Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub

tìùs adjuravit Imperatorem fufficere in his, quæ paf-nopolitana Diaconus & Chartophylax, Joannes
fus eft, nihilque amplius fuftinere. Cherfona eft
rerum omnium, etiam frumenti, indiga, &
nec ipfa Romana Ecclefia potuit Pontifici quid-
quam fubfidii. tranfmittere, atque ità iftic ex
inopia gloriofus Martyr defecit. Relegatus fuit
anno fexcentefimo quinquagefimo fecundo, eo-
demque defunctus eft Paulus Patriarcha, creatus
anno fexcentefimo quadragefimo fecundo, at-
que ità fedit, non duobus folummodò annis,
fed omninò decem.

Presbyter & cuftos facrorum vaforum, & Con-
ftantinus Diaconus, eorumdem vaforum cuftos,
quos omnes fuiffe germanè orthodoxos, ac ge-
minæ in Domino voluntatis ac operationis pro-
feffores teftatus eft in præfenti Synodo, ac de-
monftravit Georgius Ecclefiæ ejufdem Diaconus
& Chartophylax, protulitque orthodoxam Tho-
mæ fynodicam Epiftolam, paratam ad Vitalia-
num Pontificem, Eugenii fuccefforem, fed quæ
dirigi non potuit propter nuperum Saracenorum incur-
Noluit tamen Conftans Auguftus videri perfe- fum affiduè imminentem, & Regiæ civitatis obfef
cutor fidei & Ecclefiæ Romanæ : Non de Typifionem, quæ facta eft per biennium, quo geffit Epi-
fui damnatione, fed de aliis facinoribus eft opti-
mum Pontificem criminatus. Primò, quod Sa-
racenis faviffet, & communicaffet per litteras.
Deindè, quod in Deiparam Virginem nefcio
quid hæreticè blafphemaffet. Hinc ad Theodo-
rum Epifcopum fcribit magnus Pontifex & Con-
Epift. 14. feffor. Ego aliquando ad Saracenos nec litteras mifi,
nec quem dicunt Tomum, qualiter credere debeant,
aut pecunias unquam tranfmifi: Exceptis dumtaxat
quibufdam illinc venientibus fervis Dei caufa eleemo-
fyne, quibus & modicum quid præbuimus, minimè
ad Saracenos transmissum. Porrò de Domina noftra
gloriofa femper Virgine Maria, quæ Deum & Domi-
num noftrum Jefum Chriftum peperit, quam omnes
Sancti &Catholici Patres Dei Genitricem appellant,
utpotè quæ Deum hominem peperit, falfissimum con-
tra me, immò contra fuas ipforum animas, iniqui
viri teftificati funt. Nam quifquis Beatam femper
Virginem, Matrem videlicet Dei noftri, non bone-
rat atque adorat, anathema fit, & in præfenti fæ-
culo, & in futuro. Ejus innocentiam fuiffe mul-
tis miraculis à Deo confirmatam teftatur Anasta-
fius Bibliothecarius.

Nicephor.

fcopatum. Ità affiduè adversùs Deum, quàm ad-
versùm Saracenos Conftans militare maluit:
Quin & fratrem germanum Theodofium, Ec-
clefiæ Conftantinopolitana Diaconum, truci-
davit, de quo Georgius Cedrenus, Theodofius à
morte fua Conftanti crebrò per quietem vifus eft habi-
tu Diaconi, poculum fanguine plenum porrigens,
atque dicens: BIBE FRATER, utique fangui-
nem, quem parricidaliter effudifti. Hinc ille in
furias actus eft, factus alter Cain à facie Domini
fuper terram profugus, omnem Græciam perva-
gatus, etiam Romam venit, imperii fedem Sy-
racufis in Sicilia fixit, atque illic anno imperii
vigefimo feptimo à quodam Andrea, Troili filio,
qui fitulam ejus capiti nimiùm durè infixit, in
balneo occifus. Otto Frifigenfis Epifcopus ait
illum Romæ & de hærefi & de actis in Sanctum L. 5.c.11.
Martinum folenniter poenituiffe: At fine tefte
loquitur adversùm plurimos & graviffimos hifto-
ricos referentes ejus barbaricam in Romanas ba-
filicas ac Italiæ & Siciliæ populos infolentiam,
quibus eft omninò credendum.

CAPUT VI

Sexta generalis Synodi Prafes,
Epifcopi, locus,
tempus.

