tos Nicolaus Pontifex fuiffe ait Zachariam Tau-1 romeniæ in Sicilia, & Theophilum Amorienfem Epifcopum; qui partim precibus, partim allegatis rationibus impetrarunt fufpendi fententiam, quoufque fuperveniens Lazarus fecit per utrumque Pontificem pleniffimè firmari.

323

| Hac de caufa anathemate percuffus fuit, exutuf que nomine Chriftiano. Gregorius græcè idem eft quod latinè Vigilantius: Hinc uti iftum Gallum Sanctus Hieronymus, ità hunc Siculum Nicolaus Pontifex meritò appellavit Dormitantium, utpotè qui in tam apertis atque horrendis Canonum prævaricationibus & dormiret ipfe, & omnem exiftimaret Ecclefiam dormire. Artem pictoriam, cujus fuit infigniter peritus, fceleratis illis Sancti Ignatii in imaginaria Photii Synodo imaginibus nequiffimè fædavit, ad Cyzicenum Archi-Epifcopatum translatus fuit à Photio, defunctus ibidem, & magni Sancti inftar gloriofo Epitaphio ornatus, quod linguæ fuæ novaculam, inquit Nicetas Paphlago, ad ufque finem in Sanctum Ignatium acuiffet. Syracufanæ fedi hominem reddere non fuit aufus Photius, atque

legitimum fuiffe Sancti Ignatii de ipfo judicium eft palàm confeffus.

Tunc factum eft, quod ad quartam Synodi præfentis Actionem dixit magnificentiffimus Patricius Bahanes: Caufam Zachariæ non quæfivimus, beri enim confeffus eft, quia obligatus eft à Benedicto Papa, ut non haberet poteftatem Pontificium agere, donec veniret & defcenderet iterùm cum iis, qui fe abfciderant à sanctiffimo Patriarcha Ignatio, & fumerent judicia, & non cuftodivit, neque defcendit illuc. Et Romanæ Ecclefiæ Legati: Partem habet cum eis, qui non concordant cum Ecclefia, & comparticeps eorum eft, qui fecerunt contra Ecclefiam Conftantinopoleos, & contra fanctifi-ità mum Patriarcham Ignatium. Gregorium, Petrum, ac Eulampium Romæ perfonaliter comparere, denuòque cum illis Zachariam voluit Pontifex Benedictus, eofque tandem in fui mandati contumaciam damnavit. Et hinc Nicolaus Pontifex adfirmat Gregorium, dum Photium in Patriarcham confecravit, non folo Epifcopatu caruiffe, fed & ipfo nomine Chriftiano, id eft, fuiffe non folummodò depofitum, fed & anathematizatum, ipfaque etiam laica communione exclufum. Ifta Sancti Ignatii Synodus, nec non Romana ifta Pfeudo Epifcoporum appellantium damnatio fuerunt factæ octavo & ultimo Leonis quarti, Chrifti Domini noftri anno octingentefimo quinquagefimo quarto. Et nota laudato Leoni proximè fucceffiffe Benedictum tertium, atque ità evanefcere fabulam Papiffe Joanna: Eam enim dictis Pontificibus interfediffe fabula eft frivolè mentita.

Porrò de Gregorii damnatione ad Synodum noftram dixit Zacharias fchifmaticus Metropolita Chalcedonenfis. Non ob flagitia ulla depofitus eft, fed quod pacem Ecclefie perturbaret. Vult nullum ejus fuiffe crimen nifi non probatam Sancti Ignatii promotionem, ideòque depofitionem ejus, utpotè à læfo Ignatii animo extortam, parvi effe momenti. Repofuit verò Metrophanes orthodoxus Metropolita Smyrnenfis: Gregorium Ignatius Patriarcha depofuit, non ut Ecclefiæ defertorem, fed propter criminales caufas. In adductis litteris Pontifex Nicolaus addit violatos ab ipfo ac fpretos Carthaginenfes atque Antiochenos Canones, Epifcopo aut Clerico per legitimum Superiorem dejecto vetantes omne Ecclefiafticum minifterium, ac iftud attentantem privantes omni penitùs appellandi licentia, ac fpe reftitutionis. Idque licet dejectio effet iniqua: Quoniam Prælati judicium femper inferioribus formidandum eft, ne fi ei non obedierint, licèt ab eo fortaffis injuftè ligentur, ipfam fuæ obligationis fententiam ex alia culpa, id eft, inobedientia mereantur. Hanc inobedientiam aliis fuis criminibus addiderat Gregorius, utpotè à damnatione per Patriarcham fuum juftiffimè inflicta, & per duos Romanos Pontifices confirmata, per laicum Principem aut certè ad ejus juffionen per nefcio quos nullam poteftatem ad hoc habentes Epifcopos abfolutus.

