Act. 7, ex Ecclefiæ ambone ratificari, ac tum, quò ad Pontifex vocat virum prudentiffimum, & hono- laum, fed & me pofteà nocte ac die indeficienter erigere, & pro ftatu tantæ Ecclefiæ & erectione veftra crebris fuafionum fimulis latera percutere, & quemadmodùm Angelus quondam, SURGE PETRE, ACCIPE FORTITUDINEM AD SALVANDAS GENTES, per fingulos dies nobis dicere non ceffaret, quoufque auditum Deo præftante fufcepit, quod ardenter femper in pecore bajulabat. Et Sancti Ignatii ad Nicolaum Pontifi tota Ignatii caufa miffus ad Nicolaum Papam Roma num, Ignatii Patriarchæ nomine, à Theognoflo monacho & Archi-Mandrita veteris, legendum eft, nova Roma, & Exarcho Conftantinopolitano fcri Apoftolici Legati non folummodò in fraternam juftitiam, fed & in poteftatem fuam fuerunt. nimiùm prævaricati. Etenim Vicariorum more, inquit in Synodi hujus præfatione Anaftafius Bibliothecarius, non fuerant deflinati: Nudum Pho-cem appellatio habet hunc titulum: Libellus de tianæ caufæ inquirende mandatum acceperant, nullam Ignatii, quem plenè reftituere debuerant in Sedem Epifcopalem, judicandi vicariam poteftatem. Quin & Apoftolicas litteras tractarunt, aut fanè permiferunt tractari in Diofcori ac Ephe-ptus. Libellum igitur non folummodò Romam fini latrocinii morem, de quo pergit Anaftafius: Greci Epiftolas fufcipientes, quidquid in eis erat pro Ignatio vel contra Photium, interverterunt, Notanda eft libelli Epigraphe: Jandiffimo Dofubtraxerunt, &in Concilio legi minimè pertule mino noftro, & beatiffimo Præfidi, cunctarum fe runt, Miffis Romanis quid legerent, quidve non le- dium Patriarchæ, Sancti Petri Principis Apoftolagerent, nullatenùs intelligentibus vel etiam adver- rum Succeffori, Ecumenico Papa Nicolao. Oftendit tentibus, quin potiùs præ vi ac timore jamque defifupremum Romanæ Ecclefiæ Primatum ufque ad cientibus. Quam litterarum fuarum injuriam pluribus in Epiftola ad omnes diœcefis Conftantinopolitanæ Epifcopos exaggerat ipfe Pontifex Nicolaus. Addit de Legatis fuis Romam reverfis: Nihil aliud renunciavere, nifi depofitum Ignatium, & Photium in fede Conftantinopolitana firmatum. Omnem tragediam celavere Pontificem, & fefe quafi probè officio functos oftentavere. Rediiffe cum Regiis ac Photianis fimilia mentientibus litteris teftatur Sanctus Stylianus. Aft mali fama nihil eft velocius. Quidam Romam advenæ Conftan tinopolitani vulgarunt facinus, &poft duos dies Legatus Imperialis, Apoftolicorum Legatorum deductor & cuftos, nomine Leo, à Secretis, acceffit, deferens utriufque Pfeudo-Synodi, nec non & Principis litteras & Acta, atque ità fædum latrocinium eft factum omnibus manifeftum. Acceffit & Theognoftus Abbas Conftantinopolitanus, de quo idem Stylianus: Monachus & ArchiMandrita Theognoftus, rei indignitate commotus, vefte mutata, clam & ipfe Romam fæculari habitu properavit, caufamque Ignatii fanctiffimo Pape Nicolao totam expofuit. Eum in litteris ad omnes Patriarchas Bafilius Auguftus Hegumenum monafterii Deiparæ Virginis ad fontem, & cuftodem facrorum vaforum magnæ Ecclefiæ, ac in litteris ad eumdem Principem Adrianus fecundus detulit, fed & compofuiffe videtur Theognoftus. hocce Photii fchifma fuiffe plenè agnitum ab Quid porrò fit Archt. Mandrita & Exarchus Conftantinopolitanus, in Synodo Conftantinopolitana fub Menna Patriarcha docet nos hæc