immaculatæ fidei. Exftat Epiftola in fecundo Secretario Synodi Lateranenfis fub Martino primo: Legenda eft ibidem fynodalis Epiftola Epifcoporum Numidiæ, Byzacii, ac Mauritania ad eumdem Theodorum. Et in litteris ad Leonem fecundum Pontificem, noftræ Synodi confirmatoriis, fcribit Conftantinus Auguftus Apoftolicam Sedem effe eam Petram, fuper quam Dominus fundavit Ecclefiam, & prædixit nunquam fore, ut porte inferi, hoc eft, hæreticæ infidiæ adversùs cam prævalerent. Et Jofephus Methonenfis Epifcopus in Florentini Concilii adversùs Marcum Ephefiorum Primatem Apologia: In Romana Ecclefia nec infidelitas, nec turpe dogma unquam manfit. Et Sanctus Bernardus in litteris ad Ep.190. Innocentium fecundum Pontificem. Dignum ar

bitror ibi potiffimùm refarciri damna fidei, ubi non
poffit fides fentire defectum. Hæc quippè hujus præ-
Togativa Sedis. Cui enim alteri aliquando dictum
eft: EGO PRO TE ROGAVI PETRE,
UT NON DEFICIAT FIDES TUA?
Ergo quod fequitur, à Petri fucceffore exigitur;
ET TU ALIQUANDO CONVERSUS
CONFIRMA FRATRES TUOS. Quocircà
omninò rectè in Dictatu fuo definivit Gregorius
Papa feptimus: Quod Romana Ecclefia nunquam
erravit, nec in perpetuum, Scriptura teftante,
errabit.

eft, ac veluti ipfum Principem Apoftolici chori, primæque cathedra Antiftitem Petrum contuiti fumus mentium noftrarum oculis, totius difpenfationis MyAerium Divinitùs eloquentem, verbaque hæc per eas litteras facientem: TU ES CHRISTUS FILIUS DEI VIVI. Nam ipfum totum Chriftum nobis facræ ejus litteræ differendo exprimebant, quas omnes lubentibus animis fyncerèque accepimus, & veluti Petrum ipfum ulnis animi fufcepimus. Eas litteras effe dicit doctrinam Dei, & legem quæ exivit de Sion, id eft, Apoftolico montis culmine : Et Macarium Antiochiæ Patriarcham, qui folus ipfis adfentiri noluit, in ipfum coryphæum ac Principem Petrum infaniiffe, ideòque jure à Synodo damnatum. Et San&us Tharafius Patriarcha Constantinopolitanus dogmaticas Adriani primi Pontificis ad feptimam Synodum litteras ait fuiffe oculum directorem totius fynodalis corporis ad femitam rectitudinis ac veritatis. Quam fupremam auctoritatem Apoftolicis litteris fuiffe in omni femper generali Synodo oftendit Nicolaus primus Pontifex in Epiftola ad Michaelem Auguftum. Et prima Diofcori Patriarchæ Alexandrini ac totius Ephefini latrocinii ruina fuit occultatio & prævaricatio dogmaticarum litterarum Sancti Papæ Leonis.

Latiùs hæc dixi adversùm nefcio quos noftrorum temporum turbines, qui cum Schifmaticis atque Eufebianis Græcis, cum Pfeudo-Synodo Bafileenfi , ac Sanctione pragmatica conantur Romani Epifcopi in definiendis fidei controver fiis infallibile judicium circumfcribere, & mutilare gloriofo illo privilegio, de quo dixit Dominus ad Petrum: Confirma fratres tuos, utique cunctos univerfæ fub cœlo Ecclefiæ Epifcopos, etiam in generali Synodo adunatos. Adversùm fimiles Lotharii Francorum Regis, & quorumdam ejus effræni impudicitiæ patrocinantium Epifcoporum infolentias edixit in Romana Synodo Nicolaus primus: Si quis dogmata, mandata, interdiéta, fanctiones, vel decreta pro Catholica fide, pro Ecclefiaftica disciplina, pro correctione fidelium, pro emendatione fceleratorum, vel interdictione imminentium vel futurorum malorum, à Sedis Apo

