Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub

& duas naturales voluntates in eo, & duas naturales operationes indivisè, inconvertibiliter, infeparabiliter, inconfusè fecundùm fanctorum Patrum doctrinam adæquè prædicamus ; & duas naturales voluntates non contrarias (abfit), juxta quod impii afferuerunt hæretici, fed fequentem ejus humanam voluntatem, & non refiftentem vel reluctantem, fed potiùs & fubjectam divinæ ejus atque omnipotenti voluntati. Oportebat enim carnis voluntatem moveri, fubjici verò voluntati divinæ, juxta fapientiffimum Athanafium. Sicut enim ejus caro caro Dei Verbi dicitur & eft, ità & naturalis carnis ejus voluntas propria Dei Verbi dicitur, & eft, ficut ipfe ait: QUIA DESCENDI DE CALO, NON UT FACIAM VOLUNTATEM MEAM, SED EJUS QUI MISIT ME PATRIS; fuam propriam dicens voluntatem

[ocr errors]

,

, quæ erat carnis ejus. Nam & caro propria ejus facta eft. Quemadmodùm enim fanctiffima atque immaculata animata ejus caro deificata non eft perempta, fed in proprio fui ftatu & ratione permanfit ; ità & humana ejus voluntas deificata non eft perempta, falvata eft autem magis fecundùm deiloquum Gregorium dicentem : NAM ILLIUS VELLE QUOD IN SALVATORE INTELLIGITUR, NON EST CONTRARIUM DEO, DEIFICATUM EST TOTUM. Duas verò naturales operationes indivisè, inconvertibiliter, inconfusè infeparabiliter in eodem Domino noftro Jefu Chrifto vero Deo noftro glorificamus, hoc eft, hoc eft, divinam operationem, & humanam operationem, fecundùm divinum Prædicatorem Leonem, apertiffimè afferentem: AGIT ENIM UTRAQUE FORMA CUM ALTERIUS COMMUNIONE QUOD PROPRIUM EST, VERBO SCILICET OPERANTE QUOD VERBI EST, ET CARNE EXSEQUENTE QUOD CARNIS EST. Nec enim in quoquam unam dabimus naturalem operationem Dei & creaturæ ut neque quod creatum eft in divinam educamus effentiam: Neque quod eximium eft Divinæ naturæ, ad competentem creaturis locum dejiciamus. Unius enim ejufdemque tam miracula , quamque paffiones cognofcimus

,

,

,

,

,

[ocr errors]

,

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

fecundùm

aliud & aliud earum ex quibus eft naturarum & in quibus habet effe, ficut admirabilis inquit Cyrillus. Undique igitur inconfufum atque indivifum conservantes brevi voce cuncta proferimus unum fan&tæ Trinitatis, & poft Incarnationem Dominum noftrum Jefum Chriftum verum Deum noftrum effe credentes afferimus duas ejus effe naturas in una ejus radiantes fubfiftentia, in qua tam miracula , quamque paffiones per omnem fui difpenfativam converfationem non per phantafiam, fed veraciter demonftravit, ob naturalem differentiam in eadem una fubfiftentia cognofcendam, dum cum alterius communione utraque natura indivisè & inconfusè pro

,

4

[ocr errors]

pria vellet, atque operaretur: Juxta quam rationem & duas natu rales voluntates & operationes confitemur, ad falutem humani generis convenienter in eo concurrentes. His igitur cum omni undique cautela atque diligentia à nobis formatis, definimus aliam fidem nulli licere proferre aut confcribere, componere aut fapere, vel etiam aliter docere. Qui verò præfumpferit fidem alteram componere, vel proferre, vel docere, vel tradere aliud Symbolum volentibus converti ad agnitionem veritatis ex Gentilitate vel Judaismo, aut ex qualibet hærefi, aut qui novitatem vocis vel fermonis adinventionem ad fubverfionem eorum , quæ nunc à nobis determinata funt, introducere Hos, fiquidem Epifcopi fuerint, aut Clerici, alienos effe Epifcopos quidem ab Epifcopatu, Clericos verò à Clero; fin autem Monachi fuerint, vel laici, etiam anathematizari eos,

DISSER

થાયરl

Act. 13.

