tìùs adjuravit Imperatorem fufficere in his, quæ paf-nopolitana Diaconus & Chartophylax, Joannes Presbyter & cuftos facrorum vaforum, & Con- Nicephor. fcopatum. Ità affiduè adversùs Deum, quàm ad- CAPUT VI Sexta generalis Synodi Prafes, Conjurata factio in Conftantis occifi locum Deportato Sancto Pontifici alium fuperordina-. Pa Paterna Beatitudo confequenter memoretur. Sed huic nos non acquievimus, id eft, ut ejiceretur idem Vitalianus de Dyptichis. Hoc quidem, utpotè omnem æqualitatem fervantes, & utrofque orthodoxos habentes; hoc autem & propter charitatem collatam nobis ab eodem Vitaliano, dum fupereffet, in mosione tyrannorum noftrorum. Nempe Thomas, Joannes, & Conftantinus, Patriarchæ orthodoxi, Romanorum Pontificum nomina facris Ecclefiæ tabulis infcripferant, ea autem fucceffor Monothelita Theodorus volebat ejecta, retentumque nomen folius Honorii, quafi fautoris: At verò Auguftus beneficii memor nequaquam Vitaliani præfertim nomen permifit radi. Hic eft Conftantinus, quem alii quintum vocant, alii quartum, vulgò dictus Pogonatus feu barbatus: Non à barba ultra morem longa aut larga, fed à fubitò nata. Etenim ex Sicilia, quo imberbis abjerat ad expugnandos tyrannos, paucos poft menfes rediit Conftantinopolim plenè barbatus, factus quafi homo alter. Ità Joannes Zonaras. dem atque Ecclefiam femper contumaciffimus: Undè tandem ejectus eft à Principe, ejufque in locum furrogatur Georgius, Presbyter orthodoxus. Eo tamen poft Synodum præfentem defun&to, pœnitentiam Theodorus aut egit aut fimulavit, atque ità fuit fedi reftitutus. Sancti Nicephori chronicon, ejus priorem fedem contrahens ad duos annos, certum eft in numeris effe vitiatum. Anno itaque Domini fexcentefimo feptuagefimo octavo Conftantinus Auguftus à Dono Pontifice poftulavit generalem Synodum cum hoc moderamine. Poftquam tempus non recipit perfedam congregationem fieri, adhortamur veftram Paternam Beatitudinem per præfentem noftram piam facram, dirigere viros utiles & modeftos, notitiam babentes totius à Deo inspirate doctrinæ, peritiam irreprehenfibilem habentes dogmatum, indutos perfonam veftræ Apoftolica Sedis, ejufque Concilii, deferentes & libros, quos oportet proferri, & omnem auctoritatem habentes. Etenim Saraceni omnem Egyptiacam, Africanam, ac Syriacam Diœcefim obtinebant, adeffe proinde non poterant omnes Patriarchæ ac Epifcopi, & plena fieri Synodus, ideòque Princeps ex Occidente & Septemtrione rogabat mitti Epifcopos & doctos & multos. Mitti rogat Legatos duplices: Alios folius Domini Papæ feu Apoftolicæ Sedis, alios Synodi ejus Patriarchalis, habentes auctoritatem Septemtrionalis. Hinc pergit. Perfonas, quæ dirigentur à paterna veftra Beatitudine, ità decernat: Ex veftra quidem fancta Ecclefia, fi utique videtur ei, tres perfonæ fufficiant; quod fi & plures quanta ei placuerint, dirigat. De Concilio verò ufque ad duodecim Metropolitas,& Epifcopos, utique aliquot ad eorum Provinciam fpectantes. De quatuor verò Monafteriis Byzantinis ab unoquoque Monafterio Monachos quatuor. Varia enim Græcorum Monafteria habebat Romana Ecclefia, eorumque quatuor erant Conftantinopolitana, id eft habentia Monachos Conftantinopolitanos. Iniit imperium anno Domini