Ominicum fermonem, quem Chriftus Sanctis Apoftolis & Difcipulis fuis dixit, Qui vos recipit, me recipit, & qui vos fpernit me fpernit, ad omnes etiam, qui poft eos fecundùm ipfos fa&i funt fummi Pontifices & Paftorum Principes in Ecclefia Catholica, dictum effe credentes, definimus neminem prorsùs mundi potentium quemquam eorum, qui Patriarchalibus fedibus præfunt inhonorare, aut movere à proprio throno tentare, fed omni reverentia & honore dignos judicare; præcipuè quidem fanctiffimum Papam fenioris Romæ, deinceps autem Conftantinopoleos Patriarcham deindè verò Alexandriæ ac Antiochiæ, atque Hierofolymorum: Sed nec alium quem. cumque conscriptiones contra fanctiffimum Papam fenioris Romæ ac verba complicare & componere fub occafione quafi diffamatorum quorumdam criminum ; quod & nuper Photius fecit, & multò antè Diofcorus. Quifquis autem tanta jactantia & audacia ufus fuerit, ut fecundùm Photium vel Diofcorum in fcriptis vel fine fcriptis injurias quafdam contra Sedem Petri Apoftolorum Principis moveat, æqualem & eamdem , quam illi, condemnationem recipiat. Si verò quis aliqua fæculi poteftate fruens vel potens pellere tentaverit præfatum Apoftolicæ Cathedræ Papam, aut aliorum Patriarcharum quemquam, Anathema fit. Porrò fi Synodus univerfalis fuerit congregata, & fa&ta fuerit etiam de fancta Romanorum Ecclefia quævis ambiguitas & controverfia , oportet venerabiliter & cum convenienti reverentia de propofita quæftione sciscitari, & folutionem accipere, aut proficere, aut perfectum facere, non tamen audacter fententiam dicere contra fummos fenioris Romæ Pontifices.
Rimò vetat Canon ullum Patriarcham, Ro
manum præfertim Pontificem, Regia violentia ejici è fuo throno. Damnat impiam Michaelis Augufti, Sanctum Patriarcham Ignatium ejicientis, & Ludovici fecundi Imperatoris ftultam temeritatem, qui per promiffum Orientale imperium à Photio delufus fpoponderat ejicere Sanctum Pontificem Nicolaum. Eft antiqua Græcorum infolentia. Ità enim Conftantius Auguftus Sanctum Athanafium Alexandrinum, & Sanctum Paulum Epifcopum Conftantinopoli tanum, & Liberium Romanum Pontificem ejecit, ac de Joanne Alexandrino atque Calandione Antiocheno Patriarchis, per Zenonem Auguftum ejectis, fcribit ad Dardaniæ Epifcopos Epift. 13. Sanctus Pontifex Gelafius primus: Efto Calandion Imperatoris nomen abftulerit, Joannes Principi mentitus fuiffe jacetur, an qui in hominem Impera
torem peccaffe dicebantur nulla interveniente Sy- nodo dejici debuerunt? Latiùs hæc referunt in Bre- viario Liberatus Carthaginenfis, & in Ecclefia- ftica hiftoria Evagrius Epiphanienfis. Porrò Imperatoris nomen de facris Ecclefiæ tabulis au- ferre eft ipfum excommunicare, atque ità liquet iftas excommunicationes, ut quidam garriunt, nequaquam à Gregorio feptimo Pontifice cœpif- fe. Hac item via Leo Ifaurus San&tum Germa- num Patriarcham Conftantinopolitanum ejece- rat, eamdemque injuriam Sanctus Nicephorus ac Sanctus Methodius fuerant paffi. Etiam Syl- verium Pontificem Juftinianus Auguftus, San- &tum Martinum primum Conftans exturbarat. Eadem apud Francos violentia Prætextatum Ro- thomagenfem Rex Chilpericus, Sanctum Rigo- bertum Remenfem Archi-Epifcopum ejecerat Carolus Martellus. Hafce igitur facrilegas teme- ritates damnat præfens Canon, volens in Epi- fcopos læfæ Majeftatis reos aut fufpectos fervari Canonem quartæ Synodi Toletana: Qui depre
benditur atque convincitur, denunciatus Principi | [clefiam, in litteris poft eamdem Synodum ex- apud Concilium condigna animadverfione mul&abitur. Eos in gradum non reftitui, nifi recepta Princi- pis gratia, mandat Synodus decima fexta.