Conjurata factio in Conftantis occifi locum

Deportato Sancto Pontifici alium fuperordina-.
ri juffit Conftans Auguftus, eftque fuperordina-
tus Eugenius. Paulo autem Patriarchæ Con-
ftantinopolitano fucceffit denuò ad paucos men-
fes Pyrrhus, ac tum Petrus, Curator accipiendis
hofpitibus in eadem Ecclefia, de quo liber Pontifi-
calis. Eugenii temporibus Petrus Patriarcha Con-
ftantinopolitanus direxit fynodicam ad Sedem Apofto-
licam juxta confuetudinem, omninò obfcuriffimam &
ultra regulam, non autem declarans operationes, aút
voluntates in Domino Jefu Chrifto. Et accenfus eft
populus & Clerus, eò quod talem fynodicam direxif-
fet, quæ minimè eft fufcepta, fed cum majori fire-
pitu eft à fandia Dei Ecclefia projecta, ut etiam nec
eundem Papam dimitteret populus vel Clerus Miffas
Siciliam ftatim levavit Mezenium
celebrare in Bafilica Şanda Dei Genitricis femper- Armenium genere; verùm illius filius Conftan-
que Virginis Mariæ, quæ appellatur ad Præfepe, tinus mox in infulam fe armatus contulit, expu-
nifi promififfet is ipfe Pontifex minimè cam aliquando gnavit conjuratos, paternumque thronum rece-
fufcipere. Eugenium dolofis verbis circumducere pit adjutus à Vitaliano Pontifice, de quo ipfe in
conatus eft Petrus, Romanus autem Clerus & litteris ad Donum Papam. Multam nobis inftan-
populus ejus conftantiæ à Principis in Sanctum tiam fecerunt tam Regiæ civitatis Patriarcha Theo-
Martinum barbarie timuit, ideòque illum adegit dorus, quam Macarius Patriarcha Theopoleos, ur
ad ejufmodi promiffa. Adeò Romani populi im- ejiceretar Vitalianus beatiffimus de dyptichis, affe-
mobilem fidem non fine fundamento Apoftolus rentes Honorium memorari in dyptichis propter bono-
laudavit. Sancti Nicephori Chronicon ait Pe- rem Apoftolica Sedis antique noftræ Roma. Nam
trum fediffe annis duodecim, menfibus feptem, non acquiefcere, ut memorentur Patriarchæ, qui
at certum eft numeros effe vitiatos: Sedit duobus poftmodùm fuerunt in prædicta fancta Romana Eccle-
dumtaxat annis, menfibus tribus.
fia, donec conquifitio &fatisfaclio proveniat de qui-
Ei fuccefferunt Thomas Ecclefiæ Conftantibus contenditur inter utrafque fedes, & ità veftra

Pa

Paterna Beatitudo confequenter memoretur. Sed huic nos non acquievimus, id eft, ut ejiceretur idem Vitalianus de Dyptichis. Hoc quidem, utpotè omnem æqualitatem fervantes, & utrofque orthodoxos habentes; hoc autem & propter charitatem collatam nobis ab eodem Vitaliano, dum fupereffet, in mosione tyrannorum noftrorum. Nempe Thomas, Joannes, & Conftantinus, Patriarchæ orthodoxi, Romanorum Pontificum nomina facris Ecclefiæ tabulis infcripferant, ea autem fucceffor Monothelita Theodorus volebat ejecta, retentumque nomen folius Honorii, quafi fautoris: At verò Auguftus beneficii memor nequaquam Vitaliani præfertim nomen permifit radi. Hic eft Conftantinus, quem alii quintum vocant, alii quartum, vulgò dictus Pogonatus feu barbatus: Non à barba ultra morem longa aut larga, fed à fubitò nata. Etenim ex Sicilia, quo imberbis abjerat ad expugnandos tyrannos, paucos poft menfes rediit Conftantinopolim plenè barbatus, factus quafi homo alter. Ità Joannes Zonaras.

dem atque Ecclefiam femper contumaciffimus: Undè tandem ejectus eft à Principe, ejufque in locum furrogatur Georgius, Presbyter orthodoxus. Eo tamen poft Synodum præfentem defun&to, pœnitentiam Theodorus aut egit aut fimulavit, atque ità fuit fedi reftitutus. Sancti Nicephori chronicon, ejus priorem fedem contrahens ad duos annos, certum eft in numeris effe vitiatum.