fexcentefimo fexagefimo octavo, reperitque in Regia urbe Patriarcham jam dictum Theodorum, ex Presbytero Syncello & facrorum vaforum cuftode creatum anno fexcentefimo fexagefimo fexto, de quo ipfe in litteris jam laudatis. Theodorus Patriarcha fuggeffit noftræ Serenitati suspectum se esse dirigere confueta fynodica ad veftram Paternam Beatitudinem, ne forsàn non recipiantur, ficut & fub Pre-totius Ecclefiæ Occidentalis, Meridionalis, ac decefforibus fuis Patriarchis factum eft; fed magis providit adhortatoriam Epiftolam facere ad Veftram Beatitudinem, quam & direxit. Princeps ortho'doxus fufcepto imperio mox juffit Theodoro fynodicas litteras & Romanæ fidei profeffionem mittere ad Papam, ac fuppliciter expoftulare Epifcopatus confirmationem, fpirituque hæretico recalcitrantem compulit ad flagitandam faltem Synodum, hafce tandem lites finituram. Macasium Antiochiæ Patriarcham evocavit Conftantinopolim, rogavitque tantæ cum Romana Ecclefia contentionis & difcordiæ radicem & caufam: Satisfecerunt verò ambo Patriarchæ, quod verba Addit optimus Princeps. Per Deum omnipoquædam novitatis intromiffa funt, aliquibus quidem tentem non eft apud nos partis cujuslibet favor bac ex imperitia introducentibus, aliquibus verò in- fed equalitatem utriufque partibus confervabimus, congruè fcrutantibus incomprehenfibilia opera Dei. nullatenus neceffitatem facientes in quocumque CaNempe quomodò Eutyches de natura, ità Ma-pitulo eis, qui à vobis diriguntur quoquo modo, carius & Theodorus de Dei fui voluntate nole-fed & omni honore cum competenti munificentia & bant difputare. Addiderunt effe infinitam conten-fufceptione dignos eos habebimus. Et fi quidem tionem propter viles inquifitiones. Imitati funt Joannem Jejunatorem Epifcopum Conftantinopolitanum, qui lites de profano, Epifcopus univer falis, titulo perfuafit Mauritio Augufto effe frivolam quæftionem de nomine, atque ità opti-Aituti fumus fervare fidem fanctam & immacu mum Pontificem Gregorium Magnum, tamquam qui nodum in fcirpo quæreret adversùs Regiæ civitatis Ecclefiam, reddidit mirè exofum. Quare pacem cum Saracenis, & Bulgaris, qui & ipfi in Romanos fines irruperant, compofuit Conftantinus, pacificandis Ecclefiis omnem adjecit animum, utramque partem tractavit ut or thodoxam ufque ad futuram generalem Synodum, prima opportunitate omninò à Sede Apoftolica expoftulandam. Porrò Theodorus Patriarcha fedit annis duodecim, in Romanam fi fed&omni utrique convenerint, ecce & bene; fin autem minimè convenerint, iterùm cum omni humanitate eos ad vos dirigemus, de cætero nos excufantes in Judicio Dei imminente nobis, juxta quod con latam, quam percepimus, unoquoque proprio senSu abundante, & rationem reddituro ante fandum & terribile tribunal Dei noftri. Et infrà. Omnem concurfum venientibus jussimus præbere Theodorum gloriofum Patricium & Exarchum noftræ Italia, tam in navi, quàm in expenfis & omni utilitate corum: Et fi neceffitas exegerit, etiam caftellatos dromones præbere ad omne munimen, ut ex omnibus illæfi, & fine periculo, Deo cooperante, ad nos perducantur. Græcorum antiquus mos eft Sedis Apoftolica Legatos cir cumfcribere, corrumpere, feducere, ignominiosè tractare, atque remittere. Etenim de Innocentii primi Pontificis ad Arcadium Auguftum Legatis, Romanæ Sancti Joannis Chryfofomi adversùm Theophili Patriarchæ Alexandrini violentias appellationi delatum poftulantiL. 