Et ecce Gregorio fua criminationum venena ubique defpumante, Bardam Cæfarem, Theodora Auguftæ fratrem germanum, ac adolefcentis Augufti Michaelis & totius Imperii Rectorem, cum propria nuru palàm adulterantem, graviter increpavit, à facris altaribus abjecit Patriarcha Ignatius, atque ità novis in fe calumniofis infidiis aditum patefecit. Etenim cum fchifmaticis Epifcopis & Photio confpirans incæftuofus adulter germanam fuam Theodoram Auguftam, ejufque filias, Patriarchæ addictas, apud Michaelem Auguftum de nefcio quibus meditatis nuptiis, & evehendis in imperium conjugibus traducit, ideòque perfuadet in monafterio tondendas atque claudendas: In quam optimarum Reginarum injuriam dum feduci Patriarcha non potuit, apud Juvenem ac ftultum Principem venit in novarum rerum fufpicionem, immò & læfæ majeftatis. Ejufmodi tonfuræ injuria erat tunc in Auguftas perfonas nimiùm familiaris, quare illam nulla unquam ex caufa aut vi præfumere profitebatur quivis in fua confecratione Epifcopus, fueratque etiam Sanctus Ignatius profeffus.

Hinc per alium nefcio quem Epifcopum tonderi matrem & forores juffit ebriofus Michael, Ignatiumque reum egit factionis Gebonianæ, de qua Nicetas Paphlago: Gebo hic erat ftolidus, malèque fanus bomo, qui proximis diebus Dyrrachio venerat, Ecclefiaftica quidem vefte indutus, fe verò pro filio Theodore Auguftæ ex alio virogerebat, cui non pauci ex plebe velut reguaturo adhærebant. Ipfum manibus Ipfum manibus, pedibus, ac oculis truncari juffic Auguftus, ac ex Ecclefia, quò fugerat extractum in infulam deportari Ignatium, de quo in Synodi noftræ præfatione Anaftafius Bibliothecarius: Dùm pelleretur, Ecclefiam ligavit, ne quifquam abfque fe in ea facra celebrare tentaret officia. Hinc illum ufque ad dentium excuffionem colaphizari juffit Bardas, donec fe profiteretur renunciare Patriarchatui, ex quo jam per violentiam fuerat ejectus. Renuntiationem fuaferunt & varii Metropolitæ ac alii Epifcopi, credentes Ecclefiæ pacem Epifcopatui præponendam, imitandamque Sancti Gregorii Nazianzeni laudatiffimam vocem: Dejicite me in mare, ut

L. I.

C. 148.

mus, ut bac etiam ratione à Patriarchæ decreto non videremur alieni, qui fanxerat, ut è noftra in Chri

vos periclitari definatis. Verùm furdo cecinere
fabulam: Etenim à ftulto ac impio Principe,
fchifmaticis Epifcopis, redivivis Iconoclaftis,fio Ecclefia effet, qui Patriarcha conftitueretur. Er-

ac aliis lupis laceratam Ecclefiam judicavit Igna
tius imbelli ac mercenario more non deferen-
dam..

go cum præfentibus nobis ille chirographo fuo contefta tus effet fe Ignatium pro inculpato & violenter dum taxat ejecto Patriarcha habiturum, neque fe quid. quam contra illum dicturum, aut dici ab aliquo paf

Aft iniquitatis fuæ telam profecuti Auguftus
Michael & Bardas deportatum Ignatium habue-furum, fed futurum ejus quafi Coadjutorem ac

runt pro mortuo, ac Photium adhuc laicum per
damnatas Gregorij, Petri, ac Eulampii Ex-Epi-
fcoporum manus fecere confecrari in Patriar-

Suffraganeum, ab invitis nobis, cùm per vim Principum urgeremur, Photius eft receptus. Chirographum iftud exponit lucidiùs in fuæ ad Nico