ftantibus fcribit Pontifex Stephanus fextus: Tu teipfum Deo exaquas, qui Angelos ejus judicare au- des. Rationem hanc eleganter illuftrat Sanctus Ennodius Ticinenfis Epifcopus in Symmachi Pontificis Apologia, probata per quintam ejuf- dem Pontificis Romanam Synodum Aliorum fortè hominum caufas Deus voluit homines termina- re; fed fedis iftius Præfules fuo fine quæftione refer- vavit arbitrio, Voluit Beati Petri Apoftoli fucceffores cœlo debere tantùm innocentiam, & fubtiliffimi di-
Laudatus Adrianus fecundus definitionem fuam etiam probat ex adducta per Ennodium Roimana Synodo in caufa laudati Pontificis nefcio quibus criminibus accufati, & à quibufdam ad degradationem poftulati. Venerabiles Antiftites ipfum, qui dicebatur impetitus, debuiffe S9, nodum convocare perhibuerunt, fcientes quia ejus
Secundò mandat Canon, ne quis Photium aut Diofcorum Patriarcham olim Alexandrinum imi- tatus Romanum Pontificem præfumat fictis cri- minibus aut Synodis, aliifque famofis libellis inceffere, atque frivolum dejectionis aut excom- municationis convicium in illum latrare. Quo- modò enim Eufebianæ factionis Philippo-Poli- tanus Pfeudo-conventus Julium, quomodò Dio-fcurforis indagini inviolatam exhibere confcientiam. fcorus in quodam miferabili Nicæno conventicu- Addit caufam: Romanus Epifcopus totius Chri- lo Sanctum Leonem Magnum, quomodò Repa-ftiani corporis caput effe defignatur. Tatus Carthaginenfis Archi-Epifcopus in nefcio qua Synodo Vigilium, quomodò impius Photius Sanctum Nicolaum Pontificem excommunicare aut degradare aufi, fuerint à Sardicenfi, Chal- cedonenfi, quinta, & noftra octava Synodo & univerfa Chrifti Ecclefia tractati, eft fuprà often- fum. Photii crimen infigniter exaggerat noftræ Synodi Encyclica Epiftola: Anathematizare præ-fedi primùm Petri Apoftoli meritum vel Principatus, fumpfit Photius beatiffimum Papam Nicolaum, & omnes communicatores ejus, ità ut ex hoc etiam uni- verfos, qui fub cœlo erant, Pontifices & Sacerdo- zes, id eft, & cæteras Patriarchales fedes, omnem facrum catalogum, qui fub ipfis degit, fub eodem comprehenderet anathemate. Erant enim omnes certiffimè communicatores præfati Pontificis . Et in præfentis Synodi præfatione Anaftafius Bi- bliothecarius. Sancti habitus viri Photium fugiunt, &quafi fquallorem quemdam declinant Diofcorum hunc appellantes, & præcurforem Anti- Chrifli, immò ipfum Anti Chriftum exiftimantes, quem fcilicèt hominem peccati, filiumque perditionis Apoftolus appellaffet, qui profectò extolleretur fupra omne, quod dicitur Deus, aut quod colitur. Et- enim fub fole nihil effe poffit Romano Epifcopo fublimius.