8. c. 28. bus, fcribit Hermias Zozomenus, Joannis boftes banc rem apud Arcadium quafi in contumeliam ejus imperii fieret, calumniati funt, & ut Legatt, tamquam Imperii tranfmarini turbatores, ablegarentur, effecerunt. Et Acacium Epifcopum Conftantinopolitanum damnavit Felix tertius, quod Legatos fuos Misenum ac Vitalem Epifcopos chartis privari paffus fuerit & mancipari cuftodia, coegerit ad fecum in facrificio procedendum & communicandum, præmiis corruperit, ac in Sancti Petri Apoftoli læfionem reddiderit inefficaces, ac Papalium mandatorum prævaricatores. Latiùs id referunt Gelafius Pontifex, Evagrius Epiphanienfis, ac Liberatus Diaconus Carthaginenfis. Quomodò Ennodium Ticinen. fem ac Peregrinum Mifenatem Epifcopum, Hormifdæ Pontificis Legatos, quod pecuniis corrumpere non poffent, tractarit Anaftafius Auguftus, narrat in ejufdem Pontificis vita liber Pontificalis. Et Theodori Pontificis Legatos jam fuprà audivimus fuiffe à Conftante Augufto & Paulo Patriarcha carceratos, deportatos, verberatos. Et quis nefciat Juftiniani barbaram feritatem in Pontificem Vigilium? Hinc itaque Conftantinus Auguftus fpondet Legatis Apoftolicis omnem honorem, munificentiam, liberta. tem. Hinc flexo mentis poplite illum deprecatur Sanctus Agatho Pontifex, ut promissa servans eos benignè audiat, & tam in fidei rectitudine, quàm in corporum fofpitate illafos remittat. die Et princeps omninò ftetit promiffis. Tribuit eis, inquit in vita Agathonis Anaftafius Bibliothecarius, que fuftentationem fufficiebant in eorum expenfas in domo, quæ appellatur Placidia, decima octava menfis Novembris. Die Dominico advocati funt in processione ad fanctam Dei Genitricem in Blachernas in tanta honorificentia, ut etiam de palatio caballos ftratos dirigeret cum obfequio Pietas imperialis,& fic eos fufciperet. Imitatus eft Juftinum Auguftum, qui quanta pompa Hormifda Pontificis ad fchifma Acacianum componendum Legatos fufceperit, referunt Legati ipfi in fuis ad Pontificem fuggeftionibus, ac fingulaPoft Ep, tim Diofcorus Diaconus in litteris ad Pulionem Subdiaconum Ecclefiæ Romanæ. Quid fint, & qualiter à Synodo generali recipiendi Romani Legati, paucis ad octavam Synodum dixit Metrophanes orthodoxus Metropolita Smyrnenfium: Sanctiffimos Vicarios fenioris Romæ ut Prophetas fufcipimus. Pergit in vita Sancti Agathonis laudatus Anaftafius. Divina gratia omnipotentis Dei conceffa eft Miffis Sedis Apoftolicæ, ut ad lætitiam populi vel fandi Concilii, qui in Regia urbe erant, Joannes Epifcopus Portuenfis Dominico die octavarum Pafchæ in Ecclefia Beata Sophie Miffas publicas latinè celebraret coram Principe & Patriarcha, & omnes unanimiter in laudes & victorias piiffimorum Imperatorum Latinis vocibus acclamarent. AO. Relat. 1. 