Aus Ignatius: Quando Metropolitanis perfuafit Photius, ut fuas partes fequerentur, dedit poftulantibus chirographum de me, & juratus fcripfit, nihil fe præter mea dicta velut germani Patris effe faclurum. Fuit id factum ipfo Dominicæ Nativitatis fefto, anno Domini octingentefimo quinquagefimo nono, atque ità hic complentur undecim anni, quibus in Gregorii Asbefte malevolentiam certaffe Sancti Ignatii benignitatem Nicetas Pa

cham. Ità uno in opere Nicænos, qui vivo Epi-laum Pontificem appellationis libello ipfe San-
fcopo fuperordinari; Sardicenfes, qui hominem
laicum & Curialem; Antiochenos, qui à dam-
natis ac anathematizatis; & Conftantinopolita-
nos atque Apoftolicos Canones, qui ab alienæ
Provinciæ Epifcopis vetant facrari Epifcopum,
funt prævaricati. Etiam ex perpetua confuetudi-
ne conftat ab Heracleenfi Epifcopo, Europa Me-
tropolita, ac totius Thracice diœcefeos Prima-
te, cujus olim fuerat Provincialis Suffraganeus,
ordinandum Patriarcham Conftantinopolita-phlago adfeverat.
num. Hinc Polyeuctum Patriarcham, qui fe à
Cæfareenfi in Cappadocia Archi-Epifcopo, quod
Heracleenfis offenfo Principi apparere non poffet,
confecrari permiferat, multis contentionibus
fubjacuiffe fcribit in Conftantino Leonis fapien-
tis filio Joannes Zonaras. Etiam Stephanus dicti
Leonis frater fuit à Cæfareenfi initiatus: Nempe
vacabat Heracleenfis fedes, uti ex Scitiza chro-
nico tradit Theodorus Balfamon ad tertium Ca- |
nonem Conftantinopolitanum. Et apud Nice-
phorum Gregoram Andronicus junior Auguftus
Germanum monachum ante omnia in Heracleen-
fem Archi-Epifcopum, & tunc demùm fecit
Gregorium Cyprium ab illo confecrari in Patriar-
cham. Quare Photii confecratio fuit undique
plena prævaricationum.

Et quis unquam audivit Regia violentia dejici aut promoveri Patriarcham? Hinc additus fucus Synodi, de qua antiqui & incogniti apud Chriftophorum Juftellum Auctoris libellus Synodi cus: In Palatio Synodo vili coacta, Photium, qui primus à Secretis fuerat, quidam turbulenti Epifcopi ac monachi furrogarunt. Rem omnem in fitteris ad Manuelem Dromi Logothetam, exftantibus poft præfentem Synodum, exponit Metrophanes Metropolita Smyrnenfis, præmittens Photium, dum Gregorio Syracufano ac aliis fchifmaticis adhærens fefe à Sancti Ignatii communione fejunxit, fuiffe & à femetipfo & à facris Canonibus ut verum fchifmaticum damnatum. Photius, cùm in eo effet ftatu, tamen fuperfite adhuc Ignatio, adulteri more, Conftantinopoli. tanum folium invafit, non ab Epifcopis per fuffragia defignatus ex lege & ritu Ecclefiæ, fed ab uno dumtaxat Barda Cæfare intrufus. Quapropter omnes Epifcopi, communi fententia illum rejicientes, tres alios defignarunt, multifque diebus in ea fententia multifque diebus in ea fententia perftiterunt. Deindè fenfim per fraudem omnes defecerunt præter quinque, inter quos & ego numerabar. Atque ut animadvertimus rudiorem Episcoporum gregem effe corruptum, illum chirographo fuo Ecclefia in Chrifto noftrae filium effe declarandum, & communioni fanctiffimi Patriarchæ reddendum exiftimavi

Et hinc inter Epifcopos manferunt magnæ lites, eorumque multi Gregorium & Photium ut peffimos Ecclefiæ lupos funt deteftati. Quare novum Patriarchæ monftrum Photius coegit al teram Synodum, de qua laudatus libellus Synodicus: Photius infinitis malis Ignatium affecit, tandemque in infulam Mytilenen relegavit, & malignan tium conventiculo in Blachernis congregato, ipfum | præfentem injuftè depofuit, eofque etiam, qui pravis ipfius nutibus fubfcribere, ipfique communicare detre&abant, infinitis malis affecit, in exilium agens quo & quomodò vellet. Metrophanes & Stylianus Epifcopi ac Nicetas Paphlago, teftes oculati, fædam iftam Synodum ajunt factam in Sanctorum Apoftolorum Bafilica, atque abfentem Ignatium damnatum: Nempe duas fuiffe modici intervalli Synodos mox à laudato Metrophane audiemus. Factæ funt dicto anno Domini quinquagefimo nono, Nicolai Pontificis fecundo, octavo deci mo Michaelis Augufti. Ipfe, inquit Nicetas, Photius accufator factus & judex quofcumque videbat buic animo fuo & iniquæ huic actioni adhærentes, & rebus, quæ ficbant, fubfcribentes, inter præcipuos amicos & charos Comminiftros habebat, qui verò buic judicio iniquè habito se objicientes hæc approbare nolebant, bos prætorio & carceribus puniendos tra debat. Fuiffe iftic & depofitum & anathemate percuffum Ignatium, & tamen illi ut Presbytero permiffam facrificandi licentiam teftatur Anafta fius Bibliothecarius: Ità etiam Photius, fibi ipfi in eodem opere adverfus, egit Dormitantium, Earum fcopum edicit idem Anaftafius: Populum ab Ignatio, tamquam à fynodaliter damnato, fcindere fperavit Photius, fed magis ac magis fidelium pietas accenfa fuit, & cò conftantiùs ab univerfis ovibus proprius Paflor requifitus, quò verfutiùs lupi crudelitas fæviebat. Eas palàm diftinguit Metro, phanes Metropolita Smyrnenfis. Paulò poft receptionem fuam Photius & fuum ipfius chirographum abftulit, & Ignatium depofitione mnltavit. Quo tempore collectus totus Epifcoporum fedis Conflantinopolitana conventus Photium anathematizavit, & à Patre & Filio & Spiritu Sando depofitum declara