Tertiò denique definit Canon Romanum Pon-.
deindè fecuta juffionem Domini Conciliorum veneran- dorum auctoritas fingularem in Ecclefiis tradidit po- teftatem, nec dictæ fedis Antiftites antè Minorum fubjacuiffe judicio. Et hinc omnes ifthic Epifco- pi, licet fedis ac perfonæ fuæ culmen illis Sym- machus fpontaneè judicandum fubmitteret, vi- dentes quod fine fui difcrimine non poffent in ca put fuum manus extendere, oinnem caufam Di- vino Judicio refervarunt, fubfcripferuntque Sy- nodo in hanc formam: Huic ftatuto noftro, in qua totam caufam Dei Judicio commifimus, subscripfi. Et hocce judicium laudat plurimùm in litteris ad Fauftum & Symmachum Romanos Senatores Sanctus Avitus Archi-Epifcopus Viennenfis, culpans infuper Synodum, quod caufam iftam vel tractare præfumpfiffet, addenfque hoc auro fcribi dignum Epiphonema: In Sacerdotibus cæ teris poteft, fi quid fortè nutaverit, reformari; at
tificem etiam à generali Concilio non poffe judi-fi Papa urbis vocatur in dubium, Epifcopatus jam cari, deponi, aut damnari. Confirmat nupe rum Adriani fecundi Pontificis in Romana ad- versùs Photium Synodo Decretum. Intolerabilis eft ifta præfumptio, & hanc aures præcordiorum fuftinere non poffunt. Quis umquam veflrum tale quid audivit, vel quis bujufmodi temeritatis faltem lectione immenfitatem invenit? Siquidem Romanum Pontificem de omnium Ecclefiarum Præfulibus judi- caffe legimus; de eo verò quemquam judicasse non legimus. Licèt enim Honorio ab Orientalibus poft mortem anathema fit dictum, fciendum tamen eft, quia fuerat fuper hærefi accufatus, propter quam folam licitum eft minoribus Majorum fuorum motibus refiftere vel pravos fenfus refpuere. Quàmvis & ibi nec Patriarcharum nec cæterorum Antiftitum cuipiam de co quamlibet fas fuerit proferendi fententiam,ftus nofter Sacerdotii fummam locavit, in cujus con- nifi ejufdem primæ fedis præceffiffet auctoritas. Fun- damentalem caufam dat in litteris ad omnes Orientalis Ecclefiæ Patriarchas ac Epifcopos, quarum compendium exftat poft Synodum præ-fine gratia Janitoris intrabit. Et infrà. Nemo un-
videbitur, non Epifcopus vacillare. Hinc pergit laudata Pontificis Adriani Synodus. Qui hanc temeritatem non extrema damnatione dignam exifti- mat, nec Evangelium legit, nec Apoftolum prorsùs audivit, in quorum quidem uno, dicente Domino, legitur, NON EST DISCIPULUS SUPRA MAGISTRUM; in altero autem fanè præcipitur ut OMNIA SECUNDUM ORDINEM FIANT. At verò Apoftolica Sedes eft omnium fub colo Ecclefiarum magiftra, & rectus ordo vetat Prælatum à fubditis judicari. Eadem Syno- dus iftud ipfum probat ex Sancti Bonifacii primi Pontificis ad Illyricianæ dioecefis Epifcopos litte- ris, nuper publicatis per illuftriffimum Lucam Holftenium. Apud Romanum Epifcopum Chri- Epift.10.
fentem, Nicolaus primus Pontifex: Sedes Petri à nemine judicatur, nifi ab eo, qui ei claves Regni dedit. Et hinc adversùs Bafilium Auguftum, à Photio feductum ad lacerandam Romanam Ec-
tameliam quifquis infurgit, babitator cæleftium non poterit effe regnorum. TIBI, inquit, D A B O CLAVES REGNI COLORUM, in quæ nullus
quam Apoftolico culmini, de cujus judicio non licet retractari manus obvias audacter intulit nemo in hoc rebellis exftitit, nifi qui de se voluit judicari . Scribit idem Bonifacius in litteris ad Theffaliæ Epift.g.
