dejectus, reftituitur, anno uno, tribus menfibus. Eo ipfo anno, quo ad meliorem vitam abiit S. Agatho, in fedem ille rediit, coram Legatis Apoftolicis dolofam pœnitentiam egit, novi Pontificis creationem per reconciliatum fibi Principem, fine cujus licentia fieri non poterat, moratus eft, & ad exequendas.cogitationes fuas detineri eò ufque Legatos perfuafit. Firmo teftimonio hæc nequeam adfeverare: Verùm quæ alia caufa tantarum in creando Pontifice morarum? Novo itaque Pontifici, nec non nuperæ centum viginti quinque Epifcoporum fub Agathone Romanæ Synodo, à qua dogmaticas & directrices acceperat litteras, folenniter ac honorificè fuos remifit Legatos, præfentem Synodum confirmari petiit & quoad fidei definitionem & quoad damnatas perfonas. Et adjunxit. Hortamur veftram facratiffimam Summitatem, ut quam primùm mițtat defi gnatum ab ea Apocrifarium, ut is in Regia urbe degat, & in emergentibus, five dogmaticis, five canonicis, ac prorsùs in omnibus Ecclefiafticis negotiis, veftra Sanctitatis exprimat ac gerat perfonam. Loquitur adversùs audaciam Pauli Patriarchæ, qui Latinum altare in domo Placidia deftruens fpeftolica anathematizavit. At verò Macarius, Sterarat firmare perpetuum fchifma, ac in perpetuum excludere Legatos Romanos, Addit in vita Sancti Agathonis. Macarius cum futs amatoribus, id eft, Stephano, Anaftafio exPresbyteris, & Leontio ex-Diaconis, Polychronio, Epiphanio ex-Presbyteris, trufi in exilium in Romanam directi funt civitatem. In vita Leonis fecundi ait Anaftafium Presbyterum, Leontium fuiffe Diaconum Ecclefiæ Conftantinopolitanæ, à præ fenti Synodo necdùm anathematizatos. At qua ftio eft, Quomodò Ex-Patriarcha Macarius, Stephanus ejus Syncellus, demens Polychronius, omninò anathematizati, fint miffi Romam in exilium? Oafin quippè aut Cucufum deportari confueverunt hærefiarchæ : Quomodò Romana urbs cœpit in exilium demutari? Exponit Conftantinus Auguftus in litteris ad Leonem feçuns dum. Sandum & univerfale Concilium infanum Macarium cum illius hærefeos fociis Pontificali habitu nudavit. Omnes verò fcriptis precibus Serenitatem noftram precati funt, ut eos ad veftram Beati tudinem mitteremus. Sic igitur fecimus, eofque ad vos mifimus, veftro Paterno judicio omnem ipforum caufam permittentes. Macarius ergò cum fuis damnatis affeclis à Synodi fententia appellavit Romam ac Sedem Apoftolicam, & neque Princeps neque Synodus præfumpfit non deferre. Ex quo liquet Dominum Papam effe generali Synodo majorem ac fuperiorem. Et quidem Anasta-fius Presbyter ac Leontius Diaconus ad mentem per pœnitentiam reduces receperunt in die fancto Theophanie pacem à Pontifice & Ecclefiæ communionem: Exponentes per propria fcripta fidem fuam, juxta quod & fanda Synodus determinavit anathematizantes omnes hæreticos, fuprafcriptos viros complices, quos fancta Synodus vel Sedes Apo phanus, Polychronius, Epiphanius manferunt obftinati, ideòque per diversa monafteria funt in carceres detrufi, De Macario addit in feptima Sy nodo Petrus Romanæ Ecclefia Presbyter, ac Adriani primi Pontificis Legatus. Et Rome quo, que extorris erat Macarius à fanda Synodo fexta damnatus: Verùm piæ memorationis Pater nofter Benedicus fecundus Pontifex deliberandi fpacium per triginta dies illi conceffit, & quodam tempore Bonifacium Confiliarium ad eum mifit, quò verbis admonitione plenis ex facra Scriptura illum inftrueret, Verùm ad meliorem mentem haudquaquam perduct potuit. Id