, vel utcumque alienare cimilia et vafa facra, excepta caufa olim ab , , SCHOLIO N. Ecclefiaftica bona non folummodò ad Cleri , ftolis dederint diftribuenda in pauperes, affirmat Cap. 12. Epift.22. cos, fed etiam ad captivos, peregrinos, orphanos, viduas, quofvis pauperes ftricto & æquo proportionis jure pertinere eft lucidum dogma Apoftolorum, omnium fanctorum Patrum, cunctarum fub cœlo Ecclefiarum. Etenim ad nefcio quem iftorum bonorum dilapida-triarcha Alexandrinus. Et quarta Synodus Car- Cap. 10. thaginenfis: Qut oblationes defunctorum aut ne- L. 4. Epift. torem Epifcopum fcribit Sanctus Petrus Damia- Cap. 95. Cap. 15. tamquam de fummo crimine Sanctum Cyrillum Cap. 5. Epift.10. Epift. s redemptionibus deputata. Arvernenfis dicit effe | | probet, inducunt, & Clericos bujus modernæ viæ viros arrogant, qui domos & vineolas fuas ad informem Præbendarum formam conferant, qui quafi altare contra altare erigant, qui Sanctis in via Dei Ec-gradientibus objiciant & offendiculum in verbo, Egentium fubftantiam, in quam nulla fit Regibus Addit Stephanus Epifcopus Tornacenfis. Quia non folùm ignominiofum, fed & periculofum effe conftat, ftipendia Ecclefiaftica, quæ funt tributa egentium animarum, in turpes & deteftabiles ufus confummari & confumi, decrevimus communi confilio Capituli noftri domum mundari à pollutione fordium, immunditia lupanari. Hanc immunditiam dicit effe luxuriofas ac fuperfluas Clericorum veftes, de quibus in Epiftola ad Fulconem Lingonenfis Ecclefiæ Archi-Diaconum Sanctus Bernardus. Rediè, quia furgis ad Vigilias vadis ad Miffas, boris chorum nocturnis diurnisque frequentas. Benè facis, fi Ecclefiæ Præbendam gratis non accipis. Dignum eft, ut quia altario defervit de altario vivat. Conceditur ergo tibi, ut fi benè defervis, de altario vivas, non autem ut de altario luxurieris, non ut de altario fuperbias, ut indè compares tibi fræna aurea, fellas depictas, calcaria deargentata, varia grifeaque pellicea à collo & manibus ornatu purpureo diverfificata. Denique quidquid præter neceffarium victum ac fimplicem veftitum de altario retines, tuum non eft, rapina eft, facrilegium eft. Multis oftendit beneficiatum Clericum neceffario vicu ac fimplici veftitu debere effe omninò conten tum. Decreti fui radicem detegit laudatus Stephanus in litteris ad Alexandrum tertium Pontificem. Epift.85. Oritur quædam plantatio fingularium feu fæcularium من laqueum in exemplo. Amiffam apud nos Chriftianitatem & fædiffimè deformatum Clerum repara turus Carolus Magnus, omnes cathedrales & collegiatas Ecclefias vertit in clauftra & Clericalia monafteria, quod nuper fub ejus avo Carolo Martello inchoarat Sanctus Rigobertus, ex facro Sancti Benedicti Ordine Archi-Epifcopus Remenfis. Eum in Europa fuiffe omninò primum iftius vitæ auctorem teftantur ejus apud Lauren (tium Surium authentica vita, & in litteris ad Remenfis Ecclefiæ Decanum idem Stephanus Epist, 160. Tornacenfis. In Lugdunenfem Sanctus Ledradus Archi-Epifcopus, in Metenfem Sanctus Crodogangus, in alias Ecclefias alii fancti Episcopi induxerunt. A Ludovico Pio rogata Aquifgranenfis Synodus illi ex facris Canonibus ac defloratis fanctorum Patrum dictis Regulam compilavit, cui poftmodùm in quibufdam punctis per Sanctum Petrum Damiani reprobatæ fuffecta fuit monaftica Regula Sancti Auguftini. Erat ad Clericalem caftitatem cuftodiendam & frænandam avaritiam via longè optima: Longè fanctiffima fub iftis