fubfcriptio: Marianus Presbyter, & Archimandrita monafterii Sandi Dalmatil, & Exarchius venerabilium monafteriorum bujus Imperialis civitatis. Id eft, omnium Regiæ civitatis monafteriorum generalis Præfectus. Quare Theognoftus erat vir magnæ auctoritatis, ideòque illum, ut fuum fugitivum, convitiatorem, Ecclefiæque ac Reipublicæ turbatorem, à Romana Ecclefia fibi ad pœnas tradi poftulavit Auguftus Michael, con ftantiffimè autem protexit Nicolaus Pontifex, ac tandem gloriosè ad Bafilium Auguftum remifit Adrianus fecundus, Sordida Apoftolicorum Legatorum prævaricatio peffimè per omnem Ecclefiam fætuit, acerrimè torfit Nicolaum Pontificem, ideòque de illa bàc facra quæcumque adminiftràrit. Prætereà que pergit Sanctus Stylianus: Nicolaus Pontifex mox damnaverunt libellum & Concilium malignantium, quod factum erat adversùm fanctiffimum virum Ignatium, & depofuit Apocrifarios, qui venerant buc, Rhadoaldum & Zachariam, & ab omni bonore Sa cerdotalt & communione pepulit eos, quoniam communicaverunt & confenferunt, & conftituerunt invaforem & adulterum Photium; Et abdicavit Concilium malignantium. Propter hoc ergo opus damnavit & anathematizavit Photium. Addit marginale Scholion Anaftafii Cardinalis: Licèt vocaverit Archi-Epifcopos, nullus tamen excepto Ravennate ob temporis incommoditatem occurrit. Verùm ille cum aliquantis & Photium pepulit, & Ignatium Patriarcham admifit, privilegio scilicet Apoftolicæ Sedis fretus, quæ fola jus habet quorumlibet ligamenta vel folutiones Pontificum folvendi vel ligandi, cùm utique de omni Ecclefia fas habeat judicandi. Hæc eft illa Romana Patriarchalis Synodus, ad quam invitatus Hincmarus Remenfium ArchiEpifcopus quid pro fua in Sedem Apoftolicam confueta pervicacia & per fe & per Carolum Calvum Regem refponderit, fuprà dictum eft ad Canonem decimum feptimum. Factam in medio Epift. 7. æftatis fervore fcribit ipfe Pontifex Nicolaus: Hinc fuit incommodum tempus, & alii Italorum Metropolitani non advenerunt. omni privamus ac dejicimus. Atque hæc quidem de illis decrevimus. Te autem auctoritate fupremi Judtcis Domini Dei Salvatoris noftri nec depofitum, nec anathemate vindum unquam fuiffe declaramus . Quicumque verò fententiæ noftræ repugnaverit, aut fe à tua communione separaverit, aut denuò adversùs te fine Apoftolicæ Sedis auctoritate fententiam tulerit, Clericus omni bonore dignitateque Clerici coram Deo & hominibus exutus efto; laicus omni benedictione paterna careto, qui nifi refipuerit, anathemate quoque ferietur. Epifcopos verò, quicumque tui caufa exulant, aut folio fuo bonoreque privati funt, fedibus fuis & dignitati reftitui jubemus. Quicumque buic Decreto noftro refiftere conabitur anathema efto, quoad nobis ille fefe fubjiciat. Si qui verò per criminationem sunt ejecti, illos ad fuas revocandos Ecclefias ftatuimus, caufamque eorum ad tribunal Romani Pontificis decidendam. Ex quo vides Epifcoporum ad alienos Patriarchatus fpectantium caufas etiam in prima inftantia poffe Romam evocari. Damnati Photii caufas idem Pontifex partim in litteris ad omnes ubique orthodoxos, partim in Epiftola ad omnes diœcefis Conftantinopolitanæ Epifcopos adducit varias. Primò, quod Photius fefe à Sancti Ignatii communione separatum damnatis Schifmaticis adjunxiffet. Secundò, quod ex laico effet promotus Epifcopus. Tertiò, quod