vit. Ità cum Epifcopi omnes votis adeò conspiravent, ut feipfos quoque damnarent, fiunquam Photium Patriarcham confiterentur, & per quadraginta dies in ede fanctæ Irenes Synodum celebrarent, interim ille, Barda adjutore, in æde Apoftolorum conventum egit, iterùmque Ignatium abdicat & anatbemate ferit. Quo nos etiam tempore illum de fuo feelere coram arguimus. Qua de caufa per vim & latrocinium exauctorati fumus, & in olenti teterrimoque carcere, unà cum Ignatio ferreis compedibus vindo, apud Numera multis fanè diebus adflicti. Alii verò in Prætorio cuftodiebantur. Deindè educti, Patriarcha Mytilenen, alti aliò deportati fumus. Quæ omnia in litteris ad Stephanum fextum Pontificem habet etiam Sanctus Stylianus Epifcopus Neo-Cæfareenfis. Illatas Ignatio ærumnas enarrare fit nimis longum.

paturos. Vario peccatoris oleo unatum Pontificis caput conatus eft circumfcribere. Dolofas litteras, ex Columnenfi Cardinalis Sirletti Bibliotheca productas, fuis Annalibus intexuit Cardinalis Cæfar Baronius. Ignatii accufatrices litteras, Legatos, & varia munera miferunt etiam Auguftus Michael & Bardas Cæfar, de quibus in laudati Pontificis vita Anaftafius Bibliothecarius. Michael Conftantinopolitanæ urbis Imperator ob amorem Apoftolorum mifit ad beatum Petrum Apoftolum dona per Epifcopos, quorum bec funt nomina: Methodius Metropolitanus, & Samuel Epifcopus, & alii duo depofiti ab honore Episcopatus, quorum nomina hæc funt Zacharias & alius Theophilus, & alius Imperialis laicus nomine Arzabir, Proto-Spatharius. Poftulavit & ipfe ex Ecclefia Conftantinopolitana profcribi renatam Iconoclaftiam, & à Nicolao Pontifice fieri in San&tum Ignatium, quod in Sanctum Athanafium olim à Julio rogarat factio Eufebiana: Nunc nos, quos certiores minimè fecerunt, poftquam egerunt quod libuit, fuffragatores fuæ damnationis, cui non interfuimus, effe volunt.

Ejufdem legationis meminerunt in fecunda noftræ Synodi Actione Legati Apoftolici. Primitùs miffus eft Arzabir Legatus Michaelis Imperatoris, & cum eo miffi funt quatuor Epifcopi, nomina corum ignoramus, deferens fecum & Epiftolam Re

Ejus damnandi caufas Photius prætexuit varias. Primam & palmarem adducit, falfamque oftendit in litteris ad Michaelem Auguftum, le&tis in quarta hujus Synodi Actione, Sanctus Pontifex Nicolaus : Quod Ignatius non Cleri & populi canonica electione, fed laica Theodoræ Auguftæ violentia effet intrufus in Patriarchatum. Ità fuæ promotionis fcabiem Ignatio adfricare Photius eft molitus. Alteram caufam adducit in alia ad eumdem Principem Epiftola idem Pontifex, ac ejus fucceffor Adrianus in litteris ad ipfum Ignatium, lectis in quarta hujus Syno-giam, fignificantem in fe caufam bærefeos imagi di Actione: Quod Ignatius Leonis quarti ac Benedicti tertii Pontificum litteras tamquam alter Diofcorus contempfiffet. Nempe molliori utriufque Pontificis in Gregorium Syracufanum ac ejus congerrones Petrum ac Eulampium fententiæ non acquieverat, fed ab ipfis Pontificibus per Legatum fuum Lazarum monachum fecerat fuam duriorem confirmari, Tertiam denique caufam adducit Nicetas Paphlago: Quod Ignatius morbofium, Samuel Chonarum Epifcopus, atque Theophiac fenio confectus, corporifque invaletudine laborans fe munere abdicaffet, fuaque in infula & cœnobio commorans, à Principibus, populo, & tota Ecclefia, omni bonore & officiis coleretur.