Anno itaque Domini fexcentefimo feptuagefimo octavo Conftantinus Auguftus à Dono Pontifice poftulavit generalem Synodum cum hoc moderamine. Poftquam tempus non recipit perfedam congregationem fieri, adhortamur veftram Paternam Beatitudinem per præfentem noftram piam facram, dirigere viros utiles & modeftos, notitiam babentes totius à Deo inspirate doctrinæ, peritiam irreprehenfibilem habentes dogmatum, indutos perfonam veftræ Apoftolica Sedis, ejufque Concilii, deferentes & libros, quos oportet proferri, & omnem auctoritatem habentes. Etenim Saraceni omnem Egyptiacam, Africanam, ac Syriacam Diœcefim obtinebant, adeffe proinde non poterant omnes Patriarchæ ac Epifcopi, & plena fieri Synodus, ideòque Princeps ex Occidente & Septemtrione rogabat mitti Epifcopos & doctos & multos. Mitti rogat Legatos duplices: Alios folius Domini Papæ feu Apoftolicæ Sedis, alios Synodi ejus Patriarchalis, habentes auctoritatem

[ocr errors]

Septemtrionalis. Hinc pergit. Perfonas, quæ dirigentur à paterna veftra Beatitudine, ità decernat: Ex veftra quidem fancta Ecclefia, fi utique videtur ei, tres perfonæ fufficiant; quod fi & plures quanta ei placuerint, dirigat. De Concilio verò ufque ad duodecim Metropolitas,& Epifcopos, utique aliquot ad eorum Provinciam fpectantes. De quatuor verò Monafteriis Byzantinis ab unoquoque Monafterio Monachos quatuor. Varia enim Græcorum Monafteria habebat Romana Ecclefia, eorumque quatuor erant Conftantinopolitana, id eft habentia Monachos Conftantinopolitanos.

Iniit imperium anno Domini fexcentefimo fexagefimo octavo, reperitque in Regia urbe Patriarcham jam dictum Theodorum, ex Presbytero Syncello & facrorum vaforum cuftode creatum anno fexcentefimo fexagefimo fexto, de quo ipfe in litteris jam laudatis. Theodorus Patriarcha fuggeffit noftræ Serenitati suspectum se esse dirigere confueta fynodica ad veftram Paternam Beatitudinem, ne forsàn non recipiantur, ficut & fub Pre-totius Ecclefiæ Occidentalis, Meridionalis, ac decefforibus fuis Patriarchis factum eft; fed magis providit adhortatoriam Epiftolam facere ad Veftram Beatitudinem, quam & direxit. Princeps ortho'doxus fufcepto imperio mox juffit Theodoro fynodicas litteras & Romanæ fidei profeffionem mittere ad Papam, ac fuppliciter expoftulare Epifcopatus confirmationem, fpirituque hæretico recalcitrantem compulit ad flagitandam faltem Synodum, hafce tandem lites finituram. Macasium Antiochiæ Patriarcham evocavit Conftantinopolim, rogavitque tantæ cum Romana Ecclefia contentionis & difcordiæ radicem & caufam: Satisfecerunt verò ambo Patriarchæ, quod verba Addit optimus Princeps. Per Deum omnipoquædam novitatis intromiffa funt, aliquibus quidem tentem non eft apud nos partis cujuslibet favor bac ex imperitia introducentibus, aliquibus verò in- fed equalitatem utriufque partibus confervabimus, congruè fcrutantibus incomprehenfibilia opera Dei. nullatenus neceffitatem facientes in quocumque CaNempe quomodò Eutyches de natura, ità Ma-pitulo eis, qui à vobis diriguntur quoquo modo, carius & Theodorus de Dei fui voluntate nole-fed & omni honore cum competenti munificentia & bant difputare. Addiderunt effe infinitam conten-fufceptione dignos eos habebimus. Et fi quidem tionem propter viles inquifitiones. Imitati funt Joannem Jejunatorem Epifcopum Conftantinopolitanum, qui lites de profano, Epifcopus univer falis, titulo perfuafit Mauritio Augufto effe frivolam quæftionem de nomine, atque ità opti-Aituti fumus fervare fidem fanctam & immacu mum Pontificem Gregorium Magnum, tamquam qui nodum in fcirpo quæreret adversùs Regiæ civitatis Ecclefiam, reddidit mirè exofum. Quare pacem cum Saracenis, & Bulgaris, qui & ipfi in Romanos fines irruperant, compofuit Conftantinus, pacificandis Ecclefiis omnem adjecit animum, utramque partem tractavit ut or thodoxam ufque ad futuram generalem Synodum, prima opportunitate omninò à Sede Apoftolica expoftulandam. Porrò Theodorus Patriarcha fedit annis duodecim, in Romanam fi

fed&omni

utrique convenerint, ecce & bene; fin autem minimè convenerint, iterùm cum omni humanitate eos ad vos dirigemus, de cætero nos excufantes in Judicio Dei imminente nobis, juxta quod con