à Gregorio Syracufano, aliifque damnatis & Schifmaticis Epifcopis effet ordinatus. Quartò, quod vivo & innoxio Ignatio effet ut Ecclefiæ adulter fuperpofitus ac intrufus. Quintò, quod fubditus præfumpfiffet damnare proprium Patriarcham. Sextò, quod in proprium chyrographum Metropolitis pro Ignatio datum exftitiffet perjurus. Septimò, quod Legatos Apoftolicos tamquam novus Acacius feduxiffet, coegiffetque ad Schifmaticis communicandum, confirmandas Sanéti Ignatii injurias, & fui Pontificis mandata variè prævaricanda. Octavò, quod Ignatium, ac illi fideles, & fuam communionem refutantes Epifcopos, Clericos, Monachos, & laicos tyrannicè afflixiffet. Notanda funt verba Pontificis de Photio: Si Sacra contin-` gere tentarit. Loquitur ex quarto Canone Antiocheno: Si quis Epifcopus à Synodo damnatus fuerit aufus aliquid de facro minifterio attingere juxta priorem confuetudinem, nec in alia Synodo reftitutionis fpem habeat aut locum fatisfactionis. Latam, licèt iniquam, fententiam Canon per ejufmodi præfumptionem facit tranfire in rem judicatam, privatque remedio etiam appellationis. Et hinc Gregorium Syracufanum, qui à Benedicto tertio damnatus facrum Photianæ confecrationis Minifterium attentarat, Nicolaus Pontifex declarat Utriufque fux Synodi Acta exponit idem Pontifex in litteris ad Sanctum Ignatium, poft hanc Synodum exftantibus. Præfente Apocrifario Regio, Leone à Secretis, vocato noftræ Ecclefiæ Concilio, atque evocatis etiam ex multis Occidentalium regionum Provinciis fanctissimis plurimifque Epifcopis, primùm Zachariam de communi fententia damnavimus; Rhadoaldi autem exauthorationem, quod tunc abeffet, diftulimus, qui tamen pofteà fententiam damnationis non effugit. Similia eni avaritiæ facinora etiam in Gallia Legatus patrarat Rhadoaldus, ideòque Apoftolicæ virga metu latebat, ac errabat per regiones varias, & inauditum damnare juftiffimus per omnia Pontifex nolebat. Eos tractabat, quomodò Sanctus olim Felix tertius Legatos fuos Vitalem ac Mifenum Epifcopos, in Acaciano fchifmate fimiliter apud Zenonem Auguftum prævaricatos. Pergit Nicolaus Pontifex dealtera fua Synodo. | incidiffe in pœnam iftam, & addit: Quod fi de Prætereà Photio dignitatem abrogavimus, denun-reliquo præfumpferit, anathema fit. ciavimufque, ut fi poft damnationem iftam thronum Conftantinopolitanum denuò audeat adfcendere, aut tibi, quò minùs ad tuam fedem redeas, impedimento fit, aut facra contingere tentarit, anathema fit, Pariter etiam Gregorium Syracufanum, à quo Photus ordinatus eft, anathemate percellimus, fi poft Verùm hifce fententiis nequaquam Photius acquievit. Ad beatiffimum Papam Nicolaum, inquit noftræ Synodi Encyclica Epiftola, Epifiolas & Legatos fæpè mittens, & hunc judicem fuum eligens proponens, & omnia, quæ pertinebant ad juftificationem fui, & ad fanctissimi Patriarcha Epift. 