CAPUT II

Exponuntur Sancti Pontificis Nicolai
primi circa hanc contentionem
Acta.

V Idens verlipellis Photius multos Epifcopos,

Clericos, ac fideles laicos fuæ in Sanctum Ignatium latrocinali Synodo non adquiefcere, Theophilum Amorienfem ac Samuelem Chonarum in Phrygia falutari Epifcopum mifit Romam ad Nicolaum Pontificem cum litteris fynodicis, se invitum ac reluctantem in canonicè dejecti ac renunciantis Ignatii locum effe factum Patriar cham mentientibus, continentibus fidei Romanæ ac feptem generalium Synodorum profeffionem, poftulantibufque Legatos Apoftolicos hæc confirmaturos, nec non refufcitatam in Ecclefia Conftantinopolitana Iconoclaftiam denuò exftir

num,& in fine litterarum iftarum oftendentem etiam emiffionem fanctiffimi Patriarcha Ignatii. Petebat autem, ut mitteret Apocrifarios fuos Conftantinopolim. Addit in marginali scholio Anaftafius Bibliothecarius. Urgente Legatos propofitæ locutionis profecutione, nomina Epifcoporum eis ad memoriam recurrere tam concitè minimè potuerunt: Quibus tamen nomina erant Methodius Metropolita Gangren

lus Iconii, & Zacharias Tauromenie Pfeudo-Epifco pi, qui legationem & Epiftolas à Photio Sedi Apoftolice detulerunt. Pro Iconii textus à Cardinali Baronio adductus Zachynti, at verò Nicetas Paphlago habet Amorii: Et ità omninò videtur legendum. Quidam Methodium & Samuelem Principis, Theophilum & Zachariam volunt fuiffe Photii Legatos; verùm laudatus Nicetas etiam Samuelem ait fuiffe Photii Legatum, & ad quartam hujus Synodi Actionem dixit Theophilus: Ab Imperatore & à Photii Synodo miffus fum. Metrophanes Metropolita Smyrnenfis in litteris ad Manuelem Dromi Logothetam difertè adfirmat omnes quatuor fuiffe communes Legatos totius factionis. At nefcio, cur omnes dicat fuiffe Metropolitas. Et præfens Synodus & Anaftafius Theophilum ac Zachariam adfidue vocant dudùm Epifcopos, Pfeudo-Epifcopos , ac Ex-Epifcopos ; Quod nempe olim etiam à Gregorio Syracufano legati fuiffent jam pridem à Benedicto tertio Pon tifice degradati. Fuerant à Sancto Methodio Patriarcha in Epifcopos promoti.

De eifdem ad quartam hujus Synodi Actionem dixerunt gloriofiffimi Principes. Ifti funt illi duo, qui omnimodò lædunt multitudinem illam, eò quòd certificent eos hujufmodi, quia comminifiravit nobis Papa Nicolaus. Et in boc habet fatisfactionem mul»

titudo, quoniam fi receperit hos duos, & communicavit eis, utique & Photium recepit, & communicavit ei: Si autem illum recepit & communicavit, utique una die vocatus eft Patriarcha, & fi vocatus eft una die Patriarcha, babemus quod dicamus multùm. Etiam in Palatio dixerunt palàm eidem Pfeudo-Epifcopi : Quia oftendere babemus per omnia, quia ut Sacerdotes fanctiffimo Papæ comminiftravimus. Et ad plenam noftram Synodum Diximus, & iterùm dicimus, quia ut fummi Sacerdotes fufcepti fumus à Papa Nicolao, & comminiftravimus ei, & recepti fumus ab eo. At repofuerunt Apoftolici Legati: Abfit, mendaces funt, & non dicunt veritatem. Et Marinus fanctæ Romanæ Ecclefiæ Diaconus & Legatus: Ego Subdiaconus Romanæ Ecclefiæ eram in diebus illis fecratus à Leone quarto fandimo Papa Romano,