Epifcopos Nicænæ Synodi non aliud præcepta teftantur, adeò ut non aliquid fuper Romanam Ecclefiam aufa fit conflituere, cùm videret nihil fuprà meritum fuum posse conferri: Omnia denique buic noverat Domini fermone conceffa. Etenim totius vineæ, ut in Relatione ad Sanctum Leonem Pontificem profitetur plena Chalcedonenfis Synodus, cuftodia à Salvatore commiffa eft RomaL.3. Epift. no Pontifici, & ipfe omni generali Synodo præeft ut caput membris, ideòque damnationis fententia nec à tali Synodo poteft in ipfum latrari.
cenfis. Quia verenda Patris debemus potiùs vela- re, quam nudare, familiaribus & charitatem rede- Epift.233. lentibus litteris admonendus mibi videtur dictus Pontifex, ut fe judicet, aut factum fuum retractet. Quod fi fecerit, referamus Deo gratias, & gaudeat nobifcum omnis Ecclefia, quæ graviter languet, dum caput ejus laborat tanta debilitatum moleftia. Si autem in hoc languore infanabiliter ægrotaverit, non eft noftrum judicare de fummo Pontifice. Habe mus enim Evangelicam fententiam, quæ fecuros nos facit: SUPER CATHEDRAM MOYSI SE- DERUNT SCRIBE ET PHARISEI, QUÆ DICUNT SERVATE ET FACITE, SECUNDUM OPERA VERO ILLORUM NOLITE FACERE. Vult enim hæc fententia præcepta Præfidentium ad cathedram pertinentia obedienter impleri, etiamfi tales fint, quales erant Pharifæi; non eos factiofa confpiratione à suis sedi- bus removeri. Si verò ea præcipiant, quæ fint con- tra doctrinam Evangelicam vel Apoftolicam, ibi eis non effe obediendum exemplo docemur Pauli Apoftoli, qui Petro fibi Prælato, non rectè ingredienti ad ve- ritatem Evangelii, in faciem reftitit, non tamen eum abjecit. Et in litteris ad Joannem Ecclefiæ Epift 236. Lugdunenfis Primatem. Non videtur nobis utile confilium ad illa Concilia convenire, in quibus non poffumus illas perfonas, contra quas agitur, con- demnare vel judicare, quia nec noftro nec ullius no- ftrum probantur subjacere judicio. Undè nos conftat elle immunes, fifacta eorum oris gladio ferire formi- damus, cùm ipfe mediator obedire eis præcipiat, etiamfi tales fint, quales erant Pharifæi. Et poft quædam. Hæc dicentes non inftruimus Prudentiam veftram, fed excufamus Innocentiam noftram, quia & principales Ecclefiæ claves nolumus poteftate fua privare, quæcumque perfona Petri vices habeat nifi manifeftè ab Evangelica veritate difcedat.