70, condemnationem, ficut voluit ipfe, fine impedimento la, qui gloriabatur ab Imperatore Synodum adornari, rò quod nos factam Ignatio injuriam noluerimus ap- CAPUT II I. Exponitur Bulgarorum ad Christianam TR Rans Iftrum versus Septemtrionem, inquit Ni- L.2. C.3. cephorus Gregoras, locus eft, quem fluvius non exiguus, ab incolis Bulga dictus, interfluit, undè & ipfi Bulgarorum nomen obtinuerunt, cùm à prima origine Schytæ effent. Tandem patria cum uxoribus & liberis relicta, qua tempeftate Iconoclaftiæ morbus pios infeftabat, innumerabili multitudine Iftrum trajiciunt, & utramque Mefiam pervagati, & obvia quæque populati ac prædati, locuftarum aut fulguris inftar Macedoniam cùm ulterio ri Illyria occupant, loci ubertate illecti. Ac Regia ipforum fedes deinceps urbs ea effe cœpit, quam Ju fintanus Imperator Archi-Epifcopatus honore, primæque Juftinianæ nomine ornavit. Poft appellatione gentis illius vulgata, locus ille Bulgaria dictus eft, L.s.Epift. 10. Fæda ifta, Domini octingentefimo fexagefi- Bulgarie Metropolis prima Juftiniana. Dudùm A quibufdam exiftimantur fuiffe gentiles ufque ad Domini annum octingentefimum fexagefimum fextum, & Regem Michaelem, de quo Annales Francorum Bertiniani: Rex Bulgarorum, qui prę- A. 866. cedente anno, Deo infpirante, & fignis atque af Proceribus Regni fui Romam direxit, & arma, qui- mania Regem venerunt, dicentes Regem illorum cum NON HABET. Regiorum tamen Legatorum populo non modico ad Chriftum effe converfum, fimul-gratia admiffi funt in Græcos fines, Regiam cique petentes ut Rex idoneos prædicatores Chriftianæ Religionis ad eos mittere non differret. Et ad annum fequentem: Rex Ludovicus Bulgarorum petitionibus annuens Ermenricum Epifcopum cum Presbyteris & Diaconibus ad propagandam fidem catholicam præfatæ genti deftinavit; fed cùm illuc perveniffent, Epifcopi à Romano Pontifice missi totam illam terram prædicando & baptizando jam repleverant. Quapropter ifi accepta à Rege licentia redierunt ad fua. , Confonat Anaftafius Bibliothecarius in Synodi noftræ præfatione. Cùm Rex Bulgarorum cum propria gente Chrifti fidem fufcepiffet per hominem Romanum, id eft, Presbyterum quemdam Paulum nomine documentum atque myfterium propofitum babuit à Sede Apoftolica non modò fidei regulam, fed & fanctæ Legis fumere disciplinam. Hoc eft, non folummodò Chriftianum dogma, fed & Ecclefiafticos ritus ac mores. Quod & fecit, non folùm à præfato Presbytero, verùm etiam per Divi nam revelationem inftructus que fic temporum qualitatem difcrevit, ut poftrema in priorem reforma ret fatum & ordinem: Illyricianam diœcefim, Leone Ifauro violenter ablatam, Romanæ tandem Ecclefiæ reftituendo. Regiæ converfionis. tempus, & Romani, id eft, ad Romanum imperium fpectantis Pauli Presbyteri gentem, an Græcus, ac Latinus fuerit, tacet Anaftafius; deftinatos autem ad Romanam Ecclefiam Legatos Sancti Pontificis Nicolai meritis afcribit, faatumque id dicit Menfe Augußo, indictione decima quarta, qui eft Domini annus octingentefimus fexagefimus fextus, laudati Pontificis nonus, L.Pont vigefimus quintus Michaelis Augufti. Legatos à apud fe fanctus Papa honorificè detinuit. Et interim Sedis Apoftolicæ Miffos, Paulum fcilicet Popu lonienfem, & Formofum Portuenfem, magnæ Sanditatis Epifcopos, ftatuens, bosque monitis mellifuis atque doctrinis inftruens, ad prædicandum ad prædicandum genti illi ire eos decrevit. Cum quibus, quia per Bulgaricum Regnum iter ufque Conftantinopolim terra tenùs tenditur, ut quidquid de fancla Conftantinopolitana Ecclefia, licèt jam per Orientem hoc ipfum idem Papa femel & bis Apoftolicis litteris divulgatum habuerit, apud fe decretum exifteret eidem per fuos Legatos Ecclefia notum facere, Donatum Epifcopum Oftienfem, Leonemque Presbyterum fana Romana Ecclefiæ, nec non & Marinum fandte