Et hinc dogmatica Apoftolicæ Sedis ad Syno-
dum generalem Epiftola virtutem femper habuit,
atque habebit, non tantùm primi fuffragii, fed
plenæ atque irretractabilis definitionis. Quid
enim aliud egit Ephefina Synodus, quàm firma-
re Celestini Pontificis in Neftorium decreta;
quid magna Chalcedonenfis, nifi acclamare Epi-
ftolæ Sancti Leonis, eam laudare ut firmamen-
tum totius orthodoxiæ, ac Epifcopis ad ejus re-
ceptionem hæfitantibus minari Romanam evoca-
tionem? Nec aliter actum in Nicæna Synodo,
aut prima Conftantinopolitana. Et hinc de fua
dogmatica Epiftola ad Principes & Synodum
præfentem fcripfit Sanctus Agatho. Perfonas de
noftræ Humilitatis ordine prævidimus dirigere ad
veftræ à Deo protegende Fortitudinis veftigia, quæ
omnium noftrum, id eft, univerforum per feptem-ftolicæ Præfule falubriter promulgata, contempferit,
trionales vel occiduas regiones Epifcoporum fuggeftio-
nem, in qua & Apoftolicæ noftræ fidei confeffionem
prælibavimus, offerre debeant, non tamen tam
quam de incertis contendere, fed ut certa atque im-
mobilia compendiofa definitione proferre. Et ipfa
Synodus in fermone acclamatorio ad Principem
profitetur aliud fe non feciffe, quam Agathonis
fanctiffimi Patris fui & fummi Papæ dogmaticis lit-
teris confentire: Per Agathonem enim Petrus lo-
quebatur. Et in Relatione ad eundem Pontifi-
cem. Tibi, uti primæ fedis Antiftiti univerfalis
Ecclefiæ, quid gerendum fit relinquimus, ftanti fu
pra firmam fidet Petram, libenter perleclis vera
confeffionis litteris à veftra pater na Beatitudine mif-
fis,

, quas ut à fummo Apoftolorum vertice divinè perfcriptas agnofcimus, per quas exortam nuper multiplicis erroris hæreticam fectam depulimus. Et Conftantinus Auguftus in litteris ad Leonem fecun- dum Pontificem. Nihilum immutata vere confeffionis ratio in laudatis dogmaticis litteris perfpecta

A&. 8.

Epift. 9.

anathema fit. De quo Edicto ad Hugonem Eccle-
fix Lugdunenfis Primatem fcribit Sanctus Ivo
Epifcopus Carnotenfis: Hæc mandata fic volumus Epift. 6o.
obfervare, ut parati fimus, Deo cooperante, quæ-
libet adverfa, pro eorum defenfione tolerare. Quia
nempe novimus Pontificem in illis labi non poffe
aut falli.

Pergit Liber Pontificalis in vita Sancti Aga-
thonis de fuprà laudatis Sedis Apoftolicæ ac to-
tius Latina Synodi Legatis. Miffi Sedis poftoli-
cæ, qui directi fuerant, in Regiam urbem ingredien-
tes die decima menfis Novembris, nona indictione,
Domino folante atque Principe Apoftolorum comitan-
te, fufcepti funt à Principe in oraculo Beati Petri
Apoftoli intra palatium, porrigentes ei fcripta Pon-
tificis. Fuit is annus Domini fexcentefimus
octuagefimus, Agathonis Papæ tertius, Con-
ftantini Augufti decimus tertius. Per dies ali
quot Legati quieverunt, Pontificis fcripta &
mandata fibi impofita retractantes, ac tandem

C. 134

manos Legatos, quos Anaftafius Regiam urbem ingreffos vult die decima Novembris, quidam ingreffos volunt ante decimam Septembris. Nam facra Principis ad Georgium Patriarcham Con ftantinopolitanum Divalis Epiftola, quæ eofdem Legatos adfirmat jam adveniffe, data fuit quartò idus, id eft, decima die Septembris. Quidquid fit, Princeps fedit in medio Bafilica ante Altaris cancellos, Legati Apoftolici cum Latinis atque Illyricianis Epifcopis, ad Patriar chicam Apoftolicæ Sedis diœcefim fpectantibus, & Georgio Legato Sedis Hierofolymitanæ, à siniftro, Georgius Conftantinopolitanus & Macarius Patriarcha Antiochenus, nec non Petrus Sedis Alexandrina Vicarius cum fuis Epifcopis federunt à latere dextero: Sancta autem Chrifti Domini Evangelia habuere locum verè medium ac fupremum, quomodò femper consuesse fieri in Synodis generalibus eft fuprà oftenfum.