Objici poffit auctoritas, quam in Epistola adversùs nepotem Hincmarum Laudunenfem Epifcopum adducit Hincmarus Metropolita Re- menfis, laudati Leonis Magni in litteris ad Leo- nem Auguftum. Si fecundùm Apoftolum que de- fruxi hæc ædifico, prævaricatorem me conftituo, & ets me condicionibus ultionum fubdo, quas non folùm auctoritas beatæ memoriæ Principis Martiani, fed etiam ego mea confenfione firmavi. Per ultionum condiciones intelligit ftatutam à Synodo Chalce donenfi in fui prævaricatores Epifcopos pœnam degradationis. Et de Gregorio fexto Pontifice, cui Benedictus nonus fponte fub certis condicio nibus cefferat Pontificatum, ad Nicolaum fecun- dum Pontificem fcribit Sanctus Petrus Damiani : L.1.Epift. Super quibus præfente Henrico fecundo Imperatore cùm difceptaret poftmodùm fynodale Concilium, quia venalitas intervenerat, depofitus eft: Etiam Joan- nem duodecimum ob fcandalofam vitam fuiffe Ottonis Imperatoris primi juffu dejectum à Ro- mana Synodo, multis refert Luitprandus Diaco- nus Ticinenfis. Quòd item Romana Synodus ac omnis Latina Ecclefia Pafchalem fecundum Pontificem, laicam Antiftitum inveftituram Henrico quinto Imperatori violenter per arma extorquenti concedentem, deponere voluerit, adfirmat in Sclavorum chronico Presbyter Hem- L.1. c.29. boldus. Et ad ipfum Pafchalem fcribit Goffre- dus Abbas Vindocinenfis: Hujus mortis auclorem 1.1. Epist. vel novissimum Ecclefiæ membrum credere, etiamfi Paftor videatur, errare eft. Exiftimat Pontificem ipfo facto per crimen iftud non folo Papatu exci- diffe, fed & ipfo nomine Christiano. Ejufdem fententiæ fuiffe Joannem Lugdunenfis Ecclefiæ Primatem fcribit Sanctus Ivo Epifcopus Carnu- Epift. 236. tenfis. Et Innocentius tertius Pontifex Philippo Francorum Regi, fuas cum Ingeburge nuptias afferenti numquam fuiffe confummatas, ideòque diffolutionem poftulanti, refpondit: Si fuper hoc 1.3. Epift. abfque generalis Concilii deliberatione determinare aliquid tentaremus, præter Divinam offenfam, & mundanam infamiam, quam eo possemus incurrere, forfan Ordinis officii noftri periculum immineret, cùm contra præmissam veritatis sententiam noftra non poffit authoritas difpenfare. Præmiffa veritatis fententia fuit: Quod Deus conjunxit, homo non feparet. Et à probatis auctoribus fcribitur Cle-deponendum, fed Pontificis Aaronis in vituli mens feptimus non fuiffe aufus contra Luthera- nos indicere generalem Synodum, illegitimis fuis natalibus metuens irregularitatis judicium, ac depofitionem.
Refpondeo cum Sancto Ivone Carnutenfi Epifcopo, fcribente de Pafchalis fecundi Pontificis facto ad Henricum Abbatem monafterii Angelia
Pafchalis fecundus ab Henrico quinto Impera- tore captus cum aliquot Dominis Cardinalibus in Ecclefia Vaticana, & ad civitatem Caftellanam
abductus, quò fe & Cardinales ab iniquis vincu- lis, & Romanum populum à truculentis Svevo- rum gladiis liberaret, laicas Antiftitum invefti- turas, à Gregorio feptimo & Urbano fecundo, proximis fuis Antecefforibus, efeftucatas quibuf- cumque laicis Principibus, & fub diro anathe mate damnatas, reddidit, atque ità graviffimis in Ecclefia contentionibus dedit originem & an- fam. Alii ut manifeftum Canonum prævaricato- rem, & totius Chriftiani populi apertum fcan- dalizatorem averfati fuere; at verò cum multis melioris animi & doctrinæ Epifcopis Sanctus Ivo Carnutenfis tamquam difpenfatione in tanta neceffitate ufum excufare conatus eft exemplo Apostoli Pauli, legalia Sacramenta, quæ in Sancto Petro culparat, Timotheo ex caufa im- partientis. Certè, ut deliquiffet Pafchalis, non
cultum, & Sancti Papæ Marcellini in idololatri- cum thus lapfi more tractandum dixit, conftan- ter adfirmans Romanum Antiftitem deponi non posse, nifi manifeftè ab Evangelica veritate difce- dat. Et ecce hinc nova lis cum Epifcopis ac Do- &toribus Pontifici adverfantibus: Laicas inve- ftituras dixerunt illi effe omninò hærefim, ideò
que Pafchalem non effe jam Papam Apoftoli- | cum, fed Apoftaticum Hærefiarcham: Et horum unus fuit Goffredus Vindocinenfis. At longè meliùs Sanctus Ivo multis oftendit ipfas folummodò ad difciplinam, non ad dogma pertinere, ideòque Pafchalis delictum fuiffe fimile Sancti Petri Apoftoli, gentes judaizare cogentis, exceffui, quem in Præfcriptionum libro Tertullianus rectè dicit fuiffe, non prædicationis fed converfationis. Hìnc, inquam, Ivo conftanter intulit de exauctorando Pontifice nec cogitandum.