Sedis Diaconum Apoftolicæ, Missos idoneos æquè direxit, ut illi Bulgariæ populum ad fidem converterent, & ifti quid vel qualiter Apoftolica Sedes de eadem Conftantinopolitana Ecclefia deliberatum babeyet, modis omnibus nunciarent. Ambos Legatos fummo honore excepit Michael Rex, ac tribus pofterioribus fuos ufque Conftantinopolim adjunxit, de quibus ad Gracorum fines perductis pergit Anaftafius: Quemdam Theodorum fines illos cuftodientem invenerunt, qui eos ultrà non dimifit abire, quin potiùs innumevis eos denotans injuriis, adeò tante fedis Legatis abufus eft, ut etiam equorum, in quibus fedebant, capita percuteret, diceretque : IMPERATOR NOSTER VOS NECESSARIOS SANE vitatem, atque confpectum Principis, qui ad iftos: Nifi per Bulgariam Missi Sedis Apoftolicæ ver nissent, nec faciem meam, nec Romam diebus fuis viderent. Quam injuriam largiùs edifferit in Epi- Epist. 70. ftola ad Gallicanos Epifcopos ipfe Pontifex Nicolaus. Nempe per ebriofum Imperatorem Photius agebat & loquebatur. Et hinc per quadraginta dies illic refidentes Legati, ut cognoverunt, quia hoc Imperator fieri jusserat, terga verterunt,& Romam hæc eadem nunciantes coacti reverfi funt . Verùm fuo officio non defuere. Tunc enim fa&tum eft, quod in litteris ad Michaelem Cerulariam, Patriarcham item Conftantinopolitanum, fcribit Sanctus Pontifex Leo nonus: Sanctissimi Cap, 22, Papa Nicolai ubivis eft laudanda libertas, qui per Legatos fuos tam pro facris imaginibus, quàm pro depofitione Beati Antiftitis Ignatii, Ecclefiam agia Sophiæ claufit, donec Sedis Apoftolice acquiefceret Decretis. Eodem modo Paulus & Formofus fuo apud Bulgaros munere fuerunt perfun&ti, adeò ut de Michaele Rege fcribat in Synodi hujus præ fatione Anaftafius Cardinalis: Quadam die manu propria capillos fuos apprehendit, & contemplantibus cunctis tradidit Romanis Miffis dicens; OM. NES PRIMATES ET CUNCTI POPULI BULGARORUM TERRE COGNOSCANT AB HODIERNA DIE ME SERVUM FORE POST DEUM BEATI PETRI ET EJUS VICARII, Pontificis Romani. Quin & pofito diademate eft monafticam Philofophiam poftmodùm amplexus. At longè aliter de hac re loquuntur Græci Regis baptifma contigiffe volunt non anno Do mini octingentefimo fexagefimo fexto, fed octingentefimo quadragefimo quinto, Sergii fecundi Pontificis undecimo, quarto Michaelis Augufti, quo tempore Sanctus Methodius erat Patriarcha Conftantinopolitanus. Georgius Cedrenus aic Bogorum Bulgarorum Regem non à Paulo Presbytero, fed à Theodofio Cuphara, nobili Conftantinopolitano apud fe captivo, ac à forore fua Bogoride, poftliminiò reverfa è Conftantinopolitana captivitate, edoctum fuiffe fidem Christianam, & addit: Poftquam peftis vehemens F. 443. Bulgariam infeftavit, neque ullum mali remedium fuit efficax, ibi tum Bogorus Deum Chriftianorum in auxilio vocavit, utque idem facerent toti genti mandavit. Liberati lue, veram fidem amplexi, lavacroque regenerationis potiti funt . Principi nomen Michaelis de Imperatoris nomine inditum à Patriarcha, qui eò ad baptizandum illum missus fuerat. Hæc peftis eft illa afflictio, cujus occafione fuiffe converfum Bogorum fcribunt Annales Francorum Bertiniani. Guilielmus Xylander Græcum Cedreni textum non rectè vertens pofuit pro Epifcopo Patriarcham: Bogorum enim non à San&to Patriarcha Methodio, fed ab ejus Legato nefcio quo Epifcopo fuiffe