[ocr errors]

latam, quam percepimus, unoquoque proprio senSu abundante, & rationem reddituro ante fandum & terribile tribunal Dei noftri. Et infrà. Omnem concurfum venientibus jussimus præbere Theodorum gloriofum Patricium & Exarchum noftræ Italia, tam in navi, quàm in expenfis & omni utilitate corum: Et fi neceffitas exegerit, etiam caftellatos dromones præbere ad omne munimen, ut ex omnibus illæfi, & fine periculo, Deo cooperante, ad nos perducantur. Græcorum antiquus mos eft Sedis Apoftolica Legatos cir

cumfcribere, corrumpere, feducere, ignominiosè tractare, atque remittere. Etenim de Innocentii primi Pontificis ad Arcadium Auguftum Legatis, Romanæ Sancti Joannis Chryfofomi adversùm Theophili Patriarchæ Alexandrini violentias appellationi delatum poftulantiL. 8. c. 28. bus, fcribit Hermias Zozomenus, Joannis boftes banc rem apud Arcadium quafi in contumeliam ejus imperii fieret, calumniati funt, & ut Legatt, tamquam Imperii tranfmarini turbatores, ablegarentur, effecerunt. Et Acacium Epifcopum Conftantinopolitanum damnavit Felix tertius, quod Legatos fuos Misenum ac Vitalem Epifcopos chartis privari paffus fuerit & mancipari cuftodia, coegerit ad fecum in facrificio procedendum & communicandum, præmiis corruperit, ac in Sancti Petri Apoftoli læfionem reddiderit inefficaces, ac Papalium mandatorum prævaricatores. Latiùs id referunt Gelafius Pontifex, Evagrius Epiphanienfis, ac Liberatus Diaconus Carthaginenfis. Quomodò Ennodium Ticinen. fem ac Peregrinum Mifenatem Epifcopum, Hormifdæ Pontificis Legatos, quod pecuniis corrumpere non poffent, tractarit Anaftafius Auguftus, narrat in ejufdem Pontificis vita liber Pontificalis. Et Theodori Pontificis Legatos jam fuprà audivimus fuiffe à Conftante Augufto & Paulo Patriarcha carceratos, deportatos, verberatos. Et quis nefciat Juftiniani barbaram feritatem in Pontificem Vigilium? Hinc itaque Conftantinus Auguftus fpondet Legatis Apoftolicis omnem honorem, munificentiam, liberta. tem. Hinc flexo mentis poplite illum deprecatur Sanctus Agatho Pontifex, ut promissa servans eos benignè audiat, & tam in fidei rectitudine, quàm in corporum fofpitate illafos remittat.

die

Et princeps omninò ftetit promiffis. Tribuit eis, inquit in vita Agathonis Anaftafius Bibliothecarius, que fuftentationem fufficiebant in eorum expenfas in domo, quæ appellatur Placidia, decima octava menfis Novembris. Die Dominico advocati funt in processione ad fanctam Dei Genitricem in Blachernas in tanta honorificentia, ut etiam de palatio caballos ftratos dirigeret cum obfequio Pietas imperialis,& fic eos fufciperet. Imitatus eft Juftinum Auguftum, qui quanta pompa Hormifda Pontificis ad fchifma Acacianum componendum Legatos fufceperit, referunt Legati ipfi in fuis ad Pontificem fuggeftionibus, ac fingulaPoft Ep, tim Diofcorus Diaconus in litteris ad Pulionem Subdiaconum Ecclefiæ Romanæ. Quid fint, & qualiter à Synodo generali recipiendi Romani Legati, paucis ad octavam Synodum dixit Metrophanes orthodoxus Metropolita Smyrnenfium: Sanctiffimos Vicarios fenioris Romæ ut Prophetas fufcipimus. Pergit in vita Sancti Agathonis laudatus Anaftafius. Divina gratia omnipotentis Dei conceffa eft Miffis Sedis Apoftolicæ, ut ad lætitiam populi vel fandi Concilii, qui in Regia urbe erant, Joannes Epifcopus Portuenfis Dominico die octavarum Pafchæ in Ecclefia Beata Sophie Miffas publicas latinè celebraret coram Principe & Patriarcha, & omnes unanimiter in laudes & victorias piiffimorum Imperatorum Latinis vocibus acclamarent.

AO. Relat. 1. 2560

Act. 4.

Ità fracti in domo Placidia Latini altaris in

juriam duxit Princeps reparandam.