in quinta Symmachi Pontificis Synodo lauda
tum, Romanæ Ecclefiæ Canonem mandan
tem ut fpoliatus Epifcopus ante omnem audien-
tiam ac litis exordium pleniffimè reftituatur.
Secundò, de Photio ex laicis ad Patriarchalem
Epifcopatum promoto graviter excepit, arguens
violatos Canones Sardicenfes, perpetuam Eccle-
fiarum confuetudinem, nuperas Adriani primi
Pontificis ad feptimam Synodum dogmaticas lit-
teras, factamque iftic Ecclefiæ Conftantinopo-
litanæ adversùs vitium iftud profeffionem. Hìnc
Photium & pro intrufo, & pro prævaricatoriè
ordinato habuit, ejufque ad ipfum litteræ ha-
buerunt hanc informem Epigraphen Viro Pho
tio. Exponit Metrophanes Metropolita Smyr-
nenfis: Divinus ille Pontifex Nicolaus, quamvis
ex parte noftra adeffet nemo, qui caufam noftram
tueretur, quod nobis per adverfarios id facere non
licuiffet, tamen coacte Occidentalium Epifcoporum
Concilio, ex illis ipfis Photii litteris illum reprobavit
&condemnavit, LAICUM nominando. Pho-
tium ut Epifcopum & Patriarcham, quoufque
caufam plenè cognitam definiret, agnofcere no-
uti etiam in Synodi noftræ præfatione Ana-
ftafius advertit.

in Ecclefia Romana minifirabam à duodecimo anno temporis nativitatis meæ, & quando ifti venerunt Romam cum Arzabir, ego miniftrabam in Ecclefia Romana fande Dei Genitricis Mariæ, quæ dicitur Præfepis; illic eos fufcepit fanctiffimus Papa Nicolaus per fatisfactionem libelli & juramenti, non contulit eis communionem in loco Epifcoporum.luit, Si verò contradixerint, oftendant quod fufceperit eos in communionem ut Epifcopos. Eos igitur, Ante- Tertiò, de facris Sanctorum imaginibus decefforum fuorum Leoni quarti & Benedicti tertii nuo quæri & difputari noluit Pontifex, fed fefententiis deferens, Sanctus Nicolaus ut laicos ptima Synodi & Adriani primi Pontificis fervari dumtaxat fufceperat, & quidem primùm profef-juffit decreta: Non enim fcribit ad Leonem Epift. 78. fos libellum iftum, de quo ad eamdem noftræ Auguftum Sanctus Pontifex Leo, in aliquam di- c. 2. Synodi Actionem dixerunt ampliffimi Magiftra-fceptationem piè & plenè definita revocanda funt, tus: Solet Romana Ecclefia ab omnibus advenis profeffionem fidei exigere, ac tunc demùm ad Sancti Petri edem admittere. Attamen fuis illi mendaciis. circumvenerunt multos, quorum unus fuit etiam Theodorus Caria Metropolita. Hæc legatio contigit item anno Domini octingentefimo quinquagefimo nono.

Sanctus interim Ignatius hærebat exul in infula Mytilene, ideòque nullum obtinere potuit Legatum. Cùm ad vos, inquit in pofteriori fua ad Nicolaum Pontificem appellatione, litteras quibus Epifcopos ftatum omnium rerum docebamus, per Laurentium Presbyterum & duos Stephanos, quorum alter Subdiaconus, alter laicus erat, dediffemus, illos etiam Sacramento adegimus, ut eas ipfi manu fua Sanctitati Tuæ porrigerent, nihil egere. Sed neque quis in ejus perfeverantium, & Photii communionem deteftantium Epifcoporum, quos inter fuiffe fe gloriatur Stylianus NeoCæfareenfis. Nihilominùs à Deo Nicolaus Pontifex eft in veritatem manuductus, & ad Regiam civitatem legavit Rhadoaldum Portuenfem & Zachariam Anagninum Epifcopum cum litteris ad Michaelem Auguftum & intrufum Photium, varia comprehendentibus, lectis in quarta Actione Synodi præfentis. Primò queftus eft de facta Synodo damnatoque citra fuam præviam licentiam Patriarcha Ignatio. Etenim prima de Patriarcharum criminibus inftantia femper ex Apoftolico Canone fpectavit ad Sedem Apoftolicam, ideòque fine prævia illius licentia nunquam illi potuerunt judicari, longè minùs damnari. Hinc Ignatium non pro damnato, fed pro fpoliato habuit, voluitque in illum fervari antiquum,