Regularibus feu Canonicis Clericis fuit Europa Ecclefia, & Jefu Chrifti patrimonium fideliffimè adminiftratum. At verò non ita pridem ante Alexandri tertii Pontificis tempora aurum iftud, quomodò humana omnia, verti cœpit in scoriam, & optimum vinum mifceri lapfæ difciplinæ aqua: Regularis Clericorum in clauftro vitæ laxatus hinc indè rigor vifus eft non poffe facilè fanari, ideòque communia bona fuere iftic in præbendas divifa, ac inducti Canonici fæculares. Præbendæ proventus unicuique dabantur in manus: Quare illi exiftimarunt fe eorum, quomodò proprii patrimonii, plenos ac liberos dominos, ac poffe in luxum & profanas caufas fine fcrupulo profundi. Adversùs hunc etiamnum hodie graffantem errorem peffimum nos quoque cum laudato Stephano, cujus tamen dentatos nimiùm in Canonicorum fæcularium ftatum aculeos non probamus, Sancto Bernardo, & aliis Ecclefiæ Doctoribus optimis pugnamus. Et jure merito. Etenim prima Ecclefiæ difci DATE ELEEMOSYNAM. Ad primam Ec- L.1.C.116. rum & Clericorum fidei credidit, omnia fimpli- Cap. 42. 14. Romanæ Ecclefiæ, ideòque illi, uti aliis ejufdem in fermone de lapfis Sanctus Cyprianus: Efurien-giffet, demùm Imperator pleraque in ultramontanis tibus in Ecclefia fratribus non fubvenire, habere argentum largiter velle. Modica non eft hæc res. Pauperum à Clericis aut Epifcopis præfertim oppreffio clamat in coelum. Exindè fuiffe in Ecclefia & Chriftiano populo natas fui temporis fæditates omnes fcribit ad Sicardum Aquileenfem L.1.Epift. Archi-Epifcopum Gregorius feptimus Pontifex : 42. Exindè Pfeudo-Prædicatio lutherana, licèt non Quomodò Epifcopus ex Ecclefiæ fuæ bonis partibus ad fuum jus pertinentia pro cifalpinis illi CANON X V I. Agnis ululatibus et multis lacrymis dignum opus à multis fidelibus ad noftros pervenit auditus ; ajunt enim fuiffe quofdam laicos fub eo, qui nuper imperavit, in ordine fenatorio, qui fecundùm diverfam imperatoriam dignitatem videbantur capillorum comam circumplexam involvere atque reponere, et gradum quafi Sacerdotalem per quædam indufia et veftimenta facerdotalia fumere, et ut putabatur, Epifcopos conftituere, fuperhumeralibus, id eft, ? , , , id eft, palliis circumamicos et omnem aliam Pontificalem indutos ftolam, qui etiam proprium Patriarcham adscribentes eum qui in adinventionibus rifum moventibus Prælatus et Princeps erat ; et infultabant et illudebant quibufque divinis modò quidem electiones, promotiones, et confecrationes, modò autem acute calumnias damnationes et depofitiones Epifcoporum, quafi ab invicem et per invicem miferabiliter et prævaricatoriè agentes et patientes. Talis autem actio nec apud gentes à fæculo umquam audita eft, ità ut pejores et miferabiliores infidelibus nationibus exhibeat et demonftret hos, quos nunc manifeftos effecimus, qua de re fancta et univerfalis Synodus definivit et promulgavit, illos quidem malitiæ nixus omninò ut fceleftos abominari, neminem autem fidelium qui Chriftiana cenfentur appellatione, deinceps conari tale quid faciendi vel admittendi aut filentio tegendi quemquam eorum qui hujufmodi operantur impietatem. Si verò quifpiam Imperator, vel Potentum, aut Magnatum taliter illudere Divinis, et talem ac tantam injuriam impiè in Divinum Sacerdotium facere vel admittere tentaverit, primò quidem arguatur à Patriarcha illius temporis & Epifcopis qui cum ipfo fuerint, & fegregetur & indignus Divinis myfteriis judicetur ; deindè verò accipiat quofdam