autem Pater beatus ob id egit, quò illum rursùs in priftinum ftatum reciperet, Defuncto, qui quinque fedit annis, Theophanio, volebat, difpenfatorio pacis amore, Benedictus fecundus levare ac in gradum reftituere Macarium; At fruftrata in Æthiope fuit illius pietas, atque ità in Romanis carceribus eft infelix Macarius defun&tus. Ecclefia Antiochena habet & fanctum Patriarcham Macarium, à Flandris noftris dile Legatos Princeps non remifit vacuos. Quomodò ad Agathonem Divales juffiones Papalis confecrationis tributum relevantes, ità ad Leo nem fecundum mifit juffiones, de quibus Anaftafius Bibliothecarius in vita Joannis quinti Pontificis, qui Diaconus fuerat unus Legatorum. Expleta fexta Synodo, Joannes à Clementif fimo Principe relaxatus magnum gaudium Ecclefiæ fecum detulit, id eft, ipfam fextam Synodum, vel Edictum Clementiffimi Principis confirmans eandem Synodum: Nec non &alias Divales juffiones, relevantes annonæ capita patrimoniorum Sicilię & Calabriæ non pauca, fed & preceptum frumenti fimiliter, vel alia diversa, utique à Patre ejus Conftante crudeliter impofita, que Romana Ecclefia anmyè minimè poterat perfolvere. Quare præfentem Synodum lubenter & plenè quoad omnia confirmavit Leo fecundus. Benedictus fecundus recipi fecit etiam ab Hifpanis, adversùs Græcorum Synodos ob quinte de tribus Capitulis Acta recalcitranti- &tum, cujus Acta & vitam habet Laurentius Subus, uti videre eft apud quartam decimam Syno-rius ad diem decimam Aprilis. dum Toletanam. Eamdem confirmavit Jufti- Reftant aliquot quæftiones. Prima eft, quo modo ne ad Principem Conftantinum & Irenem accla- Sergium, & Pyrrbum, & Paulum, & Petrum, impios Præfules Conftantinopolitanorum Ecclefiæ, atque cum eis Honorium Roma, unà cum Cyro Alexandriæ, nec non & Macarium Antiochiæ, & difcipulum ejus Stephanum, qui fine voluntate ac operatione animatam anima rationali Dei carnem prædicaverunt. Et Adrianus fecundus Pontifex in Romana fua adversùs impium Photium Synodo, apud octavam laudatam lecta & probata. Romanum Pontificem de omnium Ecclefiarum Prafulibus judicasse legimus, de eo verò judicasse quemquam non legimus. Licèt enim Honorio ab Orientalibus poft mortem anathema fit dictum, fciendum tamen eft, quia fuerat fuper hærefi accufatus, propter quam folam licitum eft minoribus Majorum fuorum motibus refiftere, vel pravos fenfus liberè respuere. Quamvis & ibi nec Patriarcharum nec cæterorum Antiftitum cuipiam de eo quamlibet fuerit proferendi fententiam, nifi ejusdem primæ Sedis Pontificis confenfus præceffiffet, auctoritas. Damnatum fuiffe cum expreffa Agathonis Pontificis licentia affirmat & noftra præfens Synodus in relatione ad laudatum Agathonem: Eos, quos inter Hono modò præfens Synodus non damnarit etiam ( Imitanus in litteris fynodicis, ibidem lectis ac Theodorum Ex-Patriarcham Conftantinopolita-probatis probatis Sexta Synodus quemadmodùm alius fol num, ob nimias pro hærefi Monothelica in Se- emicuit: Anathematizavit Sergium, Pyrrhum, Pedem Apoftolicam contumacias à Conftantino trum, Cyrum, Honorium, Theodorum Pharanita. Augufto, haud dubiè de Sancti Agathonis Pon- num, & Polychronium delirum fenem. Addit Sytificis juffu atque licentia, ejectus proximè ante nodo adfuiffe Epifcopos ducentos octuaginta noSynodum è fede? Synodus enim difcuffit atque vem. Et ipfa feptima Synodus in fidei decreto damnavit cunctos huic fchifmati quovis modo per Romanam Ecclefiam confirmato: Sexta Sycommixtos, Epifcopos, Clericos, Monachos nodus abjecit Sergium, Honorium, Cyrum, Pyrvivos, mortuos. Difcuffit etiam Thomam, rhum, Macarium, & eos, qui fine voluntate funt. Joannem, Conftantinum, Patriarchas ortho-pietatis, atque iftis fimilia fentientes. Et in fermo. doxos, circa eorum Acta & fcripta perfcrutans omnem Hierufalem in lucernis. Quomodò ergò pepercerit uni nequifsimo adhuc viventi Theodoro? Et in vita Sancti Agathonis ait Anaftafius Bibliothecarius. Deindè protulit Conftantinus Auguftus tomum ad relegendum, in quo vanum hæreticum dogma Macarii erat confcriptum, & ejus manu fubfcriptum, apertiffimè unam voluntatem in Domino affirmantis. Sub ipfius fcriptione & Theodori Ex-Patriarchæ, utique juxta eum tenorem, Act. 14. ibi fubfcriptio erat. Eum etiam ad quintæ Synodi Acta falfanda fuiffe Macario cooperatum teftazus eft-Georgius Presbyter ac Monachus Antiochenus. Dubitandum non videtur, quin ob ejufmodi fuerit Theodorus omninò damnatus. Refpondeo non dubitandum. Adducta argumenta plenè me convincunt. Et hæc eft caufa Papalis creationis ultra annum & medium dilatæ, & detentorum eò ufque poft Synodum in Regia civitate Legatorum Apoftolicorum. Defuncto namque Georgio Patriarcha, ambitiofus Theodorus fimulavit, & coram eifdem Legatis egit erroris pœnitentiam, Ecclefiafticam communionem & cathedram Patriarchalem recepit, impetravit è damnatorum catalogo expungi nomen fuum & radi omnia in fe acta, atque amore pacis Leo fecundus acquievit. Nam & ex eodem amore Benedictus fecundus volebat reftituere pefsimum Macarium. Altera quæftio eft, An Honorius Pontifexrios, anathematibus interfecimus ex fententia per reverà fuerit à fexta Synodo damnatus? Eft quæ ftio fcabrofa, in qua audire malim. Pro parte affirmativa facit auctoritas præfentium Actorum fynodalium, quæ binas Honorii ad Sergium Patriarcham dogmaticas litteras maturiffimè difcuf ferunt, fuper illis deliberarunt, & tandem unà cum perfona damnarunt. Damnationem etiam fidei decreto inferuit. Eamdem laudant fermo acclamatorius ad Principem, Relatio fynodalis ad Sanctum Agathonem, ad eumdem ac Leonem fecundum ejus fuccefforem litteræ Conftantini Augusti, ac in laudati Leonis vita Anastafius Bibliothecarius. Et Sanctus Tharafius Patriarcha Conftantinopolitanus in litteris ad Ecclefiam Alexandrinam, Antiochenam, ac Hierofolymitanam, lectis & probatis in tertia Actione feptima Synodi. Per fextam Synodum, ficut ex duabus naturis Chriftum, ex quibus &eft, olim didiceram, ità & duas naturales voluntates & operationes ejus in utraque natura credidi, humana fci-do Chalcedonenfi, purgandam affeverantes à licet & Divina: Submittoque anathemati Cyrum, Sergium, Honorium, Pyrrhum, Paulum, & omnes confectatores eorum, utique à fexta Synodo damnatos. Et Theodorus Patriarcha Hierofoly veftras litteras de iis priùs lata. Er Romani Pontificis antiqua profefsio damnat omninò etiam Honorium. Pro parte autem negativa faciunt hæ ipfæ litteræ, in quibus idem Pontifex ac ejus Romana Synodus Honorium ab omni hærefi lucidè expurgant, vetantque damnari ullum, zifi à fefe, aut Lateranenfi Sancti Martini Pontificis Sy. nodo damnatum, inter quos certum eft nom fuiffe Honorium. Quis hocce momentofifsimum mandatum credat à Legatis fpretum fuiffe aut neglectum? Et hinc Eminentifsimus Dominus Cardinalis Cæfar Baronius credit Acta fynodalia falfata à jam dicto Patriarcha Theodoro, qui in Romanam Ecclefiam