Eodem fenfu de femetipfo ad Leonem Auguftum fcripfit Sanctus Leo Magnus. Chalcedonenfis Synodi à fe confirmatam fidem dixit effe immobilem: Datam confirmationem à fe non poffe caffari, aut retractandam fufpendi, nifi vellet orthodoxi dogmatis effe manifeftus prævaricator, & excidere non folo Romano Epifcopatu, fed & ipfo nomine Chriftiano. Nec aliud Innocentius tertius fcripfit aut fenfit. Ob folam igitur manifeftam hærefim dico deponi poffe Romanum Pontificem; immò non deponi, fed à femetipfo depofitum declarari per generalem Synodum: Per manifeftam quippe hærefim quis ex Ecclefia & omni ejus honore ac in ipfam poteftate dejicit, excommunicat, ac degradat femetipfum. Et in hac fententia & Sanctus Ivo & Goffredus Vindocinenfis, omnefque femper Ecclefiæ fuere concordes. Et quidem Honorium primum fine fpeciali Romanæ Ecclefiæ licentia judicari non potuiffe per fextam Synodum, fuprà nobis dixit Adrianus fecundus. Romanam ab Ottone primo Augusto adunatam Synodum, quæ Joannem duodecimum ob Regularia crimina dejecit, meritò paffim damnant cuncti Doctores. Et de Leone tertio fimilium accufato dixere in ejus apud Anaftafium Bibliothecarium vita omnes fynodaliter Epifcopi. Nos Sedem Apoftolicam, que eft caput omnium Dei Ecclefiarum, judicare non audemus. Nam ab ipfa nos omnes & ab ejus Vicario judicamur; ipfa autem à nemine judicatur, quem admodùm antiquitùs mos fuit. Sed ficut ipfe fummus Pontifex cenfuerit, canonicè obediemus. Antiquum Ecclefiæ morem fuprà abundè oftendimus, ac infuper Sanctorum Pontificum Sylveftri ac Damafi, à facrilegis accufatorum, exemplo oftendit Romana fub Gratiani Augufti imperio Synodus, cujus infignes ad dictum Principem litteras publicavit in Theodofiani Codicis Appendice Jacobus Sirmondus.
| palis Cathedra præ cæteris omnibus requirit Epi- fcopi perfonam canonicam, integram, imma- culatam. Et hinc etiam Clemens feptimus po- tuit fibi timere. Eadem fuit ratio Gregorii fexti, per fimoniam, uti à quibufdam putabatur, in- trufi. Dico, Uti putabatur: Gregorium nam- que fextum fuiffe virum fanctiffimum, puriffi mum ab omni fimonia, fimoniacorum hoftem infenfiffimum, ac proindè ejectum iniquiffimè, teftantur graviffimi auctores. Eum femper fuit adeò veneratus Cardinalis Hildebrandus, ut in Pontificem adfumptus voluerit ex ejus nomine appellari Gregorius, & quidem non fextus, fed feptimus, ità toti mundo edicens illum legiti- mum Pontificem fuiffe. Eundem Otto Frifin- genfis Epifcopus Ecclefie Liberatorem Glaber Rudolfus vocat virum religiofiffimum, fanctita- te præcipuum, Romanæ Ecclefiæ à multis ante- cedentium temporum fordibus expurgatorem. Deponendi Pontificis audaciam refumpfit Wor- matienfis per Henricum quartum Imperatorem incitata Pfeudo - Synodus in laudatum Grego- rium feptimum, ideòque ille ftatuit in fuo Di- &tatu: Romanus Pontifex à nemine debet judicari.