ne ad arbitrium damnatorum ipfi de his videamur
ambigere, que manifeftum eft per omnia Propheti-
cis, Evangelicis & Apoftolicis Auctoritatibus con-
venire. Quartò, dioecefim Illyricianam, à Leo-
ne Ifauro abreptam, reddi tandem exegit Sedi
Apoftolicæ, ex vetuftiffimo more regendam per
ejus Vicarium Theffalonicenfem: Reddi item
Calabria, Apuliæ, & reliquæ citerioris Italiæ.
atque Siciliæ Ecclefias, ac nominatim Archi-Epi-
fcopi Syracufani confecrationem, Romanæ Ec-
clefiæ debitam ex Apoftolica traditione. Ei om-
nium Siculorum Epifcoporum confecrationem
adfcripfit Apoftolica traditio: Attamen de folo
Syracufano, & quidem ut Archi-Epifcopo, lo-
quitur Pontifex, quod nempe illum in Metro-
politam, fuos deinceps Provinciales confecratu-
rum, evexiffet Leo Ifaurus, atque ità illius fo-
lius confecrationem ex vigefimo octavo Chalce-
donenfi Canone Patriarcha Conftantinopolita-
nus fibi adfcripfiffet. Quintò exegit Pontifex
Romanæ Ecclefiæ reftitui fua apud Calabros,
Apulos, ac Siculos patrimonia, etiam per Leo-
nem Ifaurum erepta. Sextum fuum mandatum
exponit in litteris ad omnes diœcefis Conftanti-
nopolitanæ Epifcopos, lectis in feptima Actione
præfentis Synodi : Rhadoaldum & Zachariam
Epifcopos, datis litteris tam ad Auguftum quàm
ad Photium, Conftantinopolim è latere noftro dire-
ximus, nihil eis penitùs injungentes, nifi ut tan-
tummodò caufas Ignatii Patriarchæ diligenter inve-
Aigarent, & Sedi Apoftolice plenis ac veracibus
referrent indiciis; tantùm eis de venerabilibus Do
mini noftri Jefu Chrifti, ejufque Genitricis femper
Virginis Maria, ac Sanctorum ipfius imaginibus,

Epist, 9.

quidquid quæftio afferret, juftè definire licentiam |
dantes. Etenim Arzabir ac ejus comites Epifco-
pi quefti fuerant Ecclefiam Conftantinopolita-
nam ab Iconomachis recidivam quæftionem
excitantibus, vexari quam maximè, & Chriftum
Dominum per fingula iftic conventicula blafphe-
mari. Hinc moram fuftinere malum iftud non
videbatur. At verò Patriarcharum damnatio
femper fuit de maximis Ecclefiæ cauffis: Ejus igi-
tur folum examen Legatis meritò permifit fapien-
tiffimus Pontifex, definitionem fuo judicio re-
fervavit. Cum hifce litteris & mandatis fuerunt
illi per Arzabir Conftantinopolim deducti.

Pergit Metrophanes. Legati Apoftolici, po-
fteàquam Conftantinopolim venerunt, litterafque Im-
peratori & Photio reddiderant, per octo menfes ur-
gere atque inftare non deftiterunt, ut fibi liceret lega-
tione pro Imperio Pontificis perfungi. Prohibiti ve-
rò, immò donis etiam illeci & corrupti, Patriar
cbam Ignatium pręter jus fasque omne exauctorarunt,
Photiumque confirmarunt, Photio, quod non ritè
lectus effet Ignatius Patriarcha, accufatorem infti-
tuente, quæ potiùs in ipfum quadrabat Photium:
Quippè qui per vim folam & Principum manum,
præter mentem fententiamque Epifcoporum, intru-
fus effet. Illud verò de Ignatio fine fuffragiis creato
penitùs falfum erat atque confictum. Legatos fuiffe
non tantùm donis corruptos, fed & Regiis ter-
roribus compulfos teftatur teftis oculatus Sanctus
Stylianus. Eofdem primitùs conftanter egiffe,
at per centum dies nemini, nifi fuis Domefticis
potuiffe loqui, atque ità pedetentim per Græco-
rum artes fuiffe inflexos teftatur in litteris ad
Photium, & in litteris ad Dioecefis Conftantino-
politanæ Epifcopos ipfe Pontifex Nicolaus.

ma ftipatus, Photianæ iniquitati fatellitem fe
præbuit, ac per præfentes milites & Commenta-
rienfes egit omnia ex more, cujus in Sedem
Apoftolicam temeritates reforbebat Photius, fa-
&tionis Eufebianæ. Sanctus Ignatius, quem Epi-
fcopatui plenè reddi & per omnia ut Patriarcham
tractari Pontifex jufferat, non per duos Epifco-
pos, ut mandat antiquiffimus Ecclefiæ Canon,
fed per unum Diaconum & alterum laicum ad
Synodum citatus eft, & fub capitis poena juffus
adeffe ut in fimplicem monachum degradatus.
Aft omnibus fpretis terroribus ftitit fefe intrepi-
dus in habitu Patriarchæ. Eum Regia violentia
fuiffe Epifcopatui intrufum teftati funt feptua-
ginta duo filii Belial, quorum Principes erant
Leo Creticus & Theodotacius, Patricii, Magi.
ftri dignitatem ifto perjurio mercati. Nec quis
Epifcoporum fuit aufus intercedere, nifi unus
Theodulus Ancyranus, primæ Galatiæ Metro-
polita, per nefcio quem idcircò parricidam per-
cuffus gladio, & proprio fanguine infigniter pur-