die vigefima fecunda menfis Novembris in Bafilica,
quæ Trullus appellatur, intra Palatium fub Regali
cultu refidente cum Conftantino Augufto Georgio Pa
triarcha Conftantinopolitano, ac Macario Antioche-
no, fufcepti funt Miffi Sedis Apoftolica, deindè Me-
tropolite vel Epifcopi Orientalium partium numero
centum quinquaginta. Qui proni adorantes, refidere
eos præcepit cum noftris. Licèt non numerofiffima,
fuit tamen celeberrima Synodus: Adfuerunt
enim etiam Petrus Presbyter & Monachus, Vi-
carius ac Legatus Sedis Alexandrinæ, nec non
Georgius Presbyter ac Monachus, Apocrifarius
ac Legatus Theodori, non Patriarchæ, ut qui-
dam errant, fed Vicarii Sedis Hierofolymitana.
Rationem dat apud Chriftophorum Justellum
fynodicus incogniti Auctoris liber: Proptereà
quod Patriarchis viduate essent ob Agarenorum po
tentiam & Alexandria & Hierofolyma. Theodorum
illum crediderim fuiffe Epifcopum Dorenfem.
Nam ejus Prædeceffor Stephanus in Romana
Martini primi Synodo feipfum vocat & fcribit
Primum fandle Synodi fub Hierofolymitana Patriar-
chica Sede confiftentis. Hinc ejufdem Sedis vacan-
tis Epifcopus Dorenfis erat Vifitator ac Vicarius,
uti in Synodo octava Archi-Epifcopus Tyriorum
dicitur fuiffe rector vacantis Sedis Antiochena.
At de Epifcoporum numero vix quifquamgium & Macarium Patriarchas, qui provoca
convenit cum Anaftafio Bibliothecario, nifi
Paulus Diaconus in Hiftoria Longobardorum.
Etenim apud laudatum Juftellum Auctor inco-
gnitus in libro de fex generalibus Synodis, &
Nilus Rhodiorum Metropolita in libro ejufdem

Primam in Synodo vocem emiferunt Legati Romani, Theodorum Pharanitanum, Sergium, Cyrum, Pyrrhum, Paulum, ac Petrum Patriarchas accufantes de novitate vocum, adfertaque unica in Domino operatione, atque eorum fequaces cogi rogarunt à Principe ad dan das tanti erroris rationes. Urfit Princeps Geor

runt ad Erronum jam memoratorum, Honorii Pontificis, Sanctorum Patrum, & quinque generalium Synodorum auctoritatem, ideòque fefe ab omni novitate voluere remotiffimos. Erronum iftorum auctoritas erat nulla, ideòque

tituli fuiffe ajunt Epifcopos centum & feptuagin-Georgius Ecclefiæ Conftantinopolitana Diaco-
ta: Theodorus Balfamon centum feptuaginta &
unum. Georgius Cedrenus & Theophanes po-
nunt Epifcopos ducentos octuaginta novem:
Poftrema fynodalis Actio habet fubfcriptos cen-
tum fexaginta fex. Nempè variis actionibus ad-
fuiffe poffit numerus varius: quomodò factum
eft & in Synodo Tridentina. Cedrenus & Theo-
phanes forsàn computant & illos Epifcopos, qui
poftmodùm in fuis Sedibus refidentes Synodo
fubfcripfere. Etenim hac via etiam Sanctus
Athanafius multiplicavit Epifcopos Synodi Sar-
dicenfis. Photius in litteris ad Michaelem Bul-
gariæ Principem primo loco præfediffe dicit Geor
gium Patriarcham Conftantinopolitanum: Aft
Acta fynodalia aliud palàm clamant. Porrò Ba-
filica, quæ
dicitur in Trullo, erat Bafilica Pa-

latina.