DISSERTATIO

DE SEXTA SYNODO GENERALI,

CAPUT PRIMUM,

Exponitur exordium, Monothelitarum .

Rrorem Monotheliticum induxerunt Sergius Conftantinopolitanus, Cyrus Phafidis apud Lazos ac deindè Alexandria Theodorus Pharanitanus, Athanafius Antiochenus Epifcopus, & Heraclius Auguftus. Rei feriem edicit San&tus Maximus, Abbas, & Martyr, Pyrrho fucceffori proximo Sergii, Sanctum Sophronium Hierofolyma Patriarcham de mali origine accusanti, refpondens. Eum, qui extra culpam eft, graviter criminamini. Dic enim mihi, per veritatem ipfam oro, cùm Sergius Conftantinopolitanus Epifcopus ad Theodorum Pharanitanum fcripfit, miffo etiam libello, quem effe dicit Menne fui Antecefforis fcriptum ad Vigilium Pontifi cem Romanum, per Sergium Marcaronam Epifcopum Arfinoes, bortans eum, ut quid fentiret de una operatione in eo libello, unaque voluntate aperiret,

fentem, Invent in Chartophylacio venerabilis Pa
triarchii Epiftolam Cyri Epifcopi, qui tunc Phafidis
fuerat, millam ad Sergium quondam Patriarcham
bujus Regiæ urbis ante quinquaginta fex annos per
quartam decimam indictionem præteriti circuli, in-
terrogantis per eamdem Epiftolam prædicłum Ser-
gium de quæftione operationum. Similiter & alteram
Epiftolam directam ab ipfo Cyro ad eumdem Sergium,
poftquàm ab Epifcopatu Phafidis translatus eft ad
fedem Alexandria magna civitatis, infinuante uni-
tatem factam cum his, qui Theodofiani dicuntur,
unà cum exemplaribus fatisfactionis de unitate, quæ
provenit inter ipfos Theodofianos & prædictum Cy-
rum; pariterque & Theodori quondam Episcopi
Pharanitant libros diverfos prolatos ex bibliotheca
venerabilis Patriarchii, inter quos & Epiftolam
ejufdem Theodort ad Sergium Epifcopum Arfenoitam
de una operatione, Legati Apoftolici in prima
Actione dixerunt effe annos dumtaxat quadragin-
ta fex. Et Sanctus Martinus primus Pontifex in
litteris ad Sanctum Amandum, Trajectenfem
Epifcopum, lapfæ apud nos Belgas Chriftianita-
tis reparatorem, exftantibus poft quintum Se-
cretarium Synodi ejus Lateranenfis, Credimus ad Eipst. 1.
vos perveniffe, quomodò in perturbatione rectæ fidei,

Catholicæ Ecclefie conculcatione, ante bos plus
minùs quindecim annos, à Sergio falfo Epifcopo Con-
fantinopolitano, in auxilium habente tunc impera-
tem Heraclium, execranda & abominanda hærefis
pullulavit, renovans Apollonariftarum, Severiano-
rum, Eutychianiftarum, & Manichæorum errorem .
Et ipfe Sergius in litteris ad Honorium Pontifi-
cem. Nuper piissimus & à Deo coronatus Dominus
nofter, apud Edeffam demorans civitatem, pios
apices ad nos fecit, præcipientes ut paterna illi te-