baptizatum fcribit difertè Joannes Curopalates. Forfan fuerit Manuelus Epifcopus Adrianopolitanus quem cum Bafilio Augufto adhuc puero, & ejus parentibus fuiffe olim fub Crumo Rege in Bulgaria captivum, & magno fructu prædicaffe adfirmat idem Cedrenus. Quifquis fuerit, Sanctum opus F. 458. infigniter adjuvit Methodius monachus, pictor infignis, ideòque ornando palatio à Bogoro accitus, de quo idem Scriptor: Monachus fecundùm Chrifti adventum depinxit, quod nihil eo terribilius fciret. Princeps ab bac parte videns juftorum cætum expreffum, ab altera impiorum supplicia perpetien. tium, edoctufque à Pictore quid ifta fibi vellent illicò fuam ejuravit fuperftitionem, inflitutufque à Sandto Epifcopo Divinis arcanis, intempefta nocle baptizatus eft. ftoli, antiquis iftic Græcorum Epifcopis & Cle Quæ omnia in Sancti Pontificis Nicolai vita Aliam legationis caufam fuprà audivimus ab Annalibus Francorum Fuldenfibus: Bulgarorum Rex filium fuum Romam direxit, &arma, quibus indutus fuerat, quando in Chrifti nomine de inimicis fuis triumphavit. Eamdem in Synodi noftræ præ fatione laudat Anaftafius Cardinalis: Bulgaro rum Rex in arco pofitus beati Petri interventionem fibi adeffe apud Deum precatus eft, ficque de nume Georgius Cedrenus: Proceres Bulgarorum & por Regiæ legationis ac poftulationis caufam apud Guilielmum fanctæ Romanæ Ecclefiæ Bibliothecarium in Adriani fecundi Pontificis vita edicunt in difputatione cum Græcorum Patriarcharum Legatis Bulgarorum: Nos illam patriam à Græcorum poteftate armis evicimus, in qua non Latinos, fed Græcos Sacerdotes reperimus. Leonis namque Ifauri aut Conftantini Caballini temporibus invaferant Bulgari iftas provincias, fpectantes tum non ad Romanum, fed ad Conftantinopolitanum Patriarchatum , atque ità illic repererant Græcos Epifcopos & Clericos, non Latinos. Neque eos expulerant, fed variè adflictos permiferant in regno, uti olim fecerant in Gallia Franci, in Hifpania ac Italia Gothi, in Britannia Angli, ac etiamnùm hodie per omnem Oientem Saraceni ac Turci. Addit in famofo ad Bulgaro. rum quæftiones Refponfo Pontifex Nicolaus: Cap, 106. Poftremò deprecamini nos fuppliciter ut vobis quemadmodùm cæteris gentibus, veram & perfectam Chriftianitatem, non habentem maculam aut rugam, largiamur, adferentes quod in patriam veftram mulgiis fubjectam, Neophyti Bulgari existimarunt ti ex diverfis locis Chriftiani advenerint, qui, prout voluntas corum exiftit, multa & varia loquuntur, id eft, Græci, Armeni, & ex cæteris locis: Quapropter juberi pofcitis, utrùm omnibus his fecundùm varios fenfus eorum obedire, an quid facere debeatis? Et in alio ejufdem Refponfi capite. PræteCap. 14. reà indicatis, quod quidam Græcus mentiens fateretur fe Presbyterum effe, cùm non effet, ac per hoc plurimos in veftra patria baptizasset. Cùm ergò infpiratione Dei cognoviffetis, quòd non effet Presby ter, judicaveritis ut amitteret nares & aures, Ó acerrimis verberibus cæderetur, & ex veftra patria pelleretur. Et iterùm. Græcos dicere perhibetis, Cap. 94. quod in illorum patria Chrifma oriatur, & ab illis per totum mundum tribuatur, & ideò noffe defideratis fi verum fit. Ad Neophytam Chrifti Domini gentem varii mox advenerunt & veri & falfi Apo non poffe effe bonam, ideòque unà cum ejus in- Erat legatio folenniffima, Etenim proprium fuit |