implacabilis pro fuo erafo Honorii nomen inter damnatos infcripferit. Eum egiffe ait cum præfenti, quomodò Theodorus Cæfareenfis in Cappadocia Archi-Epifcopus & Juftinianus Auguftus egerunt cum Syno nævo trium Capitulorum. Hanc ille non pur- Act. 7. Et ità error etiam ad feptimam & octavam Syno-| |Et hinc ipfum fuis Synodi confirmatoriis litteris inferuit etiam Leo fecundus. dum fait propagatus. Tertia tandem quæftio eft, An hæ Leonis fecundi tam ad Conftantinum Auguftum, quàm ad Hifpaniæ Epifcopos, Epiftolæ fint legitimæ ? Etenim & ipfas D. Cardinalis Baronius adfirmat fpurias & fuppofitas. De priore probat ex tribus argumentis. Primò, quod ipfa dicat à Conftan-, tino Augufto fcriptum pro habenda Synodo ad, Agathonem Pontificem, cùm tamen fcriptum fuerit ad folum Donum ejus Præcefforem. Secundò, quod fibi ipfi adverfetur Epiftola in tempore ac indictione: Etenim data fcribitur nonis, Maii, indictione decima, & tamen Auguftas quibus refpondet litteras, Romam adyeniffe di-, cit menfe Julio ejufdem indictionis. Et data effe Verùm dura funt ifta: Apoftolicos Legatos arguunt manifestæ in re longè graviffima prævaricationis. Quomodò in vita Joannis quinti, unius è Legatis, Anaftafius Bibliothecarius eos reduces affirmat ab omni Romana Ecclefia fufceptos fuiffe omni gaudio tanquam ob Apoftolicas vices feliciffimè geftas? Quomodò dicit de Leone fecundo Pontifice? Hic fufcepit fanctam fextam Synodum, in qua condemnati funt Cyrus, Sergius, Honorius. Quis Theodorus librum Pontificalem vitiavit? Quare labitur Bibliotheca Photianæ Scholiaftes, affirmans dicte impofturæ Anastafium palàm adverfari? Quomodò nullus unquam Romanus Pontifex, nullus per ea tempora Ecclefiæ Latina Pater impofturam detexit,arguit,abra-debuit, non decima, fed duodecima indictione. fit? Certè Adrianus fecundus Pontifex, dicens de Apoftolicæ Sedis licentia damnatum Honorium, omninò locutus eft ex authenticis archivis Ecclefiæ Romanæ. Quis eum intrufit in Romani Pontificis profeffionem, à qua damnatur, non ut hæreticus, fed tamquam Qui pravitati bæreticæ præbuerit fomenta? Apoftolici ad Græcorum Synodos ac Principes Legati paffim à Romano Pontifice acceperunt duplicia mandata, commonitoria, inftructiones: Publica feu patentalia, ac fecreta. Liquet ex Regefto ac Epiftolis Hormifdæ Pontificis, quas inter etiamnum exftat fecreta inftructio data Legatis ad Anaftafium & Juftinum Auguftos. Probari poffit etiam ex litteris Sanctorum Georgii ac Leonis. Quapropter duplicia mandata habuerunt etiam Legati ad præfentem Synodum. Publica feu patentalia mandabant damnari folas à Martino primo aut Agathone Papa damnatas perfonas, lucidèque eximebant Honorium. Verùm quid fi orthodoxi Græcorum Epifcopi illum in prophanis hæreticorum Dyptichis ubique radiantem velint damnatum, aliàs in Ecclefiarum pacem non confenfuri? Eum quippè ut fuum ebuccinarant ubique mendaces Monothelitæ, & plurimis etiam orthodoxis perfuaferant. Hoc ergò in cafu fecreta Legatorum inftructio eum difpenfatoriè damnari, & pro plurimorum falute immolari, utpotè qui aliquid caufæ dederat, permifit. Et ità eft omninò factum. Eoque omninò refpexit Adrianus fecundus, ajens Honorio poft mortem dictum Anathema, non ab univerfa Ecclefia, fed ab Orientalibus: Romana namque & omnis Latina Ecclefia ad anathema iftud difpenfatoriè folummodò tacuit & diffimulavit, Tertiò, quod poft damnatum cum Monotheli- Refpondeo tamen hæc non convincere. Ad |