2560 Act. 4. Ità fracti in domo Placidia Latini altaris in juriam duxit Princeps reparandam. Verùm ejus litteræ Donum Pontificem repe rerunt defunctum, traditaque funt ejus fuccef fori Sancto Agathoni, de quo Anastasii Bibliothecarii liber Pontificalis. Hic fufcepit Divalem juffionem Piiffimorum Principum, Conftantini, Heraclii, & Tiberii Auguftorum (utrumque enim fratrem in imperii focietatem Conftantinus adfcive rat) per Epiphanium gloriofum à secretis, missam Prædeceffori fuo Dono Papæ, invitantem atque adbortantem, ut debeat Sacerdotes vel miffos fuos di rigere in Regiam urbem pro adunatione facienda fan&tarum Dei Ecclefiarum, quod &ordinare non diftulit. Et direxit Abundantium Paternenfem, Joannem Rhegitanum, & Joannem Portuenfem Epifcopum, Theodorum Georgium Presbyteros, Joannem Diaconum, & Conftantinum, Theodorum Presbyterum Ravennatem, atque religiofos fervos Dei Monachos. Etenim Princeps non tantùm Domini Papæ, fed & ejus Patriarchalis Synodi Legatos poftularat, nec non & Monachos è græcis cœnobiis Ecclefiæ Romanæ. Et quidem Domini Papæ Legatos dumtaxat tres. Et hinc, uti liquet ex Actis fynodalibus, Theodorus & Georgius Romani Pres byteri, ac Joannes Diaconus, quem Romanæ Ecclefiæ Archi-Diaconum fuiffe affirmat Princeps in litteris ad Leonem fecundum Pontificem exftantibus poft præfentem Synodum, Agathonis Pontificis, tres autem memorati Episcopi egerunt vices centum viginti quinque Epifcoporum Concilii antique Roma. Sanctus namque Agatho, acceptis Divalibus litteris, mox adeò numerofam ex Italiæ, Galliæ, Hiftriæ, & Angliæ Epifcopis adunavit Synodum, & ad noftram præfentem mifit ejus avitum de præfenti controverfia fenfum & Apoftolicam traditionem. Et hinc tres laudati-Romani Clerici Synodo noftræ præfederunt, tres autem laudati Epifcopi federunt dumtaxào poft Patriarchas ac Patriarchalium fedium Vicarios: Utpotè non Apoftolicæ Sedis, fed Legati folius Ecclefiæ Occidentalis atque Septemtriona lis. Invitavit Pontifex & magnum Theodorum Ecclefiæ Cantuarienfis Archi-Epifcopum: At ille juftis de caufis fe excufavit. Attamen Sanctus Wulfridus Eboracenfis Archi-Epifcopus, & noftrorum Frifonum Apoftolus, adfuit jam laudatæ Synodo Romanæ. Laudatum fuperiùs ab Anaftafio Bibliothecario Conftantinum fuiffe Romanæ Ecclefiæ Subdiaconum teftatur Sanctus Agatho in litteris dogmaticis ad Principem: Legatus ille non fuit, fed Legatorum adjutor, mi nifter, confultator. Et hinc in Synodo nullus fuit illi locus. Theodorus Ravenna Archi-Epifcopus Legatum habuit fpecialem, Presbyterum Theodorum: Ex reliquiis Autocephalia per hofce dies refignatæ, Hocce excufsæ ambitionis folatium videntur Ravennatibus Epifcopis Donus & Agatho Pontifices commiserati indulfiffe. Porrò non tantummodò Legatos Metropolitas ac Epifcopos, fed & omni Christiana fcientia inftructos, unàque libros poftulavit Princeps, refpondit verò Sanctus Pontifex. Apud bomines in medio gentium pofitos, & de labore corporis quotidianum victum cum fumma hæfitatione conquirentes, quomodò ad plenum poterit inveniri Scripturarună Act. 8 che Conftantinopolitani Protosyncellus, in Adjungit adhuc Pontifex de fuis Legatis. Li. fcientia, nifi quod quæ regulariter à Sanctis atque Clementia, fimpliciter fatisfaciendi, in quantum Denique illa antiquorum, quos Romana fufcipit Ecclefia, fanctorum Patrum teftimonia funt hæc ipfa Pontificis ad Principes & Synodum dogmatica Epiftola, aureis litteris fcribi digna, collecta ex Græcis ac Latinis Patribus, quorum