refcripfit approbans ea; ubi tunc erat Sophronius?
Aut cum Theodofiopolim ad Paulum monoculum &
Severi fectatorem fcripfit, miffo etiam ad illum libel
lo Menna; & Theodort Pharanitani cum fua appro-
batione: Aut ubi erat, quando ad Georgium cogno
mento Arfam Polianiftam fcripfit, rogans ut mit-
teret fibi auctoritates de una operatione, inferuitque
Epiftolæ facere etiam fe his auctoritatibus unionem
Ecclefiæ cum eis? Hanc autem Epiftolam Beatus
Joannes Papa Alexandrinus › cognomento Ele-
emofynarius, manu ab Arfa abftulit. Undè cùm
vellet eum ob ipfam deponere, impeditus fuit tunc
ab incurfu à Perfis in Egyptum facto. Aut quando
ad Cyrum Phafidis Episcopum refcripfit de una oper
ratione & duabus ab eo rogatus, misso etiam ad eum
libello Menna, quem diximus. Quid igitur? Poft-ftimonia defloraremus, quæ continentur in libro dog-
quam Sergius multis modis morbum in commune pro-
pofuit,& maximam Ecclefiæ partem corrupit ac
vaftavit, fi Beatus Sophronius admonuit eum_humi-
litate, quæ ejus habitum decebat, ad ejus genua
provolutus, obteftans ne vocem bæreticorum à fanctis
Patribus fuperioribus probè olim exftindam renova-
ret, fuit ne ipfe auctor bujus fcandali? Confonat
Georgius Ecclefiæ Conftantinopolitana Diaco-
nus & Chartophylax, dicens ad Synodum præ-

matico, facto à fanctæ memoriæ Menna ad fanctissi
mum Vigilium de una operatione & una voluntate
& fic à Deo inftruckæ ejus Serenitati dirigere debere-
mus. Quod & ad effectum perduximus,

Ex quibus teftimoniis oritur quæftio de tem
pore nati erroris. Etenim laudata Sancti Martini
Pontificis Epiftola eft fcripta anno primo Ponti-
ficatus, nati Chrifti Domini fexcentefimo qua.
dragefimo nono, adeòque ortus videtur error

anno Chrifti fexcentefimo trigefimo quarto. Decima tertia hujus Synodi Actio habita eft anno Domini fexcentefimo octuagefimo primo, Agathonis Papæ tertio, decimo tertio Conftantini quarti Augufti, vulgò Pogonati feu barbati, atque ità juxtà Georgii Diaconi computum ortus fuit error anno Domini fexcentefimo vigefimo quinto, Georgius Cedrenus ad vigefimum quintum annum imperii fcribit de Heraclio Augufto. Cùm degeret Hierapoli, venit ad eum Athanafius Jacobitarum Patriarcha, bomo callidus, &, uti Junt Syri omnes natura, ad mala facinora verfutia inftructus. Is cum Imperatore de fide colloquitur, eique Imperator promittit fe eum, modo Chalcedonenfis Concilii decreta approbet, Antiochiæ Epifcopum creaturum. Athanafius id fimulat, & fatetur duas in Chrifto naturas, fimul Heraclio quæftionem proponit de actionibus & voluntatibus, utrùm duplices in Chrifto, an verò fimplices dicendæ fint. Ea de re Imperator ad Sergium Conftantinopolitanum, & Cyrum Phafidis Epifcopum fcribit. Quorum cùm uterque è fecta Monothelitarum effet, invenit eos cum Athanafio fentire. Quorum fententiam cùm ad Joannem Papam perfcriberet, eft hæc ab eo improbata. Interim Georgio Alexandriæ Epifcopo mortuo, Cyrus fufficitur. Vigefimus quintus Heraclii annus eft Chrifti Domini fexcentefimus trigefimus quartus. At verò tunc non Joannes quartus, fed Honorius primus erat Pontifex, agens annum Pontificatus nonum. Hinc tamen computus coincidit cum computu Martini Papæ, atque ità, ifto anno cœpit errori Heraclius mifceri. Errorem enim effe longè vetuftiorem evincit Sanctus Maximus Abbas, dicens Sergii Epifcopi Conftantinopolitani litteras fuiffe Georgio Arfæ à Sancto Joanne Eleemofynario Alexandriæ Patriarcha fub damnationis comminatione de manu ereptas: Sanctus namque Joannes, uti in chronico fcribit Nicephorus Patriarcha Conftantinopolitanus, ac in illius vita Leontius Ecclefiæ Neapolitanæ apud Cyprios Presbyter, Epifcopatum iniit primo Heraclii anno, Chrifti Domini fexcentefimo decimo, ad meliorem verò vitam tranfiit anno fexcentefimo vigefimo, atque ità intra decem hofce annos cœperunt Sergius & Cyrus delirare:

[ocr errors]