CAPUT VII.

Exponuntur Acta Synodi præfentis.

ACTIO PRIMA.

nus & Chartophylax, juffus à Principe, è Patriarchali Bibliotheca protulit quinque Synodos, & Stephanus Ecclefiæ Antiochena Presbyter, Monachus, Macariique Patriarchæ difcipulus ac Syncellus, ex Ephefina Synodo legit Sancti Cyrilli fermonem acclamatorium ad Theodofium Auguftum, ubi dicitur de Chrifto Domi no: Eft enim ejus omnipotens voluntas. Ad quæ verba exclamavit Macarius? Ecce, oftendi unam voluntatem in Chrifto. At intercefferunt Legati Romani, afferentes non de utriufque fimul naturæ, fed de folius Divinitatis voluntate Cyrillum loqui, nec numeraliter dixiffe voluntatem unam. Et quoniam utraque pars fuos adducebat Synodorum codices, totam Ephefinam Synodum ex amborum codicibus legi Princeps voluit, atque ità prima Actio eft conclufa. Nec à Monothelitis, nec à Romanis Legatis ulla facta eft mentio de Synodo Nicæna aut Conftantinopolitana, quod ab eis habeamus folum Symbolum, ex quo nihil de voluntatibus aut operationibus poffit lucidè definiri.

ACTIO II

Piecunda Novembris jam fuprà audivimus ab

Rimam Actionem factam fuiffe die vigefima Actio fecunda, facta de decimo menfis No

vembris, ab Antiocho Ecclefiæ Conftan

Anaftafio Bibliothecario: at verò Acta fynoda-tinopolitana Lectore, & Georgii Patriarchæ

lia factam volunt die feptima. Quocircà alter
textus aut errat, aut eft vitiatus. Et hinc Ro-

Notario, legi audivit primum librum Synodi Chalcedonenfis, id eft, varias Synodo prævias dog

Ep.10. C.4

dogmaticas Epifcoporum aut facras Principum
litteras, & ad verba hæc Epiftolæ Sancti Leonis.
Pontificis ad San&tum Flavianum Conftantino-||
politanum Epifcopum: Agit utraque forma cum
alterius communione quod proprium eft, Verbo ope-
rante quod Verbi eft, & carne exequente quod carnis
eft. Ad hæc, inquam, verba exclamarunt Le-
gati Romani. Ecce, manifeftè duas naturales
operationes inconfusè & indivisè in Domino noftro
Jefu Chrifto præfens fanctiffimus prædicat Pater,
cum præfentem fermonem fancta quarta Synodus
FIRMAMENTUM ORTHODOXÆ FI-
DEI infcripfit, & damnationem univerfæ hærefis
utpotè profefsioni Beati Principis Apoftolorum Petri
convenientem. Et Macarius Antiochenus aliud
reponere nequit, quàm hanc tergiverfationem;
Ego duas operationes non dico, fed nec fentio, quod
beatæ memoria Leo per bunc fermonem duas opera-
tiones dixerit. Neque unam neque geminam in
Domino operationem voluit dicere, fed fimpli-
citer Dei-virilem operationem cum Sancto Dio-
nyfio. Et à Principe rogatus, Quomodò intelligis
DEI-VIRILEM operationem, refpondit, Ego
non fuperjudico. Noluit difputare de Domini fui
operationibus. Quare lectus eft & fecundus liber
Synodi Chalcedonenfis, id eft, ipfa Acta fyno-
dalia, atque ità Actio dimiffa.

ACTIO III

A Ccioni tertia, facte die decimo tertio No

dice. Quare Princeps fuit interlocutus: Hujufmodi non relegatur fermo, procemium autem geftorum ejufdem fanctæ quintæ Synodi ordinabiliter relegatur. Et relectus eft primus liber.