puratus,

Ad Romanam Ecclefiam, Nicolaum Ponti ficem, Canones Sardicenfes, ac Innocentii primi Pontificis pro Sancto Joanne Chryfoftomo Prædeceffore fuo zelum proclamavit Ignatius; aft Apoftolicus vulgaris Canon, Si quis Epifcopus fæcularibus poteftatibus ufus Ecclefiam obtineat, deponatur, in ipfum fuit pronunciatus, Procopius Pfeudo Subdiaconus, nuper ob crimina canonicè ab ipfo degradatus, detraxit illi Patriarchale Pallium, proclamavit folenne, Indignus eft, atque ità vir fanctiffimus eft latrocinaliter dejectus, Denuò provocavit ad alteram adducti Canonis partem, Et fegregentur omnes, qui illi communicant, dicens ad Principem: Si ego Archi-Epifcopus non fim, ne tu quidem Imperator es, neque ifti Epifcopt, fed neque Mechus Bardas, omnes enim vos indignis meis manibus eftis confecrati. Eis improperavit Eufebianæ factionis, quofdam Epifcopos ut hæreticos damnantis, & ab eis confecratos ut canonicos admittentis, irregularem vefaniam durè exagitatam à Sancto Bafilio in Epiftola ad Ecclefiam Evaifenam. At cum Principe ebriofo dormitarunt omnes Epifcopi: Non cognoverunt, inquit Nicetas Paphlago, qui in ambitionis & ava- Epist, 66. ritiæ tenebris ambulant, fe eifdem confiliorum laqueis, quos aliis pararant, comprehendi. Meritò hanc Synodum paffim cum Theodofio Patriarcha Hierofolymitano in litteris ad Sanctum Ignatium, in prima noftræ Synodi Actione lectis, vocamus Cayphaicam, malignantium Synagogam, fpeluncam latronum, fanguineum con

Addit ab illis & Michaele Augufto duas Conftantinopoli celebratas Synodos, alteram pro facris imaginibus, alteram pro Photio adversùs Ignatium, de qua idem Pontifex in litteris ad dictum Imperatorem. Illud ridere libuit, quod quafi ad majorem firmitatem Concilium, adversùs Ignatium Fratrem & Comminiftrum noftrum congregatum, æqualis numeri cum fanda olim Synodo in Nicea à fanctis Patribus celebrata fuisse perhibetis. Quofvis Epifcopos ad latrocinalem Synodum coegerat Auguftus Michael, ideòque generalem feu œcumenicam, fanctæ primæ Nicænæ parem blaterabat; at repofuit laudatus Pontifex: Non totidem Præfules, fed merita non minora Synodum Synodo Nicene possunt facere parilem,magifque illud advertendum, quia illic contra unius Presbyteri vefaniam non folùm multarum regionum Pontifices, verùm etiam & Patriarchæ præfediffe referuntur; bic autem in Patriarchæ negotio non folùm ullus Patriarcharum, fed nec ullus alterius diœcefeos inventus eft quifquam Epifcopus. At verò generalis Synodus requirit præfentiam aut certè legationem omnium diœcefeon ac Patriarcharum. Neque mireris in una Conftantinopolitana diœcefi fuiffe tot EpiIn ejus vi fcopos: Etenim fuiffe nimiam Epifcoporum multita F.109. tudinem queftus eft apud Innocentium tertium Patriarcha Latinus, Criminalibus hifce in fanctum Patriarcham ju-fiam rexiffe, fed tyrannidem exercuiffe. Ità ille à diciis interfuit contra Canones Michael Augu

ventum.

Neque hic ftitit Schifmaticorum furor. Etenim damnati, in Conftantini Caballini fætido fepulchro claufi, barbaricis fuppliciis adflicti Patriarchæ manu violenter arrepta formarunt in pu ra charta fignum crucis, cui ipfe Photius fuperfcripfit: Ignatius indignus Conftantinopolitanus confiteor me non lege & fuffragiis creatum Ecclefie thronum invafisse, neque his annis ritè & fance Eccle

rerum ignaris creditus eft juftè damnatus, & fen

ftus, & quidem promifcua Palatii ac vulgi tur-tentiæ acquieviffe. Quin & fententiam ab ipfo