Sergius in fedem Conftantinopolitanam poft Joannem quartum, cognomento jejunatorem, & Cyriacum, qui adversùs Pelagii fecundi» & Sancti Gregorii Magni Pontificum decreta adfumpferunt profanum & fuperbum Epifcopi univerfalis nomen, Thomæ fucceffit. Ità Epifcopi Conftantinopolitani femper errores feminarunt. Eum Nicephorus Calixtus fuiffe dicit hominem Jacobitam, Joanni Philopono amicum; at verò Martinus primus Pontifex in Synodo fua Roma. na afferit dogmata ejus hausta à Themiftio, Diacono Alexandrino, Agnoetarum auctore. Addit Sanctus Maximus in difputatione cum Pyrrho Epifcopo Conftantinopolitano. Nacti eftis Heraelium veftrum ad hoc adjutorem, quia vos ejus nefariæ fcelerate mixtioni affenfi eftis, & benediElione cam confirmaftis. Mixtioni præfertim Theodofianorum ac reliquorum Eutychianiftarum. Ecclefiam Orientalem in longè plurima Neftoria

norum & Eutychianiftarum frufta dilaceratam, ac pugnantem in femetipfam reperit Heraclius. Atque ità, quomodò Juftinianus Acephalos in communionem catholicam uniturus fufcitavit trium Capitulorum fcandalum; ità ille omnes hafce fectas fperans in pacem componere fuit adjutor & obftetricator ad monftrum novi erroris. Cum hæreticis nulla ineunda funt religionis pacta, fed cogendi ad fimplicem iniquitatis ejerationem, & aviti dogmatis profeffionem: Alioquin non communionem facies, fed, quomodò Facundus Hermianenfis dixit confufionem, feu, uti hic dicit Sanctus Maximus, nefariam & fceleratam mixtionem. Eorum poftulationes tractanda funt, quomodò Rex Salomon tractavit poftulationes rebellis fratris, fuperbum & contumacem hæreticorum fpiritum præfigurantis, Adoniæ:

[ocr errors]

De Jacobo & Jacobitis hæc Nicephorus Ca- L.8. C.52. lixtus. Jacobus, à quo Jacobitarum hærefis denominata celebratur, Syrus genere fuit, obfcurus prorsùs & nulla gloria vir, qui etiam zanzalus propter fummam tenuitatem eft cognominatus. Hic Eutychetis & Diofcori, Cnapheique prætereà Petri, atque Severi dogmate recepto, magnopere id apud Syros propagare ftuduit. Ejufdem meminit Sanctus Joannes Damafcenus in hærefi Eutychianorum & Monophylitarum: Horum Principes fuerunt Theodofius Alexandrinus, à quo Theodofiani, & Jaco bus Syrus, à quo Jacobita funt nominati. Quo tempore præcisè fuerit, non conftat. Prima ejus memoria eft apud Anaftafium Sinaitam in libro, cui titulus, Dux vita. Eum Jacobus de L.I. c.75. Vitriaco in Hiftoria Hierofolymitana fuiffe dicit difcipulum cujufdam Patriarchæ Alexandrini, qui fanè eo tempore erant paffim Eutychianifta. Eutychianifta quinto & fexto fæculo horrendè arietarunt omnem Orientalem Ecclefiam, pugnantes etiam in invicem; at feptimò adversùm Saracenos fefe univerunt, omnefque cœperunt dici Jacobite. Undè chronicon Alexandrinum ante annos quadringentos à nefcio quo Eutychia nifta compofitum memorat folos Jacobitas. Ja cobus de Vitriaco & Marinus Sanutus addunt L. 2. Part. nullum apud eos effe ufum facramentalis confeffionis, atque hinc Calvinifte gloriantur eam effe recens commentum Ecclefiæ Romanæ. At refpondeo ejus non ufum effe recens Jacobitarum commentum, inductum anno Domini millefimo ducentefimo feptimo à Joanne Abulgamedo, Patriarcha Alexandrino, de quo jam dictum chronicon: Confeffionem ab Ecclefia Copbitarum abrogavit, circumcifionem verò multùm commendavit. Eam non negavit effe novi teftamenti Sacra mentum, fed abrogavit dumtaxat ob rationes adductas ab Abnel Affali in conftitutionibus Ec- C. 514 clefiæ Copticæ, in linguam latinam traductis à viro docto & Arabe infigniter orthodoxo Abrahamo Ekellenfi in annotationibus ad catalogum librorum Syriacorum Hedeb-Jefu. Et abrogatio valuit in fola Ægypto.