Exindè Petrus Ecclefiæ Conftantinopolitana Diaconus ac Georgii Patriarchæ Notarius legit librum fecundum. Erant igitur quintæ Synodi Acta tunc divifa in plures libros, atque ità Acta hodierna funt omninò decurtata ac mutilata. Et hic liber repertus eft fubjacuiffe eifdem injuriis Monothelitarum. Etenim dùm relegeretur feptima Actio, reperti funt in ea duo libri, quafi ex nomine Vigilii fancta memoriæ, qui fuit Papa Romanus, unus quidem ad Juftinianum piæ recordationis quondam Imperatorem, alter verò ad Theodoram pia memorię quondam Auguftam, in quibus continebatur ità: ANATHEMATIZAMUS ET THEODORUM, QUI FUIT EPISCOPUS MOPSUESTIÆ, ET NON CONFITETUR INCARNATUM ESSE DEUM VERBUM, ID EST, CHRISTUM DOMIMUM ESSE UNAM SUBSTANTIAM, ET UNAM PERSONAM, ET UNAM OPERATIONEM. At rursùm exclamarunt Legati Romani. Non faciat Deus, non dixit Vigilius UNAM OPERATIONEM, non funt libelli Vigilii, falfatus eft liber, ficut & exordia primi libri. Oftenderunt in quintæ Synodi Actis authenticis, octodecim præfertim dogmaticis Capitulis, nullam penitùs de una operatione fieri mentionem, atque ità Monothelitarum dolus fuit & Synodo & Principi perfuafus. Nam fi unam operationem docuit Vigilius, & fufceptus eft à Synodo, utique & in definitione ejufdem Synodi de una operatione vox babuit comprehendi. Et quia hæ artes peffimæ græcis fuere femper familiares, in auctores criminaliter inquiri expoftularunt Legati, repofuit verò Princeps: Quod poftulatum eft, in fubfequenti proveniat, præfens verò liber ufque in finem relegatur. Et vele&us eft.

Sanctam pofteà Synodum & gloriofiffimos Judices rogavit Princeps, An quinque generales Synodi jam relectæ dogmatizarent unam in Domino voluntatem ac operationem, quomodò jactitarat Macarius Antiochenus? Et unanimiter judicatum atque refponfum eft ejufmodi nihil iftis contineri. Hinc perrexit Auguftus. Macarius, & qui cum eo funt, profequantur, fi fecundùm que ab ipfis promissa sunt, paratum habent proferre tefimonia fanctorum probabilium Patrum, quæ debeat approbare, ficut polliciti funt, unam voluntater & unam operationem in difpenfatione incarnationis Domini noftri Jefu Chrifti, & hęc proferant. Etenim non tantùm ad laudatas Synodos, fed & ad Sat. tos Ecclefiæ Patres provocarat Macarius, & contumax ac erubefcere nefcius hæreticæ in ipfo perduellionis fpiritus nulla habens Patrum teftimonia poftulavit inducias, atque, ne potentia fe queri poffet oppreffum, impetravit.

vembris, laudatus Antiochus Lector ac Notarius legit Acta quintæ Synodi, quorum erát hoc exordium: Sermo fande memoria Menne Archi-Epifcopi Conftantinopoleos ad Vigilium beatiffimum Papam Romanum de eo, quod una fit Chrifti voluntas. At verò intercefferunt apud Principem Legati Romani. Piifsime Domine, falfatus eft præfens liber quintæ Synodi. Nequaquam relegatur fermo, qui dicitur Mennæ ad Vigilium, quia fictus eft. Jube diligenter advertere præfentem librum: Satisfieri enim babet piifsimum veftrum Imperium, quia non eft tunc temporis pofitus in exordio, cùm fierent Acta in fandła quinta Synodo. Ifte, qui dicitur fermo Mennæ ad Vigilium, nuper appofitus eft in principio præfentis libri, eò quod vigefimo primo anno Juftiniani Divine memoriæ obiit Mennas, quinta autem Synodus vigefimo feptimo anno imperii ejus congregata eft, Epifcopatum tenente Regiæ hujus urbis Eutychio venerabilis memoriæ. Et diligens inspectio plenè detexit dolum. Etenim invenit tres quaterniones à principio libri additos, non ha bentes fubnotationem numeri, qui fecundum confuetudinem affigitur in quaternionibus, fed in quarto quaternione babere primum numerum, & in fequenti &in Addit Anaftafius Bibliothecarius in vita Sanquaternione fecundum, & tertium, & quartum fub- ati Papæ Agathonis. Et confufus Macarius coram fequenter: Alias verò & diffimiles effe litteras eorum- Synodo inventus eft mendax. Tunc interdixit Pietas dem in exordiis fubmifsorum quaternionum, in quiAuguftalis Georgio Patriarcbę, ut minimè in Ecclebus continebatur fermo, qui dicitur Menne ad Vigi-fia fua fufciperet Macarium, vel ejus homines, interlium, à litteris quæ priùs fcriptæ funt in codem co- dicens ei proceffum: Utique ad celebranda Divi