Verùm ejus litteræ Donum Pontificem repe rerunt defunctum, traditaque funt ejus fuccef fori Sancto Agathoni, de quo Anastasii Bibliothecarii liber Pontificalis. Hic fufcepit Divalem juffionem Piiffimorum Principum, Conftantini, Heraclii, & Tiberii Auguftorum (utrumque enim fratrem in imperii focietatem Conftantinus adfcive rat) per Epiphanium gloriofum à secretis, missam Prædeceffori fuo Dono Papæ, invitantem atque adbortantem, ut debeat Sacerdotes vel miffos fuos di rigere in Regiam urbem pro adunatione facienda fan&tarum Dei Ecclefiarum, quod &ordinare non diftulit. Et direxit Abundantium Paternenfem, Joannem Rhegitanum, & Joannem Portuenfem Epifcopum, Theodorum Georgium Presbyteros, Joannem Diaconum, & Conftantinum, Theodorum Presbyterum Ravennatem, atque religiofos fervos Dei Monachos. Etenim Princeps non tantùm Domini Papæ, fed & ejus Patriarchalis Synodi Legatos poftularat, nec non & Monachos è græcis cœnobiis Ecclefiæ Romanæ. Et quidem Domini Papæ Legatos dumtaxat tres. Et hinc, uti liquet ex Actis fynodalibus, Theodorus & Georgius Romani Pres byteri, ac Joannes Diaconus, quem Romanæ Ecclefiæ Archi-Diaconum fuiffe affirmat Princeps in litteris ad Leonem fecundum Pontificem exftantibus poft præfentem Synodum, Agathonis Pontificis, tres autem memorati Episcopi egerunt vices centum viginti quinque Epifcoporum Concilii antique Roma. Sanctus namque Agatho, acceptis Divalibus litteris, mox adeò numerofam ex Italiæ, Galliæ, Hiftriæ, & Angliæ Epifcopis adunavit Synodum, & ad noftram præfentem mifit ejus avitum de præfenti controverfia fenfum & Apoftolicam traditionem. Et hinc tres laudati-Romani Clerici Synodo noftræ præfederunt, tres autem laudati Epifcopi federunt dumtaxào poft Patriarchas ac Patriarchalium fedium Vicarios: Utpotè non Apoftolicæ Sedis, fed Legati folius Ecclefiæ Occidentalis atque Septemtriona lis. Invitavit Pontifex & magnum Theodorum Ecclefiæ Cantuarienfis Archi-Epifcopum: At ille juftis de caufis fe excufavit. Attamen Sanctus Wulfridus Eboracenfis Archi-Epifcopus, & noftrorum Frifonum Apoftolus, adfuit jam laudatæ Synodo Romanæ. Laudatum fuperiùs ab Anaftafio Bibliothecario Conftantinum fuiffe Romanæ Ecclefiæ Subdiaconum teftatur Sanctus Agatho in litteris dogmaticis ad Principem: Legatus ille non fuit, fed Legatorum adjutor, mi nifter, confultator. Et hinc in Synodo nullus fuit illi locus. Theodorus Ravenna Archi-Epifcopus Legatum habuit fpecialem, Presbyterum Theodorum: Ex reliquiis Autocephalia per hofce dies refignatæ, Hocce excufsæ ambitionis folatium videntur Ravennatibus Epifcopis Donus & Agatho Pontifices commiserati indulfiffe.

Porrò non tantummodò Legatos Metropolitas ac Epifcopos, fed & omni Christiana fcientia inftructos, unàque libros poftulavit Princeps, refpondit verò Sanctus Pontifex. Apud bomines in medio gentium pofitos, & de labore corporis quotidianum victum cum fumma hæfitatione conquirentes, quomodò ad plenum poterit inveniri Scripturarună

Act. 8

[ocr errors]

che Conftantinopolitani Protosyncellus, in
Synodi Florentinæ adversùs Marcum Ephefium
Metropolitam apologia fcribit San&tum Augusti-
num effe Doctorem præclariffimum à fexta Sy-
nodo receptum.

Adjungit adhuc Pontifex de fuis Legatis. Li.
centiam eis five auctoritatem dedimus apud tran-