Joannis Philoponi dogma & mores exponit Photius in Bibliotheca. Joannes Philoponus cor porum refurrectionem rejicit, multa inconfideratè ja&tat, fanctorum etiam Patrum au&oritatem rifu in

Sectart

8. C. 4.

L ́ss. fectari aufus. Edidit & quatuor libros adversùs

Cap. 20:

Cap. 13.

nifta Eutychianiftam, vocat hæreticum, quia nempe ejufdem erroris fequebantur diverfam fa&tionem. Et Heraclium Auguftum, licèt Dei zelum præferret, fuiffe ex tunc feductum oftendit facta ab illo mentio de una operatione. Clariùs id liquet ex litteris Cyri jam Patriarchæ Alexandrini ad memoratum Sergium, lectis in decima tertia Actione Synodi præfentis. Sacram Principis jussionem relegi, quæ ad Arcadium, fanctiffimum Cypri Archi-Epifcopum,contra Paulum Primatem Anepifcoporum Deo decenter conftructa eft, cujus laudabilis ac Deo amabilis verè eft omnis quidem intentus, piè immaculatam fidei noftræ rectitudinem allegans, duas autem operationes in Domino noftro Jefu Chri

Synodum Chalcedonenfem, impingere ei im-
pudenter conatus Neftorii, cujus perfonam dam-
navit, errorem, tamquam quæ exiftimarit non
peccare in hominem, dummodò ejus dogma fan-
ciret. Ejufmodi ineptiis opus replet, nullo fa-
næ mentis argumento. Hexameron item librum
fcripfit fuafu Sergii Patriarchæ Conftantinopoli-
tani, ex quo vides eos fuiffe ejufdem gregis.
Præcipuum opus fuit adversùs Joannem Scholafti-
cum, Sancti Eutychii in dicta fede fuccefforem,
blafphemans in Deo non folummodò tres perfo-
nas, fed & tres effentias feu naturas, atque
hinc vocatus eft Tritheita, & caput Tritheita-
tum. Sanctus Sophronius Patriarcha Hierofoly-fo, ut poft unitionem dicantur, prohibentem eam
mitanus, in litteris ad Sergium Conftantinopo-
litanum vocat Joannem Grammaticum, co-
gnomento Philoponum, id eft, ftudiofum la-
boris, feu veriùs Malæoponum, id eft, irritum
laboratorern, cum Conone & Eugenio maledi-
tum Trithejas feu triplicis Divinitatis propu-
gnatorem. Docuit tres Deitates æquales: Petrus
Syrus & Sergius Armenius cum Ario garriverunt
gradatim inæquales; Damianus eorum adverfa-
rius fuit novus Sabellius. Athanafius Syrus &
Apozygarius Anaftafius eos conati funt conci-
fiare. Tot peftilentiæ monftra ifto tempore graf-
fabantur.

inveniens adnùebam, & proferre tentabam bono-
ratiffimam Leonis Epiftolam, duas operationes
cùm alterutrùm fcilicet communione, quemadmodùm
docet fandiffimus Dominus meus, manifeftiffimè
proclamantem. Addit Paulum illum non effe
Paulum, fed Phaulum, five perverfum, &
Primatem Anepifcoporum, feu non habentium
Epifcopos. Exponit Sergius in litteris ad Cy-
rum, lectis in Actione duodecima: Paulus Prior
maligni catus Acephalorum, utique intra Arme-
niam. Quare perperàm exiftimatur fuiffe Epi-
fcopus Theodofiopolitanus. Ejus argumenta
revinci, & initam cum Græcis Armeniorum
Theodofianos genuit Theodofius adversùs concordiam ftabiliri volebat Heraclius, cujus
Gajanum de Patriarchatu Alexandrino decer- tamen jam dictam juffionem videtur non adim-
tans, de quibus Liberatus Carthaginenfis. Divi- pleffe Arcadius Cypriorum Archi-Epifcopus,
fa eft ufque nunc ifta civitas hoc fchifmate, ut Ga- fed mififfe ad Sergium Patriarcham, atque ità
janita & Theodofrani in illa vocentur, id eft, Phan- hic ad Paulum fcripfit litteras fuprà à Sancto
tafiafta&Corrupticolæ : Gajanus itaque Julianum Maximo memoratas. Et quidem Cyrus adhuc
Halicarnaffi Epifcopum, Theodofius de Christi Phafidis Epifcopus erat orthodoxus, profitens
Domini corpore fecutus eft Severum Antioche- non folummodò dogmaticam Sancti Leonis Epi-
num, Eutychianista adeò contumax, ut à Ju-ftolam, fed & duas ex ipfa operationes in Do-
ftiniano Augufto relegari maluerit, quam reci-
pere Synodum Chalcedonenfem.