na. Hæc prima ejus ruina fuit. Tractavit Macarium ac ejus Affeclas, quomodò Joannis Patriarcha Antiocheni pro Neftorio Factionem Ephefi & Chalcedone fuprà oftendimus tractatam fuisse à Theodofio Augufto & Synodo Ephefina. Et hìnc Georgius Regiæ urbis Patriarcha ad feipfum rediit, & cum fuæ Synodi feu Diœcefeos Epifcopis dixit ad Principem. Piissime Domine, petimus veftram Tranquillitatem, fuggeftiones directas ad à Deo inftructam veftram Fortitudinem, tam ab Agathone fanfimo Papa Apoftolicę Sedis antiquę Rome, quam ab ejus Synodo relegi, ut auditum capiamus, quatenùs cognitionem & nos accipiamus totius virtutis, que in eis continetur. Refponditque Princeps: Quod à vobis poftulatum eft, in subsequenti proveniat,

quorum hæc Epigraphe : Teftimonia fandorum Patrum, unam Domini noftri Jefu Chrifti voluntatem docentia, quæ eft etiam Patris & Spiritus Sandi. Poft quorum lectionem Princeps eft interlocutus: Notitiam babemus modò prolatorum teftimoniorum à Macario Deo amakili Archi-Epifcopo Antiochiæ, & qui cum eo funt; fed fi quidem alia teftimonia velint proferre ad comprobationem promissæ ab eis unius voluntatis & unius operationis in difpenfatione Domini noftri Jefu Chrifti veri Dei noftri, in fubfequenti hæc proferantur. Adeò eos Princeps & Synodus noluerunt præcipitari.

ACTIO IV.

A Crioni quarte, quam Acta fynodalia factam

dicunt die Novembris quinto decimo, letæ funt duæ dogmaticæ Epiftola: Altera Agathonis Pontificis, altera Patriarchalis ejus Synodi ad Conftantinum, Heraclium, & Tiberium Auguftos, in quibus folidè oftenditur geminæ in Domino voluntatis atque operationis dogma effe lucidè Evangelicum ac Apoftolicum, à quinque generalibus Synodis & cunctis Latinæ ac Græcæ Ecclefiæ Patribus unanimiter & conftanter confirmatum, unica autem voluntas ac operatio effe commentum novitium folorum Dominicam facrofanctæ incarnationis difpenfationem mutilantium aut confundentium hæreticorum. Omninò legenda eft utraque longè doctif fima atque fanctiffima Epiftola, quarum pofterior hanc habet Epigraphen: Fuit velut inftructio Legatorum, qui missi funt ad fextam Synodum celebrandam. Confirmat enim cuncta Romanæ fub Sancto Martino Papa Synodi Acta, Theodorum Pharanitanum, Sergium, Cyrum, Pyrrhum & Paulum denuò damnat, additque & Petrum Patriarcham, alium neminem volens à Synodo præfenti damnari. Prolixa eft utraque Epistola, ideòque earum lectio Actionem complevit.

ACTIO V I.