fcientia, nifi quod quæ regulariter à Sanctis atque
Apoftolicis Prædecefforibus, & venerabilibus quin-
que Conciliis definita funt, cum fimplicitate cordis &
fine ambiguitate à Patribus tradite fidei conferva
mus, unum ac præcipuum bonum habere femper
optantes atque ftudentes, ut nihil de eis, quæ re-
gulariter definita funt, minuatur, nihil mutetur
vel augeatur, fed eadem & verbis & fenfibus illi-quilliffimum veftrum imperium, dum jufferit ejus
bata cuftodiantur? Eo namque tempore Longo-
bardorum avaritia,Regum Francorum ignavia, &
Saracenorum barbaries in Europa vaftabat omnia,
Carolufque Martellus Major domus noftrorum
Regum cuncta Ecclefiarum & Monafteriorum
bona militibus fuis dabat in beneficium, nulla
nobis erant ftudia, nullus Ecclefiæ fplendor,
quoufque Sanctus Bonifacius Archi-Epifcopus à
Gregorio fecundo in Franciam miffus Apoftolus
cum Pippino Rege Martelli filio reparare cœpit
lapfam Chriftianitatem, plenè tandem repara-facta fuerit Sacerdotum, difficile eft, ut cupiditas
tam à Carolo Magno. Nam & Sanctum Aman-
dam Trajectenfem Epifcopum, Gandenfibus no-
ftris per ea tempora prædicantem, è manuum la-
bore victitaffe fcribit apud Joannem Bollandum
Joannes Harvengius Abbas Bone Spei. Pergit
Pontifex de fuis Legatis. Quibus portitoribus &
teftimonia aliquorum fandor um Patrum, quos hæc
Apoftolica Chrifti Ecclefia fufcipit, cùm eorum libris
tradidimus, ut facultatem fuggerendi à benignissimo
veftræ Chriftianitatis imperio confecuti ex his dumta-
xat fatisfacere ftudeant, dum imperialis Manfuetu-
do præceperit, quid hæc fpiritalis mater eorum ac à
Deo propagati imperii Apoftolica Chrifti Ecclefia cre-
dat & prædicet, non per eloquentiam fæcularem
que nec fuppetit idiotis hominibus, fed per fynceri-
tatem Apoftolicæ fidei, in qua & ab incunabulis edo-
&i ufque in finem propagatori veftri Chriftiani impe-
rii, cœli Domino, omnes nobifcum deprecamur fer-ftratus exoro, porrigere dignemini clementiffimam
vire atque obedire.

Clementia, fimpliciter fatisfaciendi, in quantum
eis dumtaxat injunctum eft, ut nihil profectò præ-
fumant augere, minuere, vel mutare, sed tradi-
tionem hujus Apoftolicæ Sedis, ut à Prædecefforibus
Apoftolicis Pontificibus inftituta eft, fynceriter enar-
rare. Proteftatur adversùs confuetam Græcorum
audaciam, de qua Sanctus Leo Pontifex in litte-
ris ad Maximum Patriarcham Antiochenum.
Subrependi occafiones non prætermittit ambitio, & Epift. 62.
quoties ob intercurrentes caufas generalis congregatio C. 4.

Denique illa antiquorum, quos Romana fufcipit Ecclefia, fanctorum Patrum teftimonia funt hæc ipfa Pontificis ad Principes & Synodum dogmatica Epiftola, aureis litteris fcribi digna, collecta ex Græcis ac Latinis Patribus, quorum præcipuus eft Sanctus Auguftinus, quem dicit Doctorem præftantiffimum, & veritatis prudentiffimum Prædicatorem. Eumdem inter futuros Synodi Duces numerat in litteris ad Principem Manfuetus Archi-Epifcopus Mediolanenfis, intitulans Doctorem omni fapientia clarum. Etiam Theophanius Abbas Monafterii ad Bajas, durif fimum Monothelitarum in Synodo flagellum, affiduè laudavit Sanctum Auguftinum in fuis difputationibus, earum merito evectus, Macarii degradati loco, in Patriarcham Antiochenum. Quin & ipfe Macarius Auguftinum profeffus eft Doctorem Sanctum & acceptabilem, unam in Domino voluntatem ex ipfo proferre vanè conatus. Dogmatica Pontificis Epiftola adduxit va. ria ejus loca ex opére illo adversùs Julianum Pelagianiftam, quod huc ufque habuimus imperfefum: Ei magnas debemus gratias, utpotè quæ opus iftud ex Monafterii Ciftercienfis Bibliotheca productum oftendat effe germanum, liberum ab omni labe ac periculo fpuriæ fuppofitionis. Et hinc Gregorius Monachus, Jofephi Patriar

improborum non aliquid fupra menfuram fuam mo-
liatur appetere. Ità Ephefinam Juvenalis Hiero-
folymitanus, Synodum Chalcedonenfem ac
laudatum Leonem Papam graviffimè inquietavit
Anatolius Epifcopus Conftantinopolitanus. Et
tria Capitula, à quibus tantum in Ecclefia fcan-
dalum, aliud non fuere, quàm ejufdem Synodi
Chalcedonenfis conftituta, attentata fine man-
dato Apoftolicæ Sedis. Hinc admodùm providè
Sanctus Agatho interdixit & præcavit ejufmodi
præfumptiones. Et hinc vides generales Synodos
Romanæ directioni & poteftati plenè fubeffe.