Addit verò in tractatu de Epifcoporum corre &tione Sanctus Petrus Damiani. Si Petrus à Difcipulis culparetur, auctoritatem auctoritatem, quam in fancta fuerat fortitus Ecclefia, voluiffet oftendere, refpondere potuerat, ut Paftorem fuum oves, quæ fibi commiffa fuerant, reprehendere non auderent. Sed fi in querela fidelium poteftatis fuæ titulum objeciffet, Dodor profectò manfuetudinis non fuiffet. Non ergò eos privilegii fui auctoritate repreffit, fed bumili potiùs fatisfactione placavit. Sanctus ille Doctor adducit plura, quibus oftendat titulum Prafulatus non effe opponendum, quò minùs Ecclefie filiis, qui fe gravatos afferunt, æquo judicio refpondeatur. Quod ipfum ex eodem Sancti Petri facto adfirmat frequenter Sanctus Auguftinus, ajens Petri reprehenfi humilitatem Pauli reprehendentis libertate multò laudabiliorem. Sanctus Marcellinus Pontifex à quibufdam laudatur publicè in Synodo petiiffe veniam, Pelagius primus ac Leo tertius fefe ex ambone apud populum expurgarunt de objectis criminibus, Adrianus fecundus offenfos Epifcopos & monachos placavit humillimè, & infirmitati fuæ commiferationem omninò petiit in Synodo Pafchalis fe cundus. Et Fratres Prædicatores, quòd Evangelicam paupertatem & omnis humani diei contemptum profeffi Romanos fui temporis Pontifices de nimiis Epifcopatuum ac aliorum Ecclefiafticorum beneficiorum refervationibus arguere timerent, graviter apud Matthæum Parifienfem increpat moriens Robertus Epifcopus Lincol- A. 1253,
Suam de hac quæftione mentem egregiè aperit Sanctus Petrus Damiani in difceptatione cum Regio advocato: Damnatio Papæ tam gravis & inexplicabilis eft, ut non humano, fed Divino dumtaxat fit tractanda judicio. Porrò aliud eft legitinienfis. Romanus igitur Pontifex, humanitùs mè evectum Pontificem dejicere, aliud malè intrufum extrudere: Hocce enim pofterius licere oftendunt apud Anaftafium Bibliothecarium Acta in Conftantinum ex laico promotum, ac plures alios Apoftolicæ Cathedræ ambitiofos invafores. Conftantinus ex Sardicenfi Canone erat irregularis, ideòque regulariter ejectus fuit, Neque enim quævis canonica perfonæ vitia per Papalem electionem fanantur; Romana Epifco
in aliquo lapfus, omninò poteft moneri à fubdi- tis, & data illis per ipfum fatisfactio eft humili- tas & gloria grandis. Quam maximè tamen hic locum habet Sancti Auguttini in Regula dictum ad fuorum monachorum Præpofitos: Non à vo bis exigitur, ut à vobis fubditis veniam poftuletis, ne apud eos, quos oportet esse subjectos, dùm ni- miùm fervatur humilitas, regendi frangatur aucto‐ ritas, Etenim avitum Apoftolicæ Sedis genium egregiè
lium fecutus Hilarius omnem fuam tempeftatem non folummodò compefcuit, fed & inter San- &tos Epifcopos eminentem locum accepit. At verò dictum Robertum Lincolnienfem licèt miraculis poft mortem corufcare à variis dicere- tur, ob pertinacem in fuos Pontifices audaciam canonizare nunquam voluit Romana Ecclefia, exindè à graviffimis Scriptoribus infigniter lau
egregiè nobis in litteris ad Sanctum Hilarium Arelatenfem Archi-Epifcopum, cum Sancto Leone Magno Pontifice nimis contentiosè agen- tem, ideòque gratia lapfum, oftendit Auxilia- ris Romanæ urbis Præfectus: Aures Romanorum quadam teneritudine plùs trabuntur, in quam si se Sanctitas Tua fubinde demittat, plurimùm nihil per- diturus acquiris. Da mihi boc, & exiguas nubes parvæ mutatione ferenitatis compefce. Quod confi-data .