Exindè per duos menfes ufque ad duodeci

mum Februarii diem quievit Synodus, faAtaque tunc eft fexta Actio, in qua à magnifico viro Paulo Secretario monitus, & à Constantino Augufto juffus Macarius Antiochenus proferre, quæ vellet, reliqua fanctorum Patrum pro unica Domini voluntate atque operatione teftimonia, protulit tertium codicillum cum hac Epigraphe: Sequentia teftimoniorum de voluntate. Ejus affecla erant Petrus Metropolita Nicomedienfis, Salo mon Clanei Epifcopus, ac Stephanus Presbyter & Monachus, ejus difcipulus ac fyncellus, qui rogati, num & plura vellent prolata, refponderunt: Sufficientes fumus in his, quæ jam à nobis prolata funt, teftimoniis sanctorum & probabilium Patrum, &aliud quid proferre nolumus. Ad que Princeps eft ità interlocutus: Tres codices, qui prolati funt à parte venerabilis Macarii, figillentur tam à gloriofiffimis Judicibus, quam à parte Apoftolicæ Sedis antiquæ Romæ, nec non à parte fanda Sedis bujus fanctiffime magnæ Ecclefiæ. Et figillati funt. Ne videlicet ulla fraus fieri poffet, aut facta fraudis calumnias Macarius venari.

Intercefferunt autem Legati Romani, omnefque eorum comites Clerici & Monachi. Piiffime Domine, adhuc aliquid de una voluntate & una operatione non oftenderunt Macarius & ejus affecla in Incarnationis difpenfatione Domini noftri Jefu Chrifti per teftimonia ab eis prolata. Sed & ipfa tefimonia, que protulerunt coram veftra Pietate & fancta Synodo, detruncaverunt : Et quæ ad Trinitatis quidem attinent rationem de una voluntate, pro incarnationis difpenfatione Domini noftri Jefu Chrifti pofita funt, tam fenfum quam verba detruncaverunt. Unde petimus veftram piissimam Fortitu dinem, authenticos codices prolatorum ab eis paternorum teftimoniorum proferri ex venerabili Patriar 'N quinta Actione, facta die feptimo Decem- chio hujus Regia civitatis, & conferri cum codicibus bris, Paulus magnificus à Secretis & Impe- ab eis oblatis: Et demonftramus quæ ab eis in bis ratoris Secretarius proclamavit inducias Macario facta eft obcelatio, Pre manibus igitur habentes com Antiocheno à tertia Actione indultas jam exfpi-dicem continentem plurima teftimonia fanctorum ac raffe, ideoque urgendum ipfum ad producenda fanctorum Patrum teftimonia, quibus unica in. Domino voluntas ac operatio demonftretur. Et à Principe juffus Macarius protulit duos codices,

ACTIO V.

probabilium Patrum, clarè oftendentia duas naturales voluntates duas naturales operationes, inconfusè atque indivisè in Incarnationis difpenfatione Domini noftri Jefu Chrifti veri Dei noftri, nec nom

& pro

ACtio feptima convenit die fequenti, decimo

Enfis Martii dies feptimus fufcepit Actio

nem octavam, in qua ad fuggeftionem magnifici viri Pauli Secretarii Conftantinus Auguftus Georgium & Macarium Patriarchas, eifque fubjectos Epifcopos rogavit, an dogmaticas, quarum jam pridem acceperant exemplaria, Sanctiffimi Agathonis & Latinæ Ecclefiæ litteras probarent parati folenniter profiteri, an verò refutarent ex rationibus, & ex quibus? Refpondit verò illuminatus à Deo Georgius. Infpiciens, pie Domine, omnem virtutem fuggeftionum directarum ad piiffimam veftram fortitudinem, tam ab Agathone

tertio Februarii, ac laudatus magnificus Paulus fatisfieri poftulavit Imperatoris promiffo ac Romanorum Legatorum voluntati de legen. dis teftimoniis & fanétorum Patrum & prophanorum hæreticorum. Legati itaque protulerunt codicem hoc modo infcriptum : Teftimonia fanctorum ac probabilium Patrum demonftrantia duas voluntates & duas operationes in Domino Deo & Salvatore noftro Jefu Chrifto. Quem accipiens Stephamus religiofus Presbyter & monachus monafterii, quod cognominatur domus Arfitia, unus exiftens par-fanctissimo Papa Romæ, quam ab ejus Synodo, & tis Apoftolicæ Sedis antique Roma, relegit ab initio ufque ad finem, tam sanctorum & probabilium Patrum teftimonia, quam prophanorum bæreticorum. Addit Anaftafius Bibliothecarius. Die decimo tem tio menfis Februarii, auxiliante Beato Petro Apoftolo, ut veritatis lumen appareret, intromiffa funt coram Synodo venerabilium Patrum dicta, Joannis Conftantinopolitani, Cyrilli, Athanafii, Bafilii, Gregorii, Dionyfii, Hilarii, Ambrofit, Auguftini,naturas, duafque voluntates & operationes in Domir Leonis, duas naturales voluntates & operatio. nes in Chrifto dicentium ad fatisfactionem Principis vel Synodi. Hoc eft, Et Synodi. Voculam enim,