alios in duram obfervationem labores & pœnas, quæ vifæ fuerint: Et nifi celeriter fe pœniteat etiam anathema fit ab fancta & univerfali Synodo, tamquam qui finceræ & immaculatæ fidei myfterium dehoneftaverit. Si verò præsumentibus quibufdam hujufmodi nefas operari, Patriarcha Conftantinopolitanus fuffraganei ejus Epifcopi, quod factum fuerit , cognofcentes, neglexerint debitum adversùs eos oftendere zelum, deponantur, à proprio facerdotio ac honore pellantur : Qui autem quoquo modo hujufmodi miniftraverunt, vel miniftraturi funt impiiffime actioni, & minimè confeffi acceperint conveniens epitimium, definimus per triennium fequeftratos effe, anno quidem uno extra Ecclefiam flentes, alio verò anno intra Ecclefiam ftare ufque ad catechumenos, porrò tertio confiftere cum fidelibus, & ità dignos fieri myfteriorum fanctificationibus, CA SCHOLION. Anonis caufam ad nonam præfentis Synodi Actionem edixerunt per Thomam Subdiaconum ac Notarium Legati Romani. In noviffimis temporibus nova pravitas & valdè reprehenfibilis apparuit. Homines enim laici ad dedecus & confufionem Chrifti Dei noftri, & Ecclefiæ ipfius, & Sacerdotalis dignitatis, amici Sacerdotalibus ftolis Epifcopalibus fuperbumeralibus, & accipientes orationem Sacerdotalem ab aliquo laico quafi Patriarehalem formam habente, præfumpferunt Sacerdotio fungi, agere putativa, veluti digni fummi Sacerdotes, Divinæ adminiftrationis myfteria, in derifionem ac vituperationem dati à Deo Principibus Sacerdotum honoris, & detractionem immaculate Chriftianorum fidei. Lucidiùs in Sancti Ignatii vita exponit Nicetas Paphlago. Michael Imperator animo juvenilibus defideriis corrupto rem Divinam pro fabula feu ludibrio ducebat, ludibrium ipfe factus omnis fœditatis & peccati, ipfiufque peccati patris. Etenim Homunciones quofdam impurissimos ac profaniffimos, &fcurras Divini Spiritus cœleftifque gratiæ omninò expertes, peffimifque demonis artibus inftructiffimos, facrilegè impudenterque Sacerdotes Antiftites ad Ecclefiæ profanam imitationem dementiffimus confecravit, illifque Theopbilum quemdam Proto-Spatharium, fcurram & mimum, interque profanos profaniffimum, Patriar cham præfecit, rifum fibi & cachinnum improbum deridendus ac deteftandus quæritans: Per que Cedrenus. Hi, inquam, tres apud nonam præfentis Synodi Actionem fuere confeffi: Ludum facieb at Michael Imperator, mittens nobis Pontificalem ftolam; verùm non folùm nobis, fed & pluribus aliis Spathariis. Et à Romanis legatis rogati, Veraciter mittebatis Sacerdotalem folam? Refponderunt: Mittebamus eam. Rursùm rogati, Et fuper capita veftra pofuerunt fancta Evangelia? Faffi funt: Veraciter pofuerunt ea. Etenim oblationi sanctæ fiebat injuria, nomen verò Dei contumeliis affectum inter gentes blafphemabatur. Sed Michael tantoperè infamia hac gloriabatur, ut nec publicè quidem erubefceret jactare: MIHI THEOPHILUS, BARDÆ CÆSARI PHOTIUS, CHRISTIANIS IGNATIUS EST PATRIARCHA: In hoc amentia, ne dicam impietatis potiùs, tandem chaos eft devolutus. Ità facrilegus ille fcurra Theophilus, exerta fua petulantia aulas lambens Regias, nefandis fceleribus, lafci-Epifcoporum, dum confecrantur, capiti fanvia, & facettis, turpiffima imitatione per contemptum rerum Divinarum myfteria & Sacramenta traducebat ac illudebat : Quod ne gentes quidem quamvis imple, aufæ funt aliquando. Que Phosius cùm coram fe geri cerneret, rem indignissimam nec reprehendit, nec reftitit impietati, neque