Romotiones atque confecrationes Epifcoporum, concordans priori- bus Conciliis, electione ac decreto Epifcoporum collegii fieri fancta hæc & univerfalis Synodus definit & ftatuit ; atque jure promulgat neminem laicorum Principum vel Potentum femet inferere electioni vel promotioni Patriarchæ, vel Metropolita aut cujuslibet Epifcopi, ne videlicet inordinata hinc & incongrua fiat confufio vel contentio, præfertim cùm nullam in talibus poteftatem quemquam Poteftativorum, vel cæterorum laicorum habere conveniat, fed potiùs filere, ac attendere fibi ufque quo regulariter à collegio Ecclefiaftico fufcipiat finem electio futuri Pontificis. Si verò quis laicorum ad concertandum & cooperandum ab Ecclefia invitatur, licet hujufmodi cum reverentia, fi fortè voluerit, obtemperare se afcifcentibus; ta- fe liter enim fibi dignum paftorem regulariter ad Ecclefiæ fuæ falutem promoveat. Quifquis autem fæcularium Principum & Potentum vel alterius dignitatis laicus adversùs communem ac confonantem, at- que canonicam electionem Ecclefiaftici Ordinis agere tentaverit, thema fit, donec obediat ac confentiat quod Ecclefia de electione
ac ordinatione proprii Præfulis fe velle monstraverit.
Unc Canonem in litteris ad Manaffen Re
mos Pontifices aliquando apud Reges pro Electis Ec- clefiarum, ut eis ab ipfis Regibus concederentur Epi- fcopatus, ad quos electi erant, interceffiffe; aliquo- rum, quia conceffiones Regum necdum confecuti fue- rant, confecrationes diftuliffe. Quorum exempla fuppofuiffemus, nifi prolixitatem Epiftola vitaffe- mus. Domnus quoque Papa Urbanus fecundus Re- ges tantùm à corporali inveftitura excludit, quantùm intelleximus, non ab electione non ab electione, in quantùm funt caput populi, vel conceffione: Quamvis odava Sy nodus folùm probibeat eos interesse electioni, non conceffioni. Quid verò fit Regia Epifcopatus con- ceffio, exponit in litteris ad Pafchalem fecun- dum Pontificem, agens pro Gualone Ele&to Ec-
Hunenfem Archi-Epifcopum laudat Sanctus Ivo Epifcopus Carnotenfis. Non licèt Regibus, ficut fanxit octava Synodus, quam Romana Ecclefia commendat & veneratur, electionibus Epifcoporum Je mifcere, vel aliqua ratione eas impedire. Francorum enim Reges Carolus Magnus & Ludovicus Pius electiones Epifcoporum Ecclefiis concefferunt, quod & in fuis Capitularibus fcriptum reliquerunt, &in Conciliis Epifcoporum Provincialibus fanciri permiferunt. Et in litteris ad Hugonem PrimaEpist. 60. tem Ecclefiæ Lugdunenfis. Reges Apoftolica au-clefiæ Belluacenfis: Rex non vult elcèlioni assen&oritate à conceffione Epifcopatuum probibitos minimè fum præbere, nec Electo bona Epifcopalia dimittere. videmus. Legimus enim fanctæ recordationis fum- Gothi, Wandali, Burgundi, Franci, Nort
« VorigeDoorgaan » |