fcrutans libros fanctorum ac probabilium Patrum, qui repofiti funt in venerabili meo Patriarchio, inveni cuncta teftimonia fanctorum ac probabilium Patrum”, quæ in eifdem fuggeftionibus continentur, confonantia & in nullo difcrepantia à sanctis ac probabilibus Patribus: Et consentio eis, & fic profiteor, & credo. Anaftafius Bibliothecarius ità hæc exponit. Georgius Patriarcha profeffus eft eo die in fcriptis duas

no Jefu Chrifto fe credere & prædicare, ficut Sedes Apoftolica credit, anathematizans eos, qui unans naturam, voluntatem & operationem in Domino Je

vel, pro Et ista ætas paffim ufitabat. Quod no-fu Chrifto dicunt. At factum id dicit die feptimo

tandum.

decimo Februarii, additque varia intra eundem menfem gefta partim eadem partim alia ab Actis fynodalibus, quæ proindè D. Cardinalis Baronius exiftimat mutila, atque ex Anaftafio fup plenda. Aft dicere ego malim vitiatos in ipso numeros, ac intrufam vocem, Februarii, pro voce, Martii. Nam & Macarii dejectionem Fe

Martio. Et cur ipfe memoria lapfus non poffit pro Martio Februarium fcripfiffe?

Exindè à Principe rogati, num & alia producta vellent teftimonia, refponderunt Legati. Licet plura alia nobis idoneum eft proferre teftimonia, fed ne faftidium ingeramus à Deo inftructis auribus veftris, hæc fufficiunt nobis ad veritatem demonftrandam. Petimus autem à Deo firmatam vefram Fortitudinem, interrogari Georgium fanctiffi-bruario includit, quam certum eft factam in mum Archi-Epifcopum à Deo confervandæ veftræ Regiæ urbis, & fubjacentem ei Synodum, nec non Macarium Archi Epifcopum Antiochena civitatis, Et hac folenni profeffione non contentus fubjectos ei Epifcopos, fi convenit eis tenor rele-Georgius Vitaliani Pontificis nomen, ab Antedarum duarum fuggeftionum, id eft, Agathonis fanHiffimi Papæ Apoftolice Sedis antique Roma, & Concilii ei fubjacentis. Hoc eft, An admittant & probent dogmaticas Apoftolica Sedis & Ecclefiæ Latinæ litteras in quarta Actione recitatas. Repofuerunt verò Georgius & Macarius. Petimus, ut exemplaria prædictarum fuggeftionum percipiamus. Recurrentes namque & conferentes teftimonia, quæ in eis funt, fanctorum probabilium Patrum cum codicibus bujus venerabilis Patriarchil, in fubfequenti dabimus competens refponfum. Difquirere voluit Macarius, num fortè & Sanctus Agatho fanctorum Patrum verba aut fenfa circumfcripfiffet aut truncaffet. Eifque exemplaria dari Prin

ceffore fuo Theodoro & Macario Antiocheno propter tarditatem missorum Apocrifariorum ab fan&tiffimo Papa antiquæ Roma tandem ejectum, poftulavit refcribi in facras Ecclefiæ tabulas, fpondens eos, qui fefe ob perfonam illam à communione fufpenderant, Ecclefiæ omninò communicaturos. Refponditque Princeps: Quod poftulatum eft à Sanctiffimo Georgio Patriarcha, fiat. Ità Ecclefia Conftantinopolitana eft Apoftolicæ Sedi & orthodoxæ fidei plenè reconciliata, ideòque Synodus Constantino Augufto, Papæ Agathoni, ac Georgio Patriacha fauftiffima & gloriofif fima acclamavit.

Georgium fecuti funt omnes primores Thraci