quòd res Divina ludibrio haberetur, verbum ullum contra vel grave vel leve edidit. Quod mirum videri non debet. Erat enim mercenarius opilio, non germanus Paftor. Quocircà illi de pereunte grege nulla cu va. Ad hæc duo tantùm toto pectore intentus: Alterum, ut iis, qui rerum potiri videbantur, blandiendo, modifque omnibus gratificando &obfequen. do, Patriarchatum fibi firmaret; alterum ut Ignatium, fi qua ratione fieri poffet, etiam vita exueret. Rectè dicit Nicetas: Ne gentes quidem aufæ funt aliquando. Ex iftius enim blafphema irrifio nis metu Sacra noftra coram gentilibus ftudiofif. fimè occultari mandat Apoftolicus, immò Evangelicus Canon, vetans fanctum dari canibus, aut margaritas projici ante porcos. A nullo umquam gentili, nifi à quibufdam fædiffimis mimis, Divina paffim vindicta percuffis, aut admiranda gratia converfis, myfteria noftra iftam injuriam pertulerunt. Hæc Canonis noftri verba, Capillorum comam circumplexam involvere, c. exponit Anaftafii Bibliothecarii fcholion &um Evangelii codicem fuperponere eft antiquiffimus & Græcæ & Latinæ Ecclefiæ ritus. Rogati denuò, Et faciebat quis aliquam orationem, feu verbalem Epifcopalis confecrationis formam in vos? Repofuerunt: Etiam, utique Theophilus Proto-Spatharius. Addidere illum jam effe mortuum, perrexeruntque Apoftolici Legati: Verè mortuus eft, & abiit in infernum. Vos fciebatis quòd malum effet; ut quid boc feciftis? Dixerunt: Et quid poteramus adversùs Imperatorem dicere, fœminas & pueros, & fæculum habentes? Rursùm legati: Et fi obtulisset vobis idolum, adorare illud habuiftis? Et illi: Abfit. Exindè eorum baptif ma, fi fortè fimili blafphemo modo datum, difcufferunt Legati, & comperto legitimo funt profecuti: Et cur fi Sacerdotes induxerunt vos in Ecclefiam & in communionem, vos depravaftis Di vina ac terribilia myfteria, & illufiftis, & feciftis ridiculum Sacerdotium ? Et illi: Diximus & iterùm dicimus, per diem illam quidquid faciebat Imperator & præcipiebat, nos faciebamus. Si enim loqueremur & refifteremus, moreremur. Et quidam ex noftris refiftentes cæfi funt. Homines fumus infir mi, non tolerassemus mortem. Verùmtamen Epitimium accepimus, confitentes fanctissimo Doming noftro Ignatio Patriarchæ . Addiderunt impofita Epitimia fefe expleffe. Hinc iterùm legati: Quando banc pompam, & injuriam, & ridiculum videbat vos Photius? marginale: Ità à cervice ufque ad capita contorque-faciebatis in Sacerdotium bant, ut Clericali more in rotundum tonfi vide rentur. Hos inter fcurras erant Marinus, Bafilius, & Georgius Spatharii, id eft, Principis Prote &tores Domeftici, à Gordiano Imperatore inftituti, quos à pofterioribus Græcorum Auguftis appellatos fuiffe Spatharios teftatur Georgius I Et ipfi Nefcimus fi videbat, an fi non videbat ; teftis autem eft Deus, quia totus mundus id fciebat. Adftitiffe & vidiffe Photium Nicetas Paphlago eft fuprà teftatus. Hos itàque homines pœnitentes novis Epitimiis fubmifere Legati Apoftolici, ac dimiferunt. CANON X VIL "An&a & universalis Nicæna prima Synodus antiquam confuetudinem jubet fervari per Ægyptum, & provincias, quæ fub ipsa funt ità ut horum omnium Alexandrinus Epifcopus habeat poteftatem, dicens: Quia & in Romanorum civitate hujufmodi mos pravaluit. Qua pro causa & hæc magna & fan&ta Synodus tam in feniori & nova Roma , quam in fede Antiochiæ, ac Hierofolymorum priscam confuetudinem decernit in omnibus confervari, ità ut earum Præfules |