[ocr errors]

mino: Undè & illum indè feducere multis conatur Sergius per litteras in duodecima Actione lectas.

Hæc itaque Eutychiana fax ad denuò turbandam Ecclefiam conjunxere peftiferas caudas, primufque dux videtur fuiffe Theodorus Epifcopus Pharanitanus. Etenim præfens Synodus in decima fexta Actione, in fidei decreto, & in fermone ad Principem acclamatorio, nec non ipfe Princeps in Edicto confirmatorio, eum inter anathemate damnatos ponunt primo loco ante Sergium & Cyrum. Quis fuerit ejus Epi

Theodofiopolis eft Armeniæ civitas habi-
tans autem iftic Paulus Monoculus, Severi fe-
aator, eft ille ipfe, de quo Sergius Patriarcha
fcribit ad Honorium Papam. Ante aliquod certum
tempus, cùm adversùm Perfas confirmatus. Domi-
nus nofter & magnus Victor Imperator promovebat
exercitum, & ad partes Armeniæ perveniffet, unus
ex Principibus impiæ partis Severi execrabilis,
womine Paulus, in illis partibus apparens, ad ejus
Pietatem acceffit, fermonem pro fua errabunda hæ-
refi proferens, & hoc profectò dumtaxat fatisfacien-scopatus, licet colligi ex Synodo Conftantino-
do, in quibus piissima ejus & Regalis Magnanimi
tas, dum redarguiffet ac depompasset pravam ejus
impietatem, profanis ejus aftutiis Sanctae Ecclefiæ
noftræ, ut verus propugnator ejus, recta atque
- immaculata è diverfo protulit dogmata, inter quæ
& unius operationis Chrifti veri Dei noftri mentio-
nem effecit. Hæc difputatio fuit omninò fyno-
dalis, facta præfente Cyro Phafidis Epifcopo,
Lazorum Metropolita, atque in ea juffi funt Ar-
menii expungere profanum facri trifagii addita-
mentum, recipere Synodum Chalcedonenfem,
penitùs recedere ab Eutychete, & plena com-
munione uniri Græcis, uti refert Armena Hi-
ftoria apud Clementem Galanum. Porrò Ser-Epifcopus civitatis, cujus vocabulum eft Pharan,

politana fub Menna Patriarcha, cui adfuit Theo-
nas Presbyter, & Ambaffiator Sandi Montis Sina, Act. 1.

gius Jacobita Paulum Severianum, Eutychia

Eremi Raitha, & fan&iffimæ Ecclefia de Pharan. Subfcripfit hoc modo. Theonas Presbyter montis Sinai, & Ambassator ipfius Montis, & Ecclefie Pharan, & Laure Raithe, pro omnibus ibidem monachis. Nullius populi, fed folorum in deferto ifto monachorum fuiffe à quibufdam exiftimatur, qualis olim fuit Epifcopatus monafterii ad Sanctum Dionyfium. Hinc nulli unquàm Synodo legitur adfuiffe ullus Epifcopus Pharanitanus. At obfunt hæc verba Legatorum Romanorum in prima Synodi Actione: Theodorus

Prior opinio magis arridet. Videatur Benedi

« VorigeDoorgaan »