præcipuus eft Sanctus Auguftinus, quem dicit Doctorem præftantiffimum, & veritatis prudentiffimum Prædicatorem. Eumdem inter futuros Synodi Duces numerat in litteris ad Principem Manfuetus Archi-Epifcopus Mediolanenfis, intitulans Doctorem omni fapientia clarum. Etiam Theophanius Abbas Monafterii ad Bajas, durif fimum Monothelitarum in Synodo flagellum, affiduè laudavit Sanctum Auguftinum in fuis difputationibus, earum merito evectus, Macarii degradati loco, in Patriarcham Antiochenum. Quin & ipfe Macarius Auguftinum profeffus eft Doctorem Sanctum & acceptabilem, unam in Domino voluntatem ex ipfo proferre vanè conatus. Dogmatica Pontificis Epiftola adduxit va. ria ejus loca ex opére illo adversùs Julianum Pelagianiftam, quod huc ufque habuimus imperfefum: Ei magnas debemus gratias, utpotè quæ opus iftud ex Monafterii Ciftercienfis Bibliotheca productum oftendat effe germanum, liberum ab omni labe ac periculo fpuriæ fuppofitionis. Et hinc Gregorius Monachus, Jofephi Patriar improborum non aliquid fupra menfuram fuam mo- Notanda funt verba: Traditionem hujus Apofio- dexteram Apoftolicæ doctrine, quam cooperator pio- yum difcipulorum Principi in facris Evangeliis fatus eft: PETRE, ECCE SATHAN EXPETIVIT, UT CRIBRARET VOS, SICUT QUI CRIBRAT TRITICUM, EGO AUTEM PRO TE ROGAVI, UT NON DEFICIAT FIDES TUA, ET TU ALI QUANDO CONVERSUS CONFIRMA FRATRES TUOS. Confideret itaque veftra tranquilla Clementia, quoniam Dominus & Salvator omnium, cujus fides eft, qui fidem Petri non defeHuram promifit, confirmare eum fratres fuos admosuit, quod Apoftolicos Pontifices, meæ Exiguitatis Prædeceffores, confidenter fecisse semper cunclis eft sognitum, quorum & Pufillitas mea, licèt impar & minima, pro fufcepto tamen divina dignatione minifterio, pediffequa cupit exiftere. Ità Honorium Pontificem ftrenuè & plenè ab omni erroris criminatione expurgat, denuò autem damnat Theodorum Pharanitanum, Sergium, Cyrum, Pyrrhum, Paulum, damnatos à Sancto Martino Pontifice in Synodo Lateranenfi centum quinque Epifcoporum, nec non & Petrum Pauli in Ecclefia Conftantinopolitana fuccefforem, damnatum item à fuis Antecefforibus. Proindè Legatis fuis delegavit tria: Romanæ fidei definitionem, dictorum Hæreticorum iteratam damnationem, ac Honorii Pontificis purgationem & abfolutionem, utique ex zelo illo, de quo Gregorius Magnus in litteris ad Sabinianum, L.7. Ep.1. Diaconum fuum ac in Regia civitate Apocrifarium: Antè paratus fum mori, quam Beati Petri Apoftoli Ecclefiam meis diebus degenerare. Romanam Cathedram, ac ex illa docentem Romanum Epifcopum errare in fide non poffe eft Divinum iftius Ecclefiæ privilegium, ac perpetuæ gloriæ fupremum faftigium, quod à maledicis & dolofis Honorii circumfcriptoribus Monothelitis obfcuratum San&tus Agatho Pontifex omninò debuit reftituere avitæ dignitati. Ab hifce tribus mandatis Legatos fuos nec quoad unum jota aut apicem addendo aut minuendo voluit recedere, quod pro elucidanda Honorii caufa eft firmè notandum. tan L. 5. c. 2. L. 2. C.4. fupprimunt, omnem Ecclefiam coegerunt ad ut irrefragabilem ac indeclinabilem re- Et Romanam Ecclefiam nunquam in fide er- Epift. 5. Epift. 116 gram confervavit. Legenda eft ejufdem doctiffi imma |