Notanda funt verba: Traditionem hujus Apofio-
lice Sedis fynceriter enarrare. Utique traditionem
de duabus in Domino voluntatibus ac operatio-
nibus, quam infigniter exponit, & addit. Cum
corde contrito & profluentibus lacrymis, mente pro-

dexteram Apoftolicæ doctrine, quam cooperator pio-
rum laborum veftrorum Beatus Petrus Apoftolus tra-
didit, ut non fub modio condatur, fed tuba clariùs
in toto orbe prædicetur: Quia ejus vera confessio à
Patre de cœlis revelata eft, pro qua à Domino Bear
tus effe eft pronunciatus. Cujus adnitente præfidio
bac Apoftolica ejus Ecclefia nunquam de via veritatis
in qualibet erroris parte deflexa eft, cujus auctorita-
tem, utpotè Apoftolorum omnium Principis, femper
omnis Catholica Chrifti Ecclefia, & univerfales Sg-
nodi fideliter amplectentes, in cunctis fecuta funt,
omnefque venerabiles Patres Apoftolicam ejus doctri-
nam amplexi, per quam & probatiffima Ecclefiæ
Chrifti luminaria claruerunt. Et Sancti quidem Do-
cores orthodoxi venerati, atque fecuti funt, bæretici
autem falfis criminationibus ac derogationum odiis
infecuti. Utique hæretici Monothelitæ, aufi
Honorium Pontificem fuo gregi adnumerare,
Hæc eft veræ fidei regula, quam & in profperis
& in adverfis veraciter tenuit ac defendit hæc fpiri-
talis mater veftri tranquillissimi imperii Apoftolica
Chrifti Ecclefia, quæ per Dei omnipotentis gratiam
à tramite Apoflolice traditionis nunquam errasse pro-
babitur, nec bæreticis novitatibus depravata fuccu
buit, fed ut ab exordio fidei Chriftianæ percepit ab
auctoribus fuis Apoftolorum Chrifti Principibus,
illibata fine tenùs permanet, fecundùm ipfius Do.
mini Salvatoris Divinam pollicitationem, quam fuo-

yum difcipulorum Principi in facris Evangeliis fatus eft: PETRE, ECCE SATHAN EXPETIVIT, UT CRIBRARET VOS, SICUT QUI CRIBRAT TRITICUM, EGO AUTEM PRO TE ROGAVI, UT NON DEFICIAT FIDES TUA, ET TU ALI QUANDO CONVERSUS CONFIRMA FRATRES TUOS. Confideret itaque veftra tranquilla Clementia, quoniam Dominus & Salvator omnium, cujus fides eft, qui fidem Petri non defeHuram promifit, confirmare eum fratres fuos admosuit, quod Apoftolicos Pontifices, meæ Exiguitatis Prædeceffores, confidenter fecisse semper cunclis eft sognitum, quorum & Pufillitas mea, licèt impar & minima, pro fufcepto tamen divina dignatione minifterio, pediffequa cupit exiftere. Ità Honorium Pontificem ftrenuè & plenè ab omni erroris criminatione expurgat, denuò autem damnat Theodorum Pharanitanum, Sergium, Cyrum, Pyrrhum, Paulum, damnatos à Sancto Martino Pontifice in Synodo Lateranenfi centum quinque Epifcoporum, nec non & Petrum Pauli in Ecclefia Conftantinopolitana fuccefforem, damnatum item à fuis Antecefforibus. Proindè Legatis fuis delegavit tria: Romanæ fidei definitionem, dictorum Hæreticorum iteratam damnationem, ac Honorii Pontificis purgationem & abfolutionem, utique ex zelo illo, de quo Gregorius Magnus in litteris ad Sabinianum, L.7. Ep.1. Diaconum fuum ac in Regia civitate Apocrifarium: Antè paratus fum mori, quam Beati Petri Apoftoli Ecclefiam meis diebus degenerare. Romanam Cathedram, ac ex illa docentem Romanum Epifcopum errare in fide non poffe eft Divinum iftius Ecclefiæ privilegium, ac perpetuæ gloriæ fupremum faftigium, quod à maledicis & dolofis Honorii circumfcriptoribus Monothelitis obfcuratum San&tus Agatho Pontifex omninò debuit reftituere avitæ dignitati. Ab hifce tribus mandatis Legatos fuos nec quoad unum jota aut apicem addendo aut minuendo voluit recedere, quod pro elucidanda Honorii caufa eft firmè notandum.

[ocr errors]

tan

L. 5. c. 2.

L. 2. C.4.

fupprimunt, omnem Ecclefiam coegerunt ad
Damafi Pontificis fidem & communionem; eam-
que legem Theodoretus laudat in Hiftoria Ec-
clefiaftica, & non tantùm Theodofius Junior,
fed & Juftinianus Auguftus fuo Codici infcripfit:
Quod nempe Romanus Epifcopus fit fidei Petra
immobilis, & immaculabilis radix communio-
nis. Sanctus Ambrofius in libris de fide laudat
Italiam, quod femper Confeffores mittere foleat, in
fide aliquando tentata, mutata nunquam: Utique
ob fedem Romanam, cui femper firma adhæfit.
Et Sanctus Hieronymus fcribit adversùs Ruffi-
num, Scito Romanam fidem, Apoftolica voce lauda- L. 3. C. 4.
tam, iftiufmodi præftigias non recipere; etiamfi An-
gelus aliter annunciet, quàm femel prædicatum eft:
Pauli auctoritate munitam non posse mutari. Et Ge-
lafius Pontifex ad Anaftafium Auguftum. Hoc Epist. 8.
eft, quod Sedes Apoftolica magnoperè cavet, ut quia
mundo radix eft Apoftoli gloriofa confessio, nulla rima
pravitatis,
pravitatis, nulla prorsùs contagione maculetur.
Nam fi, quod Deus avertat, quod fieri non posse
confidimus, tale aliquid proveniret, undè umquam
refiftere auderemus errori? Et Julianum Pelagiani
erroris ducem, appellantem affiduè generale
Concilium ad Sedis Apoftolicæ auctorita-

[ocr errors]

ut irrefragabilem ac indeclinabilem re-
gulam, revocat affiduè Sanctus Auguftinus.
Quod ipfum in libro adversùs Collatorem, & in C. 1. 10.
Carmine de ingratis repetit Sanctus Profper. 41.44
Hormifda Pontifex Græcorum Epifcopos, ex
Acaciano fchifmate ad pœnitentiam ac unitatem
redeuntes, coegit ad hanc profeffionem: Quia
non poteft Domini noftri Jefu Chrifti prætermitti fen-
tentia dicentis: TU ES PETRUS, ET SU-
PER HANC PETRAM ÆDIFICABO
ECCLESIAM MEAM, hæc, quæ dicta funt,
rerum probantur effectibus, quia in Sede Apoftolica
immaculata femper eft fervata religio. Eamque pro-
feffionem illi omnes promptè fecerunt. Et Pe-
lagius fecundus Pontifex, in litteris ad Eliam
Archi-Epifcopum Aquilejenfem, hanc Domini
orationem, Rogavi ut non deficiat fides tua, fu-
fam afferit pro folo Petro Apoftolo, ideòque
Romanæ Ecclefiæ fidem in æternum quaffari non
poffe, aut mutari. Et Theodoretus Cyri apud
Eufraten Epifcopus fcribit ad Renatum Romanæ
Ecclefiæ Presbyterum. Habet sanctissima illa Se-
des Ecclefiarum, quæ in toto funt orbe, principatum
multis nominibus, atque hoc ante omnia, quod ab
hæretica tabe immunis manfit, nec ullus contraria

Et Romanam Ecclefiam nunquam in fide er-
raffe, atque errare non poffe, non eft commen-
tum Agathonis. Quis enim Simonem Magum,
Montanum, Polycratem, Artemonem, Pau-
lum Samofatenfem, Origenem, errorem Sancti
Cypriani, aliofque olim plures damnavit, nifi
fola Sedes Apoftolica, cujus judicium
quam Divinum oraculum, nequaquam retracta-fentiens in illa fedit, sed Apoftolicam gratiam inte-
vit Nicæna Synodus, fed reverenter confirma-
vit? Sanctum Firmilianum, Cæfareenfem in
Cappadocia Archi-Epifcopum, Pontica Dice-
cefeos Primatem, quod Romanam Ecclefiam de
Apoftolici dogmatis ac traditionis prævaricatione
traducere, Sanctus Stephanus Pontifex à com-
munione fufpendit, & omnis fub celo Ecclefia
eft averfata. Et palmaris, quam in Tertulliano
etiam hodie deteftamur, præfumptio fuit, quod
Zephyrini Pontificis pro machis decretum aufus
fuerit ejufdem lapfus accufare. Gratianus ac
Theodofius Augufti, dum Arii, Eunomii,
Macedonii, Apollinarii, Marcelli, aliorumque
Erronum graffantem fuo tempore impietatem

Epift. 5.

Epift. 116

gram confervavit. Legenda eft ejufdem doctiffi
ma Epiftola atque profeffio ad Sanctum Leonem
Pontificem. Et Sanctus Sophronius Patriarcha Epift.113
Hierofolymitanus Stephanum Dorenfem Epi-
fcopum in fancto Calvariæ loco adjuravit ad iter
Romanum adversùs Monothelitas, quod iftic ab
antiquo fint dogmatum rectorum fundamenta.
Et ipfe Hærefiarcha Sergius ad Theodorum Pon-
tificem fcripfit, quod Chriftus Dominus nofter
Romanam Ecclefiam conftituerit fixum & immo-
bile fundamentum, fidei formam lucidiffimam,
fuftentaculum columnarum Ecclefiæ: Ejufque
Epifcopum effe profanarum hærefeon diffipato-
rem, principem atque Doctorem orthodoxa ac

imma

« VorigeDoorgaan »